Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie:

· ustalenia, czy dokonanie rekompensaty kapitałowej w postaci:

- dopłaty do udziałów w Spółce przekazywane na kapitały rezerwowe, w tym kapitał zapasowy, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) – jest nieprawidłowe,

- wkładu wnoszonego tytułem podwyższenia kapitału zakładowego nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT – jest prawidłowe;

· ustalenia, czy uzyskanie rekompensaty bezpośredniej w postaci przekazywanych Wnioskodawcy przez Miasto środków pieniężnych nie stanowi/nie będzie stanowić zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT i tym samym nie będzie również czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT – jest nieprawidłow

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

· ustalenia, czy dokonanie rekompensaty kapitałowej w postaci dopłaty do udziałów w Spółce przekazywane na kapitały rezerwowe, w tym kapitał zapasowy, w postaci wkładu wnoszonego tytułem podwyższenia kapitału zakładowego, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT ;

· czy uzyskanie rekompensaty bezpośredniej w postaci przekazywanych Wnioskodawcy przez Miasto środków pieniężnych nie stanowi/nie będzie stanowić zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT i tym samym nie będzie również czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 maja 2022 r. (wpływ 20 maja 2022 r.) oraz pismem z 20 czerwca 2022 r. (wpływ 20 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka X (dalej jako: Wnioskodawca) jest obecnie na etapie realizacji działań inwestycyjnych polegających na budowie oraz późniejszym udostępnieniu stadionu oraz budynku urzędu miasta.

Właścicielem nieruchomości gruntowej, na której mają zostać wzniesione oba obiekty, jest Wnioskodawca. Po ukończeniu budowy, Stadion zostanie udostępniony na podstawie umowy dzierżawy/najmu lub umowy o podobnym charakterze Miejskiemu Klubowi Sportowemu, natomiast budynek Urzędu Miasta zostanie w analogiczny sposób udostępniony Miastu.

Opis przedsięwzięcia gospodarczego

Zgodnie z zawartą pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem umową powierzenia, Wnioskodawca został zobowiązany przede wszystkim do wykonywania usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, polegającym na wykonywaniu zadań własnych Miasta w zakresie:

a) gospodarowania nieruchomościami o charakterze użyteczności publicznej, w tym obiektami sportowymi, parkingowymi i administracyjnymi oraz

b) wykonywania samodzielnie lub za pomocą podmiotów trzecich robót budowlanych i usług dotyczących obiektów o charakterze użyteczności publicznej w tym obiektów sportowych, parkingowych i administracyjnych, w szczególności zadania zapewnienia członkom wspólnoty samorządowej tworzącej Miasto obiektów użyteczności publicznej poprzez realizacje projektu oraz zarządzanie, administrowanie i utrzymywanie obiektów.

Powyższe czynności dotyczą dwóch obiektów tj. stadionu sportowego, który powstanie na przekazanej Wnioskodawcy nieruchomości o specyfice ustalonej przez zespół zadaniowy składający się z przedstawicieli Wnioskodawcy oraz Miasta oraz drugiego obiektu, którym jest budynek administracyjny, umieszczony również na nieruchomości przekazanej Wnioskodawcy przez Miasto o specyfikacji ustalonej przez zespół zadaniowy składający się z przedstawicieli Miasta i Wnioskodawcy (zwane łącznie dalej: "Obiekty").

Ponadto, Wnioskodawca jest zobowiązany również do:

1. prowadzenia spraw i zapewnienia usług w zakresie zwykłego zarządu Obiektami z zachowaniem należytej staranności;

2. zapewnienia struktury organizacyjno-osobowej Obiektów odpowiadającej racjonalnym, określonym potrzebom, gwarantującej realizację powierzonych usług oraz ich prawidłowe rozliczenie;

3. utrzymania Obiektów w stanie niepogorszonym ponad granice normalnego zużycia;

4. zapewnienia dla Obiektów dostaw energii elektrycznej, cieplnej, wody, odprowadzania ścieków i wywozu śmieci oraz innych usług niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń technicznych oraz zawieranie umów w tym zakresie;

5. zawierania i rozwiązywania umów o korzystanie z Obiektów z innymi podmiotami;

6. pobierania czynszów i opłat za korzystanie z Obiektów, w tym za bilety wstępu na imprezy masowe;

7. wykonywania wobec osób korzystających z Obiektów uprawnień właściciela;

8. dochodzenia i ściągania odszkodowań od osób wyrządzających szkody w zarządzanych Obiektach oraz należności od osób zobowiązanych do uiszczania opłat za korzystanie z Obiektów, w tym należytej obsługi prawnej;

9. utrzymania budynków, budowli i innych urządzeń w należytym stanie technicznym przez prowadzenie prac konserwacyjnych i prac remontowych;

10. wykonywania obowiązków w zakresie utrzymania porządku i czystości na terenie zarządzanych Obiektów, w tym usuwania skutków opadów śniegu i gołoledzi;

11. prowadzenia prac w zakresie pielęgnacji zieleni na terenie zarządzanych Obiektów;

12. pielęgnacji i dbania o jakość murawy na boisku głównym oraz boiskach treningowych do jakości wymaganej przez PZPN do prowadzenia rozgrywek;

13. przygotowywania stadionu do prowadzenie meczy zgodnie wymaganiami PZPN;

14. wykonywania napraw koniecznych do bieżącego funkcjonowania stadionu wraz z zapleczem socjalnym oraz boisk treningowych;

15. zawarcia umowy ubezpieczenia mienia od ognia i innych żywiołów, ubezpieczenia mienia od kradzieży z włamaniem i rabunku ( w tym wandalizmu ), ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej dotyczących zarządzanych Obiektów;

16. prowadzenia ksiąg budynków i obiektów budowlanych zgodnie z przepisami prawa budowlanego i przeprowadzania okresowych przeglądów budynków, budowli i innych urządzeń oraz znajdujących się w nich instalacji;

17. przeprowadzania remontów bieżących i kapitalnych opartych o techniczne przeglądy budynków, budowli i urządzeń wraz ze wstępnymi kosztorysami;

18. opracowanie i przedstawienie koniecznych regulaminów korzystania z oddanych do zarządzania Obiektów oraz innych aktów wewnętrznych: zarządzenia, instrukcje niezbędnych do funkcjonowania Obiektów oraz realizowania powierzonych usług;

19. czuwania nad prawidłowością realizacji umów zawartych z osobami trzecimi, a także chronienie interesów Miasta w trakcie wykonywania powierzonych zadań i czynności;

20. współpracy z właściwymi przedmiotowo wydziałami Urzędu Miasta w zakresie inwestycji i remontów, gospodarki Obiektami oraz realizowania powierzonych usług;

21. prowadzenia kontroli i przeglądów stanu technicznego budynków oraz instalacji i urządzeń technicznych, w terminach i cyklach określonych właściwymi przepisami prawa;

22. prowadzenia dokumentów określonych przepisami prawa budowlanego i przepisami dozoru technicznego: książka obiektu budowlanego, dziennik budowy, kosztorys, protokoły odbioru robót, a także protokołów badań i odbioru urządzeń technicznych dopuszczonych do ruchu (znajdujących się w budynkach), książki obsługi dźwigów, urządzeń hydroforowych, zbiorników ciśnieniowych, węzłów ciepłowniczych, książki usług kominiarskich, protokołów przeglądów kominiarskich, opinii kominiarskich, bieżącej ewidencji zgłoszeń konserwacyjnych i ich realizacji oraz wszelkiej innej dokumentacji technicznej wymaganej przepisami prawa budowlanego;

