Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zasad odliczania podatku VAT (podatek od towarów i usług) w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych i wydatków bieżących poniesionych na inwestycje przekazane jednostkom organizacyjnym Miasta. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Miasto …. [dalej: Miasto lub Wnioskodawca] jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372 ze zm., dalej: ustawa o samorządzie gminnym), Miasto jest wyposażone w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Miasto wykonuje zadania własne (określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym) samodzielnie oraz poprzez powołane przez siebie samorządowe jednostki budżetowe.

Obecnie w strukturze organizacyjnej Miasta funkcjonują działające w formie jednostek budżetowych placówki oświatowe (szkoły i przedszkola), a ponadto:

- Zakład … (jednostka budżetowa),

- Zespół …. (jednostka budżetowa),

- Centrum … (jednostka budżetowa),

- Żłobek Miejski … (jednostka budżetowa),

- Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji … (jednostka budżetowa),

jak również:

- Urząd Miejski …. jako jednostka budżetowa obsługująca jednostkę samorządu terytorialnego.

Miasto nie wyklucza w przyszłości likwidacji istniejących jednostek budżetowych, jak również utworzenia nowych samorządowych jednostek budżetowych lub samorządowych zakładów budżetowych celem realizacji zadań Miasta jako jednostki samorządu terytorialnego. W dalszej części niniejszego wniosku wszystkie ww. (istniejące obecnie lub utworzone w przyszłości) jednostki budżetowe oraz/lub zakłady budżetowe będą zwane łącznie „jednostkami organizacyjnymi”.

W celu wykonywania zadań własnych Miasto realizuje/będzie realizowało inwestycje [dalej: Inwestycje], których efekty następnie przekazuje/będzie przekazywało do wykorzystywania (obejmuje to również inne sytuacje poza przekazaniem w ujęciu formalnym, w szczególności oddanie w zarząd lub administrowanie) poszczególnym jednostkom organizacyjnym [dalej: Jednostki wykorzystujące]. Miasto ponosi/będzie ponosić wydatki związane z realizacją danej Inwestycji [dalej: Wydatki inwestycyjne], mogą się również zdarzyć sytuacje, w których Miasto będzie ponosić wydatki bieżące związane z utrzymaniem Inwestycji po oddaniu jej do użytkowania, np. w przypadku konieczności przeprowadzenia remontu po zakończeniu realizacji procesu inwestycyjnego [dalej: Wydatki bieżące].

Jednostki wykorzystujące wykorzystują/będą wykorzystywały efekty Inwestycji zarówno do działalności gospodarczej (do wykonywania czynności opodatkowanych VAT), jak i do działalności innej niż działalność gospodarcza (do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT). Mogą również wystąpić przypadki, w których efekty Inwestycji są/będą wykorzystywane przez Jednostki wykorzystujące także do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT.

Niniejszy wniosek dotyczy przypadków, w których Miasto nie ma/nie będzie miało możliwości bezpośredniego przyporządkowania danych Wydatków inwestycyjnych oraz/lub Wydatków bieżących wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT, czynności zwolnionych z VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W oparciu o art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r, poz. 1454 ze zm.; dalej: Specustawa centralizacyjna), Wnioskodawca dokonał centralizacji rozliczeń VAT Miasta i jednostek organizacyjnych Miasta i od 1 stycznia 2017 r. rozlicza się dla potrzeb VAT wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

W związku z powyższym Miasto powzięło wątpliwość, czy po scentralizowaniu rozliczeń VAT w odniesieniu do wydatków związanych z daną Inwestycją, w stosunku do których Miasto nie ma/nie będzie miało możliwości bezpośredniego przyporządkowania Wydatków inwestycyjnych oraz/lub Wydatków bieżących do poszczególnych rodzajów działalności, Miasto będzie uprawnione do odliczenia podatku VAT naliczonego w oparciu o:

a) prewspółczynnik obliczony na bazie danych właściwych dla Jednostki wykorzystującej – w przypadku wykorzystywania przez tę jednostkę przedmiotu Inwestycji jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, a także

b) współczynnik VAT obliczony na bazie danych właściwych dla Jednostki wykorzystującej – w przypadku wykorzystywania przez tę jednostkę przedmiotu Inwestycji jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT oraz czynności zwolnionych z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy podatkowe nie regulują jednoznacznie kwestii prewspółczynnik/współczynnik VAT której jednostki organizacyjnej należy stosować przy dokonywaniu zakupów inwestycyjnych przez jednostki samorządu terytorialnego. W związku z tym Miasto prosi tut. Organ o jednoznaczne rozstrzygnięcie tej kwestii w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Pytanie

Czy od momentu scentralizowania rozliczeń VAT Miasta oraz jego jednostek organizacyjnych, dla potrzeb odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków inwestycyjnych oraz/lub Wydatków bieżących poniesionych na Inwestycję, która została/zostanie przekazana Jednostce wykorzystującej i która to Inwestycja jest/będzie wykorzystywana przez tę jednostkę:

1. jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT oraz do działalności innej niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT) – Miasto powinno stosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej Inwestycję, wyliczony zgodnie z przepisami rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej?

2. jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, czynności zwolnionych z VAT oraz do działalności innej niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT) – Miasto powinno stosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej Inwestycję, wyliczony zgodnie z przepisami rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej, a także współczynnik VAT właściwy dla ww. Jednostki wykorzystującej, wyliczony zgodnie z art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, od momentu scentralizowania rozliczeń VAT Miasta oraz jego jednostek organizacyjnych, dla potrzeb odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków inwestycyjnych oraz/lub Wydatków bieżących poniesionych na Inwestycję, która została/zostanie przekazana Jednostce wykorzystującej i która to Inwestycja jest/będzie wykorzystywana przez tę jednostkę:

1. jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT oraz do działalności innej niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT) – Miasto powinno stosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej Inwestycję, wyliczony zgodnie z przepisami rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej,

2. jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, czynności zwolnionych z VAT oraz do działalności innej niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT) – Miasto powinno stosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej Inwestycję, wyliczony zgodnie z przepisami rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej, a także współczynnik VAT właściwy dla ww. Jednostki wykorzystującej, wyliczony zgodnie z art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści tej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są przez nich wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

- zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz

- pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko wówczas, gdy powyższe warunki są spełnione łącznie, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tj. z czynnościami, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w odniesieniu do danej Inwestycji wszystkie ww. przesłanki zostały/zostaną spełnione, Miasto ma/będzie miało możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na realizację tej Inwestycji oraz bieżące utrzymanie jej efektów. Jednakże Miasto podkreśla, iż przysługuje/będzie mu przysługiwało wyłącznie częściowe prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od powyższych nabyć co do Inwestycji, których przedmiot jest/będzie wykorzystywany jednocześnie do czynności opodatkowanych VAT oraz czynności innych niż opodatkowane VAT, tj. czynności zwolnionych z VAT oraz/lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Art. 86 ust. 22 ustawy o VAT precyzuje, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego. Dla jednostek samorządu terytorialnego sposób ten określony został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r, poz. 999).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przykładowo, dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego rozporządzenie przewiduje sposób określenia proporcji według wzoru:

X = (A x100)/(DUJST)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

DUJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Analogiczny sposób kalkulacji prewspółczynnika został przewidziany dla jednostek budżetowych. W ich przypadku prewspółczynnik ma być również określany metodą przychodową na podstawie § 3 ust. 3 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem sposób określenia proporcji w przypadku jednostki budżetowej powinien zostać ustalony według wzoru:

X = (A x 100)/(D)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D – dochody wykonane jednostki budżetowej.

Rozporządzenie wskazuje także sposób określenia proporcji przez samorządowe zakłady budżetowe. W świetle § 3 ust. 4 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku samorządowego zakładu budżetowego sposób ustalony według wzoru:

X = (A x 100)/(P)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

P – przychody wykonane zakładu budżetowego.

Co istotne, w celu określenia danych niezbędnych do wyliczenia prewspółczynnika według sposobu wynikającego z rozporządzenia (odpowiednio dochody wykonane urzędu/jednostki budżetowej lub przychody wykonane zakładu budżetowego), prawodawca odwołuje się do treści ustawy o finansach publicznych. Stosownie zaś do zapisów ustawy o finansach publicznych, podstawą gospodarki finansowej zarówno jednostki budżetowej jak i zakładu budżetowego jest roczny plan dochodów/przychodów i wydatków, czyli plan finansowy Jednocześnie przepisy gospodarki finansowej nie sprzeciwiają się wykorzystaniu wydatku przez inną jednostkę organizacyjną niż ta, która przewidziała ten wydatek w swoim planie finansowym i która faktycznie ten wydatek poniosła.

Ponadto, przepisy ustawy o VAT dotyczące prewspółczynnika (przytoczony już powyżej art. 86 ust. 2a i 2b ustawy o VAT) wymagają, aby sposób określenia proporcji odpowiadał najbardziej specyfice prowadzonej działalności i dokonywanych nabyć. Od momentu scentralizowania rozliczeń VAT, działalność Miasta jako jednego podatnika obejmuje realizowane przez jednostki organizacyjne zadania publiczne stanowiące i niestanowiące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT (czynności podlegające VAT i niepodlegające VAT). Zgodnie bowiem z art. 4 Specustawy centralizacyjnej, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro z dniem 1 stycznia 2017 r. Miasto dokonało konsolidacji rozliczeń VAT, to od tego momentu każda z jednostek organizacyjnych prowadzi część działalności gospodarczej Miasta. Tym samym, prewspółczynnik stosowany do nabyć towarów i usług, które zostały/zostaną przekazane jednostkom organizacyjnym w celu wykonania tego fragmentu działalności będzie najbardziej odpowiadał specyfice wykonywanej przez podatnika działalności tylko w sytuacji, gdy zastosujemy prewspółczynnik tejże jednostki organizacyjnej. Prewspółczynnik ma bowiem na celu odzwierciedlenie faktycznego wykorzystania dokonanych zakupów, a w przypadku efektów Inwestycji przekazanych/które zostaną przekazane Jednostkom wykorzystującym, to te jednostki korzystają/będą korzystały z tychże wydatków, choć same wydatki ponosi/będzie ponosić Miasto.

Co więcej, prawodawca bezpośrednio w przepisach rozporządzenia (§ 3 ust. 1 przytoczony powyżej) wskazał, że sposób określenia prewspółczynnika określony w tym rozporządzeniu ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca również zaznacza, że Minister Finansów podzielił przedstawiane przez Wnioskodawcę stanowisko w wydanej 24 listopada 2016 r. broszurze informacyjnej „Centralizacja rozliczeń w podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego”. Zgodnie z treścią ww. broszury:

„W przypadku, gdy dokonywane zakupy (towarów i usług) będą służyć również działalności wykonywanej poza zakresem VAT, a bezpośrednie przyporządkowanie tych zakupów w całości do działalności gospodarczej nie będzie możliwe, podatek do odliczenia od zakupów realizowanych wdanej jednostce organizacyjnej ustala się z wykorzystaniem tzw. prewspółczynnika. Sposób (metodę) ustalania tego prewspółczynnika zasadniczo wybiera podatnik, jednakże w przypadku JST (jednostka samorządu terytorialnego) za najbardziej adekwatną uznano metodę „obrotowo-przychodową”, stosowaną dla każdej jednostki organizacyjnej odrębnie. Wyliczony dla jednostki organizacyjnej prewspółczynnik znajdzie zasadniczo zastosowanie do zakupów towarów i usług zarówno dokonywanych przez tą jednostkę organizacyjną, jak i JST, wykorzystywanych jednak przez tą jednostkę organizacyjną do ww. celów, tj. celów „mieszanych” (str. 25-26 broszury).

Z powyższego jasno zatem wynika, że jeżeli jednostka samorządu terytorialnego ponosi tzw. wydatki mieszane, to przy odliczeniu VAT naliczonego od tego typu nabyć zastosowanie powinien znaleźć prewspółczynnik właściwy dla tej jednostki organizacyjnej (wyliczony na podstawie danych właściwych dla jednostki organizacyjnej), która wykorzystuje/będzie wykorzystywać te wydatki zarówno do działalności gospodarczej, jak i na potrzeby działalności innej niż gospodarcza. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, przez jednostkę wykorzystującą wydatki do celów „mieszanych” należy rozumieć jednostkę organizacyjną, której Miasto przekazało/przekaże przedmiot Inwestycji, bez względu na formę tej czynności.

