Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania:

- Czy bonusy pieniężne (wypłacane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem X.) stanowią w istocie rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) i uprawniają Spółkę do obniżenia (o wartość wypłaconego Dealerom niepowiązanym bonusu pieniężnego) odpowiednio podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów marki (…) na rzecz X.? (dot. pytania nr 1)

- Czy kwotę bonusów pieniężnych należy uznać za kwotę brutto i tym samym dokonać wyliczenia podatku należnego metodą „w stu”? (dot. pytania nr 2)

- Czy dokumentem właściwym dla udokumentowania wypłacanych na rzecz Dealerów niepowiązanych bonusów pieniężnych jest nota księgowa (np. wystawiana przez Spółkę nota uznaniowa), która stanowi jednocześnie podstawę do obniżenia obrotu i podatku należnego? (dot. pytania nr 3)

- Czy Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym dokonano wypłaty opisanych bonusów na rzecz Dealera niepowiązanego? (dot. pytania nr 4)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest dystrybutorem na rynku polskim samochodów marek (…), jak również koordynatorem (…) w Polsce. Wnioskodawca prowadzi dystrybucję samochodów osobowych i dostawczych, w tym demonstracyjnych na polskim rynku poprzez autoryzowanych dealerów (dalej: Dealerzy), zarówno powiązanych z nim kapitałowo (dalej: Dealer powiązany), jak i niepowiązanych kapitałowo (dalej: Dealer niepowiązany).

Podstawowym celem Wnioskodawcy jest generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży ww. marek na polskim rynku, przy czym jego realizacja w określonych przypadkach wymaga od Wnioskodawcy korzystania z odpowiednich systemów motywacyjnych skierowanych do Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych. Jednym z możliwych programów motywacyjnych jest przyznawanie Dealerom bonusów pieniężnych (szczegóły dotyczące programu bonusowego zostały opisane poniżej), które mają na celu zachęcanie Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych do dalszych i zwiększonych zakupów samochodów oferowanych przez Wnioskodawcę, tj. intensyfikację przede wszystkim bieżących i przyszłych zakupów obu marek. W przypadku Dealerów powiązanych nie ulega wątpliwości, iż ich działania wpływają jednoznacznie na zwiększenie ich własnych przychodów, a w konsekwencji przychodów Spółki, od której kupują samochody i z którą łączą ich wspólne cele grupy. Jednocześnie w przypadku Dealerów niepowiązanych, działających niezależnie od Wnioskodawcy, ich aktywność (lub jej brak) w zakresie sprzedaży samochodów marek (…) wpływać będzie istotnie na poziom przychodów Spółki.

Sprzedaż samochodów do Dealerów niepowiązanych jest jednym ze sposobów dotarcia do finalnego klienta, przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca co do zasady nie prowadzi sprzedaży bezpośredniej do tych podmiotów (nieliczne wyjątki np. dot. tzw. wymian dealerskich, kiedy dochodzi do sprzedaży bezpośredniej między Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym nie są objęte przedmiotowym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej). W procesie sprzedaży uczestniczy sp. z o.o. X.

Wnioskodawca otrzymując zamówienie dotyczące Dealera niepowiązanego, wystawia fakturę na X. Właścicielem samochodu staje się zatem spółka X., która sprzedaje go - na podstawie odrębnych umów - Dealerom niepowiązanym, w rezultacie czego następuje przeniesienie własności samochodu na Dealera niepowiązanego, co umożliwia mu z kolei jego ostateczną sprzedaż.

Dealerzy niepowiązani nabywają samochody na własny użytek (samochody administracyjne wykorzystywane do prowadzenia działalności) lub też w celu dalszej odsprzedaży. W związku z tym, iż cechą charakterystyczną rynku pojazdów samochodowych w Polsce jest wysoka konkurencja ze strony podmiotów krajowych, jak i międzynarodowych, Dealerzy niepowiązani mogą oferować swoim klientom pojazdy różnych dystrybutorów (importerów, dealerów). Jednym z działań mającym na celu podniesienie konkurencyjności oferty Spółki jest system zachęt dla Dealerów, w szczególności Dealerów niepowiązanych.

Celem programu jest motywowanie Dealerów niepowiązanych do zwiększania zakupów samochodów marki (…) w stosunku do produktów oferowanych przez konkurencję. Wnioskodawca oferuje Dealerom niepowiązanym możliwość uzyskania bonusów pieniężnych, wypłacanych bezpośrednio tym podmiotom, tj. z pominięciem X. Warunki przyznawania bonusów (ich wysokość, okres rozliczeniowy itp.) zawarte są każdorazowo w porozumieniu / umowie (dalej: Umowa), które Wnioskodawca podpisuje bezpośrednio z Dealerem niepowiązanym. Warunki te różnią się między sobą w zależności od rodzaju samochodu. Przykładowo mogą występować Umowy w których cele bonusowe określane są kwartalnie i rozliczenia tych bonusów są również dokonywane kwartalnie. Mogą być także przypadki w których cele bonusowe są określane rocznie, ale rozliczenia realizowane są na bazie kwartalnej (tzw. wypłaty częściowe), z ostatecznym rozliczeniem po zakończeniu roku.

