📖 Pełna treść interpretacji
WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową oraz art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 2 marca 2022 r. (data wpływu), uzupełnionego w dniu 13 kwietnia 2022 r. (daty wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.
Przedmiot wniosku: towar (świadczenie kompleksowe) – energia elektryczna wykorzystywana do ładowania pojazdów elektrycznych za pośrednictwem ogólnodostępnej stacji ładowania
Opis świadczenia: świadczenie związane z udostępnieniem ogólnodostępnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych, na które składa się: dostęp do ładowarki, energia elektryczna, dedykowane miejsce postojowe oraz wsparcie techniczne
Rozstrzygnięcie: CN 2716 00 00
Stawka podatku od towarów i usług: 5%
Podstawa prawna: art. 146db pkt 1 ustawy
Cel wydania WIS: na potrzeby stosowania § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2021 r. poz. 2442, z późn. zm.) w związku z poz. 2 załącznika do tego rozporządzenia oraz określenie stawki podatku od towarów i usług
UZASADNIENIE
W dniu 2 marca 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniu 13 kwietnia 2022 r., w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby stosowania § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2021 r. poz. 2442, z późn. zm.) w związku z poz. 2 załącznika do tego rozporządzenia.
W treści wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący szczegółowy opis.
Wnioskodawca zamierza (`(...)`) wprowadzić ogólnodostępne stacje ładowania (dalej jako: „OSŁ”). W tym zakresie Wnioskodawca zamierza zainstalować ładowarki o wysokiej mocy ładowania (`(...)`)(tzw. high power charging). (`(...)`).
W ramach planowanej infrastruktury OSŁ Wnioskodawca zamierza umożliwić klientom m.in.:
‒ dostęp do nowoczesnych, szybkich ładowarek do pojazdów elektrycznych o wysokiej mocy (`(...)`),
‒ przepływ energii elektrycznej do akumulatora pojazdu elektrycznego,
‒ wsparcie techniczne.
Energia elektryczna dostępna w OSŁ będzie pochodziła z sieci energetycznej. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości energia elektryczna będzie pochodziła z własnej infrastruktury OZE (odnawialne źródła energii).
Oferta Wnioskodawcy będzie skierowana zarówno do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jak i do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, będących podatnikami VAT (podatek od towarów i usług).
Świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem wniosku, składa się z czterech elementów:
1. dostęp do nowoczesnej, szybkiej ładowarki do pojazdów elektrycznych o wysokiej mocy do (`(...)`)
2. przepływ energii elektrycznej do akumulatora pojazdu elektrycznego
(`(...)`)
3. dedykowane miejsce postojowe
(`(...)`)
4. wsparcie techniczne
(`(...)`)
Poszczególne świadczenia wchodzące w zakres świadczenia będącego przedmiotem wniosku są ze sobą tak ściśle powiązane, że w aspekcie gospodarczym tworzą obiektywnie jedną nierozłączną całość. O niezbędnych zależnościach zachodzących pomiędzy poszczególnymi elementami świadczą następujące okoliczności:
(`(...)`)
Poszczególne czynności wchodzące w skład świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem wniosku są ze sobą funkcjonalnie powiązane. Rozłączenie tych elementów powodowałoby utratę użyteczności bądź jakości świadczenia i pozbawiałoby całość kompletnego charakteru. Poszczególne czynności wchodzące w skład świadczenia będącego przedmiotem wniosku są ze sobą tak ściśle powiązane, że w aspekcie gospodarczym obiektywnie tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Są one względem siebie komplementarne, jak już było przedstawione powyżej.
Celem opisanego we wniosku świadczenia kompleksowego jest ładowanie akumulatora pojazdu elektrycznego w konkretnym miejscu, czasie, w oczekiwanych przez klienta ramach czasowych, przy zapewnieniu odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa korzystania z OSŁ. Z tej perspektywy niezbędne jest zapewnienie przez Wnioskodawcę wszystkich tych elementów, a brak któregokolwiek z nich oznaczałby, że świadczenie nie ma kompletnego charakteru i nie spełnia pożądanego przez klienta celu. Niezbędność realizacji wszystkich elementów świadczenia polega na następujących zależnościach przedstawionych również powyżej.
