Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi udostępnienia serwerów oraz braku rozpoznania importu usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 14 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia miejsca świadczenia usługi udostępnienia serwerów oraz braku rozpoznania importu usług wpłynął 14 marca 2022 r. Wniosek został uzupełniony pismem z 26 kwietnia 2022 r.

Opis stanu faktycznego

Jesteście Państwo podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą zarejestrowanym na terytorium kraju jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług).

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej świadczycie usługi zarówno na rzecz polskich, jak i zagranicznych kontrahentów.

Posiadacie Państwo zasoby techniczne w postaci serwerowni. Serwery (kary graficzne, dyski, procesory – dalej łącznie jako „Serwery”) są własnością Spółki i stanowią środki trwałe Spółki.

W związku z istniejącym globalnym zapotrzebowaniem na tzw. „moc obliczeniową” serwerów Spółka korzysta z zasobów serwisu (dalej: „System”), poprzez który udostępnia/wynajmuje swoje zasoby („Usługi”).

System zarządzający serwerami (w tym Państwa Serwerami) jest własnością kontrahenta zarejestrowanego w Stanach Zjednoczonych (V.), który udostępnia go dla swoich klientów. V. nie jest zarejestrowany na VAT w Polsce ani nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Serwery zostały skonfigurowane przez Spółkę wg. procedury i na oprogramowaniu udostępnionym przez V. na potrzeby Systemu.

Nie mają Państwo wiedzy ani wpływu na to kto jest finalnym odbiorcą usług będącym kontrahentem V. Co więcej konfiguracja narzucona przez V. uniemożliwia Spółce na swobodny/dozwolony dostęp a tym samym weryfikację sposobu wykorzystania Serwerów. Spółka ma jedynie wiedzę w jakim zakresie i po jakich stawkach realizowany jest najem/udostępnianie „mocy obliczeniowej”, ale nie zna szczegółów (w tym nie wie która karta, partycja czy procesor [lub ich część] jest wykorzystywana).

Jesteście Państwo jedynie zobowiązani do zapewnienia zasobów technicznych i określenia stawek, które stanowią punkt odniesienia do rozliczeń z V. Spółka nie świadczy usług przetwarzania danych ani nie angażuje się w inne świadczenia na rzecz V. ani klientów V.

Zgodnie z wyjaśnieniami uzyskanymi od V. z pewnych (biznesowych) względów model współpracy narzucony przez V. zakłada brak możliwości udzielenia Spółce informacji dotyczących finalnego klienta/korzystającego z Serwerów Spółki. W tym zakresie V. działa jako podmiot pośredniczący.

Rozliczenie między Spółką a V. dokonywane jest poprzez system Paypal w następujący sposób:

75% stanowi wynagrodzenie Spółki,

25% pobierane jest przez V.

Serwery Spółki zlokalizowane są w Polsce przy czym umowa z V. nie obliguje Wnioskodawcy do zapewnienia Serwerów w konkretnej lokalizacji. Co więcej, Serwery mogą być przeniesione do inne lokalizacji (są demontowalne).

W uzupełnieniu do wniosku wskazaliście, że:

Nie dochodzi do zawarcia jakiejkolwiek umowy między Spółką, a ostatecznym klientem. Kontakt i rozliczenia Spółki dokonywane są wyłącznie z V.

Odpowiednio, w przypadku gdyby Spółka chciałby wynająć „obce” serwery od V., również nie miałaby wiedzy/informacji do kogo należy dany serwer a rozliczenie dokonywane byłoby wyłącznie z V. Informacje jakie widoczne byłyby w panelu klienta to:

numer serwera;

stawka najmu jaką wynajmujący oczekuje za godzinę najmu;

rejon świata, w którym znajduje się serwer (oznaczonego zazwyczaj jako całe regiony administracyjne a niekiedy całe państwa (np. kujawsko-pomorskie, Michigan, Wayoming, Indie, Australia, itp.);

pozostałe parametry techniczne serwera: procesor, pamięć, dyski, karty graficzne, prędkości Internetu, etc.

W takim przypadku Spółka nie ma dostępu do danych właściciela Serwera, jego nazwy ani danych rejestrowych/kontaktowych.

Mając powyższe na uwadze, nie można uznać, iż V. doprowadza do zawarcia umowy między właścicielem serwera a użytkownikiem mocy obliczeniowej.