Wypłata bonusów zależy od realizacji przez Dealerów niepowiązanych celów sprzedażowych i zakupowych wyznaczonych przez Spółkę, a sama wysokość bonusów może być uzależniona od dodatkowych czynników np.:

• od osiągnięcia w danym okresie rozliczeniowym (np. roku, czy kwartale) określonej liczby sprzedanych pojazdów przez Dealerów niepowiązanych do ostatecznego klienta (cel sprzedażowy retail - szczegółowe kryteria dotyczące tego, sprzedaż których pojazdów kwalifikuje się do realizacji celu retail, mogą przewidywać poszczególne Umowy),

• od osiągnięcia w danym okresie rozliczeniowym określonej liczby sprzedanych pojazdów z premiowanej grupy produktowej przez Dealerów niepowiązanych do ostatecznego klienta (cel sprzedażowy premiowanej grupy produktowej),

• od osiągnięcia w danym okresie rozliczeniowym określonej liczby samochodów zakupionych przez Dealerów niepowiązanych od X (cel zakupowy Wholesale).

Przy czym, w zależności od Umowy, cel retail i cel Wholesale mogą funkcjonować jako dwa odrębne cele dające odrębne podstawy do wypłaty bonusu, ale też mogą występować Umowy w których cele te są powiązane a stopień realizacji obu z nich stanowi podstawę do wypłacenia łącznej kwoty bonusu.

Mogą wystąpić także sytuacje, gdzie wypłata bonusu zależy od osiągnięcia określonego pułapu jednego z ww. celów. Przykładowo, strony mogą ustalić, że bonus zostanie wypłacony tylko wtedy, gdy cel retail zostanie wykonany w min. 75% w skali miesiąca. Przy niższym wykonaniu bonus nie zostanie przyznany.

Ponadto, oprócz powyższych bonusów, dodatkowo Spółka przyznaje Dealerom niepowiązanym bonus pieniężny za sprzedany samochód do klienta tzw. bonus

gwarantowany. Jest on uzyskiwany bez względu na stopień realizacji celów sprzedażowych / zakupowych przez Dealera niepowiązanego.

Liczba sprzedanych oraz zakupionych pojazdów, będąca podstawą naliczenia i wypłaty bonusów pieniężnych weryfikowana jest w pierwszej kolejności przez Dział Sprzedaży a następnie Dział Controllingu Wnioskodawcy na podstawie numerów VIN samochodów.

Wypłatą bonusów objęte są również samochody demonstracyjne (tj. służące do przeprowadzania jazd testowych i prezentacji produktu).

Jednocześnie na podstawie Umów lub odrębnych postanowień samochody sprzedane na warunkach innych niż standardowe mogą nie zostać objęte wypłatą bonusów pieniężnych. Wyłączenia z systemu bonusowego są uzgadniane pomiędzy Spółką a Dealerem niepowiązanym.

Ponieważ pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym nie dochodzi bezpośrednio do transakcji sprzedaży samochodu, to brak jest faktury pomiędzy Spółką a Dealerem niepowiązanym i tym samym bonusy pieniężne (w tym bonus gwarantowany) dokumentowane są za pomocą noty księgowej. Podstawą wypłaty bonusu pieniężnego jest co do zasady nota uznaniowa wystawiona przez Spółkę na Dealera niepowiązanego. Dokument noty księgowej (uznaniowej) jest zgodny z wymaganiami dowodu księgowego, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 t.j. z późn. zm.).

Dla pełności obrazu warto wskazać, że występowały przypadki, w których stroną rozliczenia bonusów był X (np. w przypadku bonusu gwarantowanego z tytułu nabycia samochodu demonstracyjnego, kiedy to X od początku kupował samochód z przeznaczeniem na cele demonstracyjne od Spółki po cenie od razu pomniejszonej o bonus gwarantowany, a następnie po niższej cenie sprzedawał Dealerom niepowiązanym). Wówczas bonusy od razu pomniejszały cenę na fakturze pierwotnej wystawianej przez Spółkę.

Wnioskodawca gromadzi dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów do Dealerów niepowiązanych, w tym zestawienia sprzedanych samochodów oraz wystawione w ramach rozliczeń noty księgowe.

Wnioskodawca podkreśla, iż przyznanie Dealerom niepowiązanym bonusów pieniężnych ma na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek (…) tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Niemniej jednak wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez Dealerów niepowiązanych wykonywane są przez nich na własną rzecz i we własnym imieniu. Podmioty te kierują się wyłącznie chęcią zwiększenia swoich własnych przychodów. Pośrednio wpływa to również na zwiększanie przychodów Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca nie oczekuje i nie egzekwuje określonych działań od Dealerów niepowiązanych. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a czy wymagało to podejmowania pewnych działań po stronie Dealerów niepowiązanych, czy też nie, nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia, jak również nie ma wpływu na przyznanie bonusu.

Wnioskodawca, pragnie wskazać iż uzyskał interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dotyczącą podatku od towarów i usług z dnia 9 marca 2016 r. sygn. IPPP1/4512-95/16-2/MP, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko Spółki w podobnym stanie faktycznym w zakresie uznania przyznawanych bonusów pieniężnych za rabat, dokumentowania ich za pomocą noty księgowej oraz prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu wypłaty bonusów, jednocześnie uznając kwotę wypłacanego bonusu za kwotę brutto i tym samym możliwość dokonania wyliczenia podatku należnego metodą "w stu".

Ponadto Spółka otrzymała również interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych z dnia 17 marca 2016 r. sygn. IPPB6/4510-43/16-2/AG, w której organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie klasyfikacji wydatków na wypłatę bonusów jako kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (koszty pośrednie).

Spółka pragnie wskazać, iż występuje z niniejszym wnioskiem o wydanie przedmiotowej interpretacji indywidualnej, ponieważ w 2021 r. zmianie uległy przepisy ustawy o VAT w zakresie momentu obniżenia podstawy opodatkowania i VAT należnego. Ponadto, opis stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego obejmuje m.in. zmiany w modelu sprzedaży samochodów demonstracyjnych oraz uwzględnia przyznawanie bonusu gwarantowanego, stąd należy uznać, że stan faktyczny uległ zmianie.

Pytanie w zakresie podatku od towaru i usług

1. Czy bonusy pieniężne (wypłacane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem X) stanowią w istocie rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT i uprawniają Spółkę do obniżenia (o wartość wypłaconego Dealerom niepowiązanym bonusu pieniężnego) odpowiednio podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów marki (…) na rzecz X.?

2. Czy kwotę bonusów pieniężnych należy uznać za kwotę brutto i tym samym dokonać wyliczenia podatku należnego metodą "w stu"?

3. Czy dokumentem właściwym dla udokumentowania wypłacanych na rzecz Dealerów niepowiązanych bonusów pieniężnych jest nota księgowa (np. wystawiana przez Spółkę nota uznaniowa), która stanowi jednocześnie podstawę do obniżenia obrotu i podatku należnego?

4. Czy Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym dokonano wypłaty opisanych bonusów na rzecz Dealera niepowiązanego?

Państwa stanowisko w sprawie

STANOWISKO WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane bonusy pieniężne, wypłacane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem X, stanowią w istocie rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT i uprawniają Wnioskodawcę do obniżenia (o wartość wypłaconego Dealerom niepowiązanym bonusu) odpowiednio podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów marki (….) do X. .

STANOWISKO WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę bonusów pieniężnych wypłacanych na rzecz Dealerów niepowiązanych należy uznać za kwotę brutto i tym samym dokonać wyliczenia podatku należnego metodą "w stu".

STANOWISKO WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 3:

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumentem właściwym dla udokumentowania wypłacanych na rzecz Dealerów niepowiązanych bonusów pieniężnych jest nota księgowa (np. nota uznaniowa wystawiana przez Spółę na Dealera niepowiązanego), która stanowić będzie jednocześnie podstawę do obniżenia obrotu i podatku należnego.

STANOWISKO WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 4:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wypłaty opisanych bonusów pieniężnych, Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym dokonano wypłaty przedmiotowego bonusu na rzecz Dealera niepowiązanego.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 1

Kluczowe znaczenie dla ustalenia traktowania podatkowego VAT bonusów pieniężnych wypłacanych przez Wnioskodawcę na Dealerów niepowiązanych ma art. 29a ustawy o VAT. Zgodnie z ustępem 1 tego artykułu, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jednocześnie ustawodawca wskazał, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, jak również kwot udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o VAT).

Natomiast, zgodnie z art. 29a ust. 10 pkt 1 wspomnianej ustawy, podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen. Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy po dokonaniu sprzedaży udzielono opustu lub obniżono cenę towaru, to tego typu obniżka powinna znaleźć odzwierciedlenie w wysokości podstawy opodatkowania (poprzez jej zmniejszenie), a w konsekwencji prowadzić powinna do obniżenia podatku należnego.

Wnioskodawca wypłacając bonusy pieniężne Dealerom niepowiązanym, z pominięciem pośredniczącego podmiotu w postaci X, udziela de facto rabatu pośredniego. W konsekwencji ostateczna cena sprzedaży przez Spółkę samochodów marki (….) zostaje obniżona o wartość bonusu, co powinno zdaniem Wnioskodawcy powodować zmniejszenie zarówno podstawy opodatkowania, jak i podatku należnego od sprzedaży ww. pojazdów.

Odmowa prawa do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego spowodowałoby nieuzasadnione obciążenie Wnioskodawcy poprzez nałożenie na niego konieczności zapłaty podatku należnego wyliczonego od podstawy opodatkowania przewyższającej kwotę faktycznie otrzymanej zapłaty. W konsekwencji naruszona zostałaby podstawowa zasada konstrukcyjna podatku od towarów i usług, tj. zasada neutralności VAT (do czego szczegółowo Spółka odnosi się w dalszej części wniosku).

Przepisy unijne

Wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r., Polska przyjęła unijny dorobek prawny także w zakresie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W konsekwencji zapisy polskiej ustawy o VAT powinny być zgodne z przepisami unijnymi. Podstawowe zasady konstrukcyjne podatku VAT zawarte zostały w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347.1 z 11 grudnia 2006 r., dalej: Dyrektywa VAT).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 Dyrektywy VAT, podstawowe dwie zasady podatku VAT zakładają:

a. proporcjonalność opodatkowania podatkiem od towarów i usług;

b. faktyczne opodatkowanie konsumpcji, tj. brak ekonomicznego obciążenia podatkiem podatników VAT (zasada neutralności VAT).

Jednocześnie art. 90 ust. 1 tej dyrektywy, stanowi, iż w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Z powyższych przepisów Dyrektywy VAT należy zatem wywodzić, iż niezależnie od ilości transakcji (podmiotów) między producentem a ostatecznym konsumentem, ekonomiczne obciążenie podatkiem powinno dotyczyć wyłącznie podmiotu znajdującego się na końcu łańcucha dostawy, tj. prowadzić do opodatkowania faktycznej konsumpcji. Innymi słowy, podatek VAT nie powinien obciążać podmiotów, które nie są ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług, a sama podstawa opodatkowania nie może być wyższa niż kwota faktycznie otrzymana przez podatnika. I to otrzymana kwota powinna stanowić podstawę wyliczenia podatku należnego.

Powyższe oznacza, że w przypadku braku możliwości obniżenia podstawy opodatkowania faktyczny podatek płacony przez Spółkę byłby nieproporcjonalnie wysoki w stosunku do kwoty faktycznie otrzymanej z tytułu sprzedaży samochodów. W rezultacie dochodziłoby do naruszenia fundamentalnych zasad funkcjonowania podatku VAT, tj. zasad neutralności i proporcjonalności.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie poruszał w swoich orzeczeniach kwestię neutralności i proporcjonalności podatku VAT, kładąc przy tym nacisk na konieczność nałożenia ekonomicznego ciężaru podatku na ostatecznego nabywcę towaru bądź usługi (konsumenta).

Zdaniem Wnioskodawcy, dla rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem niniejszego zapytania kluczowe znaczenie mają trzy orzeczenia TSUE: C-317/94 (Elida Gibbs), C- 427/98 (Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec) oraz C- 462/16 (Boehringer Ingelheim Pharma).

W orzeczeniu C-317/94 TSUE wskazał na brak zgodności z unijną dyrektywą VAT przypadków, gdy podstawa opodatkowania zastosowana do skalkulowania podatku należnego u producenta (podatnika) przewyższałaby kwotę zapłaconą przez ostatecznego konsumenta. W takim przypadku organy podatkowe otrzymałyby bowiem od producenta podatek należny w wysokości wyższej niż zapłacona faktycznie producentowi przez odbiorcę końcowego.

W powyższym wyroku TSUE uznał za dopuszczalne zmniejszenie przez podatnika podstawy opodatkowania w sytuacji udzielenia rabatów potransakcyjnych podmiotowi, który nie dokonał nigdy bezpośredniego nabycia od tego podatnika.

Stanowisko to zostało potwierdzone przez TSUE także w wyroku o sygnaturze C-427/98, uznając za zgodne z przepisami wspólnotowymi zmniejszenie podstawy opodatkowania i podatku należnego w przypadku udzielania pośredniego rabatu.

Praktyka ta została również uznana za prawidłową w wyroku TSUE z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie C-462/16.

Stanowisko organów podatkowych

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe, wypłata przez podmiot stojący na początku łańcucha dostaw bonusu pieniężnego na rzecz końcowego odbiorcy (nie bezpośredniego kontrahenta podatnika) stanowi w istocie rabat pośredni, którego wypłata powinna skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Spółka wskazuje przykładowo na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2022 r. (sygn. 0111-KDIB3-1. 4012.932.2021.2.ICZ), w której organ wyjaśnił, iż "(`(...)`) rabaty pośrednie wypłacane przez Państwa Spółkę na rzecz sklepów stanowią opusty’ (obniżki cen) w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy, których udzielenie uprawnia Państwa Spółkę do obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz podatku należnego z tytułu dokonywanej sprzedaży”. W stanie faktycznym ww. interpretacji wnioskodawca przyznawał rabaty sklepom (detalistom), do których nie prowadził sprzedaży bezpośredniej.

