Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT. W 2013 roku nabył koparko-ładowarkę, którą początkowo zamierzał wykorzystywać do celów prywatnych, jednak ostatecznie użył jej w ramach działalności gospodarczej. W 2019 roku wycofał koparko-ładowarkę z działalności i przekazał ją do użytku prywatnego. Wnioskodawca otrzymał fakturę na zakup koparko-ładowarki w 2013 roku, lecz ją zgubił i uzyskał duplikat dopiero w 2020 roku. Organ podatkowy uznał, że wycofanie koparko-ładowarki z działalności gospodarczej i jej przekazanie na cele prywatne podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu. Jednocześnie organ stwierdził, że Wnioskodawca nie może odliczyć podatku naliczonego z duplikatu faktury otrzymanego w 2020 roku, ponieważ zobowiązanie podatkowe za 2013 rok uległo przedawnieniu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy sposobu opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) czynności wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie go na potrzeby prywatne oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z duplikatu faktury. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 maja 2022 r. (wpływ 31 maja 2022 r.).
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca od 2 stycznia 2009 r. jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. 21 stycznia 2013 r. Wnioskodawca dokonał zakupu koparko - ładowarki (`(...)`). Koparkę tę Wnioskodawca początkowo zamierzał przeznaczyć na własne potrzeby niezwiązane z działalnością gospodarczą. Zmienił jednak decyzję i zaczął jej używać w tej działalności wpisując ją do ewidencji środków trwałych pod datą wystawienia ww. faktury. Faktura ta została wystawiona na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną - nie zawiera jego nr NIP, nazwy prowadzonego przedsiębiorstwa. Oryginał faktury dotyczący zakupu koparko - ładowarki Wnioskodawca zagubił i aż do uzyskania jej duplikatu (9 września 2020 r.) dysponował jedynie kserokopią. 31 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wycofał koparko - ładowarkę z działalności i przeznaczył ją na potrzeby osobiste.
Uzupełnienie i doprecyzowanie wniosku
Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi oraz prowadzenia usług turystycznych – pole namiotowe. Koparko – ładowarka wykorzystywana była do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Na fakturze wykazana została stawka podatku VAT. Wnioskodawca otrzymał fakturę w dniu jej wystawienia tj. 21 marca 2013 r. Faktura zaginęła po rejestracji koparko – ładowarki, kilka dni po zakupie.
Pytani****a
Czy przeznaczenie koparko - ładowarki na potrzeby osobiste podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Jeśli tak, to czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury jej nabycia?
Pana stanowisko w sprawie
Ad 1
Przeznaczenie koparko - ładowarki nie podlega opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca nabył ją jako osoba fizyczna (faktura na imię i nazwisko, bez nr NIP). Wnioskodawca zagubił też jej oryginał. Uzyskał jej duplikat dopiero 9 września 2020 r. Nie były więc spełnione warunki opisane w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.
Ad 2
Jeśli przyjąć, że ww. transakcja podlega opodatkowaniu, to podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z duplikatu wystawionego i otrzymanego 9 września 2020 r. - zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 i art. 86 ust. 11 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa (w tym na cele osobiste), w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2 stycznia 2009 r. jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi oraz prowadzenia usług turystycznych – pole namiotowe. 21 stycznia 2013 r. Wnioskodawca dokonał zakupu koparko - ładowarki (`(...)`). Koparkę tę Wnioskodawca początkowo zamierzał przeznaczyć na własne potrzeby niezwiązane z działalnością gospodarczą. Zmienił jednak decyzję i zaczął jej używać w tej działalności wpisując ją do ewidencji środków trwałych pod datą wystawienia ww. faktury. Koparko – ładowarka wykorzystywana była do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Na fakturze wykazana została stawka podatku VAT. Faktura ta została wystawiona na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną - nie zawiera jego nr NIP, nazwy prowadzonego przedsiębiorstwa. Oryginał faktury dotycząca zakupu koparko - ładowarki Wnioskodawca zagubił i aż do uzyskania jej duplikatu (9 września 2020 r.) dysponował jedynie kserokopią. 31 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wycofał koparko - ładowarkę z działalności i przeznaczył ją na potrzeby osobiste. Wnioskodawca otrzymał fakturę w dniu jej wystawienia tj. 21 marca 2013 r. Faktura zaginęła po rejestracji koparko – ładowarki, kilka dni po zakupie.
