Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że dostawa niezabudowanych nieruchomości rolnych po dokonanym podziale, nie będzie uznana za czynność opodatkowaną, w konsekwencji czego Wnioskodawca, nie będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem 14 marca 2022 r. (wpływ 15 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnych niezabudowanych w miejscowości (…) gm. (…), w postaci działek o numerach ewidencyjnych od (…) do (…) o łącznej powierzchni (…) ha.

Działka została nabyta w drodze spadku od zmarłego ojca w roku (…) oraz umowy o dział spadku z pozostałymi spadkobiercami w roku (…). W związku z czym Wnioskodawca stał się właścicielem.

Rodzice Wnioskodawcy prowadzili od (…) roku na ww. działce gospodarstwo rolne, działka nabyta została w roku (…). Wnioskodawca pracował w gospodarstwie rodziców, a od (…) roku prowadzi działalność rolniczą na niniejszej nieruchomości.

Dodatkowo Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą od (…) roku, niezwiązaną z działalnością rolniczą oraz był czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Działalność została z dniem (…) roku zawieszona. W tym miejscu należy podkreślić, iż nieruchomość będącą przedmiotem wniosku nie była w żadnym stopniu wykorzystywana w działalności gospodarczej oraz nie stanowiła środka trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej. Ww. Działki nie zostały nabyte w ramach działalności gospodarczej, działki zostały nabyte tak jak wyżej zostało wskazane w drodze dziedziczenia gospodarstwa rodzinnego po zmarłym ojcu.

Nieruchomości objęte wnioskiem to działki rolne, stanowiące łąki w klasach od IV do VI.

W związku z ograniczeniem działalności rolniczej, Wnioskodawca podjął decyzję o dokonaniu podziału części gospodarstwa na mniejsze działki w roku (…), wskutek czego powstały działki o numerach od (…) do (…) o łącznej powierzchni (…) ha.

Podkreślenie wymaga także fakt, iż działki nie są uzbrojone oraz brak jest na tym terenie Miejscowego Planu Zagospodarowania przestrzennego. W związku z planami budowy domów jednorodzinnych na potrzeby Wnioskodawcy i jego dzieci, Wnioskodawca wystąpił dla trzech z wydzielonych działek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Na moment składania wniosku, postępowanie nie zostało jeszcze wszczęte. Należy także wskazać, iż poza czynnościami technicznymi w zakresie podziału działek nie podejmował czynności zorganizowanych, zmierzających do zbycia nieruchomości takich jak tablica ogłoszeniowa na nieruchomości czy zawarcie umowy z biurem pośrednictwa nieruchomości. Wnioskodawca nie poczynił także z własnej inicjatywy oraz nie zamierza poczynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości sprzedawanej nieruchomości. Wnioskodawca nie uzyskiwał innych decyzji, które potencjalnie mogłyby zwiększyć wartość nieruchomości tj. pozwolenia na budowę, pozwolenia wodnoprawne, decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach. Podział działki dokonywany celem sprzedaży, wynika z potrzeby wydzielenia działek, w taki sposób aby nadawały się one do zbycia.

Nieruchomość nie była także wcześniej przedmiotem udostępnienia osobom trzecim, zarówno w formie nieodpłatnej jak i odpłatnej.

W związku z pojawiającymi się zapytaniami dotyczącymi możliwości sprzedaży poszczególnych działek, Wnioskodawca postanowił zwrócić się do tut. Urzędu w zakresie skutków sprzedaży ww. działek na gruncie podatku od towarów i usług (zdarzenie przyszłe).

W uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że:

1. Z dokonanego podziału powstały działki o numerach (…) do (…) o łącznej powierzchni (…) ha (działki mają charakter działek rolnych łąki IV klasy). Średnia powierzchnia wydzielonej działki to ok. 3000-4000 m2. W zakresie wydzielonych działek, kilka przeznaczonych zostanie na własne potrzeby (ew. rodziny). Pozostałe w przypadku znalezienia nabywców zostaną zbyte.

2. Precyzując pierwotnie złożony wniosek, Wnioskodawca wskazał, że nadal jest czynnym podatnikiem VAT (w zakresie działalności rolniczej) Wnioskodawca rozlicza podatek od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności rolniczej na zasadach ogólnych W zakresie czynności usługowych opisanych szczegółowo w pkt 3 - działalność gospodarcza jest zawieszona.

3. Zawieszona obecnie działalność gospodarcza była wykonywana w zakresie usług usuwania śniegu- odśnieżanie, usługa koszenia trawników, usługa koszenia kombajnem zboża.

Na pytanie Organu [zawarte w wezwaniu z 4 maja 2022 r.]:

4. Czy posiada Pan status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT?

Odpowiedział Pan: Nie

Na pytanie Organu [zawarte w wezwaniu z 4 maja 2022 r.]:

5. Czy z działki/działek będącej/będących przedmiotem sprzedaży dokonywał Pan sprzedaży ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jeśli tak to jakich i kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?

Odpowiedział Pan: Nie

6. Wydane decyzje o warunkach zabudowy niezbędne były do dokonania podziału działki. Przedmiotowe warunki tracą swoją moc po dokonanym podziale nieruchomości.