(`(...)`)
Z punktu widzenia nabywcy, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności stanowią jedną całość i zmierzają do realizacji wspólnego im celu, jakim jest ładowanie akumulatora pojazdu elektrycznego w konkretnym miejscu, czasie, przy zapewnieniu określonego poziomu bezpieczeństwa, w oczekiwanych przez klienta ramach czasowych. Osiągnięcie tego celu wymaga spełnienia wszystkich elementów wyróżnionych jako składowe świadczenia kompleksowego, które z punktu widzenia nabywcy mogą funkcjonować zgodnie z zamierzonym celem dopiero w połączeniu jako całość.
(`(...)`)
Właścicielem stacji ładowania jest / będzie Wnioskodawca.
(`(...)`)
Proponowana przez Wnioskodawcę klasyfikacja świadczenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, tj. czynności związanych z udostępnieniem ogólnodostępnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych (dalej jako: „świadczenie”), według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU): pozycja 35.14.10.0.
Jak wskazano w Wyjaśnieniach do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), sekcja D PKWiU obejmuje między innymi: energię elektryczną; usługi w zakresie dostarczania energii elektrycznej, gazu ziemnego, pary wodnej i gorącej wody za pomocą stałej infrastruktury (sieci) zasilającej i rurociągów (rozmiar sieci nie wpływa na zaklasyfikowanie); usługi w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, gazu, pary wodnej, gorącej wody itp. na terenach przemysłowych i w budynkach mieszkalnych; oraz usługi związane z wytwarzaniem, kontrolą oraz rozprowadzaniem energii elektrycznej i gazu.
Jedynym działem sekcji D PKWiU jest dział 35 „Energia elektryczna, paliwa gazowe, para wodna, gorąca woda i powietrze do układów klimatyzacyjnych”. Co za tym idzie, należy uznać, że zakresy przedmiotowe sekcji D i działu 35 są w istocie tożsame.
W ramach działu 35 grupa 35.1 („Usługi w zakresie przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej”) obejmuje, zgodnie z treścią wyjaśnień do PKWiU, energię elektryczną, jej wytwarzanie, przesyłanie jej z miejsca wytworzenia do systemów dystrybucji oraz dystrybucję do odbiorców końcowych.
Istotą świadczenia jest udostępnienie nowoczesnych, szybkich ładowarek do pojazdów elektrycznych o wysokiej mocy (`(...)`) umożliwiających przepływ energii elektrycznej do akumulatora pojazdu elektrycznego. W ocenie Wnioskodawcy, dla świadczenia mającego za przedmiot przepływ energii elektrycznej przy zastosowaniu określonej, wyspecjalizowanej technologii przepływu, grupa 35.1 PKWiU jest bezsprzecznie jedynym właściwym grupowaniem.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie jako czynność odpłatna powinno korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, przewidzianego § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. 2021, poz. 2442 ze zm.) w związku z poz. 2 załącznika do tego rozporządzenia, w którym wymieniono dostawę towarów lub świadczenie usług klasyfikowanych do działu 35 PKWiU.
Do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca dołączył:
(`(...)`)
Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (dostawa towaru)
Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jeżeli jednak z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie obejmuje kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.
Zagadnienie to było przedmiotem orzeczeń wydanych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”).
Można tu przywołać na przykład wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 – Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien oraz wyrok z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 – Aktiebolaget NN v. Skatteverket. Wynika z nich, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, są ze sobą tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania VAT.
Podobnie w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, ECLI:EU:C:2012:597, pkt 15 i 16 wyroku, TSUE stwierdził: „Jednakże jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia czy też kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku VAT. Z orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (wyrok z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz. s. I-897, pkt 51).
Jak wynika z orzecznictwa TSUE, gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności. Po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług. Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia.
Pojedyncze świadczenie kompleksowe ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą (główną), podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.
Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu, tj. do wykonania świadczenia głównego. Czynność należy natomiast uznać za pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, gdy cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.
Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności zasadniczej, głównej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.
Zatem świadczenie kompleksowe (złożone) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie główne i świadczenia pomocnicze tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia głównego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia głównego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, to wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.
Powyższe kryteria zostały podsumowane w wyroku TSUE z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie C-581/19.
Powołując się na dotychczasowe własne orzecznictwo TSUE wyjaśnił w nim, że pierwszym kryterium, które należy wziąć pod uwagę rozpatrując świadczenie pod kątem jego kompleksowości, jest brak samodzielnego celu świadczenia z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Zatem świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz środek, dzięki któremu można lepiej skorzystać z usługi głównej. Drugie kryterium, które stanowi w rzeczywistości wskazówkę istnienia pierwszego, dotyczy uwzględnienia wartości każdego ze świadczeń składających się na transakcję gospodarczą, przy czym jedna z nich jest minimalna, a nawet marginalna w stosunku do drugiej.
W opisanym przypadku elementem dominującym (świadczeniem głównym) jest/będzie dostawa energii elektrycznej. Przedmiotowa energia wykorzystywana jest bowiem do ładowania pojazdów elektrycznych za pośrednictwem ogólnodostępnej stacji ładowania. Pozostałe czynności (tj. dostęp do nowoczesnej i szybkiej ładowarki do pojazdów elektrycznych o wysokiej mocy (`(...)`), dedykowane miejsce postojowe oraz wsparcie techniczne) są/będą świadczeniami pomocniczymi (w stosunku do świadczenia głównego), gdyż dla nabywców nie stanowią/nie będzie stanowić celu samego w sobie, lecz mają za zadanie jedynie ułatwić dostęp do świadczenia głównego.
Z opisu wynika, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności (tj. dostęp do nowoczesnej i szybkiej ładowarki do pojazdów elektrycznych o wysokiej mocy (`(...)`), przepływ energii elektrycznej do akumulatora pojazdu elektrycznego, dedykowane miejsce postojowe oraz wsparcie techniczne) z których składa się transakcja będąca przedmiotem sprawy, są ze sobą ściśle powiązane, prowadzą do realizacji określonego celu i z punktu widzenia nabywcy tworzą jedną całość.
Mając powyższe na uwadze, świadczenie związane z udostępnieniem ogólnodostępnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych dla celów podatku VAT należy uznać za jedno świadczenie kompleksowe, w którym świadczeniem głównym jest/będzie dostawa towaru tj. dostawa energii elektrycznej.
Uzasadnienie klasyfikacji towaru
Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.
Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Nomenklatura scalona obejmuje:
a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;
b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;
c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.
Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.
Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednego i tego samego działu, pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.
Reguła 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.
Zgodnie z tytułem działu 27 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Paliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji; substancje bitumiczne; woski mineralne”.
Kod CN 2716 00 00 nosi nazwę „Energia elektryczna”.
Uwzględniając powyższe, przedmiotowy towar (energia elektryczna) spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych kodem 2716 00 00 Nomenklatury scalonej (CN). Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1. reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.
Uzasadnienie klasyfikacji towaru na potrzeby stosowania § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z poz. 2 załącznika do tego rozporządzenia
Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).
Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).
Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:
‒ niniejszych zasad metodycznych,
‒ uwag do poszczególnych sekcji,
‒ schematu klasyfikacji.
Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:
‒ symbole grupowań,
‒ nazwy grupowań.
Stosownie do pkt 5.2.1 zasad metodycznych, PKWiU 2015 w zakresie wyrobów opracowano, uwzględniając właściwości fizyczne oraz strukturę wyrobów. Ma to swoje potwierdzenie w przyjętych podstawowych kryteriach podziału (por. 5.1.5).
W PKWiU 2015 zakres rzeczowy większości grupowań obejmujących wyroby jest określony zakresem rzeczowym odpowiednich pozycji CN, to znaczy, że grupowanie PKWiU 2015 odpowiada z reguły całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN.
Stosownie do pkt 5.1.5 usystematyzowanie poszczególnych grup produktów w PKWiU 2015 następuje na podstawie następujących podstawowych kryteriów klasyfikacji:
w zakresie wyrobów:
‒ kryterium pochodzenia wytwórczego (przemysłowego) wg rodzajów działalności,
‒ kryterium surowcowe,
‒ kryterium technologii wytwarzania,
‒ kryterium konstrukcji wyrobu,
‒ kryterium przeznaczenia.
W pkt 7.5 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania wyrobów.
Ze względu na ścisłe uzależnienie zakresów rzeczowych grupowań PKWiU 2015 od Nomenklatury Scalonej (CN) (por. pkt 5.2.1) przy zaliczaniu wyrobów do poszczególnych grupowań PKWiU 2015 należy stosować „Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)” zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.
Klasyfikacja według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), którą zaproponował Wnioskodawca dla świadczenia opisanego we wniosku to 35.14.10.0.
Zgodnie z tytułem, Sekcja D Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „ENERGIĘ ELEKTRYCZNĄ, PALIWA GAZOWE, PARĘ WODNĄ, GORĄCĄ WODĘ I POWIETRZE DO UKŁADÓW KLIMATYZACYJNYCH”.
Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja D obejmuje:
‒ energię elektryczną,
‒ gaz wytworzony,
‒ usługi w zakresie dostarczania energii elektrycznej, gazu ziemnego, pary wodnej i gorącej wody za pomocą stałej infrastruktury (sieci) zasilającej i rurociągów (rozmiar sieci nie wpływa na zaklasyfikowanie),
‒ usługi w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, gazu, pary wodnej, gorącej wody itp. na terenach przemysłowych i w budynkach mieszkalnych,
‒ usługi związane z wytwarzaniem, kontrolą oraz rozprowadzaniem energii elektrycznej i gazu,
‒ usługi w zakresie dostarczania pary wodnej i powietrza do układów klimatyzacyjnych.
Sekcja ta nie obejmuje:
‒ usług zakładów wodociągowych i kanalizacyjnych, sklasyfikowanych w odpowiednich podklasach działów 36 i 37,
‒ usług instalowania liczników energii elektrycznej, sklasyfikowanych w 43.21.10.2,
‒ usług instalowania wodomierzy, sklasyfikowanych w 43.22.11.0,
‒ usług instalowania gazomierzy, sklasyfikowanych w 43.22.22.0,
‒ sprzedaży hurtowej gazu ziemnego skroplonego, sklasyfikowanej w 46.71.13.0,
‒ sprzedaży detalicznej gazu w butlach, sklasyfikowanej w 47.00.85.0,
‒ transportu gazu ziemnego rurociągami przesyłowymi, sklasyfikowanego w 49.50.12.0,
‒ odczytywania wskazań liczników energii elektrycznej i cieplnej oraz wskazań wodomierzy i gazomierzy, sklasyfikowanego w 82.99.19.0.
W sekcji D zawarty jest dział 35 „ENERGIA ELEKTRYCZNA, PALIWA GAZOWE, PARA WODNA, GORĄCA WODA I POWIETRZE DO UKŁADÓW KLIMATYZACYJNYCH”, który obejmuje grupę 35.1 „USŁUGI W ZAKRESIE PRZESYŁANIA I DYSTRYBUCJI ENERGII ELEKTRYCZNEJ”. Grupa ta obejmuje:
‒ energię elektryczną, jej wytworzenie, przesyłanie jej z miejsca wytworzenia do systemów dystrybucji oraz dystrybucję do odbiorców końcowych.
Uwzględniając powyższe, świadczenie kompleksowe będące przedmiotem analizy, gdzie świadczeniem głównym jest energia elektryczna, spełnia kryteria i posiada właściwości dla działu PKWiU 35.
Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015).
Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług
W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.
Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:
-
kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
-
wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.
Zgodnie z art. 146db pkt 1 ustawy dodanym przez art. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 196), w okresie od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 lipca 2022 r. dla energii elektrycznej (CN 2716 00 00) - stawka podatku wynosi 5%.
W związku z powyższym, ponieważ opisany we wniosku towar (energia elektryczna), stanowiący dominujący element świadczenia kompleksowego, klasyfikowany jest do kodu CN 2716 00 00 Nomenklatury scalonej (CN), jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5%, na podstawie art. 146db pkt 1 ustawy.
Powyższa stawka ma zastosowanie dla towaru, którego dostawa ma dominujący charakter dla opisanego świadczenia kompleksowego, tym samym każdy składnik świadczenia kompleksowego będzie opodatkowany tą stawką podatku.
Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2021 r. poz. 2442, z późn. zm.),
1. Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.
2. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.
W załączniku do rozporządzenia, zawierającym czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, w poz. 2 wskazano PKWiU 35„Energia elektryczna, paliwa gazowe, para wodna, gorąca woda i powietrze do układów klimatyzacyjnych”.
W celu natomiast potwierdzenia, czy istnieje (nie istnieje) obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.
Informacje dodatkowe
Niniejsza WIS zawiera klasyfikację towaru według kodu Nomenklatury scalonej (CN) niezbędną do określenia właściwej stawki podatku od towarów i usług oraz według działu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) niezbędną dla potrzeb stosowania § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2021 r. poz. 2442, z późn. zm.) w związku z poz. 2 załącznika do tego rozporządzenia.
Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towaru (świadczenia kompleksowego) tożsamego pod każdym względem z towarem (świadczeniem kompleksowym) będącym przedmiotem niniejszej decyzji.
Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru (świadczenia kompleksowego) będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:
‒ podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy);
‒ towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).
Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).
W tym konkretnym przypadku niniejsza WIS ma moc wiążącą do 31 lipca 2022 r., chyba że nastąpi przedłużenie zastosowania stawki 5% wynikające z przepisu art. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 196).
Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.
POUCZENIE
Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.
W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).