0461-ITPP3.4512.582.2016.11.RM

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

‒ ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 20 września 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2022 r. sygn. akt I FSK 1193/17 i

‒ stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2016 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 września 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył braku obowiązku zapłaty podatku w terminie określonym w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem oleju napędowego przeznaczonego na cele opałowe.

Wniosek uzupełniony został pismem z 8 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.).

Treść wniosku jest następująca:

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Są Państwo przedsiębiorcą prowadzącym działalność w zakresie przeładunku paliw ciekłych, dysponują Państwo składem celnym oraz składem podatkowym.

Zamierzają Państwo podjąć współpracę z kontrahentem, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przemieszczać będzie na terytorium kraju (Polska) olej napędowy przeznaczony na cele opałowe, zwany dalej „olejem opałowym” (o zawartości siarki wynoszącej 1000 ppm, który w chwili przemieszczenia będzie stosownie oznakowany i zabarwiony, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie znakowania i barwienia wyrobów energetycznych).

Olej opałowy spełniać będzie wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 3 listopada 2014 r. w sprawie wymagań jakościowych dotyczących zawartości siarki dla olejów oraz rodzajów instalacji i warunków, w których będą stosowane ciężkie oleje opałowe. Przemieszczenie oleju opałowego następować będzie w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, ze składu podatkowego znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (innego niż Polska), do Państwa składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju (Polska).

W uzupełnieniu wniosku z 14 listopada 2016 r. wskazali Państwo, że:

Przedmiotem przemieszczania na terytorium kraju (Polska) będzie olej napędowy o kodach: CN 2710 19 47 z zawartością siarki do 1000 ppm oraz CN 2710 19 43 z zawartością siarki do 1000 ppm, przeznaczony na cele opałowe (olej w chwili przemieszczenia będzie stosownie oznakowany i zabarwiony, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie znakowania i barwienia wyrobów energetycznych).

Wytworzenie i obrót olejami, o których mowa powyżej wymaga, zgodnie z ustawą Prawo energetyczne, posiadania koncesji.

Prowadzą Państwo skład podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Pytanie

Czy Państwo, jako płatnik będący składem podatkowym, w opisanym zdarzeniu przyszłym, będą obowiązani - zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług - do obliczania i wpłacania kwot podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego przeznaczonego na cele opałowe, odpowiednio oznakowanego i zabarwionego zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, jako płatnik będący składem podatkowym, w opisanym zdarzeniu przyszłym, nie będą Państwo obowiązani - zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług - do obliczania i wpłacania kwot podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego przeznaczonego na cele opałowe, odpowiednio oznakowanego i zabarwionego zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Kwestią, która budzi Państwa wątpliwości jest to, czy olej napędowy przeznaczony na cele opałowe („olej opałowy”), o zawartości siarki wynoszącej 1000 ppm, oznakowany i zabarwiony zgodnie z właściwymi przepisami, stanowi paliwo silnikowe w znaczeniu art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług.

Państwa zdaniem, olej opałowy nie stanowi paliwa silnikowego w rozumieniu art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Państwo nie będą obowiązani, jako płatnik będący składem podatkowym, do obliczania i wpłacania kwot podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju opałowego. Jego przeznaczeniem są cele opałowe, co potwierdzają jego właściwości (m.in. wysoka zawartość siarki, wykluczająca użycie go jako paliwa silnikowego do celów napędowych) oraz zgodne z przepisami zabarwienie i oznakowanie.

Interpretacja indywidualna

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów rozpatrzył Państwa wniosek – 25 listopada 2016 r. i wydał interpretację indywidualną znak: 0461-ITPP3.4512.582.2016.1.JC, w której uznał Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 9 grudnia 2016 r.

