Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość i rozliczenia jej w procedurze unijnej jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 27 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozpoznania wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość i rozliczenia jej w procedurze unijnej wpłynął 29 kwietnia 2022 r.

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów za pośrednictwem sklepów stacjonarnych i internetowych. Przedmiotem prowadzonej działalności przez Spółkę jest sprzedaż specjalistycznego asortymentu z zakresu sportu i rekreacji (rolki, łyżwy, wrotki itp.), sklasyfikowana w ramach Polskiej Klasyfikacji Działalności pod symbolem 47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet oraz 47.64.Z - Sprzedaż detaliczna sprzętu sportowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Działalność wykonywana przez Spółkę prowadzona jest na terytorium Polski, a Spółka zarejestrowana jest jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny w Polsce. Ponadto Spółka zarejestrował się do procedury VAT OSS z zamiarem rozliczania sprzedaży do innych krajów UE. Spółka, w ramach prowadzonej działalności, planuje realizację kilku modeli sprzedaży, m.in. model sprzedaży w ramach tzw. dropshippingu w wariancie sprzedaży towaru we własnym imieniu i na własny rachunek, który jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Wskazany powyżej model transakcji polega na tym, że klient będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (dalej: Klient finalny) będzie nabywał od Spółki towar. Następnie Spółka nabędzie ten przedmiot w hurtowni (dalej: Hurtownia) mającej siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, głównie w Niemczech lub Francji, przekazując swojemu dostawcy numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, tj. odpowiednio w Niemczech lub Francji.

W ramach planowanego modelu sprzedaży towarów, będącego przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną, Spółka będzie realizowała dostawy towarów na rzecz Klientów finalnych ze wszystkich państw członkowskich z wyłączeniem krajów będących siedzibą Hurtowni oraz Polski.

W związku z powyższym dostawa/transport towaru, w każdym przypadku analizowanego schematu dostawy, nastąpi do innego kraju unijnego niż kraj rozpoczęcia transportu/wysyłki towarów. Towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Hurtownią a Spółką oraz w transakcji pomiędzy Spółką, Klientem finalnym nigdy nie będzie znajdować się na terytorium Polski.

Spółka wskaże Hurtowni adres Klienta finalnego, który zakupił towar, a następnie towar ten zostanie wysłany bezpośrednio z Hurtowni pod wskazany adres Klienta finalnego. Podsumowując, Spółka nabędzie przedmiot na sprzedaż od Hurtowni, a następnie sprzeda go Klientowi finalnemu, ale transport towarów odbędzie się bezpośrednio z Hurtowni do Klienta finalnego, a nie do Spółki.

Transport towarów będzie zlecany zewnętrznej firmie transportowej, która współpracuje na podstawie podpisanej umowy z Hurtownią.

Zgodnie z warunkami umowy, którą planują zawrzeć Hurtownia wraz z Spółką, transakcja sprzedaży towarów będzie odbywać się zgodnie z regułami Incoterms FCA, tj. dostawa zostanie uznana za zakończoną, gdy towar zostanie przekazany fizycznie (po zakończeniu załadunku) pod opiekę przewoźnika. Z kolei dostawa pomiędzy Spółką a Klientem finalnym będzie odbywać się zgodnie z formułą Incoterms DDP, tj. dostawa zostanie uznana za zakończoną z chwilą przyjęcia towaru przez Klienta finalnego.

W związku z powyższym, przeniesienie własności towaru z Hurtowni na Spółkę nastąpi z momentem załadowania go na środek transportowy przewoźnika na placu magazynowym Hurtowni. Od momentu załadunku Spółka będzie dysponował załadowanym towarem jak właściciel. Na Spółce będzie więc ciążyło ryzyko związane z towarem w czasie jego transportu do Klienta finalnego.

W związku z powyższym, we wskazanym modelu sprzedaży, Spółka od momentu przekazania towaru firmie przewozowej, będzie dysponowała towarem jak właściciel pomimo, iż nie będzie posiadał tego towaru fizycznie.

Podmiotem, który w przedstawionym łańcuchu będzie organizował i koordynował całość procesu logistycznego i transportowego towaru i zlecającym przewóz (za pośrednictwem Hurtowni) będzie Spółka.

Spółka, za pośrednictwem Hurtowni działającej na jej rzecz, będzie organizowała transport wykonując m.in. następujące czynności:

- ustalenie terminu załadunku z firmą przewozową,

- ustalenie terminu dostawy,

- ustalenie stawki za przewóz,

- ustalenie miejsca przeznaczenia, które Spółka przekaże Hurtowni (w formie przesłanego zlecenia transportowego).

Wszelkie wytyczne dotyczące warunków dostawy towarów do Klienta finalnego będą przekazywane Hurtowni przez Spółkę za pośrednictwem korespondencji e-mail według uzgodnionych przez strony standardów wynikających z umowy, którą planują zawrzeć Hurtownia wraz z Spółką.