Końcowo, Wnioskodawca zauważa, że organy podatkowe potwierdzają w licznych interpretacjach podatkowych wydawanych w ostatnim czasie w analogicznych stanach faktycznych, że jeżeli po scentralizowaniu rozliczeń jednostka samorządu terytorialnego realizuje inwestycje, których efekty zamierza następnie bezpłatnie przekazać swoim jednostkom organizacyjnym, które z kolei będą wykorzystywały je zarówno dla celów realizacji działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, to w odniesieniu do wydatków związanych z tą inwestycją jednostka samorządu terytorialnego będzie mogła zastosować prewspółczynnik oraz/lub współczynnik VAT właściwy dla tej swojej jednostki organizacyjnej, której przedmiot inwestycji zostanie przekazany do korzystania.

Taki pogląd Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził przykładowo w interpretacji Nr 0113-KDIPT1-2.4012.921.2017.1.WL z 16 lutego 2018 r, w której stwierdził, że:

„Obrót uzyskiwany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest/będzie realizowany bezpośrednio przez jednostki organizacyjne Wnioskodawcy, które prowadzą działalność gospodarczą (opodatkowaną i zwolnioną) oraz niepodlegającą opodatkowaniu VAT, obliczenia kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy dokonać według sposobu określenia proporcji ustalonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a ustawy oraz ww. rozporządzenia, odrębnie dla każdej z tych jednostek (tj. jednostek wykorzystujących przedmiotowe inwestycje). Ponadto wydatki związane z inwestycjami oraz wydatki bieżące służą/będą służyły w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również czynności zwolnionych od podatku. W sytuacji, gdy nie ma/nie będzie możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca jest/będzie obowiązany, do proporcjonalnego rozliczenia podatku proporcją, obliczoną zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy, dla danej jednostki organizacyjnej wykorzystującej zakupione towary i usługi”.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane również w innych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, m.in.:

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0113-KDIPT1-2.4012.847.2020.1.AM z dnia 8 lutego 2021 r.,

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0112-KDIL1-3.4012.293.2020.1.NK z dnia 18 września 2020 r..

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0112-KDIL1-2.4012.23.2020.1.PG z dnia 10 kwietnia 2020 r.,

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0112-KDIL2-1.4012.89.2019.1.MK z dnia 8 kwietnia 2019 r.,

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0112-KDIL2-1.4012.542.2018.1.AS z dnia 16 listopada 2018 r.,

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0111-KDIB3-2.4012.440.2018.1.ASZ z dnia 28 sierpnia 2018 r.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Miasto ponosi/będzie ponosić Wydatki inwestycyjne oraz/lub Wydatki bieżące dotyczące Inwestycji, których efekty następnie są/będą przekazywane na rzecz Jednostki wykorzystującej, w przypadku braku możliwości bezpośredniego przyporządkowania wydatku do działalności gospodarczej oraz działalności innej niż gospodarcza, Wnioskodawca dokonując odliczenia podatku VAT naliczonego od tego typu wydatków powinien zastosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej, tj. tej jednostki organizacyjnej Miasta, której przedmiot Inwestycji został/zostanie przekazany do wykorzystywania.

Ponadto w sytuacji, gdy przedmiot Inwestycji jest/będzie wykorzystywany również do działalności zwolnionej z VAT (przy braku możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego), Miasto jest/będzie uprawnione do odliczenia podatku VAT naliczonego w oparciu o współczynnik VAT (zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT) właściwy dla Jednostki wykorzystującej, tj. tej jednostki organizacyjnej Miasta, której efekty Inwestycji zostały/zostaną przekazane do wykorzystywania.

Takie działanie Miasta znajduje pełne uzasadnienie w treści art. 7 ust. 1 i 2 Specustawy centralizacyjnej. Zgodnie z ww. regulacją, w przypadku, gdy Miasto wykonuje przy pomocy jednostki organizacyjnej czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, proporcje odliczenia podatku VAT naliczonego oblicza się odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej, zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy w sytuacji gdy Miasto ponosi/będzie ponosić Wydatki inwestycyjne oraz/lub Wydatki bieżące dotyczące Inwestycji, których efekty następnie są/będą przekazywane na rzecz Jednostki wykorzystującej, w przypadku braku możliwości bezpośredniego przyporządkowania danego wydatku do działalności gospodarczej oraz do działalności innej niż gospodarcza, Wnioskodawca dokonując odliczenia podatku VAT naliczonego od tego typu wydatków powinien zastosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej, tj. tej jednostki organizacyjnej Gminy, której efekty Inwestycji zostały/zostaną przekazane do wykorzystywania.