Natomiast Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 12 marca 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.783.2020.l.KP), podniósł, że „w przypadku, kiedy dany Uczestnik, któremu Wnioskodawca przyzna premię, otrzyma zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla Wnioskodawcy i dla Uczestnika nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy bezpośrednich kontrahentów - m.in. Dystrybutorów, od których Uczestnicy nabywają towary. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego jest w tym przypadku Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił premii (rabatu pośredniego). Reasumując, rabaty pośrednie wypłacane przez Spółkę na rzecz Uczestników stanowią opusty (obniżki cen) w rozumieniu art. 29a ust. 10pkt 1 ustawy, których udzielenie uprawnia Wnioskodawcę do obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży dokonywanej na rzecz m.in. Dystrybutorów."

Zbliżone stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 stycznia 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.658.2019.1.RD), w której wskazał, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku podatnika „należy uznać, że (`(...)`) mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny świadczonych usług przez Wnioskodawcę, który co prawda nie sprzedaje bezpośrednio usługi na rzecz agencji reklamowej, ale na podstawie odpowiednich indywidualnych umownych ustaleń udziela im rabatów pośrednich, co powoduje w istocie zwrot części ceny świadczonych usług. W przypadku, kiedy dana agencja reklamowa, której Wnioskodawca przyzna rabat, otrzyma zwrot części ceny zakupionej usługi, wówczas dla Wnioskodawcy i dla agencji reklamowej nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny usługi. Takie obniżenie ceny nie dotyczy bezpośrednich nabywców tj. w przedmiotowym przypadku Kontrahenta Zagranicznego. Podmiotem uprawnionym do obniżenia podstawy opodatkowania jest w tym przypadku Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu."

Takie same konkluzje zaprezentowane zostały również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 stycznia 2020 r. (sygn. 0113- KDIPT1- 2.4012.709.2019.1.IR);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.827.2018.l.JS);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 grudnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL4.4012.447.2019.3.JK);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2018 r. (sygn. 0112-KD1L1-2.4012.176.2018.l.AW);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 dnia września 2018 r. (sygn. 0115- KD1T1-2.4012.536.2018.l.AW);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 października 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-2.4012.636.2018.2.JO);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2015 r. (sygn. ILPP1/4512-1-697/15-2/MK);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2014 r. (sygn. IPPP1/443-602/14-2/AS);

Orzecznictwo sadów administracyjnych

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy można znaleźć również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Spółka pragnie wskazać na rozstrzygnięcie wydane przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 15 stycznia 2009 r. (sygn. I FSK 1653/07), w którym sąd jednoznacznie dopuścił możliwość obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego o bonus, który w istocie stanowi rabat pośredni (tj. bonus wypłacany przez podatnika na rzecz podmiotu niebędącego jego bezpośrednim kontrahentem).

Analogiczne stanowisko Naczelny Sąd Administracyjnych przyjął w wyroku z 13 kwietnia 2010 r. (sygn. I FSK 600/09), stwierdzając, że " (`(...)`) aby zapewnić realizację zasady neutralności należy, w sytuacji wyliczenia podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT wziąć pod uwagę sytuację podatnika. Podatnik ten nie będąc umownie związany z konsumentem ostatecznym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji, kończącego się na ww. konsumencie, udziela temu ostatniemu, za pośrednictwem detalistów, zniżki lub zwraca mu bezpośrednio wartość bonu. Brak uwzględnienia sytuacji podatnika spowoduje, że administracja podatkowa pobierałaby z tytułu VAT kwotę wyższą od kwoty rzeczywiście zapłaconej przez ostatecznego konsumenta i to kosztem podatnika".

Sąd dalej podnosi, że „dokonując (`(...)`) wykładni art. 29 ust. 4 u.p.t.u., z uwzględnieniem powyższych orzeczeń TSUE, stwierdzić należy, że podatnik zmniejsza obrót nie tylko o kwoty rabatów udzielonych swoim bezpośrednim kontrahentom, lecz także kolejnym w łańcuchu obrotu odbiorcom jego towaru, o ile fakt udzielenia takiego rabatu znajduje stosowne udokumentowanie, które w takim przypadku nie mogąc przybrać formy faktury korygującej, może; przybrać inną dopuszczalną prawnie formę dokumentacyjną, np. noty księgowej. Jedynie taka wykładnia art. 29 ust. 4 u.p.t.u. zapewnia prawidłową realizację zasady proporcjonalności VAT wyrażonej w art. 1 Dyrektywy 2006/112, zgodnie z którą zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. Konsekwencją tej zasady jest prawo podatnika do obniżania obrotu w przypadku obniżenia ceny, np. w następstw udzielonego rabatu, aby po korekcie podatek był nadal proporcjonalny do faktycznej ceny”.

Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę wskazane powyżej przepisy krajowe i unijne, jak również stanowisko TSUE, polskich organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, bonusy pieniężne wypłacane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem X stanowią w istocie rzeczy formę rabatu w rozumieniu art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, a tym samym uprawniają Wnioskodawcę do obniżenia (o wartość bonusów wypłacanych Dealerom niepowiązanym) podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów marki (…) na rzecz X.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 2

Zgodnie z art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, przy czym podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

Kwota bonusów pieniężnych wypłacana Dealerom niepowiązanym obniża efektywnie kwotę należną Wnioskodawcy, a zatem obniżka ta powinna znaleźć odzwierciedlenie zarówno w wysokości podstawy opodatkowania, jak i kwocie podatku należnego. Skoro bowiem obniżeniu ulega kwota łącznej należności za sprzedane samochody, która jest kwotą brutto, zatem i kwota bonusów powinna być uznana za kwotę brutto, którą należy proporcjonalnie (tzw. metodą "w stu") podzielić na kwotę podstawy opodatkowania i kwotę VAT należnego.

Przykładowo, bonus pieniężny o wartości 100 zł powinien skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania o 81,30 zł oraz kwoty podatku należnego o 18,70 zł (zakładając zastosowanie 23% stawki VAT, ponieważ taka jest właściwa dla sprzedaży samochodów dokonywanej przez Wnioskodawcę).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało między innymi w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 września 2020 r. (sygn. 0112-KDIL3.4012.529.2020.2.WB), w której organ podatkowy uznał, że kwota wypłacona przez wnioskodawcę stanowiąca rabat pośredni jest kwotą zawierająca podatek VAT - tj. VAT winien być wyliczany tzw. metodą „w stu”.

Prawidłowość obniżenia o kwotę bonusu podstawy opodatkowania, jak również podatku należnego potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-461/16-2/RK).

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 3

Przepisy krajowe

Mając na uwadze argumenty wskazane w uzasadnieniu do pytania 1, nie ulega wątpliwości, iż Spółka ma prawo dokonać obniżenia podstawy opodatkowania (wraz z podatkiem należnym) o wartość bonusów wypłaconych na rzecz Dealerów niepowiązanych (art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT). Redukcja podstawy opodatkowania oraz podatku należnego wymaga z kolei prawidłowego udokumentowania.

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jeżeli po wystawieniu faktury podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie, podatnik jest obowiązany do wystawienia faktury korygującej. Taka faktura korygująca - w oparciu o art. 106j ust. 2 pkt 3 ww. ustawy - powinna odnosić się do faktury pierwotnej i zawierać niektóre wskazane w niej dane.

W opisie stanu fatycznego / zdarzenia przyszłego wskazano, że bonus udzielany jest podmiotowi niebędącemu bezpośrednim kontrahentem podatnika, tj. Dealerowi niepowiązanemu znajdującemu się na końcu łańcucha dostaw (lub w dalszej jego części). Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących nie znajdą tu zastosowania - Wnioskodawca nie ma bowiem możliwości wystawienia faktury korygującej w sytuacji, gdy pomiędzy nim a kontrahentem otrzymującym bonus (Dealerem niepowiązanym) nigdy nie doszło do wystawienia faktury pierwotnej. Nie ma również podstaw do wystawienia faktury korygującej na X, ponieważ cena tej transakcji nie uległa zmianie.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro brak jest możliwości zastosowania w danym przypadku faktury korygującej, a przepisy ustawy o VAT nie precyzują jednoznacznie, jaki dokument powinien znaleźć zastosowanie, nie istnieją żadne przeciwwskazania, aby dokumentem takim była nota księgowa: obciążeniowa - wystawiona przez Dealerów niepowiązanych lub uznaniowa- wystawiona przez Wnioskodawcę. Spółka stoi na stanowisku, że nota ta powinna zawierać elementy niezbędne dla zakwalifikowania jej jako dokumentu księgowego w myśl ustawy o rachunkowości, tj. m.in. dane identyfikujące Wnioskodawcę i właściwego Dealera niepowiązanego, określenie towaru, wartość wypłacanego bonusu itd.

Stanowisko organów podatkowych

Organy podatkowe potwierdzają jednoznacznie prawidłowość przedstawionego powyżej stanowiska Wnioskodawcy, zgadzając się, że bonusy pieniężne (o charakterze pośrednim) powinny być dokumentowane notą księgową.

W interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1- 1.4012.43.2017.2.OA) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podniósł, że „Jeżeli rabat został przyznany przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw ostatecznemu odbiorcy, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, bowiem w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Nie będzie również możliwe wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, ponieważ między pierwszym sprzedawcą a tym odbiorcą nie dojdzie do żadnej dostawy, zatem pierwszy sprzedawca nie wystawił temu odbiorcy żadnej faktury. Tym samym przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak nic nie wskazuje, że nie może nim być np. nota księgowa (obciążeniowa/uznaniowa)”.

Cytowana interpretacja (i inne przytoczone w niniejszym zapytaniu) wydana została na gruncie stanu prawnego obowiązującego do końca 2021 r. (z dniem 1 stycznia 2022 r. art. 106j ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT został uchylony), jednakże materialny sens przepisów nie uległ zmianie - bonusy pieniężne (o charakterze pośrednim) powinny nadal być dokumentowane notą księgową.

Natomiast Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 maja 2020 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.71.2020.2.MMA) wskazał, że „Udzielenie bonusu uwarunkowane będzie wyłącznie osiągnięciem przez spółkę określonego poziomu zakupu towarów w danym okresie rozliczeniowym. Firma nie będzie zobowiązana do świadczenia usług na rzecz dostawcy w zamian za przyznanie rabatu. W związku z powyższym należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której między Wnioskodawcą a Dostawcami nie wystąpi dostawa towarów ani świadczenie usług. Jednocześnie przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak żadne przepisy nie wskazują, że nie może nim być, np. nota księgowa, rabatowa, uznaniowa, obciążeniowa (czy to wystawiona samodzielnie przez udzielającego rabatu, czy też sporządzona przez otrzymującego rabat)”.

Analogiczne stanowisko zostało wskazane również w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 maja 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.149.2018.1.RS);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2018 r. (sygn. 0112- KDIL1-3.4012.457.2018.1.PR);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 maja 2018 r. (sygn. 0111- KDIB3-3.4012.68.2018. l.PK);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lipca 2014 r. (sygn. ILPP2/443- 440/14-3/Akr).

Orzecznictwo sadów administracyjnych

Orzecznictwo sądów administracyjnych potwierdza poprawność podejścia, zgodnie z którym, w przypadku braku bezpośredniej dostawy pomiędzy podmiotami w łańcuchu dostaw wypłata bonusu powinna być dokumentowana nie fakturą korygującą, lecz notą księgową.

Wnioskodawca wskazuje na wspomniany już wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 stycznia 2009 r. (I FSK 1653/07), w którym sąd stwierdził, że " (`(...)`) skoro rabat został przyznany przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw (`(...)`) ostatecznemu odbiorcy, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie mogłyby wystawiać lub przyjmować faktur korygujących; w transakcjach wykonywanych przez nie doszło bowiem do zmiany ceny. Nie jest również możliwe - na co zwrócono uwagę w odpowiedzi na skargę kasacyjną - wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, gdyż między pierwszym sprzedawcą (`(...)`) a tym odbiorcą nie doszło do żadnej dostawy, a tym samym sprzedawca ten nie wystawił temu odbiorcy żadnej faktury."

Z kolei w wyroku z 13 stycznia 2010 r. (I FSK 600/09) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że "dokonując (`(...)`) wykładni art. 29 ust. 4 u.p.t.u., z uwzględnieniem powyższych orzeczeń TSUE (C-317/94 oraz C-427/98 - przyp. Wnioskodawcy), stwierdzić należy, że podatnik zmniejsza obrót nie tylko o kwoty rabatów udzielonych swoim bezpośrednim kontrahentom, lecz także kolejnym w łańcuchu obrotu odbiorcom jego towaru, o ile fakt udzielenia takiego rabatu znajduje stosowne udokumentowanie, które w takim przypadku nie mogąc przybrać formy faktury korygującej, może przybrać inną dopuszczalną prawnie formę dokumentacyjną, np. noty księgowej."

Podsumowanie

Mając na uwadze wskazane powyżej argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, właściwym dla udokumentowania wypłacanych na rzecz Dealerów niepowiązanych bonusów pieniężnych będzie nota księgowa (uznaniowa) wystawiona przez Spółkę na Dealera niepowiązanego.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 4

Zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego powinno nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym dokonano wypłaty bonusu pieniężnego.

W sytuacji udzielania rabatów bezpośrednich, dokumentowanych fakturą korygującą, zastosowanie znajdą przepisy art. 29a ust. 13-15 ustawy o VAT. W konsekwencji podatnik jest uprawniony do dokonania obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem, że z posiadanej przez niego dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada ww. dokumentacji, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Jednakże w przypadku Wnioskodawcy, nie dojdzie do wystawienia faktury korygującej, a rolę dokumentu potwierdzającego wypłatę bonusu pełnić będzie nota księgowa.