23. prowadzenia dla Obiektów odpowiedniej księgowości finansowej zgodnie z obowiązującymi przepisami i w sposób właściwy dla księgowości budżetowej;

24. zapewnienia właściwej i określonej przepisami prawa ochrony przeciwpożarowej Obiektów włącznie ze sprawowaniem nadzoru nad odpowiednim wyposażeniem Obiektów w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice, a także zapewnienie konserwacji oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie;

25. opracowania i wdrożenia kompleksowego programu zarządzania ryzykiem w zakresie korzystania z Obiektów obejmującego analizę źródeł ryzyka, procedury działania w sytuacjach awaryjnych, nieprzewidzianych wypadków oraz polityki podejścia do ryzyka i metody przeciwdziałania tym ryzykom w celu jego minimalizacji i zapewnienia bezpieczeństwa ;

26. zapewnienia natychmiastowego usuwania wszelkich awarii i ich skutków, ze szczególnym uwzględnieniem zapobiegania dalszemu powiększaniu się rozmiarów szkód wyrządzonych przez awarię lub inną sytuację nadzwyczajną, oraz niezwłoczne powiadamianie Miasta o fakcie wystąpienia awarii lub innej sytuacji nadzwyczajnej;

27. prowadzenia, zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, ewidencji kosztów administrowania Obiektami, a także ewidencji należności i zobowiązań oraz innych rozliczeń związanych z administrowanymi Obiektami;

28. właściwego prowadzenia i przechowywania dokumentów oraz dokumentacji technicznych, dotyczących administrowanych Obiektów przez cały okres obowiązywania umowy;

29. niezwłocznego podejmowania działań w stosunku do korzystających z Obiektów, którzy nie wywiązują się z obowiązujących płatności, przy zastosowaniu obowiązujących procedur oraz sankcji w trybie i terminach określonych w obowiązujących przepisach prawa w celu wyegzekwowanie należności.

W ramach zarządzania i administrowania Obiektami Wnioskodawca zobowiązany jest do podejmowania decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki Obiektami, a w szczególności:

a) właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej Obiektami;

b) bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji Obiektów;

c) właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego;

d) bieżącego administrowania Obiektami;

W ramach utrzymania Obiektów Wnioskodawca zobowiązany jest do utrzymania Obiektów w stanie niepogorszonym zgodnie z ich przeznaczeniem oraz uzasadnionego inwestowania w te Obiekty. W ramach zawartej umowy, postanowione zostało, że Wnioskodawca ma prawo wykorzystania nieruchomości na Działalność Dodatkową (rozumianą jako działalność Wnioskodawcy pozostającą poza sferą użyteczności publicznej - stanowiąca działalność komercyjną, o ile prowadzenie takiej działalności przez Wnioskodawcę jest dopuszczalne na podstawie przepisów prawa) i osiągania z tego tytułu przychodów, z zastrzeżeniem, że przychody Wnioskodawcy z tytułu tej działalności dodatkowej będą niższe niż 10% wszystkich przychodów Wnioskodawcy w danym roku (lub że nie przekroczą innych obowiązujących w danym czasie limitów umożliwiających udzielenie Wnioskodawcy z wolnej ręki zamówienia na świadczenie usług publicznych).

Dla działalności dodatkowej Wnioskodawca będzie prowadzić odrębną księgowość. Dodatni wynik na prowadzonej działalności dodatkowej pomniejszy rekompensatę, natomiast ujemny wynik na prowadzonej działalności dodatkowej nie będzie miał wpływu na kwotę wypłacanej Rekompensaty.

Wnioskodawca ze względu na prowadzenie działalności dodatkowej, ma obowiązek wykazać osobno w księgach rachunkowych koszty i przychody związane z działalnością dodatkową i działalnością powierzoną. W odniesieniu do kosztów związanych z działalnością dodatkową Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do uzyskania rekompensaty za wykonywanie powierzonych usług publicznych.

Kalkulacja rekompensaty

Wnioskodawcy przysługuje rekompensata służąca pokryciu kosztów netto (w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 2012/21 /UE: decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym notyfikowana jako dokument nr C(2011) 9380) Tekst mający znaczenie dla EOG: dalej jako „Decyzja UE") działalności związanej ze świadczeniem Usług Publicznych, z uwzględnieniem rozsądnego zysku.

Wartość Rekompensaty nie może prowadzić do przekroczenia wysokości ….. EUR rocznie w okresie obowiązywania Umowy (kwotę roczną oblicza się jako średnią rocznych kwot rekompensaty przewidywanych w okresie powierzenia stanowiącym okres obowiązywania umowy pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem).

Wysokość rekompensaty w okresie świadczenia usług publicznych nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów netto poniesionych w tym okresie, bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług publicznych, których dotyczy umowa (w tym kosztów stałych w odpowiedniej proporcji dla usług publicznych, bez uwzględnienia kosztów stałych w proporcji dla działalności dodatkowej innej niż ta związana z usługami publicznymi), przy uwzględnieniu przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu działalności polegającej na wykonywaniu Usług Publicznych (powiększonych o inne przysporzenia ze środków publicznych, w tym dopłaty lub podwyższenia kapitału zakładowego) i rozsądnego zysku.

Jeżeli Wnioskodawca będzie prowadzić działalność zarówno w zakresie, jak i poza zakresem usług publicznych (czyli tzw. działalność dodatkowa opisana w poprzednim fragmencie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej), wewnętrzne księgi rachunkowe Wnioskodawcy muszą wykazywać oddzielnie koszty, wydatki i wpływy związane z usługami publicznymi, i oddzielnie te związane z działalnością dodatkową, jak również kryteria, według których przypisuje się koszty, wydatki i wpływy oraz odpowiedni podział kosztów stałych. W odniesieniu do kosztów związanych z działalnością dodatkową Wnioskodawcy (tj. poza świadczeniem Usług Publicznych) nie przysługuje mu prawo do uzyskania rekompensaty.

Rekompensata jest wypłacana we wszelkich formach dopuszczalnych prawem powszechnie obowiązującym, w wysokości gwarantującej zachowanie płynności Wnioskodawcy w całym okresie obowiązywania Umowy, w tym zdolność do wykonywania zobowiązań.

Wartość Rekompensaty Rm Wnioskodawcy w danym roku (m) wylicza się według poniższego wzoru, który określa mechanizm oraz wskaźniki obliczania, kontroli i przeglądu rekompensaty:

Rm=Km Pm" PKaSm+RZm

gdzie

m oznacza kolejny rok,

Km oznacza koszty Wnioskodawcy zdefiniowane w zawartej pomiędzy nim, a Miastem umowie,

Pm oznacza przychody Wnioskodawcy zdefiniowane w zawartej pomiędzy nim, a Miastem umowie.

PKaSm oznacza wszelkiego rodzaju przysporzenia nie związane z przychodami z działalności powierzonej liczone metodą kasową w tym dotacje, zwolnienia z podatków i opłat i dekapitalizowania, zdefiniowane w niniejszej Umowie. RZm oznacza Rozsądny Zysk obliczany zgodnie z niniejszą Umową.

Koszty, o których mowa powyżej, stanowią całość kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem usług publicznych na podstawie ogólnie przyjętych zasad księgowości, w tym koszty realizacji projektu. Do kosztów tych zalicza się zarówno koszty stałe, jak i zmienne. Koszty są obliczane w następujący sposób: jeżeli działalność Wnioskodawcy ograniczać się będzie do świadczenia usług publicznych, uwzględnia się wszystkie jej koszty. Natomiast jeśli Wnioskodawca będzie prowadzić działalność wykraczającą poza zakres usług publicznych, uwzględnione zostają wyłącznie koszty związane z usługami publicznymi oraz koszty stałe w proporcji dla usług publicznych bez uwzględnienia kosztów stałych w proporcji dla działalności dodatkowej.

Wszelkiego rodzaju przysporzenia, niezwiązane z przychodami i wpływy z działalności powierzonej liczone metodą kasową, należy rozumieć jako wszelkie przychody i wpływy, których Wnioskodawca nie uzyskałby, gdyby nie powierzono mu realizacji usług publicznych. Do przysporzeń zaliczane są między innymi dotacje, zwolnienia z podatków i opłat oraz dokapitalizowanie inne niż stanowiące rekompensatę.

Omawiane przychody, stanowią przychody z działalności powierzonej według ogólnie przyjętych zasad księgowości (w szczególności czynsz z tytułu dzierżawy lub najmu obiektu płacony przez podmiot trzeci, wskazany przez Miasto, któremu Wnioskodawca udostępni obiekt, za wyjątkiem wierzytelności wymagalnych dłużej niż 60 dni, których wartość zostanie uwzględniona w rekompensacie).

Strony potwierdzają, że rozsądny zysk nie powinien przekroczyć odpowiedniej stopy SWAP powiększonej o premię w wysokości 100 punktów bazowych, a jego kwotowa wartość nie może być mniejsza niż wartość nadwyżki nad poziom odpisów amortyzacyjnych, rat kapitałowych spłaconych tytułem zobowiązań zaciągniętych na finansowanie infrastruktury, której odpisy te dotyczą, niezbędnej do wykonywania usług publicznych.

Rozsądny Zysk oznacza stopę zwrotu z kapitału, tj. wewnętrzną stopę zwrotu, jaką przedsiębiorstwo uzyskuje z zainwestowanego kapitału w całym okresie powierzenia (z ang. InternaIRate of Return - "IRR").

IRR powinna uwzględniać wszystkie wpływy i wydatki Wnioskodawcy, w tym jego wydatki inwestycyjne, związane ze świadczeniem usług publicznych dla okresu obowiązywania umowy zawartej z Miastem.

We wpływach na potrzeby IRR uwzględnia się:

a) wszystkie wpływy związane z realizacją Usług Publicznych: wpływy te powinny być uwzględnione w pełnej przewidywanej wysokości, tj. bez ograniczania ich wartości z uwagi na dostępność cenową;

b) wartość rezydualną majątku wytworzonego w ramach Usług Publicznych.

W wydatkach na potrzeby IRR uwzględnia się:

a) wydatki ze środków własnych Wnioskodawcy (tj. bez dotacji, pożyczek, obligacji, kredytów itp.) na pokrycie nakładów inwestycyjnych usług publicznych;

b) wydatki ze środków własnych Wnioskodawcy na odtworzenie majątku służącego prowadzeniu działalności (zarówno majątku wytworzonego w ramach usług publicznych, jak i majątku angażowanego przez Wnioskodawcę);

c) spłatę kapitału zewnętrznego inwestycyjnego pozyskanego na usługi publiczne, inwestycję lub na odtworzenie majątku służącego w zakresie realizacji usług publicznych;

d) koszty finansowe (odsetki, prowizje, koszty poręczeń itp.);

e) koszty leasingów i dzierżawy majątku wykorzystywanego do realizacji usług publicznych,

f) koszty eksploatacyjne (tj. bez amortyzacji) ponoszone w związku z realizacją usług publicznych;

g) podatek dochodowy w części przypadającej na Usługi Publiczne.

W celu zweryfikowania IRR na początku okresu obowiązywania umowy pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem, przyjęto dane z prognozy na cały ten okres. Natomiast późniejsze, coroczne weryfikacje IRR były dokonywane na podstawie faktycznych danych z lat przeszłych oraz zaktualizowanej prognozy na lata pozostałe do końca okresu obowiązywania Umowy. Jeśli dla całego okresu obowiązywania Umowy IRR będzie poniżej wartości granicznej Rozsądnego Rysku, to Rekompensata nie jest nadmierna.

W drodze negocjacji rozsądny zysk został ustalony na poziomie 2 % (stopa SWAP dla zobowiązań dziesięcioletnich wynosząca na dzień zawierania niniejszej Umowy 1,02 % powiększona o 98 punktów bazowych). Poziom rozsądnego zysku może być aktualizowany w drodze negocjacji z uwzględnieniem kryteriów określonych w zawartej pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem umową oraz wartości granicznych wynikających z Decyzji UE.

Opisywana powyżej rekompensata może być wypłacana w następujących formach:

1. bezpośredni zwrot ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów netto z uwzględnieniem zdefiniowanego w Umowie Rozsądnego Zysku (dalej: Rekompensata bezpośrednia) oraz

2. dokapitalizowanie Wnioskodawcy (dalej: Rekompensata kapitałowa) poprzez:

a. wkłady wnoszone przez Miasto do Wnioskodawcy tytułem podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy,

b. dopłaty do udziałów Miasta w Spółce przekazywane na kapitały rezerwowe, w tym na kapitał zapasowy.

Rekompensata jest rozliczana i przekazywana przez Miasto na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z następującymi regułami:

a) Rekompensata kapitałowa jest wypłacana nie później niż do 28 lutego każdego roku i jest rozliczana na zasadach określonych w przepisach kodeksu spółek handlowych;

b) Rekompensata bezpośrednia jest wypłacana w formie zaliczek miesięcznych, na podstawie prognozy rekompensaty rocznej sporządzonej przez Wnioskodawcę zgodnie z postanowieniami umownymi, w terminie do końca danego miesiąca na podstawie rachunku wystawionego za świadczenie usług publicznych na rachunek bankowy Wnioskodawcy wskazany w rachunku wystawionym przez Wnioskodawcę.

Możliwość dokapitalizowywania Wnioskodawcy przez jego jedynego udziałowca (tj. Miasto) została przewidziana w umowie Wnioskodawcy. Zgodnie z §15.1 aktu założycielskiego Wnioskodawcy, organ w postaci zgromadzenia wspólników, może zobowiązać wspólników do dopłat w wysokości do 10-krotności wartości posiadanych udziałów. Ponadto, kapitał zakładowy Wnioskodawcy może być podwyższany uchwałą zgromadzenia wspólników, gdzie jego podwyższenie do kwoty `(...)`.. PLN dokonane w terminie do dnia `(...)`.. r. nie stanowi zmiany umowy Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, wartość rekompensaty kapitałowej w postaci wnoszonych dopłat nie będzie przekraczać 10 krotności kapitału zakładowego w momencie dokonywania danej czynności.

W uzupełnieniu do wniosku w piśmie z 20 maja 2022 r. (data wpływu 20 maja 2022 r.) wskazali Państwo, że:

1. Czy zawarli Państwo umowę z Miastem na świadczenie usług? Jeśli tak to do świadczenia jakich usług zobowiązuje Państwa ta umowa?

Spółka zawarła z Miastem umowę w dniu ….. r.., stanowiącą umowę o charakterze wykonawczym w stosunku do uchwały Rady Miasta nr ….. z dnia ….. r. (z dalszymi zmianami), której przedmiotem jest określenie praw i obowiązków Miasta i Spółki w zakresie powierzonych Spółce zadań własnych Miasta wskazanych w przedmiotowej uchwale. Istotą i celem zawartej umowy jest uszczegółowienie warunków wykonywania zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 10 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, powierzonych Spółce na podstawie uchwały Rady Miasta w trybie art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej. Przedmiotowej umowy nie można określić mianem umowy na świadczenie usług, ponieważ nie tworzy zobowiązania po stronie Spółki, a jedynie uszczegóławia warunki wykonywania zadań powierzonych na podstawie innych aktów prawnych, tj. przedmiotowej uchwały oraz umowy Spółki (aktu założycielskiego).

2. Czy otrzymują Państwo wynagrodzenie od Miasta za świadczenie usług w związku z zawartą umową oraz czy to wynagrodzenie pokrywa koszty wyświadczenia tych usług?

Spółka nie otrzymuje wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym, stanowiących zadanie własne Miasta powierzone Spółce na podstawie w/w uchwały Rady Miasta. Z tytułu wykonywania zadań własnych Spółce przysługuje natomiast rekompensata, o której mowa w decyzji Komisji nr 2012/21/UE z dnia 20 grudnia 2011 roku w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 TFUE do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 9380) (2012/21/UE). Przedmiotowa rekompensata stanowi odrębną od wynagrodzenia instytucję prawną w systemie prawa krajowego i prawa UE, która nie stanowi formy zapłaty za usługę.

3. Czy umowa zawarta z Miastem reguluje zasady wykonywania wyżej wymienionych usług/dostaw towarów przez Państwa na rzecz Miasta w kontekście przyznawanych rekompensat z tytułu świadczenia usług? (należy opisać zasady regulujące uiszczenie dopłaty)?

Umowa reguluje zasady obliczania i przekazywania rekompensaty, o której mowa w decyzji Komisji nr 2012/21/UE z dnia 20 grudnia 2011 roku w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 TFUE do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 9380) (2012/21/UE). Przedmiotowe zasady zostały opisane we wniosku o wydanie interpretacji.

4. Czy rekompensaty, o których mowa w pytaniach (oznaczone nr 1-4) są dopłatą związaną ze świadczeniem usług przez Państwa na rzecz Miasta?

W ocenie Spółki żadna z form przekazywania rekompensaty nie stanowi dopłaty w rozumieniu art. 29a Ustawy o VAT. Rekompensata przekazywana w formie określonej w pytaniu nr 1 stanowi natomiast dopłatę wspólnika w rozumieniu Kodeksu Spółek Handlowych.

5. Czy dopłaty, o których mowa w pytaniach (nr 1-4) są rekompensatą, która wyrównuje koszty związane z wykonywaniem ww. usług?

Jak wskazano w uzasadnieniu wniosku, rekompensata, o której mowa w pytaniu nr 4, stanowi dopłatę do kosztów działalności związanych z wykonywaniem zadań własnych Miasta powierzonych Spółce.

6. Czy z ekonomicznego punktu widzenia byliby Państwo w stanie świadczyć ww. usługi bez dopłat (rekompensat) otrzymywanych od Miasta?

Byłoby to możliwe wyłącznie w przypadku, gdyby Spółka uzyskała odpowiednie środki finansowe z innych źródeł (np. dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej).

7. Gdyby Państwo nie otrzymali dopłat (rekompensat), to czy cena ww. usług byłaby kalkulowana w taki sposób aby zrekompensować niedobory?

Nie, ponieważ ceny usług świadczonych przez Spółkę (np. usługa polegająca na wynajęciu wybudowanych obiektów) są ustalane na zasadach rynkowych i wymagają uzgodnienia z kontrahentem.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytań jak we wniosku)

3. Czy Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że dokonanie rekompensaty kapitałowej w postaci dopłaty wniesionej w trybie przepisów o kodeksie spółek handlowych lub podwyższenia kapitału zakładowego w świetle opisanych w danym stanie faktycznym okoliczności nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT?

4. Czy Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że uzyskanie rekompensaty bezpośredniej w postaci przekazywanych Wnioskodawcy przez Miasto środków pieniężnych nie stanowi/nie będzie stanowić zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT i tym samym nie będzie również czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie odnoszące się do ww. pytań

3. Zdaniem Wnioskodawcy uzyskanie rekompensaty kapitałowej w postaci wniesienia dopłat lub podwyższenia kapitału zakładowego nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT ze względu na fakt, że czynność wniesienia wkładu pieniężnego bądź dopłaty polegającej na przekazaniu środków pieniężnych nie stanowi dostawy towarów czy też świadczenia usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

4. Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie rekompensaty bezpośredniej w postaci przekazywanych Wnioskodawcy przez Miasto środków pieniężnych nie stanowi lub nie będzie stanowić zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT i w konsekwencji również czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, bowiem danej rekompensacie nie można przypisać charakteru dopłaty/dotacji do konkretnych świadczonych przez Wnioskodawcę usług/dostarczanych towarów, gdyż ma ona na celu wyłącznie pokrycie kosztów działalności związanej ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami publicznymi z ewentualnym wypłaceniem rozsądnego zysku (jej charakter jest co najwyżej pośredni w stosunku do stosowanych przez Wnioskodawcę cen za wykonywane przez niego świadczenia).

Uzasadnienie

AD 3.

Warto zaznaczyć, że kwota rekompensaty kapitałowej w postaci wniesienia dopłat jak i podwyższenia kapitału stanowić będzie rekompensatę pieniężną (Wnioskodawca nie będzie otrzymywać np. wkładów na podwyższenie kapitału zakładowego w postaci wkładów niepieniężnych).

W konsekwencji, podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się – w świetle art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

W myśl art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. Ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT).

Zauważyć należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT dla uznania, że świadczenie usług lub dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów/świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

Wyjaśnienia wymaga, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku Wnioskodawcy, który daje prawo do udziału w osiąganych przez niego zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów na podstawie art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Należy wskazać, że pieniądze nie są towarem w myśl Ustawy o VAT, tym samym ich przekazanie w ramach wkładu pieniężnego nie wypełnia definicji dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT. Nie sposób uznać również wniesienia wkładu pieniężnego za świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT (brak świadczenia wzajemnego - przekazanie udziałów jest wyłącznie obietnicą i uprawnieniem do przyszłościowego czerpania niepewnych zysków, gdzie Wnioskodawca czy też udziałowiec (Miasto) tak naprawdę nie uzyskuje żadnej wartości dodanej).

Biorąc pod uwagę, że czynność przekazania środków pieniężnych tytułem pokrycia udziałów obejmowanych w ramach podwyższenia kapitału zakładowego u Wnioskodawcy nie stanowi ani odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT - nie podlega ona zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podobnie również należy uznać w przypadku wnoszonych przez Miasto dopłat, które nie mogą stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu ze względu na brak świadczenia wzajemnego ze strony Wnioskodawcy oraz fakt, że są one dokonywane na pokrycie ogólnych kosztów działalności Wnioskodawcy bez jednoczesnego dofinansowania konkretnych usług (tym samym ich wartości nie można przypisać do podstawy opodatkowania konkretnych usług).