Należy przyjąć, iż przed klientem odpowiada V. Spółka nie ma bowiem kontaktu z klientami. W przypadku zawieszenia Serwerów w trakcie wynajmu Spółka otrzymuje jedynie informacje od V. w postaci e-mail informacyjnego o przerywaniu najmu i wstrzymaniu naliczania płatności za udostępnienie Serwera. Po przywrócenie działania danego Serwera wynajmem jest kontynuowany bądź przerwany a Serwer oczekuje na nowego klienta, który zainteresowany byłby jego wynajmem.

W ramach dotychczasowej współpracy z V. (w ramach której dochodziło wielokrotnie do przerw w działania Serwerów) Spółce nie zostały naliczone żadne kary ani nie było żądań odszkodowania od V. ani innego podmiotu, który mógłby się podawać jako ostateczny klient.

Spółka nie jest stroną umowy z klientami. Nie są jej znani ostateczni klienci, miejsce ich zamieszkania/siedziby, ich status podatkowy, etc. Spółka rozlicza się wyłącznie z V.

Udostępnienie mocy obliczeniowych następuje w formie on-line, a usługa jest zasadniczo zautomatyzowana i wymaga minimalnego udziału człowieka, a jej wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

System jest udostępniony żeby V. mógł świadczyć usługi wynajmu mocy na rzecz ostatecznego nabywcy mocy obliczeniowej.

V. nie przekazuje Spółce żadnych danych klientów, nie ma możliwości negocjowania stawki wynajmu z ostatecznym klientem ani nie ma informacji dotyczących celu w jakim wykorzystywany jest Serwer. Wszystkie te operacje realizowane są i rozliczane przez V. w swoim systemie on-line.

W rozumieniu Spółki, to ona pozostawia w gotowości w systemie on-line V. Serwery do wynajmu za określoną stawkę godzinową, którą ustala Spółka. Za zgłoszenie i utrzymanie gotowości najmu Spółka nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia ani Wnioskodawca nie jest zobligowany do ponoszenia kosztów tego podłączenia Serwerów do systemu V. Rozliczenie dokonywane jest wyłączenie po potwierdzeniu przez klienta w systemie V. zapotrzebowania na dany Serwer.

Osoby/podmioty wynajmujące Serwery otrzymują do nich dostęp poprzez system V. i mogą wykonywać dowolną pracę/wykorzystywać Serwery według własnego uznania. Spółka jako właściciel Serwerów nie ma jednak żadnej informacji z V. do czego w danej chwili i przez kogo dany Serwer jest użytkowany. Jedyną informacją zwrotną jaka otrzymuje Spółka od V. jest status wykorzystania Serwera - tj. gdy jest on wynajmowany przyrasta wynagrodzenie należne Spółce.

Wynagrodzenie Spółki należne jest wyłącznie za czas wynajmu Serwera (licząc za każdą godzinę x stawka w USD). W przypadku braku wynajmu Spółka nie jest zobowiązany do jakichkolwiek płatności na rzecz V.

Pytania

1. Czy świadczone przez Spółkę Usługi opisane powyżej podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce?

2. Czy Spółka zobowiązana jest do rozpoznania importu usług w związku z udostępnianiem jej Systemu przez V.?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Świadczone przez Spółkę Usługi opisane powyżej nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce. Miejsce opodatkowania tych Usług znajduje się w miejscu siedziby V.

2. Spółka nie jest zobowiązany do rozpoznania importu usług w związku z udostępnianiem jej Systemu przez V., które to następuje w związku ze świadczonymi Usługami.

UZASADNIENIE STANOWISKA W ZAKRESIE PYTANIA 1

W świetle art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem kilku wyjątków które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Ponadto, zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na potrzeby stosowania m.in. powyższych przepisowy ustawodawca w art. 28a ustawy o VAT zdefiniował pojęcie podatnika. W rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy przez podatnika rozumie się:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów- podatku lub podatku od wartości dodanej.

Natomiast zgodnie z art. 28h ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług na rzeczowym majątku ruchomym na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane.

