Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy stosowania w ewidencji VAT (podatek od towarów i usług) oznaczenia GTU_12.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 maja 2022 r. (wpływ 25 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedmiot działalności Wnioskodawcy, wynikający z umowy Spółki i zgłoszony do Krajowego Rejestru Sądowego obejmuje:

1. jako przeważającą działalność:

· 62.01.Z działalność związana z oprogramowaniem,

2. jako pozostałą działalności:

· 62.02.Z działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki,

· 62.03.Z działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi,

· 62.09.Z pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.

Umowa Spółki nie przewiduje wykonywania działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca aktualnie zajmuje się świadczeniem usług informatycznych w zakresie tworzenia nowego oprogramowania i nie świadczy usług doradczych ani zarządczych. W ocenie Wnioskodawcy pewien rodzaj prac spełnia jednak kryteria pozwalające na uznanie ich za prace rozwojowe.

W ramach świadczonych usług wykonywane są także rutynowe czynności i okresowe zmiany oprogramowania.

Zasadnicza część usług kierowana jest do podmiotów powiązanych.

Jednocześnie sposób fakturowania bazuje na rozliczeniu godzinowym i Spółka nie posiada obecnie narzędzi pozwalających na wyodrębnienie usług w zakresie prac rozwojowych. Wszystkie faktury wystawiane przez Wnioskodawcę określają jako przedmiot świadczenia: „usługi w zakresie oprogramowania”.

Wnioskodawca nie posiada ewidencji pozwalającej na skorzystanie z ulgi badawczo-rozwojowej, ani też zastosowania opodatkowania według zasad przewidzianych w art. 24d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800) – tzw. ulga IP-Box. Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta z tych ulg.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Świadczone usługi są usługami informatycznymi, rozliczanymi w oparciu o roboczogodziny osób uczestniczących w zleceniu. Na rzecz kontrahentów fakturowane są one w rozliczeniu miesięcznym. Jest to zatem usługa kompleksowa.

W ramach działalności informatycznej, usługi informatyczne, związane z opracowywaniem oprogramowania mogą zostać sklasyfikowane:

· jako działalność związana z oprogramowaniem – PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 62.01:

a) 62.01.11.0 Usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania,

b) 62.01.12.0 Usługi związane z projektowaniem i rozwojem technologii informatycznych dla sieci i Usługi związane z projektowaniem i rozwojem technologii informatycznych dla sieci i systemów komputerowych,

· jako działalność w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych:

a) 72.19.12.0 Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie technologii komputerowych i informatyki.

Podstawowym założeniem budowy PKWiU jest powiązanie klasyfikacji produktów (wyrobów i usług) z klasyfikacją działalności gospodarczych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności)) tak, aby każdy produkt klasyfikowany był przede wszystkim w zależności od rodzaju działalności, w wyniku której powstaje. A zatem, każdy produkt (wyrób, usługa) może być zaliczony przede wszystkim do jednego i tylko jednego rodzaju działalności gospodarczej określonego w Polskiej Klasyfikacji Działalności (pkt 5.1.5 ZASADY METODYCZNE POLSKIEJ KLASYFIKACJI WYROBÓW I USŁUG). Co więcej, zakresy poszczególnych grupowań pochodnych określonego grupowania macierzystego w żadnym przypadku nie mogą zachodzić na siebie, tzn. nie może powstać sytuacja, w której określony produkt może być zaliczany do więcej do jednego grupowania PKWiU (zasada jednoznaczności grupowań – pkt 5.1.4).

W przypadku usługi kompleksowej musi zatem rozstrzygać przeważający aspekt tego świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt że usługa Wnioskodawcy w przeważającym zakresie stanowi działalność rutynową, a jedynie jej część obejmuje działania, które mogłyby być zakwalifikowane jako prace rozwojowe (tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług) właściwym symbolem PKWiU dla tych usług jest 62.01. W taki sposób też Wnioskodawca fakturuje te usługi.

Pytanie

Czy Wnioskodawca powinien w ewidencji VAT stosować oznaczenia GTU_12 dla tak wystawianych faktur?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), dotyczącym obowiązku stosowania oznaczenia GTU_12 dla usług o charakterze niematerialnym, należy go stosować wyłącznie dla następujących usług:

· doradczych, w tym doradztwa prawnego i podatkowego oraz doradztwa związanego z zarządzaniem (PKWiU 62.02.1, 62.02.2, 66.19.91, 69.20.3, 70.22.11, 70.22.12, 70.22.13, 70.22.14, 70.22.15, 70.22.16, 70.22.3, 71.11.24, 71.11.42, 71.12.11, 71.12.31, 74.90.13, 74.90.15, 74.90.19),

· w zakresie rachunkowości i audytu finansowego (PKWiU 69.20.1, 69.20.2),

· prawnych (PKWiU 69.1),

· zarządczych (PKWiU 62.03, 63.11.12, 66.11.19, 66.30, 68.32, 69.20.4, 70.22.17, 70.22.2, 90.02.19.1), firm centralnych (PKWiU 70.1),

· marketingowych lub reklamowych (PKWiU 73.1),

· badania rynku i opinii publicznej (PKWiU 73.2),

· w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych (PKWiU 72) oraz

· w zakresie pozaszkolnych form edukacji (PKWiU 85.5).

Art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 4a pkt 28 tej ustawy pojęcie prac rozwojowych oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z przepisami ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Część prac wykonywanych przez Wnioskodawcę spełnia tę definicję.

Według oceny Wnioskodawcy, aby uznać usługę za prace rozwojowe konieczny byłby jednorodny charakter takiej usługi. Wobec obecnego sposobu fakturowania Wnioskodawca uważa, że nie powinien stosować tego oznaczenia dla wystawianych faktur, obejmujących usługi programistyczne, z których tylko część dotyczy działalności, która może zostać zakwalifikowana jako prace rozwojowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca aktualnie zajmuje się świadczeniem usług informatycznych w zakresie tworzenia nowego oprogramowania i nie świadczy usług doradczych ani zarządczych. W ocenie Wnioskodawcy pewien rodzaj prac spełnia jednak kryteria pozwalające na uznanie ich za prace rozwojowe. W ramach świadczonych usług wykonywane są także rutynowe czynności i okresowe zmiany oprogramowania. Świadczone usługi są usługami informatycznymi, rozliczanymi w oparciu o roboczogodziny osób uczestniczących w zleceniu. Na rzecz kontrahentów fakturowane są one w rozliczeniu miesięcznym. Jest to zatem usługa kompleksowa. Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt że usługa Wnioskodawcy w przeważającym zakresie stanowi działalność rutynową, a jedynie jej część obejmuje działania, które mogłyby być zakwalifikowane jako prace rozwojowe, właściwym symbolem PKWiU dla tych usług jest 62.01. W taki sposób też Wnioskodawca fakturuje te usługi. Wszystkie faktury wystawiane przez Wnioskodawcę określają jako przedmiot świadczenia: „usługi w zakresie oprogramowania”.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy powinien on w ewidencji VAT stosować oznaczenia GTU_12 dla tak wystawianych faktur.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność złożoną obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb podatku VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia, stawki podatku od towarów i usług czy sposobu dokumentowania.

Jak wskazał Wnioskodawca w złożonym wniosku świadczy usługę kompleksową, dla której właściwym symbolem PKWiU jest 62.01. Przedmiotową usługę Wnioskodawca fakturuje określając jako przedmiot świadczenia: „usługi w zakresie oprogramowania”.

W oparciu o art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Stosownie do art. 99 ust. 7c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Z dniem 1 października 2020 r. wszedł w życie art. 99 ust. 11c ustawy, według którego:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Na mocy art. 99 ust. 13b ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Natomiast na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

W myśl art. 109 ust. 14 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, którego przepisy weszły w życie z 1 października 2020 r.

W świetle § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia:

Poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług o charakterze niematerialnym – wyłącznie: doradczych, w tym doradztwa prawnego i podatkowego oraz doradztwa związanego z zarządzaniem (PKWiU 62.02.1, 62.02.2, 66.19.91, 69.20.3, 70.22.11, 70.22.12, 70.22.13, 70.22.14, 70.22.15, 70.22.16, 70.22.3, 71.11.24, 71.11.42, 71.12.11, 71.12.31, 74.90.13, 74.90.15, 74.90.19), w zakresie rachunkowości i audytu finansowego (PKWiU 69.20.1, 69.20.2), prawnych (PKWiU 69.1), zarządczych (PKWiU 62.03, 63.11.12, 66.11.19, 66.30, 68.32, 69.20.4, 70.22.17, 70.22.2, 90.02.19.1), firm centralnych (PKWiU 70.1), marketingowych lub reklamowych (PKWiU 73.1), badania rynku i opinii publicznej (PKWiU 73.2), w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych (PKWiU 72) oraz w zakresie pozaszkolnych form edukacji (PKWiU 85.5) – oznaczenie „GTU 12”.

Powyższy przepis nakazuje zatem zamieścić w ewidencji oznaczenie GTU_12 w przypadku świadczenia usług o charakterze niematerialnym, wymienionych w § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia – sklasyfikowanych do odpowiedniego PKWiU.

W tym miejscu należy jeszcze raz wskazać, że w przedmiotowej sprawie występuje świadczenie kompleksowej usługi, dla której właściwym symbolem PKWiU jest 62.01.

Zatem skoro – jak wynika z opisu sprawy – w analizowanej sprawie mamy do czynienia z kompleksowym świadczeniem „usługi w zakresie oprogramowania” (PKWiU 62.01), to przedmiotowa transakcja nie jest objęta obowiązkiem stosowania w części ewidencyjnej JPK_VAT z deklaracją oznaczenia GTU_12.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania dla przedmiotowych faktur oznaczenia GTU_12 w ewidencji VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

W myśl art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Zatem, należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, w szczególności na stwierdzeniu, że świadczą Państwo usługę kompleksową. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie zawiera analizy kwestii, czy świadczone czynności faktycznie składają się na jedną usługę kompleksową.

W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zaklasyfikowali Państwo świadczoną usługę kompleksową zgodnie z grupowaniem PKWiU. Interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości tej klasyfikacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).