Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług zakresie pytania nr 1 wniosku jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku odpowiedniego wykazywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej i udokumentowanej fakturą, w celu sporządzenia i przesłania do urzędu skarbowego pliku JPK VAT (podatek od towarów i usług) z deklaracją podatkową (pytanie nr 1 wniosku). Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 kwietnia 2022 r. (wpływ 20 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z siedzibą (…) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce. Spółka prowadzi sprzedaż usług i towarów związanych z usługami pogrzebowymi, głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a także sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą, a skoordynowany system księgowy Spółki, którym operuje na co dzień wymaga wystawienia faktury VAT dla każdej transakcji.

W sytuacji, w której Spółka dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, najpierw zostaje wystawiona faktura VAT, potwierdzająca dokonanie transakcji, a następnie, zgodnie z obowiązkiem jest ona fiskalizowana na drukarce fiskalnej. Wystawienie faktury VAT dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej dla świadczonych przez Spółkę usług funeralnych jest niezbędne, gdyż faktura ta stanowi podstawowy dokument uzyskania zasiłku pogrzebowego.

W związku z powyższym, Spółka na rzecz takich podmiotów nie wystawia żadnych paragonów, tylko i wyłącznie fiskalizuje wystawione faktury VAT, zgodnie z obowiązkiem. Wydruk z drukarki fiskalnej jest dopinany do kopii faktury i zostaje w dokumentacji Spółki natomiast sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych potwierdza wystawiona faktura VAT.

Ze względu na rozbudowaną księgowość w Spółce i zautomatyzowany program księgowy, do deklaracji VAT 7 oraz JPK V7, system przenosi wszystkie wystawione faktury VAT automatycznie. Natomiast mimo generowania z drukarki fiskalnej raportu miesięcznego, raport ten nie stanowi podstawy ujęcia w księgach.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca doprecyzował w uzupełnieniu, że sprzedaż na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej dla celów sporządzenia deklaracji VAT i JPK V7 Spółka wykazuje w oparciu o wystawione dla wszystkich bez wyjątku faktury VAT przy pomocy programu sprzedażowego, które dodatkowo fiskalizuje na drukarce fiskalnej. Faktury te Spółka oznacza symbolem „FP” i dodatkowo wykazuje sprzedaż z raportu miesięcznego z drukarki fiskalnej z oznaczeniem „RO”. Natomiast sprzedaż na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą wykazuje na podstawie wystawionej faktury VAT.

Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych przy użyciu kasy rejestrującej.

Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych Spółka dokumentuje fakturą wystawioną przez program sprzedażowy, a nie z kasy rejestrującej.

Spółka do kopii faktury VAT, wystawionej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych, dopina wydruk „paragon fiskalny”. Spółka korzysta z drukarki fiskalnej sterowanej za pomocą programu sprzedażowego.

Pytanie nr 1 wniosku (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku z opisaną wyżej sytuacją Spółka ma prawo do zastosowania opisanego w stanie faktycznym sposobu ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie miesięcznego raportu fiskalnego z drukarki fiskalnej z oznaczeniem „RO” i faktur VAT z oznaczeniem „FP” w deklaracji VAT oraz w JPK V7?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka, aby sprostać wymaganiom przedstawionym w przedmiotowym Rozporządzeniu, postanowiła oznaczać wystawione faktury VAT na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalność gospodarczej symbolem „FP” i jednocześnie wprowadzać do ewidencji VAT raport fiskalny miesięczny z oznaczeniem „RO”. Jednakże zdarzają się sytuacje w niektórych miesiącach, że miesięczny raport fiskalny wydrukowany z drukarki fiskalnej różni się o „grosze” od zestawienia wszystkich faktur VAT w rejestrze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ponieważ program księgowy sumuje wartość netto, VAT i brutto z wystawionych faktur VAT, natomiast w raporcie fiskalnym miesięcznym VAT liczony jest od ogólnej wartości netto, a nie z podsumowania poszczególnych, wystawionych wydruków fiskalnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług, mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym:

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy:

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Stosownie do treści art. 99 ust. 11b ustawy:

deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy:

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy:

podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.