W związku z powyższym, kwestia ustalenia tego Wnioskodawca świadczy usług na rzecz podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT jest kluczowa na prawidłowe określenie miejsca opodatkowania omawianych usług świadczonych przez Spółkę. Literalne brzmienie przepisu wskazuje, że art. 28a ustawy o VAT nie ogranicza się wyłącznie do osoby prawnej zidentyfikowanej do celów podatku VAT w Polsce, ale również przyznaje status podatnika osobie prawnej zarejestrowanej dla celów VAT w innym państwie, choćby nie była zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę

Zdaniem Spółki, Usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią usługi najmu/udostępniania na rzecz podmiotu amerykańskiego V. (który następnie podnajmuje moc obliczeniową Serwerów Wnioskodawcy swoim klientom). W tym zakresie należy uznać, iż V. działają we własnym imieniu, nabywając Usługi od Wnioskodawcy (a docelowo na rzecz swojego klienta) bierze on udział w świadczeniu usług. W takim przypadku przyjąć należy, iż ten podatnik sam otrzymał usługę (od Wnioskodawcy) i wyświadczył te usługi (na rzecz swoich klientów).

Mając na uwadze powyższe należy również wskazać, iż stosownie do zasad określania miejsca świadczenia usług w relacjach B2B, zgodnie z postanowieniami art. 28b ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest co do zasady miejsce, w którym:

podatnik będący usługobiorcą (tutaj: V.) posiada siedzibę działalności gospodarczej;

w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez taki podmiot.

Wyjątkiem od powyższej reguły są usługi, dla których ustawodawca zdecydował się ustanowić odrębne zasady ustalania miejsca opodatkowania. W kontekście omawianego stanu faktycznego istotne mogą okazać się 3 regulacje zawarte w ustawi o VAT, a mianowicie:

art. 28c - usługi na rzecz podmiotów niebędących podatnikami (osób fizycznych) – w takim przypadku miejsce opodatkowania byłaby Polska, gdzie Wnioskodawca posiada swoją siedzibę (a zarazem stałe miejsce prowadzenia działalności).

Przepis ten znalazłby zastosowanie jedynie w przypadku, gdyby uznać (wbrew przyjętemu stanowi faktycznemu) iż usługobiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie jest V. a osoba fizyczna faktycznie korzystająca z serwerów.

i. art. 28e - usługi związane z nieruchomością - które podlegają opodatkowaniu w miejscu położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy stanowi implikację art. 47 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), który wskazuje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Zasada wyrażona w tym przepisie, podobnie jak reguła artykułu 47 Dyrektywy, ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania co do miejsca jej położenia. W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje.

Należy zatem uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Należy wskazać, że w celu zapewnienia jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, w szczególności w odniesieniu do kwestii: podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu wydano rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77, str. 1, z późn. zm.). Od dnia 1 stycznia 2017 r. kwestię miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami w sposób szczegółowy reguluje art. 31a ust. 1 ww. rozporządzenia, który stanowi, że usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością.

Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

ii. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług,

iii. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011, do celów stosowania Dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania,

każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść,

każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy,

każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, świadczenie kompleksowe (wyrok w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd.) występuje wówczas, gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Usługi świadczone przez Spółkę za przedmiot nie mają nieruchomości, lecz - ogólnie ujmując - udostępnianie mocy obliczeniowej Serwerów. Przepis ten znalazłby zastosowanie w przypadku, gdyby uznać, iż istnieje ścisły związek między daną nieruchomością (przykładowo miejscem gdzie Serwery są postawione) a świadczoną usługą. Mając jednak na uwadze brak takiego związku - co wynika z analizowanego stanu faktycznego – w Państwa ocenie przepis ten nie powinien znaleźć zastosowania.

art. 28k - usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011 („usługi elektroniczne”) - na rzecz podmiotów niebędących podatnikami (osób fizycznych) zamieszkałych na terytorium innego niż Polska kraju UE - zasadniczo miejsce siedziby/zamieszkania usługobiorcy.

Analogicznie jak powyżej przepis ten znalazłby zastosowanie jedynie w przypadku, gdyby uznać (wbrew przyjętemu stanowi faktycznemu) iż usługobiorcą usług świadczonych przez Spółkę nie jest V., a osoba fizyczna faktycznie korzystająca z serwerów. Dodatkowo, usługi świadczone przez Wnioskodawcę musiałyby spełniać definicję usług elektronicznych - co w ocenie Spółki nie powinno mieć miejsca w omawianym przypadku. Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, V. jest podmiotem z siedziba w Stanach Zjednoczonych wykonującą działalność zarobkową nieposiadający stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Na tej podstawie należy stwierdzić, że V. jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy o VAT

W konsekwencji powyższego w przypadku usług świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcę będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT (a za takiego należy uznać V.) będą one stanowiły odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT poza terytorium kraju. W konsekwencji, z tytułu takich transakcji nie powinno pojawić się efektywne opodatkowanie VAT w Polsce. Oznacza to, że Usługi te powinny być opodatkowane w miejscu siedziby usługobiorcy, a nie w Polsce. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzania podatku VAT z tytułu tych Usług do polskiego urzędu skarbowego.