W sposób podobnych do powyższych wypowiadały się organy podatkowe jak i sąd administracyjne w następujących interpretacjach indywidualnych oraz orzeczeniach:

1. Interpretacja indywidualna z dnia 11 kwietnia 2007 r Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolu PP/443-12-1/07 - z powyższego wynika, że dopłata przeznaczona na pokrycie straty bilansowej Wnioskodawcy uzyskanej na skutek prowadzenia deficytowych usług na rzecz mieszkańców gminy, a nie sfinansowania konkretnych usług (zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie powinna być zaliczana do podstawy opodatkowania, gdyż nie ma bezpośredniego wpływu na wartość dostawy lub usługi.

2. Wyrok WSA w Warszawie z 3.12.2015 r., III SA/Wa 330/15, LEX nr 1929901 - zdaniem Sądu, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, czynność wniesienia wkładu pieniężnego nie stanowiła dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u., jak również nie stanowiła świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy. Przede wszystkim należy podkreślić, że z tytułu przekazania Skarżącej środków finansowych z tytułu objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Skarżącej Gmina nie uzyskiwała żadnego świadczenia wzajemnego. W zamian za przekazany wkład uzyskała natomiast m.in. prawo do odpowiedniego udziału w zyskach z działalności prowadzonej przez Skarżącą. Jak wskazano powyżej, aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć bezpośredni stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. W przedmiotowej sprawie brak jest bezpośredniego stosunku prawnego między Skarżącą a Gminą, który uzasadniały prawidłowość poglądu Ministra Finansów. Czym innym jest bowiem pokrycie nowopowstałych udziałów, a czym innym jest prowadzenie gospodarki mieszkaniowej. Nie sposób zgodzić się z Ministrem Finansów, że wpłata na nowopowstałe udziały stanowi wynagrodzenie za przyszłą usługę. Jak wskazano powyżej przeznaczenie części zasobu mieszkaniowego Skarżącej dla Gminy w celu świadczenia najmu wynika ze stosownych przepisów prawa. Zawarcie takich oświadczeń w umowie nr (`(...)`) nie powoduje jeszcze, że dochodzi do świadczenia usługi w tym zakresie, gdyż brak jest przede wszystkim zapłaty za takie "przyrzeczenie". Celem wpłaty dokonanej przez udziałowca Skarżącej było bowiem pokrycie nowopowstałych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, a nie zapłata za "przyrzeczenie" świadczenia usługi najmu.

3. Interpretacja indywidualna z dnia 15.11.2018 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL1-1.4012.677.2018.2.PS Należy wskazać, że pieniądze nie są towarem w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym ich przekazanie w ramach wkładu pieniężnego nie wypełnia definicji dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Nie sposób uznać również wniesienia wkładu pieniężnego za świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy. Biorąc pod uwagę, że czynność przekazania środków pieniężnych tytułem pokrycia wkładu w Spółce nie stanowi ani odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyżej przedstawionych okoliczności, stanowisko skonstruowane przez Wnioskodawcę należy uznać za prawidłowe.

AD 4.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawę opodatkowania stanowi wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Otrzymanie dotacji nie jest jednak żadną odrębną czynnością. Dotacje podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Otrzymanie dotacji samo w sobie nie stanowi zatem żadnej czynności opodatkowanej ani zdarzenia opodatkowanego. Jest to tylko dodatkowy element podstawy opodatkowania do czynności, z którą dotacja jest związana.

Określenie związku pomiędzy dotacją a świadczeniem usług czy dostawą towaru jako "bezpośredniego" ma istotne znaczenie dla jej opodatkowania podatkiem VAT.

W uzasadnieniu wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00 Office des produits wallons ASBL podkreślono, że sam jedynie fakt, że dotacja (czy inny sposób dofinansowania) wpływa na ostateczną cenę świadczenia (co niemal zawsze ma miejsce), nie może być decydujący dla uznania, że dotacja ta powinna zwiększać podstawę opodatkowania. Jednocześnie wyjaśniono, że do uznania dotacji (subwencji, itp.) za zwiększającą podstawę opodatkowania konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta jest dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności opodatkowanej (konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług). Opowiedziano się więc za takim rozumieniem przepisów, aby opodatkowanie dotacji następowało tylko w stosunku do takich dotacji, które odpowiadają całości lub części wynagrodzenia z tytułu takiej czynności. Dotacja powinna być związana także z konkretną oznaczoną dostawą albo usługą.

Zgodnie z tezą wyrażoną w powyższym wyroku, dla celów art. 11A ust. 1 lit. a szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (odpowiednik obecnie obowiązującego art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.), subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie takie subwencje, które stanowią całość lub część wzajemnego świadczenia za dostawę towarów lub usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy. Nie ma zatem wątpliwości, że dotacje przeznaczone na pokrycie kosztów działalności - choć w ostatecznym rozrachunku również mogą mieć jakiś wpływ na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów - nie są uwzględniane w podstawie opodatkowania.

W myśl opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca jest spółką komunalną powołaną przez Miasto bezpośrednio do wykonywania zadań o charakterze użyteczności publicznej. Realizacja powierzonych mu celów jest możliwa między innymi dzięki wsparciu (Rekompensata bezpośrednia), które jest przekazywane Wnioskodawcy przez Miasto. Nie jest to jednak dofinansowanie do świadczenia konkretnych usług, a ma ono na celu na efektywne wybudowanie nieruchomości (Obiektów), które będą spełniać niezbędne dla miasta potrzeby związane z użytecznością publiczną.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Rekompensata bezpośrednia, która będzie przekazywana Wnioskodawcy jest dotacją do kosztów ponoszonych przez niego w związku z zapewnieniem dostępu do Obiektów czy też wykonywaniem innych czynności dla celów użyteczności publicznej (np. zarządzanie tymi nieruchomościami po ich wybudowaniu). Sposób kalkulacji Rekompensaty w żaden sposób nie wskazuje, aby była ona w sposób policzalny związana z konkretnymi usługami Wnioskodawcy (wykonywanymi obecnie czy też w przyszłości), a odnosi się wyłącznie do wyniku finansowego uzyskiwanego przez Wnioskodawcę na tej działalności. Wyłączana przy tym jest możliwość uzyskania Rekompensaty bezpośredniej na działalność dodatkową prowadzoną przez Wnioskodawcę, która nie będzie związana stricte z działalnością użyteczności publicznej. Z tego względu, zauważyć można, że Wnioskodawca będzie uzyskiwał dofinansowanie do ogółu jego działalności, a nie do konkretnych czynności opodatkowanych, które będzie on mógł wykonywać w przyszłości.

Kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że dana rekompensata nie stanowi bezpośredniej i bezwzględnej dotacji do konkretnych usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest fakt, że Decyzja UE. na podstawę której przyznawana jest Rekompensata bezpośrednia jest zbliżona do mechanizmów przyznawania rekompensat w rozumieniu przepisów Rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego. Wynika to z tego, że nawet preambuła Decyzji UE odnosi się w punkcie 23 do wyżej wymienionego aktu prawnego jako regulacji, która stanowi lex specialis w stosunku między innymi do pozostałych przepisów traktatowych, przez co tej Decyzji UE nie stosuje się do sektora transportu lądowego.

Tym samym, uznać można, że w opisywanej przez Wnioskodawcę sprawie znajdą również zastosowanie poglądy wyrażone przez sądy administracyjne w zbliżonych sprawach. Tytułem przykładu, warto przytoczyć wyrok NSA z dnia 7 listopada 2018 r„ sygn. I FSK 1692/16, w którym sąd uznał, że:

(`(...)`) rekompensaty za świadczone usługi przewozowe w autobusach komunikacji miejskiej, przyznawane operatorom, takim jak P. sp. z o.o., na podstawie przepisów rozdziału 6 u.p.tz., nie mogą być uznane za dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, zaliczane do podstawy opodatkowania, o której mowa art. 29a ust. 1 u.p.t.u. Rekompensaty te nie mają bowiem bezpośredniego wpływu na ceny za usługi świadczone przez tych operatorów. (`(...)`) Natomiast w przypadku, gdy gmina na podstawie aktu prawa miejscowego podejmie decyzję o wprowadzeniu bezpłatnych usług komunikacyjnych na swoim terenie, wówczas rekompensata będzie pokrywała w całości wydatki związane z działalnością Wnioskodawcy komunalnej w tym zakresie. Natomiast do nieodpłatnego świadczenia usług nie będzie miała zastosowania u.p.t.u. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. W takim przypadku zastosowanie art. 29a ust. 1 u.p.tu w sposób oczywisty nie będzie miało miejsca, gdyż usługodawca nie otrzyma zapłaty za świadczoną usługę. Za taką zapłatę nie można bowiem, o czym była wyżej mowa, uznać przyznanej na podstawie przepisów u.p.tz. rekompensat.

Podobne wnioski sformułowane zostały również w wyroku NSA z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 1673/16, gdzie zostało stwierdzone, że Otrzymywana rekompensata ustalana na podstawie wymienionego powyżej rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. ma na celu zniwelowanie strat wynikłych z tego rodzaju działalności oraz zapewnienie rozsądnego zysku. W tym aspekcie uwzględniane są koszty działalności podatnika, nie zaś zakres (wartość) konkretnie świadczonych usług. Trafnie przeto podnosiła skarżąca, że rekompensata nie stanowi dotacji, o której mowa w art. 29a ust. 1 u.p.t.u., gdyż nie wpływa wprost (bezpośrednio) na ceny usług, lecz służy głównie pokryciu deficytu - straty z tytułu wykonywania zadań publicznych.

Analogiczne podejście w zakresie rekompensat w transporcie publicznym zostało również zaprezentowane w:

" wyroku WSA w Warszawie z 8 stycznia 2020 r., sygn. III SA/Wa 878/19,

" wyroku WSA w Rzeszowie z 19 września 2019 r., sygn. I SA/Rz 476/19,

" wyroku WSA w Gliwicach z 6 sierpnia 2019 r. sygn. I SA/GI 519/19,

" wyroku WSA w Rzeszowie z 11 czerwca 2019 r., sygn. I SA/Rz 304/19,

" wyroku WSA we Wrocławiu z 7 lutego 2019 r. sygn. I SA/Wr 1092/18.

Istotny w danej sprawie jest również niedawno wydany wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 marca 2021 r. sygn. I SA/KR 12/21, w którym sąd podkreślił, iż celem rekompensat przyznawanych w oparciu o ustawę o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, czy też na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym jest przede wszystkim pokrycie strat związanych z tego rodzaju działalnością (ewentualnie uzyskanie rozsądnego zysku). Przekazywana rekompensata ma na celu dofinansowania ogólnych kosztów działalności operatora i nie można jej powiązać z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi VAT. Wprawdzie wpływ rekompensaty na cenę świadczonych usług istnieje, to jednak na gruncie art. 29a ust. 1 u.p.t.u., nie może być oceniany jako bezpośredni.

Z powyższych wyroków zatem wynika, że dofinansowanie ogólnych kosztów działalności (jakimi jest pokrycie w ramach Rekompensaty bezpośredniej przysługującej Wnioskodawcy wartości wsparcia) nie stanowi dopłaty czy też dotacji/subwencji w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, gdyż nie jest ona bezpośrednio związana ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami/dostawami towarów.

W związku z powyższym, zważając na fakt, że rekompensata bezpośrednia:

* nie jest dokonywana w celu dofinansowania konkretnych usług, a pokryciu ogólnych kosztów działalności i inwestycji Wnioskodawcy:

* w istocie ma służyć pokryciu ewentualnie ponoszonych strat wraz z uwzględnieniem mechanizmu rozsądnego zysku określonego w Decyzji UE i umowie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem, który jest niezbędny dla zachowania zasady nieingerowania w konkurencyjność wolnego rynku UE;

- to nawet jeżeli wpływ danej Rekompensaty bezpośredniej na cenę występuje, jej charakter nie ma charakteru bezpośredniego, a co najwyżej jest on pośredni (w końcu dofinansowanie działalności polega również na możliwości jest prowadzenia), gdyż ceny usług za przyszłościowe korzystanie z Obiektów czy też zarządzanie danymi obiektami w celach użyteczności publicznej istotnej dla Miasta nie będzie zmienna lub uzależniona bezpośrednio od otrzymywanej Rekompensaty bezpośredniej (a zatem nie może ona zostać uznana za dopłatę/ dotację wchodzącą do podstawy opodatkowania).

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawione argumenty, należy uznać, że uzyskiwana przez Wnioskodawcę Rekompensata bezpośrednia nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT i tym samym stanowisko sformułowane przez Wnioskodawcę na wstępie powinno zostać uznane za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

· ustalenia, czy dokonanie rekompensaty kapitałowej w postaci:

- dopłaty wniesionej w trybie przepisów o kodeksie spółek handlowych nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT – jest nieprawidłowe,

- podwyższenia kapitału zakładowego nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT – jest prawidłowe,

· ustalenia, czy uzyskanie rekompensaty bezpośredniej w postaci przekazywanych Wnioskodawcy przez Miasto środków pieniężnych nie stanowi/nie będzie stanowić zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT i tym samym nie będzie również czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do

rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. (…).

Jak wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Wyjaśnienia wymaga, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów na podstawie art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 ustawy.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Ponadto, aby czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1, 10 i 15 ww. ustawy:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Stosownie do art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. f ww. ustawy:

Do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących tworzenia i przystępowania do spółek i spółdzielni oraz rozwiązywania i występowania z nich.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT - bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z tym wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. z 2021r., poz. 679).

W oparciu o art. 2 cytowanej ustawy:

Gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej.

Zatem w przypadku, gdy są to jednostki prawnie niewyodrębnione, tzn. pozostające w strukturze gminy, dla celów podatkowych traktuje się je tak samo jak gminne jednostki pomocnicze. Wykonywane przez nie czynności winna rozliczać gmina. Jeśli jednak znajdą się one poza strukturą gminy, jako tzw. jednostki prawnie wyodrębnione (np. w formie spółki prawa cywilnego lub handlowego), będą miały odrębną od gminy zdolność prawnopodatkową.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do treści ww. przepisu:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na mocy art. 29a ust. 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W wyjaśnieniu powyższego zagadnienia istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd.v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy, by możliwe było jej ustalenie. Cena, jaką płaci nabywca, musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna (por. J. Martini, Ł. Karpesiuk, "VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości", C.H. Beck Warszawa 2005 r. s. 265 i nast.).