Tym samym, brak jest przesłanek stosowania art. 29a ustawy o VAT w celu ustalenia momentu ujęcia bonusu pośredniego. Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przez niego zdarzeniu przyszłym, zmniejszenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego nastąpić powinno w okresie, w którym doszło faktycznie do wypłaty bonusu.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 listopada 2018 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4012.366.2018.2.AKR.0 uznał, że „Wobec braku możliwości zastosowania art. 29a ust. 13 ustawy dla obniżenia podstawy opodatkowania, zasadnicze znaczenie powinien mieć moment, w którym wykreowana została podstawa do dokonania przedmiotowej korekty, tj. moment faktycznej wypłaty rabatu pośredniego.

W przypadku, gdy wystawienie noty dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nastąpi w innym okresie rozliczeniowym niż wypłata wynikającej z tej noty kwoty, Spółka będzie miała prawo obniżyć obrót (i w konsekwencji podatek VAT należny) za okres, w którym rabat został faktycznie udzielony. Innymi słowy, zasadnicze znaczenie dla rozliczenia przyznanego rabatu pośredniego dla celów podatku VAT będzie miał moment faktycznej wypłaty udzielonego rabatu. Wystawienie noty księgowej dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nie jest bowiem warunkiem koniecznym dla celu uzyskania prawa do obniżenia podatku VAT należnego w związku z udzieleniem rabatu opisanego we wniosku. Moment wystawienia noty nie może być więc decydujący dla momentu rozliczenia rabatu dla celów podatku VAT przez Wnioskodawcę. Istotny jest sam fakt fizycznego udzielenia rabatu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca powinien dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego VAT w rozliczeniu za okres, w którym zostanie wypłacony bonus pieniężny na rzecz Klienta”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 9 grudnia 2021 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.721.2021.2.AJBR), w której wskazał „Państwo nabędziecie prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w momencie udzielenia rabatu danemu Klientowi Pośredniemu, udokumentowanego wystawioną notą księgową. Zatem przedmiotowego obniżenia możecie Państwo dokonać za okres rozliczeniowy, w którym dokonacie wypłaty rabatu na rzecz Klienta Pośredniego.

W przypadku, gdyby wystawienie noty dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nastąpiło w innym okresie rozliczeniowym niż wypłata wynikającej z tej noty kwoty, będziecie Państwo mieli prawo obniżyć podstawę opodatkowania (i w konsekwencji podatek należny) za okres, w którym rabat zostanie faktycznie udzielony. Innymi słowy, zasadnicze znaczenie dla rozliczenia przyznanego rabatu pośredniego dla celów podatku VAT ma moment faktycznej wypłaty udzielonego rabatu. W przedmiotowej sprawie nie będą miały natomiast zastosowania wymogi określone w regulacji art. 29a ust. 13 ustawy.

Wystawienie noty księgowej dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nie jest bowiem warunkiem koniecznym dla celu uzyskania prawa do obniżenia podatku należnego w związku z udzieleniem rabatu. Moment wystawienia noty nie może być więc decydujący dla momentu rozliczenia rabatu dla celów podatku VAT przez Państwa. Istotny jest sam fakt fizycznego udzielenia rabatu, czyli dokonania płatności na rzecz Klienta Pośredniego.

Mając powyższe na względzie będziecie Państwo uprawnieni do obniżenia podatku należnego i podstawy opodatkowania z tytułu dostaw produktów w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiła wypłata rabatu na rzecz Klienta Pośredniego”.

Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2022 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.842.2021.2.MK) uznał, że „(`(...)`) Spółka ma/będzie miała obowiązek obniżenia kwoty podatku naliczonego o podatek wykazany na

otrzymanej nocie dokumentującej rabat pośredni w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano zapłatę - w sytuacji gdy za ten okres rozliczeniowy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów będą uzgodnione z Dealerem, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego warunki te zostały/zostaną spełnione i potwierdzone stosowną dokumentacją”.

Co prawda powyższa interpretacja dotyczyła podmiotu otrzymującego rabat i obniżenia podatku naliczonego, jednakże zdaniem Wnioskodawcy moment obniżenia podstawy opodatkowania i VAT należnego po stronie podmiotu przyznającego rabat powinien być analogiczny i wiązać się z wypłatą bonusu.

Analogicznie uznano w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 sierpnia 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.337.2021.2.RD);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 czerwca 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.152.2021.2.RR);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 października 2020 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.371.2020.1.AA.);

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-2.4012.176.2018.l.AW);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2015 r. (sygn. ILPP1/4512-1-697/15-2/MK);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2014 r. (sygn. IPPP2/443-87/14-4/DG).

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego o wartość wypłaconego bonusu na rzecz Dealera niepowiązanego w rozliczeniu za okres, w którym dokonano faktycznej wypłaty bonusu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Dodatkowo zaznacza się, że tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został opublikowany w Dz. U. z 2022r., poz. 931 z późn. zm.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.