Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży działek.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – Podatnik prowadzący gospodarstwo rolne – otrzymał w 1997 r. w darowiźnie od ojca niezabudowaną działkę rolną. Rolnik posiada około 100 ha ziemi rolnej.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu swej pobocznej działalności jaką jest naprawa i konserwacja metalowych wyrobów i maszyn (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 33.11.Z i 33.12.Z). Grunt nie był nigdy ujęty w księgach działalności gospodarczej.

Na danym terenie nie występuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Działka ta jest gruntem bardzo trudnym do zagospodarowania rolnego poprzez swoje ukształtowanie (skarpy, pagórki). Wnioskodawca ze względu na niemożność wykorzystania całego terenu w celach rolniczych wystąpił z wnioskiem do właściwego wójta o jej przekształcenie z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Wnioskodawca dokona przekształcenia i podziału tej nieruchomości na siedem działek o powierzchni od 10 do 20 arów każda, Wnioskodawca dokona wyznaczenia dróg dojazdowych do każdej z działek, a także uzyska pozwolenia na podłączenie prądu i wody. Numer identyfikacyjny działki 1.

Działki nie zostaną uzbrojone przez Wnioskodawcę. Nie zostanie też przeprowadzona działalność marketingowa odnośnie sprzedaży tych nieruchomości.

Część działki, która ma zostać sprzedana, tj. ta część, która zostanie wydzielona z działki głównej, to od chwili nabycia są nieużytki (niekorzystne warunki gospodarowania). Podatnik nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał nigdy sprzedaży ewentualnych produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tym gruncie. Na tym gruncie nie występowały produkty rolne ponieważ trudne warunki ukształtowania terenu uniemożliwiają rentowne wykorzystanie tych terenów do celów rolniczych.

Działka rolna, której wniosek dotyczy, od momentu nabycia nie była nigdy udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Działka ta w części, która ma zostać sprzedana, nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w stosunku do opisanej we wniosku działki wystąpił o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru stanowiącego przedmiot zbycia, zmianę przeznaczenia terenu, wybudowanie drogi wewnętrznej i uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu. Działania te mają na celu umożliwić sprzedaż niewykorzystanej części działki, która nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy 24 stycznia 2019 r. Wnioskodawca nie wykonał i nie zamierza wykonywać dodatkowych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości i jej uatrakcyjnienia. Do chwili obecnej Podatnik nie podpisał z potencjalnymi nabywcami żadnych przedwstępnych umów sprzedaży oraz nie pozyskał nabywców na sprzedawane nieruchomości.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Działki w momencie sprzedaży będą gruntem niezabudowanym z wydaną decyzją o warunkach zabudowy. Zgodnie z tą decyzją działki te będą przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną. Wyodrębniona część działki, która ma zostać w przyszłości sprzedana, nie była wykorzystywana przez Podatnika to żadnego typu działalności.

Grunty będące przedmiotem sprzedaży to tak zwane nieużytki. W związku z bardzo niekorzystnym ukształtowaniem terenu, Podatnik nie jest w stanie prowadzić na nim jakiejkolwiek działalności. Działka ta została pierwotnie nabyta w drodze dziedziczenia, przez co transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości niż te wskazane we wniosku, które w przyszłości mają zostać przeznaczone do sprzedaży oraz nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Pytanie

Czy rolnik − dokonując sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału darowanej mu działki − wykonywał działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy skutkiem podatkowym tej transakcji będzie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży ww. działek w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie:

Pana zdaniem, czynności sprzedaży działek traktowane są jako zarząd majątkiem prywatnym i nie występuje Pan jako profesjonalista w obrocie nieruchomościami. Dlatego też Wnioskodawca nie występuje w tej sytuacji jako podatnik podatku od towarów i usług, a w konsekwencji sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Żeby uznać osobę fizyczną, która sprzedaje grunty budowlane, za podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą trzeba ustalić, czy jej działalność ma charakter:

· zawodowy (profesjonalny),

· stały (charakteryzujący się powtarzalnością czynności), a w konsekwencji

· zorganizowany (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 29 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 741/19).

Rolnik podejmował próby zagospodarowania rolniczego danej działki, jednak przez ukształtowanie terenu było to bardzo trudne.

W związku z niemożnością wykorzystania tych terenów na cele rolnicze przeznaczył je na sprzedaż. Majątek osobisty miał zostać spożytkowany w celach prywatnych jednak jest to utrudnione i nie przynosi wymiernych korzyści. Podatnik wystąpił o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadził do wydzielenia działki pod drogę.

Wyodrębnienia dróg dojazdowych nie można uznać jako aktywność profesjonalną rolnika, gdyż nie można podzielić działki na mniejsze części bez wyznaczenia dostępu do drogi oraz brak drogi zdecydowanie utrudniłby zbycie działek. Wnioskodawca nie prowadzi działalności marketingowej w celu sprzedaży danych działek. Nie wystąpiły także znaczniejsze nakłady finansowe, gdyż działek nie wyposażano w media ani w infrastrukturę. Otrzymana działka była początkowo wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele rolnicze (kontynuował działalność ojca), przez co pierwotne plany i zamiary odnośnie do tej nieruchomości były łączone z życiem prywatnym.

Zaistniała sytuacja ma charakter incydentalny. Wnioskodawca nie planuje zrezygnować z działalności rolniczej i wyprzedać swój majątek.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary (w tym działki) w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygnatura akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – Podatnik prowadzący gospodarstwo rolne otrzymał w 1997 r. w darowiźnie od ojca niezabudowaną działkę rolną. Rolnik posiada około 100 ha ziemi rolnej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu swej pobocznej działalności jaką jest naprawa i konserwacja metalowych wyrobów i maszyn. Grunt nie był nigdy ujęty w księgach działalności gospodarczej. Na danym terenie nie występuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Działka ta jest gruntem bardzo trudnym do zagospodarowania rolnego poprzez swoje ukształtowanie (skarpy, pagórki). Podatnik ze względu na niemożność wykorzystania całego terenu w celach rolniczych wystąpił z wnioskiem o jej przekształcenie z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Wnioskodawca dokona przekształcenia i podziału tej nieruchomości na siedem działek o powierzchni od 10 do 20 arów każda, rolnik dokona wyznaczenia dróg dojazdowych do każdej z działek, a także uzyska pozwolenia na podłączenie prądu i wody. Numer identyfikacyjny działki 1.W. Działki nie zostaną uzbrojone przez Wnioskodawcę. Nie zostanie też przeprowadzona działalność marketingowa odnośnie sprzedaży tych nieruchomości. Część działki, która ma zostać sprzedana, tj. ta część, która zostanie wydzielona z działki głównej, to od chwili nabycia są nieużytki (niekorzystne warunki gospodarowania). Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał nigdy sprzedaży ewentualnych produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tym gruncie. Na tym gruncie nie występowały produkty rolne ponieważ trudne warunki ukształtowania terenu uniemożliwiają rentowne wykorzystanie tych terenów do celów rolniczych. Działka rolna, której wniosek dotyczy od momentu nabycia nie była nigdy udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Działka ta w części, która ma zostać sprzedana nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca w stosunku do opisanej we wniosku działki wystąpił o opracowanie plany zagospodarowania przestrzennego dla obszaru stanowiącego przedmiot zbycia, zmianę przeznaczenia terenu, wybudowanie drogi wewnętrznej i uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu. Działania te mają na celu umożliwić sprzedaż niewykorzystanej części działki, która nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy 24 stycznia 2019 r. Wnioskodawca nie wykonał i nie zamierza wykonywać dodatkowych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości i jej uatrakcyjnienia. Do chwili obecnej Podatnik nie podpisał z potencjalnymi nabywcami żadnych przedwstępnych umów sprzedaży oraz nie pozyskał nabywców na sprzedawane nieruchomości. Podatnik nie prowadzi działalności w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Działki w momencie sprzedaży będą gruntem niezabudowanym z wydaną decyzją o warunkach zabudowy. Zgodnie z tą decyzją działki te będą przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną. Wyodrębniona część działki, która ma zostać w przyszłości sprzedana nie była wykorzystywana przez podatnika to żadnego typu działalności. Grunty będące przedmiotem sprzedaży to tak zwane nieużytki. W związku z bardzo niekorzystnym ukształtowaniem terenu podatnik nie jest w stanie prowadzić na nim jakiejkolwiek działalności. Działka ta została pierwotnie nabyta w drodze dziedziczenia przez co transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Podatnik nie posiada innych nieruchomości niż te wskazane we wniosku, które w przyszłości mają zostać przeznaczone do sprzedaży oraz nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

W świetle powyższego Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy dokonując sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału darowanej Panu działki − wykonywał Pan działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji, czy skutkiem podatkowym tej transakcji będzie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży ww. działek w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej niezabudowanej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży ww. niezabudowanych działek gruntu brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z wniosku, Wnioskodawca otrzymał w 1997 r. w darowiźnie od ojca niezabudowaną działkę rolną. Mimo że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu swej pobocznej działalności jaką jest naprawa i konserwacja metalowych wyrobów i maszyn, grunt nie był nigdy ujęty w księgach działalności gospodarczej. Działka ta jest gruntem bardzo trudnym do zagospodarowania rolnego poprzez swoje ukształtowanie (skarpy, pagórki). Wnioskodawca ze względu na niemożność wykorzystania całego terenu w celach rolniczych wystąpił z wnioskiem do właściwego wójta o jej przekształcenie z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Wnioskodawca dokona przekształcenia i podziału tej nieruchomości na siedem działek o powierzchni od 10 do 20 arów każda, dokona wyznaczenia dróg dojazdowych do każdej z działek, uzyskał 24 stycznia 2019 r. decyzję o warunkach zabudowy, a także uzyska pozwolenia na podłączenie prądu i wody. Działki w momencie sprzedaży będą gruntem niezabudowanym z wydaną decyzją o warunkach zabudowy. Zgodnie z tą decyzją działki te będą przeznaczone pod zabudowę jednorodzinną. Działki nie zostaną uzbrojone przez Wnioskodawcę. Działania te mają na celu umożliwić sprzedaż niewykorzystanej części działki, która nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie wykonał i nie zamierza wykonywać dodatkowych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości i jej uatrakcyjnienia. Nie zostanie też przeprowadzona działalność marketingowa odnośnie sprzedaży tych nieruchomości. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał nigdy sprzedaży ewentualnych produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tym gruncie. Na tym gruncie nie występowały produkty rolne ponieważ trudne warunki ukształtowania terenu uniemożliwiają rentowne wykorzystanie tych terenów do celów rolniczych. Działka rolna, której wniosek dotyczy, od momentu nabycia nie była nigdy udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Działka ta w części, która ma zostać sprzedana, nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Do chwili obecnej Podatnik nie podpisał z potencjalnymi nabywcami żadnych przedwstępnych umów sprzedaży oraz nie pozyskał nabywców na sprzedawane nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości niż te wskazane we wniosku, które w przyszłości mają zostać przeznaczone do sprzedaży oraz nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości. Podatnik nie prowadzi działalności w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, Wnioskodawca nie podjął aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podjęte przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany zbywając opisane wyżej działki, będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie miały zastosowania przepisy ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z planowaną sprzedażą działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę niezabudowanych działek gruntu, uzyskanych w wyniku podziału darowanej Mu działki**, nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.**

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).