UZASADNIENIE STANOWISKA W ZAKRESIE PYTANIA 2

Mając na uwadze opisany w stanie faktycznym model rozliczeń, należy rozstrzygnąć czy świadczenia jakie udzielane są przez V. stanowią niezależne świadczenie na rzecz Spółki czy też realizowane są w związku ze świadczeniami jakie V. oferuje swoim klientom, którym „podnajmuje” moc obliczeniową Serwerów.

W szczególności chodzi o następujące usługi:

dostęp do serwisu poprzez który dochodzi do świadczenia usług najmu;

konfiguracja Serwerów Wnioskodawcy, etc.

Przyjmując, iż Spółka wynajmuje serwery do V., w ocenie Spółki, istnieją argumenty za twierdzeniem, iż nie mamy do czynienia z odrębnym świadczeniem ze strony V. W takim przypadku V. działała w związku ze swoją działalnością polegającą na podnajmie Serwerów, a nie świadczył odrębną usługę na rzecz Wnioskodawcy.

Tym samym opisany system rozliczeń zakładający określenie wynagrodzenia Spółki na poziomie 75% stanowi jedyną podstawę do określenia podstawy opodatkowania na terytorium kraju w związku z rozliczeniami z V.

Fakt pobierania przez V. 25% wartości określonego przez Spółkę czynszu najmu nie powinno zostać uznane za wynagrodzenie za świadczenie V. na rzecz Spółki, które domyślnie podlegałoby rozliczaniu na zasadach odwrotnego obciążenia w rejestrach VAT Spółki.

Przyjęcie odrębnego stanowiska determinowałoby konieczność rozpoznania po stronie Spółki podstawy opodatkowania dla świadczonych przez nią Usług (100%) oraz importu usług (25%) - co w kontekście opisanego modelu rozliczeń i udzielanych świadczeń należałoby uznać za nieprawidłowe.

W konsekwencji, Państwa zdaniem, fakt pobierania przez V. wynagrodzenia za udostępnianie Systemu nie rodzi dla Spółki obowiązku rozliczenia importu usług i wynagrodzenie to należy uznać za swego rodzaju narzut jaki V. pobiera w związku z odsprzedażą (udostępnianiem) Serwerów Spółki swoim klientom (klientom V.).

Tym samym, Spółka nie jest zobowiązany do rozpoznania importu usług w związku z udostępnianiem jej Systemu przez V., które to następuje w związku ze świadczonymi przez Spółkę Usługami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawi Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”),

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (`(...)`) (art. 2 pkt 3 ustawy). Terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy). Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Stosownie do art. 28a ustawy:

na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. Ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Na podstawie art. 28b ust. 1-3 ustawy

1. Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

2. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

3. W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Ww. przepis dotyczy przypadków gdy usługi są świadczone dla podatników. Wiąże on miejsce świadczenia (opodatkowania) usługi z siedzibą usługobiorcy ewentualnie z jego stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej albo ze stałym miejscem zamieszkania lub zwykłym miejscem pobytu.

Jak wynika z wniosku, świadczycie usługę Państwo usługę polegająca na najmie/udostępnieniu mocy obliczeniowych na rzecz podmiotu ze Stanów Zjednoczonych, który przy wykorzystaniu serwerów Spółki świadczy usługi na rzecz ostatecznych klientów - którzy nie są Państwu znani. Państwa kontrahent nie jest zarejestrowany na VAT w Polsce ani nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Należy zatem stwierdzić, że świadczycie Państwo usługi na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy, a charakter świadczonych usług nie wskazuje aby do sprawy miały zastosowanie inne przepisy niż ogólne w zakresie określenia miejsca świadczenia usług.

W konsekwencji należy uznać, że miejscem, świadczonych przez Spółkę usług, jest kraj, w którym znajduje się siedziba działalności gospodarczej kontrahenta. Co za tym idzie usługi te nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 dotyczące miejsca opodatkowania świadczonych usług jest prawidłowe.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy

podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b) usługobiorcą jest:

- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy

w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Natomiast, stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy

przez import usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Ww. przepisy wprowadzają mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie ww. mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji.

Aby miała zastosowanie instytucja odwrotnego obciążenia, w przypadku nabycia usług od podmiotów z innych krajów niż Polska, konieczne jest aby usługodawca był podatnikiem nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Przy czym warunkiem niezbędnym do zastosowanie powyższego mechanizmu jest to aby wystąpiło świadczenie usługi.

Aby można było mówić o świadczeniu usług w rozumieniu ustawy o VAT niezbędne jest zdefiniowanie:

- usługodawcy oraz

- świadczenia spełnionego przez usługodawcę - świadczonej usługi.

Kluczowe jest zatem wskazanie czynności kwalifikowanej jako usługa oraz podmiotu tę czynność wykonującego.

Ponadto, aby dana czynność mogła zostać zaklasyfikowana jako usługa, łącznie spełnione muszą zostać następujące przesłanki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (tj. występuje odpłatność).

Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie, a brak wystąpienia którejkolwiek z nich (w szczególności beneficjenta usługi oraz odpłatności) powoduje, że danej czynności nie można zaklasyfikować jako usługi opodatkowanej VAT.

Ustawa o VAT oraz Dyrektywa 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1) nie definiują wprost pojęcia „odpłatności” w celu kwalifikacji czynności jako usługi opodatkowanej VAT. Kwestia odpłatności była jednak wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE” lub „Trybunał”). Przykładowo, w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto, gdy odpłatność za otrzymanie świadczenia pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także wyrok TSUE dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 (R. J. Tolsma), gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie, jeśli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

O zaistnieniu odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;

- odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem;

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Państwa wątpliwości dotyczą rozpoznania importu usług w związku z udostępnianiem Spółce Systemu przez V., które to następuje w związku ze świadczonymi Usługami.

Jak wynika z opisu sprawy System zarządzający serwerami (w tym Państwa Serwerami) jest własnością kontrahenta zarejestrowanego w Californii w Stanach Zjednoczonych (V.), który udostępnia go dla swoich klientów.

Serwery zostały skonfigurowane przez Spółkę wg. procedury i na oprogramowaniu udostępnionym przez V. na potrzeby Systemu. Konfiguracja narzucona przez V. uniemożliwia Wam na swobodny/dozwolony dostęp a tym samym weryfikację sposobu wykorzystania Serwerów. Spółka ma jedynie wiedzę w jakim zakresie i po jakich stawkach realizowany jest najem/udostępnianie „mocy obliczeniowej”, ale nie zna szczegółów (w tym nie wie która karta, partycja czy procesor [lub ich część] jest wykorzystywana).

System jest udostępniony żeby V. mógł świadczyć usługi wynajmu mocy na rzecz ostatecznego nabywcy mocy obliczeniowej. Spółka pozostawia w gotowości w systemie on-line V. Serwery do wynajmu za określoną stawkę godzinową, którą ustala Spółka. Za zgłoszenie i utrzymanie gotowości najmu Spółka nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia i nie jest zobligowana do ponoszenia kosztów tego podłączenia Serwerów do systemu V. Rozliczenie dokonywane jest wyłączenie po potwierdzeniu przez klienta w systemie V. zapotrzebowania na dany Serwer.

Osoby/podmioty wynajmujące Serwery otrzymują do nich dostęp poprzez system V. i mogą wykonywać dowolną pracę/wykorzystywać Serwery według własnego uznania. Wynagrodzenie Spółki należne jest wyłącznie za czas wynajmu Serwera (licząc za każdą godzinę x stawka w USD). W przypadku braku wynajmu Spółka nie jest zobowiązana do jakichkolwiek płatności na rzecz V.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że brak jest świadczenia na rzecz Spółki w formie udostępnienie jej Systemu. System służy V. jako narzędzie do prowadzenia działalności w opisanym modelu. To V. jest beneficjentem działania Sytemu, za pomocą którego może korzystać z mocy obliczeniowych Spółki i udostępniać je swoim klientom. Dlatego też należy uznać, że Spółka z tytułu udostępnienia jej System nie nabywa (importuje) usługi.

Tym samym Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 2, dotyczące braku importu usług jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Wnioskodawcy i wskazanych przepisów do interpretacji. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).