Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczący prawa do odliczenia przez Państwa podatku naliczonego, wynikającego z nabycia niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 3/9. Uzupełnili go Państwo pismem z 27 kwietnia 2022 r. (wpływ 2 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką działającą pod firmą: (…) (dawniej (…)), polskim rezydentem podatkowym oraz posiada status czynnego podatnika VAT (podatek od towarów i usług).

19 marca 2020 r. Wnioskodawca zawarł ze Sprzedającą warunkową umowę sprzedaży, a 26 marca 2020 r. umowę przeniesienia własności z nieruchomości z objętej księgą wieczystą KW Nr (…), działki ewidencyjnej nr 3/9 o obszarze 2,4960 ha (dwa hektary cztery tysiące dziewięćset sześćdziesiąt metrów kwadratowych), położonej w województwie (…), powiecie (…), gminie (…), miejscowości (…), za cenę netto 4.025.000,00 zł (cztery miliony dwadzieścia pięć tysięcy złotych), powiększoną o podatek od towarów i usług, tj. za cenę brutto 4.950.750,00 zł (cztery miliony dziewięćset pięćdziesiąt tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych) - dalej „Nieruchomość”.

Umowa została sporządzona w formie aktu notarialnego (Rep. A nr (…)) sporządzonego przez (…) notariusza w (…) (dalej „Akt notarialny”).

Sprzedająca na dzień zawarcia umowy sprzedaży była właścicielem nieruchomości stanowiących m.in.: działki ewidencyjne nr 1/1, nr 1/2, nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7, nr 1/8, nr 1/9, nr 1/10, nr 1/11, nr 1/12, nr 1/13, nr 1/14, nr 1/15, nr 1/16, nr 1/17, nr 1/18, nr 1/19, nr 1/20, nr 1/21, nr 1/22, nr 1/23, nr 1/24, nr 1/25, nr 2/1, nr 2/2, nr 2/3, nr 2/4, nr 2/5, nr 2/6, nr 3/1, nr 3/2, nr 3/4, nr 3/5, nr 3/6, nr 3/7, nr 3/8, nr 3/9, nr 3/10, nr 3/11, nr 3/12, nr 3/13, nr 3/14 i nr 3/15, o łącznym obszarze 41,7191 ha (czterdzieści jeden hektarów siedem tysięcy sto dziewięćdziesiąt jeden metrów kwadratowych), położonej w województwie (…), powiecie (…), gminie (…), miejscowości (…), (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (…).

Wyżej wymienione działki ewidencyjne (46 działek) wraz z przedmiotową Nieruchomością powstały w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z ostateczną Decyzją Nr (…) wydaną 17 czerwca 2019 roku z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy (…), z treści której wynika między innymi, że nowopowstała działka ewidencyjna nr 3/9 będzie posiadała dostęp do publicznej drogi wojewódzkiej nr (…), za pośrednictwem projektowanej drogi dojazdowej oznaczonej na rysunku planu symbolem (…) lub za pośrednictwem projektowanej drogi dojazdowej oznaczonej na rysunku planu symbolem (…) oraz publicznej drogi dojazdowej - ulicy (…) stanowiącej działkę ewidencyjną nr (…), oznaczoną na rysunku planu symbolem (…). Zgodnie z treścią uchwały (…) Rady Miejskiej (…) z 29 listopada 2017r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu wsi (…) - część II (dalej „MPZP”) działka nr 3/9 (Nieruchomość) znajduje się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem (…) - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i usług.

Nieruchomość wraz z innymi działkami gruntu zakupiona została przez Sprzedającą w 1995 roku od Skarbu Państwa, w imieniu którego działała Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Sprzedaż działek dokonana w 2020 roku została opodatkowana podatkiem VAT, co zostało potwierdzone przez Sprzedającą w oświadczeniu złożonym w akcie notarialnym przeniesienia własności nieruchomości o treści: że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie jest zwolniona z tego podatku.

Na moment dokonania transakcji opisanej w stanie faktycznym Sprzedająca prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, przeważająca działalność gospodarcza (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności)) 01.61.7. Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. Sprzedająca w związku z prowadzoną działalnością posiadała rachunek bankowy znajdujący się na tzw. białej liście podatników VAT.

Wnioskodawca na moment zawarcia transakcji oraz na moment złożenia niniejszego pytania interpretacyjnego posiada status czynnego podatnika VAT, zaś przedmiotowa nieruchomość została nabyta na cele inwestycje prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dokonał zapłaty ceny częściowo dokonując wpłaty na rachunek bankowy Sprzedającej znajdujący się na tzw. białej liście, a częściowo regulując zadłużenie Sprzedającej obciążające Nieruchomość.

