Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych IA, III i IV jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia stawki podatku VAT (podatek od towarów i usług) dla opłat przekształceniowych (pytania oznaczone we wniosku IA, III i IV)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina (…) (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2040 ze zm.) (dalej: ustawa przekształceniowa), z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe przekształca się w prawo własności tych gruntów.

Ustawa przekształceniowa wprowadza w art. 1 ust. 2 definicję gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe, przez które należy rozumieć nieruchomości zabudowane wyłącznie budynkami:

1. mieszkalnymi jednorodzinnymi lub

2. mieszkalnymi wielorodzinnymi, w których co najmniej połowę liczby lokali stanowią lokale mieszkalne, lub

3. o których mowa w pkt 1 lub 2, wraz z budynkami gospodarczymi, garażami, innymi obiektami budowlanymi lub urządzeniami budowlanymi, umożliwiającymi prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków mieszkalnych.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 1 ust. 3 ustawy przekształceniowej, ilekroć w ustawie jest mowa o przekształceniu, należy przez to rozumieć przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego na cele mieszkaniowe w prawo własności tego gruntu.

Ponieważ na dzień 31 grudnia 2018 r. Gmina była właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych na cele mieszkaniowe oddanych w użytkowanie wieczyste, spełniających warunki określone w przepisie art. 1 ust. 2 lub art. 1a ustawy przekształceniowej, z 1 stycznia 2019 r. Gmina utraciła własność przedmiotowych nieruchomości.

Ustawa przekształceniowa reguluje sposób ustalania wysokości wynagrodzenia za przekształcone we własność prawo użytkowania wieczystego, w szczególności zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy z tytułu przekształcenia nowy właściciel gruntu ponosi na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu opłatę.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy przekształceniowej, wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która obowiązywałaby w dniu przekształcenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy przekształceniowej, w przypadku gdy w dniu przekształcenia obowiązywałaby opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego ustalona za pierwszy lub drugi rok od aktualizacji, zgodnie z art. 77 ust. 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65, 284, 471, 782 i 1709), zwanej dalej „ustawą o gospodarce nieruchomościami”, wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w trzecim roku od aktualizacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy przekształceniowej, w przypadku ustanowienia lub przeniesienia użytkowania wieczystego w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która zgodnie z postanowieniami umowy obowiązywałaby od 1 stycznia 2019 r.

Ustawa określa termin wnoszenia opłaty przekształceniowej, zgodnie bowiem z art. 7 ust. 5 ustawy przekształceniowej, opłatę wnosi się w terminie do 31 marca każdego roku. Przy czym za rok 2019 opłatę należało wnieść do 29 lutego 2020 r. (art. 20 ust. 1 ustawy przekształceniowej), a za rok 2020 - do 30 czerwca 2020 r. (art. 20 ust. 1a ustawy przekształceniowej). Na wniosek złożony nie później niż 14 dni przed dniem upływu terminu płatności właściwy organ może rozłożyć opłatę na raty lub ustalić inny termin jej wniesienia, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Jeżeli za rok, w którym nastąpiło przekształcenie, została wniesiona opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego, opłatę wnosi się do 31 marca roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekształcenie.

Zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy przekształceniowej, opłata jest wnoszona przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 6a ustawy przekształceniowej, właściciel gruntu będący przedsiębiorcą, w odniesieniu do nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086), z uwzględnieniem art. 14, może w terminie 3 miesięcy od dnia przekształcenia złożyć właściwemu organowi oświadczenie o zamiarze wnoszenia opłaty przez okres:

1. 99 lat, licząc od dnia przekształcenia - jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, wynosi 1% albo

2. 50 lat, licząc od dnia przekształcenia - jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, wynosi 2%, albo

3. 33 lat, licząc od dnia przekształcenia - jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, wynosi 3%, albo

4. w którym suma opłat nie przekroczy wartości rynkowej nieruchomości stanowiącej podstawę ustalenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2

- jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, jest wyższa niż 3%.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy przekształceniowej, właściciel gruntu w każdym czasie trwania obowiązku wnoszenia opłaty może zgłosić właściwemu organowi na piśmie zamiar jednorazowego jej wniesienia w kwocie pozostającej do spłaty (opłata jednorazowa). Wysokość opłaty jednorazowej odpowiada iloczynowi wysokości opłaty obowiązującej w roku, w którym zgłoszono zamiar wniesienia opłaty jednorazowej, oraz liczby lat pozostałych do upływu okresu, o którym mowa w ust. 6 albo 6a.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy przekształceniowej, właściwy organ informuje właściciela gruntu na piśmie o wysokości opłaty jednorazowej oraz wysokości kwoty należnej do zapłaty:

1. po uwzględnieniu bonifikaty, o której mowa w art. 9 ust. 3, albo bonifikaty określonej w zarządzeniu wojewody,

2. w przypadku udzielenia bonifikaty określonej w uchwale właściwej rady albo sejmiku - w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 7.

Wysokość stawki procentowej i warunki udzielenia bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów w Gminie (…) określa uchwała nr (…) z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie bonifikaty od opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. Urz. (…)).

Zgodnie z art. 7 ust. 8a ustawy przekształceniowej, jeżeli właściciel nie zgadza się z wysokością opłaty jednorazowej lub wysokością kwoty należnej do zapłaty, może złożyć do właściwego organu, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia informacji, wniosek o ustalenie wysokości opłaty jednorazowej lub kwoty należnej do zapłaty w drodze decyzji.

Podstawę ujawnienia prawa własności gruntu w księdze wieczystej oraz ewidencji gruntów i budynków stanowi zaświadczenie potwierdzające przekształcenie, zwane dalej "zaświadczeniem", wydawane przez odpowiednio wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zarząd powiatu albo zarząd województwa - w przypadku gruntów stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego (art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej). Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy przekształceniowej, organ, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej "właściwym organem", wydaje zaświadczenie:

1. z urzędu - nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia przekształcenia albo

2. na wniosek właściciela - w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, albo

3. na wniosek właściciela lokalu uzasadniony potrzebą dokonania czynności prawnej mającej za przedmiot lokal albo właściciela gruntu uzasadniony potrzebą ustanowienia odrębnej własności lokalu - w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy przekształceniowej, zaświadczenie zawiera oznaczenie nieruchomości gruntowej lub lokalowej, według ewidencji gruntów i budynków oraz ksiąg wieczystych prowadzonych dla tych nieruchomości. W przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, zaświadczenie zawiera także oznaczenie i datę wydania zezwolenia, o którym mowa w tym przepisie.

W zaświadczeniu potwierdza się przekształcenie oraz informuje o obowiązku wnoszenia rocznej opłaty przekształceniowej, zwanej dalej "opłatą", wysokości i okresie wnoszenia tej opłaty, a także możliwości wniesienia opłaty, o której mowa w art. 7 ust. 7, i zasadach jej wnoszenia.

Zaświadczenie zawiera pouczenie o możliwości złożenia wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 (art. 4 ust. 4 ustawy przekształceniowej).

Zaświadczenie stanowi podstawę wpisu w dziale III księgi wieczystej roszczenia o opłatę, w odniesieniu do każdoczesnego właściciela nieruchomości (art. 4 ust. 5 ustawy przekształceniowej).

Jeżeli właściciel nieruchomości nie zgadza się z zawartą w zaświadczeniu informacją o wysokości i okresie wnoszenia opłaty, może złożyć do właściwego organu, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia zaświadczenia, wniosek o ustalenie wysokości lub okresu wnoszenia tej opłaty w drodze decyzji (art. 6 ust. 1 ustawy przekształceniowej).

Do czasu zakończenia postępowania ustalającego wysokość i okres wnoszenia opłaty, opłata wnoszona jest w wysokości wskazanej w zaświadczeniu. Ustalona w postępowaniu wysokość opłaty obowiązuje od dnia przekształcenia (art. 6 ust. 2 ustawy przekształceniowej).

Ustawa przekształceniowa wprowadza możliwość waloryzacji opłaty, zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 ustawy opłata może podlegać waloryzacji zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Waloryzacji opłaty właściwy organ dokonuje z urzędu albo na wniosek właściciela nieruchomości, nie częściej niż raz na 3 lata od dnia dokonania ostatniej waloryzacji. O wysokości zwaloryzowanej opłaty właściwy organ zawiadamia właściciela nieruchomości, doręczając informację na piśmie na adres, o którym mowa w art. 4 ust. 6.

Doręczenie na taki adres uważa się za dokonane. Zwaloryzowana opłata obowiązuje od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym dokonano waloryzacji (art. 10 ust. 2 ustawy przekształceniowej).

Właściwy organ może odmówić dokonania waloryzacji jedynie w przypadku, jeżeli stwierdzi, że wskaźniki, o których mowa w art. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie uległy zmianie w okresie od dnia przekształcenia lub ostatniej waloryzacji do dnia złożenia wniosku (art. 10 ust. 3 ustawy przekształceniowej).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.), waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w ustawie dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników zmian cen nieruchomości dla nieruchomości sklasyfikowanych w rejestrze cen nieruchomości, z uwzględnieniem danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków.

Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza, w formie obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wskaźniki zmian cen nieruchomości dla danego rodzaju nieruchomości, nie później niż w terminie 4 miesięcy od zakończenia kwartału, którego te wskaźniki dotyczą, z podziałem na województwa (art. 5 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami). W przypadku gdy dla danego kwartału nie ogłoszono wskaźnika zmian cen nieruchomości dla danego rodzaju nieruchomości, waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w ustawie za ten kwartał dokonuje się przy zastosowaniu ostatniego ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wskaźnika zmian cen nieruchomości dla danego rodzaju nieruchomości (art. 5 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

W przypadku gdy dla danego rodzaju nieruchomości nie ogłoszono nigdy wskaźnika zmian cen nieruchomości, waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w ustawie w tym zakresie dokonuje się przy zastosowaniu wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego (art. 5 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

W przypadku gdy nieruchomość składa się z co najmniej dwóch części odpowiadających różnym rodzajom nieruchomości, waloryzacji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się przy zastosowaniu średniej ważonej wskaźników zmian cen nieruchomości właściwych dla każdej z części tej nieruchomości, przyjmując za wagi powierzchnię poszczególnych części (art. 5 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Obowiązek wnoszenia opłaty przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia, obciąża każdoczesnego właściciela nieruchomości, w odniesieniu do której istnieje roszczenie o opłatę, począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Nabywca nieruchomości występuje do właściwego organu w terminie 30 dni od dnia nabycia nieruchomości o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wysokość i okres pozostały do wnoszenia opłaty. Właściwy organ może wydać to zaświadczenie z urzędu (art. 11 ust. 1 ustawy przekształceniowej).

Jeżeli po dniu 1 stycznia 2019 r. na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym zabudowanym na cele mieszkaniowe, w rozumieniu art. 1 ust. 2 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, budynek mieszkalny zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333), prawo użytkowania wieczystego tego gruntu przekształca się w prawo własności gruntu z dniem oddania budynku mieszkalnego do użytkowania. Przepisy art. 2 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio (art. 13 ust. 1 ustawy przekształceniowej).

Z tytułu przekształcenia, o którym mowa w ust. 1, nowy właściciel gruntu ponosi, na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu, opłatę w wysokości równej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego obowiązującej w roku, w którym oddano budynek do użytkowania. Przepisy art. 7 ust. 3, 5 i 6-10 oraz art. 8-11 stosuje się odpowiednio. Obowiązek wnoszenia opłaty powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekształcenie. Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego za rok, w którym nastąpiło przekształcenie, jest wymagalna w pełnej wysokości (art. 13 ust. 3 ustawy przekształceniowej).

Jeżeli zaświadczenie potwierdzające przekształcenie zostało doręczone po dniu 30 listopada 2019 r., osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym, w przypadku zgłoszenia zamiaru wniesienia opłaty jednorazowej w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania tego zaświadczenia, przysługuje bonifikata od tej opłaty w wymiarze obowiązującym w roku, w którym nastąpiło przekształcenie, pod warunkiem wniesienia opłaty jednorazowej uwzględniającej tę bonifikatę w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o której mowa w art. 7 ust. 8 (art. 20 ust. 2 ustawy przekształceniowej).

Zgodnie z art. 21 ust. 2a ustawy przekształceniowej, jeżeli w dniu przekształcenia nie obowiązywała opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego, właściwy organ ustala po tym dniu tę opłatę, stosując odpowiednio przepis art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na podstawie wartości nieruchomości określonej na dzień przekształcenia.

Opłata, o której mowa w zdaniu pierwszym, stanowi podstawę wymiaru opłaty określonej w art. 7 ust. 1.

Mając na uwadze powyższe przepisy ustawy przekształceniowej należy podkreślić, że wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej należnej z tytułu użytkowania wieczystego w dniu tego przekształcenia. Należy więc odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, w szczególności zgodnie z art. 71 ust. 1 tej ustawy za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Obowiązek uiszczania opłat rocznych wynika również z art. 238 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67 (art. 72 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 72 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana, i wynosi:

1. za nieruchomości gruntowe oddane na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym ochrony przeciwpożarowej - 0,3% ceny;

2. za nieruchomości gruntowe pod budowę obiektów sakralnych wraz z budynkami towarzyszącymi, plebanii w parafiach diecezjalnych i zakonnych, archiwów i muzeów diecezjalnych, seminariów duchownych, domów zakonnych oraz siedzib naczelnych władz kościołów i związków wyznaniowych - 0,3% ceny;

3. za nieruchomości gruntowe na działalność charytatywną oraz na niezarobkową działalność: opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, wychowawczą, naukową lub badawczo-rozwojową - 0,3% ceny;

3a)za nieruchomości gruntowe oddane na cele rolne -1% ceny;

3b)za nieruchomości gruntowe, na których położone są garaże lub stanowiska postojowe niewykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej albo nieruchomości przeznaczone na te cele -1% ceny;

4. za nieruchomości gruntowe oddane na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych oraz działalność sportową -1% ceny;

4a) za nieruchomości gruntowe na działalność turystyczną - 2% ceny;

5. za pozostałe nieruchomości gruntowe - 3% ceny.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Na podstawie art. 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli istnieje potrzeba określenia wartości nieruchomości, wartość tę określają rzeczoznawcy majątkowi, o których mowa w przepisach rozdziału 1 działu V.

Jak podano na wstępie, na dzień 31 grudnia 2018 r. Gmina była właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych na cele mieszkaniowe oddanych w użytkowanie wieczyste spełniających warunki określone w przepisie art. 1 ust. 2 lub art. 1a ustawy przekształceniowej, w związku z czym z dniem 1 stycznia 2019 r. Gmina utraciła własność przedmiotowych nieruchomości.

Użytkowania wieczyste ustanawiane były do 30 kwietnia 2004 r. jak i po 1 maja 2004 r.

Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne (art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego stanowi iloczyn wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego i stawki procentowej opłaty wskazanej w art. 72 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zaznaczyć przy tym trzeba, że proces wyceny nieruchomości jest przeprowadzony z uwzględnieniem cen transakcyjnych oczyszczonych z wszelkich narzutów, niepowiązanych z obiektywną wartością rynkową nieruchomości, w tym z podatku VAT (wyrok WSA w Warszawie z 7 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 626/13; wyrok WSA w Warszawie z 28 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 2274/10; stanowisko Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych).

Również zgodnie z tezą wyroku NSA z 20 listopada 2019 r. II OSK 2930/18 przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości rzeczoznawca majątkowy, jako podstawę wyceny stosuje ceny transakcyjne niezawierające podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, że wartość nieruchomości określona przez rzeczoznawcę majątkowego w wycenie jest wartością bez podatku VAT. Stąd Gmina ustala wysokość należnych jej opłat rocznych z tytułu oddania od 1 maja 2004 r. nieruchomości w użytkowanie wieczyste jako iloczyn wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę (netto) i stawki procentowej, o której mowa w art. 72 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, tak obliczona kwota powiększana jest o kwotę podatku VAT.

W zależności od daty oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste lub rodzaju nieruchomości, opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego, do czasu przekształcenia we własność, były (Zestawienie nr 1):

a) niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (dotyczy nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste do 30 kwietnia 2004 r. lub oddanych w użytkowanie wieczyste na podstawie decyzji administracyjnej niezależnie od daty ustanowienia prawa użytkowania wieczystego),

b) zwolnione od podatku VAT (dotyczy oddania w użytkowanie wieczyste gruntu w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 listopada 2008 r., dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli korzystających ze zwolnienia od podatku VAT - (1 grudnia 2008 r. wszedł w życie przepis art. 29 ust. 5a ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym przepisu ust. 5 (zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu) nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli),

c) zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT (dotyczy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane - przeznaczone pod zabudowę, oddanych w użytkowanie wieczyste od 1 maja 2004 r.),

d) opodatkowane stawką 22% (dotyczy nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste od dnia 1maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r.),

e) opodatkowane stawką 23% (dotyczy nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste od 1 stycznia 2011 r.).

W przypadku opłat za użytkowanie wieczyste, które podlegały opodatkowaniu VAT stawką VAT 22% i 23%, kwotę netto stanowił iloczyn wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę (wartość netto) i stawki procentowej, o której mowa w art. 72 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Tak określona wartość powiększana była o kwotę VAT i stanowiła zapłatę należną Gminie.

31 grudnia 2021 r., Gmina stosując dotychczasowa linię interpretacyjną organów podatkowych opodatkowywała opłaty przekształceniowe jako kontynuację opłat rocznych z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego, wobec tego do opłat przekształceniowych zastosowanie miały zasady opodatkowania obowiązujące w dniu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, które zostało przekształcone w prawo własności.

Wobec powyższego opłaty przekształceniowe do 31 grudnia 2021 r. były (Zestawienie nr 2):

a) niepodlegające opodatkowaniu VAT (dotyczy nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste do 30 kwietnia 2004 r. lub oddanych w użytkowanie wieczyste na podstawie decyzji administracyjnych),

b) zwolnione od podatku VAT (dotyczy oddania w użytkowanie wieczyste gruntu w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 listopada 2008 r.), dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli korzystających ze zwolnienia od podatku VAT),

c) zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT (dotyczy gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste od 1 maja 2004 r., które w dniu ustanowienia użytkowania wieczystego stanowiły tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane, przeznaczone pod zabudowę),

d) opodatkowane stawką 22% (dotyczy nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r.),

e) opodatkowane stawką 23% (dotyczy nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste od 1 stycznia 2011 r.).

W stanie prawnym od 1 stycznia 2022 r. zaistniałym po wyroku TSUE z 25 lutego 2021 r. w sprawie C-604/19 Gmina (`(...)`) oraz na skutek wydanej przez Ministra Finansów z 22 grudnia 2021 r. interpretacji ogólnej nr PT1.8101.2.2021, czynność przekształcenia użytkowania wieczystego we własność z mocy prawa na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, stanowi opodatkowaną podatkiem VAT dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) (dalej: ustawa o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Tak więc opłata przekształceniowa nie stanowi już kontynuacji opłat rocznych z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego, lecz jest wynagrodzeniem za odrębną czynność tj. wywłaszczenie z mocy prawa.

Odnośnie opłat przekształceniowych wpłacanych po 1 stycznia 2022 r., należy podkreślić również, że od 1 stycznia 2022 r. zmienił się moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, i obecnie zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit b) ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty. Powyższe oznacza, że obowiązek podatkowy powstanie jedynie od faktycznie wpłaconej kwoty odszkodowania.

Należy również rozpatrzyć jak należy obliczyć podstawę opodatkowania. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają szczególnych przepisów odnośnie podstawy opodatkowania, należy więc zastosować przepisy ogólne, a w szczególności art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ponieważ wysokość opłaty przekształceniowej jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, począwszy od 1 stycznia 2022 r. Gmina opodatkowuje wpłaty z tytułu opłat przekształceniowych uznając wpłacaną kwotę jako kwotę brutto i opodatkowując ją stawką 23% VAT.

Tak więc (Zestawienie nr 3):

a) co do opłat przekształceniowych, które były opodatkowane do 31 grudnia 2021 r. stawką 23% - nadal Gmina opodatkowuje je w tej stawce

b) co do opłat przekształceniowych, które były opodatkowane do 31 grudnia 2021 r. stawką 22% - Gmina opodatkowuje je stawką 23 % - uznając kwotę zapłaty jako kwotę brutto

c) co do opłat przekształceniowych, które do 31 grudnia 2021 r. były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT - Gmina opodatkowuje je stawką 23 % - uznając kwotę zapłaty jako kwotę brutto.

Należy zastrzec jednakże, iż ustalając wysokość opłat za użytkowanie wieczyste, które podlegały opodatkowaniu VAT stawką VAT 22 i 23% Gmina określała wysokość opłaty rocznej jako iloczyn wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego (wartość netto) i stawki procentowej, o której mowa w art. 72 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, kwotę tę powiększała o kwotę podatku VAT. Skoro kwota opłaty przekształceniowej jest równa kwocie opłaty rocznej również i w tym wypadku w kwocie opłaty przekształceniowej zawarty jest podatek VAT w kwocie wyliczonej do 31 grudnia 2021 r. dla stawki 23 lub 22 %, a obecnie od 1 stycznia 2022 r. w kwocie wyliczonej dla stawki 23%.

W obecnym stanie prawnym, Gmina powzięła wątpliwości odnośnie ustalenia podstawy opodatkowania w sytuacji gdy opłaty roczne były zwolnione z VAT, niepodlegające VAT lub opodatkowane stawką 22% VAT, wątpliwości Gminy nie dotyczą sytuacji gdy opłaty przekształceniowe były opodatkowane stawką 23% VAT.

W takich wypadkach, wskazanych szczegółowo w Zestawieniu nr 4, Gmina zamierza określać wysokość opłaty przekształceniowej (tj. należnego Gminie wynagrodzenia) w wydawanych w roku 2022 i latach następnych odpowiednio zaświadczeniach, informacjach, zawiadomieniach lub decyzjach jako kwota w wysokości opłaty rocznej powiększonej o kwotę podatku VAT w stawce 23%.

W przypadku gdy opłaty roczne były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 23% VAT, a w przypadku opłat rocznych opodatkowanych stawką 22%, oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 1% VAT (zwiększenie kwoty ze stawki 22 do 23%).

Z wydanej interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 22 grudnia 2021 r. wynika, że opłaty przekształceniowe, jako wynagrodzenie z tytułu przekształcenia użytkowania wieczystego we własność zawierają w sobie podatek VAT (są kwotami brutto). Zamiarem Gminy jest jednakże podwyższenie wynagrodzenia z tytułu przekształcenia o kwotę stanowiącą równowartość podatku VAT.

Poniżej wyodrębnione zostały zdarzenia przyszłe jakie będą miały miejsce na gruncie ustawy przekształceniowej (Zestawienie nr 4):

1. Zdarzenie przyszłe dotyczy nieruchomości stanowiących do 31 grudnia 2018 r. własność Gminy (`(...)`), oddanych w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r. Na mocy art. 1 ust. 1 ustawy przekształceniowej prawo użytkowania wieczystego przekształciło się z dniem 1 stycznia 2019 r. w prawo własności. Do dnia 31 grudnia 2018 r. Gmina pobierała opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego, która nie podlegała opodatkowaniu VAT. Dotychczas (`(...)`) nie wydał zaświadczeń (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzających przekształcenie z dniem 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości. Zaświadczenia takie zostaną wydane w roku 2022.

2. Zdarzenie przyszłe dotyczy sytuacji, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy przekształceniowej, czyli gdy po dniu 1 stycznia 2019 r. na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym zabudowanym na cele mieszkaniowe, w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy przekształceniowej zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, budynek mieszkalny zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333). W takiej sytuacji prawo użytkowania wieczystego tego gruntu przekształca się w prawo własności gruntu z dniem oddania budynku mieszkalnego do użytkowania.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy przekształceniowej, z tytułu przekształcenia nowy właściciel gruntu ponosi, na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu, opłatę w wysokości równej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego obowiązującej w roku, w którym oddano budynek do użytkowania. Obowiązek wnoszenia opłaty powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekształcenie. Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego za rok, w którym nastąpiło przekształcenie, jest wymagalna w pełnej wysokości. W takim wypadku, również wydaje się zaświadczenia (o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy przekształceniowej) potwierdzające przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym obowiązek wydania zaświadczeń potwierdzających przekształcenie prawa użytkowania wieczystego we własność powstanie w roku 2022 i w latach kolejnych.

3. Zdarzenie przyszłe dotyczy nieruchomości stanowiących do 31 grudnia 2018 r. własność Gminy (`(...)`), oddanych w użytkowanie wieczyste do 30 kwietnia 2004 lub od 1 maja 2004 r., przy czym do 31 grudnia 2018 r. nie obowiązywała opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego. Na mocy art. 1 ust. 1 ustawy przekształceniowej prawo użytkowania wieczystego przekształciło się 1 stycznia 2019 r. w prawo własności.

Dotychczas (`(...)`) nie wydał zaświadczeń (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzających przekształcenie 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości. Zaświadczenia takie zostaną wydane w roku 2022. Opłata roczna z tytułu przekształcenia zostanie ustalona w trybie art. 21 ust. 2a ustawy przekształceniowej, zgodnie z którym jeżeli w dniu przekształcenia nie obowiązywała opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego, właściwy organ ustala po tym dniu tę opłatę, stosując odpowiednio przepis art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na podstawie wartości nieruchomości określonej na dzień przekształcenia.

Opłata, o której mowa w zdaniu pierwszym, stanowi podstawę wymiaru opłaty określonej w art. 7 ust. 1.

4. Poniżej opisane zdarzenia przyszłe dotyczą nieruchomości stanowiących do 31 grudnia 2018 r. własność Gminy (`(...)`), gdzie na mocy art. 1 ust. 1 ustawy przekształceniowej prawo użytkowania wieczystego przekształciło się z dniem 1 stycznia 2019 r. w prawo własności.

Nieruchomości oddane były w użytkowanie wieczyste do 30 kwietnia 2004 r. lub od 1 maja 2004 r. Do 31 grudnia 2018 r. Gmina pobierała opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego, która mogła być opodatkowana VAT w stawce 22%, niepodlegająca VAT lub zwolniona z VAT - w zależności od tego w jakim czasie i użytkowanie wieczyste zostało ustanowione i jakich dotyczyło nieruchomości - zgodnie z opisem zawartym w Zestawieniu nr 1 litery od a) do d).

Przy czym:

a) (`(...)`) wydał już zaświadczenia (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzające przekształcenie z dniem 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości. Opłaty z tytułu przekształcenia nie zostały przez nowych właścicieli uiszczone jednorazowo, tak więc istnieje nadal obowiązek ich wnoszenia.

Zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy przekształceniowej zaświadczenie stanowi podstawę wpisu w dziale III księgi wieczystej roszczenia o opłatę, w odniesieniu do każdoczesnego właściciela nieruchomości. Tak więc wpis w dziale III księgi wieczystej roszczenia Gminy o opłatę przekształceniową (bez wskazywania wysokości opłaty) jest skuteczny erga omnes - czyli wobec każdoczesnego właściciela nieruchomości.

Wątpliwości Gminy dotyczą sytuacji gdy nastąpi wtórny obrót nieruchomościami (sprzedaż, zamiana, darowizna, prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, itp.), w takim wypadku nowi właściciele otrzymają zaświadczenie potwierdzające wysokość i okres pozostały do wnoszenia rocznej opłaty przekształceniowej, w trybie art. 11 ust. 1 ustawy przekształceniowej, zgodnie z którym obowiązek wnoszenia opłaty przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia, obciąża każdoczesnego właściciela nieruchomości, w odniesieniu do której istnieje roszczenie o opłatę, począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Nabywca nieruchomości występuje do właściwego organu w terminie 30 dni od dnia nabycia nieruchomości o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wysokość i okres pozostały do wnoszenia opłaty. Właściwy organ może wydać to zaświadczenie z urzędu. Dla przykładu, jeśli nabycie nieruchomości nastąpiło w 2020 roku, nowy właściciel obowiązany jest do wnoszenia rocznej opłaty przekształceniowej przez okres 18 lat, począwszy od 2021 r. Na dzień dzisiejszy nie zostały wydane przez (`(...)`) zaświadczenia w trybie art. 11 ust. 1 ustawy przekształceniowej.

b) (`(...)`) wydał już zaświadczenia (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzające przekształcenie z dniem 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości. Opłata z tytułu przekształcenia nie została uiszczona przez nowych właścicieli, tak więc nadal istnieje obowiązek wnoszenia opłat rocznych.

Rok 2022 jest czwartym z kolei rokiem wnoszenia opłat przekształceniowych. (`(...)`) zamierza poinformować w 2022 r. właścicieli nieruchomości (beneficjentów przekształcenia) o powiększeniu opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego o kwotę podatku VAT w stawce 23% (informacje nie będą wysyłane jedynie w odniesieniu do tych opłat przekształceniowych - poprzednio opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego - które z racji daty ustanowienia użytkowania wieczystego były powiększane o podatek VAT w stawce 23%, gdyż w tych przypadkach wyrok TSUE nie wywołuje skutków co do opodatkowania VAT czynności przekształcenia dokonanych z mocy prawa).

c) (`(...)`) wydał zaświadczenia (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzające przekształcenie z dniem 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości. Opłaty z tytułu przekształcenia nie zostały uiszczone jednorazowo, istnieje nadal obowiązek wnoszenia opłat rocznych.

Wątpliwości Gminy dotyczą sytuacji gdyby (`(...)`) dokonał w 2022 r. waloryzacji opłaty w trybie art. 10 ust. 1 i 2 ustawy przekształceniowej (ze skutkiem od 1 stycznia 2023 roku). Zgodnie z art. 10 ust. 1 cyt. ustawy, opłata może podlegać waloryzacji zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Waloryzacji opłaty właściwy organ dokonuje z urzędu albo na wniosek właściciela nieruchomości, nie częściej niż raz na 3 lata od dnia dokonania ostatniej waloryzacji. O wysokości zwaloryzowanej opłaty właściwy organ zawiadamia właściciela nieruchomości, doręczając informację na piśmie na adres, o którym mowa w art. 4 ust. 6. Doręczenie na taki adres uważa się za dokonane. Zwaloryzowana opłata obowiązuje od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym dokonano waloryzacji (art. 10 ust. 2 ustawy przekształceniowej).

d) (`(...)`) wydał już zaświadczenia (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzające przekształcenie 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości. Obecni właściciele zgłosili w roku 2021 oraz 2022 na piśmie zamiar uiszczenia opłaty jednorazowej (wraz z bonifikatą lub bez bonifikaty).

Wątpliwości Gminy dotyczą sytuacji, gdy w 2022 roku zostanie wydana przez (`(...)`) informacja o wysokości opłaty jednorazowej oraz o wysokości kwoty należnej do zapłaty, zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy przekształceniowej. Przykładowo, jeśli zaświadczenie potwierdzające przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zostało wydane w 2019 r., a zamiar wniesienia opłaty jednorazowej został zgłoszony w 2021 r., to oznacza, że za rok 2019 i za rok 2020 beneficjent przekształcenia obowiązany jest do wniesienia dwóch opłat rocznych, a za lata 2021-2038 (łącznie za 18 lat) może uiścić opłatę jednorazową.

e) (`(...)`) wydał zaświadczenia (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzające przekształcenie z dniem 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości, które doręczone zostały po 30 listopada 2019 r. W takim wypadku właścicielom przysługuje uprawnienie, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy przekształceniowej, zgodnie z którym jeżeli zaświadczenie potwierdzające przekształcenie zostało doręczone po 30 listopada 2019 r., osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym, w przypadku zgłoszenia zamiaru wniesienia opłaty jednorazowej w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania tego zaświadczenia, przysługuje bonifikata od tej opłaty w wymiarze obowiązującym w roku, w którym nastąpiło przekształcenie, pod warunkiem wniesienia opłaty jednorazowej uwzględniającej tę bonifikatę w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o której mowa w art. 7 ust. 8.

Dla przykładu: zaświadczenie potwierdzające przekształcenie wydano 19 grudnia 2021 r. i doręczono właścicielowi (beneficjentowi przekształcenia) 30 grudnia 2021 r. W zaświadczeniu wskazano, że właściciel obowiązany jest do wnoszenia rocznej opłaty przekształceniowej przez okres 20 lat, począwszy od 2019 r. Właściciel złożył 31 stycznia 2022 r. (to jest w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia mu zaświadczenia) wniosek o jednorazowe wniesienie opłaty wraz z bonifikatą. Organ zamierza wydać informację o wysokości opłaty jednorazowej (opłata roczna x 20) i o kwocie należnej do zapłaty po udzieleniu bonifikaty (opłata roczna x 20 - 90% bonifikaty). W informacji o wysokości opłaty jednorazowej organ wskaże termin na dokonanie zapłaty jako 2 miesiące od dnia otrzymania tej informacji.

Gdyby nie przepis art. 20 ust. 2 ustawy przekształceniowej, właściciel winien wnieść 3 opłaty roczne, tj. za 2019 r., za 2020 r. i za 2021 r., a za lata 2022-2038 (łącznie za 17 lat) mógłby uiścić opłatę jednorazową, gdyż zamiar uiszczenia opłaty został zgłoszony w 2022 r., czyli w czwartym roku obowiązywania opłat.

Z uwagi jednak na przepis art. 20 ust. 2 cyt. ustawy właściciel ma nie ponosić negatywnych konsekwencji otrzymania zaświadczenia w 2021 r. i jeśli zgłosi zamiar wniesienia opłaty jednorazowej w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania tego zaświadczenia, przysługuje mu bonifikata od tej opłaty w wymiarze obowiązującym w roku, w którym nastąpiło przekształcenie (tj. w 2019 r.), pod warunkiem wniesienia opłaty jednorazowej uwzględniającej tę bonifikatę w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji o wysokości opłaty jednorazowej i kwoty należnej do zapłaty.

Przepis art. 20 ust. 2 ustawy przekształceniowej przy zachowaniu warunków tam określonych tworzy fikcję dokonywania czynności jak w 2019 roku.

f) (`(...)`) wydał już zaświadczenia (o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy przekształceniowej) potwierdzające przekształcenie z dniem 1 stycznia 2019 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności tych nieruchomości oraz/albo właściciel zgłosił zamiar wniesienia opłaty jednorazowej i zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy przekształceniowej została wydana informacja o wysokości opłaty jednorazowej oraz kwoty należnej do zapłaty po udzieleniu bonifikaty. W takiej sytuacji:

- jeżeli właściciel nie zgadza się z wysokością opłaty jednorazowej lub wysokością kwoty należnej do zapłaty określonymi na podstawie art. 7 ust. 8, może, zgodnie z art. 7 ust. 8a złożyć do właściwego organu, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia informacji, wniosek o ustalenie wysokości opłaty jednorazowej lub kwoty należnej do zapłaty w drodze decyzji

- jeżeli właściciel nie zgadza się z zawartą w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 4 ustawy przekształceniowej informacją o wysokości i okresie wnoszenia opłaty, może, zgodnie z art. 6 ust. 1, złożyć do właściwego organu, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia zaświadczenia, wniosek o ustalenie wysokości lub okresu wnoszenia tej opłaty w drodze decyzji.

Wątpliwości Gminy dotyczą tego czy w opisanych zdarzeniach przyszłych (Zestawienie nr 4), które będą miały miejsce na gruncie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2040 ze zm.) Gmina może w wydawanych w roku 2022 i latach następnych odpowiednio zaświadczeniach, informacjach, zawiadomieniach lub decyzjach określić zapłatę za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego we własność (opłata przekształceniowa) w wysokości kwoty opłaty rocznej powiększonej o kwotę podatku VAT w stawce 23% (w przypadku gdy do 31 grudnia 2021 r. opłaty roczne były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 23% VAT, a w przypadku opłat rocznych opodatkowanych stawką 22%, oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 1% VAT).- pytanie IA.

Wątpliwości Gminy dotyczą również tego co będzie podstawą opodatkowania w opisanych zdarzeniach przyszłych (Zestawienie nr 4) w przypadku podwyższenia w roku 2022 i latach następnych odpowiednio w wydawanych zaświadczeniach, informacjach, zawiadomieniach lub decyzjach zapłaty za przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność tj. opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość podatku VAT w stawce 23% (w przypadku gdy do 31 grudnia 2021 r. opłaty roczne były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT) lub o kwotę stanowiącą równowartość 1% VAT (w przypadku opłat rocznych opodatkowanych do 31 grudnia 2021 r. stawką 22% VAT) - pytanie IB.

Gmina zaznacza, że jej pytania IA i IB dotyczą wyłącznie tych opłat przekształceniowych, które do dnia 31 grudnia 2021 r. były niepodlegające VAT, zwolnione z VAT lub opodatkowane stawką 22% VAT (nie dotyczy to opłat przekształceniowych opodatkowanych do 31 grudnia 2021 r. stawką 23%).

Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Na podstawie art. 19a ust. 4 ustawy o VAT, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostaw towarów, o których mowa w:

1. art. 7 ust. 1 pkt 2;

2. art. 7a ust. 1 i 2, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika.

Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1. dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2. dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Mając na względzie powyższe przepisy, do 31 grudnia 2021 r. obowiązek podatkowy w stosunku do opłat przekształceniowych powstawał w oparciu o art. 19a ust. 3 w związku z ust. 4 ustawy o podatku VAT, tj. z końcem okresu do którego odnoszą się płatności (z końcem każdego roku).

Jeżeli natomiast przed końcem danego roku do 31 grudnia 2021 r. Gmina otrzymała całość lub część opłaty przekształceniowej lub opłatę przekształceniową jednorazową, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o podatku VAT - dotyczyło to opłat zwolnionych z VAT oraz opodatkowanych stawką 22% i 23%.

Wobec powyższego opłaty przekształceniowe zwolnione z VAT i opodatkowane VAT w stawkach 22% i 23%, które nie zostały uregulowane przez byłych użytkowników wieczystych w trakcie danego roku, zostały ujęte w rozliczeniu podatku VAT Gminy (`(...)`) za grudzień danego roku. Powyższe dotyczy lat 2019-2021, z tym że opłaty zostały wykazane według stawek podatku VAT lub zwolnień od podatku opisanych powyżej w Zestawieniu nr 2. Nie dotyczy to opłat niepodlegających VAT, które jako takie nie zostały ujęte do rozliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit b) ustawy o VAT, obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Ponadto, w ustawie z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wprowadzono przepis przejściowy tj. art. 76, zgodnie z którym w przypadku otrzymania od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, które miało miejsce przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepis art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy zmienianej w art. 14, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek z tego tytułu został rozliczony przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W związku z powyższym w roku 2022 i latach następnych mogą wystąpić sytuacje, w których właściciele będą wpłacać zaległe opłaty przekształceniowe dotyczące lat 2019, 2020 lub 2021, które zostały ujęte w rozliczeniu podatku VAT Gminy (`(...)`) odpowiednio za grudzień 2019, grudzień 2020 i grudzień 2021 jako czynności zwolnione z VAT lub opodatkowane stawką 22% i 23%.

Wątpliwości Gminy dotyczą tego, czy zakres przepisu art. 76 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) dotyczy również sytuacji gdy w latach 2019-2021 nie miała miejsce płatność opłaty przekształceniowej zwolnionej z VAT lub opodatkowanej stawką 22 i 23% VAT, przy czym sprzedaż ta została ujęta do rozliczenia VAT na podstawie obowiązku podatkowego, który powstał na zasadzie art. 19a ust. 3 w związku z ust. 4 (pytanie nr II).

Będą również miały miejsce sytuacje gdy począwszy od 2022 r. właściciele będą wpłacać zaległe opłaty przekształceniowe dotychczas niepodlegające VAT, a dotyczące lat 2019, 2020 lub 2021.

Wątpliwości Gminy dotyczą tego czy wpłacane począwszy od 2022 r. zaległe opłaty przekształceniowe dotychczas niepodlegające VAT, a dotyczące lat 2019, 2020 lub 2021 należy opodatkować stawką podatku w wysokości 23% w momencie ich wpłaty, zgodnie z przepisem art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o VAT (pytanie III).

Począwszy od 2022 r. właściciele będą również wpłacać opłaty przekształceniowe bieżące, które jednakże w latach 2019, 2020 i 2021 były zwolnione z VAT, niepodlegające VAT oraz podlegały opodatkowaniu VAT w stawce 22 %. Wątpliwości Gminy dotyczą tego, czy wpłacane począwszy od 2022 r. opłaty przekształceniowe bieżące będą opodatkowane stawką 23% VAT (pytanie IV).

Pytania

1. (oznaczone we wniosku IA) Czy w opisanych zdarzeniach przyszłych (Zestawienie nr 4), które będą miały miejsce na gruncie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2040 ze zm.), Gmina może w wydawanych w roku 2022 i latach następnych odpowiednio zaświadczeniach, informacjach, zawiadomieniach lub decyzjach określić zapłatę za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego we własność (opłata przekształceniowa) w wysokości kwoty opłaty rocznej powiększonej o kwotę podatku VAT w stawce 23% (w przypadku gdy do 31 grudnia 2021 r. opłaty roczne były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 23% VAT, a w przypadku opłat rocznych opodatkowanych stawką 22%, oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 1% VAT)?

2. (oznaczone we wniosku III) Czy opodatkowując VAT zaległe opłaty przekształceniowe dotyczące lat 2019, 2020 i 2021 wnoszone przez właścicieli po 1 stycznia 2022 r., które do 31 grudnia 2021 r. były niepodlegające VAT należy zastosować stawkę podatkową w wysokości 23% VAT (stawkę podstawową)?

3. (oznaczone we wniosku IV) Czy opodatkowując VAT bieżące opłaty przekształceniowe wnoszone przez właścicieli po 1 stycznia 2022 r., które do 31 grudnia 2021 r. były niepodlegające VAT, korzystały ze zwolnienia z VAT lub opodatkowane były stawką 22% VAT, należy zastosować stawkę podatkową w wysokości 23% VAT (stawkę podstawową)?

Państwa stanowisko w sprawie

W stanie prawnym od 1 stycznia 2022 r. zaistniałym po wyroku TSUE z 25 lutego 2021 r. w sprawie C-604/19 Gmina (`(...)`) oraz na skutek wydanej przez Ministra Finansów z dniu 22 grudnia 2021 r. interpretacji ogólnej nr PT1.8101.2.2021, czynność przekształcenia użytkowania wieczystego we własność z mocy prawa na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, stanowi opodatkowaną podatkiem VAT dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Tak więc opłata przekształceniowa nie stanowi już kontynuacji opłat rocznych z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego, lecz jest wynagrodzeniem za odrębną czynność tj. wywłaszczenie z mocy prawa.

Ad IA

Zgodnie z 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Podstawa opodatkowania jest więc kwotą, od jakiej oblicza się podatek i sama nie może zawierać podatku. To znaczy, że zapłata, o której mowa w art. 29a ust. 1 ww. ustawy, jest kwotą brutto i stanowi podstawę opodatkowania dopiero po pomniejszeniu jej o należny podatek.

Należy podkreślić, że zapłata jest kwotą, o którą strony transakcji się umówiły, czyli taką którą podatnik ma otrzymać od nabywcy usługi/towaru za swoje świadczenie. Przepisy ustawy o VAT w żaden sposób nie określają sposobu w jaki strony transakcji powinny określać kwotę należną z tytułu dostawy lub usługi.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 73, 78 oraz 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 73 w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Zgodnie z art. 78 do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a) podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b) koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Zgodnie z art. 79, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

a) obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

b) opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;

c) kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

W tym miejscu należy powołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 7 listopada 2013 r. w połączonych sprawach C-249/12 i C-250/12 Corina-Hrisi Tulică przeciwko Agenţia Naţională de Administrare Fiscală – Direcţia Generală de Soluţionare a Contestaţiilor i Călin Ion Plavoșin przeciwko Direcția Generală a Finanțelor Publice Timiș – Serviciul Soluționare Contestații i Activitatea de Inspecţie Fiscală – Serviciul de Inspecţie Fiscală Timiş, zgodnie z tezą którego: Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a w szczególności jej art. 73 i 78 należy interpretować w ten sposób, że jeżeli cena towaru została ustalona przez strony bez żadnej wzmianki dotyczącej podatku od wartości dodanej, a dostawca tego towaru jest osobą zobowiązaną z tytułu podatku od wartości dodanej należnego w związku z czynnością podlegającą opodatkowaniu, ustalona cena, w przypadku gdy dostawca nie może odzyskać od nabywcy podatku od wartości dodanej, którego żąda organ podatkowy, powinna być uznana za cenę obejmującą już podatek od wartości dodanej.

Jak podaje Trybunał w uzasadnieniu:

(33) Zgodnie z zasadą ogólną ustanowioną w art. 73 dyrektywy VAT podstawę opodatkowania odpłatnych dostawy towarów lub świadczenia usług stanowi świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane z tego tytułu przez podatnika. Owo świadczenie wzajemne jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych (zob. w szczególności wyroki: z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie 154/80 Coóperatieve Aardappelenbewaarplaats, Rec. s. 445, pkt 13; z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawach połączonych C-621/10 i C-129/11 Balkan and Sea Properties i Provadinvest, pkt 43).

(34) Zasada ta powinna być stosowana zgodnie z podstawową zasadą rzeczonej dyrektywy, według której system VAT zmierza do obciążenia podatkiem jedynie końcowego konsumenta (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Elida Gibbs, pkt 19; postanowienie z dnia 9 grudnia 2011 r. w sprawie C-69/11 Connoisseur Belgium, pkt 21).

(35) Tymczasem, jeżeli umowa sprzedaży została zawarta bez żadnej wzmianki dotyczącej podatku VAT, w sytuacji gdy dostawca zgodnie z prawem krajowym nie może odzyskać od nabywcy podatku VAT, którego zażądał następnie organ podatkowy, uwzględnienie całkowitej ceny, bez odliczenia podatku VAT jako podstawy, do której stosowany jest podatek VAT, powodowałoby, że podatek VAT obciążałby tego dostawcę, i naruszałoby zatem zasadę, zgodnie z którą podatek VAT jest podatkiem konsumpcyjnym, ponoszonym przez końcowego konsumenta.

(36) Takie uwzględnienie całkowitej ceny naruszałoby ponadto zasadę, zgodnie z którą organ podatkowy nie może pobrać z tytułu podatku VAT kwoty wyższej niż pobrana przez podatnika (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Elida Gibbs, pkt 24; wyrok z dnia 3 lipca 1997 r. w sprawie C-330/95 Goldsmiths, Rec. s. I-3801, pkt 15; a także ww. wyrok w sprawach połączonych Balkan and Sea Properties i Provadinvest, pkt 44).

(37) Odwrotnie byłoby natomiast w przypadku, gdyby dostawca zgodnie z prawem krajowym miał możliwość podwyższenia ustalonej ceny o podatek znajdujący zastosowanie do transakcji i uzyskania tak podwyższonej ceny od nabywcy towaru.

(38) Należy podkreślić ponadto, że jedną z zasadniczych cech podatku VAT jest to, że podatek ten jest wprost proporcjonalny do ceny danych towarów i usług. Oznacza to, że dostawcy uczestniczą w uiszczaniu podatku VAT w tym samym stopniu w stosunku do całkowitej kwoty otrzymanej za sprzedane towary.

Z orzeczenia powyższego wynika, iż podatek VAT powinien obciążać rzeczywistego konsumenta usługi/dostawy, który nie działa jako podatnik VAT i nie ma możliwości odliczenia podatku i uwolnienia się od jego ekonomicznego ciężaru. Natomiast w sytuacji gdyby podatnik zobowiązany do zapłaty podatku nie miał możliwości przerzucenia kosztu podatku na ostatecznego konsumenta, faktycznie to podatnik poniósłby wartość podatku, a nie konsument. Taki brak możliwości przerzucenia kosztu podatku na nabywcę byłby sprzeczny z podstawową zasadą podatku VAT, czyli zasadą neutralności dla podatnika.

Należy również podkreślić, że z tezy orzeczenia TSUE C-604/19 wynika, że artykuł 14 ust. 2 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że przekształcenie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo pełnej własności przewidziane w przepisach krajowych w zamian za uiszczenie opłaty stanowi dostawę towarów w rozumieniu tego przepisu. Artykuł 14 ust. 2 lit. a dyrektywy stanowi, że za dostawę towarów uznaje się przeniesienie prawa własności do towaru w zamian za odszkodowanie, z nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu albo z mocy prawa.

Powyższe oznacza, że dnia 1 stycznia 2019 r. miała miejsce czynność podlegająca VAT (wywłaszczenie za odszkodowaniem), a więc nie ma podstaw ku temu aby czynność ta odbyła się na warunkach takich jak ustalone dla użytkowania wieczystego, które przecież z tym dniem wygasło.

Należy również podkreślić, że ustawa wywłaszczeniowa, chociaż określa sposób ustalenia opłaty przekształceniowej, nie zawiera żadnych przepisów szczególnych odnośnie podatku VAT.

Ponadto, należy powołać sposób określania wartości nieruchomości przez rzeczoznawców majątkowych, zawsze bowiem wartość ta jest kwotą oczyszczoną z podatków, a więc kwotą netto.

Powyższe oznacza, że określając kwotę opłaty rocznej lub opłaty przekształceniowej należy doliczyć do nich podatek VAT (jeżeli czynność jest opodatkowana VAT), w innym bowiem przypadku Gmina byłaby zobowiązana do zapłaty podatku VAT w stu, a więc w istocie poniosłaby ciężar podatku VAT. Byłoby to niezgodne z zasadą neutralności podatku VAT, która w istocie nie dopuszcza aby podatnik zobowiązany był do ponoszenia ciężaru podatku VAT, bez możliwości jego przeniesienia na ostatecznego konsumenta.

Należy również podkreślić, iż jeżeli użytkowanie wieczyste ustanowione było po 1 maja 2004 r. opłaty roczne oraz opłaty przekształceniowe były powiększane o kwotę VAT, stąd uzasadnionym byłoby aby opłaty przekształceniowe co do użytkowania wieczystego ustanowionego przed 1 maja 2004 r. (czyli do 31 grudnia 2021 r. niepodlegające VAT oraz zwolnione z VAT) również powiększać o kwotę VAT.

Stąd Gmina planuje, aby w zdarzeniach przyszłych dotyczących ustawy przekształceniowej (opisanych w Zestawieniu nr 4) w wydawanych w roku 2022 i latach następnych odpowiednio zaświadczeniach, informacjach, zawiadomieniach lub decyzjach określić wysokość opłaty przekształceniowej jako kwota w wysokości opłaty rocznej powiększonej o kwotę podatku VAT w stawce 23% (w przypadku gdy do 31 grudnia 2021 r. opłaty roczne były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 23% VAT, a w przypadku opłat rocznych opodatkowanych stawką 22%, oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 1% VAT). Gmina zaznacza, że jej pytanie IA dotyczy wyłącznie tych opłat przekształceniowych, które do dnia 31 grudnia 2021 r. były niepodlegające VAT, zwolnione z VAT lub opodatkowane stawką 22% VAT (nie dotyczy to opłat przekształceniowych opodatkowanych do dnia 31 grudnia 2021 r. stawką 23%).

Prawo podatkowe nie reguluje sposobu określenia wynagrodzenia należnego dostawcy od nabywcy, należy wiec przyjąć swobodę stron w tym zakresie. Zasadą jest ponadto, że ostateczny ciężar podatku VAT ponosi nabywca, stąd dostawca będący podatnikiem VAT ma prawo przerzucenia kosztu podatku VAT na nabywcę, co sprowadza się do tego, że zapłata obejmuje w istocie kwotę stanowiącą równowartość podatku VAT.

Tak więc, w ocenie Gminy w opisanych zdarzeniach przyszłych (Zestawienie nr 4), które będą miały miejsce na gruncie ustawy przekształceniowej, Gmina może w wydawanych w roku 2022 i latach następnych odpowiednio zaświadczeniach, informacjach, zawiadomieniach lub decyzjach określić wysokość opłaty przekształceniowej jako kwotę w wysokości opłaty rocznej powiększonej o kwotę podatku VAT w stawce 23% (w przypadku gdy opłaty roczne były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 23% VAT, a w przypadku opłat rocznych opodatkowanych stawką 22%, oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 1% VAT) - odpowiedź na pytanie IA.

Ad III i IV

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 Zgodnie natomiast z 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z przepisem art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Opłata przekształceniowa nie stanowi już kontynuacji opłat rocznych z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego, lecz jest wynagrodzeniem za odrębną czynność tj. wywłaszczenie z mocy prawa. Ponieważ nie można mówić już o tym, że moment w którym ustanowiono użytkowanie wieczyste będzie określał sposób opodatkowania VAT (tj. stawkę, zwolnienie lub brak podlegania opodatkowaniu), za moment, w którym określi się stawkę VAT należy przyjąć moment przekształcenia użytkowania wieczystego we własność, tj. 1 stycznia 2019 r.

Ponieważ na dzień 1 stycznia 2019 r. obowiązywała stawka podatku w wysokości 23%, stawką tą należy opodatkować te opłaty przekształceniowe wpłacane od 1 stycznia 2022 r., które przed tym dniem były zwolnione z VAT, niepodlegające VAT lub opodatkowane stawką 22%.

Powyższe dotyczy opłat przekształceniowych zaległych za lata 2019-2021, które wpłacane będą począwszy od 1 stycznia 2022 r., a które do dnia 31 grudnia 2021 r. były niepodlegające VAT - odpowiedź na pytanie III.

Powyższe dotyczy również opłat przekształceniowych wpłacanych na bieżąco, tj. począwszy od 1 stycznia 2022 r., które do 31 grudnia 2021 r. były zwolnione z VAT, niepodlegające VAT oraz opodatkowane 22%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że na dzień 31 grudnia 2018 r. byli Państwo właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych na cele mieszkaniowe oddanych w użytkowanie wieczyste spełniających warunki określone w przepisie art. 1 ust. 2 lub art. 1a ustawy przekształceniowej. Użytkowania wieczyste ustanawiane były do 30 kwietnia 2004 r. jak i po 1 maja 2004 r. Z dniem 1 stycznia 2019 r. dokonali Państwo przekształcenia prawa użytkowania nieruchomości objętych tą ustawą, w prawo własności. Właściciele nieruchomości będą wpłacać opłaty przekształceniowe zaległe oraz bieżące, które w latach 2019, 2020 i 2021 były zwolnione od podatku VAT, niepodlegające VAT oraz podlegały opodatkowaniu VAT w stawce 22%.

Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2020 r. poz. 2040 ze zm.), zwanej dalej ustawą przekształceniową:

Z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe przekształca się w prawo własności tych gruntów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przekształceniowej,

jeżeli po dniu 1 stycznia 2019 r. na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym zabudowanym na cele mieszkaniowe, w rozumieniu art. 1 ust. 2 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, budynek mieszkalny zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333), prawo użytkowania wieczystego tego gruntu przekształca się w prawo własności gruntu z dniem oddania budynku mieszkalnego do użytkowania. Przepisy art. 2 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy Gmina może w wydawanych w roku 2022 i latach następnych odpowiednio zaświadczeniach, informacjach, zawiadomieniach lub decyzjach określić opłatę przekształceniową w wysokości kwoty opłaty rocznej powiększonej o kwotę podatku VAT w stawce 23% (w przypadku gdy do 31 grudnia 2021 r. opłaty roczne były zwolnione z VAT lub niepodlegające VAT oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 23% VAT, a w przypadku opłat rocznych opodatkowanych stawką 22%, oznaczałoby to zwiększenie kwoty opłaty przekształceniowej o kwotę stanowiącą równowartość 1% VAT), a także czy zaległe opłaty przekształceniowe dotyczące lat 2019, 2020 i 2021 oraz bieżące opłaty przekształceniowe wnoszone przez właścicieli po 1 stycznia 2022 r. należy opodatkować stawką podatku w wysokości 23%.

W celu rozstrzygnięcia Państwa wątpliwości wskazać należy, że 22 grudnia 2021 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną znak PT1.8101.2.2021. Została ona opublikowana w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów z 29 grudnia 2021 r. poz. 14.

Interpretacja ta dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej w prawo własności, dokonanego z mocy prawa na podstawie ww. ustawy przekształceniowej.

Z ww. interpretacji ogólnej jednoznacznie wynika, że przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntów w prawo własności nieruchomości z mocy ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, należy traktować jako przeniesienie prawa własności do towaru w zamian za odszkodowanie, a nie jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem, przekształcenie – na podstawie ustawy przekształceniowej – prawa wieczystego użytkowania gruntów (ustanowionego zarówno do dnia 30 kwietnia 2004 r. jak i od dnia 1 maja 2004 r. roku) w prawo własności, stanowi odrębną od oddania w użytkowanie wieczyste czynność podlegającą opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy przekształceniowej:

Podstawę ujawnienia prawa własności gruntu w księdze wieczystej oraz ewidencji gruntów i budynków stanowi zaświadczenie potwierdzające przekształcenie, zwane dalej „zaświadczeniem”, wydawane przez:

1. starostę wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej – w przypadku gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa;

2. dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa lub dyrektora oddziału regionalnego Agencji Mienia Wojskowego – w przypadku gruntów, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują te podmioty;

3. odpowiednio wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zarząd powiatu albo zarząd województwa – w przypadku gruntów stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego;

4. dyrektora Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji – w przypadku gruntów, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonuje ten podmiot.

Jak stanowi ust. 4 powołanego przepisu:

W zaświadczeniu potwierdza się przekształcenie oraz informuje o obowiązku wnoszenia rocznej opłaty przekształceniowej, zwanej dalej „opłatą”, wysokości i okresie wnoszenia tej opłaty, a także możliwości wniesienia opłaty, o której mowa w art. 7 ust. 7, i zasadach jej wnoszenia. Zaświadczenie zawiera pouczenie o możliwości złożenia wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przekształceniowej:

Z tytułu przekształcenia nowy właściciel gruntu ponosi na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu opłatę.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy przekształceniowej:

Wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która obowiązywałaby w dniu przekształcenia.

Jak stanowi ust. 3 ww. artykułu ustawy przekształceniowej:

W przypadku gdy w dniu przekształcenia obowiązywałaby opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego ustalona za pierwszy lub drugi rok od aktualizacji, zgodnie z art. 77 ust. 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2020 r. poz. 65, 284, 471, 782 i 1709), zwanej dalej „ustawą o gospodarce nieruchomościami”, wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w trzecim roku od aktualizacji.

Natomiast ust. 4 powołanego przepisu daje dyspozycję, że:

W przypadku ustanowienia lub przeniesienia użytkowania wieczystego w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która zgodnie z postanowieniami umowy obowiązywałaby od dnia 1 stycznia 2019 r.

W myśl art. 7 ust. 5 ustawy przekształceniowej:

Opłatę wnosi się w terminie do dnia 31 marca każdego roku. Na wniosek złożony nie później niż 14 dni przed dniem upływu terminu płatności właściwy organ może rozłożyć opłatę na raty lub ustalić inny termin jej wniesienia, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Z kolei stosownie do ust. 6 tego przepisu:

Opłata jest wnoszona przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia.

Natomiast, jak stanowi ust. 7 powołanego przepisu:

Właściciel gruntu w każdym czasie trwania obowiązku wnoszenia opłaty może zgłosić właściwemu organowi na piśmie zamiar jednorazowego jej wniesienia w kwocie pozostającej do spłaty (opłata jednorazowa). Wysokość opłaty jednorazowej odpowiada iloczynowi wysokości opłaty obowiązującej w roku, w którym zgłoszono zamiar wniesienia opłaty jednorazowej, oraz liczby lat pozostałych do upływu okresu, o którym mowa w ust. 6 albo 6a.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy przekształceniowej

z tytułu przekształcenia, o którym mowa w ust. 1, nowy właściciel gruntu ponosi, na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu, opłatę w wysokości równej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego obowiązującej w roku, w którym oddano budynek do użytkowania. Przepisy art. 7 ust. 3, 5 i 6–10 oraz art. 8–11 stosuje się odpowiednio. Obowiązek wnoszenia opłaty powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekształcenie. Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego za rok, w którym nastąpiło przekształcenie, jest wymagalna w pełnej wysokości.

Skoro – jak wynika z powołanej interpretacji ogólnej – przekształcenie jest odrębną czynnością od ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, i skoro jest to osobna czynność, to moment ustanowienia prawa nie ma wpływu na stawkę podatku od opłat za przekształcenie, gdyż należy stosować stawkę właściwą dla tej drugiej, osobnej czynności. W konsekwencji, należy stosować stawkę obowiązującą w momencie przekształcenia (tj. 1 stycznia 2019 r. lub po 1 stycznia 2019 r. - odpowiednio z dniem oddania budynku mieszkalnego do użytkowania) – a więc w wysokości 23%.

Podsumowując, określenie wysokości stawki podatku VAT dla opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności uzależnione jest od momentu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. W konsekwencji, w niniejszej sprawie do opłat przekształceniowych, i tych zaległych i tych bieżących, za nieruchomości oddane w użytkowanie wieczyste w okresie do 30 kwietnia 2004 r. oraz od 1 maja 2004 r., należy stosować 23% stawkę podatku VAT.

Zatem, mając na uwadze fakt, że należy stosować stawkę obowiązującą w momencie przekształcenia (tj. 1 stycznia 2019 r.), stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla opłat przekształceniowych za nieruchomości oddane w użytkowanie wieczyste do 30 kwietnia 2004 r. oraz od 1 maja 2004 r. (pytania oznaczone we wniosku IA, III i IV). Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).