0115-KDST1-3.440.34.2022.2.IK

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (`(...)`) z dnia 31 marca 2022 r. (data wpływu), uzupełnionego w dniu 17 maja 2022 r. (data wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – energia elektryczna

Opis towaru: energia elektryczna dostarczana najemcom, naliczana na podstawie faktycznego zużycia energii elektrycznej ustalonego w oparciu o urządzenia pomiarowe tj. w oparciu o liczniki

Rozstrzygnięcie: CN 2716 00 00

Stawka podatku od towarów i usług: 5%

Podstawa prawna: art. 146db pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniu 17 maja 2022 r., w zakresie sklasyfikowania towaru - energii elektrycznej według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego:

(i) mająca siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski,

(ii) posiadająca w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Spółka jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zawiera umowy najmu (dalej: „Umowy najmu”) lokali użytkowych z najemcami (dalej: „Najemcy”). Najemcy również są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Usługi najmu świadczone przez Wnioskodawcę podlegają, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem stawki podstawowej VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca obciąża Najemców m.in. za następujące elementy składowe wynagrodzenia związanego z najmem:

‒ podstawowy czynsz najmu (np. ustalony jako stawka za metr kwadratowy powierzchni najmu);

‒ opłaty za zużycie mediów (tzw. Koszty Indywidualnego Zużycia), obejmujące koszty energii elektrycznej, koszty energii cieplnej, koszty gazu ziemnego („Koszty Indywidualnego Zużycia”).

Wnioskodawca podpisał m.in. umowę najmu, z której wynika poniższy zapis dotyczący refakturowania Kosztów Indywidualnego Zużycia:

(`(...)`)

Wnioskodawca nabywa usługi związane z dostawą energii elektrycznej od zewnętrznego dostawcy. Zgodnie z zawartą przez Wnioskodawcę Umową najmu, wysokość ponoszonych przez Najemcę m.in. kosztów energii elektrycznej jest ustalana miesięcznie na podstawie wskazań stosownych urządzeń pomiarowych (liczników) stwierdzających zużycie lub korzystanie z mediów, zainstalowanych w przedmiocie najmu. Tym samym, Wnioskodawca dokonuje refaktury kosztów m.in. energii elektrycznej na rzecz Najemcy, zgodnie ze stanami zużycia odczytywanymi z liczników Najemcy i stawek stosowanych przez zewnętrznego dostawcę. Umowa zawarta przez Wnioskodawcę wskazuje, że Koszty Indywidualnego Zużycia są płatne na podstawie wystawionej przez Wynajmującego faktury VAT, w oparciu o zestawienie kosztów zużycia mediów (w tym energii elektrycznej).

Wnioskodawca wskazuje, że jego zdaniem refaktura Kosztów Indywidualnego Zużycia, w tym w szczególności obciążenie Najemcy kosztami energii elektrycznej stanowi odrębną usługę od usługi najmu.

Wnioskodawca wyjaśnia, że:

‒ Najemca nie ma możliwości nabycia energii elektrycznej od innych podmiotów niż Wnioskodawca, tj. nie ma możliwości (i) zawarcia umowy bezpośrednio z dostawcą energii elektrycznej z pominięciem Wnioskodawcy lub (ii) przyłączenia podmiotów trzecich do sieci i zawarcia z nimi umów o dostawę energii elektrycznej;

‒ Wnioskodawca refakturując koszty energii elektrycznej nie nalicza żadnej dodatkowej marży;

‒ wskazane w Umowie najmu kwoty podstawowego czynszu najmu są kwotami stałymi, tj. nie zmieniają się w zależności od ilości zużytej energii elektrycznej przez Najemcę. Opłata za energię elektryczną stanowi odrębną opłatę uiszczaną przez Najemcę, na podstawie zużycia wynikającego z urządzeń pomiarowych;

W związku z wyrokiem TSUE z dnia 16 kwietnia 2015 r., (sygn. C-42/14) oraz aktualną praktyką interpretacyjną organów podatkowych, Wnioskodawca, refakturuje koszty mediów (m. in. energii elektrycznej) na rzecz Najemcy z zastosowaniem stawek VAT stosowanych przez dostawców w stosunku do Wnioskodawcy.

W związku z tym, Wnioskodawca zastanawia się czy ma prawo stosować wobec Najemcy od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 lipca 2022 r. art. 146db pkt 1 ustawy o VAT, z którego wynika, że „w okresie od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 lipca 2022 r. dla:

1. energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

2. energii cieplnej

‒ - stawka podatku wynosi 5%”.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje na stanowisko Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr 11/2018 z dnia 1 lutego 2018 r., w którym wskazano, iż: „Dostarczanie energii elektrycznej za pomocą infrastruktury, która nie spełnia kryteriów sieci elektroenergetycznej. W przypadku, gdy dany podmiot nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji i w zakresie obrotu oraz nie posiada infrastruktury spełniającej warunki sieci elektroenergetycznej, ale jednocześnie chce zapewnić możliwość korzystania z energii elektrycznej np. w budynkach będących jego własnością, w których znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, zamieszkane lub użytkowane przez osoby niebędące odbiorcami (tj. osobom, które nie posiadają zawartych umów z przedsiębiorstwem energetycznym), odpowiednie zastosowanie powinno znaleźć uregulowanie zawarte w art. 45a ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 45a ust. 1 ustawy przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie cen i stawek opłat zawartych w taryfie lub cen i stawek opłat ustalanych na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wylicza opłaty za dostarczaną do odbiorcy energię elektryczną. Opłaty te, z uwzględnieniem udzielonych odbiorcy upustów i bonifikat, stanowią koszt zakupu energii elektrycznej dostarczanej do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, zamieszkane lub użytkowane przez osoby niebędące odbiorcami (art. 45a ust. 2 ustawy). Koszty zakupu, o których mowa powyżej, są rozliczane w opłatach pobieranych od osób, o których mowa powyżej. Wysokość opłat powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę (w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy) kosztów zakupu energii elektrycznej (art. 45a ust. 4 ustawy). Przepis art. 45a ust. 2 ustawy dotyczy sytuacji, w której odbiorca energii elektrycznej (tj. podmiot, który - zgodnie z art. 3 pkt 13 ustawy - otrzymuje lub pobiera energię na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym) „nabywa energię do budynku”, w którym znajdują się lokale mieszkalne lub użytkowe, które ten odbiorca wynajmuje, dzierżawi bądź udostępnia na podstawie innych tytułów prawnych innym osobom - podmiotom niebędącym w tej sytuacji odbiorcami w rozumieniu wspomnianego art. 3 pkt 13 ustawy, tj. niebędącym stroną umowy z przedsiębiorstwem energetycznym. W wyżej opisanym przypadku odbiorca (tj. właściciel lub zarządca budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, zamieszkane lub użytkowane przez inne podmioty niebędące odbiorcami), po pierwsze, rozlicza te koszty w opłatach pobieranych od tych podmiotów, po drugie, wysokość tych opłat musi być ustalana tak, aby zapewniała wyłącznie pokrycie rozliczanych kosztów. Odbiorca taki nie ma prawa „zarabiać” na rozliczaniu kosztów zużycia energii elektrycznej. W przeciwnym razie prowadzenie rozliczeń mogłoby nosić cechy właściwe dla działalności gospodarczej z zakresu obrotu energią, a zawarta umowa sprzedaży świadczyłaby o konieczności wdrożenia mechanizmów umożliwiających odbiorcy prawo zmiany sprzedawcy.

W takiej sytuacji podmiot, który nabywa energię do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne lub użytkowe - przez niego wynajmowane, dzierżawione bądź udostępniane na podstawie innych tytułów prawnych innym osobom - nie ma obowiązku posiadania koncesji, natomiast jest obowiązany posiadać zawartą umowę o świadczenie usług dystrybucji z przedsiębiorstwem energetycznym - dystrybutorem, do którego sieci jest przyłączona infrastruktura tego podmiotu, a koszty zakupu energii rozliczać w sposób opisany w art. 45a ust. 4 ustawy.

W tym kontekście Prezes URE uznaje za dopuszczalną odsprzedaż energii przez odbiorcę, np. swoim najemcom (tzw. „refakturowanie”). Przy czym, w takim przypadku „refaktura” powinna wynikać wprost z umowy zawartej pomiędzy odbiorcą a najemcą, a cena energii elektrycznej powinna odpowiadać cenie zakupu i nie zawierać dodatkowych kosztów doliczanych przez odsprzedającego, natomiast zasady rozliczenia powinny odpowiadać rozwiązaniom wskazanym w art. 45a ustawy”.

Wnioskodawca wskazuje, iż niniejszy wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej jest składany przez Wnioskodawcę w celu ustalenia prawidłowej stawki podatku VAT dla usługi związanej z refakturowaniem kosztów energii elektrycznej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 maja 2022 r. nr 0115-KDST1-3.440.34.2022.1.IK Wnioskodawca doprecyzował (skorygował) żądania wniosku i wskazał, że przedmiotem wniosku jest towar (energia elektryczna).

Wnioskodawca wskazał, że umowa najmu obowiązuje od dnia (`(...)`). do dnia (`(...)`).

Do wniosku załączono:

(`(...)`)

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle przepisu art. 2 ust. 6 ustawy – ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są między innymi wszelkie postacie energii. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Ponadto dodać należy, że w preambule do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347/1 z późn. zm.), w pkt 19 wskazano, że „do celów VAT energię elektryczną i gaz uznaje się za towary. Szczególnie trudne jest jednak określenie miejsca dostawy (…).”

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez usługę należy zatem rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, że w tym przypadku mamy do czynienia z pojedynczym świadczeniem – dostawą towaru, gdyż w lokalach użytkowych są zamontowane podliczniki, a więc energia rozliczana jest na podstawie jej faktycznego zużycia. W tej sprawie sprzedaż energii stanowi odrębne od umowy najmu świadczenie (dostawę towaru).

Mając na uwadze powyższą analizę oraz opis wykonywanych czynności należy stwierdzić, że – dla celów stosowania podatku od towarów i usług – sprzedaż energii elektrycznej w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę (odsprzedaż energii elektrycznej najemcom) należy uznać za dostawę towaru podlegającą sklasyfikowaniu według Nomenklatury scalonej (CN).

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej Nomenklatura scalona obejmuje:

a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;

b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;

c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 27 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Paliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji; substancje bitumiczne; woski mineralne”.

Kod CN 2716 00 00 00 nosi nazwę „Energia elektryczna”.

Uwzględniając powyższe, przedmiotowy towar spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych kodem 2716 00 00 00 Nomenklatury scalonej (CN). Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1. reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Zgodnie z art. 146db pkt 1 ustawy dodanym przez art. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 196), w okresie od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 lipca 2022 r. dla energii elektrycznej (CN 2716 00 00) - stawka podatku wynosi 5%.

W związku z powyższym, ponieważ opisany we wniosku towar klasyfikowany jest do kodu CN 2716 00 00 Nomenklatury scalonej (CN), jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5%, na podstawie art. 146db pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

‒ podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy);

‒ towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

W tym konkretnym przypadku niniejsza WIS ma moc wiążącą do 31 lipca 2022 r., chyba że nastąpi przedłużenie zastosowania stawki 5% wynikające z przepisu art. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 196).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).