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik „dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika, a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT”.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia, taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można - i należy - potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z opisu sprawy wynika, że zawarli Państwo z Miastem (jedynym udziałowcem Spółki) umowę w dniu 15 stycznia 2021r., stanowiącą umowę o charakterze wykonawczym w stosunku do uchwały Rady Miasta z dnia ….. r. (z dalszymi zmianami), której przedmiotem jest określenie praw i obowiązków Miasta i Spółki w zakresie powierzonych Spółce zadań własnych Miasta wskazanych w przedmiotowej uchwale.

Zgodnie z zawartą pomiędzy Państwem, a Miastem umową powierzenia, zostali Państwo zobowiązani przede wszystkim do wykonywania usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, polegającym na wykonywaniu zadań własnych Miasta w zakresie:

a) gospodarowania nieruchomościami o charakterze użyteczności publicznej, w tym obiektami sportowymi, parkingowymi i administracyjnymi oraz

b) wykonywania samodzielnie lub za pomocą podmiotów trzecich robót budowlanych i usług dotyczących obiektów o charakterze użyteczności publicznej w tym obiektów sportowych, parkingowych i administracyjnych, w szczególności zadania zapewnienia członkom wspólnoty samorządowej tworzącej Miasto obiektów użyteczności publicznej poprzez realizacje projektu oraz zarządzanie, administrowanie i utrzymywanie obiektów.

Obecnie są Państwo na etapie realizacji działań inwestycyjnych polegających na budowie oraz późniejszym udostępnieniu stadionu oraz budynku urzędu miasta. Państwo są właścicielem nieruchomości gruntowej, na której mają zostać wzniesione oba obiekty. Po ukończeniu budowy, stadion zostanie udostępniony na podstawie umowy dzierżawy/najmu lub umowy o podobnym charakterze Miejskiemu Klubowi Sportowemu, natomiast budynek Urzędu Miasta zostanie w analogiczny sposób udostępniony Miastu.

Z tytułu wykonywania zadań własnych Miasta przysługuje Państwu rekompensata służąca pokryciu kosztów netto, o której mowa w decyzji Komisji nr 2012/21/UE z dnia 20 grudnia 2011 roku w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 TFUE do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 9380) (2012/21/UE).

Opisywana powyżej rekompensata może być wypłacana w następujących formach:

1. bezpośredni zwrot ponoszonych przez Państwa kosztów netto z uwzględnieniem zdefiniowanego w Umowie Rozsądnego Zysku (dalej: Rekompensata bezpośrednia) oraz

2. dokapitalizowanie Wnioskodawcy (dalej: Rekompensata kapitałowa) poprzez:

a. wkłady wnoszone przez Miasto do Wnioskodawcy tytułem podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy,

b. dopłaty do udziałów Miasta w Spółce przekazywane na kapitały rezerwowe, w tym na kapitał zapasowy.

Rekompensata jest rozliczana i przekazywana przez Miasto na Państwa rzecz zgodnie z następującymi regułami:

a) Rekompensata kapitałowa jest wypłacana nie później niż do 28 lutego każdego roku i jest rozliczana na zasadach określonych w przepisach kodeksu spółek handlowych;

b) Rekompensata bezpośrednia jest wypłacana w formie zaliczek miesięcznych, na podstawie prognozy rekompensaty rocznej sporządzonej przez Wnioskodawcę zgodnie z postanowieniami umownymi, w terminie do końca danego miesiąca na podstawie rachunku wystawionego za świadczenie usług publicznych na rachunek bankowy Wnioskodawcy wskazany w rachunku wystawionym przez Wnioskodawcę.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy dokonanie rekompensaty kapitałowej w postaci dopłaty wniesionej w trybie przepisów o kodeksie spółek handlowych nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Z powołanych powyżej konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Miasto, jak i Państwo jako utworzona przez Miasto spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działacie w charakterze podatników podatku VAT.

Zaznaczenia wymaga, że są Państwo spółką prawa handlowego, będącą odrębnym od Miasta podmiotem posiadającym osobowość prawną, zatem nie są Państwo adresatem normy prawnej zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym nie mogą Państwo korzystać z wyłączenia z opodatkowania, które dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy.

Należy wskazać, że istota spółki z ograniczona odpowiedzialnością uregulowana została w Tytule III Dziale I ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 156, ze zm.), zwanej dalej KSH (Krajowa Administracja Skarbowa).

Zgodnie z art. 151 § 1 Ksh:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może być utworzona przez jedną albo więcej osób w każdym celu prawnie dopuszczalnym, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W myśl art. 151 § 2 Ksh:

Kapitał zakładowy spółki dzieli się na udziały o równej albo nierównej wartości nominalnej.

Stosownie do art. 153 Ksh:

Umowa spółki stanowi, czy wspólnik może mieć tylko jeden, czy więcej udziałów. Jeżeli wspólnik może mieć więcej niż jeden udział, wówczas wszystkie udziały w kapitale zakładowym powinny być równe i są niepodzielne.

Zgodnie z art. 14 § 1 Ksh:

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej albo przeznaczonego na kapitał akcyjny prostej spółki akcyjnej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług.

W myśl art. 177 § 1 i § 2 Ksh:

Umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału. Dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez wspólników równomiernie w stosunku do ich udziałów.

Zgodnie z art. 178 § 1 i § 2 Ksh:

Wysokość i terminy dopłat oznaczane są w miarę potrzeby uchwałą wspólników. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, do dopłat tych stosuje się przepisy § 2 oraz art. 179. Jeżeli wspólnik nie uiścił dopłaty w określonym terminie, obowiązany jest do zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie; spółka może również żądać naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki.

Natomiast stosownie do art. 179 § 1 Ksh:

Dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym.

Dopłaty mogą być wnoszone w związku z czasowymi trudnościami finansowymi spółki, potrzebą jej dokapitalizowania, koniecznością poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych itp.

Dopłata jest formą wewnętrznej przymusowej pożyczki wspólników na rzecz spółki. Wspólnikowi, który uiścił dopłatę, nie przysługuje (chyba że zarządzono zwrot dopłat) roszczenie o wypłatę uiszczonej sumy.

W razie powzięcia uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością określającej termin i wysokość dopłat, równowartość dopłat ujmuje się w odrębnej pozycji pasywów bilansu (kapitał rezerwowy z dopłat wspólników) i wykazuje się jako składnik kapitału własnego dopóty, dopóki ten nie zostanie użyty w sposób uzasadniający jego odpisanie; uchwalone, lecz niewniesione dopłaty wykazuje się w dodatkowej pozycji kapitałów własnych ,,Należne dopłaty na poczet kapitału rezerwowego (wielkość ujemna)” (art. 36 ust. 2e ustawy z 29 września 1994 r. ustawy o rachunkowości; Dz. U. z 2019 r., poz. 351). W konsekwencji kapitał zakładowy nie ulegnie zwiększeniu, a wartość dopłaty będzie zaliczona na wpłaty należne (Kidyba Andrzej: Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-300 Ksh, LEX, 2008, wyd. VI.).

Zaznaczyć należy, że środki zgromadzone na kapitale zapasowym co do zasady są przeznaczane na pokrycie bieżących i przyszłych strat.

Z treści wniosku wynika, że z tytułu wykonywania zadań własnych Miasta przysługuje Państwu rekompensata służąca pokryciu kosztów netto działalności związanej ze świadczeniem Usług Publicznych, z uwzględnieniem rozsądnego zysku. Opisywana powyżej rekompensata może być wypłacana m.in. w formie dopłaty do udziałów Miasta w Spółce przekazywane na kapitały rezerwowe, w tym na kapitał zapasowy.

