Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, sprzedaży działek o numerach ewidencyjnych 1 oraz 2

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 czerwca 2022 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

„`(...)`” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub ..), podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. `(...)` jest zarejestrowana jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny.

Państwa Spółka jest właścicielem m.in. dwóch działek położonych w `(...)`, obręb ewidencyjny nr `(...)` w jednostce ewidencyjnej `(...)`, o numerach ewidencyjnych 1 oraz 2, dla których Sąd Rejonowy dla `(...)`, IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze `(...)`. (dalej: Nieruchomość). Państwa Spółka wyjaśnia, że ww. księgą wieczystą objęte są również inne działki ewidencyjne jednak przedmiot niniejszego wniosku stanowią konsekwencje sprzedaży wyłącznie działek o numerach ewidencyjnych 1 oraz 2.

Nieruchomość została nabyta przez Państwa Spółkę w ramach większej transakcji (obejmującej również inne działki zlokalizowane w sąsiedztwie Nieruchomości) w dniu 23 maja 2006 r. Nabycie Nieruchomości podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomość jest niezabudowana. Z informacji posiadanych przez Państwa Spółkę wynika, że przez obszar Nieruchomości przechodzić może linia ciepłownicza, kanalizacyjna oraz elektroenergetyczna.

Nieruchomość objęta została Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Obszaru „`(...)`” w `(...)`, który przyjęty został na mocy uchwały Rady Miasta `(...)`. z dnia 12 czerwca 2013 r., nr `(...)`.. (ogłoszonej w Dzienniku Urzędowym Województwa `(...)`. z dnia 25 czerwca 2013 r. poz. 4170, dalej: MPZP).

Nieruchomość w MPZP została oznaczona symbolem identyfikacyjnym ZP - tereny zieleni urządzonej. Zgodnie z regulacją § 27 ust. 1 MPZP, podstawowym przeznaczeniem terenów ZP jest „zieleń urządzona obejmująca urządzone i utrzymane zespoły drzew, krzewów oraz zieleni niskiej”. Dla terenów oznaczonych symbolem ZP ustalone zostało również przeznaczenie uzupełniające (§27 ust. 3 MPZP):

1. obiekty małej architektury,

2. sieci i urządzenia infrastruktury technicznej związane z zagospodarowaniem terenu (w tym oświetlenie),

3. ciągi piesze i rowerowe,

4. niewyznaczone dojazdy i dojścia piesze w terenie ZP.5 dla obsługi zabudowy zlokalizowanej w terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem MN/U.1,

5. budowle hydrotechniczne niezbędne dla realizacji zadań związanych z utrzymaniem wód oraz ochroną przeciwpowodziową,

6. niewyznaczone na rysunku planu drogi i dojazdy w terenie ZP.2.

Zgodnie z definicjami zamieszczonymi w § 6 MPZP przeznaczenie podstawowe oznacza „rodzaj przeznaczenia terenu, które zostało ustalone, jako jedyne lub przeważające na danym terenie, wyznaczonym liniami rozgraniczającymi”. Natomiast przeznaczenie uzupełniające należy rozumieć jako „rodzaj przeznaczenia terenu, który uzupełnia przeznaczenie podstawowe w sposób ustalony planem” (§ 6 pkt 4 MPZP).

W § 27 ust. 4 MPZP określone zostały warunki zagospodarowania terenów oznaczonych symbolem ZP, obejmują one m.in. zakaz lokalizacji budynków.

Państwa Spółka planuje sprzedaż Nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, na następujące pytania Organu :

1. Czy w związku z nabyciem działek nr 1 i nr 2 Państwa Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego? Jeśli nie, to należy wskazać, z jakiej przyczyny?

2. Czy działki nr nr 1 i nr 2 przez cały czas ich posiadania przez Państwa Spółkę były wykorzystywane tylko i wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT? Jeśli tak, to do jakich czynności zwolnionych Państwa Spółka wykorzystywała przedmiotowe działki?

3. Czy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się linie rozgraniczające różne przeznaczenie (podstawowe i uzupełniające) działek objętych zakresem wniosku?

4. Czy linie - ciepłownicza, kanalizacyjna oraz elektroenergetyczna, o których mowa we wniosku, stanowią własność Państwa Spółki i będą przedmiotem sprzedaży wraz z gruntem – działkami nr 1 i nr 2?

5. Jeżeli przedmiotowe ww. linie stanowią własność Państwa Spółki i będą przedmiotem sprzedaży wraz z gruntem – działkami nr 1 i nr 2, to proszę o wskazanie:

a) czy wskazane linie stanowią budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021, poz. 2351 z późn. zm.) oraz obiekty inżynierii lądowej i wodnej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), trwale z gruntem związane? Należy wskazać symbole PKOB tych budowli, określone zgodnie z ww. rozporządzeniem.

b) czy przy nabyciu (budowie) opisanych we wniosku linii, Państwa Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

c) kiedy (proszę wskazać datę) wystąpiło pierwsze zajęcie (przyjęcie do używania ) ww. linii?

d) czy Państwa Spółka ponosiła wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym ww. linii wyższe niż 30% wartości początkowej każdej z tych linii, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

e) jeżeli wydatki na ulepszenie były wyższe niż 30% wartości początkowej każdej z tych linii, to kiedy przedmiotowe linie zostały oddane do użytkowania po przedmiotowych ulepszeniach?

f) czy Państwa Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenia?

g) czy przedmiotowe linie przez cały czas ich posiadania przez Państwa Spółkę były wykorzystywane tylko i wyłącznie do czynności zwolnionych z podatku VAT? Należy się odnieść do każdej linii oddzielnie.

Państwa Spółka wskazała:

Ad. 1

Państwa Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działek nr 1 i nr 2.

Ad. 2

Działki nr 1 i nr 2 przez czas ich posiadania przez Spółkę nie były wykorzystywane na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Ad. 3

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie znajdują się linie rozgraniczające różne przeznaczenie (podstawowe i uzupełniające) działek objętych zakresem wniosku.

Uzupełniająco Państwa Spółka wskazała, że dla całego obszaru obu działek zostało ustalone jedno i to samo przeznaczenie podstawowe - zieleń urządzona obejmująca urządzone i utrzymane zespoły drzew, krzewów oraz zieleni niskiej. Dla obu działek zostało również ustalone jedno i to samo przeznaczenie uzupełniające obejmujące m.in. obiekty małej architektury, sieci i urządzenia infrastruktury technicznej związane z zagospodarowaniem terenu (w tym oświetlenie), ciągi piesze i rowerowe oraz budowle hydrotechniczne niezbędne dla realizacji zadań związanych z utrzymaniem wód oraz ochroną przeciwpowodziową.

Ad. 4

Linia ciepłownicza, kanalizacyjna oraz energetyczna przechodzące przez obszar działki nr 1 oraz linia kanalizacyjna przechodząca przez obszar działki 2, o których mowa we wniosku, nie stanowią własności Spółki. Przedmiot planowanej sprzedaży (dostawy) stanowił będzie jedynie grunt, bez powyższych urządzeń.

Powyższe wynika z postanowień art. 49 §1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z powyższą regulacją „urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa”. Urządzenia znajdujące się na działkach nr 1 i nr 2 wchodzą w skład przedsiębiorstw dostarczających odpowiednie media. W konsekwencji nie stanowią one własności Spółki. Z tego powodu nie mogą być one też przedmiotem planowanej przez Państwa Spółkę transakcji.

Ad. 5

Mając na uwadze treść odpowiedzi na pytanie nr 4, Państwa Spółka traktuje pytanie nr 5 jako bezprzedmiotowe.

Pytanie

Czy sprzedaż Nieruchomości przez Państwa Spółkę będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Państwa Spółki, sprzedaż Nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”.

Zgodnie jednak z regulacją art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT „zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”.

Zgodnie z przytoczoną regulacją dostawa nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT, gdy spełnione zostaną dwa warunki:

1. nieruchomość będzie niezabudowana,

2. nieruchomość nie będzie stanowiła terenu budowlanego.

Pojęcie „terenów budowlanych” zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z powołaną powyżej regulacją, tereny budowlane to „grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, o w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.

Z przytoczonej definicji wynika, że podstawowe znaczenie dla oceny czy określona nieruchomość stanowi przeznaczony pod zabudowę w rozumieniu ustawy o VAT mają postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W sytuacji, gdy zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dana nieruchomość gruntowa (niezabudowana) nie jest przeznaczona pod zabudowę, dostawa takiej nieruchomości nie będzie opodatkowana VAT.

Obowiązujące regulacje prawne nie definiują pojęcia „grunty przeznaczone pod zabudowę”. W ocenie Państwa Spółki, pojęcie to wskazuje bezpośrednio na cel, w którym dana nieruchomość powinna być wykorzystywana (zagospodarowana). Celem tym (przeznaczeniem) powinno być zabudowanie nieruchomości np. budynkami mieszkalnymi lub usługowymi, czy też budowlami, a nie jej wykorzystanie w inny sposób.

Przenosząc powyższe regulacje na grunt analizowanej sprawy, w pierwszej kolejności wskazać należy, że Nieruchomość jest niezabudowana - nie zostały na niej posadowione żadne budynki. Kwestia dotycząca urządzeń przesyłowych znajdujących się na Nieruchomości została opisana w dalszej części niniejszego wniosku.

Odnosząc się do kwestii przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wskazać należy, że Nieruchomość w MPZP została oznaczona symbolem ZP - tereny zieleni urządzonej. Podstawowym przeznaczeniem terenów o symbolu ZP, zgodnie z regulacją § 27 ust. 1 MPZP, jest „zieleń urządzona obejmująca urządzone i utrzymane zespoły drzew, krzewów oraz zieleni niskiej”. Dodatkowo, na terenach o symbolu ZP wyraźnie ustanowiony został zakaz lokalizacji budynków (§ 27 ust. 4 MPZP).

Dla terenów oznaczonych symbolem ZP w MPZP określone zostało również przeznaczenie uzupełniające obejmujące m.in. obiekty małej architektury, sieci i urządzenia infrastruktury technicznej związane z zagospodarowaniem terenu (w tym oświetlenie), ciągi piesze i rowerowe oraz budowle hydrotechniczne niezbędne dla realizacji zadań związanych z utrzymaniem wód oraz ochroną przeciwpowodziową. Dla oceny znaczenia i konsekwencji określania w MPZP powyższego przeznaczenia uzupełniającego w kontekście opodatkowania dostawy Nieruchomości podatkiem VAT, w pierwszej kolejności określić należy czym jest przeznaczenie uzupełniające terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jakie są konsekwencje ustalenia określonego przeznaczenia uzupełniającego oraz wzajemne relacji pomiędzy przeznaczeniem podstawowym oraz uzupełniającym terenu.

Określenie przeznaczenia terenu stanowi jeden z obligatoryjnych elementów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 741 z późn. zm., dalej: ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie wprowadza bezpośrednio rozróżnienia na przeznaczenie podstawowe i uzupełniające danego terenu. Możliwość ustalenia przeznaczenia uzupełniającego terenu jest jednak powszechnie akceptowana. W orzecznictwie sądów administracyjnych powszechnie za dopuszczalne uznaje się określenie w planach zagospodarowania przestrzennego, z uwagi na brak takiego zakazu oraz specyfikę danych terenów czy też preferencje społeczności lokalnej, mieszanego przeznaczenia terenów z funkcją podstawową i uzupełniającą, aczkolwiek jedynie wówczas, gdy funkcje te nie różnią się od siebie w sposób zasadniczy i wzajemnie się nie wykluczają, a wręcz uzupełniają (tak np.: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z 13 grudnia 2006 r. sygn. akt, II OSK 1278/06; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 września 2021 r., sygn. akt I SA/GI 525/21; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 października 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 1173/21).

Z powyższego wynika, że przeznaczenie uzupełniające terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego służyć ma jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, nie zmieniając go jednak w żaden sposób. Powyższe rozumienie pojęcia uzupełniającego przeznaczenia terenu koresponduje z definicjami zamieszczonymi w MPZP. Przeznaczenie uzupełniające w § 6 pkt 4 MPZP zdefiniowane zostało jako „rodzaj przeznaczenia terenu, który uzupełnia przeznaczenie podstawowe w sposób ustalony planem”.

W analizowanym przypadku podstawowe przeznaczenie Nieruchomości zostało określone w MPZP jako „zieleń urządzona obejmująca urządzone i utrzymane zespoły drzew, krzewów oraz zieleni niskiej”. Jednocześnie w ramach przeznaczenia uzupełniającego dopuszczono lokalizację na Nieruchomości określonych budowli. Budowle te są jednak ściśle powiązane z zasadniczym przeznaczeniem Nieruchomości i ograniczone jej podstawowym przeznaczeniem określonym w MPZP (obiekty małej architektury, sieci i urządzenia infrastruktury technicznej związane z zagospodarowaniem terenu (w tym oświetlenie), ciągi piesze i rowerowe), nie mogą mieć one również samodzielnego charakteru, np. samodzielne budynki mieszkalne jednorodzinne, czy wielorodzinne. Możliwość wznoszenia jakichkolwiek budynków na terenie Nieruchomości została zresztą wyraźnie wyłączona w treści MPZP (§ 27 ust. 4 MPZP).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że możliwość wznoszenia na Nieruchomości w ramach przeznaczenia uzupełniającego ściśle określonych budowli nie może przesądzać o zakwalifikowaniu Nieruchomości, jako terenu przeznaczonego pod zabudowę w rozumieniu ustawy o VAT. Decydujące znaczenie ma w tym przypadku przeznaczenie podstawowe (zieleń urządzona), które z zasady wyklucza możliwość zabudowy Nieruchomości, co dodatkowo zostało potwierdzone w treści MPZP, który zakazuje wznoszenia na Nieruchomości jakichkolwiek budynków. W konsekwencji Nieruchomość nie stanowi, w ocenie Wnioskodawcy, terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W dalszej kolejności Państwa Spółka wskazuje, że dla oceny opodatkowania dostawy Nieruchomości podatkiem VAT bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż na Nieruchomości znajdować się mogą elementy linii ciepłowniczej, kanalizacyjnej oraz elektroenergetycznej. W tym zakresie podkreślić należy, że zgodnie z regulacją art. 49 Kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Przepis ten znajduje zastosowanie w realiach analizowanego przypadku. Ponieważ wskazane elementy infrastruktury energetycznej nie stanowią własności Wnioskodawcy, zarówno w sensie ekonomicznym, jak i prawnym, to przedmiot planowanej sprzedaży (dostawy) stanowił będzie jedynie grunt, bez przedmiotowych budowli. Urządzenia przesyłowe, jako elementy niestanowiące części składowych Nieruchomości nie mogą zarazem wpływać na opodatkowanie dostawy stanowiącej przedmiot niniejszego wniosku ani też decydować o charakterze Nieruchomości.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Dodatkowo, Państwa Spółka wskazuje, że prezentowane przez nią stanowisko dotyczące kwalifikacji nieruchomości jako przeznaczonej pod zabudowę, zostało potwierdzone w szeregu wyroków wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny oraz wojewódzkie sądy administracyjne, w tym w szczególności w:

1. wyroku wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 10 listopada 2021 r., sygn. akt I FSK 575/18, którym NSA potwierdził, że „(`(...)`) uprawniony jest wniosek, że to właśnie zapisane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie danego gruntu ma decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia tego gruntu. Dodatkowe funkcje przypisane do gruntu poprzez określenie jego przeznaczenia uznanego za dopuszczalne (pomocnicze), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają. Tak też prawidłowo przyjął Sąd pierwszej instancji. Zgodnie zatem z utrwalonym orzecznictwem, uzasadnione jest zapatrywanie, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu. Natomiast funkcje dodatkowe wynikające z jego przeznaczenia dopuszczalnego (o charakterze pomocniczym), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają.”. W dalszej części uzasadnienia powołanego wyroku NSA wyraźnie potwierdził, że „(`(...)`) dopuszczalne przeznaczenie terenu w postaci lokalizacji na nim ścieżek rowerowych, parkingów terenowych czy możliwość poszerzenia drogi publicznej na dzień wydawania interpretacji pozostaje bez wpływu na możliwość skorzystania przez stronę ze zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.”

2. wyroku wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt I FSK 1033/19, w którym NSA wskazał, że „za trafne należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku, że w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. ustawodawca wskazał na generalne przeznaczenie terenu jako zabudowanego, a nie możliwość zrealizowania jakiegokolwiek obiektu budowlanego. Prawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, charakter i rodzaj terenów zlokalizowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na obszarach objętych symbolami ZP.3 oraz ZP.8 uzasadniają stanowisko, że sporna część działki nr (`(...)`) przeznaczona jest na cele związane z utrzymaniem zieleni, zaś dopuszczone obiekty i urządzenia w ramach przeznaczenia uzupełniającego, umożliwić moją właściwą realizację celu podstawowego, wyznaczonego przez podstawowe (główne) przeznaczenie terenu. W konsekwencji prawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał, że stanowisko wyrażone w powyższym zakresie przez organ w zaskarżonej interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe, bowiem zostało oparte na błędnej wykładni art. 2 pkt 33 w zw. art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.”

3. wyroku wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w dniu 27 października 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1173/21, w którym WSA potwierdził, że „błędna jest wykładnia art. 2 pkt 33 u.p.t.u., przyjmująca, że „terenem budowlanym” są również takie działki, dla których szczegółowe warunki zabudowy przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczały pomocniczo wzniesienie różnorakich obiektów budowlanych (budynki i urządzenia związane z produkcją rolniczą, pomimo że podstawowe przeznaczenie (ustalone na podstawie symboli wprowadzanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego) jest inne niż „pod zabudowę”.

4. wyroku wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w dniu 28 września 2021 r., sygn. akt I SA/GI 525/21, w którym WSA potwierdził, że jeżeli dostawy mają dotyczyć gruntów o dominującym przeznaczeniu na tereny zielone, rekreacyjne, z generalnym zakazem zabudowy, przy jednoczesnym dopełniającym umożliwieniu tworzenia obiektów sprzyjających urzeczywistnieniu głównych - niebudowlanych - celów wskazanych terenów, to ich zakwalifikowanie jako terenów budowlanych należy ocenić jako błędne.”

Wskazują Państwo, że stanowisko Państwa Spółki dotyczące braku wpływu posadowienia urządzeń przesyłowych na nieruchomości dla opodatkowania dostawy tej nieruchomości podatkiem VAT również znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w szczególności w:

