Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowne Panie,

stwierdzam, że stanowisko Pań w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2022 r. wpłynął wniosek wspólny Pań z 18 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziałów we współwłasności niezabudowanych działek nr 1 i 2. Uzupełniły do Panie – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 kwietnia 2022 r. (wpływ 27 kwietnia 2022 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowana będąca stroną postępowania: …ul. ……

2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: `(...)`Os. `(...)` `(...)`

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Zainteresowane są współwłaścicielkami w udziałach po 1/2 nieruchomości gruntowej niezabudowanej znajdującej się w …, powiat …, przy ulicy …. Składa się ona z dwóch wydzielonych geodezyjnie działek o nr ew. 1 (pow. … m2) i 2 (pow. … m2). Zainteresowane nabyły ją w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłym w 2019 r. bracie.

W rejestrze gruntów nieruchomość oznaczona jest jako rola (S-RV). Jest ona w niewielkim stopniu porośnięta starymi drzewami owocowymi. Z racji podeszłego wieku (obie Zainteresowane mają ponad 80 lat) Zainteresowane nie prowadziły i nie będą prowadzić na tych działkach działalności rolniczej. Zainteresowane zgodziły się natomiast, by z części nieruchomości korzystał nieodpłatnie ich sąsiad, który na potrzeby swojej rodziny posadził ziemniaki i inne podstawowe warzywa.

Dla terenu, na którym znajduje się nieruchomość nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zainteresowane nie zamierzają dokonywać żadnych nakładów na działki. Nie będą ich grodzić, uzbrajać w jakiekolwiek media ani podejmować innych działań zmierzających do zwiększenia wartości. Zainteresowane nie zamieszczały ogłoszeń o sprzedaży działek w środkach masowego przekazu (prasie, radiu, telewizji, internecie).

Zainteresowane nadmieniły, że jest im wiadome, że na wniosek osoby trzeciej została wydana decyzja o warunkach zabudowy na halę produkcyjno-magazynową. Z tą osobą ani z żadną inną Zainteresowane nie podpisały jeszcze przedwstępnej umowy sprzedaży na zakup większej z działek. Natomiast otrzymały od tej osoby ofertę cenową na jej nabycie.

Zainteresowane są w wieku powyżej 80 lat i stoją przed koniecznością sprzedaży działek, jak sądzą, w pewnym odstępie czasowym. Najpierw chcą sprzedać większą z działek. Zainteresowane potrzebują środków finansowych na korzystanie z usług lekarskich, fizjoterapeutycznych czy zakup lekarstw. Ponadto Zainteresowane są osobami samotnymi i muszą liczyć się z płatną opieką pielęgnacyjną.

Zainteresowane nigdy nie prowadziły działalności gospodarczej, nie są ani nie były czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zainteresowane nie dokonywały wcześniej sprzedaży innych działek poza opisanymi wyżej, nie posiadają innych działek niezabudowanych, które w przyszłości mogłyby zbyć.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Przedmiotowe działki 1 i 2, od momentu ich nabycia, nie były przez Zainteresowane w ogóle wykorzystywane. Zainteresowane nie czerpały z nich jakichkolwiek dochodów.

Działki 1 i 2 nie były przez Zainteresowane wykorzystywane do jakichkolwiek celów, w szczególności nie były wykorzystywane do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług lub objętej podatkiem od towarów i usług.

Sąsiad Zainteresowanych nieodpłatnie korzystał z części działki, na której nie ma drzew i która jest możliwa do wykorzystania. Posadził pas ziemniaków i pas mieszanki zbóż. Według Zainteresowanych trudno określić jaka to jest część działki, Zainteresowane szczegółowo się tym nie interesowały. Zależało im tylko na tym, by ktoś choć trochę o tę ziemię dbał. Sąsiad Zainteresowanych robi to bez wynagrodzenia i Zainteresowane nie pobierają z jego działalności jakichkolwiek dochodów.

Zainteresowane nie udzieliły jakiejkolwiek osobie trzeciej pełnomocnictwa do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana dla obu działek objętych zakresem wniosku. W przedmiotowej decyzji wskazano, iż, obok innych działek, niebędących własnością Zainteresowanych, dotyczy ona „części działki …”. Podmiot, który wystąpił o powyższą decyzję zrobił to z własnej inicjatywy, dla własnych celów i nie potrzebował w tym zakresie pełnomocnictw Zainteresowanych.

Nie została zawarta z potencjalnym nabywcą przedwstępna umowa sprzedaży działek 1 i 2. Zainteresowane nie planują zawierać takiej umowy.

Pytanie

Czy sprzedaż udziałów w prawie własności działek nr 1 i 2 w `(...)` będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Biorąc pod uwagę opisane szczegółowo argumenty, Zainteresowane uważają, że planowana sprzedaż udziałów w prawie własności działek nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedanie nieruchomości w `(...)`., stanowiącej którąkolwiek z działek nr 1 czy 2, dla których Sąd Rejonowy w `(...)`., Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr …, wobec tego, iż:

1. Zainteresowane są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej;

2. nieruchomości będące przedmiotem przyszłej transakcji nie były ani nie są udostępniane odpłatnie do korzystania osobom trzecim, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub podobnej (ani w całości ani w części);

3. działania Zainteresowanych nie można uznać jako działania profesjonalisty, Zainteresowane nie podejmują jakichkolwiek działań, które wpływają na wzrost wartości nieruchomości i jej atrakcyjności w oczach potencjalnych kupujących; w szczególności nie doprowadzają mediów, nie wydzielają dróg wewnętrznych, nie podejmują działań w celu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie wystąpiły z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie prowadzą działań marketingowych, zmierzających do sprzedaży działek;

4. Zainteresowane nie dokonują wielokrotnego i stałego obrotu nieruchomościami;

5. Zainteresowane nie udzieliły potencjalnemu kupującemu lub innej osobie trzeciej pełnomocnictwa do działania w ich imieniu w zakresie badania i przygotowania nieruchomości do sprzedaży, zwiększenia jej wartości, przeprowadzenia badania prawnego i faktycznego pod kątem przygotowania nieruchomości do procesu inwestycyjnego;

nie będzie powodowało, że przy tej transakcji Zainteresowane będą podatnikami podatku od towarów i usług, zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Panie przedstawiły we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 – art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Na podstawie art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Stosownie do art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zgodnie art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności sprawy wynika, że są Panie współwłaścicielkami w udziałach po 1/2 nieruchomości gruntowej niezabudowanej o nr ew. 1 i 2, którą nabyły w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłym bracie. Dla terenu, na którym znajduje się nieruchomość nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. Na wniosek osoby trzeciej została wydana decyzja o warunkach zabudowy na halę produkcyjno-magazynową. Nie udzieliły Panie pełnomocnictwa do uzyskania ww. decyzji o warunkach zabudowy. Podmiot, który wystąpił o powyższą decyzję zrobił to z własnej inicjatywy, dla własnych celów i nie potrzebował w tym zakresie Pań pełnomocnictw. Przedmiotowe działki 1 i 2, od momentu ich nabycia, nie były przez Panie w ogóle wykorzystywane. Nie czerpały Panie z nich jakichkolwiek dochodów. Z części nieruchomości korzysta nieodpłatnie sąsiad, który na potrzeby swojej rodziny posadził ziemniaki i inne podstawowe warzywa. Nie zamierzają Panie dokonywać żadnych nakładów na działki. Nie będą Panie ich grodzić, uzbrajać w jakiekolwiek media ani podejmować innych działań zmierzających do zwiększenia wartości. Nie zamieszczały Panie ogłoszeń o sprzedaży działek w środkach masowego przekazu (prasie, radiu, telewizji, internecie). Nie została zawarta z potencjalnym nabywcą przedwstępna umowa sprzedaży działek 1 i 2. Nie planują Panie zawierać takiej umowy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność Pań, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Panie udziałów we współwłasności niezabudowanych działek nr 1 i 2 nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności Pań w przedmiocie zbycia opisanych działek, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa udziałów we współwłasności przedmiotowych działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmowały i nie będą podejmować Panie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą udziałów we współwłasności ww. działek wystąpią Panie w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Panie należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, korzystają Panie z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, dokonując sprzedaży udziałów we współwłasności działek nr 1 i 2 nie będą Panie działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż udziałów we współwłasności ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Pań należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Panie przedstawiły i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja Pań będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będzie mogła skorzystać ta z Pań, która zastosuje się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Pani `(...)` (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).