Hurtownia będzie działała wyłącznie na podstawie tych wytycznych.

Hurtownia przekaże wytyczne dotyczące warunków dostawy towarów firmie przewozowej, która w sensie faktycznym zrealizuje transport towarów do Klienta finalnego.

Ustalenie warunków dostawy z firmą przewozową będzie pozostawało więc w takim przypadku w zakresie samodzielnej decyzyjności Spółki.

Pytania

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mogła przyjąć, że jest podmiotem pośredniczącym, który wysyła towar za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz, w rozumieniu art. 22 ust. 2c i ust. 2d Ustawy o VAT?

2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mógł uznać, że dokonując nabycia od Hurtowni towarów i sprzedając je na rzecz osób fizycznych z krajów Unii Europejskiej, dojdzie do transakcji łańcuchowej, w związku z którą transakcją ruchomą będzie transakcja druga (pomiędzy Spółką a Klientem finalnym) opodatkowaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów, a transakcję pierwszą należy traktować jako czynność nieruchomą opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki?

3. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mogła uznać, że dokonując sprzedaży towarów nabytych uprzednio od Hurtowni na rzecz osób fizycznych z krajów Unii Europejskiej, dojdzie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość, w związku z powyższym Spółka będzie uprawniona do rozliczenia podatku należnego w kraju Klienta finalnego (rozliczonego w ramach transakcji ruchomej) w ramach punktu kompleksowej obsługi (tzw. OSS) poprzez uregulowanie podatku w kraju identyfikacji tj. w Polsce?

4. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pyt. 3 Spółka, celem spełniania warunku uznania dostawy towarów w ramach WSTO, za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki towarów będzie zobowiązana do posiadania dokumentów wskazanych w art. 22a ust. 8 Ustawy o VAT, czy też weryfikację warunków będzie zobowiązany przeprowadzić na podstawie przepisów obowiązujących w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, tj. odpowiednio w Niemczech lub Francji?

5. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pyt. 3, Spółka, korzystając z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a ustawy o VAT, nie będzie zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących WSTO, czy też obowiązki w zakresie dokumentowania fakturą bądź innym dokumentem powinien przeprowadzić na podstawie przepisów obowiązujących w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów?

6. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pyt. 3, Spółka będzie zobowiązana prowadzić ewidencję transakcji objętych procedurą zgodnie z art. 130d ustawy o VAT, czyli zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011 bez konieczności prowadzenia ewidencji dla tej sprzedaży na podstawie art. 109 ust. 11a ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego model sprzedaży będzie stanowił transakcję łańcuchową, w ramach której podmiotem pośredniczącym będzie Spółka.

Ponadto opisany wyżej realizowany sposób dostawy towarów bezpośrednio z Niemiec lub Francji na rzecz klientów z Unii Europejskiej będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej spełni również przesłanki wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która będzie mogła zostać rozliczona w Polsce w ramach procedury OSS przy zachowaniu warunków formalnych obowiązujących w Polsce

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Spółki kluczowe dla określenia sposobu opodatkowania transakcji przez Spółkę jest ustalenie transakcji ruchomej w łańcuchu dostaw, a w jej ramach odpowiedź na pytanie, czy Spółki można przypisać rolę podmiotu pośredniczącego w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym, jedynie Spółka powinna być uznany za podmiot pośredniczący z uwagi na następujące okoliczności :

Spółka będzie podmiotem, „który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz” zgodnie z definicją zawartą w art. 22 ust. 2d ustawy o VAT, w związku z powyższym to Spółka będzie pełniła rolę organizatora transportu, - w łańcuchu transakcji będą brały udział tylko 3 podmioty, tj. Hurtownia, Spółka i Klient finalny,

na podstawie art. 22 ust. 2d ustawy o VAT podmiotem pośredniczącym nie może być pierwszy dostawca, czyli Hurtownia, jak również Klient finalny, gdyż nie jest dostawcą towarów w łańcuchu transakcji.

Należy również wskazać, że Noty wyjaśniające w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedur magazynu typu call-off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów („szybkie rozwiązania na 2020 r.”) (dalej: Noty wyjaśniające) przedstawiają wskazówki, jak określić właściwie podmiot pośredniczący w łańcuchu dostaw. Głównym kryterium jest możliwość przypisania podmiotowi organizacji transportu: „Ogólnie rzecz biorąc, podmiotem pośredniczącym będzie dostawca w łańcuchu, który organizuje (bezpośrednio sam albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz) transport towarów; osoba, która albo sama dokonuje transportu we własnym imieniu, albo zleca go osobie trzeciej działającej na jego rzecz” (str. 59 Not wyjaśniających).