1. wyroku wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w dniu 28 września 2021 r., sygn. akt ISA/GI 525/21, w którym WSA stwierdził, że „na zaprezentowaną wyżej kwalifikację gruntów bez wpływu pozostaje okoliczność, na którą zwrócono uwagę w opisie zdarzeń przyszłych, jak i w zaskarżonej interpretacji, iż na przedmiotowych działkach znajduje się infrastruktura stanowiąca własność podmiotu trzeciego, w postaci gazociągów oraz fragmentów sieci energetycznej. Należy bowiem zauważyć, iż zgodnie z k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Przepis ten znajduje zastosowanie w realiach analizowanego przypadku. Ponieważ wskazane elementy infrastruktury energetycznej nie stanowią własności sprzedającego, zarówno w sensie ekonomicznym, jak i prawnym, to wymaga przyjęcia, iż dostawie będą podlegać jedynie grunty, bez rzeczonych budowli. Samo umiejscowienie na działce zbywcy nie czyni ich bowiem przedmiotem transakcji. Jako urządzenia niestanowiące części składowych zbywanych działek nie mogą zarazem wpływać no opodatkowanie opisanych we wniosku dostaw ani też decydować o charakterze nieruchomości, których dotyczy zaskarżona interpretacja.”

2. wyroku wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w dniu 30 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 55/19, w którym WSA stwierdził, że „nieprawidłowe jest również stanowisko organu interpretacyjnego, iż działka nr (`(...)`) jest terenem zabudowanym, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ze względu na istnienie przewodu telekomunikacyjnego podziemnego oraz na posadowienie na gruncie budowli - dwóch słupów energetycznych: niskiego i wysokiego napięcia, wraz z liniami napowietrznymi. Należy stwierdzić bowiem, że zgodnie z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. W opisanym stanie faktycznym stanowią one własność przedsiębiorstwa przesyłowego, a wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z posadowieniem na nieruchomości wskazanych obiektów. Oceniając zaś charakter planowanej transakcji, jej aspekt ekonomiczny, jak i cel, należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy będzie, w opisanym przez skarżącą przypadku, teren niezabudowany. Znajdujące się na nim budowle (słupy) przynależą bowiem w sensie ekonomicznym i prawnym do przedsiębiorstwa przesyłowego. Samo ich posadowienie na działce zbywcy nie czyni ich przedmiotem transakcji i jako takie, w kontekście dostawy opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie decyduje o zabudowanym charakterze zbywanej nieruchomości.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Państwa Spółka we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Państwa Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest właścicielem m.in. dwóch działek położonych w ….., obręb ewidencyjny nr …. w jednostce ewidencyjnej …., o numerach ewidencyjnych nr 1 i nr 2, dla których Sąd Rejonowy dla …-…. w …., IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze ….. Przez obszar Nieruchomości przechodzić może linia ciepłownicza, kanalizacyjna oraz elektroenergetyczna. Linia ciepłownicza, kanalizacyjna oraz energetyczna przechodzące przez obszar działki nr 1 oraz linia kanalizacyjna przechodząca przez obszar działki 2, o których mowa we wniosku, nie stanowią własności Spółki. Przedmiot planowanej sprzedaży (dostawy) stanowił będzie jedynie grunt, bez powyższych urządzeń.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zbycie nieruchomości opisanej w złożonym wniosku nastąpi w ramach rozporządzania majątkiem należącym do Państwa Spółki. Zatem, przy dostawie ww. działek niezabudowanych nr 1 i nr 2, spełnione będą przesłanki do uznania Państwa Spółki za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku wykorzystywanych przez Państwa Spółkę w działalności gospodarczej. W konsekwencji, dostawa działek niezabudowanych nr 1 i nr 2, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r., poz. 503):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351, z późn. zm).

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy Prawo budowlane:

Przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane:

Przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

a. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,

b. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,

c. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że działki, które Państwa Spółka zamierza sprzedać, są nieruchomościami niezabudowanymi. Nieruchomość objęta została Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Obszaru „`(...)`” w `(...)`.. Nieruchomość w MPZP została oznaczona symbolem identyfikacyjnym ZP - tereny zieleni urządzonej. Zgodnie z regulacją § 27 ust. 1 MPZP podstawowym przeznaczeniem terenów ZP jest „zieleń urządzona obejmująca urządzone i utrzymane zespoły drzew, krzewów oraz zieleni niskiej”. Dla terenów oznaczonych symbolem ZP ustalone zostało również przeznaczenie uzupełniające (§27 ust. 3 MPZP):

1. obiekty małej architektury,

2. sieci i urządzenia infrastruktury technicznej związane z zagospodarowaniem terenu (w tym oświetlenie),

3. ciągi piesze i rowerowe,

4. niewyznaczone dojazdy i dojścia piesze w terenie ZP.5 dla obsługi zabudowy zlokalizowanej w terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem MN/U.1,

5. budowle hydrotechniczne niezbędne dla realizacji zadań związanych z utrzymaniem wód oraz ochroną przeciwpowodziową,

6. niewyznaczone na rysunku planu drogi i dojazdy w terenie ZP.2.

Zgodnie z definicjami zamieszczonymi w § 6 MPZP przeznaczenie podstawowe oznacza „rodzajprzeznaczenia terenu, które zostało ustalone, jako jedyne lub przeważające na danym terenie, wyznaczonym liniami rozgraniczającymi”. Natomiast przeznaczenie uzupełniające należy rozumieć jako „rodzaj przeznaczenia terenu, który uzupełnia przeznaczenie podstawowe w sposób ustalony planem” (§ 6 pkt 4 MPZP). W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie znajdują się linie rozgraniczające różne przeznaczenie (podstawowe i uzupełniające) działek objętych zakresem wniosku.

Nieruchomość stanowiąca niezabudowane działki o nr 1 i nr 2 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona symbolem identyfikacyjnym ZP - tereny zieleni urządzonej, dlatego też wskazać w tym miejscu należy, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Przy ocenie czy przedmiotowy teren (działki nr 1 i nr 2) oznaczony symbolem planu zagospodarowania przestrzennego ZP stanowi teren budowlany, nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania jako terenu zieleni.

Uwzględnić należy również zapisy miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego, w którym dla przedmiotowych działek ustalono przeznaczenie uzupełniające, a które wskazuje, że w zakresie zasad zabudowy i zagospodarowania terenów oznaczonych ZP dopuszcza się lokalizację obiektów małej architektury, sieci i urządzeń infrastruktury technicznej związanej z zagospodarowaniem terenu (w tym oświetlenie), ciągów pieszych i rowerowych, niewyznaczonych dojazdów i dojść pieszych w terenie ZP.5 dla obsługi zabudowy zlokalizowanej w terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem MN/U.1, budowli hydrotechnicznych niezbędnych dla realizacji zadań związanych z utrzymaniem wód oraz ochroną przeciwpowodziową, niewyznaczonych na rysunku planów dróg i dojazdów w terenie ZP.2.

Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że działka lub jej część stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę.

W tej sytuacji, analiza okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że sprzedaż działek niezabudowanych nr 1 i nr 2 oznaczonych symbolem ZP, dla których zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalono przeznaczenie uzupełniające w ww. zakresie, przez co stanowią one grunty przeznaczone pod zabudowę i są terenami budowlanymi określonymi w art. 2 pkt 33 ustawy, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Reasumując, sprzedaż niezabudowanych działek nr 1 i nr 2 nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla sprzedaży niezabudowanych działek nr 1 i nr 2, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy ww. działek wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Państwa Spółka wskazała, że przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działek nr 1 i nr 2 oraz przedmiotowe działki przez czas ich posiadania przez Spółkę nie były wykorzystywane na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, tym samym nie zostały spełnione przesłanki umożliwiające zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, sprzedaż działek nr 1 i nr 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jak również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż działek nr 1 i nr 2 będzie opodatkowana właściwą stawką VAT dla gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwa Spółka przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa Spółkę w przedmiotowym wniosku wyroków WSA i NSA, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mogą mieć wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: sytuacja Państwa Spółki będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i Państwa Spółka zastosuje się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).