23 grudnia 2016 r. złożyli Państwo wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) wnosząc o zmianę interpretacji indywidualnej i uznanie Państwa stanowiska za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 12 stycznia 2017 r. znak 0461-ITPP3.4512.582.2016.2 Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 12 stycznia 2017 r. znak 0461-ITPP3.4512.582.2016.2 doręczono Państwu 16 stycznia 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

13 lutego 2017 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Skarga wpłynęła do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów 17 lutego 2017 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie interpretacji w całości.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wyrokiem z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną interpretację.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 14 listopada 2019 r. zawiesił postępowanie do czasu udzielenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi na pytanie prejudycjalne przedstawione w sprawie I FSK 2248/18 (sprawa C-855/19). Po podjęciu zawieszonego postępowania Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 27 stycznia 2022 r. sygn. akt I FSK 1193/17 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 27 stycznia 2022 r., natomiast wpłynął wraz ze zwrotem akt 25 kwietnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒ uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17 i Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 stycznia 2022 r. sygn. akt I FSK 1193/17,

‒ ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem zapytania, trzeba mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie zawarte w wyroku z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z 27 stycznia 2022 r. sygn. akt I FSK 1193/17, który oddalił skargę kasacyjną organu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej „ustawą VAT (podatek od towarów i usług)”

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy VAT:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.). Powyższe zmiany wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1052), dalej „ustawa zmieniająca”, składającą się na tzw. „pakiet paliwowy”. Ustawa zmieniająca wprowadziła również zmiany w ustawie Prawo energetyczne oraz w ustawie o podatku akcyzowym. Przy czym, zmiany w ustawie o podatku akcyzowym dotyczyły nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych.

I tak, stosownie do obowiązującego od 1 sierpnia 2016 r. art. 2 pkt 35 ustawy VAT:

Przez podmiot prowadzący skład podatkowy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.).

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.):

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 ustawy o podatku akcyzowym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym:

Przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym:

Skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym:

Za podmiot prowadzący skład podatkowy uznaje się podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Według art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym:

Procedura zawieszenia poboru akcyzy stosowana jest podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach ustawy o podatku akcyzowym i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

Natomiast art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że:

Zarejestrowany odbiorca to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio „zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca” albo „zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca”.

W myśl art. 2 pkt 36 ustawy VAT:

Przez zarejestrowanego odbiorcę - rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy VAT:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

Według art. 103 ust. 5b ustawy VAT:

W przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Jak stanowi art. 103 ust. 5c ustawy VAT:

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy VAT:

Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

Na podstawie art. 17a ustawy VAT:

Płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy VAT:

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powołany przepis jest implementacją przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347 str. 1), zwanej dalej „Dyrektywą 112”.

Art. 69 Dyrektywy 112 stanowi, że:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów VAT staje się wymagalny z chwilą wystawienia faktury, lub, jeżeli przed tym dniem nie wystawiono faktury, z upływem terminu, o którym mowa w art. 222 akapit pierwszy.

W myśl art. 30a ust. 2a ustawy VAT:

Do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast zgodnie z art. 30a ust. 2b ustawy VAT:

Ceny paliw silnikowych, o których mowa w ust. 2a, udostępnia się, na okresy dwutygodniowe, ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego ten okres, uwzględniając ceny hurtowe paliw silnikowych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;

2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;

3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;

4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;

5. objęte pozycją CN 3403;

6. objęte pozycją CN 3811;

7. objęte pozycją CN 3817;

8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;

9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;

10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym:

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym:

Za paliwa opałowe uznawane są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem paliw silnikowych.

W załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 1992 Nr 76 str.1) - w poz. 20 ww. załącznika wymieniono wyroby o kodzie CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 w postaci: „Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów”.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:

Do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej "WIA", stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne:

Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

• wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:

a) paliw stałych lub paliw gazowych,

b) energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,

c) energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,

d) energii elektrycznej:

- z biogazu rolniczego,

- wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,

- wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii,

e) ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW;

•obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem:

a) obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu skroplonym gazem ziemnym dostarczonym z zagranicy dokonanego w punkcie dostawy do terminalu w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w (`(...)`) (Dz. U. z 2014 r. poz. 1501, z 2015 r. poz. 1045 i 1777 oraz z 2016 r. poz. 266), obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100 000 euro, obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 10 000 euro oraz obrotu ciepłem, jeżeli moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;

b) obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdo (`(...)`) S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

c) obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną innego, niż określony w lit. b, dokonywanego przez giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy (`(...)`), lub przez spółkę, której Krajowy (`(...)`) przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające lub zbywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w lit. b.