Dodatkowo, jak wskazują Noty wyjaśniające, w celu właściwego określenia podmiotu organizującego transport, a zatem podmiotu, który będzie mógł zostać określony mianem podmiotu pośredniczącego, należy odwołać się również do opinii rzecznik generalnej J. Kokott w sprawie Herst (opinia rzecznik generalnej J. Kokott przedstawiona w dniu

3 października 2019 r. w sprawie C-401/18, Herst, s.r.o./Odvolaci finanćni feditelstvi, pkt 79), która stwierdziła, że: „dla przypisania pojedynczego transgranicznego przemieszczenia wyrobów do określonej dostawy w ramach transakcji łańcuchowej decydujące znaczenie ma to, kto w przypadku transgranicznego transportu towarów ponosi ryzyko przypadkowej utraty towarów”.

W związku z powyższym, podmiotem pośredniczącym jest podatnik w łańcuchu, który ponosi ryzyko utraty lub zniszczenia towarów w trakcie transportu.

Biorąc pod uwagę rzeczywisty rozkład ryzyk (przechodzenie na Spółkę ryzyka związanego z utratą towaru już z momentem załadowania go na środek transportu przewoźnika), a także ilość działań i aktywności podejmowanych w związku z wysyłką (transportem) towaru przez Spółkę w planowanej transakcji, to Spółka będzie spełniał definicję podmiotu pośredniczącego.

W związku z tym. biorąc pod uwagę, iż warunki dla uznania podmiotu za organizatora transportu będzie spełniał Spółka, to ono będzie podmiotem pośredniczącym, na rzecz którego działa Hurtownia.

W związku powyższym to Spółka będzie spełniała definicję podmiotu pośredniczącego w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadku, gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

W przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 2c Ustawy o VAT w przypadku, gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Przez podmiot pośredniczący, rozumie się innego niż pierwszego w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Stanowisko Spółki dotyczące uznania Spółki za podmiot pośredniczący zostało zawarte w stanowisku w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 Ustawy o VAT dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Należy podkreślić, iż Ustawa o VAT nie wskazuje, że wszystkie podmioty biorące udział w trakcji łańcuchowej mają posiadać status podatnika podatku VAT (lub podatku od wartości dodanej), a jedynie, że mają to być podmioty, które dokonują dostawy tego samego towaru.

Również przepisy wspólnotowe nie wskazują na rozliczanie transakcji łańcuchowej wyłącznie między podatnikami podatku od wartości dodanej. Oznacza to, że wydanie, które następuje na rzecz ostatniego z podmiotów przez pierwszy z nich z pominięciem drugiego rozliczyć można zgodnie z tzw. procedurą łańcuchową.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z uwagi na fakt, iż Spółka jako podmiot pośredniczący zamierza przekazać swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany jej przez państwo członkowskie, z którego towary będą wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport należy przypisać wyłącznie dostawie dokonanej przez Spółkę na rzecz Klient finalnego.

W związku z powyższym zdaniem Spółki, w przedstawionym planowanym modelu sprzedaży towarów należy uznać, iż:

transakcja pierwsza realizowana pomiędzy Hurtownią a Spółką będzie opodatkowana w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, tj. w Niemczech lub Francji;

transakcja druga realizowana pomiędzy Spółką a Klientem finalnym będzie opodatkowana w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu, tj. w każdym kraju miejsca zamieszkania Klienta finalnego.

Mając na uwadze, iż sprzedaż towaru w ramach transakcji drugiej będzie odbywać się na rzecz konsumenta, nie będzie kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru, w związku z czym podatek VAT powinien zostać rozliczony przez Spółkę w kraju, w którym klient będący osobą fizyczną posiada miejsce zamieszkania (w miejscu przeznaczenia dostawy).

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 2 pkt 22a Ustawy o VAT ilekroć w przepisach jest mowa o wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

a) podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub

b) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, lub

c) podmiotem niebędącym podatnikiem

- pod warunkiem, że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt. 1a Ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest, w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Należy podkreślić, iż Ustawa o VAT oraz przepisy wspólnotowe nie wskazują, że warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość jest wysyłka towarów z kraju a jedynie z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki.

Powyższe skutkuje tym, że sprzedaż towarów w ramach planowanego modelu sprzedaży przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, realizowana w ramach transakcji łańcuchowej, będzie spełniała warunki uznania jej jako wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość z uwagi na fakt, iż:

towary będą wysyłane na rzecz Spółki z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów,

towary wysyłane będą na rzecz nabywcy, który jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w analizowanym modelu sprzedaży towarów, Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT w kraju, w którym Klient finalny posiada miejsce zamieszkania. Jednocześnie celem uniknięcia konieczności rejestracji oraz obowiązków ewidencyjno- sprawozdawczych w każdym państwie członkowskim, w którym znajdują się nabywcy towarów zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do rozliczenia podatku VAT w ramach procedury unijnej za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi (tzw. OSS).

Zgodnie z art. 130a pkt. 3 Ustawy o VAT przez procedurę unijną rozumie się rozliczenie VAT należnego z tytułu m in. wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość państwu członkowskiemu konsumpcji za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji.

Z kolei zgodnie z art. 130a pkt. 2b Ustawy o VAT przez państwo członkowskie identyfikacji rozumie się m.in państwo członkowskie w którym podatnik posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 130b Ustawy o VAT podatnik może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury unijnej w państwie członkowskim identyfikacji. Procedura unijna znajdzie zastosowanie do wszystkich dostaw towarów lub każdego świadczenia usług objętych tą procedurą, dokonywanych przez podatnika na terytorium Unii Europejskiej.

Mając na uwadze, iż w ramach transakcji opisanych jako zdarzenie przyszłe zdaniem Spółki wystąpi wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość, a państwem członkowskim identyfikacji Spółki będzie Polska, należy uznać, że w ramach procedury unijnej będzie ona uprawniony do rozliczenia podatku VAT za pośrednictwem OSS sytuacji, gdy:

towar będzie transportowany na zlecenie Spółki przez Hurtownię z terytorium Niemiec lub Francji

zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Spółką i Klientem Finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 4

Mając na uwadze, iż zdaniem Spółki transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Spółką, a Klientem finalnym będzie mogła zostać rozliczona w ramach unijnej procedury OSS w kraju identyfikacji, tj. w Polsce, należy uznać, iż wszelkie obowiązki ewidencyjne dotyczące stosowanej procedury należy oceniać z uwzględnieniem krajowych przepisów, tj. również w zakresie oceny warunków uznania dostawy towarów w ramach WSTO, na podstawie art. 22a ust. 7 -11 Ustawy o VAT.

Powyższe będzie miało miejsce również w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Spółką a Klientem finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Zgodnie z art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT warunkiem uznania dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, jest otrzymanie przez dostawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów, że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 22a ust. 7 [winno być art. 22a ust. 8 – przypis Organu] Ustawy o VAT dowodami potwierdzającymi dostarczenie towarów do nabywcy są dokumenty:

1. przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przez dostawcę przewoźnikowi (spedytorowi),

2. potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju

- jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Stosownie do art. 22a ust. 7 [winno być art. 22a ust. 9 – przypis Organu] Ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 8, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, dokumentami wskazującymi, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez dostawcę w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokument potwierdzający zapłatę za towar a w przypadku, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 7, nie został spełniony, dostawca nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w następnym okresie rozliczeniowym. W tym przypadku, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy dostawca nie otrzymał dokumentów wskazujących, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę towarów na terytorium kraju.

Otrzymanie po terminie dokumentów wskazujących, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia dostawcę do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dostawca otrzymał te dokumenty.

Należy zauważyć, iż przepis art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dotyczy sytuacji, w której towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, co nie ma miejsca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki we wskazanym modelu sprzedaży nie będzie miał zastosowania art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT, a zatem, zgodnie z przepisami krajowymi, podatnik nie będzie zobowiązany do posiadania dokumentów wskazanych w art. 22a ust. 8-9 Ustawy o VAT. Ponadto, zdaniem Spółki, we wskazanym modelu sprzedaży nie znajdzie zastosowania art. 22a ust. 10 Ustawy o VAT, tj. Spółka nie będzie miała obowiązku wykazania dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę towarów na terytorium kraju w przypadku braku posiadania dokumentacji, o której mowa w art. 22a ust. 7 Ustawy o VAT.

Podsumowując, celem spełniania warunku uznania dostawy towarów w ramach WSTO za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki towarów. Spółka powinna uwzględnić obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 5

Mając na uwadze, iż zdaniem Spółki transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Spółką, a Klientem finalnym będzie mogła zostać rozliczona w ramach unijnej procedury OSS w kraju identyfikacji, tj. w Polsce, należy uznać, iż wszelkie obowiązki ewidencyjne dotyczące stosowanej procedury należy oceniać z uwzględnieniem krajowych przepisów, tj. w zakresie obowiązków wystawiania faktur na podstawie art. 106 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a Ustawy o VAT.

Zatem, zgodnie z przepisami krajowymi, co do zasady, każda wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość winna być udokumentowana fakturą, chyba że podatnik korzysta z unijnej procedury OSS.

Mając zatem na uwadze, iż w przypadku rozliczenia podatku VAT należnego w kraju konsumpcji za pośrednictwem OSS w kraju identyfikacji, czyli w Polsce, Spółka nie będzie obowiązana do udokumentowania fakturą transakcji sprzedaży towarów na rzecz konsumenta z kraju członkowskiego.

Powyższe będzie miało miejsce również w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Spółką i Klientem Finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 6

Zgodnie z art. 130d ust. 1 Ustawy o VAT podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury unijnej są obowiązani prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję transakcji objętych procedurą unijną, zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011.

Ewidencja, o której mowa powyżej, jest udostępniana przez podatnika drogą elektroniczną na każde żądanie państwa członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji. W przypadku wystąpienia problemów technicznych uniemożliwiających udostępnienie ewidencji drogą elektroniczną ewidencję udostępnia się w sposób i w terminie wskazanym przez właściwy organ podatkowy.

Ewidencję należy przechowywać przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym dokonano dostaw towarów lub świadczenia usług objętych procedurą unijną.

Mając na uwadze, iż zdaniem Spółki transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Spółką a Klientem finalnym będzie mogła zostać rozliczona w ramach unijnej procedury OSS w kraju identyfikacji tj. w Polsce, należy uznać, iż obowiązki ewidencyjne dotyczące stosowanej procedury należy oceniać z uwzględnieniem krajowych przepisów, tj. również w zakresie oceny obowiązków ewidencyjnych, na podstawie art. 130d Ustawy o VAT.

Powyższe będzie miało miejsce również w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami dotyczącymi transakcji łańcuchowych, transakcja ruchoma realizowana pomiędzy Spółką a Klientem finalnym powinna być wykazana jako sprzedaż w kraju rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

W związku z powyższym w sytuacji, gdy Spółka jest podmiotem zidentyfikowanym na potrzeby procedury unijnej, zobowiązana będzie prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję transakcji objętych procedurą unijną, zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011.

Z kolei zgodnie z art. 109 ust. 11a Ustawy o VAT Dostawcy, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1, których towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, oraz podatnicy, o których mowa w art. 28k ust. 2 posiadający siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, są obowiązani prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw dokonywanych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 22a, oraz świadczonych usług, o których mowa w art. 28k ust 1. Ewidencja powinna zapewnić również wskazanie dostawy lub usługi, w związku z którymi nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 lub art. 28k ust. 2 pkt 3.

Należy zauważyć, iż przepis art. 109 ust. 11a Ustawy o VAT, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dotyczy sytuacji, w której towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, co nie ma miejsca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Jak wskazano powyżej, w analizowanym modelu sprzedaży, towar w momencie dostawy w transakcji pomiędzy Hurtownią a Spółką oraz w transakcji pomiędzy Spółką a Klientem finalnym zostanie wysłany bezpośrednio z Niemiec lub Francji pod wskazany adres Klienta finalnego oraz nigdy nie będzie znajdował się na terytorium Polski.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, we wskazanym planowanym modelu sprzedaży me będzie miał zastosowania art. 109 ust. 11a Ustawy o VAT, a zatem zgodnie z przepisami krajowymi podatnik nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw dokonywanych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”),

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (`(...)`) (art. 2 pkt 3 ustawy). Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów (rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy), o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy,

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Artykuł 22 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że

miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy

w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

W art. 22 ust. 2b ustawy stwierdza się, że

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

W art. 22 ust. 2c ustawy wskazano, że

w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Zgodnie z definicja zawartą w art. 22 ust. 2d ustawy

przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy

w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Art. 22 ust. 2b ustawy wprowadza zasadę, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 2c ustawy, że

w przypadku transakcji łańcuchowych gdzie towar jest transportowany pomiędzy państwami unijnymi za dostawę ruchomą uznaję się pierwszą w kolejności dostawę czyli dostawę na rzecz podmiotu pośredniczącego. Przy czym należy zauważyć, że aby dany podmiot uznać za podmiot pośredniczący, konieczne jest wykonywanie transportu towaru (samodzielnie lub z wykorzystaniem przewoźnika).

Natomiast, na postawie art. 22 ust. 2c ustawy

w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, transakcje ruchomą przypisuje się dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Jak wynika z wniosku Spółka w ramach prowadzonej działalności, realizuje model sprzedaży w ramach tzw. dropshippingu w wariancie sprzedaży towaru we własnym imieniu i na własny rachunek. Wskazany powyżej model transakcji polega na tym, że klient będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (Klient finalny) nabywa od Wnioskodawcy towar. Następnie Wnioskodawca nabywa ten przedmiot w hurtowni mającej siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, głównie w Niemczech lub Francji, przekazując swojemu dostawcy numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, tj. odpowiednio w Niemczech lub Francji. Spółka wskazuje Hurtowni adres Klienta finalnego, a następnie towar ten zostaje wysłany bezpośrednio z Hurtowni pod wskazany adres Klienta finalnego. W stosowanym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Hurtownią a Spółka oraz w transakcji pomiędzy Spółką a Klientem finalnym nigdy nie znajduje się na terytorium Polski.

We wskazanym modelu sprzedaży Spółka od momentu przekazania towaru firmie przewozowej dysponuje towarem jak właściciel pomimo, że nie posiada tego towaru fizycznie.

Podmiotem, który w przedstawionym łańcuchu organizuje i koordynuje całość procesu logistycznego i transportowego towaru i zlecającym przewóz (za pośrednictwem Hurtowni) jest Spółka, która za pośrednictwem Hurtowni działającej na jej rzecz, organizuje transport wykonując m.in. następujące czynności:

˗ ustalenie terminu załadunku z firmą przewozową,

˗ ustalenie terminu dostawy,

˗ ustalenie stawki za przewóz,

˗ ustalenie miejsca przeznaczenia, które Wnioskodawca przekaże Hurtowni (w formie przesłanego zlecenia transportowego).

Ustalenie warunków dostawy z firmą przewozową pozostaje więc w takim przypadku w zakresie samodzielnej decyzyjności Spółki. Spółka zarejestrowała się do procedury VAT OSS z zamiarem rozliczania sprzedaży do innych krajów UE

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Spółka w opisanym schemacie dostaw (jako organizator transportu/wysyłki) będzie podmiotem pośredniczącym w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Mając na uwadze, że Spółka przekazuje swoim dostawcą (Hurtownią) numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane to zastosowanie znajdzie norma określona w art. 22 ust. 2c ustawy. W konsekwencji dostawy dokonane na rzecz Spółki należy traktować jako nieruchome (opodatkowane w miejscu rozpoczęcia wysyłki).

W konsekwencji dostawy dokonywane przez Spółkę będą dostawami ruchomymi (transgraniczne).

Odnośnie określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów przez Spółkę to należy w pierwszej kolejności określi charakter tych dostaw.

Zgodnie z art. 2 pkt 22a) ustawy

przez wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość (dalej WSTO) rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

a) podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c) podmiotem niebędącym podatnikiem

- pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1a) ustawy,

miejscem dostawy towarów - w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy

przepis art. 22 ust. 1 pkt 1a nie ma zastosowania, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dostawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego;

2. towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;

3. suma całkowitej wartości dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 2, oraz całkowitej wartości usług, o których mowa w art. 28k ust. 1, świadczonych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 2 pkt 2, pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku dostawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.

Artykuł 22a ust. 3 ustawy przewiduje, że

dostawca, do którego ma zastosowanie przepis ust. 1, może wskazać jako miejsce dostawy miejsce, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1a. Dostawca, którego towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, wskazuje miejsce dostawy przez złożenie zawiadomienia o takim wyborze w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wyboru, na zasadach określonych w art. 28p.

Jak wynika z przywołanych przepisów wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość ma miejsce jeżeli towary są wysyłane lub transportowane m.in. przez dostawcę lub na jego rzecz z jednego państwa członkowskiego (nie musi to być Polska) do innego państwa członkowskiego, a dostawa towarów musi być dokonywana na rzecz:

podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których nie występuje opodatkowanie tego nabycia jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów,

każdej innej osoby niebędącej podatnikiem.

Przedmiotem WSTO mogą być towary wyprodukowane w UE lub towary, które zostały już dopuszczone do swobodnego obrotu w UE i które znajdują się na jej terytorium i są dostarczane nabywcom w UE. WSTO nie stosuje się w odniesieniu do:

nowych środków transportu,

towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,

dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich, antyków, towarów używanych – jednak tylko wówczas, gdy podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z procedurami szczególnymi określonymi w art. 120 ust. 4 lub 5 ustawy o VAT.

Co do zasady miejscem dostawy (opodatkowania) w przypadku WSTO jest kraj w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy - czyli kraj konsumenta. Natomiast w sytuacji gdy są spełnione warunki określone w art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy, za miejsce opodatkowania dostawy towarów uznaje się kraj rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów. Przy czym podatnik uprawniony do stosowania ww. zasady szczególnej może z niej zrezygnować (przez złożenie stosownego zawiadomienia) i rozliczać dostawy na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze opisanych model sprzedaży w ramach którego Spółka dokonuje dostawy towarów na rzecz klientów (osób fizycznych) nieprowadzących działalności gospodarczej, i towar (w ramach tych dostaw) jest przemieszczany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi – to należy uznać, że dostawy te stanowią WSTO.

Miejscem opodatkowania dostaw Spółki (na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy) będzie kraj zakończenia wysyłki (transportu), a w przypadku spełnienia warunków, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy, Spółka może wybrać miejsce opodatkowania dostawy kraj zakończenia wysyłki (transportu).

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 130a pkt 2 ustawy (na potrzeby rozdziału 6a)

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które:

a) dokonują wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub

b) ułatwiają dostawę towarów zgodnie z art. 7a ust. 2, jeżeli wysyłka lub transport towarów będących przedmiotem dostawy rozpoczyna się i kończy na terytorium tego samego państwa członkowskiego, lub

c) posiadają siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale nie posiadają siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego konsumpcji oraz świadczą usługi na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a.

Stosownie do art. 130a pkt 2a i 2b ustawy:

przez państwo członkowskie konsumpcji - rozumie się:

a) w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość - państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy,

b) w przypadku dostaw towarów dokonanych przez podatnika ułatwiającego takie dostawy zgodnie z art. 7a ust. 2, jeżeli wysyłka lub transport towarów będących przedmiotem takich dostaw rozpoczyna się i kończy na terytorium tego samego państwa członkowskiego - to państwo członkowskie,

c) w przypadku świadczenia usług - państwo członkowskie, na terytorium którego ma miejsce świadczenie usług.

przez państwo członkowskie identyfikacji - rozumie się państwo członkowskie:

a) w którym podatnik posiada siedzibę działalności gospodarczej albo

b) w którym podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo

c) w którym podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które wybiera w celu złożenia zgłoszenia informującego o zamiarze skorzystania z procedury unijnej, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale posiada więcej niż jedno stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo

d) rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, a w przypadku większej liczby takich państw członkowskich - państwo członkowskie, które podatnik wybiera w celu złożenia zgłoszenia informującego o zamiarze skorzystania z procedury unijnej, pod warunkiem, że nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej.

Art. 130a pkt 3 ustawy definiuje procedurę unijną jako:

rozliczenie VAT należnego z tytułu czynności określonych w pkt 2 lit. a-c państwu członkowskiemu konsumpcji za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji.

Na podstawie art. 130b ust. 1 ustawy

Podatnik może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury unijnej w państwie członkowskim identyfikacji. Procedura unijna ma zastosowanie do wszystkich dostaw towarów lub każdego świadczenia usług objętych tą procedurą, dokonywanych przez podatnika na terytorium Unii Europejskiej.

Ww. przepisy wprowadzają procedura tzw. One Stop Shop (OOS). Procedura ta ma na celu uproszczenie obowiązków w zakresie podatku VAT nałożonych na podatników dokonujących dostaw towarów i świadczących usługi osobom niebędącym podatnikami (konsumentom) na terytorium UE, poprzez umożliwienie im:

˗ elektronicznej rejestracji dla celów podatku VAT w jednym państwie członkowskim;

˗ deklarowania i płacenia należnego podatku VAT w ramach jednej elektronicznej kwartalnej deklaracji;

˗ współpracy z administracją podatkową państwa członkowskiego siedziby działalności gospodarczej, nawet jeśli dokonywane dostawy/świadczenie usług mają charakter transgraniczny.

Na podstawie ww. procedury podatnicy, m.in. dokonujący WSTO, nie muszą rejestrować się do celów podatku VAT we wszystkich państwach członkowskich, w których dokonywane są dostawy. Zamiast tego podatek VAT należny od tych transakcji mogą zadeklarować i zapłacić w jednym państwie członkowskim (państwie członkowskim identyfikacji) za pośrednictwem OSS. Korzystanie z tej procedury ma charakter fakultatywny. Przy czym jeżeli podatnik decyduje się zarejestrować w procedurze unijnej, to będzie zobowiązany rozliczać VAT od wszystkich czynności objętych tą procedurą, wyłącznie w ramach tej procedury.

Jak wynika z wniosku państwem identyfikacji Spółki jest Polska i złożyła zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT. Zatem Spółka będzie uprawniona dokonywać rozliczenia podatków w ramach OSS w Polsce.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Na podstawie art. 22a ust. 7 ustawy,

warunkiem uznania dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, jest otrzymanie przez dostawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów, że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Na podstawie art. 22a ust. 8 ustawy

dowodami, o których mowa w ust. 7, są dokumenty:

1. przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez dostawcę przewoźnikowi (spedytorowi),

2. potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju

- jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów

Zgodnie z art. 22a ust. 9 ustawy

w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 8, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, dokumentami wskazującymi, że dostawa towarów została dokonana na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez dostawcę w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokument potwierdzający zapłatę za towar, a w przypadku gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Ww. przepisy określają warunki, które muszą być spełnione aby opodatkować WSTO w kraju konsumenta. Przy czym dotyczą one wyłącznie sytuacji gdy towar jest dostarczany z terytorium kraju.

W sytuacji opisanej we wnioski, towar jest wysyłany z Francji albo Niemiec. Schemat dostawy będący przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną, dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy w ramach dostawy towarów na rzecz Klienta finalnego dochodzi do przemieszczenia towarów z państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba Hurtowni do innego państwa członkowskiego wskazanego przez Klienta finalnego. W związku z powyższym dostawa/transport towaru, w każdym przypadku analizowanego schematu dostawy następuje do innego kraju unijnego niż kraj rozpoczęcia transportu/wysyłki towarów.

W takiej sytuacji ww. przepisy nie znajdą zastosowania. Natomiast Spółka w celu opodatkowania WSTO w kraju zakończenia transportu musi uwzględnić przepisy Francuskie i Niemieckie.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 2 ustawy

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przy WSTO rozliczanej poza OSS występuje obligatoryjnie obowiązek wystawienia faktury dla tych czynności. Jednocześnie wskazano, że obowiązek wystawiania faktury nie dotyczy dostawcy korzystającego z procedury unijnej (procedura, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a). W przypadku, gdy podatnik rozlicza podatek VAT w ramach procedury szczególnej (OSS), to do fakturowania mają zastosowanie przepisy państwa członkowskiego identyfikacji (w tym przypadku Polski).

Skoro Spółka rozlicza WSTO na podstawie procedury OSS, to nie jest zobowiązana do dokumentowania opisanych dostaw fakturami VAT.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

Na podstawie art. 130d ust. 1 ustawy

podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury unijnej są obowiązani prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję transakcji objętych procedurą unijną, zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011

Na podstawie artykuł 63c ust. 1 i 3 Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1)

aby została uznana za wystarczająco szczegółową w rozumieniu art. 369 i 369k dyrektywy 2006/112/WE, ewidencja prowadzona przez podatnika musi zawierać następujące informacje:

a) państwo członkowskie konsumpcji, w którym dokonywane są dostawy towarów lub świadczone są usługi;

b) rodzaj świadczonych usług lub opis i ilość towarów będących przedmiotem dostawy;

c) datę świadczenia usług lub dokonania dostawy towarów;

d) podstawę opodatkowania ze wskazaniem zastosowanej waluty;

e) wszelkie kolejne kwoty podwyższające lub obniżające podstawę opodatkowania;

f) zastosowaną stawkę VAT;

g) kwotę należnego VAT ze wskazaniem zastosowanej waluty;

h) datę i kwotę otrzymanych płatności;

i) wszelkie płatności zaliczkowe otrzymane przed dostawą towarów lub świadczeniem usług;

j) w przypadku gdy wystawiono fakturę - informacje zawarte na fakturze;

k) w przypadku usług - informacje wykorzystywane do określenia miejsca, w którym usługobiorca ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, lub zwykłe miejsce pobytu, natomiast w przypadku towarów - informacje wykorzystywane do określenia miejsca rozpoczęcia i zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy;

l) wszelkie dowody dotyczące możliwych zwrotów towarów, w tym podstawę opodatkowania i zastosowaną stawkę VAT.

Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają ewidencjonowaniu przez podatnika lub pośrednika działającego na jego rzecz w taki sposób, aby możliwe było ich niezwłoczne udostępnienie drogą elektroniczną oraz w odniesieniu do każdego pojedynczego towaru będącego przedmiotem dostawy lub każdej świadczonej usługi.

Na podstawie art. 109 ust. 11a ustawy

dostawcy, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1, których towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, oraz podatnicy, o których mowa w art. 28k ust. 2, posiadający siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, są obowiązani prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw dokonywanych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 22a, oraz świadczonych usług, o których mowa w art. 28k ust. 1. Ewidencja powinna zapewnić również wskazanie dostawy lub usługi, w związku z którymi nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 lub art. 28k ust. 2 pkt 3.

Przepisy nakładają na podatników korzystających z procedury unijnej szczególne obowiązki ewidencyjne, którą należy prowadzić w postaci elektronicznej i których zakres został określony w art. 63c rozporządzenia 282/2011 (w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość oraz dla usług świadczonych przez podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale nieposiadających siedziby w państwie członkowskim konsumpcji zakres ewidencji określa ust. 1 art. 63c).

Jednocześnie podatnicy korzystający z procedury unijnej i mający siedzibę na terytorium kraju muszą prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić łączną wartość dostaw i usług o których mowa w art. 28k ust. 1 - dokonywanych na rzecz konsumentów. Przy czym, odnośnie towarów, ewidencja ta jest prowadzona tylko w sytuacji gdy towary, w ramach WSTO, są wywożone z kraju.

Mając na uwadze, że opisane we wniosku stan faktyczny odnosi się do dostawy towarów, które nigdy nie będą znajdować się na terytorium kraju, należy uznać, że Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 130d ust. 1 ustawy. Natomiast nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 11a ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 6 jest prawidłowe.

Podsumowując:

1. Spółka będzie podmiotem pośredniczącym w rozumieniu art. 22 ust. 2d ustawy;

2. dostawy dokonane na rzecz Spółki należy traktować jako nieruchome (opodatkowane w miejscu rozpoczęcia wysyłki), a dostawy dokonywane przez nią jako dostawy ruchome, co do zasady opodatkowane w kraju zakończenia wysyłki;

3. Spółka może dokonywać rozliczenia podatków w ramach OSS w Polsce;

4. przepisy art. 22a ust. 8 ustawy nie znajdą zastosowania. Natomiast Spółka w celu opodatkowania WSTO w kraju zakończenia transportu musi uwzględnić przepisy krajów z których są wywożone towary;

5. Spółka nie jest zobowiązana do dokumentowania opisanych dostaw fakturami VAT;

6. Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 130d ust. 1 ustawy i nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 11a ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Spółki i wskazanych przepisów do interpretacji. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).