Możliwość dokapitalizowywania Spółki przez jego jedynego udziałowca (Miasto) została przewidziana w umowie Spółki. Zgodnie z §15.1 aktu założycielskiego Spółki, organ w postaci zgromadzenia wspólników, może zobowiązać wspólników do dopłat w wysokości do 10-krotności wartości posiadanych udziałów.

Jak wskazali Państwo w piśmie uzupełniającym wniosek, z ekonomicznego punktu widzenia nie byliby Państwo w stanie świadczyć ww. usług na rzecz Miasta bez rekompensaty otrzymywanej od Miasta. Byłoby to możliwe wyłącznie w przypadku, gdyby uzyskali Państwo odpowiednie środki finansowe z innych źródeł (np. dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej).

Z uwagi na powołane przepisy i opis sprawy przedstawiony we wniosku, w ocenie tut. Organu, dopłata stanowi źródło finansowania realizowanych przez Państwa usług na rzecz Miasta. Zatem, z uwagi na charakter opisanej dopłaty, uznać należy, że stanowi ona wynagrodzenie za świadczone na rzecz Miasta usługi.

W związku z powyższym – wbrew Państwa twierdzeniu – uiszczenie przez Wspólnika dopłaty do udziałów Miasta w Państwa Spółce przekazywane na kapitały rezerwowe, w tym na kapitał zapasowy, będzie stanowić wynagrodzenie za odpłatne świadczenie określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 w części dotyczącej kwestii braku opodatkowania dopłaty do udziałów Miasta w Państwa Spółce przekazywane na kapitały rezerwowe, w tym na kapitał zapasowy jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia czy dokonanie rekompensaty kapitałowej w postaci podwyższenia kapitału zakładowego nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Wniesienie aportu rzeczowego (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, uznawane jest za sprzedaż.

Jednocześnie wskazać należy, że wkłady wnoszone do spółek kapitałowej (spółki z o.o.) są przeznaczone na pokrycie udziałów w spółce.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku Miasto nie wniesie do Spółki rzeczy, ale pieniądze (wkład pieniężny). Jak wskazali Państwo we wniosku, kapitał zakładowy Spółki może być podwyższany uchwałą zgromadzenia wspólników, gdzie jego podwyższenie do `(...)`.. PLN dokonane w terminie do dnia 31 grudnia 2030 r. nie stanowi zmiany umowy Spółki.

Należy wskazać, że pieniądze nie są towarem w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym ich przekazanie w ramach wkładu pieniężnego nie wypełnia definicji dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Nie sposób uznać również wniesienia wkładu pieniężnego za świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, dokonanie przez Miasto rekompensaty kapitałowej w postaci podwyższenia kapitału zakładowego, nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej VAT, gdyż nie będzie ani odpłatną dostawą towarów, ani odpłatnym świadczeniem usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 w części dotyczącej kwestii braku opodatkowania rekompensaty kapitałowej w postaci wkładu na podwyższenia kapitału zakładowego jest prawidłowe.

Mają Państwo również wątpliwość, czy uzyskanie rekompensaty bezpośredniej w postaci przekazywanych Wnioskodawcy przez Miasto środków pieniężnych nie stanowi/nie będzie stanowić zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT i tym samym nie będzie również czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT.

W świetle powołanych wyżej przepisów podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Jak wskazali Państwo we wniosku, jedną z form wypłacenia przysługującej Państwu rekompensaty jest tzw. „rekompensata bezpośrednia”, czyli bezpośredni zwrot ponoszonych przez Państwo kosztów netto z uwzględnieniem zdefiniowanego w Umowie Rozsądnego Zysku. Rekompensata bezpośrednia jest wypłacana w formie zaliczek miesięcznych, na podstawie prognozy rekompensaty rocznej sporządzonej przez Państwa zgodnie z postanowieniami umownymi, w terminie do końca danego miesiąca na podstawie rachunku wystawionego za świadczenie usług publicznych na Państwa rachunek bankowy wskazany w wystawionym przez Państwo rachunku.

Z uwagi na powołane przepisy i opis sprawy przedstawiony we wniosku, należy stwierdzić, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Co prawda wykonują Państwo czynności związane z realizacją zadań własnych Miasta w zakresie usług komunalnych, ale wykonują Państwo te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Mimo, że wykonują Państwo czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak sami nie wchodzą Państwo w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą niezależną działalność gospodarczą.

Z wniosku wynika, że za ww. usługi wykonywane na podstawie umowy określającej realizację zadań powierzonych Państwu przez Miasto nie pobierają Państwo wynagrodzenia od podmiotów trzecich. Rekompensata stanowi zatem źródło finansowania realizowanych przez Państwo ww. usług na rzecz Miasta. Zatem z uwagi na charakter opisanej rekompensaty, uznać należy że stanowi ona wynagrodzenie za świadczone na rzecz Miasta usługi.

Świadczenie usług ma miejsce również wówczas, gdy następuje zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Jeżeli podmiot jest zobowiązany (przymuszony) do dokonania określonej czynności, wówczas uznaje się, że świadczy usługę o ile można wyodrębnić podmiot który jest beneficjentem rzeczonej usługi.

Tym samym z uwagi na powołane przepisy, stwierdzić należy, że w zakresie wykonywania czynności związanych z realizacją części zadań własnych Miasta, finansowanych z otrzymywanych od Gminy środków finansowych, działają Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a wykonywane czynności spełniają definicję świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, dlatego też podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane świadczenie pieniężne, określane przez strony jako „rekompensata bezpośrednia”, będzie stanowiło obrót podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ w istocie będzie stanowiło zapłatę (wynagrodzenie) za świadczone przez Państwa usługi. Mimo, że będą Państwo wykonywali czynności z katalogu zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego, wymienionych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, to jednak sami nie wchodzą Państwo w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą niezależną działalność gospodarczą.

A zatem pomiędzy płatnością, którą będą otrzymywali Państwo od Miasta a świadczeniem usług należących do jego zadań własnych nałożonych przepisami prawa, będzie zachodził związek bezpośredni, ponieważ płatność będzie następować w zamian za to świadczenie. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można przyjąć, że między Stronami nie będzie następowała wymiana świadczeń. Z tych też względów, usługi w opisanym we wniosku zakresie będą stanowić określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, realizując zadania własne Miasta, za które otrzymują Państwo bezpośrednio środki finansowe (rekompensatę bezpośrednią) na pokrycie kosztów powstających w związku z realizacją zadań powierzonych Państwu do wykonania są wynagrodzeniem (zapłatą) za wykonanie konkretnych usług zleconych przez Miasto, wykonują Państwo czynność leżącą w zakresie przedmiotu opodatkowania VAT, określonego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym otrzymana rekompensata stanowi podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że bez wpływu na rozstrzygniecie przedmiotowej sprawy pozostają interpretacje indywidualne powołane przez Państwa w uzasadnieniu swojego stanowiska. Wyjaśnić należy, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Wskazane interpretacje wydane zostały w innym stanie prawnym i w indywidualnej sprawie innego podatnika, więc nie mogą być podstawą do przyjęcia rozstrzygnięcia w nich zawartego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Państwa w przedmiotowym wniosku wyroków Sądów Administracyjnych, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnej sprawie, osadzonymi w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie i nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/Skrytka

ESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).