Jeżeli w danym przypadku efekty Inwestycji będą wykorzystywane również do wykonywania czynności zwolnionych z VAT, a Miasto nie jest/nie będzie w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania ww. wydatków do odpowiednich rodzajów działalności, obok prewspółczynnika jest/będzie również obowiązane do zastosowania współczynnika VAT właściwego dla Jednostki wykorzystującej, tj. tej jednostki organizacyjnej Miasta, której efekty Inwestycji zostały/zostaną przekazane do wykorzystywania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wskazać, że z dniem 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotów środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 280), zwana dalej ustawą „centralizacyjną”.

Zgodnie z art. 3 ustawy „centralizacyjnej”:

Jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy „centralizacyjnej”:

Jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Według art. 2 pkt 1 ustawy „centralizacyjnej”:

Ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej – rozumie się przez to:

a) utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy,

b) urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Należy ponadto podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy:

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:

Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r. poz. 999 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego rozumie się prze to:

a) urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,

b) jednostkę budżetową,

c) zakład budżetowy.

Ustawodawca w § 3 ust. 1 rozporządzenia wskazał, że:

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie może być ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko powinny być ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 powołanego rozporządzenia wskazano dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową i zakład budżetowy.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową).

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 90 ust. 2 ustawy:

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy:

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przy czym stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy „centralizacyjnej”:

Jednostka samorządu terytorialnego, która podjęła w roku 2016 lub 2017 rozliczanie podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, do końca roku 2017 przyjmuje dla celów proporcjonalnego odliczenia, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, proporcję wyliczoną odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej zgodnie z art. 90 ust. 3-6, 9a i 10 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywania przy pomocy tej jednostki organizacyjnej czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy „centralizacyjnej”:

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli jednostka organizacyjna korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, z tym że proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jest wyliczana zgodnie z art. 90 ust. 8 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, bez konieczności uzgadniania prognozy z naczelnikiem urzędu skarbowego.

Z kolei z dniem 1 stycznia 2018 r. weszły w życie regulacje art. 90 ust. 10a i ust. 10b ustawy, które zostały wprowadzone do systemu prawnego mocą art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), w związku z art. 21 pkt 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy:

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 90 ust. 10b ustawy:

Przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;

2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Tym samym, do końca roku 2017 (na podstawie art. 7 ustawy „centralizacyjnej”) oraz od 1 stycznia 2018 r. (na podstawie art. 1 pkt 7 w związku z art. 21 pkt 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw) przyjmuje się dla celów proporcjonalnego odliczenia, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, proporcję wyliczoną odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej, w tym dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dla samorządowej jednostki budżetowej oraz dla samorządowego zakładu budżetowego, zgodnie z art. 90 ust. 3-6, 9a i 10 ustawy, w przypadku wykonywania przez tę jednostkę czynności opodatkowanych podatkiem oraz czynności zwolnionych od tego podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Miasto dokonało centralizacji rozliczeń VAT Miasta i jednostek organizacyjnych Miasta i od 1 stycznia 2017 r. rozlicza się dla potrzeb VAT wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi. Miasto wykonuje zadania własne samodzielnie oraz poprzez powołane przez siebie samorządowe jednostki budżetowe. Miasto nie wyklucza w przyszłości likwidacji istniejących jednostek budżetowych, jak również utworzenia nowych samorządowych jednostek budżetowych lub samorządowych zakładów budżetowych celem realizacji zadań Miasta jako jednostki samorządu terytorialnego. W celu wykonywania zadań własnych Miasto realizuje/będzie realizowało inwestycje, których efekty następnie przekazuje/będzie przekazywało do wykorzystywania poszczególnym jednostkom organizacyjnym (Jednostki wykorzystujące). Miasto ponosi/będzie ponosić wydatki związane z realizacją danej Inwestycji (Wydatki inwestycyjne). Mogą się również zdarzyć sytuacje, w których Miasto będzie ponosić wydatki bieżące związane z utrzymaniem Inwestycji po oddaniu jej do użytkowania, np. w przypadku konieczności przeprowadzenia remontu po zakończeniu realizacji procesu inwestycyjnego (Wydatki bieżące). Jednostki wykorzystujące wykorzystują/będą wykorzystywały efekty Inwestycji zarówno do działalności gospodarczej (do wykonywania czynności opodatkowanych VAT), jak i do działalności innej niż działalność gospodarcza (do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT). Mogą również wystąpić przypadki, w których efekty Inwestycji są/będą wykorzystywane przez Jednostki wykorzystujące także do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Miasto nie ma/nie będzie miało możliwości bezpośredniego przyporządkowania danych Wydatków inwestycyjnych oraz/lub Wydatków bieżących wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT, czynności zwolnionych z VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Państwa wątpliwości dotyczą zasad odliczania podatku VAT w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych i wydatków bieżących poniesionych na inwestycje przekazane jednostkom organizacyjnym Miasta.

Analiza niniejszej sprawy wskazuje, że Miasto nabywa towary i usługi, które wykorzystuje/będzie wykorzystywało zarówno do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy (czynności opodatkowane lub czynności opodatkowane i czynności zwolnione od podatku VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT).

Należy więc uznać, że w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, Miastu przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w zakresie w jakim towary i usługi są/będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Zatem, jeżeli nabyte towary i usługi związane z Wydatkami inwestycyjnymi oraz Wydatkami bieżącymi mają/będą miały związek z wykonywaniem przez Miasto za pośrednictwem swoich jednostek organizacyjnych działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz działalności innej niż gospodarcza (działalność poza VAT), a jednostki te nie mają/nie będą miały możliwości przypisania tych wydatków wyłącznie do działalności gospodarczej przez nie realizowanej, to Miasto jest/będzie zobligowane do stosowania przepisów o sposobie określania proporcji, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Zauważyć należy, że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, na którą przepisy nakładają realizację określonych zadań i która realizuje te zadania przy pomocy swoich jednostek organizacyjnych uzasadnione jest – pomimo, że podatnikiem podatku VAT jest Miasto – wyliczenie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu przez jednostkę samorządu terytorialnego w oparciu o sposób określenia proporcji, obliczony odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej.

Wyliczony dla danej jednostki organizacyjnej sposób określania proporcji znajdzie zastosowanie do zakupów towarów i usług zarówno dokonywanych przez tą jednostkę organizacyjną, jak i przez jednostkę samorządu terytorialnego (urząd), wykorzystywanych jednak przez tą jednostkę organizacyjną do ww. celów, tj. celów „mieszanych”.

Zatem w odniesieniu do Wydatków inwestycyjnych i Wydatków bieżących ponoszonych na inwestycje, które zostały/zostaną przekazane Jednostce wykorzystującej, przysługuje/będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika, o którym mowa w rozporządzeniu, obliczonego dla jednostki organizacyjnej wykorzystującej zakupione towary i usługi.

Ponadto, w przypadku Wydatków inwestycyjnych i Wydatków bieżących poniesionych na inwestycje, które służą/będą służyły w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również czynności zwolnionych od podatku, w sytuacji gdy nie ma/nie będzie możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, są/będą Państwo zobowiązani do proporcjonalnego rozliczenia podatku proporcją obliczoną zgodnie z art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, dla danej jednostki organizacyjnej wykorzystującej zakupione towary i usługi.

Podsumowując, od momentu scentralizowania rozliczeń VAT Miasta oraz jego jednostek organizacyjnych, dla potrzeb odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków inwestycyjnych oraz/lub Wydatków bieżących poniesionych na Inwestycję, która została/zostanie przekazana Jednostce wykorzystującej i która to Inwestycja jest/będzie wykorzystywana przez tę jednostkę:

1. jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT oraz do działalności innej niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT) – Miasto powinno stosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej Inwestycję, wyliczony zgodnie z przepisami rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej;

2. jednocześnie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, czynności zwolnionych z VAT oraz do działalności innej niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT) – Miasto powinno stosować prewspółczynnik właściwy dla Jednostki wykorzystującej Inwestycję, wyliczony zgodnie z przepisami rozporządzenia na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej, a także współczynnik VAT właściwy dla ww. Jednostki wykorzystującej, wyliczony zgodnie z art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT na podstawie danych właściwych dla ww. Jednostki wykorzystującej.

Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska nieobjęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).