W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne:

Przez paliwa rozumie się paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemiczne.

Stosownie do art. 3 pkt 3b ustawy Prawo energetyczne:

Paliwa ciekłe to ciekłe nośniki energii, w tym zawierające dodatki:

a) półprodukty rafineryjne,

b) gaz płynny LPG,

c) benzyny pirolityczne,

d) benzyny silnikowe,

e) benzyny lotnicze,

f) paliwa typu benzyny do silników odrzutowych,

g) paliwa typu nafty do silników odrzutowych,

h) inne nafty,

i) oleje napędowe,

j) lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe,

k) ciężkie oleje opałowe,

l) benzyny lakowe i przemysłowe,

m) biopaliwa płynne (ciekłe)

- określone w załączniku B rozdziały 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14.11.2008, str. 1, z późn. zm.), których szczegółowy wykaz ustanawiają przepisy wydane na podstawie art. 32 ust. 6.

Z wniosku wynika, że zajmują się Państwo przeładunkiem paliw ciekłych. Prowadzą Państwo skład podatkowy, o którym mowa w art. 2 pkt 35 ustawy VAT. Zamierzają Państwo podjąć współpracę z kontrahentem, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie przemieszczał do Polski olej napędowy przeznaczony na cele opałowe, o kodach Nomenklatury Scalonej CN 2710 19 47 i CN 2710 19 43. W chwili przemieszczenia olej będzie oznakowany i zabarwiony, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie znakowania i barwienia wyrobów energetycznych. Przemieszczenie oleju opałowego będzie następowało w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, ze składu podatkowego znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, do Państwa składu podatkowego na terytorium Polski.

Państwa wątpliwości dotyczą obowiązku zapłaty podatku VAT w terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem oleju napędowego.

W wydanym w przedmiotowej sprawie orzeczeniu z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zwrócił uwagę, że art. 2 ustawy VAT nie zawiera definicji pojęcia „paliwa silnikowe”. Przy czym, w ocenie Sądu, ustawodawca celowo posłużył się pojęciem „paliwa silnikowe”, a z uwagi na brak definicji tego pojęcia w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, przy jednoczesnym odwołaniu się w art.103 ust. 5a tej ustawy do załącznika nr 2 ustawy o podatku akcyzowym, należy odnieść się do rozumienia tego pojęcia na tle przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Z ustawy o podatku akcyzowym wynika, że definicja paliw silnikowych odwołuje się do przeznaczenia danego wyrobu akcyzowego (który jest także wyrobem energetycznym), a nie do konkretnej pozycji w załącznikach do ustawy o podatku akcyzowym.

Analiza całokształtu przepisów akcyzowych dotyczących opodatkowania wyrobów energetycznych pozwala na wskazanie dwóch kategorii paliw silnikowych, tj.: paliw silnikowych sensu stricto, dla których ustawodawca w art. 89 ust. 1 pkt 2-12 ustawy o podatku akcyzowym określił wprost stawki akcyzy, oraz pozostałych paliw silnikowych, dla których będzie miała zastosowanie najwyższa stawka akcyzy 1822 zł na 1000 l (obniżona o 25 zł w latach 2015-2019).

Wśród paliw silnikowych sensu stricto, art. 89 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w pkt 2, 4-6, 8 i 12 wymienia następujące wyroby energetyczne:

1. benzyny silnikowe o kodach CN 2710 11 45 lub 2710 11 49 (w tym z zawartością biokomponentów);

2. benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70, naftę pozostałą o kodzie CN 2710 19 25, paliwa do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21;

3. oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 41 (w tym z zawartością biokomponentów);

4. biokomponenty stanowiące samoistne paliwa silnikowe;

5. gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych (gaz ziemny skroplony, gazowy, biogaz, wodór i biowodór).