Stosownie do art. 109 ust. 3b ustawy:

podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy VAT czynni są obowiązani przesyłać za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję prowadzoną na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 poz. 1988 ze zm.), którego przepisy weszły w życie 1 października 2020 r.

Natomiast obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi/towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy:

w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Na postawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a) w postaci papierowej lub

b) za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Zgodnie natomiast z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy:

podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani: dokonać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b.

Stosownie do § 3 Rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 12 września 2021 r. w sprawie wymagań technicznych dla kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1759):

kasa jest urządzeniem samodzielnym lub może stanowić część systemu kasowego.

Jak stanowi § 4 ww. Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 12 września 2021 r.:

kasy, ze względu na konstrukcję, dzieli się na następujące rodzaje:

1. kasy autonomiczne - kasy z wbudowaną bazą danych o towarach i usługach, zwaną dalej „bazą towarową”, z możliwością jej zmiany, niewymagające programu aplikacyjnego do obsługi kasy;

2. drukarki fiskalne - kasy sterowane przez interfejs komunikacyjny za pomocą programu aplikacyjnego, które zamiast bazy towarowej zawierają algorytm weryfikujący.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji sprzedaży oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1625), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas”.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

W myśl § 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym albo fakturze - rozumie się przez to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

podatnicy, prowadząc ewidencję, wystawiają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym.

Stosownie do § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

podatnicy, prowadząc ewidencję, wystawiają raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym miesiącu; w przypadku kas on-line zamiast raportu fiskalnego okresowego (miesięcznego) podatnicy mogą wystawić łączny raport fiskalny okresowy (miesięczny).

Jak stanowi § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

podatnicy, prowadząc ewidencję, wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Tym samym, obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność należy udokumentować fakturą.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy:

na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Stosownie do art. 106g ust. 1 ustawy:

faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z powyższym, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż.

Prowadząc ewidencje VAT podatnik powinien mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Dlatego też, także w przypadku ewidencjonowania sprzedaży przez podatników zobowiązanych do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej i wystawiających faktury w celu udokumentowania tej sprzedaży, ustawodawca przewidział określone warunki ewidencyjne.

Należy również zauważyć, że art. 109 ust. 3 ustawy nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy:

w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 106h ust. 2 ustawy:

przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W myśl art. 109 ust. 3d ustawy:

faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1-3, ujmuje się w ewidencji, o której mowa w ust. 3, w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji.

W sytuacji, gdy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy „podpiąć” paragon fiskalny.

W przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jeśli wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym kasy, nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy zaznaczyć, że podatnik ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, bez względu na fakt, czy sprzedaż ta jest dokumentowana fakturą VAT wystawioną na żądanie nabywcy, czy też nie.

Ponadto, od 1 października 2020 r., na mocy ww. rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji m.in. odpowiedniego symbolu oznaczającego określoną procedurę podatkową. Plik JPK VAT dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów i świadczonych usługach wraz z odpowiednim ich oznaczeniem oraz oznaczenia dowodów sprzedaży i zakupów.

W myśl § 10 ust. 1 pkt 8 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r.

ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego: wartość sprzedaży bez podatku (netto) oraz wysokość podatku należnego, w podziale na stawki podatku oraz sprzedaż zwolnioną od podatku, wynikające ze zbiorczych informacji z ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Stosownie do przepisu § 10 ust. 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r.

ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:

1. „RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;

2. „WEW” – dokument wewnętrzny;

3. „FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

Z powyższego wynika, że w prowadzonej ewidencji dla celów prawidłowego rozliczenia podatku należnego, symbolem „FP” powinny być oznaczone faktury dotyczące sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym, jak i faktury wystawiane przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdzie wartość sprzedaży i kwota podatku zostały ujęte w raporcie fiskalnym dobowym z kasy rejestrującej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych przy użyciu kasy rejestrującej.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż usług i towarów związanych z usługami pogrzebowymi, głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a także sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą.