Z uwagi na opodatkowanie podatkiem VAT przedmiotowej transakcji - Wnioskodawca wystąpił do właściwego urzędu skarbowego o zwrot podatku naliczonego VAT. Po dokonaniu czynności sprawdzających - Wnioskodawca otrzymał zwrot.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności, w świetle ostatnich orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz interpretacji indywidualnych organów podatkowych Wnioskodawca powziął wątpliwość co do prawidłowego rozliczenia podatku VAT od transakcji sprzedaży.

W piśmie z 27 kwietnia 2022 r. Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

Według wiedzy Wnioskodawcy, Sprzedająca nabyła opisane działki (w tym działkę 3/9) w celu powiększenia gruntów rolnych w ramach prowadzonej wówczas przez Sprzedającą produkcji zwierzęcej. Nabycie ww. działek nastąpiło do majątku prywatnego (osobistego) Sprzedającej. Sprzedająca prowadziła działalnością rolniczą - działalność przeważająca PKD 01.61.Z Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. Sprzedająca złożyła stosowne oświadczenie o statusie podatnika VAT w akcie notarialnym przeniesienia własności nieruchomości z 26 marca 2020 r., zdaniem Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży nieruchomości była czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana gospodarczo w inny sposób, niż w działalności rolniczej, nie była też przedmiotem najmu, ani dzierżawy lub użyczenia. Sprzedająca wystąpiła o wydanie decyzji nr (…) z 17 czerwca 2019 r. o podział nieruchomości o obszarze 41,7191 ha, w ramach którego powstało 46 działek. Sprzedająca nie występowała o ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz według Wnioskodawcy Sprzedająca wystąpiła o zmianę planu i nowe ustalenia zaakceptowała. W związku z wystąpieniem o podział nieruchomości, Sprzedająca wystąpiła również o wydzielenie dróg dojazdowych, co wynika również z decyzji nr (…) z 17 czerwca 2019 r. Informacja o sprzedaży nieruchomości była powszechnie znana i przekazywana przez okolicznych mieszkańców. Wnioskodawca powziął informację o sprzedaży nieruchomości od innych mieszkańców oraz potencjalnych przyszłych kupujących pozostałych nieruchomości Sprzedającej. Warunki zawarcia umowy, cena zostały ustalone w trakcie osobistego spotkania u Sprzedającej. Sprzedająca zawarła 19 marca 2020 r. z nim umowę przedwstępną sprzedaży działki. Była to umowa warunkowa przeniesienia własności - pod warunkiem, że Gmina (…) nie skorzysta z prawa pierwokupu przysługującego jej na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych inwestycji infrastrukturalnych po zawarciu umowy przedwstępnej, gdyż wydanie nieruchomości miało nastąpić po zawarciu umowy przeniesienia własności nieruchomości. Wnioskodawca poinformował, że Sprzedająca w umowie przeniesienia własności nieruchomości udzieliła Wnioskodawcy pełnomocnictwa do reprezentowania wobec (…) Banku z siedzibą w (…) oraz wobec komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne (…), we wszelkich sprawach dotyczących uzyskania dokumentów umożliwiających wykreślenie hipoteki wpisanej na rzecz Banku na zabezpieczenie kapitału kredytu, odsetek i innych kosztów od umowy o kredyt inwestycyjny nr (…) z dnia 25 kwietnia 2012 roku i ostrzeżenia o toczącej się egzekucji, z księgi wieczystej, która miała być założona dla działki ewidencyjnej nr 3/9. Wnioskodawca wskazał również, że Sprzedająca dokonywała sprzedaży innych działek, co najmniej kilku i z tego tytułu występowała jako podatnik VAT.

Pytanie

Czy w związku z opisaną we wniosku transakcją Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT wynikający z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży Nieruchomości?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT wynikający z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży Nieruchomości. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja ta odnosi się więc do podmiotu, a nie do prowadzonej przez niego działalności. Innymi słowy, podatnikami są wszyscy producenci, niezależnie od wykonywanych czynności, a nie jedynie producenci zajmujący się jedynie procesem produkcyjnym. Oznacza to, że podatnikiem może zostać osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, którą można zaliczyć do kategorii producentów, handlowców czy usługodawców. Szczególnie istotne jest określenie statusu zbywcy w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Zgodnie z poglądami wyrażonymi w orzecznictwie, sprzedaż nieruchomości w wykonaniu działalności gospodarczej, wyklucza możliwość opodatkowania uzyskanego w ten sposób przychodu według zasad dotyczących odpłatnego zbycia rzeczy lub określonych praw (vide wyroki NSA: z 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14, z 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14). Działania dokonywane w ramach „czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności” nie mogą być utożsamiane z pozarolniczą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Tak jak już wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny wyżej aktywność Strony w zakresie obrotu nieruchomościami w danym roku z uwzględnieniem nieco szerszego kontekstu czasowego, zdecydowanie wykracza poza granice takich normalnych zachowań.

Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei powinno się definiować jako nadwyżkę przychodów nad wydatkami. Należy też liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli z poniesieniem straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia.

Zorganizowanie i ciągłość to kolejne cechy działalności gospodarczej. Z ich wyjaśnieniem wiąże się najwięcej problemów interpretacyjnych. Pojęcie „zorganizowanie” można rozpatrywać w dwóch aspektach: zorganizowania formalnego oraz zorganizowania faktycznego. Na organizację formalną przedsięwzięcia kwalifikowanego jako działalność gospodarcza składa się m.in.: wybór formy organizacyjno-prawnej, w jakiej działalność ta będzie uskuteczniana (np. na podstawie zgłoszenia osoby fizycznej do ewidencji działalności gospodarczej, czy też przez powołanie spółki prawa handlowego, wpisanej następnie do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego); uzyskanie właściwego numeru statystycznego; zgłoszenie działalności organowi podatkowemu oraz spełnienie innych warunków prawnych, związanych z podjęciem określonego rodzaju działalności gospodarczej itp.

Zasadniczo o tym, czy czynność jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, czy zarządu majątkiem prywatnym decyduje zamiar podatnika. Podatnik jako osoba najlepiej wiedząca, jakie było przeznaczenie transakcji, co do zasady sam powinien dokonywać jej klasyfikacji.

Nie istnieje uniwersalny model umożliwiający stwierdzenie, iż taka transakcja dotycząca nieruchomości podlega VAT, a inna nie. Jest to spowodowane faktem, iż w przypadku osób fizycznych może mieć miejsce (i często ma) przepływ z majątku firmowego do prywatnego. Raz jest on wykorzystywany w działalności profesjonalnej innym razem do celów prywatnych. I jest to zależne jedynie od woli właściciela nieruchomości. Ponadto, dla posiadania statusu podatnika VAT nie jest konieczne dopełnianie jakichkolwiek warunków formalnych. Na ostateczny sposób opodatkowania danej transakcji wpływ mają dwa czynniki, status sprzedawcy oraz status sprzedawanej nieruchomości.

Jedno z ostatnich orzeczeń w kwestii źródła przychodów zostało wydane przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, który w uchwale z 24 maja 2021 r. (sygn. akt II FPS 1/21) zakontestował, że w przypadku najmu (np. mieszkania, domu) znaczenie o tym, czy jest to związane z działalnością gospodarczą, czy zarządem majątkiem prywatnym ma subiektywna decyzja podatnika. NSA potwierdził następnie takie stanowisko w wyrokach z 22 czerwca 2021 r. (sygn. akt II FSK 2402/19 i II FSK 2403/19), gdzie potwierdził prawo podatnika do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w przypadku najmu z majątku prywatnego. Zatem w przypadku transakcji związanych z najmem nieruchomości sądy stoją na stanowisku, że istotny jest zamiar strony, z jakim dokonywana jest czynność, i jest to już ugruntowana linia orzecznicza.

Podobna sytuacja występuje w przypadku transakcji zbycia nieruchomości. Takie stanowisko można odczytać z jednego z ostatnich wyroków NSA z 9 czerwca 2021 r. (sygn. akt II FSK 3674/18), który zajął się kwestią sprzedaży nieruchomości.

Naczelny Sąd Administracyjny, dokonując analizy sprawy, potwierdził, że działalność prowadzona przez podatnika, polegająca na wcześniejszym zakupie 58 działek, tak aby sprzedać je z zyskiem, spełniała cechy działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). NSA wskazał, że: „Ocena działań podatnika wskazuje wobec tego jednoznacznie, że nabywane nieruchomości były traktowane jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży”.

W ocenie NSA kwestia kwalifikacji dokonywanych transakcji zakupu i sprzedaży przez podatnika jako związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu PIT nie budzi większych wątpliwości. Dlatego podatkowym podsumowaniem powyższego wyroku NSA jest zasada stosowania reguły pierwszeństwa w zakresie kwalifikowania przychodów do przychodów z działalności gospodarczej. Zasada pierwszeństwa sformułowana przez NSA zakłada, że w pierwszej kolejności weryfikowane są przesłanki dokonania transakcji w ramach działalności gospodarczej określone w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, tj. czy działalność jest wykonywana w sposób zarobkowy, zorganizowany i ciągły, a także czy jest prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek. Dodatkowo uzyskane przychody z prowadzenia działalności nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Powyższa zasada pierwszeństwa wynika bezpośrednio z treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, zgodnie z którym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w określonym terminie. Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości ma miejsce istotne zastrzeżenie pierwszeństwa źródła przychodów z działalności gospodarczej, które nie występuje w innych przepisach.

Wnioskodawca wskazał, że w analizowanej sprawie nie bez znaczenia pozostaje fakt, że Sprzedająca z pełną świadomością występowała jako podatnik VAT czynny, potwierdziła w akcie notarialnym, że działa jako podatnik VAT.

Zgodnie z kodeksem cywilnym - oświadczenie woli jest skutecznie złożone innej osobie z chwilą, kiedy doszło do niej w taki sposób, że mogła się zapoznać z jego treścią. Gdy po wysłaniu innej osobie oświadczenia woli przedsiębiorca chce je odwołać - może to zrobić, ale pod warunkiem że drugie oświadczenie dojdzie najpóźniej z pierwszym. Gwarancją pewności obrotu gospodarczego jest nieodwołalność złożonych oświadczeń woli, tym bardziej, jeśli oświadczenie składa profesjonalny przedsiębiorca. Ustawodawca nie przewidział możliwości zmiany złożonego oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji podatkiem VAT - co jednie potwierdza argumentację, że raz złożone zgodne oświadczenie jest skuteczne i nieodwołalne.

Zdaniem Wnioskodawcy odnieść należy się również do przesłanek obiektywnych i okoliczności, w jakich zawierane były transakcje Sprzedającej.

Powierzchnia całej nieruchomości Sprzedającej to ok. 40 ha - ogromny obszar, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z treścią uchwały (…) Rady Miejskiej (…) z 29 listopada 2017 r. przewiduje zabudowę produkcyjną i usługową, czyli na cele działalności gospodarczej. Sprzedająca, po uchwaleniu powyższego planu, a zatem mając pełną wiedzę o przeznaczeniu nieruchomości - dokonała w roku 2019 podziału 11 działek na mniejsze (46) i rozpoczęła ich zbywanie wyłącznie podmiotom będącym przedsiębiorcami, na cele wyłącznie biznesowe i inwestycyjne. W zawieranych transakcjach występowała jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, oświadczała, że jest podatnikiem VAT czynnym, i otrzymywała zapłatę na rachunek ujawniony na tzw. białej liście, która zgodnie z art. 96b ustawy o VAT - obejmuje numery rachunków bankowych przedsiębiorców zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub przywróconych do rejestru jako podatnicy VAT czynni.

W świetle powyższego zdaniem Zainteresowanego nie można mówić o zarządzaniu majątkiem prywatnym, który może być wykorzystywany w działalności gospodarczej, lecz należy wskazać, że Sprzedająca dokonywała szeregu zaplanowanych, zorganizowanych czynności, w celu zarobkowym i zamiarem osiągania kolejnych przychodów ze zbycia nieruchomości w przyszłości.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy VAT - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jednocześnie w myśl art. 88 Ustawy VAT:

1. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

1. (uchylony);

2. (uchylony);

3. (uchylony);

4. usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

a) (uchylona),

b) nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób;

c) 69 usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

5. (uchylony).

1a. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w ar. 29a ust. 7 pkt 3.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

3a. Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący;

b) (uchylona);

2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3. (uchylony);

4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w czyści dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przypisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego,

6. (uchylony);

7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

3b. Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur.

4. Obniżania kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączaniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (`(...)`).

Transakcja została dokonana pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, będącymi czynnymi podatnikami VAT (co potwierdza oświadczenie złożone w akcie notarialnym), sprzedaż została udokumentowana fakturą VAT, a zapłata nastąpiła na rachunek bankowy ujawniony na tzw. białej liście.

Mając na względzie przywołane wyżej przepisy ustawy o VAT i stan faktyczny sprawy - należy jednoznacznie stwierdzić, że nie zaszły żadne przesłanki negatywne uniemożliwiające dokonania odliczenia podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ) – zwanej dalej ustawą –

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6l ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca 19 marca 2020 r. zawarł ze Sprzedającą warunkową umowę sprzedaży, a 26 marca 2020 r. umowę przeniesienia własności z nieruchomości z objętej księgą wieczystą (…), działki ewidencyjnej nr 3/9 położonej w województwie (…), powiecie (…), gminie (…), miejscowości (…) powstałej w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z ostateczną Decyzją Nr (…) wydaną 17 czerwca 2019 roku z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy (…). Sprzedaż działki dokonana w 2020 roku została opodatkowana podatkiem VAT, co zostało potwierdzone przez Sprzedającą w oświadczeniu złożonym w akcie notarialnym przeniesienia własności nieruchomości. Wnioskodawca na moment zawarcia transakcji oraz na moment złożenia niniejszego pytania interpretacyjnego posiada status czynnego podatnika VAT, zaś przedmiotowa nieruchomość została nabyta na cele inwestycje prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca odliczył podatek VAT z faktury dokumentującej nabycie ww. nieruchomości. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy w opisanych okolicznościach miał on prawo do odliczenia podatku VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy dokonać analizy, czy dostawa działki, powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT i czy jej sprzedaż nie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy,

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy,

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 22 ustawy,

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy,

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy,

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania Sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy czy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do planowanej czynności sprzedaży Nieruchomości Sprzedająca będzie spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika taka aktywność Sprzedającej, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Sprzedająca nabyła przedmiotową nieruchomość wraz z innymi działkami gruntu w 1995 roku od Skarbu Państwa, w imieniu którego działała Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Działki (46 działek) wraz z przedmiotową Nieruchomością powstały w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z ostateczną Decyzją Nr (…) wydaną 17 czerwca 2019 roku z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy (…). Na moment dokonania transakcji opisanej w stanie faktycznym Sprzedająca prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej- przeważająca działalność gospodarcza (kod PKD) 01.61.7. Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. Sprzedająca była czynnym podatnikiem podatku VAT. Sprzedająca nabyła opisane działki (w tym działkę 3/9) w celu powiększenia gruntów rolnych w ramach prowadzonej wówczas przez Sprzedającą produkcji zwierzęcej. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana gospodarczo w inny sposób, niż w działalności rolniczej. W związku z wystąpieniem o podział nieruchomości, Sprzedająca wystąpiła również o wydzielenie dróg dojazdowych. Sprzedająca wystąpiła również o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i nowe ustalenia zaakceptowała. Sprzedająca w umowie przeniesienia własności nieruchomości udzieliła Wnioskodawcy pełnomocnictwa do reprezentowania wobec (…) Banku z siedzibą w (…) oraz wobec komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne (…), we wszelkich sprawach dotyczących uzyskania dokumentów umożliwiających wykreślenie hipoteki wpisanej na rzecz Banku na zabezpieczenie kapitału kredytu, odsetek i innych kosztów od umowy o kredyt inwestycyjny nr (…) z dnia 25 kwietnia 2012 roku i ostrzeżenia o toczącej się egzekucji, z księgi wieczystej, która miała być założona dla działki ewidencyjnej nr 3/9. Sprzedająca dokonywała również sprzedaży innych działek, co najmniej kilku i z tego tytułu występowała jako podatnik VAT.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Sprzedającą działki nr 3/9, będzie stanowić działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT, gdyż istnieją przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia Nieruchomości, która to aktywność jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji należy uznać, że sprzedaż Nieruchomości, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, była dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Kwestię zwolnienia dostawy niezabudowanych gruntów reguluje natomiast przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 3/9 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem (…) - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i usług. W związku z tym działka nr 3/9 stanowiła teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie jej sprzedaż nie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości niezabudowanej wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

‒ towary (w tym grunty) od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒ brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 3/9 nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej, była wykorzystywana w działalności rolniczej, Sprzedająca była podatnikiem podatku VAT. Tym samym, dokonując dostawy Nieruchomości, Sprzedająca nie mogła zastosować zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji powyższego, opisana transakcja dostawy Nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Dostawa działki nr 3/9 stanowiła czynność opodatkowaną. Jak wyżej stwierdzono, dostawa działki nr 3/9 jako terenu budowlanego nie korzystała ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy. Wnioskodawca przedmiotową działkę nr 3/9 zakupił na cele inwestycyjne prowadzonej działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie zatem zostały spełnione, wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, zaś nabyta Nieruchomość będzie służyła czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem działki nr 3/9.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego / zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że nie jesteśmy uprawnieni do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację lub jego uzupełnienia. Wszystkie istotne dla sprawy informacje powinny znaleźć się w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).