Wnioskodawca odziedziczył działki rolne po zmarłym ojcu, które zamierza sprzedać. Nie jest przedsiębiorcą ani płatnikiem VAT w Polsce. Planuje sprzedaż kilku działek w celu spłaty kredytu, zabezpieczenia i utrzymania domu rodzinnego oraz zakupu mieszkania. Działki mają status rolnych, są nieuzbrojone i nigdy nie były oferowane na sprzedaż. Wnioskodawca nie prowadzi aktywnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a jego działania nie przypominają działań producentów, handlowców ani usługodawców. Organ podatkowy uznał, że wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT w rozumieniu ustawy, a planowana sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
11 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.
Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 7 czerwca 2022 r. (wpływ 13 czerwca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
W lutym zmarł Pana Tata. Jest Pan w trakcie postępowania spadkowego dotyczącego działki 1* - po podziale są to działki o nr: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10 oraz 1/11 (z domem), jest Pan jedynym spadkobiercą. Pana Tata posiadał tę działkę od 1981 r., w 2012 r. dokonał pierwszego z podziałów działki rolnej, wyodrębniając siedlisko, drogi oraz działki, a w 2014 r. kolejnego. Pana Tata sprzedał kilka działek i był w trakcie rozmów o sprzedaży kolejnych, niestety ciężka choroba i szybka śmierć zatrzymały proces sprzedaży.
Działki, które będą przedmiotem sprzedaży są nadal gruntami rolnymi - taki jest aktualny przy sprzedaży zapis w ewidencji gruntów oraz w Księdze Wieczystej, są to działki nieuzbrojone i nigdy nie był ogłaszany zamiar ich sprzedaży.
Przed śmiercią Taty dostał Pan listę i kontakty do osób z którymi Pana Tata prowadził rozmowy w celu dokończenia spraw.
Pana Tata, decyzją Izby Skarbowej, popartą wyrokiem NSA (I FPS 8/10 z 17 stycznia 2011 r.) był zwolniony z płacenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) i uważał, że Pan - dziedzicząc grunty rolne po Tacie, powinien ten stan utrzymać.
Mieszka Pan w (…), nie jest Pan płatnikiem VAT w Polsce, chce Pan sprzedać kilka działek (rozmowy, które Pana Tata prowadził dotyczyły 5 działek), aby móc zabezpieczyć i utrzymać dom rodzinny stojący na jednej z nich oraz aby kupić mieszkanie.
Działki maja status rolnych, bez jakiejkolwiek zabudowy, nie były nigdy dzierżawione, są nieuzbrojone - wydzielona jest też jedna działka, która ma służyć jako droga dojazdowa wewnętrzna, co było koniecznym warunkiem dokonanie podziału zgodnie z obowiązującym planem. Każdy kupujący działkę, wykupuje również część udziału w ww. działce/drodze wewnętrznej.
Uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego działki również nie nastąpiło na wniosek Pana Taty, Rada Gminy (`(...)`) 14 kwietnia 2000 r. podjęła uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego, ogłoszono to w gazecie (…). Zebranie odbyło się bez udziału Pana Taty, a jego teren został uwzględniony w planie bez Jego wiedzy.
Nie jest Pan ani przedsiębiorcą ani podatnikiem VAT, nie ogłaszał i nie zamierza Pan nigdzie ogłaszać sprzedaży ww. działek - potencjalni nabywcy, którzy prowadzili rozmowy z Pana Tatą - czekają na podpisanie umów.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Czy w opisanej powyżej sytuacji, sprzedaż odziedziczonych przez Pana działek (kontynuacja rozmów z potencjalnymi chętnymi, którzy po śmierci Pana Taty oczekują zakończenia rozmów i podpisania umów z Panem) nie będzie podlegać, podobnie jak u Pana Taty, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Stanowisko Pana w sprawie
Uważa Pan, że sprzedaż ww. działek rolniczych powinna być w dalszym ciągu zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Nie nabył Pan działek w celu ich sprzedaży, Pana Tata był ich właścicielem od 1981 r. i uzyskał również zwolnienie z podatku. Działki są rolne, objęte podatkiem rolnym - taki jest zapis w wyciągu z rejestru gruntów oraz w Księdze Wieczystej, nie są zgłoszone nigdzie do sprzedaży, nie są szykowane do sprzedaży, nie są uzbrojone. Zatem tylko istnieje na nich możliwość przekształcenia przez kupującego z rolnych na budowlane. Ta teza jest zgodna z wyrokiem NSA (I FPS 8/10 z 17 stycznia 2011 r.).
