Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 12 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 22 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Go 390/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 września 2021 r. sygn. akt I FSK 326/18 i

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 czerwca 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) opłaty startowej pobieranej przez Wnioskodawcę od zawodników za udział w organizowanych zawodach wędkarskich.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca został powołany uchwałą Zarządu (…) (dalej: Z) i stanowi posiadającą odrębną osobowość prawną terenową jednostkę organizacyjną Z, zapewniającą samodzielnie finansowaną realizację celów statutowych na terenie swojego działania.

Z jest dobrowolnym, samorządnym stowarzyszeniem (…), kontynuatorem tradycji zorganizowanego (…) w Polsce, wyposażonym w osobowość prawną. Podstawy prawne funkcjonowania związku to przede wszystkim ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79 poz. 855 ze zm., dalej zwana: Prawo o stowarzyszeniach) oraz Statut Z.

Zgodnie ze statutem Z cele statutowe Okręgu (…) są tożsame z celami statutowymi (…) i obejmują w ujęciu syntetycznym (…).

Natomiast zgodnie z (`(...)`) Statutu, cele Z są realizowane m.in. poprzez: (`(...)`)

W ramach swojej działalności Okręg (…) uzyskuje „przychód” m.in. z tytułu opłat startowych pobieranych od zawodników startujących na organizowanych przez Wnioskodawcę zawodach wędkarskich. Pobierane opłaty startowe pokrywają koszty związane z uczestnictwem zawodników w zawodach sportowych. Organizacja zawodów wędkarskich służy popularyzacji idei sportu wędkarskiego oraz integracji środowiska wędkarskiego. Nie jest natomiast nastawiona na osiąganie zysków.

Organizowane zawody wędkarskie i związane z nimi opłaty startowe, jako usługi ściśle związane ze sportem, świadczone przez działającego w formie stowarzyszenia Wnioskodawcę w ramach realizacji jego celów statutowych są traktowane przez Okręg (…) jako zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm., dalej: u.p.t.u.).

Na podstawie decyzji Ministra Sportu i Turystyki z (`(...)`)2016 r., w dniu jej uprawomocnienia, (…) utracił status polskiego związku sportowego w rozumieniu art. 82 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. 2016 r.176, t.j. z 15 lutego 2016 r.) i posiada obecnie wyłącznie status stowarzyszenia. W wyniku utraty przez (…) statusu polskiego związku sportowego Okręg (…) nadal spełnia wszystkie przesłanki warunkujące zwolnienie z podatku VAT organizowanych przezeń zawodów wędkarskich. Wnioskodawca nadal korzysta więc ze zwolnienia w omawianym wyżej zakresie i nie nalicza podatku VAT od opłat startowych pobieranych od zawodników za udział w tych zawodach.

Pytanie

Czy w związku z utratą przez Wnioskodawcę statusu polskiego związku sportowego, opłaty startowe pobierane od zawodników za udział w organizowanych przez Okręg (…) zawodach wędkarskich korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) w związku z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z 2006.12.11, dalej: Dyrektywa 112)?

Państwa stanowisko w sprawie

Utrata przez Wnioskodawcę statusu polskiego związku sportowego nie powoduje, że świadczone przez Okręg (…) usługi organizacji zawodów wędkarskich, za udział w których pobierana jest od zawodników opłata startowa nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. w związku z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nie nastawione na osiąganie zysku (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 585/13).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u., w zakresie usług zwolnionych mieszczą się „usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem, że:

a) są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,

b) świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,

c) są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

– z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością”.

W ocenie Okręgu (…), spełnia on wszystkie warunki konieczne do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w przywołanej wyżej normie prawnej w zakresie organizacji zawodów wędkarskich na zasadach omówionych w przedstawionym stanie faktycznym. Przedmiotowe usługi stanowią bowiem usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym i świadczone są przez podmiot o osobowości prawnej nie nastawiony na osiąganie zysku, którego celem statutowym jest między innymi działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Świadczy o tym fakt, że organizacja zawodów wędkarskich służy propagowaniu wędkarstwa jako sportu oraz propagowaniu przyjętych przez (…) zasad podejmowania i realizacji aktywności w zakresie wędkarstwa uwzględniających m.in. wymogi w zakresie ochrony środowiska. Tym samym organizacja zawodów wędkarskich jest konieczna do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim. Oznacza to, że warunek skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.t.u. jest w przypadku Wnioskodawcy spełniony.

