Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) dobrowolnie i uznaniowo przydzielanych pracownikom napiwków od klienta.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 maja 2022 r. (wpływ 31 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) prowadzi na terytorium Polski działalność w zakresie usług restauracyjnych w należącym do siebie lokalu użytkowym. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka świadczy swoje usługi zarówno dla klientów indywidualnych (osób fizycznych) jak i firm (osób prawnych), krajowych i zagranicznych (dalej „Klient”).

Sprzedaż Spółki ewidencjonowana jest na urządzeniach fiskalnych, niezależnie od tego, czy jest to sprzedaż na rzecz osób fizycznych czy prawnych, dlatego każda wykonana usługa, czy sprzedany towar potwierdzona jest paragonem fiskalnym.

Usługi oferowane Klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z Klientem, w oparciu o te umowy. Kwoty te zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami. Częstą praktyką w punktach gastronomicznych Spółki jest przyznawanie przez Klientów napiwków obsługującym ich pracownikom. W przypadku Klientów Spółki kwoty te mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ew. ich kwot zależą tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie decyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Na karcie menu może znaleźć się informacja, że Klient ma prawo przyznać napiwek w dowolnej kwocie. Zwyczajowo przyjęte jest, że jest to 10%.

Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:

1. zwyczajowo przyjętej 10%;

2. wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;

3. niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;

4. w ogóle nie przyznawać napiwku.

Przyznanie takiej uznaniowej kwoty będącej formą wyrazu satysfakcji z obsługi ma miejsce w różnej formie (sytuacje):

1. Uiszczenie dobrowolnego napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10% i na prośbę Klienta doliczonej do rachunku i opisanej jako dobrowolny napiwek.

2. Pozostawienie reszty lub innej kwoty gotówki po rozliczeniu rachunku gościa jeśli Klient zdecyduje o wyższej lub niższej wysokości dobrowolnego napiwku.

3. Na prośbę Klienta przy dokonywaniu płatności za rachunek, Klient mówi ile chce przyznać napiwku, a kasjer (Kelner) dolicza kwotę poprzez jej doliczenie przy płatności terminalem (kwota z rachunku plus kwota napiwku).

Stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków.

Ad 1

W sytuacji nr 1 na żądanie Klienta Spółka zamierza dla celów podatku VAT wykazywać napiwki na paragonie ze stawką 0% z przypisaną literą. Stosowny zapis znajduje się w księdze serwisowej kas fiskalnych, co ewidencjonowane jest pod tą pozycją - ze względu na ograniczenia kas fiskalnych nie ma możliwości ewidencjonowania napiwków ze stawką n/p (nie podlega). Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków. Na koniec dnia przekaże napiwki Kelnerowi. Na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z pobraniem podatku i przekazaniem go do US. Nadmienić należy, że środki pieniężne w postaci napiwku były przyznane dobrowolnie Kelnerowi, a nie Spółce i na żądanie Klienta został ten napiwek uwzględniony na paragonie. Sytuacja jest tożsama jakby Klient pozostawił napiwek Kelnerowi bez żądania ewidencjonowania na paragonie Spółka jest jedynie przekaźnikiem środków pieniężnych. W konsekwencji nie są to środki pieniężne stanowiące przychód Spółki.

Ad 2

Spółka nie wykazuje napiwku na paragonie, gdyż nawet nie wie, czy Klient chce pozostawić napiwek czy nie. Klient wcześniej nie informował o chęci pozostawienia napiwku. Napiwek w gotówce (o ile występuje) pozostaje u Kelnera obsługującego. Kelner nie wykazuje napiwku Spółce (pracodawcy). Spółka nie wie, czy Kelner w ciągu dnia otrzymał jakikolwiek napiwek, a jak go otrzymał, to nie wie w jakiej wysokości. Kwoty napiwków nie są w żaden sposób rozliczane przez Spółkę.

Ad 3

Spółka zamierza oddawać kelnerowi różnicę pomiędzy wysokością kwot wynikających z paragonów wystawionych i opłaconych kartą, a wysokością środków pieniężnych pobranych przez terminal od Klienta. Różnica ta stanowić będzie napiwek Kelnera. Z uwagi na możliwość dokonywania płatności kartą jest to tożsame rozliczenie co gotówkowe, aczkolwiek z uwagi na to, że środki są przekazywane na rachunek Spółki, nie ma innej możliwości ich przekazania Kelnerowi, jak po weryfikacji i zestawieniu ww. danych.

Zdaniem Spółki kwoty napiwków przekazywanych pracowników nie powinny być rozliczane przez Spółkę, gdyż Spółka jest tylko przekaźnikiem środków pieniężnych przekazanych przez Klienta Kelnerowi.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy dobrowolnie i uznaniowo przydzielane pracownikom napiwki od Klienta powinny być wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącym się do pytania nr 1, napiwki, które są dobrowolną formą gratyfikacji pracowników Spółki przez Klienta nie powinny stanowić dla Spółki obrotu, a tym samym nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT. Zdaniem Spółki zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”):

1. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1);

2. Przez świadczenia usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1);

3. Podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymaną dotację, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1).

Analizując na podstawie pkt a) i b) definicję usługi należy uznać, że każde świadczenie niebędące dostawa, towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Uznanie danej czynności za usługę w świetle ustawy o VAT musi być jednak uzupełnione o łączne spełnienie dwóch warunków:

‒ uznanie, że w konsekwencji zobowiązanie, w wyniku którego usługa zostaje świadczona, usługobiorca odnosi korzyści z danego zdarzania;

‒ uznania, że świadczącemu usługę z tytułu jej wykonania przysługuje świadczenie wzajemne ze strony świadczeniobiorcy w postaci wynagrodzenia.

Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie przedstawionego stanu faktycznego nie należy napiwków traktować jako świadczonej przez Spółkę usługi, gdyż:

‒ Korzyścią dla Klienta, której oczekuje jest zrealizowanie przez Spółkę usługi według określonych standardów, a pozostawienia przez Klienta napiwku nie jest powiązane z wyświadczaniem na jego rzecz usługi przez Spółkę. Za usługę tą Klient płaci z góry określoną kwotę, która zawiera w sobie całą wartość wynagrodzenia, jakiego oczekuje Spółka za jej świadczenie. Decyzja o przyznaniu przez Klienta napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10%, bądź wysokości niższej lub wyższej jest jego dobrowolną i suwerenną decyzją podyktowaną osobistym odczuciem satysfakcji z poziomu obsługi przez konkretnego pracownika, a czasem zwykłej sympatii wobec danej osoby, dlatego nie ma żadnego powiązania, na którą Spółka miałaby wypływ między wykonaniem usługi a przyznanym napiwkiem;

‒ Wynagrodzeniem, jakie Spółka oczekuje od Klienta za wyświadczone mu usługi jest cena określona w cenniku (menu) lub indywidualnej umowie (w przypadku zorganizowanych imprez). Ceny te wolne są od dodatkowych opłat za obsługę (tzw. service charge) i stanowią kompletne wynagrodzenie za usługę. Wszelkie dodatkowe gratyfikacje pracowników Spółki nie wynikają z żadnych roszczeń Spółki wobec Klienta tytułem wykonania usługi;

‒ Kwoty wpłaconych napiwków nie są traktowane przez Spółkę jako kwoty jej należne, dlatego po odliczeniu obligatoryjnych kwot podatków i składek ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) pozostała kwota przekazywana jest pracownikom. Rola Spółki ogranicza się w tym wypadku tylko do roli podmiotu pośredniczącego w przekazaniu tych kwot między pracownikami, a Klientami, bez potrącania sobie żadnej kwoty tytułem wynagrodzenia za tę czynność.

Powyższe stanowisko znajduje swoje poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 października 2010 r. (sygn I FSK 1917/09), który jednoznacznie orzekł, że: „napiwki pozostają poza systemem opodatkowania VAT, jeżeli są dawane dobrowolnie”.

Za wyłączeniem napiwków z zakresu obowiązku opodatkowania podatkiem VAT wg Spółki przemawia także fakt, że ich kwoty zwiększają pracownikom i zleceniobiorcom podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych, a zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o VAT, czynności z których powstają przychody ze stosunków pracy oraz stosunków cywilno-prawnych wynikających np. z umów zleceń, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Paragony fiskalne i wystawiane do nich faktury co do zasady służą ujmowaniu sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT lub zwolnionej od podatku VAT, ale brak jest w przepisach podatkowych zakazu dokumentowania na paragonach fiskalnych i fakturach czynności nieobjętych takim podatkiem, dlatego Spółka ma prawo ujmować kwoty napiwków na paragonach fiskalnych oraz wystawianych do nich fakturach.

Zdaniem Spółki, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 6 lit. h) oraz i) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania z 28 listopada 2008 r. (Dz. U Nr 212 poz. 1338) oraz zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 13 rozporządzania o VAT, na paragonach fiskalnych oraz fakturach winna być wykazywana sprzedaż towarów i usług z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami VAT oraz sprzedaż zwolnioną od podatku VAT. Pamiętać jednak należy, że przepisy te zawierają katalog informacji niezbędnych, które muszą pojawić się na danym dokumencie, ale nie jest to katalog zamknięty, dlatego paragony fiskalne i faktury posiadające wszystkie obligatoryjne informacje oraz dodatkowe informacje, w tym przypadku wartości sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, spełniają warunki konieczne do uznania ich za prawidłowe w świetle przepisów podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona – obok stawki podatkowej – decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym – co do cech istotnych dla wymiaru podatku – i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność w zakresie usług restauracyjnych w należącym do siebie lokalu użytkowym. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka świadczy swoje usługi zarówno dla klientów indywidualnych (osób fizycznych) jak i firm (osób prawnych), krajowych i zagranicznych.

Usługi oferowane Klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu) lub z umów (imprezy zorganizowane) z Klientem, w oparciu o te umowy. Kwoty te zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami. Częstą praktyką w punktach gastronomicznych Spółki jest przyznawanie przez Klientów napiwków obsługującym ich pracownikom. W przypadku Klientów Spółki kwoty te mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie oraz ich kwota zależą tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Na karcie menu może znaleźć się informacja, że Klient ma prawo przyznać napiwek. Zwyczajowo przyjęte jest, że jest 10%. Klient może przyznać dobrowolny napiwek w wysokości 10% lub w wysokości wyższej lub niższej niż 10%.

Przyznanie takiej uznaniowej kwoty będącej formą wyrazu satysfakcji z obsługi ma miejsce w różnej formie (sytuacje): uiszczenie dobrowolnego napiwku w zwyczajowo przyjętej wysokości 10% i na prośbę Klienta doliczonej do rachunku i opisanej jako dobrowolny napiwek; pozostawienie reszty lub innej kwoty gotówki po rozliczeniu rachunku gościa jeśli Klient zdecyduje o wyższej lub niższej wysokości dobrowolnego napiwku oraz na prośbę Klienta przy dokonywaniu płatności za rachunek, Klient mówi ile chce przyznać napiwku, a kasjer (Kelner) dolicza kwotę poprzez jej doliczenie przy płatności terminalem (kwota z rachunku plus kwota napiwku).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy dobrowolnie i uznaniowo przydzielane pracownikom napiwki od Klienta powinny być wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z analizy treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że pojęcie świadczenia usług jest bardzo szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie taka zależność nie istnieje. Spółka nie zawiera bowiem z klientem żadnej umowy na świadczenie usług, za wykonanie których klient byłby zobowiązany uiścić opłatę w postaci napiwku w bliżej nieokreślonej wysokości. Wszystkie należności jakie Wnioskodawca pobiera od klientów są wycenione w stosowanym cenniku usług i tylko takich płatności Spółka jako świadczący daną usługę żąda od klienta. Tym samym nie może być opodatkowana jakakolwiek czynność, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa, a wielkość wynagrodzenia (napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi i nie wpływa na wykonanie świadczonej usługi.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozlicza się z pracownikami z napiwków.

W przypadku, gdy kwoty napiwków są świadczeniem klienta całkowicie dobrowolnym, a stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom oraz Spółka nie pobiera sobie żadnych kwot z napiwków, to kwoty te nie stanowią dla Wnioskodawcy obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 29a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniać przekazywanych za swoim pośrednictwem pracownikom napiwków lub pozostawionej reszty lub innej kwoty gotówki po rozliczeniu rachunku gościa jeśli Klient zdecyduje o wyższej lub niższej wysokości dobrowolnego napiwku, jako obrotu z tytułu świadczenia usług, ponieważ w sytuacjach przedstawionych w przedmiotowej sprawie napiwek nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Państwa. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania nr 1 w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).