Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii czy wartość Rekompensata, którą Spółka otrzymuje od Miasta z tytułu wykonywania zadań w ramach Umowy Wykonawczej, stanowi podstawę opodatkowania VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2022 r. (wpływ 20 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

I. Informacje ogólne

S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Spółka prowadzi swoją działalność w formie komunalnej spółki prawa handlowego, której wyłącznym udziałowcem jest Gmina (dalej: Miasto) posiadająca 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki.

Spółka na podstawie art. 12 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.) z momentem wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego uzyskała osobowość prawną i pozostaje odrębnym od Miasta podatnikiem VAT.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności Gospodarczej wykonywaną przez Spółkę działalność klasyfikuje się przede wszystkim w następujących podklasach (grupowaniach) - działalność podstawowa:

1. 93, 12, Z, Działalność klubów sportowych.

Ponadto do zakresu działalności gospodarczej Spółki należą również sprawy klasyfikowane w następujących podklasach (grupowaniach) - działalność dodatkowa:

1. 93, 11, Z, Działalność obiektów sportowych;

2. 93, 19, Z, Pozostała działalność związana ze sportem;

3. 93, 29, Z, Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna;

4. 96, 04, Z, Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej;

5. 68, 20, Z, Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;

6. 85, 51, Z, Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych;

7. 47, 19, Z, Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach;

8. 47, 71, Z, Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;

9. 73, 11, Z, Działalność agencji reklamowych.

Działalność Spółki polega na prowadzeniu działalności gospodarczej, przy czym zgodnie ze statutem, Spółka nie działa w celu osiągnięcia zysku, a w przypadku jego wypracowania jest on w całości przeznaczany na cele statutowe. Statut określa również cel funkcjonowania Spółki, jakim jest przede wszystkim prowadzenie klubu sportowego w rozumieniu przepisów ustawy o sporcie z dnia 25 czerwca 2010 r., oraz budowa, zarządzanie i eksploatacja infrastruktury sportowej.

Drużyny seniorskie (zawodowe) uczestniczą w profesjonalnych rozgrywkach ligowych. Jednocześnie Spółka prowadzi również drużyny juniorskie.

II. Umowa Wykonawcza

Na potrzeby niniejszego wniosku Spółka wskazuje, że jej działalność może zostać zasadniczo podzielona na dwie kategorie:

1. Prowadzenie drużyn sportowych,

2. Utrzymanie i administrowanie Stadionem wraz z terenem parkingów wokół Stadionu (dalej: Stadion).

Przedmiot niniejszego wniosku obejmuje działalność opisaną w punkcie nr 2, tj. działalność związaną ze Stadionem.

Obecnie działalność Spółki związana ze Stadionem obejmuje czynności polegające na utrzymaniu i zarządzaniu tym obiektem. W tym zakresie Miasto, na podstawie uchwały (…) Rady Miasta (…)., powierzyło Spółce realizację czynności w ww. obszarze celem bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb wspólnoty samorządowej Miasta. Zakres powierzonych Spółce czynności wraz z określeniem parametrów organizacyjnych ich realizacji zostały doprecyzowane w zawartej pomiędzy Spółką a Miastem w umowie wykonawczej z dnia (`(...)`) 2016 r. (dalej: Umowa Wykonawcza).

Zgodnie z treścią Umowy Wykonawczej, Spółka odpowiedzialna jest w szczególności za:

a) utrzymanie Stadionu, w tym pokrywanie bieżących kosztów z tym związanych oraz

b) administrowanie Stadionem w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców z zakresu dostępu do urządzeń sportowych, w tym odpłatnego udostępniania Stadionu na rzecz Miasta oraz pozostałych podmiotów zewnętrznych.

Na potrzeby niniejszego wniosku, zadania Spółki wynikające z Umowy Wykonawczej określane będą jako zadania powierzone.

Zadania powierzone Spółka realizuje w ramach działalności gospodarczej. Jest to działalność odpłatna, wykonywana wobec podmiotów trzecich, a także wobec Miasta i jego jednostek.

Stadion udostępniany jest przez Spółkę na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z obowiązującymi harmonogramami oraz z zachowaniem warunków i zasad przewidzianych w regulaminach korzystania z obiektów sportowych. Korzystanie ze Stadionu ma przy tym charakter odpłatny. Opłaty za wydarzenia organizowane przez Spółkę są przychodem Spółki.

Na moment przedstawienia niniejszego wniosku, Stadion oraz jego pomieszczenia są przedmiotem dzierżawy na rzecz podmiotów trzecich. W szczególności, na podstawie zarządzenia Prezydenta Miasta, Stadion jest udostępniany odpłatnie klubowi piłkarskiemu, który rozgrywa na nim mecze ligowe. Oprócz tego zdarza się, że na Stadionie rozgrywane są również inne mecze, w tym międzynarodowe. W tym celu Spółka także odpłatnie udostępnia Stadion.

Inna działalność związana ze Stadionem polega na odpłatnym udostępnianiu pomieszczeń Stadionu, w szczególności na rzecz młodzieżowych grup sportowych szatni na rzecz najemców/dzierżawców komercyjnych. Incydentalnie zdarzają się także inne czynności realizowane na terenie Stadionu, jak np. sesje zdjęciowe. Wszystkie te czynności podlegają opodatkowaniu VAT.

Ponadto zdarza się, że Stadion jest wykorzystywany nieodpłatnie przez Spółkę w związku z działalnością promocyjną Spółki.

W Umowie Wykonawczej zawartej z Miastem wskazano, że Miasto może korzystać ze Stadionu nieodpłatnie. Niemniej jednak, Spółka zwraca uwagę, że taka sytuacja dotychczas nie miała miejsca.

Spółka natomiast incydentalnie udostępnia Stadion Miastu za wynagrodzeniem równoważnym poniesionym kosztom udostępnienia, co wynika również z Umowy Wykonawczej. Taka czynność jest dokumentowana przez Spółkę fakturą.

Odbiorcy realizowanych przez Spółkę usług w zakresie zarządzania oraz bieżącego udostępniania Stadionu do celów związanych z kulturą fizyczną, sportem i rekreacją opisani powyżej, na potrzeby niniejszego wniosku opisywani będą dalej łącznie jako Odbiorcy.

Z tytułu wykorzystania Stadionu w sposób określony w Umowie Wykonawczej, Spółka osiąga przychody (takie jak np. przychody z odpłatnego udostępniania Stadionu w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców z zakresu dostępu do urządzeń sportowych na rzecz podmiotów zewnętrznych oraz Miasta) i ponosi koszty (np. koszty związane z utrzymaniem Stadionu). W przypadku nadwyżki kosztów Spółki nad przychodami wynikającymi z realizacji Umowy Wykonawczej, może powstać strata finansowa. Wówczas, zgodnie z Umową Wykonawczą, Miasto przekazuje na rzecz Spółki środki pieniężne w postaci rekompensaty (dalej: Rekompensata).

II. Rekompensata

Zadania powierzone realizowane przez Spółkę na podstawie Umowy Wykonawczej wykonywane są z zachowaniem parametrów technicznych, użytkowych oraz jakościowych, właściwych dla wykonywanych czynności, ze szczególnym uwzględnieniem wiedzy profesjonalnej oraz doświadczeń na rynku ustalonym dla tych czynności. Prowadzona przez Spółkę działalność wykonywana jest we własnym imieniu i na własny rachunek, co oznacza, iż Spółka ponosi samodzielnie ryzyko prowadzonej działalności. Spółka samodzielnie finansuje prowadzoną działalność. Umowa Wykonawcza przewiduje przy tym możliwość kontroli przez Miasto sposobu świadczonych przez Spółkę usług, w szczególności pod kątem zachowania standardów i jakości świadczonych usług na poziomie określonym w ww. umowie.

Należy w tym miejscu uzupełnić, iż Spółka jest również uprawniona do prowadzenia działalności gospodarczej w innych obszarach niż ww. obszar kultury fizycznej, rekreacji i sportu.

Spółka nie wyklucza, iż w toku prowadzonej działalności mogą występować sytuacje, w których ponoszone przez nią wydatki (koszty) związane z wykonywaniem zadań powierzonych, stanowić będą wartość wyższą od osiąganych przychodów. Nadwyżka ponoszonych kosztów nad osiągane przychody oznaczać będzie dla Spółki powstanie straty finansowej.

W przypadku, w którym powstanie straty finansowej w Spółce związane będzie z realizacją zadań powierzonych, wówczas na mocy Umowy Wykonawczej Miasto zobowiązane jest do wypłaty na rzecz Spółki rekompensaty powiększonej o kwotę rozsądnego zysku.

Innymi słowy w świetle Umowy Wykonawczej Rekompensata jest to świadczenie pieniężne Miasta na rzecz Spółki, przekazywane Spółce w celu pokrycia straty finansowej w zakresie w jakim jej powstanie związane jest z prowadzoną w oparciu o Umowę Wykonawczą działalnością.

Uwzględniając powyższe, przyjęty w Umowie Wykonawczej mechanizm przyznawania Rekompensaty powiązany jest ściśle z sytuacją finansową Spółki. Struktura finansowania działalności Spółki w zależności od jej sytuacji finansowej może wyglądać w konsekwencji następująco:

- Przychody z prowadzonej działalności gospodarczej > (większe niż) Koszty prowadzonej działalności w obszarze zadań powierzonych przez Miasto - źródłem finansowania Spółki są wyłącznie osiągane przez nią przychody;

- Przychody z prowadzonej działalności gospodarczej (większe niż) Koszty prowadzonej działalności w obszarze zadań powierzonych przez Miasto - źródłem finansowania Spółki są wyłącznie osiągane przez nią przychody;

- Przychody z prowadzonej działalności w obszarze zadań powierzonych przez Miasto < (mniejsze niż) Koszty prowadzonej działalności w obszarze zadań powierzonych przez Miasto - źródłem finansowania Spółki poza osiąganymi przychodami jest również Rekompensata wypłacana przez Miasto, która finansuje koszty działalności powierzonej w zakresie niepokrytym przychodami Spółki.

Spółka nie jest również w stanie precyzyjnie określić, czy i jeżeli tak, to w którym momencie prowadzonej przez nią działalności, będzie konieczne skorzystanie z drugiego ww. modelu finansowania jej działalności.

W szczególności należy zauważyć, iż na to, który model finansowania Spółki będzie miał w danym momencie zastosowanie, poza zmieniającym się popytem na świadczone przez Spółkę usługi, będą miały również wpływ okoliczności całkowicie od Spółki niezależne takie jak m.in.: zmieniające się koszty prowadzenia działalności gospodarczej (np. wzrost kosztów energii elektrycznej) czy też kształtowanie polityki państwa, w tym ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej (np. zamkniecie na określony czas obiektów sportowych z uwagi na sytuację epidemiologiczną). W konsekwencji można uznać, że to warunki rynkowe oraz sytuacja gospodarcza będą w istotnym zakresie decydowały o tym, czy Spółka otrzyma od Miasta Rekompensatę czy też nie.

Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności, zdaniem Spółki Rekompensata stanowi świadczenie pieniężne Miasta na rzecz Spółki, które:

- nie stanowi wynagrodzenia za wykonywanie przez Spółkę zadań powierzonych, a jedynie służy pokryciu kosztów związanych ze świadczeniem przez Spółkę tych zadań i to wyłącznie w zakresie, w jakim nie zostaną one pokryte osiąganymi przychodami z działalności Spółki związanej z zadaniami powierzonymi (tzw. straty finansowej);

- pomimo zawartej Umowy Wykonawczej oraz ponoszenia kosztów wykonywania zadań powierzonych, może nie zostać wypłacone Spółce z uwagi na niespełnienie warunków do jego wypłaty (np. brak wystąpienia straty finansowej);

- częściowo pozostaje całkowicie niezależne od zachowań (działań) Spółki, w tym sensie, iż Spółka nie ma wpływu na niektóre zdarzenia uzasadniające wypłatę tego świadczenia (np. konieczność zamknięcia obiektów z uwagi na sytuację epidemiologiczną);

- ma charakter ogólny i nie jest związane ze świadczeniem usługi na rzecz konkretnego Odbiorcy, nie ma też wpływu na poziom wynagrodzenia otrzymywanego przez Spółkę od takiego Odbiorcy.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, wypłacana przez Miasto Rekompensata nie ma / nie będzie miała charakteru wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu odpłatnego świadczenia na rzecz Miasta usług podlegających opodatkowaniu VAT z uwagi na to, że Rekompensata wypłacana jest Spółce wyłącznie na pokrycie kosztów świadczenia zadań powierzonych, nie zaś w związku z podjęciem się przez Spółkę realizacji tego rodzaju zadań.

W tym kontekście zdaniem Spółki pomiędzy otrzymywaną Rekompensatą a wykonywanymi przez Spółkę czynnościami nie występuje związek, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (pozwalający na stwierdzenie, iż Spółka wykonuje na rzecz Miasta usługi w zamian za Rekompensatę), a tym samym związek pozwalający na uznanie Rekompensaty za zapłatę stanowiącą podstawę opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

W tych okolicznościach otrzymywaną przez Spółkę Rekompensatę należy zaliczyć do kategorii płatności, które nie podlegają opodatkowaniu VAT, niemniej jednak wypłacane są Spółce w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Otrzymywana Rekompensata ma bowiem charakter analogiczny do otrzymywanych przez Spółkę odszkodowań za szkodę na mieniu, wypłacanych Spółce kar umownych czy też przekazywanych Spółce dotacji na potrzeby ogólnej działalności Spółki.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko potwierdzają przy tym orzeczenia sądów administracyjnych wydawane w sprawach o tematyce zbliżonej do przypadku Spółki (dot. wypłat rekompensat na rzecz operatorów transportu publicznego w związku ze świadczeniem przez te podmioty usług przewozów o charakterze użyteczności publicznej), w których wskazuje się, iż otrzymywana rekompensata nie wpływa na cenę świadczonych usług przewozowych z uwagi na okoliczność, iż celem przyznawanych rekompensat jest przede wszystkim pokrycie strat związanych z tego rodzaju działalnością (ewentualnie uzyskanie rozsądnego zysku) i umożliwienie operatorowi transportu publicznego dalszego prowadzenia działalności.

W pierwszej kolejności Spółka pragnie zwrócić uwagę na wydany w ostatnim czasie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 12 października 2021 r., sygn. I FSK 1247/18, w którym NSA wskazał, iż: „Opisane w stanie faktycznym rekompensaty otrzymywane przez spółkę za świadczenie usługi przewozowej nie mogą być uznane za dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze zaliczone do podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 u.p.t.u. Rekompensaty te nie mają bezpośredniego wpływu na cenę za usługi świadczone przez spółkę. Cenę tę ustala związek powiatowo-gminny w drodze aktów prawa miejscowego. Ceny te nie mają związku z rekompensatami - przeciwnie okoliczność, że spółka świadczy przewozy o charakterze użyteczności publicznej, a więc usługi po narzuconych jej powszechnie obowiązujących cenach, w ramach których uwzględnia się różne rodzaje społecznych preferencji, znajdujące wyraz w uprawnieniach do ulgowych przejazdów powodują, że osiągane z tego tytułu przychody nie pokrywają kosztów działalności spółki. Celem rekompensat ma być przede wszystkim pokrycie strat związanych z tego rodzaju działalnością, ewentualnie uzyskanie rozsądnego zysku i umożliwienie prowadzenia w spółce działalności.

Ponadto sposób przyznania rekompensat wskazuje, że stanowią one dopłatę o charakterze podmiotowym, związaną z kosztami funkcjonowania spółki w zakresie, w jakim świadczy ona przewozy o charakterze użyteczności publicznej. Rekompensaty nie są związane z cenami usług przewozowych, na które rekompensata nie oddziałuje. Rekompensata, którą otrzymuje spółka na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług powierzonych, dotyczy ściśle kosztu ogólnej działalności spółki, nie wpływa na cenę usługi, za jaką klient (pasażer) może skorzystać z usług transportowych spółki. Zatem, w tym wypadku tak rozumiana rekompensata, nie mając bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług przez spółkę nie jest uwzględniana w podstawie opodatkowania VAT”.

Również w wyroku z dnia 28 kwietnia 2021 r., sygn. I FSK 883/18, NSA wskazał, iż: „(`(...)`) rekompensata, którą otrzymuje Spółka od Miasta na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług powierzonych dotyczy ściśle kosztu ogólnej działalności Spółki i nie wpływa na cenę usługi za jaką klient (pasażer) może skorzystać z usług transportowych Spółki. Oznacza to, że rekompensata ma charakter ogólny, a jej celem jest wyłącznie dotowanie ogólnej działalności Spółki. Tym samym, w okolicznościach analizowanej sprawy, zasadnie wskazał Sąd pierwszej instancji, że nie da się powiązać tej rekompensaty z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie jest ona uzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, a tym samym nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 u.p.t.u. Naczelny Sąd Administracyjny podziela tym samym ocenę Sądu administracyjnego pierwszej instancji, że opisane we wniosku Spółki o udzielenie interpretacji indywidualnej dotacje nie mogą być uznane za dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, zaliczane do podstawy opodatkowania, o której mowa w tym przepisie. Nie mają bowiem bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług”.

Kwestię skutków podatkowych, jakie wywierają otrzymywane przez operatorów transportu publicznego środki w ramach rekompensat, rozstrzygnął również NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 1673/16. W uzasadnieniu przedmiotowego wyroku, Sąd argumentował, iż: „Otrzymywana rekompensata (`(...)`) ma na celu zniwelowanie strat wynikłych z tego rodzaju działalności oraz zapewnienie rozsądnego zysku. W tym aspekcie uwzględniane są koszty działalności podatnika, nie zaś zakres (wartość) konkretnie świadczonych usług. Trafnie przeto podnosiła skarżąca, że rekompensata nie stanowi dotacji, o której mowa w art. 29a ust. 1 u.p.t.u., gdyż nie wpływa wprost (bezpośrednio) na ceny usług, lecz służy głównie pokryciu deficytu - straty z tytułu wykonywania zadań publicznych.”

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w następujących wyrokach:

- wyrok NSA z dnia 27 maja 2021 r., sygn. I FSK 445/18;

- wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2019 r., sygn. I FSK 1072/17,

- wyrok NSA z dnia 7 listopada 2018 r. sygn. I FSK 1692/16.

Przedstawione podejście potwierdzają również wojewódzkie sądy administracyjne. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Rzeszowie z dnia 20 lipca 2021 r., sygn. I SA/Rz 298/21, Sąd potwierdził argumentację Spółki, wskazując, iż: „(`(...)`) wpływ omawianej rekompensaty na cenę świadczonych usług transportowych, który z ekonomicznego punktu widzenia niewątpliwie istnieje, nie może być oceniany jako bezpośredni, jak tego wymaga art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na niemożność stwierdzenia bezpośredniego związku rekompensaty z ceną świadczonych usług na rzecz mieszkańców. Związek ten jest na tyle odległy, że nie można przyjąć, aby w sposób bezpośredni kształtował on cenę świadczonych usług. Rekompensata, którą otrzymuje Spółka od Gminy na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług transportu zbiorowego dotyczy ściśle kosztu ogólnej działalności Spółki i nie wpływa bezpośrednio na cenę usługi za jaką klient (pasażer) może skorzystać z usług transportowych Spółki. Nie da się tej dopłaty powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT - nie jest ona uzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, co oznacza, że ma charakter ogólny, a jej celem jest wyłącznie dotowanie ogólnej działalności Spółki”.

Podobnie wypowiedział się WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 9 stycznia 2020 r., sygn. I SA/Gl 898/19, w którym Sąd stwierdził, iż: „(`(...)`) otrzymana od Miasta rekompensata nie wypełnia dyspozycji art. 29a ust. 1 u.p.t.u., a tym samym nie podlega opodatkowaniu. W przypadku bowiem, gdy dofinansowanie przeznaczane jest na ogólną działalność beneficjenta lub na globalną realizację konkretnego programu uznaje się, że kwota dofinansowania nie ma bezpośredniego wpływu na cenę. Rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez skarżącą usług, nie stanowi dopłaty do ceny wykonywanych usług, jej istotą jest pokrycie kosztów działalności statutowej skarżącej. Zaś ze złożonego wniosku wynika, iż rekompensata, którą otrzymuje skarżąca od Gminy na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych ma za zadanie wyrównać stratę poniesioną w związku ze świadczeniem usługi publicznej”.

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w następujących wyrokach:

- wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 marca 2021 r., sygn. I SA/Kr 12/21;

- wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 września 2020 r., sygn. I SA/Kr 429/20;

- wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 września 2020 r., sygn. I SA/Ol 255/20;

- wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 18 sierpnia 2020 r., sygn. I SA/Bd 269/20.

Przytoczone powyżej rozstrzygnięcia polskich sądów administracyjnych, stanowisko o braku wpływu otrzymywanych Spółkę z tytułu prowadzenia tej działalności, w tym działalności dodatkowej, zaś wyłącznym celem wypłacanych Spółce Rekompensat jest pokrycie straty finansowej rozumianej jako występowanie ww. nadwyżki kosztów świadczenia zadań powierzonych.

c) Brak wpływu otrzymywanej przez Spółkę Rekompensaty na cenę świadczonych przez Spółkę zadań powierzonych

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle przytoczonego art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podobnie wskazuje art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r., 347 s. 1 ze zm.; dalej: „Dyrektywa VAT”), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W konsekwencji decydujący dla opodatkowania dotacji podatkiem VAT powinien być element bezwzględnego i bezpośredniego związku dotacji z ceną jednostkową towaru lub usługi (możliwość alokacji dotacji do ceny towaru lub usługi). Jeżeli zatem sposób kalkulacji dotacji związany jest nawet z ceną jednostkową towaru lub usługi, ale jedynie pośrednio (tylko w sensie ekonomicznym) albo kalkulacja dotacji oderwana jest całkowicie od ceny towaru czy usługi świadczonej przez podatnika, dotacja (dopłata) taka nie podlega opodatkowaniu.

W celu ustalenia, czy dana dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, czy też nie, każdorazowo należy zatem szczegółowo przeanalizować okoliczności faktyczne, a więc ustalić na jakich zasadach dotacja jest przyznawana, a także na jakie cele może zostać przeznaczona. W efekcie, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będą tylko takie dotacje, które mają bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) dostarczanych przez podatnika towarów lub świadczonych przez niego usług.

Podsumowując, na podstawę opodatkowania mają wpływ wyłącznie dotacje, które jednoznacznie i bezpośrednio są związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki związek nie występuje, a więc udzielona dotacja ma charakter ogólny, ma na celu jedynie pokrycie kosztów działalności i nie można jej powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu - tak jak w przypadku Rekompensaty - taka dotacja nie podlega opodatkowaniu. W przedmiotowym stanie faktycznym przekazywanie Spółce Rekompensaty ma na celu finansowanie kosztów działalności Spółki związanych z wykonywaniem usług powierzonych, przy czym wyłącznie w zakresie niepokrytym przychodami Spółki z prowadzonej działalności gospodarczej. Fakt otrzymywania przez Spółkę Rekompensaty pozostaje więc bez wpływu na cenę usług oferowanych odbiorcom usług powierzonych. Tym samym należy uznać, iż Rekompensata nie stanowi dotacji mającej wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług, a więc nie podlega opodatkowaniu VAT.

Przedstawione przez Spółkę stanowisko potwierdza w szczególności orzeczenie TSUE w sprawie C-184/00 (Office des produits wallons ASBL), w którym stwierdził on, że sformułowanie „dotacje bezpośrednio związane z ceną należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie tych dotacji, które odpowiadają całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią. W uzasadnieniu wyroku podkreślono, że sam tylko fakt, iż dotacja (czy inny sposób dofinansowania) wpływa na ostateczną cenę świadczenia (co niemal zawsze ma miejsce), nie może być decydujący dla uznania, że dotacja ta powinna zwiększać podstawę opodatkowania. Jednocześnie wyjaśniono, że do uznania dotacji (subwencji itp.) za zwiększającą podstawę opodatkowania konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta jest dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności opodatkowanej (dostawy towarów lub świadczenia usług). Tym samym bez żadnych wątpliwości należy stwierdzić, iż opowiedziano się za takim rozumieniem przepisów, aby opodatkowanie dotacji następowało tylko w stosunku do takich dotacji, które odpowiadają całości lub części wynagrodzenia z tytułu takiej czynności (czynności opodatkowanej). Dotacja powinna być związana także z konkretną, oznaczoną dostawą albo usługą.

Nie ma zatem wątpliwości, że dotacje podmiotowe czy przeznaczone na pokrycie kosztów działalności - chociaż mogą mieć w ostatecznym rozrachunku jakiś wpływ na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów - nie są uwzględniane w podstawie opodatkowania. Dotacje zawsze w jakiś sposób wpływają na cenę świadczonych usług czy towarów dostarczanych przez podatnika. Do podstawy opodatkowania wlicza się jednakże tylko te dotacje (dofinansowania), które są jednoznacznie i bezpośrednio związane z podstawą opodatkowania. Okoliczność, że dotacja - np. pokrywająca część ogólnych kosztów podatnika - pozwoliłaby na zmniejszenie ceny świadczonych usług, nie jest powodem, aby włączać takie dotacje do podstawy opodatkowania, jeśli nie dotyczą one konkretnych czynności opodatkowanych.

Jak stwierdził TSUE w cytowanym już orzeczeniu w sprawie C-184/00, w praktyce niemal zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś sposób na stosowane przez niego ceny. Fakt ten jednak nie ma znaczenia dla uznania, czy dofinansowanie powinno zwiększyć podstawę opodatkowania - aby otrzymana dotacja zwiększała podstawę opodatkowania, konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta została dokonana w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Mając na uwadze powyższe argumenty, należy stwierdzić, iż otrzymywana przez Spółkę Rekompensata nie ma wpływu na cenę usług realizowanych przez Spółkę w ramach zadań powierzonych, a w konsekwencji nie stanowi ona podstawy opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, również jako dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze mająca bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do

rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. (…).

Jak wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Ponadto, aby czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 10 i 15 ww. ustawy:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Stosownie do art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. f ww. ustawy:

Do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących tworzenia i przystępowania do spółek i spółdzielni oraz rozwiązywania i występowania z nich.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT - bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z tym wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. z 2021r., poz. 679).

W oparciu o art. 2 cytowanej ustawy:

Gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej.

Zatem w przypadku, gdy są to jednostki prawnie niewyodrębnione, tzn. pozostające w strukturze gminy, dla celów podatkowych traktuje się je tak samo jak gminne jednostki pomocnicze. Wykonywane przez nie czynności winna rozliczać gmina.

Jeśli jednak znajdą się one poza strukturą gminy, jako tzw. jednostki prawnie wyodrębnione (np. w formie spółki prawa cywilnego lub handlowego), będą miały odrębną od gminy zdolność prawnopodatkową.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W wyjaśnieniu powyższego zagadnienia istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd.v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy, by możliwe było jej ustalenie. Cena, jaką płaci nabywca, musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna (por. J. Martini, Ł. Karpesiuk, "VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości", C.H. Beck Warszawa 2005 r. s. 265 i nast.).

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik „dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika, a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT”.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia, taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można - i należy - potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo swoją działalność w formie komunalnej spółki prawa handlowego, której wyłącznym udziałowcem jest Gmina posiadająca 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Spółka na podstawie art. 12 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych z momentem wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego uzyskała osobowość prawną i pozostaje odrębnym od Miasta podatnikiem VAT.

Wykonywaną przez Państwa działalność klasyfikuje się jako działalność klubów sportowych.

Na potrzeby niniejszego wniosku wskazują Państwo, że działalność może zostać zasadniczo podzielona na dwie kategorie:

- prowadzenie drużyn sportowych,

- utrzymanie i administrowanie Stadionem Miejskim wraz z terenem parkingów wokół Stadionu.

Obecnie Państwa działalność związana ze Stadionem obejmuje czynności polegające na utrzymaniu i zarządzaniu tym obiektem.

W tym zakresie Miasto, na podstawie uchwały powierzyło Państwu realizację czynności w ww. obszarze celem bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb wspólnoty samorządowej Miasta. Zakres powierzonych Państwu czynności wraz z określeniem parametrów organizacyjnych ich realizacji zostały doprecyzowane w zawartej pomiędzy Państwem a Miastem w Umowie Wykonawczej.

Zgodnie z treścią Umowy Wykonawczej, są Państwo odpowiedzialni w szczególności za:

- utrzymanie Stadionu, w tym pokrywanie bieżących kosztów oraz

- administrowanie Stadionem w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców z zakresu dostępu do urządzeń sportowych, w tym odpłatnego udostępniania Stadionu na rzecz Miasta oraz pozostałych podmiotów zewnętrznych.

Zadania powierzone realizują Państwo w ramach działalności gospodarczej. Jest to działalność odpłatna, wykonywana wobec podmiotów trzecich, a także wobec Miasta i jego jednostek.

Stadion udostępniany jest przez Spółkę na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z obowiązującymi harmonogramami oraz z zachowaniem warunków i zasad przewidzianych w regulaminach korzystania z obiektów sportowych. Korzystanie ze Stadionu ma przy tym charakter odpłatny. Opłaty za wydarzenia organizowane przez Spółkę są przychodem Spółki.

Z tytułu wykorzystania Stadionu w sposób określony w Umowie Wykonawczej, Spółka osiąga przychody (takie jak np. przychody z odpłatnego udostępniania Stadionu w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców z zakresu dostępu do urządzeń sportowych na rzecz podmiotów zewnętrznych oraz Miasta) i ponosi koszty (np. koszty związane z utrzymaniem Stadionu). W przypadku nadwyżki kosztów Spółki na przychodami wynikającymi z realizacji Umowy Wykonawczej, może powstać strata finansowa. Wówczas, zgodnie z Umową Wykonawczą, Miasto przekazuje na rzecz Spółki środki pieniężne w postaci rekompensaty Prowadzona przez Spółkę działalność wykonywana jest we własnym imieniu i na własny rachunek, co oznacza, iż Spółka ponosi samodzielnie ryzyko prowadzonej działalności. Spółka samodzielnie finansuje prowadzoną działalność. Umowa Wykonawcza przewiduje przy tym możliwość kontroli przez Miasto sposobu świadczonych przez Spółkę usług, w szczególności pod kątem zachowania standardów i jakości świadczonych usług na poziomie określonym w ww. umowie.

Spółka nie wyklucza, iż w toku prowadzonej działalności mogą występować sytuacje, w których ponoszone przez nią wydatki (koszty) związane z wykonywaniem zadań powierzonych, stanowić będą wartość wyższą od osiąganych przychodów. Nadwyżka ponoszonych kosztów nad osiągane przychody oznaczać będzie dla Spółki powstanie straty finansowej. W przypadku, w którym powstanie straty finansowej w Spółce związane będzie z realizacją zadań powierzonych, wówczas na mocy Umowy Wykonawczej Miasto zobowiązane jest do wypłaty na rzecz Spółki rekompensaty powiększonej o kwotę rozsądnego zysku.

Wyjaśnili Państwo, że w przypadku braku możliwości otrzymywania przez Spółkę Rekompensat Spółka musiałaby rozważyć w jaki sposób dokonać reorganizacji metod finansowania prowadzonej przez nią działalności. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż ustalenie źródeł finansowania prowadzonej działalności gospodarczej stanowi element obligatoryjny dla zabezpieczenia płynności finansowej przedsiębiorstwa oraz postrzegania przedsiębiorstwa jako stabilnego finansowo kontrahenta, a zatem wyłączenie jednego z tych źródeł wymaga zaangażowania innego źródła finansowania - nawet gdyby w danym okresie zapewnienie środków z tego źródła nie było konieczne. Zatem w przypadku gdyby umowa między Miastem a Spółką nie przewidywała prawa do otrzymywania Rekompensat, wówczas Spółka musiałaby dokonać analizy innych form finansowania prowadzonej przez nią działalności i musiałaby rozważyć skorzystanie z możliwości stosowanych przez inne podmioty komercyjne w celu pokrycia ewentualnych strat finansowych (np. w ujęciu krótkoterminowym mogłoby to być zaciągnięcie kredytu lub zmniejszenie częstotliwości świadczonych usług sportowych bądź w dłuższej perspektywie - pozyskanie zewnętrznych sponsorów lub finansowanie działalności z otrzymywanych przez Spółkę środków w formie podwyższenia kapitału lub dopłat do kapitału).

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy wartość Rekompensaty, którą Spółka otrzymuje od Miasta z tytułu wykonywania zadań w ramach Umowy Wykonawczej, stanowi podstawę opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Z powołanych powyżej konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Miasto jak i Państwo jako utworzona przez Miasto spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działacie w charakterze podatników podatku VAT.

Zaznaczenia wymaga, że są Państwo spółką prawa handlowego, będącą odrębnym od Miasta podmiotem posiadającym osobowość prawną, zatem nie są Państwo adresatem normy prawnej zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym nie mogą Państwo korzystać z wyłączenia z opodatkowania, które dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy.

Mając na uwadze opis sprawy o raz stan prawny, podkreślenia wymaga, że ustalanie statusu otrzymywanych przez Spółkę środków pieniężnych otrzymywanych od Miasta należy oceniać w kontekście istnienia związku z konkretnym świadczeniem.

Analiza opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zaznaczyć, że Państwo wykonują/będą wykonywać powierzone jej przez Miasto zadania w zakresie prowadzenia działalności klubów sportowych oraz utrzymanie i administrowanie stadionem miejskim, a za realizację powierzonych zadań otrzymują/będą Państwo otrzymywać rekompensatę.

Wskazują Państwo, że ich działalność może zostać zasadniczo podzielona na dwie kategorie:

- prowadzenie drużyn sportowych,

- utrzymanie i administrowanie Stadionem Miejskim wraz z terenem parkingów wokół Stadionu (dalej: Stadion).

Obecnie Państwa działalność związana ze Stadionem obejmuje czynności polegające na utrzymaniu i zarządzaniu tym obiektem. W tym zakresie Miasto, na podstawie uchwały powierzyło Państwu realizację czynności w ww. obszarze, celem bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb wspólnoty samorządowej Miasta. Zakres powierzonych Państwu czynności wraz z określeniem parametrów organizacyjnych ich realizacji zostały doprecyzowane w zawartej pomiędzy Państwem a Miastem w umowie wykonawczej.

Zgodnie z treścią Umowy Wykonawczej, są Państwo odpowiedzialni w szczególności za:

- utrzymanie Stadionu, w tym pokrywanie bieżących kosztów z tym związanych oraz

- administrowanie Stadionem w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców z zakresu dostępu do urządzeń sportowych, w tym odpłatnego udostępniania Stadionu na rzecz Miasta oraz pozostałych podmiotów zewnętrznych.

Państwa zadania wynikające z Umowy Wykonawczej określane będą jako zadania powierzone. W okresie obowiązywania Umowy Wykonawczej otrzymują Państwo rekompensatę z tytułu realizacji zadania własnego Miasta.

Wskazują Państwo, że w przypadku gdyby umowa między Miastem a Spółką nie przewidywała prawa do otrzymywania Rekompensat, wówczas Spółka musiałaby dokonać analizy innych form finansowania prowadzonej przez nią działalności i musiałaby rozważyć skorzystanie z możliwości stosowanych przez inne podmioty komercyjne w celu pokrycia ewentualnych strat finansowych (np. w ujęciu krótkoterminowym mogłoby to być zaciągnięcie kredytu lub zmniejszenie częstotliwości świadczonych usług sportowych bądź w dłuższej perspektywie - pozyskanie zewnętrznych sponsorów lub finansowanie działalności z otrzymywanych przez Spółkę środków w formie podwyższenia kapitału lub dopłat do kapitału).

Zatem należy stwierdzić, że pomiędzy płatnością, którą Państwo otrzymali lub będą otrzymywać w ramach rekompensaty od Miasta a świadczeniem na rzecz Miasta zachodzi/będzie zachodził związek bezpośredni, bowiem płatność następuje/będzie następować w zamian za to świadczenie. Otrzymując od Miasta rekompensatę otrzymują/będą Państwo otrzymywać zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenie pozostaje/będzie pozostawać w bezpośrednim związku z czynnościami, które dokonają Państwo na rzecz Miasta.

Realizując opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zadania, zwolnią Państwo w istocie z określonych prawem obowiązków, czynić to będą Państwo jednak za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług – Miasto osiąga/będzie osiągać więc wymierną korzyść.

Należy zauważyć, że co prawda, wykonują/będą Państwo wykonywać czynności związane z realizacją zadań własnych Miasta, ale wykonują/będą Państwo wykonywać te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Spółka nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Stopień zależności Spółki od Miasta nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywanych zadań własnych Miasta powierzonych Spółce za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

W kontekście powyższego wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tytułu świadczenia opisanych we wniosku usług świadczenie pieniężne określane przez strony umownie jako „rekompensata”, stanowi/ będzie stanowić – przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 1 i ust. 2 ustawy – podstawę opodatkowania, ponieważ z punktu widzenia Państwa w istocie stanowi/będzie stanowić zapłatę za świadczone przez Państwa usługi. Mimo, że wykonują lub będą Państwo wykonywać czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak Państwa Spółka nie wchodzi/nie będzie wchodzić w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi/ będzie prowadzić niezależną działalność gospodarczą. Zatem pomiędzy płatnością, którą Państwo otrzymali /będą otrzymywać w ramach rekompensaty od Miasta, a świadczeniem na jego rzecz, zachodzić/będzie zachodzić związek bezpośredni, ponieważ płatność nastąpi w zamian za to świadczenie. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można przyjąć, że między Miastem a Spółką nie nastąpi wymiana świadczeń.

Należy przy tym podkreślić, że wykonując przedmiotowe usługi działają/będą Państwo działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług. Jedynie bowiem w przypadku, gdy wykonywanie zadań powierzonych następuje/będzie następować w ramach władztwa publicznoprawnego uznaje się, że wykonywane jest/będzie przez organ władzy publicznej lub urząd go obsługujący. W niniejszej sprawie wyłączenie to nie wystąpi, ponieważ nie można uznać, że powyższe usługi mogą być prowadzone w ramach takiego władztwa, tj. że odbiorcy świadczenia (np. przedsiębiorcy) mogą być zmuszeni (zobligowani na mocy władztwa publicznego) do korzystania z nich.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane świadczenie pieniężne, Rekompensata, będzie stanowiło obrót podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ w istocie będzie stanowiło zapłatę (wynagrodzenie) za świadczone przez Państwa usługi. Mimo, że będą Państwo wykonywali czynności z katalogu zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego, wymienionych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, to jednak sami nie wchodzą Państwo w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą niezależną działalność gospodarczą.

Zatem pomiędzy płatnością, którą będą otrzymywali Państwo od Miasta a świadczeniem usług należących do jego zadań własnych nałożonych przepisami prawa, będzie zachodził związek bezpośredni, ponieważ płatność będzie następować w zamian za to świadczenie. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można przyjąć, że między Stronami nie będzie następowała wymiana świadczeń. Z tych też względów, usługi w opisanym we wniosku zakresie będą stanowić określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, realizując zadania własne Miasta, za które otrzymują Państwo bezpośrednio środki finansowe Rekompensatę na pokrycie kosztów powstających w związku z realizacją zadań powierzonych Państwu do wykonania są wynagrodzeniem (zapłatą) za wykonanie konkretnych usług zleconych przez Miasto, wykonują Państwo czynność leżącą w zakresie przedmiotu opodatkowania VAT, określonego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym otrzymana rekompensata stanowi podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, iż na poparcie własnego stanowiska przywołali Państwo we wniosku orzeczenia Sądu Administracyjnego, wobec tego należy wyjaśnić, że orzeczenia te nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze m.).

Zatem powołane wyroki nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowią one podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Interpretacja dotyczy:

- zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).