Wnioskodawca nie jest podmiotem, którego istotą funkcjonowania jest prowadzenie działalności gospodarczej. Okręg (…) nie jest nastawiony na osiąganie zysków, a uzyskiwane przychody przeznacza na działalność statutową. Tym samym spełniany jest w jego przypadku drugi warunek wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. b) u.p.t.u., tj. warunek, że świadczący usługi objęte tym przepisem nie są nastawieni na osiąganie zysków. Uiszczane przez zawodników opłaty startowe mają bowiem na celu pokrycie kosztów uczestnictwa zawodnika w zawodach. Bez ich uiszczenia nie byłoby możliwości zorganizowania zawodów, których organizacja wiąże się z koniecznością poniesienia niezbędnych wydatków.

W przypadku Wnioskodawcy spełniony jest również trzeci warunek zwolnienia określony w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. c) u.p.t.u. Opłaty startowe są bowiem konieczne dla zapewnienia zawodnikom obsługi sędziowskiej i obsługi technicznej.

Powyższe przesłanki mają decydujące znaczenie dla objęcia zwolnieniem z opodatkowania VAT usług organizacji przez Okręg (…) zawodów sportowych i związanych z nimi opłat startowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. Wyłączenia z zakresu tego zwolnienia nie powoduje fakt utraty przez (…) statusu polskiego związku sportowego. Zdaniem Wnioskodawcy dla spełnienia warunków zwolnienia przewidzianych w omawianym przepisie nie jest konieczne działanie przez podmiot świadczący usługi sportowe w formie klubu sportowego, związku sportowego lub związku stowarzyszeń innych osób prawnych w rozumieniu art. 3 i art. 6 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127 poz. 857 ze zm., dalej: „ustawa o sporcie”).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 29 października 2015 r. (sygn. akt I SA/Kr 1448/15), bazując na wykładni dokonanej przez NSA w przywołanym wyżej wyroku stwierdził, że interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. nie można opierać wyłącznie na bezrefleksyjnej i literalnej wykładni oraz z pominięciem dyspozycji art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112, stanowiącego, iż Państwa Członkowskie zwalniają (między innymi) świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Z treści tej normy wynika, że powyższe zwolnienie ma charakter bezwarunkowy w sensie materialnym. Oznacza to, że Państwa Członkowskie nie mogą drogą regulacji krajowych odstąpić od udzielenia tego zwolnienia albo go ograniczyć. Ponadto zwolnienia te powinny być stosowane jednolicie we wszystkich Państwach Członkowskich. Stąd też wykładnia przepisów prawa krajowego powinna uwzględniać treść unijnych unormowań oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

Wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości podkreślał, że terminologia używana do określenia zwolnień od podatku od towarów i usług powinna być interpretowana w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże owa zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w rzeczonym art. 132 powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/03 Temco Europe, Zb. Orz. s. 1-11237, pkt 17, wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College, Zb. Orz. s. l-4793, pkt 16, a także wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, Zb. Orz. s. 1-7821, pkt 17). Trybunał zwracał też uwagę, że zwolnienia te powinny być stosowane jednolicie we wszystkich państwach członkowskich, a to oznacza że wykładnia przepisów prawa krajowego powinna uwzględniać treść unijnych unormowań oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy należy też zwrócić uwagę na cel wprowadzonego w analizowanej normie prawnej zwolnienia od podatku od towarów i usług. Przedmiotowy przepis służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym (o czym świadczy również jego umiejscowienie w Dyrektywie 2006/112/WE – „Rozdział 2. Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”). Ma zatem na celu wspieranie podejmowania aktywności sportowej przez szerokie warstwy społeczeństwa poprzez obniżenie kosztów tych usług. Celem więc jest upowszechnienie pewnych pożądanych wzorców zachowania, co niewątpliwie może nastąpić przez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za te usługi. W związku z powyższym zawężanie tego zwolnienia tylko do usług świadczonych przez kluby sportowe jest zdaniem Wnioskodawcy nieprawidłowe.

W wyroku z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Město Žamberk przeciwko Finanční ředitelství v Hradci Králové, obecnie Odvolací finanční ředitelství (Dz.U.UE.L 2006.347.1), Trybunał wskazał, że w odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (t. 21). Przepis ten nie wymaga również by aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki (t. 22). Jeśli chodzi o cel art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT, Trybunał podkreślił, że przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa (t. 23).

Mając na względzie ukształtowaną linię orzeczniczą (zob. też wyrok WSA z 20 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Po 174/15), wspieraną autorytetem Naczelnego Sądu Administracyjnego uznać należy, że zaprezentowane na wstępie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie zadanego pytania zasługuje na aprobatę i znajdzie potwierdzenie we wnioskowanej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 25 lipca 2017 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDIL2-1.4012.232.2017.1.AP, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 1 sierpnia 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

30 sierpnia 2017 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarga wpłynęła do mnie 4 września 2017 r.

Wnieśli Państwo o:

1. uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości oraz

2. zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 22 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Go 390/17.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 9 września 2021 r. sygn. akt I FSK 326/18 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 9 września 2021 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

a) są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,

b) świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,

c) są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

-z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Powołany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.) – dalej jako Dyrektywa 112, zgodnie z którym:

Państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2017 r. poz. 1463).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o sporcie:

Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

Stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o sporcie:

Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna.

Według art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o sporcie:

Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca został powołany uchwałą (…) i stanowi posiadającą odrębną osobowość prawną terenową jednostkę organizacyjną (…), zapewniającą samodzielnie finansowaną realizację celów statutowych na terenie swojego działania.

(…) jest dobrowolnym, samorządnym stowarzyszeniem miłośników wędkarstwa i sportu wędkarskiego, kontynuatorem tradycji zorganizowanego wędkarstwa w Polsce, wyposażonym w osobowość prawną. Podstawy prawne funkcjonowania związku to przede wszystkim ustawa z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach oraz Statut (…).

Zgodnie ze statutem (…) cele statutowe Okręgu (…) są tożsame z celami statutowymi (…) i obejmują w ujęciu syntetycznym organizowanie wędkarstwa, rekreacji i sportu wędkarskiego, użytkowanie wód, przyrody i kształtowanie etyki wędkarskiej.

Natomiast zgodnie z (`(...)`) Statutu, cele Związku są realizowane m.in. poprzez: (`(...)`)

W ramach swojej działalności Okręg (…) uzyskuje „przychód” m.in. z tytułu opłat startowych pobieranych od zawodników startujących na organizowanych przez Wnioskodawcę zawodach wędkarskich. Pobierane opłaty startowe pokrywają koszty związane z uczestnictwem zawodników w zawodach sportowych. Organizacja zawodów wędkarskich służy popularyzacji idei sportu wędkarskiego oraz integracji środowiska wędkarskiego. Nie jest natomiast nastawiona na osiąganie zysków.

Organizowane zawody wędkarskie i związane z nimi opłaty startowe, jako usługi ściśle związane ze sportem, świadczone przez działającego w formie stowarzyszenia Wnioskodawcę w ramach realizacji jego celów statutowych są traktowane przez Okręg (…) jako zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie decyzji Ministra Sportu i Turystyki z (`(...)`)2016 r., w dniu jej uprawomocnienia, (…) utracił status polskiego związku sportowego w rozumieniu art. 82 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie i posiada obecnie wyłącznie status stowarzyszenia. W wyniku utraty przez (…) statusu polskiego związku sportowego Okręg (…) nadal spełnia wszystkie przesłanki warunkujące zwolnienie z podatku VAT organizowanych przezeń zawodów wędkarskich. Wnioskodawca nadal korzysta więc ze zwolnienia w omawianym wyżej zakresie i nie nalicza podatku VAT od opłat startowych pobieranych od zawodników za udział w tych zawodach.

