Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 20 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, która dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury VAT (podatek od towarów i usług)-marża przy sprzedaży maszyny rolniczej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 10 czerwca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dokonał Pan zakupu maszyn rolniczych z Francji bez podatku VAT na zasadzie VAT-marża (`(...)`).

W piśmie, które wpłynęło 10 czerwca 2022 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku:

1. W odpowiedzi na pytanie: „Czy jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT?”, wskazał Pan, że jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

2. W odpowiedzi na pytanie: „Czy maszyna rolnicza, o której mowa we wniosku, stanowi towar używany w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą?” wskazał Pan, że zakupione maszyny to towar używany.

3. O odpowiedzi na pytanie: „Czy maszyna rolnicza, o której mowa we wniosku, była wykorzystywana przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?” wskazał Pan, że zakupione maszyny nie były wykorzystywane do świadczenie usług w ramach działalności gospodarczej.

4. W odpowiedzi na pytanie: „Czy w chwili zakupu maszyny rolniczej, o której mowa we wniosku, zakładał Pan następnie jej zbycie?” wskazał Pan, że w momencie zakupu z góry było wiadomo, że jest to maszyna przeznaczona do sprzedaży.

5. W odpowiedzi na pytanie: „Czy maszyna rolnicza, o której mowa we wniosku, w chwili sprzedaży będzie się nadawała do dalszego użytku?” wskazał Pan, że maszyny będą nadawały się do dalszego użytku.

6. W odpowiedzi na pytanie: „Czy maszyna rolnicza, o której mowa we wniosku została nabyta od:

· osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej?

· podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy lub art. 113 ustawy?

· podatnika, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy?

· podatnika podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy lub art. 113 ustawy?

· podatnika podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, a Pan posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach?”

wskazała Pan, że maszyny były zakupione od podatnika zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

7. W odpowiedzi na pytanie: „Czy z tytułu nabycia maszyny rolniczej, o której mowa we wniosku, przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” wskazał Pan, że nie gdyż była to transakcja wewnątrzwspólnotowa z terenu UE – rozliczenie VAT „0”.

Pytanie

Jeżeli dokonał Pan zakupu maszyn rolniczych z Francji bez podatku VAT na zasadzie VAT-marża (faktura w załączeniu) to czy sprzedając tę samą maszynę w Polsce w wysokości wyższej będąc VAT-owcem, może Pan sprzedać maszynę rolniczą na zasadach VAT-marża bez podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, kupując maszyny we Francji bez podatku VAT (VAT-marża) może je Pan sprzedać również jako VAT-marża bez podatku VAT każdemu klientowi z Polski, bez względu na to czy jest podatnikiem podatku VAT czy ryczałtowcem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach − rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

a) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

b) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Stosownie do art. 120 ust. 4 ustawy:

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy:

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Na mocy art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy:

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Należy zaznaczyć, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to szczególna forma opodatkowania, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży. Przy czym, dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży nie mniej ważne jest – oprócz rodzaju towaru, który może zostać objęty tą procedurą – także to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w powołanym wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w ww. przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar został jednak nabyty w celu odsprzedaży (także w sytuacji, gdy towar ten przed odsprzedażą podatnik użytkował dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej).

Z opisu sprawy wynika, że dokonał Pan zakupu maszyn rolniczych z Francji bez podatku VAT na zasadzie VAT-marża. Jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Zakupione maszyny stanowią towar używany, nie były wykorzystywane do świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej. W momencie zakupu z góry było wiadomo, że jest to maszyna przeznaczona do sprzedaży.

Maszyny będą nadawały się do dalszego użytku.

Maszyny były zakupione od podatnika zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Z tytułu nabycia maszyny nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż była to transakcja wewnątrzwspólnotowa z terenu UE – rozliczenie VAT „0”.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy jeżeli dokonał Pan zakupu maszyn rolniczych z Francji bez podatku VAT na zasadzie VAT-marża to czy sprzedając tę samą maszynę w Polsce w wysokości wyższej, może Pan sprzedać maszynę rolniczą na zasadach VAT-marża.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do sprzedaży maszyn rolniczych spełnione zostały przesłanki pozwalające na zastosowanie procedury opodatkowania marży. Maszyny rolnicze spełniają definicję towarów używanych w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy i zostały nabyte od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 pkt 4 ustawy, a tym samym od nabycia tych maszyn nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT. Ponadto – jak Pan wskazał – w momencie zakupu z góry było wiadomo, że jest to maszyna przeznaczona do sprzedaży. Poza tym ww. maszyny w chwili sprzedaży będą nadawały się do dalszego użytku, co łącznie skutkuje spełnieniem przesłanek do zastosowania opodatkowania w procedurze marży.

W konsekwencji powyższego, w analizowanej sprawie przy sprzedaży maszyn rolniczych stanowiących towar używany nabytych we Francji od podatnika wymienionego w art. 120 ust. 10 ustawy, będzie Panu przysługiwało prawo do zastosowania szczególnej procedury VAT-marża przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie z powołanym wyżej art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Pana do wniosku dokumenty (załączniki) nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).