Interpretacja indywidualna Pana Taty: ITPP2/443-996/14/AW.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady :
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:
Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
„Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.
Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).
Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży niezabudowanych działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął/podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, ma zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.
Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w stosunku do planowanej sprzedaży odziedziczonych przez Pana działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że mieszka Pan w (…), nie jest Pan przedsiębiorcą, nie jest Pan płatnikiem VAT w Polsce. Zamierza Pan sprzedać kilka odziedziczonych po zmarłym Tacie działek. Przedmiotem sprzedaży będą działki powstałe po podziale działki nr 1: tj. działki nr (`(...)`) 1/11 (na działce znajduje się dom); (`(...)`) 1/8; (`(...)`) 1/9; (`(...)`) 1/10; (`(...)`) 1/4; (`(...)`)1/5; (`(...)`) 1/6; (`(...)`) 1/7; (`(...)`) 1/2; (`(...)`) 1/3; (`(...)`) 1/1 o własności 100% oraz 7/14 udziału w działce nr (`(...)`) - planowana droga wewnętrzna (akt notarialny podpisał Pan 5 maja 2022 r.). Nie ogłaszał i nie zamierza Pan nigdzie ogłaszać sprzedaży ww. działek - potencjalni nabywcy, którzy prowadzili rozmowy z Pana Tatą - czekają na podpisanie umów. Działki maja status rolnych, bez jakiejkolwiek zabudowy, nie były nigdy dzierżawione, są nieuzbrojone - wydzielona jest też jedna działka, która ma służyć jako droga dojazdowa wewnętrzna, co było koniecznym warunkiem dokonania podziału zgodnie z obowiązującym planem. Rada Gminy (`(...)`) 14 kwietnia 2000 r. podjęła uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego (teren działki został uwzględniony w planie). W tym roku chciałby Pan sprzedać 3 lub 4 działki. Działkę nr 1/11 na której znajduje się dom rodzinny nie zamierza Pan na dzień dzisiejszy sprzedawać. Sprzedaż kolejnych działek nastąpi w miarę Pana ewentualnych potrzeb, ale nie wie Pan kiedy to będzie. Chce Pan sprzedać kilka działek, aby spłacić kredyt oraz móc zabezpieczyć i utrzymać dom rodzinny stojący na jednej z nich oraz aby kupić mieszkanie. Ponadto, nie zamierza Pan podpisywać umów przedwstępnych z potencjalnymi klientami oraz nie udzielił i nie zamierza Pan udzielić pełnomocnictwa potencjalnym kupującym w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących działek.
Tym samym w niniejszej sprawie, w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, która świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Pana stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.
Należy zatem uznać, że dokonując sprzedaży niezabudowanych działek korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.
W konsekwencji, w stosunku do planowanej sprzedaży działek - nie będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy.
W związku z powyższym, planowana przez Pana sprzedaż odziedziczonych przez Pana działek (kontynuacja rozmów z potencjalnymi chętnymi, którzy po śmierci Pana Taty oczekują zakończenia rozmów i podpisania umów z Panem), nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Odnosząc się do Pana stanowiska, że sprzedaż działek powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należy zauważyć, że jedynie czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem z zastosowaniem właściwej dla przedmiotu dostawy stawki podatku VAT. Jak wskazano w niniejszej interpretacji z tytułu planowanej sprzedaży działek nie będzie Pan występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i tym samym sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże z uwagi na to, że wywiódł Pan prawidłowy skutek prawny w zakresie podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą odziedziczonych przez Pana działek, stanowisko Pana należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołana interpretacja nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.
Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili