Gmina stara się o dofinansowanie z krajowych środków publicznych na projekt termomodernizacji budynku komunalnego. W związku z tym złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej braku prawa do odliczenia podatku naliczonego lub zwrotu podatku VAT z tytułu zakupu towarów i usług związanych z tym projektem. Organ podatkowy uznał, że Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego ani zwrotu VAT, ponieważ budynek komunalny będzie wykorzystywany do realizacji zadań własnych Gminy, a nie do czynności opodatkowanych VAT. Gmina nie będzie pobierać opłat za udostępnianie budynku mieszkańcom, a jedynie obciąży ich kosztami eksploatacyjnymi. Organ stwierdził, że Gmina w tym przypadku działa jako organ władzy publicznej, a nie jako podmiot gospodarczy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
28 marca 2022 r. wpłynął wniosek Państwa Gminy z 28 marca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku naliczonego lub zwrotu podatku w związku z realizacją projektu pn.: „`(...)`”.
Uzupełnili go Państwo pismami z 28 marca 2022 r. (data wpływu) oraz 18 maja 2022 r. (data wpływu).
Treść wniosku jest następująca:
Gmina `(...)` ubiega się o dofinansowanie z krajowych środków publicznych w ramach Programu Priorytetowego Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w `(...)`: `(...)`, na realizację projektu pn.: „`(...)`”. Gmina `(...)` składając wniosek o dofinansowanie ww. operacji, koszt podatku VAT (podatek od towarów i usług) zaliczyła do kategorii kosztów kwalifikowalnych oświadczając, że realizując tę inwestycję nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących wydatki związane z tym zadaniem. Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Gmina `(...)` jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest podstawową jednostką lokalnego samorządu terytorialnego, powołaną dla organizacji życia publicznego na swoim terytorium. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 i 15 ustawy z 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 446, 1579 z późn. zm.) zadania własne Gminy polegające na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej Gminy obejmują m.in. sprawy gospodarki nieruchomościami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (w tym świetlic wiejskich i budynków komunalnych zlokalizowanych w różnych miejscowościach położonych na terenie Gminy). Budynki te będące budynkami użyteczności publicznej wykorzystywane są przede wszystkim przez organy gminne oraz jednostki pomocnicze Gminy, w tym sołectwa, do organizacji różnego rodzaju spotkań oraz konsultacji związanych ze sprawami publicznymi o znaczeniu lokalnym (np. w celu organizacji wyborów), jak również służą mieszkańcom Gminy do spędzania wolnego czasu, rekreacji, rozwijania zainteresowań oraz integracji lokalnej społeczności.
Dla oceny potrącalności podatku VAT ponoszonego przez Gminę z tytułu zakupu towarów i usług w ramach realizowanego Projektu istotne znaczenie mają następujące okoliczności: budynek komunalny w miejscowości `(...)`, który ma być przedmiotem inwestycji współfinansowanej ze środków krajowych realizowanej w ramach Projektu, będzie, co do zasady, wykorzystywany do celów realizacji zadań własnych Gminy związanych z organizacją zebrań, wyborów oraz innych wydarzeń związanych ze sprawami lokalnymi o charakterze niekomercyjnym. Gmina nie wyklucza, iż budynek komunalny będzie sporadycznie udostępniany na podstawie umowy użyczenia mieszkańcom okolicznych miejscowości w celu organizacji imprez okolicznościowych takich jak chrzciny, konsolacje, itp., przy czym Gmina zastrzega sobie prawo do żądania od osób korzystających z budynku zwrotu równowartości kosztów eksploatacyjnych (typu energia elektryczna, ogrzewanie) ponoszonych przez Gminę w czasie użytkowania budynku przez te osoby (Gmina nie będzie z tego tytułu osiągała żadnego zysku), Gmina zamierza udostępniać budynek komunalny mieszkańcom wspomnianych miejscowości bez odpłatności (z wyłączeniem zwrotu kosztów eksploatacyjnych), gdyż zapewnienie mieszkańcom Gminy możliwości bezpłatnego korzystania z budynków świetlic wiejskich i innych budynków komunalnych Gmina postrzega jako element zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty gminnej. Gmina nie będzie prowadzić działań marketingowych mających na celu zintensyfikowanie częstotliwości udostępniania budynku osobom prywatnym.
Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:
Faktury dokumentujące nabycie towarów w związku z realizacją projektu wystawione będą na Gminę `(...)`. Projekt pn. „`(...)`” jest projektem o charakterze niedochodowym - operacja polega na termomodernizacji budynku komunalnego, za korzystanie z którego nie są i nie będą pobierane opłaty. Wytworzone dobra w ramach zadania nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu od towarów i usług. Operacja nie jest związana z działalnością gospodarczą Gminy `(...)` w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 931 z późn. zm.). Wykonując powyższy projekt, Gmina `(...)` działa jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Budynkiem zarządza Urząd Gminy `(...)`.
Czy Gminie będzie przysługiwało prawo (tzn. czy będą istniały prawne możliwości) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT lub ubiegania się o zwrot podatku VAT z tytułu zakupu towarów i usług w ramach realizowanego Projektu współfinansowanego ze środków WFOŚiGW w `(...)`?
W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym na gruncie obowiązujących przepisów Ustawy VAT Gminie nie będzie przysługiwało prawo (tzn. nie będą istniały prawne możliwości) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub ubiegania się o zwrot podatku z tytułu zakupu towarów i usług w ramach realizowanego Projektu.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikowi VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Możliwość odliczenia podatku naliczonego została wyłączona w odniesieniu do pewnych kategorii kosztów wymienionych w art. 88 ust. 1 i 1a Ustawy VAT oraz sytuacji wypunktowanych w art. 88 ust. 3a Ustawy VAT, które ze względu na określoną wadliwość czy też nierzetelność faktury dokumentującej zdarzenie gospodarcze, nie dają prawa do odliczenia/zwrotu podatku naliczonego. Okoliczności pozbawiające Gminę prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie regulacji art. 88 Ustawy VAT nie wywołują po stronie Gminy wątpliwości interpretacyjnych, dlatego też zostały pominięte w dalszej części uzasadnienia. Z przepisu art. 86 ust. 1 Ustawy VAT wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem jednoczesnego spełnienia następujących warunków:
podmiot ubiegający się o odliczenie jest podatnikiem podatku VAT oraz zakupione przez podatnika towary i usługi wykorzystywane są przez tego podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 29.10.2007 r. (sygn. I FPS 3/07): ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Podobny pogląd zaprezentował również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 02.06.2005 r. w sprawie C-378/02 wskazując, iż „Z przepisów art. 2 i 17 wynika, że jedynie posiadająca status podatnika osoba, która działa w takich charakterze, ma prawo do odliczenia w zakresie tego dobra i może odliczyć podatek VAT podlegający zapłacie lub zapłacony od tego dobra, jeżeli używa tego dobra do celów czynności podlegających opodatkowaniu.” W związku z powyższym, niniejsze uzasadnienie koncentruje się wokół odpowiedzi na dwa pytania:
‒ czy w odniesieniu do przedstawionych w zdarzeniu przyszłym czynności związanych z wykorzystywaniem budynku komunalnego po jego termomodernizacji w ramach Projektu Gmina występować będzie w charakterze podatnika podatku VAT?
‒ czy ponoszone przez Gminę koszty zakupu towarów i usług w celu realizacji opisanej w zdarzeniu przyszłym inwestycji będą przez Gminę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT?
Gmina jako podatnik VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Przez działalność gospodarczą należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT).
Na gruncie analizowanego zdarzenia przyszłego istotne znaczenie ma przepis art. 15 ust. 6 Ustawy VAT, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższa regulacja stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1), który stanowi, iż krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Na gruncie powyższych regulacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 9.11.2015 r. (sygn. IBPP3/4512-596/15/MN) wyjaśnił, iż w zakresie realizacji zadań własnych wykonywanych w oparciu o reżim publicznoprawny Gmina nie jest uznawana za podatnika (co wynika z art. 15 ust. 6 ustawy), tym samym nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Z uwagi na fakt, iż celem realizacji analizowanej inwestycji jest przede wszystkim zaspokojenie przez Gminę zbiorowych potrzeb wspólnoty lokalnej, Gmina uważa, iż w odniesieniu do planowanych sposobów wykorzystywania budynku komunalnego Gmina nie będzie występowała w roli podatnika podatku VAT, lecz jako organ władzy publicznej.
Za prawidłowością stanowiska Gminy przemawiają następujące argumenty: głównym celem planowanej inwestycji jest realizacja zadań własnych Gminy, niepobieranie opłaty (wynagrodzenia) za udostępnianie budynku komunalnego w `(...)` mieszkańcom pobliskich miejscowości, z wyjątkiem obciążenia użytkowników kosztami eksploatacyjnymi, wskazuje, iż mamy w tym przypadku do czynienia z formą zaspokojenia potrzeb wspólnoty przez Gminę, a nie z działaniem o charakterze komercyjnym.
Ponadto, jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w orzeczeniu z 16.09.2015 r. (sygn. I SA/Gd 732/15): W orzecznictwie przyjmuje się przy tym, iż kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności, co jest szczególnie uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne lub bardzo zbliżone czynności bądź transakcje mogą być dokonywane przez podmioty prywatne.
Trudno uznać, aby w kontekście rozważanych sposobów wykorzystywania budynku komunalnego w miejscowości `(...)` Gmina zachowywała się jako podmiot gospodarczy. Bezspornym bowiem jest, iż: przedsiębiorca nie udostępniałby posiadanego przez siebie budynku bezpłatnie (tak jak to zamierza uczynić Gmina), lecz ustaliłby cenę na poziomie rynkowym, przedsiębiorca nie ograniczyłby kręgu użytkowników budynku wyłącznie do mieszkańców pobliskich miejscowości (tak jak to zamierza uczynić Gmina), przedsiębiorca podjąłby z pewnością działania marketingowe, aby zmaksymalizować stopień wykorzystania budynku do wykonywania czynności opodatkowanych (czego nie zamierza robić Gmina).
Budynek komunalny w `(...)` pełnił będzie rolę podobną do roli świetlicy wiejskiej. W związku z tym, zaprezentowane przez Gminę stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21.02.2014 r. (sygn. ITPP2/443 1185a/13/PS), w której organ uznał, iż „Budowa i utrzymanie świetlic oraz umożliwienie ich wykorzystywania na zbiorowe potrzeby wspólnoty (np. zebrania wiejskie) należy do zadań własnych Gminy, która w tym zakresie nie działa w charakterze podatnika. (`(...)`) Głównym celem inwestycji była bowiem realizacja zadań własnych. Dodatkowo, tylko okazjonalnie Gmina udostępnia te świetlice odpłatnie, przy czym zakres tego wynajmu jest na tyle niewielki (nieznaczący), że nie może on skutkować wystąpieniem prawa do odliczenia.”
Związek inwestycji z czynnościami opodatkowanymi.
Jak wynika z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, podstawowym warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest związek dokonanych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabywanymi towarami i usługami, które nie będą wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.
Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają co do zasady czynności wykonywane za odpłatnością. Od tej zasady regulacje podatkowe przewidują pewne wyjątki, traktując na równi z czynnościami odpłatnymi, a więc podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, również nieodpłatną dostawę towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, pod warunkiem spełnienia przesłanek przewidzianych odpowiednio w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 Ustawy VAT.
Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Za czynność opodatkowaną podatkiem VAT regulacja art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT uznaje zatem użycie towarów (w tym nieruchomości) do celów innych niż działalność gospodarczą podatnika, pod warunkiem, że towary te stanowią część przedsiębiorstwa podatnika. Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, będący we władaniu Gminy budynek komunalny nie jest elementem przedsiębiorstwa, lecz stanowi część majątku wspólnoty gminnej i ma służyć mieszkańcom Gminy przede wszystkim jako obiekt użyteczności publicznej. Z tego względu, Gmina uważa, że planowany sposób wykorzystania budynku nie spełnia przesłanek odpłatnego świadczenia usług wymienionych w art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT.
W związku z pobieraniem przez Gminę od użytkowników budynku równowartości kosztów eksploatacyjnych pojawia się wątpliwość czy działanie to nie świadczy o odpłatnym charakterze czynności udostępniania przez Gminę tej nieruchomości mieszkańcom.
W zdarzeniu przyszłym wniosku Gmina wskazała, iż zamierza udostępniać budynek komunalny w miejscowości `(...)` nieodpłatnie w ramach umowy użyczenia. Jak stanowi art. 710 ustawy z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.; dalej: Kodeks Cywilny), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Należy przy tym zauważyć, że obciążenie użytkowników (mieszkańców) kosztami eksploatacji budynku komunalnego będzie ich prawnym obowiązkiem, co wynika z art. 713 Kodeksu Cywilnego, zgodnie z którym biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Pobieranie przez Gminę od mieszkańców opłaty stanowiącej równowartość kosztów eksploatacyjnych to forma obciążenia osób biorących budynek w użyczenie kosztami utrzymania użyczonej nieruchomości. Nie zmieni to zatem charakteru wykonywanych przez Gminę czynności użyczenia; z punktu widzenia przepisów Kodeksu Cywilnego nadal będzie to działalność bezpłatna.
Powyższe argumenty prowadzą do wniosku, iż działalność Gminy polegająca na udostępnianiu budynku komunalnego przez Gminę mieszkańcom pobliskich miejscowości na podstawie umowy użyczenia, jako czynność nieodpłatna, nie będzie stanowić transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Nawet gdyby uznać, że pobieranie przez Gminę od mieszkańców opłaty w kwocie stanowiącej równowartość kosztów eksploatacyjnych świadczy o odpłatności wykonywanych przez Gminę czynności, a tym samym o istnieniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT związanych z budynkiem komunalnym, należy rozważyć wpływ tego związku na prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych przez Gminę wydatków inwestycyjnych. Jak bowiem zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 22.08.2014 r. (sygn. ITPP1/443-563/14/MN): „nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim przy dokonywaniu świadczeń opodatkowanych, lecz oczywistość oraz bezpośredniość tego powiązania z dokonywaną przez Wnioskodawcę sprzedażą opodatkowaną, może dopiero dawać uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.”
W podobnym tonie warunki uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego przez beneficjenta dofinansowania przedstawione zostały w Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach RPO 2014-2020. W dokumencie tym czytamy, iż „(`(...)`) beneficjent realizujący projekt dofinansowany ze środków PO [programu operacyjnego] będzie mógł odliczyć VAT wówczas, gdy zakupy towarów i usług w ramach realizowanego projektu związane są bezpośrednio z wykonywanymi przez beneficjenta czynnościami opodatkowanymi.” Oznacza to, iż spełnienie wymagań określonych prawem Unii Europejskiej w zakresie kwalifikowalności podatku VAT ponoszonego w ramach realizowanego projektu współfinansowanego ze środków unijnych nastąpi, jeżeli brak jest związku pomiędzy zakupem towarów i usług w ramach realizowanego projektu z wykonywanymi przez beneficjenta dofinansowania czynnościami opodatkowanymi, bądź też gdy związek ten istnieje, lecz ma jedynie charakter pośredni.
Odnosząc powyższe na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że Gmina nie przewiduje uzyskiwania obrotu z tytułu odpłatnego wynajmu budynku komunalnego, w związku z czym nie wystąpią czynności opodatkowane, do których można będzie przyporządkować ponoszone koszty planowanej inwestycji. Ewentualny obrót z tytułu refakturowania kosztów eksploatacyjnych ponoszonych w trakcie użytkowania obiektu przez użytkowników (mieszkańców) związany będzie jedynie z ponoszonymi przez Gminę kosztami bieżącymi utrzymania budynku, a nie z kosztami inwestycyjnymi ponoszonymi w ramach realizacji Projektu.
Niewystępowanie przez Gminę w charakterze podatnika podatku VAT w odniesieniu do planowanych sposobów wykorzystywania zmodernizowanego budynku komunalnego oraz brak istnienia związku zakupów towarów i usług dokonywanych w celu realizacji opisanej w zdarzeniu przyszłym inwestycji z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT przesądza o braku prawa do odliczenia przez Gminę podatku naliczonego (czy też zwrotu tego podatku) ponoszonego przy zakupie towarów i usług w ramach realizowanego Projektu współfinansowanego ze środków WFOŚiGW. Nie można bowiem mówić o prawie do odliczenia podatku naliczonego w opisanej sytuacji, tj. gdy ponoszone koszty inwestycji współfinansowanej ze środków WFOŚiGW nie zostaną w przyszłości pokryte (nawet częściowo) przychodami z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (podatek naliczany przy realizacji inwestycji nie pozostawałby w relacji z podatkiem należnym).
Wykorzystywanie budynków komunalnych należy do zadań własnych Gminy, która w tym zakresie nie działa w charakterze podatnika. Gmina nie wykorzystuje oraz nie zamierza wykorzystywać budynku komunalnego w miejscowości `(...)` do czynności opodatkowanych. Głównym celem Inwestycji polegającej na termomodernizacji budynku komunalnego jest realizacja zadań własnych. Dodatkowo, jak wynika z analizy częstotliwości użyczania budynku komunalnego w `(...)`, tylko okazjonalnie Gmina dokonuje udostępnienia tego budynku, przy czym częstotliwość tego użyczania jest niewielka (nieznacząca).
W świetle powyższych argumentów oraz z uwagi na brzmienie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na termomodernizację budynku komunalnego w miejscowości `(...)`, gdyż nie będzie istniał związek zakupów dotyczących termomodernizacji ww. budynku z czynnościami opodatkowanymi.
Stanowisko, które przedstawiła we wniosku Państwa Gmina jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931), zwanej dalej ustawą:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że:
W przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych regulacji wynika, że organy władzy publicznej są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.
Wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r., poz. 559 z późn. zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ – jak Państwo wskazali – wytworzone dobra w ramach zadania nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu od towarów i usług. W związku z powyższym, Państwa Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami ponoszonymi z tytułu realizacji ww. projektu. Tym samym, Państwa Gminie z tego tytułu nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.
W związku z tym, Państwa Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego lub zwrotu podatku w związku z realizacją projektu pn.: „`(...)`”, ponieważ efekty powstałe w ramach ww. projektu nie będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwa Gmina przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.
Ponadto, odnosząc się do powołanych w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, wskazania wymaga, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja Państwa Gminy będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i Państwa Gmina zastosuje się do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili