0115-KDST2-2.440.13.2022.3.PS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (`(...)`) z dnia 24 stycznia 2022 r. (data wpływu), uzupełnionego w dniach 18 marca i 29 kwietnia 2022 r, (daty wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – statek typu pchacz (`(...)`)

Opis towaru: pchacz (`(...)`) Nr Rejestru (`(...)`), statek z napędem mechanicznym, dopuszczony do pracy przy sile wiatru do (`(...)`) i wysokości fali do (`(...)`), wykorzystywany (`(...)`) w obszarze portów (`(...)`) w zakresie holowania innych jednostek pływających

Rozstrzygnięcie: CN 8904 00 99 00

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w związku art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniach 18 marca i 29 kwietnia 2022 r., w zakresie sklasyfikowania towaru: statek typu pchacz (`(...)`) według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku i w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług statkami typu pchacz (`(...)`), zarejestrowanymi w Urzędzie Morskim (nr Kart Bezpieczeństwa (`(...)`)), posiadającymi świadectwa klasy PRS (nr Rejestru (`(...)`)).(`(...)`).

(`(...)`)

(`(...)`)

(`(...)`)

Wniosek dotyczy statku pchacz (`(...)`) Nr Rejestru PRS (`(...)`), nr rejestracyjny (`(...)`), Świadectwo Klasy nr (`(...)`), Karta Bezpieczeństwa nr (`(...)`).

(`(...)`)

(`(...)`)

(`(...)`)

(`(...)`)

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej Nomenklatura scalona obejmuje:

a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;

b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;

c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Natomiast Reguła 6 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej stanowi, że klasyfikacja towarów do podpozycji tej samej pozycji powinna być przeprowadzona zgodnie z ich treścią i uwagami do nich, z uwzględnieniem ewentualnych zmian wynikających z powyższych reguł, stosując zasadę, że tylko podpozycje na tym samym poziomie mogą być porównywane. Odpowiednie uwagi do sekcji i działów mają zastosowanie również do tej reguły, jeżeli treść tych uwag nie stanowi inaczej.

Zgodnie z tytułem działu 89 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Statki, łodzie oraz konstrukcje pływające”

W uwadze dodatkowej nr 1 do ww. działu wskazano, że „Podpozycje 8901 10 10, 8901 20 10, 8901 30 10, 8901 90 10, 8902 00 10, 8903 91 10, 8903 92 10, 8904 00 91 i 8906 90 10 dotyczą jedynie jednostek pływających, zaprojektowanych jako pełnomorskie, posiadających całkowitą długość kadłuba (wyłączając wszystkie wystające części) nie mniejszą niż 12 m. Jednak łodzie rybackie i łodzie ratunkowe, zaprojektowane jako pełnomorskie, należy uważać za pełnomorskie jednostki pływające, niezależnie od ich długości.”

Z kolei z zapisów uwagi dodatkowej nr 1 Not wyjaśniających do Nomenklatury scalonej wynika, że „Wyrażenie „statki wodne konstruowane jako statki pełnomorskie” oznacza jednostki pływające, które ze względu na ich budowę i wyposażenie są przystosowane do pływania po morzu, nawet w złą pogodę (siła wiatru około 7 w skali Beauforta). Jednostki takie wyposażone są zazwyczaj w wodoszczelne pokłady i odporne na wpływy atmosferyczne nadbudówki.

Wyrażenie „całkowita długość kadłuba” oznacza długość kadłuba mierzoną pomiędzy najbardziej wysuniętym punktem dziobu a położonym najbardziej w tyle punktem rufy, ale nie obejmuje części wystających, nawet ukształtowanych razem z kadłubem (na przykład steru, bukszprytu, platform rybackich lub burt do nurkowania).

Wyrażenie „statki pełnomorskie” oznacza statki i poduszkowce, które spełniają powyższe warunki, nawet jeżeli w rzeczywistości są wykorzystywane głównie na wodach przybrzeżnych, w ujściach rzek lub na jeziorach itp. (…).”

Jednocześnie TSUE w wyroku z dnia 11 marca 2020 r. w sprawie C-192/19 orzekł, że: „Uwagę dodatkową nr 1 do działu 89 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, w brzmieniu wynikającym z rozporządzenia Komisji (WE) nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że zawarte w tej uwadze dodatkowej pojęcie „jednostek pływających zaprojektowanych jako pełnomorskie” nie obejmuje statków, które ze względu na właściwości nierozerwalnie związane z ich budową są w stanie pływać w złą pogodę jedynie w odległości do około 21 mil morskich od wybrzeża.”

Pozycja 8904 obejmująca „Holowniki i pchacze” zawiera:

8904 00 10 00 - Holowniki

Pchacze

8904 00 91 00 Pełnomorskie

8904 00 99 00 Pozostałe

Szczegółowa analiza ww. zapisów Nomenklatury scalonej prowadzi do wniosku, że statek typu pchacz (`(...)`) objęty jest podpozycją 8904 00 99 00, a nie jak wskazuje Wnioskodawca – 8904 00 91.

Mając bowiem na uwadze fakt, że statek - zgodnie z kartą bezpieczeństwa – został dopuszczony do uprawiania żeglugi jako pchacz w żegludze portowej (`(...)`) stwierdzić należy, że nie jest on jednostką zaprojektowaną jako pełnomorska, klasyfikowaną do podpozycji CN 8904 00 91 00.

Uwzględniając powyższe przedmiotowy towar spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych podpozycją CN 8904 00 99 00. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1. i 6. reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw i importu:

a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:

‒ pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),

‒ pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),

‒ pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10),

‒ pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10),

‒ pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10),

‒ pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10),

‒ pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10)

b) używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),

c) jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90).

Jak stanowi art. 2 pkt 30 ustawy, przez ex rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Wskazać należy, że powyższy przepis art. 83 ustawy o podatku od towarów i usług jest implementacją art. 148 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą VAT (podatek od towarów i usług). Zgodnie z tym przepisem, zamieszczonym w Rozdziale 7 „Zwolnienia związane z transportem międzynarodowym”, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

a) dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład;

b) dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego okrętów wojennych objętych kodem 8906 10 00 nomenklatury scalonej (NS), opuszczających ich własne terytorium i kierujących się do portu lub kotwicowiska znajdującego się poza terytorium danego państwa członkowskiego;

c) dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji;

d) świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w lit. c), na bezpośrednie potrzeby jednostek pływających, o których mowa w lit. a), oraz ich ładunków;

(…).

Należy podkreślić, że zwolnienia przewidziane w art. 148 Dyrektywy VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa Unii, które powinny podlegać jednolitej wykładni i jednolitemu stosowaniu w całej Unii Europejskiej. Oznacza to, że zwolnienie określonej transakcji z VAT nie zależy od jej klasyfikacji w prawie krajowym. Ponadto, ponieważ zwolnienia stanowią odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą każda odpłatna dostawa towarów i usługa świadczona odpłatnie przez podatnika podlegają VAT, zwolnienia te powinny być interpretowane w sposób ścisły.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku wskazać należy, że w wyroku TSUE z dnia z dnia 14 września 2006 r. w sprawach połączonych C‑181/04 do C‑183/04 Trybunał orzekł: „14. (…) nawet jeśli niektóre wersje językowe art. 15 pkt 4 lit. a) szóstej dyrektywy prowadzą do rozbieżnych wykładni, struktura i cel tego przepisu przemawiają za stosowaniem kryterium wykorzystywania do żeglugi na pełnym morzu do wszystkich rodzajów statków wymienionych w tym przepisie. Z tytułu tego artykułu, który brzmi „Zwolnienia wywozu poza obszar Wspólnoty, operacji podobnych i transportu międzynarodowego” wynika, że celem tego przepisu jest zwolnienie od podatku VAT zaopatrzenia statku oraz, pod pewnymi warunkami, dostaw towarów na statki morskie. Stosowanie kryterium wykorzystywania do żeglugi na pełnym morzu wyklucza zwolnienie statków morskich używanych do celów handlowych, przemysłowych lub rybołówstwa w zakresie, w jakim działalność ta nie jest wykonywana na pełnym morzu. Gdyby przepis ten interpretować w ten sposób, że dotyczy on nie tylko statków, które są wykorzystywane do żeglugi na pełnym morzu, art. 15 pkt 4 lit. b), który przewiduje takie zwolnienie dla statków, które są używane do połowu przybrzeżnego ryb, byłby zbyteczny”.

W tym kontekście należy stwierdzić, że dostawa jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu jest zwolniona z VAT na mocy art. 148 lit. a) i c) Dyrektywy VAT, pod warunkiem, że jednostki te są przeznaczone do przemieszczania się na pełnym morzu. Tym samym jednostka pływająca może zostać uznana za „jednostkę pływającą przeznaczoną do żeglugi na pełnym morzu” tylko wtedy, gdy jest używana, przynajmniej głównie lub w przeważającej mierze, w celu przemieszczania się w obszarze morskim.

Opisany we wniosku statek klasyfikowany jest do podpozycji 8904 00 99 00 Nomenklatury scalonej (CN) i w świetle powyższej wykładni nie jest jednostką pływającą używaną do żeglugi na pełnym morzu (wykorzystywanie na obszarze portów (`(...)`) przewożącą odpłatnie pasażerów lub używaną do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy od podatku od towarów i usług. Ponadto przedmiotowa jednostka pływająca nie jest również morskim statkiem ratowniczym oraz jednostką pływającą używaną do rybołówstwa przybrzeżnego wskazaną w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. b oraz lit. c. W związku z powyższym jej dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

‒ podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

‒ towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).