0112-KDSL1-2.440.25.2022.3.ISN

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) sygnowanego datą 13 grudnia 2021 r. (data wpływu 22 stycznia 2022 r.), uzupełnionego pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 21 marca 2022 r.) oraz pismem z dnia 6 kwietnia 2022 r. (data wpływu 12 kwietnia 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – lody (…) sprzedawane „na wynos” dla klientów detalicznych

Opis: Wnioskodawca prowadzi kawiarnio-cukiernio-lodziarnie z własną produkcją lodów rzemieślniczych. Lody są sprzedawane dla klientów detalicznych. Lody sprzedawane w kawiarni „na wynos” są nakładane przy ladzie na wafelek, po czym klient opuszcza lokal. Lody „na wynos” są pakowane również w styropianowe pojemniki przeznaczone do sprzedaży lodów na kilogramy. Lody są ważone i pakowane w jednorazowe pojemniki przy ladzie, po czym klient opuszcza lokal. Lody w wafelku – nakładane są gałkownicą, lody na kilogramy – nakładane są łyżką na wadze. Obsługa przy składaniu zamówienia pyta się czy lody mają być „na miejscu” czy „na wynos”. Klienci kupujący lody „na wynos” po otrzymaniu lodów opuszczają lokal. Personel oprócz nakładania i ważenia lodów nie wykonuje innych czynności. Wnioskodawca posiada inne kody na kasie fiskalnej do sprzedaży lodów „na wynos” oraz „na miejscu”.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 56

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 12f w zw. z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. towaru na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Przedmiotowy wniosek Wnioskodawca uzupełnił w dniu 21 marca 2022 r. i dniu 12 kwietnia 2022 r.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru

Wnioskodawca prowadzi kawiarnio-cukiernio-lodziarnie z własną produkcją lodów rzemieślniczych. Lody są sprzedawane dla klientów detalicznych (ewidencja na kasie fiskalnej) oraz firm (FV sprzedaży).

Lody sprzedawane w kawiarni „na wynos” są nakładane przy ladzie na wafelek/kubeczek, po czym klient opuszcza lokal. Przy każdym zamówieniu obsługa pyta się klienta czy lody są zamawiane „na miejscu” czy „na wynos”. W przypadku pozostania klientów w środku lody nabijane są na kasie na 8% VAT (podatek od towarów i usług), w przypadku wyjścia klienta z lokalu 5% VAT, ewidencja na kasie fiskalnej.

Lody „na wynos” są pakowane również w styropianowe pojemniki przeznaczone do sprzedaży lodów na kilogramy. Lody są ważone i pakowane w jednorazowe pojemniki przy ladzie, po czym klient opuszcza lokal. Sprzedaż opodatkowana jest stawką VAT 5%, ewidencja na kasie fiskalnej.

Lody „na wynos” do dalszej odsprzedaży pakowane są w metalowe kuwety do profesjonalnych konserwatorów lodziarskich. Pakowane są w miejscu produkcji. Przy sprzedaży lodów nie towarzyszą usługi dodatkowe. Sprzedaż lodów do dalszej odsprzedaży jest opodatkowana stawką VAT 5%, FV sprzedaży.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 21 marca 2022 r.) Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania organu:

- wskazanie jednego, konkretnego towaru, który jest przedmiotem złożonego wniosku (lodów o określonym smaku) oraz podanie jego nazwy handlowej.

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Lody (…) – nazwa handlowa towaru: lody (…)

- wskazanie składu surowcowego do 100% wszystkich składników występujących w produkcie gotowym (wskazanym w odpowiedzi na ww. pytanie) wraz ze wskazaniem dokładnej procentowej zawartości każdego z tych składników.

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Lody (…):

- mleko (…) 3,2 – (…)

- śmietana (…) – (…)

- cukier – (…)

- dekstroza – (…)

- mleko (…) – (…)

- inulina – (…)

- guma (…) – (…).

- wskazanie szczegółowego opisu schematu technologicznego powstawania produktu będącego przedmiotem wniosku wraz z opisem poszczególnych jego etapów.

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Wszystkie składniki zostają poddane pasteryzacji do 80 stopni, następnie schładzane są do 4 stopni i wymrażane. Wszystko odbywa się w jednej maszynie. Po wymrożeniu lody trafiają do szybkoschładzarki szokowej do -40 stopni na okres 30 minut a następnie do zamrażarki na -25 stopni.

- wskazanie jednoznacznie, czy wniosek dotyczy sprzedaży ww. towaru na rzecz innych podmiotów gospodarczych (firm), czy też sprzedaży na rzecz klientów detalicznych.

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Wniosek dotyczy sprzedaży dla innych podmiotów gospodarczych (firm) oraz sprzedaży dla klientów detalicznych.

- czy personel informuje o oferowanych produktach?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Oferowane produkty (w tym przypadku lody) są wystawione w konserwatorze lodziarskim, za którym w widocznym miejscu wypisane są wyraźnie dostępne smaki. Personel nie informuje o oferowanych produktach.

- czy personel doradza klientowi przy sprzedaży (np. wyborze lodów)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Personel nie doradza klientowi przy sprzedaży.

- czy personel przyjmuje zamówienie klienta przy „ladzie”, czy przy „stoliku”?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Personel przyjmuje zamówienia przy „ladzie”, gdzie klient również dokonuje opłaty przed wydaniem lodów.

- czy na życzenie klienta lody mogą być modyfikowane (np. poprzez dodanie polewy, posypki, itp.)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Nie modyfikujemy smaków, nie dodajemy przy sprzedaży na wynos polew, posypek.

- jakie czynności towarzyszą sprzedaży lodów (np. nakładanie, porcjowanie itp.)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

W przypadku lodów w wafelku – nakładanie gałkownicą. W przypadku lodów na kilogramy –

nakładanie lodów łyżką na wadze.

- czy w związku ze sprzedażą lodów personel wykonuje inne niż wskazane wyżej czynności? Jeżeli tak, należy wskazać jakie?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Personel nie wykonuje innych czynności.

- w jakim opakowaniu jest sprzedawany produkt?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Lody są sprzedawane na wafelkach lub na kilogramy w styropianowych opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży lodów na wynos.

- czy punkt sprzedaży towaru należy do Wnioskodawcy?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Lokal, w którym znajduje się: produkcja oraz punkt sprzedaży jest wynajmowany. Maszyny oraz całe wyposażenie należy do Wnioskodawcy.

- czy towar stanowiący przedmiot wniosku sprzedawany jest w lokalu, w którym znajdują się stoliki, krzesła lub ławki?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak, w lokalu, w którym sprzedawane są lody „na wynos” są stoliki i krzesła

- czy są dostępne naczynia i sztućce?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak, są naczynia oraz sztućce takie jak: talerzyki deserowe do ciasta, pucharki do lodów, filiżanki do kaw i herbat, szklanki do napojów, soków, łyżeczki oraz widelczyki do ciast. Nie są używane przy sprzedaży „na wynos”.

- czy w punkcie sprzedaży są toalety/szatnie dla klientów?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Są toalety (nie są one wymogiem, ponieważ nie prowadzimy sprzedaży alkoholu), nie posiadamy szatni.

- czy w przypadku sprzedaży lodów „na wynos” klient ma możliwość spożycia ich na miejscu?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak, ponieważ w lokalu są krzesła i stoliki, natomiast takie sytuacje nie mają miejsca. Obsługa przy składaniu zamówienia pyta się czy lody mają być „na miejscu” czy „na wynos”. Klienci kupujący lody „na wynos” po otrzymaniu lodów opuszczają lokal.

- czy prowadzona przez Wnioskodawcę dokumentacja pozwala na wyodrębnienie sprzedaży lodów „na wynos”?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak, posiadamy inne kody na kasie fiskalnej do sprzedaży lodów „na wynos” oraz „na miejscu”.

(…).

Z kolei w uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 kwietnia 2022 r. (data wpływu 12 kwietnia 2022 r.) Wnioskodawca wskazał, że złożony wniosek dotyczy sprzedaży dla klientów detalicznych.

Jako załącznik do ww. uzupełnienia Wnioskodawca dołączył uzupełnienie z dnia – brak daty sporządzenia, które wpłynęło do tutejszego organu w dniu 21 marca 2022 r.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Uwzględniając zatem powyższe przepisy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w przypadku sprzedaży lodów, w okolicznościach wskazanych we wniosku, mamy do czynienia ze sprzedażą towaru, czy też usługą w rozumieniu ustawy. W tym celu należy posiłkować się orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który w licznych wyrokach odniósł się do kwestii klasyfikacji czynności jako świadczenia usług, czy dostawy towarów.

W wyroku z dnia 10 marca 2005 r., nr C-491/03 w sprawie Ottmar Hermann (pkt 22) (ECLI:EU:C:2005:157), TSUE wskazał, że: „Ponieważ sprzedaży jakiegoś towaru zawsze towarzyszy świadczenie jakiejś minimalnej usługi (takiej jak wyłożenie towarów na stoiskach, wydanie faktury, itd.), jedynie usługi inne niż te, które towarzyszą nieodłącznie sprzedaży jakiegoś towaru, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie udziału świadczenia usług w odniesieniu do całości złożonej czynności, obejmującej również dostawę jakiegoś towaru”.

Z kolei, w wyroku z dnia 2 maja 1996 r., nr C-231/94 w sprawie Faaborg**-**Gelting Linien (ECLI:EU:C:1996:184) w pkt 14 TSUE orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Stąd w odniesieniu do działalności restauracyjnej prowadzonej na promie TSUE podkreślił, że sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania, i że wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itd.) oraz meble i nakrycia. W niektórych przypadkach osoby fizyczne, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji (pkt 13 tego wyroku).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.3.2011, str. 1, z późn. zm.) – usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Natomiast w wyroku z dnia 22 kwietnia 2021 r. w sprawie C-703/19 (ECLI:EU:C:2021:377) TSUE wyjaśnił jak w świetle dyrektywy oraz rozporządzenia wykonawczego 282/11 należy właściwie rozumieć pojęcia „usługa restauracyjna i cateringowa” czy też dostawa „towarów spożywczych”. Istotą tego wyroku jest wyjaśnienie, że tzw. infrastruktura materialna (stoliki, krzesła, sztućce, toaleta) i ludzka (obsługa kelnerska, barmańska) dostępna w lokalach gastronomicznych ma znaczenie dla ustalenia czy mamy do czynienia z towarem, czy z usługą. Jednak kwestia ta nie jest decydująca z punktu widzenia określenia stawki podatku VAT, której wysokość jest rezultatem podporządkowania świadczenia do odpowiedniej pozycji właściwej klasyfikacji.

Zatem ustalenie, czy świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem – w ramach całościowej oceny – wagi jakościowej (a nie tylko ilościowej) elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów.

Sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

Z kolei, działalność restauracyjną charakteryzuje wiele elementów i czynności, wśród których dostawa gotowej żywności i napojów przeznaczonych do spożycia przez ludzi jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

Ustalenie, z jaką kategorią świadczenia gastronomicznego mamy do czynienia, zależy od wielu zmiennych. Nie jest nią jedynie wola konsumenta skorzystania z infrastruktury lokalu, ale całokształt „otoczenia”, okoliczności towarzyszących danemu świadczeniu.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że będącej przedmiotem wniosku dostawie produktu (lodów (…)) nie towarzyszą usługi przesądzające, że mamy do czynienia z usługą restauracyjną. We wniosku nie wskazano bowiem, aby w tej konkretnej sprawie występowały usługi charakterystyczne dla działalności restauracyjnej, takie jak m.in.: udostępnianie odpowiedniej infrastruktury (np. mebli, krzeseł), zapewnienie naczyń, nakrywanie do stołu, podawanie produktów do stołu przez personel, sprzątanie po konsumpcji, które w takiej sytuacji miałyby przeważające znaczenie. Infrastruktura materialna i ludzka jaka towarzyszy wydawaniu przedmiotowego produktu nie przemawia za tym by uznać świadczenie, które jest przedmiotem niniejszej sprawy, za usługę restauracyjną.

Z wniosku wynika, że w niniejszej sprawie lody (…) wytwarzane są w produkcji własnej i sprzedawane w prowadzonej kawiarnio-cukiernio-lodziarni, w której dostępne są stoliki i krzesła, jednak klienci, którzy dokonali takiego zakupu nie korzystają z infrastruktury lokalu. Lody sprzedawane w kawiarni są nakładane przy ladzie na wafelek oraz są pakowane w styropianowe pojemniki przeznaczone do sprzedaży lodów na kilogramy, po czym klient opuszcza lokal. Obsługa przy składaniu zamówienia pyta się czy lody mają być „na miejscu” czy „na wynos”. Klienci kupujący lody „na wynos” po otrzymaniu lodów opuszczają lokal. Personel oprócz nakładania i ważenia lodów nie wykonuje innych czynności.

Mając na uwadze powyższą analizę oraz opis podany przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że – dla celów stosowania podatku od towarów i usług – sprzedaż lodów (…) w kawiarnio-cukiernio-lodziarni, „na wynos” do bezpośredniego spożycia, będących przedmiotem wniosku, należy uznać za dostawę towaru.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towaru, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi.

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Symbole statystyczne i Nomenklatura scalona wykorzystywane w ustawie służą wyłącznie stosowaniu odpowiednich przepisów, w tym określeniu właściwej stawki podatku od towarów i usług. Nie przesądzają natomiast o tym, czy w świetle przepisów ustawy mamy do czynienia z towarem lub też usługą.

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

W sekcji I PKWiU zawarty jest m.in. dział 56 „USŁUGI ZWIĄZANE Z WYŻYWIENIEM”.

W przypadku towarów spożywczych w pierwszej kolejności należy wykluczyć możliwość ich klasyfikacji do działu 56 w PKWiU 2015. Dopiero gdy okaże się, że przedmiot wniosku o wydanie WIS nie może być zaklasyfikowany do tego działu, należy przejść do jego sklasyfikowania według Nomenklatury scalonej albo PKWiU. Końcowym etapem w procesie ustalania stawki podatku dla towaru w ramach WIS jest weryfikacja czy tak sklasyfikowany towar mieści się w jednej z pozycji załącznika nr 3 bądź nr 10 do ustawy.

Klasyfikacja świadczenia do grupowania 56 w PKWiU 2015 ma zasadniczo miejsce jeśli:

· dostawie towarów spożywczych towarzyszą „usługi (czynności) dodatkowe” wspomagające, wykonywane przez podatnika, nadające temu towarowi cechy umożliwiające natychmiastowe (bezpośrednie) spożycie, które to usługi nie mają jednak charakteru przeważającego lecz podporządkowany (tracąc tym samym swą odrębność);

· towary spożywcze są wydawane w ramach usług restauracyjnych i cateringowych, tj. dostawie towarów towarzyszy szereg usług (czynności) mających charakter przesądzający (w świadczeniu przeważa element usługowy).

Wspólnym mianownikiem towarów i usług zaliczanych do grupowania 56 w PKWiU 2015 są zatem elementy usługowe, które mają na celu przygotowanie towaru do natychmiastowego (bezpośredniego) spożycia.

Zgodnie z Wyjaśnieniami do PKWiU 2015 dział 56 „Usługi związane z wyżywieniem” obejmuje:

· usługi związane z zapewnianiem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia.

Przy czym nie jest istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Natomiast klasa 56.10 „Usługi restauracji i innych placówek gastronomicznych” obejmuje:

· usługi przygotowywania i podawania posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane w miejsce przez nich wyznaczone.

Z kolei grupowanie 56.10.19.0 „Pozostałe usługi podawania posiłków” obejmuje:

· pozostałe usługi związane z podawaniem przygotowywanych posiłków i napojów świadczone przez punkty zazwyczaj nieposiadające miejsc do siedzenia ani obsługi kelnerskiej, takie jak: bufety, punkty sprzedaży frytek i ryb, kioski z gotową żywnością, punkty sprzedaży posiłków na wynos,

· sprzedaż z automatów żywności przygotowywanej na miejscu,

· usługi lodziarni i ciastkarni,

· usługi ruchomych placówek gastronomicznych, przygotowujących żywność i napoje do bezpośredniej konsumpcji.

Mając na uwadze powyższe wskazania klasyfikacyjne, należy podkreślić, że w celu zaklasyfikowania środka spożywczego do działu 56 PKWiU 2015 konieczne jest zidentyfikowanie takich czynności podatnika, które składają się na przygotowanie i podanie oferowanego posiłku do bezpośredniej i natychmiastowej konsumpcji. Swoistym aspektem kategorii środków spożywczych klasyfikowanych do działu 56 jest to, że są one przygotowane i podane do bezpośredniej i natychmiastowej konsumpcji (co nie oznacza, że musi ona nastąpić zaraz na miejscu zakupu).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca produkuje lody (…). Wyprodukowane przez Wnioskodawcę lody (…) są oferowane do sprzedaży w kawiarnio-cukiernio-lodziarni, jako gotowy posiłek, nadający się do bezpośredniego i natychmiastowego spożycia. Lody sprzedawane w kawiarni są nakładane przy ladzie na wafelek oraz są pakowane w styropianowe pojemniki przeznaczone do sprzedaży lodów na kilogramy, po czym klient opuszcza lokal. Obsługa przy składaniu zamówienia pyta się czy lody mają być „na miejscu” czy „na wynos”. Klienci kupujący lody „na wynos” po otrzymaniu lodów opuszczają lokal. Personel oprócz nakładania i ważenia lodów nie wykonuje innych czynności.

Zatem, mimo że wydaniu produktu towarzyszy szereg czynności o charakterze usługowym, to nie mają one jednak charakteru przeważającego nad dostawą towaru. Tego rodzaju czynności najtrafniej można nazwać „usługami wspomagającymi”, które ze względu na swój charakter nie dominują nad dostawą towaru.

Jak wskazano powyżej, do właściwej klasyfikacji istotne jest, że tak przygotowany posiłek (towar spożywczy) przeznaczony jest do bezpośredniej konsumpcji i klient może go spożyć bez jakiegokolwiek dodatkowego przygotowania.

Wobec powyższego dostawę wyżej opisanego towaru spożywczego, któremu towarzyszą wyłącznie usługi wspomagające jego dostawę, należy uznać za dostawę towaru sklasyfikowaną do PKWiU 56 „Usługi związane z wyżywieniem”, przy czym – przyporządkowanie danego towaru spożywczego do ww. grupowania PKWiU 56 nie zmienia charakteru tego świadczenia jako towaru w świetle ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Na mocy art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Z art. 41 ust. 2 ustawy wynika, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12f ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie:

1. napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania;

2. towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie;

3. posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy.

Towar będący przedmiotem wniosku nie mieści się w katalogu wyłączeń wskazanych w art. 41 ust. 12f ustawy.

W związku z powyższym, dostawa towaru – lodów (…), w okolicznościach opisanych przez Wnioskodawcę we wniosku – jest klasyfikowana do działu PKWiU 56 – Usługi związane z wyżywieniem, przy czym nie jest objęta wyłączeniami, o których mowa w art. 41 ust. 12f ustawy, dlatego też podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12f w zw. z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).