Ponieważ Wnioskodawca stosuje skoordynowany system księgowy, który wymaga wystawienia faktury VAT dla każdej transakcji, to w sytuacji, gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, najpierw Spółka wystawia fakturę VAT, potwierdzająca dokonanie transakcji, a następnie faktura ta jest fiskalizowana na drukarce fiskalnej. Spółka korzysta z drukarki fiskalnej sterowanej za pomocą programu sprzedażowego. Do kopii faktury VAT, wystawionej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych, Wnioskodawca dopina wydruk „paragon fiskalny”.

Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dla celów sporządzenia deklaracji VAT oraz pliku JPK_V7 Spółka wykazuje w oparciu o wystawione dla wszystkich, bez wyjątku, faktury VAT przy pomocy programu sprzedażowego, które dodatkowo fiskalizuje na drukarce fiskalnej. Faktury te Spółka oznacza symbolem „FP” i dodatkowo wykazuje sprzedaż z raportu miesięcznego z drukarki fiskalnej z oznaczeniem „RO”. Natomiast sprzedaż na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą wykazuje na podstawie wystawionej faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka ma prawo do zastosowania sposobu ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie miesięcznego raportu fiskalnego z drukarki fiskalnej z oznaczeniem „RO” i faktur VAT z oznaczeniem „FP” w celu prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT oraz pliku JPK_V7.

Ze wskazanych powyżej regulacji wynika, że ponieważ Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej swojej sprzedaży na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych, nie mając bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur do ww. transakcji, to podstawą Jego zapisów w rejestrze sprzedaży VAT są wydruki z kasy fiskalnej.

Mając na uwadze przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług na tle opisu sprawy, wskazać należy, że sprzedaż zarejestrowana na kasie fiskalnej musi być uwzględniona w ewidencji VAT na podstawie dobowego lub miesięcznego raportu fiskalnego. Raport taki oznaczany jest w rejestrze sprzedaży jako dokument „RO”. Podkreślić więc należy, że ujmowanie raportu fiskalnego „RO” jest obligatoryjne bez względu na to, czy podatnik rejestruje sprzedaż na kasie fiskalnej, działając w ramach obowiązku wynikającego z przepisów, czy jest to efektem decyzji podatnika. W obu przypadkach rozliczenie sprzedaży ujętej w kasie rejestrującej dokonywane jest na podstawie raportu z kasy rejestrującej.

Natomiast faktury wystawione na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, dotyczące sprzedaży ujętej na kasie rejestrującej, Wnioskodawca powinien ujmować w ewidencji za okres, w którym zostały wystawione oznaczeniem „FP”. Faktury takie wystawione na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i rolnika ryczałtowego, są objęte zakresem art. 109 ust. 3d ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca w zakresie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej i udokumentowanej fakturą, w celu sporządzenia i przesłania do urzędu skarbowego pliku JPK VAT z deklaracją podatkową ma obowiązek wykazania tej sprzedaży zgodnie z raportem fiskalnym za odpowiedni okres rozliczeniowy, jako dokument zbiorczy wewnętrzny (z oznaczeniem „RO”), a wystawione faktury dotyczące ww. transakcji Wnioskodawca ma obowiązek wykazywać w prowadzonej i przesyłanej ewidencji z oznaczeniem „FP”.

Dodatkowe informacje

Wskazać należy, iż organ nie oceniał pozostałych kwestii poruszonych we własnym stanowisku Wnioskodawcy, dotyczących różnic „groszowych” między miesięcznym raportem fiskalnym a zestawieniem faktur w rejestrze sprzedaży, bowiem kwestie te wykraczają poza zakres określony regulacjami art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie przedstawionego w opisie stanu faktycznego sposobu ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej i udokumentowanej fakturą, w celu sporządzenia i przesłania do urzędu skarbowego pliku JPK VAT z deklaracją podatkową (pytanie nr 1 wniosku), natomiast w zakresie pytania nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).