Natomiast pozostałymi paliwami silnikowymi są wszystkie inne wyroby, które są przeznaczone, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Zatem, paliwami silnikowymi są nie tylko inne wyroby energetyczne, które są przeznaczone do ww. celów, ale również wszelkie inne towary, które co do zasady nie są wyrobami energetycznymi, jednak ze względu na swoje przeznaczenie stają się paliwami silnikowymi, a w rezultacie wyrobami energetycznymi i wyrobami akcyzowymi. Przy czym, definicja paliw silnikowych, która zawiera paliwa silnikowe sensu stricto oraz pozostałe paliwa silnikowe, nie obejmuje dodatków i domieszek do paliw silnikowych. Z definicji paliw silnikowych wyłączone zostały również substancje stosowane do znakowania i barwienia (por. „Akcyza. Komentarz” S. Parulski, Wolters Kluwers wydanie III do art. 86).

Olej napędowy, który zamierzają Państwo nabyć wewnątrzwspólnotowo nie będzie paliwem silnikowym sensu stricto w powyższym rozumieniu, gdyż jak wynika z treści wniosku przedmiotem transakcji będzie olej napędowy o kodzie CN 2710 19 43 i CN 2710 19 47.

Paliwa opałowe zostały natomiast zdefiniowane w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z powołanym przepisem, za paliwa opałowe uznawane są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem paliw silnikowych.

Również w przypadku paliw opałowych przepisy akcyzowe pozwalają na wyodrębnienie paliw opałowych sensu stricto i pozostałych paliw opałowych.

Jeżeli chodzi o paliwa opałowe sensu stricto, art. 89 ust. 1 pkt 1, 9, 10, 13 ustawy o podatku akcyzowym wymienia takie wyroby, jak:

1. węgiel i koks przeznaczony do celów opałowych objęte pozycjami CN 2701, 2702, 2704 00,

2. oleje napędowe przeznaczone do celów opałowych o kodach CN od 2710 19 41 do 2710 19 49 zabarwione na czerwono i oznaczone znacznikiem;

3. lekkie i ciężkie oleje opałowe o kodach CN od 2710 19 51 do 2710 19 69,

4. gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe objęte pozycją CN 2711 przeznaczone do celów opałowych.

Z kolei pozostałe paliwa opałowe, to wyroby inne niż wymienione powyżej, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem paliw silnikowych. Pozostałymi paliwami opałowymi mogą być jedynie inne wyroby będące węglowodorami z wyłączeniem torfu. W efekcie zakres wyrobów, które mogą zostać uznane za paliwa opałowe, został ograniczony, zgodnie z przepisami prawa unijnego, jedynie do węglowodorów. Przy tym, podobnie jak w przypadku paliw silnikowych, definicja paliw opałowych nie obejmuje dodatków i domieszek do paliw opałowych. Zgodnie z przepisami prawa unijnego dodatki i domieszki do paliw w ogóle nie mogą stanowić wyrobów energetycznych (por. „Akcyza. Komentarz” S. Parulski, Wolters Kluwers wydanie III do art. 86).

Olej napędowy, który zamierzają Państwo nabyć wewnątrzwspólnotowo będzie paliwem opałowym sensu stricto w powyższym rozumieniu - przedmiotem transakcji będzie bowiem olej napędowy o kodzie CN 2710 19 43 i CN 2710 19 47. Jak wskazano, w poz. 20 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym wymieniono wyroby o kodzie CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 w postaci: „Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów”. Zatem olej napędowy o kodzie CN 2710 19 43 i CN 2710 19 47, który będą Państwo nabywać mieści się w poz. 20 ww. załącznika.

Przez użyte w art. 103 ust. 5a ustawy VAT pojęcie paliwa silnikowe należy rozumieć paliwa silnikowe, w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Ustawodawca ograniczył regulację art. 103 ust. 5a ustawy VAT do podatnika lub płatnika nabywającego wewnątrzwspólnotowo olej napędowy przeznaczony do użycia, oferowany na sprzedaż lub używany do napędu silników spalinowych. Użycie w art. 103 ust. 5a ustawy VAT pojęcia paliwa silnikowe, było celowe i nie można tej regulacji rozszerzać na podatników lub płatników dokonujących nabyć wewnątrzwspólnotowych olejów napędowych do celów grzewczych. Gdyby ustawodawca chciał objąć tą regulacją nabycie olejów napędowych bez względu na ich przeznaczenie, posłużyłby się pojęciem „wyroby akcyzowe” (czy też „wyroby energetyczne” bądź „oleje napędowe bez względu na ich przeznaczenie”) wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym lub pojęciem „paliwa ciekłe” w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne.

Sąd wskazał, że odwołanie się w uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej do pojęcia „paliwa ciekłe”, zaczerpniętego z ustawy Prawo energetyczne nie wpływa na regulację art. 103 ust. 5a ustawy VAT, która odnosi się do paliw silnikowych. Jak bowiem wskazano, posłużenie się pojęciem paliwa silnikowe, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym dotyczyło ograniczenia regulacji art. 103 ust. 5a ustawy VAT do olejów napędowych przeznaczonych wyłącznie do napędu silników spalinowych. Gdyby celem ustawodawcy było objęcie powyższą regulacją także nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów napędowych bez względu na ich przeznaczenie, to art. 103 ust. 5a ustawy VAT odwoływałby się do pojęcia paliwa ciekłe w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne. Natomiast w uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej wyraźnie zaznaczono - w zakresie dotyczącym zmian art. 99 i art. 103 ustawy VAT, że odnoszą się do transakcji wewnątrzwspólnotowych, których przedmiotem są paliwa silnikowe w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Paliwo silnikowe jest wyrobem akcyzowym, w tym wyrobem energetycznym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym i jednocześnie paliwem ciekłym w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne. Tak samo jest z paliwem opałowym. Rozróżnienie między paliwem silnikowym a opałowym zostało wprowadzone z uwagi na przeznaczenie danego oleju napędowego i jego właściwości.

W konsekwencji WSA w Szczecinie uznał, że pojęcie paliwa silnikowe należy odnieść do definicji zawartej w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym i tylko te paliwa podlegają regulacji art. 103 ust. 5a ustawy VAT. Zatem, art. 105 ust. 5a ustawy VAT nie ma zastosowania w analizowanej sprawie.

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z 27 stycznia 2022 r. sygn. I FSK 1193/17, którym oddalił skargę kasacyjną Organu złożoną na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17, przywołał wyrok TSUE z 9 września 2021 r., C-855/19, w którym Trybunał - na gruncie art. 103 ust. 5a ustawy VAT - zbadał zgodność z przepisami Dyrektywy 112 regulacji krajowej ustanawiającej obowiązek zapłaty VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69 tej Dyrektywy.

W wyroku I FSK 1193/17 z 27 stycznia 2022 r., NSA wskazał, że: „(…) na tym etapie postępowania nie jest już istotne to jak należy rozumieć pojęcie „paliwa silnikowe”, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT. Istotne jest bowiem zagadnienie zgodności omawianego przepisu z prawem unijnym. Zagadnienie to było przedmiotem pytania prejudycjalnego w sprawie C-855/19. (…)

W wyroku z 29 września 2021 r., w sprawie C-855/19, ECLI:EU:C:2021:714 Trybunał uznał, że „artykuły 69, 206 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który ustanawia obowiązek zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu tego art. 69”.

W uzasadnieniu wyroku Trybunał zauważył, że wprawdzie państwa członkowskie mogą na podstawie art. 206 zdanie drugie dyrektywy 112 odstąpić od zasady płatności przy składaniu deklaracji okresowej i pobierać zaliczki, ale z możliwości tej można skorzystać tylko w zakresie, w jakim dotyczy ona podatku, który stał się wymagalny (pkt 32 uzasadnienia wyroku). W ocenie TS art. 206 zdanie drugie dyrektywy 112 stanowi złagodzenie zasady ustanowionej w zdaniu pierwszym tego przepisu, ustanawiającym obowiązek zapłaty w momencie złożenia deklaracji VAT, który znajduje się w tytule XI rozdział 1 tej dyrektywy („Obowiązek podatkowy”), o tyle artykuł ten nie może ustanawiać odstępstwa od art. 62 i 69 wspomnianej dyrektywy, które objęte są tytułem VI tej dyrektywy („Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego i wymagalność podatku”) (pkt 33 uzasadnienia wyroku). Jak bowiem zauważył Trybunał możliwość pobierania zaliczek przewidziana na podstawie art. 206 zdanie drugie dyrektywy 112 pozwala państwom członkowskim na przyspieszenie nie daty wymagalności VAT, lecz jedynie daty zapłaty podatku, który stał się już wymagalny. Dlatego uznał, że przepis ten należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa państwa członkowskiego wymagającemu zapłaty VAT, zanim podatek ten stanie się wymagalny na podstawie art. 69 tej dyrektywy”) (pkt 34 uzasadnienia wyroku). Wniosku tego, w ocenie TS, nie podważa art. 273 dyrektywy 112, który stanowi, że z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków wymienionych w tym przepisie państwa członkowskie mogą wprowadzić inne obowiązki, które uznają one za niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobiegania oszustwom podatkowym. O ile bowiem państwa członkowskie dysponują zakresem uznania co do środków zmierzających do osiągnięcia tych celów, o tyle są one jednak zobowiązane do wykonywania swoich kompetencji w tej dziedzinie z poszanowaniem prawa Unii (pkt 35 uzasadnienia wyroku).

W związku z tym Trybunał uznał, że przepis prawa krajowego można uznać za zgodny ze wspomnianym art. 273 wyłącznie w zakresie, w jakim jest on zgodny w szczególności z innymi przepisami dyrektywy 112 (pkt 35 uzasadnienia wyroku).

(…) Z powyższego wynika, że art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, który nakłada obowiązek wcześniejszej zapłaty VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69 dyrektywy 112, jest niezgodny z przepisami dyrektywy VAT.

Art. 103 ust. 5a ustawy o VAT powoduje powstanie obowiązku wcześniejszej zapłaty VAT z naruszeniem art. 69 dyrektywy VAT, niezależnie od wystawienia faktury lub upływu określonego w tym przepisie terminu (nie później niż piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego, w przypadku gdy faktura nie została wystawiona przed tą datą), po upływie którego podatek staje się siłą rzeczy wymagalny. W odniesieniu do nabyć wewnątrzwspólnotowych, wprawdzie zgodnie z art. 68 dyrektywy 112 zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce w dniu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jednak podatek ten staje się wymagalny na podstawie art. 69 tej dyrektywy w związku z art. 222 tej dyrektywy dopiero w późniejszym terminie, czyli w chwili wystawienia faktury lub nie później niż piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego, w przypadku gdy faktura nie została wystawiona przed tą datą.

Wobec powyższego nie mógł zostać uwzględniony, sformułowany w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 103 ust. 5a ustawy o VAT poprzez błędną wykładnię. Wydana w rozpatrywanej sprawie interpretacja indywidualna naruszała prawo, ponieważ stanowisko zajęte przez organ interpretacyjny oparte zostało na niezgodnym z dyrektywą art. 103 ust. 5a ustawy o VAT (…)”.

NSA wskazał, że art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, który nakłada obowiązek wcześniejszej zapłaty VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69 dyrektywy 112, nie może mieć zastosowania w analizowanej sprawie.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, zapadły w analizowanej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2022 r., sygn. I FSK 1193/17 należy wskazać, że art. 103 ust. 5a ustawy VAT jest niezgodny z art. 69 Dyrektywy 112. W konsekwencji, z uwagi na niezgodność art. 103 ust. 5a ustawy VAT z art. 69 Dyrektywy 112, przepis ten nie będzie miał zastosowania w analizowanej sprawie. Tym samym, w odniesieniu do dokonywanego przez Państwa wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju napędowego o kodzie CN 2710 19 43 i CN 2710 19 47 zastosowanie znajdą przepisy ogólne dotyczące rozliczenia podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

W związku z powyższym uzasadnieniem, Państwa stanowisko co do braku obowiązku obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia ww. oleju napędowego z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do Państwa składu podatkowego, który znajduje się na terytorium Polski, na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy VAT należało uznać za prawidłowe.

Przy czym, należy wskazać, że wynika to z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2022 r., sygn. I FSK 1193/17, w którym Sąd uznał, że art. 103 ust. 5a ustawy VAT jest niezgodny z art. 69 Dyrektywy 112.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Sz 262/17 oraz orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2022 r., sygn. I FSK 1193/17.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).