W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy przeznaczenie koparko - ładowarki na potrzeby osobiste Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jak wynika z przedstawionej wyżej analizy przepisów podatkowych, aby nieodpłatne przekazanie towarów - w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy - podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:
‒ nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
‒ przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
‒ przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.
W przedmiotowej sprawie wszystkie powyższe warunki są spełnione. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą. Zakupiona przez Wnioskodawcę koparko – ładowarka została wpisana do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca z tytułu nabycia koparko – ładowarki otrzymał 21 stycznia 2013 r. fakturę, na której została wykazana stawka podatku VAT. Ponadto koparko – ładowarka wykorzystywana była do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tej faktury. Przy czym należy wskazać, że nie ma znaczenia fakt czy podatnik skorzystał z prawa do odliczenia. W związku z powyższym wycofanie środka trwałego tj. koparko - ładowarki z działalności gospodarczej i przekazanie jej na cele osobiste Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że wycofanie koparko - ładowarki z działalności gospodarczej i przekazanie jej na potrzeby prywatne Wnioskodawcy stanowi de facto odpłatną dostawę składnika majątku, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego wycofanie przedmiotowej koparko - ładowarki z działalności gospodarczej i przekazanie jej do majątku osobistego Wnioskodawcy będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.
Wnioskodawca ma również wątpliwości czy miał On prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury jej nabycia.
W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.):
Do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.):
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.):
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
a) z tytułu nabycia towarów i usług,
b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
W tym miejscu wskazać należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.):
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.
Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), następująco:
W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy:
Prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.
Natomiast stosownie do art. 86 ust. 10a ustawy:
W przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.
Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy:
Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
W myśl art. 86 ust. 12 ustawy:
W przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.
Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy stanowi, że:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego, przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.
Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT z faktury wystawionej 21 stycznia 2013 r. otrzymanej tego samego dnia.
Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
W myśl art. art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.
Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik zrealizował prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.
Zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów ustawy w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług – co do zasady – można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:
‒ powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
‒ doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
‒ podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem warunku wskazanego w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia w trzech kolejnych okresach rozliczeniowych. Przy czym – co należy podkreślić – termin „trzech kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.
W sytuacji natomiast, gdy podatnik nie odliczył podatku naliczonego, ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy – na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy – będzie mógł zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Dokonując rozstrzygnięcia będącego przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, należy mieć na uwadze okoliczności faktyczne sprawy, a przede wszystkim to, że faktura dokumentująca nabycie koparko – ładowarki, której duplikat Wnioskodawca otrzymał, została wystawiona w styczniu 2013 r.
Z treści art. 106l ust. 1 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014r. wynika, że:
W przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:
a) na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
a) na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
a) na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
Zgonie z art. 106l ust. 2 ustawy:
Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.
Z powyższego wynika, że duplikat faktury jest ponownie wystawioną przez sprzedawcę na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze pierwotnej, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat". Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze co faktura „pierwotna” i co do zasady, stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.
Podsumowując należy wskazać, że otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podatnika - pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków wynikających z art. 86 ustawy. Tym samym duplikat faktury, co do zasady, stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego - w przypadku, gdy podatnik otrzymał fakturę „pierwotną” - w terminie określonym w art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy. Tylko w sytuacji, gdy dany podatnik nie otrzymałby faktury „pierwotnej”, byłby uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z wystawionego duplikatu w terminie jego otrzymania.
Zasadą jest, że podatnik powinien odliczyć podatek naliczony na bieżąco lub w deklaracji za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych. Jeśli tego nie zrobi, może potem skorygować deklarację podatkową. Z art. 86 ust. 13 ustawy wynika, że ma 5 lat na dokonanie korekty, przy czym termin ten należy liczyć od początku roku kalendarzowego, w którym powstało prawo do odliczenia.
We wskazanych okolicznościach faktycznych sprawy wyjaśnienia wymaga kwestia, czy w opisanej sytuacji nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego, na które to zobowiązanie składa się podatek należny i podatek naliczony.
Kwestia przedawnienia zobowiązania podatkowego została uregulowana w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zgodnie z którym z
obowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.
Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznacza termin płatności zobowiązania podatkowego (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).
W odniesieniu do podatku VAT, w orzecznictwie sądowym jednolicie przyjęty jest podgląd, iż instytucja przedawnienia ma zastosowanie do każdego z osobna rozliczenia w podatku od towarów i usług – niezależnie od jego wyniku (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 marca 2013 r., sygn. I FSK 744/12, podobnie: Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 29 czerwca 2009 r., sygn. I FPS 9/08), tj. zarówno do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku VAT przekształcił się w zobowiązanie podatkowe, jak i w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.
Pojęcie zobowiązania podatkowego obejmuje zatem wszystkie zdarzenia rodzące obowiązek podatkowy w ramach tego okresu rozliczeniowego, których suma wyznacza podatek należny, stanowiący nierozerwalną (składową) część tego zobowiązania (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 500/13). Innymi słowy, w podatku VAT zobowiązanie podatkowe za dany okres rozliczeniowy kształtuje się w następstwie zestawienia w ramach deklaracji kwot podatku należnego i podatku naliczonego.
Rozważając kwestię przedawnienia w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego, który kreuje zobowiązanie podatkowe, należy zauważyć, że skoro upływ 5-letniego terminu będzie skutkował wygaśnięciem zobowiązania podatkowego, to również wygaśnie prawo do uwzględniania w rozliczeniach elementów tworzących to zobowiązanie (które uległo przedawnieniu).
Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.
W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawnopodatkowego.
Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawa i obowiązki m.in. w zakresie wystawiania faktur i rozliczenia podatku na ich podstawie, obowiązują podatników dopóty, dopóki zobowiązanie podatkowe określone w tych fakturach nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia - zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej - co do zasady - wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia). Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.
Instytucja przedawnienia ma bowiem to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu, nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu. Zatem ani sprzedawca nie może obniżyć podatku należnego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, ani nabywca nie ma prawa do obniżenia podatku naliczonego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.
Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, termin jaki upłynął od momentu wystawienia wymienionej we wniosku faktury „pierwotnej” przekroczył termin, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, w konsekwencji uległ przedawnieniu termin zobowiązania podatkowego za ten okres. W konsekwencji powyższego nie jest możliwa ani modyfikacja już dokonanego rozliczenia podatkowego, ani też kontrola (weryfikacja) jego prawidłowości.
W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że otrzymał „pierwotną” fakturę w styczniu 2013 r. jednakże ją zgubił i wystąpił o jej duplikat, który otrzymał we wrześniu 2020 r.
W związku z taką sytuacją, po otrzymaniu duplikatu faktury, obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego Wnioskodawca powinien dokonać – co do zasady – po otrzymaniu duplikatu w rozliczeniu za okres, w którym nastąpił wpływ faktury pierwotnej lub za okres następny, zgodnie z art. 86 ust. 10 ust. 1 ustawy (w przypadku, gdy za ten okres podatnik złożył już deklarację podatkową, obniżenia kwoty podatku należnego należy dokonać przez złożenie korekty deklaracji podatkowej).
Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury otrzymanej w 2020 r. w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiąc otrzymania duplikatu faktury, z uwagi na fakt otrzymania faktury „pierwotnej” w 2013 r. Również Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury otrzymanej w 2020 r. w rozliczeniu za miesiące otrzymania faktury „pierwotnej”, poprzez dokonanie korekty deklaracji za ten miesiąc, bowiem zobowiązanie podatkowe za ten okres uległo przedawnieniu.
Dodatkowe informacje
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili