0111-KDSB2-1.440.41.2022.2.AZ

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – dostawa wraz z montażem zadaszenia tarasowego

Opis usługi: Wnioskodawca wykonuje świadczenie kompleksowe polegające na dostawie i montażu zadaszenia tarasowego składającego się z elementów drewnianych, słupów nośnych podtrzymujących całość oraz poszycia dachowego wykonanego najczęściej z poliwęglanu komorowego lub blachodachówki. Całość jest trwale przytwierdzona do istniejącej konstrukcji ściany budynku. Przedmiotowa usługa wykonywana jest w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 oraz lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2 sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowalnych w dziale 11. Czynności wchodzące w zakres przedmiotowej usługi (wykonanie projektu zadaszenia tarasowego, obróbka materiału, z którego jest ono wykonane, dostawa gotowego zadaszenia i montaż) są ze sobą ściśle powiązane i w aspekcie gospodarczym tworzą obiektywnie jedną całość nabywaną nierozłącznie oraz prowadzą do realizacji określonego celu, jakim jest zgodne z zamówieniem klienta rozbudowanie bryły budynku mieszkalnego o zadaszoną strefę rekreacyjną. Cena określona w umowie obejmuje całość świadczenia i nie są wyodrębnione jej poszczególne elementy.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 43

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146aa ust.1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu (…) Wnioskodawca złożył wniosek (…) w zakresie sklasyfikowania usługi montażu wraz z dostawą zadaszenia tarasowego według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis.

Wnioskodawca świadczy usługę montażu wraz z dostawą zadaszenia tarasowego, stanowiącą świadczenie kompleksowe. Czynności wchodzące w zakres przedmiotowej usługi obejmują:

- wykonanie projektu zadaszenia tarasowego,

- obróbkę materiału, z którego jest ono wykonywane,

- dostawę gotowego zadaszenia,

- montaż zadaszenia tarasowego.

Wszystkie te czynności objęte są jednym zleceniem klienta, a wynagrodzenie za usługę kalkulowane jest jako całość.

Zadaszenie wykonywane jest obecnie z elementów drewnianych, jednak w perspektywie Wnioskodawca planuje także wykorzystanie elementów wykonanych z innych materiałów. Zadaszenia tarasów są trwale przytwierdzone do istniejącej konstrukcji ściany budynku. Aby uzyskać wymaganą normami stabilność montażysta wwierca się w strukturę ściany tj. wykonuje otwory przez ocieplenie (styropian, wełna) aż do ściany właściwej. W ścianę wtłacza tzw. kotwę chemiczną, tj. dwukomponentowy klej na bazie żywicy epoksydowo - akrylowej, który "betonuje" zbrojeniowe pręty gwintowane, będące właściwymi łącznikami pomiędzy konstrukcją zadaszenia (murłatą poziomą oraz słupami przyściennymi), a budynkiem. Kotwa chemiczna działa tak jak beton przez co wyrwanie zamocowań staje się niemożliwe bez naruszenia elementów konstrukcji budynku, tj. ściany właściwej. W podobny sposób przebiega montaż mocowań słupów nośnych podtrzymujących zadaszenie tarasu. W wywiercone otwory aplikuje się kotwę chemiczną, a następnie wsuwa pręt gwintowany o określonych parametrach wytrzymałościowych.

Następnie końcówkę pręta mocuje się do kotwy metalowej zainstalowanej wcześniej w drewnie. Tworzy to bardzo stabilną i estetyczną całość.

Konstrukcja pokrywana jest kilkoma rodzajami poszycia, najczęściej poliwęglanem komorowym lub blacho-dachówką, taką jak na istniejącym budynku. W obydwu przypadkach poszycie od strony budynku jest dodatkowo uszczelniane uszczelniaczem dekarskim do uzyskania pełnej szczelności. Z uwagi na rodzaj konstrukcji zadaszenia i wykorzystanego materiału pełni ono oprócz funkcji użytkowej (de facto zwiększa powierzchnię użytkową samego budynku w okresie letnim poprzez stworzenie dodatkowej powierzchni rekreacyjnej) również funkcję ochronną budynku, zabezpieczając przed nadmiernym nagrzewaniem jego wnętrza.

Zadaszenia tarasowe montowane są w ramach budowy lub rozbudowy budynku, tzn. albo na etapie prac wykończeniowych zewnętrznej elewacji budynku albo już po jego oddaniu do użytkowania w stanie niewykończonym. Moment realizacji usługi zależy od decyzji klienta. Montowane zadaszenia stanowią element architektoniczny budynku uwzględniony już na etapie jego projektu - zadaszenie brukowanego tarasu budynku.

Przedmiotowa usługa wykonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w obiektach budownictwa mieszkaniowego lub ich częściach, tj. budynkach mieszkalnych, przy czym są to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowalnych w dziale 11. Przedmiotowa usługa wykonywana jest w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 oraz lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2, a zatem w budynkach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Do wniosku dołączono przykładowe fotografie przedstawiające poszczególne etapy realizacji przedmiotowego świadczenia.

(…) Wnioskodawca uzupełnił wniosek i doprecyzował o poniższe informacje:

1. Precyzyjne opisanie towarów i/lub usług, które składają się na przedmiotowe świadczenie wraz z opisem czynności składających się na każdą z usług i zależności obejmuje:

a) opis towaru - zadaszenie tarasowe

W pierwszym etapie po rozmowach z klientem i przedstawieniem przez niego planu i pomysłu zabudowy tarasu, sprawdzamy możliwości techniczne, projektujemy i wymiarujemy całość konstrukcji. Po akceptacji Klienta pracownicy dostają dokumentację techniczną do wykonania elementów konstrukcji. Elementy konstrukcji wykonywane są z (…). Drewno to jest również klejone po długości na mikrowczepy. Wszystkie elementy są docinane, sformatowane, frezowane i czyszczone do uzyskania zaprojektowanych elementów. Kolejnym krokiem jest impregnacja preparatami zabezpieczającymi od butwienia, grzybów i pleśni. Potem nałożenie impregnatów powłokotwórczych nadających przewidziany kolor pasujący do kolorystyki domu Klienta. Do zabudowy boków oraz przodu konstrukcji wykorzystywana jest deska fasadowa, jednak najczęściej stosowne są regulowane żaluzje drewniane, które również są wytwarzane z drewna świerkowego przez pracowników. Standardowy panel żaluzjowy to (…) . Kolejnym krokiem jest zebranie wszystkich elementów potrzebnych do wykonania zadaszenia. Tutaj lista jest dosyć długa ale wymienię najważniejsze elementy: wszystkie potrzebne drewniane elementy konstrukcyjne, żaluzje regulowane, poszycie z poliwęglanu komorowego które służy do przykrycia całej konstrukcji, regulowane stopy do mocowania słupów, elementy aluminiowe służące do montażu poszycia czyli listwy, dociski, uszczelki, itd.; dodatkowo wszelkie elementy mocujące czyli śruby, kołki, pręty gwintowane, kotwy, itd. - tak skompletowany towar jest opisany i przygotowany do przetransportowania do Klienta.

b) opis usługi montażu:

W umówionym z klientem terminie samochodem ciężarowym dostarczamy wszystkie elementy konstrukcji. Aby uzyskać wymaganą normami stabilność, montażysta wwierca się w strukturę ściany domu, tj. wykonuje otwory poprzez ocieplenie (styropian, wełna) aż do ściany właściwej budynku. W ścianę tę wtłacza tzw. kotwę chemiczną tj. dwukomponentowy klej na bazie żywicy epoksydowo-akrylowej, który "betonuje" zbrojeniowe pręty gwintowane, będące właściwymi łącznikami pomiędzy konstrukcją zadaszenia (…) , a budynkiem. Kotwa chemiczna działa tak jak beton przez co wyrwanie zamocowań staje się niemożliwe bez naruszenia konstrukcji budynku. W podobny sposób przebiega montaż mocowań słupów nośnych podtrzymujących zadaszenie tarasu. W wywiercone otwory aplikuje się kotwę chemiczną, a następnie wsuwa pręt gwintowany o określonych parametrach wytrzymałościowych. Następnie końcówkę pręta mocuje się w drewnianych elementach konstrukcji. Tworzy to bardzo stabilną i estetyczną całość. Kolejnym krokiem jest zamontowanie regulowanych paneli żaluzjowych, które służą do zabudowy ścian konstrukcji i zabezpieczenia przed warunkami atmosferycznymi. Kolejnym etapem jest montaż poszycia dachowego z poliwęglanu komorowego lub blachy trapezowej i uszczelnienie go z budynkiem. Dzieje się to poprzez zastosowanie aluminiowych (…) uszczelnianych masą bitumiczną lub wcięciem w tynk obróbki metalowej również uszczelnionej masą bitumiczną. Ostatnią czynnością montażową jest montaż rynien i odpływów wody z dachu. Montaż wykonuje (…) pracowników, najczęściej trwa on (…)

2. Poszczególne czynności wchodzące w zakres realizowanej usługi montażu zadaszenia tarasowego wraz z jego dostawą są ze sobą ściśle powiązane, tworzą jedną całość w aspekcie gospodarczym. Z uwagi na przyjęty w prowadzonej działalności model biznesowy realizowana na rzecz klienta usługa obejmuje wykonanie zadaszenia według indywidualnego projektu uwzględniającego preferencje klienta oraz cechy konstrukcyjne samego budynku, do którego zadaszenie ma być przymocowane, a następnie jego montaż. Klient nie ma możliwości zamówienia np. wykonania samego zadaszenia czy zlecenia wyłącznie montażu zadaszenia wykonanego przez inny podmiot.

3. Czynności wykonywane w ramach świadczenia prowadzą do realizacji określonego celu, jakim jest zgodne z zamówieniem klienta rozbudowanie bryły budynku mieszkalnego o zadaszoną strefę rekreacyjną.

4. W ramach opisanego świadczenia wydaje się niemożliwym dokonanie klasyfikacji realizowanych przez Wnioskodawcę świadczeń na dominujące i pomocnicze. Wynika to bowiem z przyjętego z przyjętego sposobu ich realizacji. Wykonanie przez Wnioskodawcę zadaszenia tarasowego i jego dostawa jest konieczna z uwagi na to, że jest ono przedmiotem usługi montażu. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie samej dostawy zadaszeń tarasowych, ani działalności w zakresie wyłącznie montażu tego typu konstrukcji przez inny podmiot. Wobec powyższego oba świadczenia, tj. wykonanie i dostawa na rzecz klienta zadaszenia oraz jego montaż są równorzędne i żadne z nich nie jest realizowane bez tego drugiego.

5. Produkcja i montaż zadaszenia tarasowego wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności z zakresu stolarki budowlanej, obróbki drewna i obsługi urządzeń do obróbki drewna, umiejętności wykonywania wylewek i podmurówek betonowych, obsługi urządzeń elektrycznych, projektowania konstrukcji, umiejętności pracy na wysokości, niezbędna jest wiedza na temat wytrzymałości i bezpieczeństwa poszczególnych elementów konstrukcji i poszycia np. wytrzymałość poszycia na możliwość utrzymania dużej ilości śniegu, udźwigu ciężaru elementów drewnianych, itp. Przy produkcji i montażu zadaszeń tarasowych używane jest dużo sprzętu specjalistycznego w postaci, np. urządzenia do obróbki drewna –(…) .

6. Wszystkie czynności opisane we wniosku związane z realizacją kompleksowego świadczenia (usługa montażu zadaszenia tarasowego wraz z jego wykonaniem i dostawą) realizowane są przez jednego wykonawcę (Wnioskodawcę).

7. Cena za wykonanie świadczenia to wszystkie koszty związane z materiałami do produkcji i samym procesem produkcji, poniesione koszty pracy pracowników zaangażowanych w produkcję i montaż, wyliczona składowa część stałych kosztów oraz zaplanowana marża. W każdym przypadku faktura wystawiana jest na całość.

Do w/w pisma uzupełniającego dołączono:

(…).

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Z opisu będącego przedmiotem wniosku wynika, że na realizację ww. świadczenia kompleksowego dotyczącego dostawy i montażu zadaszenia tarasowego składają się: wykonanie projektu, obróbka materiału, z którego jest ono wykonane, dostawa gotowego zadaszenia i montaż. Zadaszenie składa się z elementów drewnianych, słupów nośnych podtrzymujących całość oraz poszycia dachowego wykonanego najczęściej z poliwęglanu komorowego lub blachodachówki dopasowanej kolorystycznie do budynku. Jest ono przytwierdzone do istniejącej konstrukcji ściany budynku za pomocą kotew chemicznych czyli dwukomponentowego kleju na bazie żywicy epoksydowo – akrylowej oraz zbrojeniowych prętów gwintowanych, będących właściwymi łącznikami pomiędzy konstrukcją zadaszenia a budynkiem. W podobny sposób montowane są słupy nośne podtrzymujące zadaszenie tarasu.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że wykonanie czynności – montaż zadaszenia tarasowego wraz z dostawą obejmuje wykonanie zadaszenia według indywidualnego projektu uwzględniającego preferencje klienta oraz cechy konstrukcyjne samego budynku, do którego zadaszenie ma być przymocowane, a następnie jego montaż. Klient nie ma możliwości zamówienia np. wykonania samego zadaszenia czy zlecenia wyłącznie montażu zadaszenia wykonanego przez inny podmiot. Z powyższego wynika zatem, że z punktu widzenia Zleceniodawcy będzie on zainteresowany nabyciem od Wnioskodawcy jednego (złożonego) świadczenia, a wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności będą niezbędne do zrealizowania celu w jakim zostanie zawarta umowa. Każda z ww. czynności składająca się na świadczenie będzie niezbędna do wykonania zadania głównego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że przedstawione przez Wnioskodawcę czynności będące przedmiotem analizy, polegające na dostawie i montażu zadaszenia tarasowego są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Jak wynika z opisu sprawy – wszystkie powyższe czynności mają na celu realizację jednolitego celu gospodarczego. W związku z tym należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym – dostawa i montaż stanowią integralną całość. Przy czym elementem dominującym jest usługa montażu zadaszenia tarasowego, zaś jego dostawa ma charakter pomocniczy.

W związku z powyższym, w dalszej części decyzji tutejszy organ określi stawkę podatku/klasyfikację dla usługi (elementu dominującego).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi, lub towaru i/lub usługi, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu (świadczenie kompleksowe) do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa bądź świadczenie kompleksowe spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie_._

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do:

1. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

2. robót konserwacyjnych dotyczących:

a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,

b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610 ze zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy – do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy zauważyć, że ustawa, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy zostały wprowadzone do ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. Potwierdzeniem powyższego jest uchwała z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, w której Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto zauważyć należy, że sama usługa montażu czy też instalacji poszczególnych towarów nie może być traktowana jako budowa, remont, modernizacja, czy też termomodernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których powstaje bądź podnosi się czy też przywraca poprzedni stan techniczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, można usługę tę traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub termomodernizacji, o których mowa w ustawie.

W świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków (Dz. U. z 2021 r. poz. 554 ze zm.), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

a) ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,

b) ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,

c) wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,

d) całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy należy wskazać, że obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie wtedy, gdy montaż określonych towarów następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Należy więc badać stopień konstrukcyjnego połączenia montowanych towarów i elementów obiektu budowlanego. Nie chodzi tutaj o badanie powiązania elementów montowanych z konstrukcyjnymi w rozumieniu techniki budowlanej, lecz o tak silne połączenie konstrukcyjne elementów montowanych i elementów obiektu budowlanego, że powstaje trwała całość spełniająca określoną funkcję użytkową.

Zatem, istotnym i podstawowym kryterium przy ustalaniu możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest powstała w wyniku montażu cecha konstrukcyjna, taka jak trwałość połączenia z budynkiem elementów, które zostają zamontowane na skutek wykonania usługi, a zwłaszcza sposób ingerencji zastosowanego montażu i w konstrukcję budynku (albowiem tylko montaż, który w sposób „istotny” wykorzystuje elementy konstrukcyjne budynku pozwala na zastosowanie obniżonej, 8% stawki podatku). Ponadto z preferencyjnej stawki podatku, mającej zastosowanie do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, mogą korzystać jedynie te czynności, które odnoszą się do obiektu budowlanego, a nie do jego wyposażenia.

W analizowanej sprawie – jak wskazuje Wnioskodawca – montaż zadaszenia tarasowego jest z jednej strony ścienny, a z drugiej opiera się na słupach nośnych. Montaż polega na wywierceniu w ścianie otworów montażowych, wtłoczeniu w nie kotwy tzw. chemicznej (dwukomponentowy klej na bazie żywicy epoksydowo – akrylowej) i umocowaniu w niej zbrojeniowych prętów gwintowanych, będących właściwymi łącznikami pomiędzy konstrukcją zadaszenia a budynkiem. W podobny sposób montowane są słupy nośne podtrzymujące zadaszenie tarasu. W wywiercone otwory aplikuje się kotwę chemiczną, a następnie wsuwa pręt gwintowany o określonych parametrach wytrzymałościowych. Następnie końcówkę pręta mocuje się do kotwy metalowej zainstalowanej wcześniej w drewnie. Całość stanowi konstrukcję budowlaną zespoloną z budynkiem. Do zabudowy boków oraz przodu konstrukcji wykorzystywane są najczęściej regulowane żaluzje drewniane. Zadaszenie jest pokrywane poszyciem dachowym najczęściej z poliwęglanu komorowego lub blachodachówki, takiej jak na istniejącym budynku. Zadaszenie tarasowe spełnia funkcję ochronną zabezpieczając przed nadmiernym nagrzewaniem wnętrza budynku, a także zwiększa powierzchnię użytkową budynku, powstaje bowiem dodatkowa powierzchnia rekreacyjna.

Zatem montaż zadaszenia tarasowego nie dotyczy elementów konstrukcyjnych budynków lub ich części, bowiem przytwierdzenie za pomocą kotew do ścian budynku lub podłoża dotyczy nieznacznej ingerencji w konstrukcję budynku (otwór w ścianie), ale służy przede wszystkim oparciu konstrukcji zadaszenia. Przyleganie do ściany i wykorzystanie elementu konstrukcyjnego budynku lub lokalu do oparcia zadaszenia powoduje wyłącznie wykorzystanie ściany jako elementu konstrukcyjnego budynku lub budowli do wzmocnienia konstrukcji zadaszenia, ale uznanie wbicie kotwy w ścianę za montaż dotyczący konstrukcji budynku jest zbyt daleko idący. Budynek zaopatrzony w zadaszenie tarasowe poza walorami estetycznymi nie zyskuje dodatkowych wartości. Natomiast korzyść dotyczy komfortu wynikającego z użytkowania samego zadaszenia w wymiarze estetyki i przebywania, a nie wynika z samego budynku. Zadaszenie tarasowe również z uwagi na rodzaj konstrukcji i materiału, z którego jest wykonywane nie może pełnić funkcji ochrony i izolacji samego budynku. Zresztą rola zadaszenia tarasowego nie sprowadza się do unowocześnienia lokalu lub budynku czy też wzmocnienia konstrukcji (ściana nie jest oparta o zadaszenie tarasowe, ale zadaszenie tarasowe oparte jest o ścianę). Nie można zatem łączyć wykonania zadaszenia na balkonie czy tarasie z budową, remontem, modernizacją, termomodernizacją czy przebudową budynku lub lokalu mieszkalnego.

W związku z tym należy stwierdzić, że w wyniku montażu zadaszenia tarasowego nie nastąpi zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku. Montaż elementów zadaszenia wykonywany jest na zewnątrz budynków, a jego zamontowanie nie wpływa na wielkości liczbowe wyznaczające charakterystyczne wielkości budynku lub lokalu wyrażane w jednostkach miary (wagi, nachylenia, itp.), elementów użytkowych (dachu, okna, schodów, balkonu, drzwi) i technicznych (ciężaru konstrukcji, odporności przeciwpożarowej, termoizolacyjnej, hydroizolacyjnej).

Trzeba też zauważyć, że zamontowane zadaszenie tarasowe nie staje się integralną częścią budynku, gdyż jako wyposażenie budynku może być w każdym czasie zdemontowane lub wymienione. Ponadto trwałe połączenie zadaszenia z konstrukcją budynku powinno oznaczać, że ich demontaż jest faktycznie niemożliwy bez znaczącego zniszczenia montowanej części i budynku. Natomiast wskutek demontażu zadaszenia tarasowego nie może być mowy o znaczącym zniszczeniu budynku, do którego zostało zamontowane – jego odłączenie od budynku nie narusza bowiem substancji tegoż budynku. Ewentualny demontaż połączonego z budynkiem zadaszenia będzie zaś ograniczał się do przywrócenia stanu sprzed montażu i uzupełnienia powstałych ubytków w ścianie budynku.

W konsekwencji, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie dotyczą budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych, nie mieszczą się zatem w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, gdyż w istocie czynności te będą jedynie zaopatrywaniem budynku (lokalu mieszkalnego) w elementy wyposażenia, niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych.

W związku z brakiem możliwości zastosowania w przedmiotowej sprawie obniżonej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, (wykonywana przez Wnioskodawcę usługa montażu nie spełnia definicji zawartych w tym przepisie), należy dokonać jej prawidłowej klasyfikacji statystycznej.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 ze zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje OBIEKTY BUDOWLANE I ROBOTY BUDOWLANE.

W świetle wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), sekcja F obejmuje:

- budynki i pozostałe obiekty inżynierii lądowej oraz wodnej,

- roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, takie jak: prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym,

- opracowywanie kosztorysów stanowiących integralną część robót budowlanych,

- realizację projektów budowlanych do sprzedaży.

Sekcja ta nie obejmuje:

- zarządzania projektami budowlanymi w zakresie obiektów inżynierii lądowej i wodnej, sklasyfikowanego w 71.1,

- wynajmu maszyn i urządzeń budowlanych bez operatora, sklasyfikowanego w 77.32,

- usług instalowania mechanicznych lub elektrycznych urządzeń do zamykania sejfów i skarbców, powiązane z późniejszym ich monitorowaniem, sklasyfikowanych w 80.20.10.0.

W sekcji F zawarty jest m.in. dział 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE, który obejmuje:

- specjalistyczne roboty budowlane związane z budową budynków oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej, prowadzone przez wykonawców posiadających specjalistyczne umiejętności i specjalny sprzęt, tj. wbijanie pali, budowanie fundamentów, roboty betoniarskie, murarskie, kamieniarskie, montowanie i demontowanie rusztowań, wykonywanie pokryć dachowych itp.,

- wynajem sprzętu z operatorem sklasyfikowany w odpowiednich grupowaniach obejmujących roboty budowlane wykonywane przy jego użyciu,

- roboty wykończeniowe i wykonywanie instalacji budowlanych.

Roboty montażowe/instalacyjne mogą być przeprowadzone na terenie budowy lub w warsztatach. Zalicza się tu wykonywanie:

- instalacji gazowych, wodnych, kanalizacyjnych, centralnego ogrzewania i wentylacyjnych, instalowanie anten, wykonywanie instalacji alarmowych i pozostałych instalacji elektrycznych, instalowanie przeciwpożarowego systemu zraszającego, instalowanie dźwigów osobowych i towarowych oraz schodów ruchomych itp.,

- zakładanie izolacji cieplnych, wodnych, dźwiękochłonnych, roboty blacharskie, zakładanie przemysłowych instalacji chłodniczych, systemów oświetleniowych i systemów sygnalizacyjnych dróg, szlaków kolejowych, portów lotniczych i wodnych itp.

Instalacje te obejmują także związane z nimi prace remontowe.

Do pozostałych usług związanych z wykańczaniem obiektów budowlanych zalicza się m.in.:

- szklenie, tynkowanie, malowanie, układanie ceramicznych, betonowych lub kamiennych płytek podłogowych i ściennych, układanie pokryć dywanowych i parkietów, tapetowanie ścian itp., cyklinowanie podłóg, zakładanie stolarki budowlanej, zewnętrzne mycie budynków itp. Zalicza się tu również związane z tymi robotami prace remontowe.

Specjalistyczne roboty budowlane wykonywane są z reguły przez podwykonawców.

W dziale PKWiU 43 mieści się klasa 43.29 POZOSTAŁE ROBOTY ZWIĄZANE Z WYKONYWANIEM INSTALACJI.

Z kolei pod pozycją PKWiU 43.29.19.0 sklasyfikowane zostały Pozostałe roboty związane z wykonywaniem instalacji, gdzie indziej niesklasyfikowane. Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) pozycja ta obejmuje:

- specjalistyczne roboty związane z instalowaniem dźwigów towarowych i wind osobowych, schodów ruchomych i ruchomych chodników, włączając naprawy i konserwację,

- roboty związane z instalowaniem drzwi automatycznych i obrotowych,

- roboty związane z instalowaniem rolet i markiz,

- roboty związane z instalowaniem znaków świetlnych i znaków pozostałych,

- roboty związane z wykonywaniem instalacji odgromowych,

- roboty instalacyjne związane z wyrobami niestanowiącymi części konstrukcji obiektu budowlanego.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem wniosku spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%.

Z kolei art. 41 ust. 2 ustawy stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWIU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do:

1. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

2. robót konserwacyjnych dotyczących:

a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,

b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

Dokonana analiza powołanego przepisu wskazała, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze – zakres wykonywanych czynności musi obejmować dostawę, budowę, remont, modernizację, termomodernizację lub przebudowę budynków lub ich części. Przy czym - wziąwszy pod uwagę przywołane wcześniej definicje ‑ czynności budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji powinny dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Po drugie – budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy.

Zatem, jak już wskazano w niniejszej decyzji, usługa montażu będąca przedmiotem wniosku nie mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, co oznacza, że nie korzysta z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług jest ona zaklasyfikowana do działu PKWiU 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE.

Przepisy ustawy nie przewidują możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług dla usług sklasyfikowanych do działu 43 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W związku z powyższym, ponieważ opisana we wniosku usługa, klasyfikowana jest do działu 43 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) właściwą stawką dla jej opodatkowania jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).