Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 maja 2022 r. (wpływ 27 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskiem z 22 grudnia 2020 r., sprecyzowanym pismem z 11 stycznia 2021 r., małżonkowie S.K i M.B oraz małżonkowie M. i B.K. wystąpili o sprzedaż na ich rzecz prawa własności nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa położonej w (…), oznaczonej nr działki 1/9 o pow. 0,0958 ha.

Na podstawie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków m. (…) ustalono, że właścicielem ww. nieruchomości położonej w (…) przy ul. (…), oznaczonej jako działka nr 1/9 o pow. 0,0958 ha (Ba - tereny przemysłowe) jest Skarb Państwa, a współużytkownikami wieczystymi są: w 1/2 części małżonkowie S.K i M.B. oraz w 1/2 części małżonkowie M. i B.K. (księga wieczysta Nr (…).

Aktem notarialnym z 7 czerwca 2006 r., Rep. A nr (…) sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w (…), syndyk masy upadłości Przedsiębiorstwa (`(...)`) „(…)” spółki z o. o. w (…) sprzedał prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność budynku znajdującego się na tym gruncie na rzecz małżonków S.K. i M.B. w 1/2 części oraz małżonków M. i B.K. w 1/2 części.

Aktualnie dla nieruchomości oznaczonej numerem działki 1/9 prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w (…) IV Wydział Ksiąg Wieczystych księga wieczysta Nr (…).

W dziale I-O ww. księgi wpisana jest działka ewidencyjna nr 1/9 o pow. 0,0958 ha położona w (…), nieruchomość zabudowana budynkiem administracyjnym murowanym, stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności. W dziale I-SP wpisany został okres użytkowania wieczystego działki gruntu do 5 grudnia 2089 r. W dziale II jako właściciel został ujawniony Skarb Państwa, a jako użytkownicy wieczyści małżonkowie S.K. i M.B. w 1/2 części oraz małżonkowie M. i B.K. w 1/2 części. W dziale III wpisane jest ograniczone prawo rzeczowe - prawo służebności drogowej na rzecz każdoczesnego właściciela działek nr 1/8 i 1/10 o treści wg paragrafu 9 aktu notarialnego Rep. A nr (…) z 20 października 1999 r., sporządzonego w kancelarii notarialnej w (…). W dziale IV brak wpisów.

Jak wynika z wypisu z planu wydanego przez Burmistrza Miasta (…) 3 marca 2022 r. pod nr (…), zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym 29 maja 2019 r. - uchwałą Rady Miejskiej w (…) Nr (…)w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego w rejonie ulic: (…) (Dziennik Urzędowy Województwa (…) z 7 czerwca 2019 r. poz. 7173): - działka nr 1/9 położona w (…) znajduje się na terenie określonym w części jako zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, usługi nieuciążliwe (MN/U-5), a w części jako droga wewnętrzna (KW-1).

Z zaświadczenia wydanego przez Burmistrza Miasta (…) 2 lutego 2021 r. pod nr (…) wynika, że działka nr 1/9 znajduje się na obszarze rewitalizacji wyznaczonym uchwałą Nr (…) z 28 października 2016 r. w sprawie wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji dla Gminy (…) (Dz. U. Woj. (…) z 9 listopada 2016 r. poz. 9574). Rada Miejska w (…) nie podjęła uchwały w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Rewitalizacji zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z 2021 r. poz. 485) dla ww. działki. W uchwale Nr (…) z 28 października 2016 r. w sprawie wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji dla Gminy (…), Rada Miejska w (…) nie ustanowiła na rzecz Gminy (…) prawa pierwokupu w trybie art. 11 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji.

W piśmie z 2 marca 2022 r. nr (…), Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w (…) poinformował, że nieruchomość nie jest wpisana indywidualnie do rejestru zabytków nieruchomych województwa (`(...)`), lecz leży na obszarze objętym ochroną konserwatorską na mocy decyzji Konserwatora Zabytków w (…) z 18 listopada 1959 r., wpisującej do rejestru zabytków nieruchomych województwa (`(...)`): zespół urbanistyczno-architektoniczny oraz warstwy kulturowe miasta (…), pod nr (…), a zatem objęta jest ochroną konserwatorską i podlega przepisom ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2021 r. poz. 710 ze zm.).

Zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym 30 listopada 2021 r. przez rzeczoznawcę majątkowego (…) (uprawnienia Nr (…)), wartość prawa własności ww. nieruchomości gruntowej została określona na kwotę 85 075 zł (po pomniejszeniu o wartość prawa służebności, która obciążą działkę, tj. o kwotę 33 181 zł), a wartość prawa użytkowania wieczystego na kwotę 47 642 zł.

Zarządzeniem Nr (…) z 7 września 2021 r. Wojewoda (…) udzielił zgody Staroście (…) na sprzedaż współużytkownikom wieczystym nieruchomości, stanowiącej własność Skarbu Państwa, położonej w (…), oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 1/9 o pow. 0,0958 ha, uregulowanej w księdze wieczystej Nr (…) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (…) - IV Wydział Ksiąg Wieczystych.

Uwzględniając zapis art. 69 ustawy o gospodarcze nieruchomościami, zgodnie z którym na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży, Starosta (…) działający w imieniu Skarbu Państwa sprzeda współużytkownikom wieczystym, małżonkom S.K i M.B. oraz małżonkom M. i B.K. po 1/2 części wyżej opisaną nieruchomość za cenę 37 433 zł (słownie: trzydzieści siedem tysięcy czterysta trzydzieści trzy zł).

Sprzedaż nieruchomości gruntowej nastąpi z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej. Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisy działu II Gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostki samorządu terytorialnego stosuje się z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Powiat (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Prawo użytkowania wieczystego na rzecz pierwotnego użytkownika wieczystego dla działki nr 1/9 zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r., tj. z dniem 5 grudnia 1990 r. z mocy prawa na okres 99 lat, zgodnie z decyzją Wojewody (…) z 24 stycznia 1992 r., znak (…) (działka nr 1/9 powstała z podziału działki nr 1/3).

Ponadto nadmienili Państwo, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy sprzedaży na rzecz współużytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa, położonej w (…) , oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 1/9 o pow. 0,0958 ha, uregulowanej w księdze wieczystej Nr (…), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (…) - IV Wydział Ksiąg Wieczystych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Przepis art. 11 ust. 1 stosuje się do czynności prawnych lub czynności procesowych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

W przypadku gospodarowania przedmiotową nieruchomością - działką nr 1/9, organem reprezentującym Skarb Państwa jest Starosta (…), który będzie reprezentował Skarb Państwa przy sporządzaniu aktu notarialnego - umowy sprzedaży ww. nieruchomości.

Pytanie

Czy sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 15 określa, kto i w jakich okolicznościach jest podatnikiem podatku VAT. Jednocześnie w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT z grona podatników tego podatku zostały wyłączone organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące z tytułu wykonywania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT tylko z tytułu czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Według obecnie obowiązujących przepisów ustawy o VAT towarem są również grunty.

Art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, sprzedaż działki nr 1/9 stanowiącej własność Skarbu Państwa w drodze bezprzetargowej na rzecz współużytkowników wieczystych na zasadach art. 37 ust. 2 pkt 5 i art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

- oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);

- zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru. Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 poz. 1740 ze zm.).

W świetle art. 233 ustawy Kodeks cywilny,

w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.)

z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

W myśl art. 32 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami,

nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1.

Według art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Jak stanowi art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

W myśl art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Stosownie natomiast do art. 71 ust. 1-2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami,

za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną, gdyż ustawodawca w ustawie o gospodarce nieruchomościami przewidział w tym zakresie dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłaty roczne. Przy czym należy podkreślić, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11 poz. 50 ze zm.), grunt nie był towarem i ustanowienie jego użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zmieniła się definicja towaru oraz zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, od 1 maja 2004 r. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

Z przedstawionych przez Państwa informacji wynika, że wnioskiem z 22 grudnia 2020 r., sprecyzowanym pismem z 11 stycznia 2021 r., małżonkowie S.K. i M.B. oraz małżonkowie M. i B.K. wystąpili o sprzedaż na ich rzecz prawa własności nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa położonej w (…), oznaczonej nr działki 1/9.

Na podstawie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków ustalono, że właścicielem ww. nieruchomości jest Skarb Państwa, a współużytkownikami wieczystymi są: w 1/2 części małżonkowie S.K. i M.B. oraz w 1/2 części małżonkowie M. i B.K. Aktem notarialnym z 7 czerwca 2006 r., syndyk masy upadłości Przedsiębiorstwa (`(...)`) „(…)” spółki z o.o. sprzedał prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność budynku znajdującego się na tym gruncie na rzecz małżonków S.K. i M.B. w 1/2 części oraz małżonków M. i B.K. w 1/2 części.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem administracyjnym murowanym, stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności. Działka znajduje się na terenie określonym w części jako zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, usługi nieuciążliwe, a w części jako droga wewnętrzna. Działka znajduje się na obszarze rewitalizacji. Rada Miejska w (…) nie ustanowiła na rzecz Gminy (…) prawa pierwokupu w trybie art. 11 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji. Nieruchomość nie jest wpisana indywidualnie do rejestru zabytków, lecz leży na obszarze objętym ochroną konserwatorską na mocy decyzji Konserwatora Zabytków objęta jest ochroną konserwatorską.

Wojewoda (…) udzielił zgody Staroście (…) na sprzedaż współużytkownikom wieczystym nieruchomości, stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 1/9.

Są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Prawo użytkowania wieczystego na rzecz pierwotnego użytkownika wieczystego dla działki nr 1/9 zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r., tj. z dniem 5 grudnia 1990 r. z mocy prawa na okres 99 lat.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia, czy sprzedaż gruntu na rzecz użytkowników wieczystych będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro prawo użytkowania wieczystego ustanowiono przed wprowadzeniem przepisów, którymi ustawodawca objął tę czynność opodatkowaniem, to nie podlegało ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz jej użytkowników wieczystych jest w istocie „przekształceniem” prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości i będzie stanowiła jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpłynie na „władztwo do rzeczy”, które użytkownicy już uzyskali.

Zatem czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu, ustanowionego przed 1 maja 2004 r. w prawo własności tego gruntu na wniosek użytkowników wieczystych, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r. w prawo własności ww. nieruchomości na wniosek użytkowników wieczystych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Wszystkie informacje niezbędne z punktu widzenia przepisów, których interpretacji Państwo oczekują powinny wynikać z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego a nie np. ze stanowiska czy załączonych dokumentów. Zatem, należy zauważyć, że Organ nie prowadzi postepowania dowodowego i nie analizuje załączników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).