W związku z utratą przez Wnioskodawcę statusu polskiego związku sportowego, powziął on jednak wątpliwości co do możliwości objęcia zwolnieniem z opodatkowania VAT opłat startowych pobieranych od zawodników za udział w organizowanych przez Okręg (…) zawodach wędkarskich.

Sąd WSA w wyroku z 22 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Go 390/17 zapadłym w niniejszej sprawie wskazał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. „jest wynikiem implementacji do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 112, zgodnie z którym Państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Dyrektywy wiążą państwa członkowskie w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiając jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Wynika to wprost z art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej. To jednakże nie oznacza, że państwo członkowskie może zawęzić zakres obligatoryjnego zwolnienia od podatku w sposób, którego dyrektywa nie przewiduje.

Zwolnienie określone w art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter bezwarunkowy w sensie materialnym i tym samym państwa członkowskie nie mogą drogą regulacji krajowych odstąpić od udzielenia tego zwolnienia albo go ograniczyć. Oczywistym jest przy tym, że chodzi tu o ograniczenia oraz odstępstwa, których nie przewidziano w przepisach ww. Dyrektywy.

Nie może z pola widzenia umykać też fakt, że krąg podmiotów, które świadcząc usługi opisane w tym przepisie mogą korzystać ze zwolnienia, prawodawca unijny wyznaczył jedynie poprzez wskazanie, że podmioty te (organizacje) nie mogą być nastawione na osiąganie zysku. (…)”.

W dalszej części wyroku WSA wskazał, że: „Analizując przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. nie można poprzestać na jego literalnej wykładni, jak uczynił to organ, a należy odwołać się do wykładni prounijnej tego przepisu, uwzględniającej brzmienie i cele art. 132 ust. 1 lit. m) 112, która to wykładnia przedstawiona została w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 585/13 i którą sąd orzekający w tej sprawie podziela.

Zgodnie zaś z tą wykładnią, przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. w związku z art. 132 ust. 1 pkt m) Dyrektywy 112 należy interpretować tak, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku. (…).

Jak bowiem już wskazano powyżej, przepis art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 stanowi o usługach świadczonych przez »organizacje nienastawione na osiąganie zysku«, nie wskazując formy prawnej tych organizacji. Podkreślić należy, że strona w stanie faktycznym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyraźnie wskazała, że nie jest ukierunkowana na osiąganie zysków. Uiszczane przez zawodników opłaty startowe mają bowiem na celu pokrycie kosztów uczestnictwa zawodnika w zawodach. Bez ich uiszczenia nie byłoby możliwości zorganizowania zawodów, których organizacja wiąże się z koniecznością poniesienia niezbędnych wydatków. (…).

Zdaniem Sądu, szeroki zakres pojęcia »sport«, określony w art. 2 ust. 1 ustawy o sporcie, nie pozwala uznać, że tylko działalność sportowa prowadzona w formach wskazanych w art. 3 i art. 6 tej ustawy zasługuje na wsparcie w postaci zwolnienia z podatku od towarów i usług. Według ustawodawcy sportem są bowiem wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową sport składa się na kulturę fizyczną (art. 2 ust. 2 ustawy o sporcie).

Podkreślić trzeba, że celem zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Wprowadzenie tego przepisu miało więc wspierać, poprzez obniżenie kosztów tych usług, podejmowanie takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Upowszechnienie zaś pewnych pożądanych wzorców zachowania, niewątpliwie może nastąpić poprzez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za usługi, które skutkiem tego stają się bardziej dostępne i może z nich korzystać większa liczba osób. W kontekście celu przedmiotowego zwolnienia nie ma uzasadnienia zawężanie jego zastosowania do usług świadczonych przez podmioty wskazane w ustawie o sporcie.

Co istotne, taki też cel w odniesieniu do zwolnienia z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 112 wskazał TSUE w wyroku z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Město Žamberk przeciwko Finanční ředitelství v Hradci Králové, obecnie Odvolací finanční ředitelství (`(...)`)”.

Ponadto w zapadłym również w przedmiotowej sprawie wyroku NSA z 9 września 2021 r. sygn. akt I FSK 326/18 wskazano, że: „Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd Sądu pierwszej instancji, który oparł swoje rozstrzygnięcie m.in. na wyrokach NSA z 13 marca 2014 r. (sygn. akt I FSK 585/13) oraz z 18 maja 2017 r. (sygn. akt I FSK 1807/15), w których dokonano w pełni trafnej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. (analogiczne stanowisko wyrażono też w wyrokach NSA z 8 lutego 2018 r., sygn. akt I FSK 394/16 oraz z 5 marca 2021 r., sygn. akt I FSK 385/20).

Przede wszystkim zasadnie w wyrokach tych wskazano na tezy zawarte w wyroku TSUE z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Město Žamberk (Dz.U.UE.L. 2006.347.1).

Trybunał, w odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT stwierdził, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (t. 21).

Przepis ten w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki (t. 22).

Odnośnie celu unormowania art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT, Trybunał podkreślił, że przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa (t. 23).

Interpretacja tego przepisu, ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem (t. 24).

Przypomnieć zatem należy, że zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT zwolnieniu podlega »świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym«.

Przepis ten określa stronę przedmiotową oraz podmiotową tego zwolnienia.

W ramach strony przedmiotowej, zwolnieniem objęto »świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym«, natomiast w ramach strony podmiotowej wskazano na »organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym«.

Stwierdzenie w tym przepisie, że zwolnienie dotyczy »niektórych usług« oznacza, że w zakresie strony przedmiotowej państwa członkowskie są co do zasady uprawnione do podjęcia decyzji o tym, jakie poszczególne usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym zamierzają zwolnić od VAT.

W przypadku jednak strony podmiotowej przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odnosi się on do określonych przez państwa usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczonych przez »organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym«, co oznacza, że nie zawarto w tym przepisie jakichkolwiek możliwości ograniczenia ich kręgu przez państwa implementujące dyrektywę. W szczególności nie można w tym zakresie ustanowić w tym przedmiocie ograniczenia zwolnienia do usług świadczonych przez »organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym«, o określonych formach organizacyjnych zapewniających świadczenie tych usług w sposób »zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych«.

Oznacza to, że w sytuacji gdy w art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. ograniczono zwolnienie od podatku do usług świadczonych przez podmioty wyłącznie w formie klubu sportowego, związku sportowego lub związku stowarzyszeń i innych osób prawnych, wykroczono poza zakres swobodnego uznania w kształtowaniu przedmiotowego zwolnienia.

Powyższe zawężanie zakresu podmiotowego zwolnienia nie znajduje przy tym oparcia w sformułowaniu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT wskazującym na zwolnienie świadczenia »niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym«, gdyż - jak stwierdzono powyżej - odwołanie to odnosi się jedynie do przedmiotu zwolnienia, jakim są usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a zwrot »niektóre usługi« nie jest tożsamy ze zwrotem »usługi świadczone przez niektóre podmioty« (por. wyrok NSA z 5 marca 2021 r., sygn. akt I FSK 385/20)”.

Zatem stwierdzić należy, że z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy oraz art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 112 wynika, że zwolnieniem od podatku są objęte nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie WSA z 22 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Go 390/17 oraz NSA z 9 września 2021 r. sygn. akt I FSK 326/18, stwierdzić należy, że realizowane przez Wnioskodawcę usługi organizacji zawodów wędkarskich i pobierane w związku z nimi opłaty startowe od uczestniczących w nich zawodników korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).