Działki po podziale sprzedawane będą w związku powyższym bez wydanych warunków zabudowy dla konkretnej działki.

7. Działki muszą posiadać dostęp do drogi publicznej, w związku z planowanym podziałem cztery działki posiadają bezpośredni dostęp do drogi publicznej, natomiast dla umożliwienia dostępu do drogi publicznej z pozostałych projektowanych, zgodnie z planowanym planem podziału, działek, wydzielono działkę, która umożliwi przedmiotowy obowiązkowy dostęp do drogi publicznej. W działce „drogowej” Wnioskodawca planuje sprzedawać proporcjonalne udziały lub ustanowić na niej na rzecz potencjalnych nabywców służebność przejazdu i przechodu.

8. Wnioskodawca nie zamierza ponosić dodatkowych nakładów na przygotowanie działek do sprzedaży poza tymi opisanymi w pierwotnym wniosku [wniosku z dnia 14 marca 2022 r. – przyp. Organu].

9. Wnioskodawca nie podejmował czynności marketingowych związanych ze sprzedażą działek.

10. Wnioskodawca nie przewiduje na ten moment szczególnej formy publikacji ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości.

11. Potencjalni nabywcy jakich do tej pory pozyskał Wnioskodawca, są to osoby znane wcześniej wnioskodawcy, które wyszły z zapytaniem w zakresie możliwości zakupienia działki. W przyszłości Wnioskodawca dopuszcza podstawową formę ogłoszenia w postaci np. ogłoszenia na portalach internetowych. Wnioskodawca nie przewiduje dodatkowych form reklamy czy korzystania z usług pośredników nieruchomości.

12. Nie były sprzedawane do tej pory nieruchomości budowlane lub inne nieruchomości mieszkalne/użytkowe. Miało miejsce jedynie przewłaszczenie na zabezpieczenie wierzytelności (gruntów rolnych o powierzchni ok. … ha)

Na pytanie Organu [zawarte w wezwaniu z 4 maja 2022 r.]:

13. Czy posiada Pan jeszcze inne nieruchomości (oprócz nieruchomości wskazanych we wniosku) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży, jeśli tak to ile, jakie oraz kiedy, w jakim celu i w jaki sposób były i są nabyte i wykorzystywane?

Odpowiedział Pan: Nie.

Na pytanie Organu [zawarte w wezwaniu z 4 maja 2022 r.]:

14. Na co zamierza Pan przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży działek?

Odpowiedział Pan: Zabezpieczenie środków finansowych na przyszłą emeryturę Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy dostawa niezabudowanych nieruchomości rolnych po dokonanym podziale, na warunkach określonych w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, będzie uznana za czynność opodatkowaną, w szczególności na gruncie art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535) oraz czy w konsekwencji Wnioskodawca w ramach niniejszej czynności będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535)?

Pana stanowisko w sprawie:

W związku z przedstawionym pytaniem, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż stoi na stanowisku, iż dostawa niezabudowanych nieruchomości rolnych po dokonanym podziale, na warunkach określonych w opisanym zdarzeniu przyszłym nie może być uznana za czynność opodatkowaną, na gruncie art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535) oraz w konsekwencji Wnioskodawca [w] ramach wykonywania przedmiotowej czynności, nie może zostać uznany za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. Nr 54, poz. 535).

Zdaniem Wnioskodawcy opisane zdarzenie przyszłe w postaci sprzedaży działek rolnych, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W pierwszej kolejności na potwierdzenie własnego stanowiska należy podnieść, iż Wnioskodawca w ramach sprzedaży mienia prywatnego nie jest podatnikiem podatku od towaru i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opinii Wnioskodawcy, nie sposób przypisać tejże przesłanki podatnikowi, w opisanym zdarzeniu przyszłym, w szczególności z uwagi na fakt, iż sprzedaż działki ma charakter jednorazowy, incydentalny, nie jest wykonywana w sposób ciągły jako przynosząca stałe źródło dochodu. Należy zwrócić uwagę, iż czynności wykonywane w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nie były także działaniami charakterystycznymi dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Dlatego też należy uznać tego rodzaju transakcję jako czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, następującą w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.

W konsekwencji więc jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na brak ziszczenia się przesłanek pozwalających na uznanie Wnioskodawcy jako podmiotu działającego w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Powyższa argumentacja znajduje odzwierciedlenie w Interpretacjach Organów Skarbowych m.in. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/4512-1-304/l5-4/SJ z 29 czerwca 2015 r. oraz Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP3/4512-1-117/15-2/DC 21 października 2015 r., a także w Orzecznictwie Sądów Administracyjnych (Wyrok NSA z dn. 14 czerwca 2012 roku - Sygn. Akt - I FSK 1453/11) oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Wyrok TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10. Należy także przywołać tezy interpretacji wydawanej w bardzo podobnym stanie faktycznym (0113- KDIPT1-3.4012.31.2020.3.JM), zgodnie z którą: „Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawca w przedmiocie zbycia działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowana, sprzedając przedmiotową działkę, będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

W myśl art. 2 pkt 6:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

- po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

- po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, np. nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne (prywatne), czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy – co do zasady – posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej.

Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnych niezabudowanych, które nabył w drodze dziedziczenia gospodarstwa rodzinnego po zmarłym ojcu.

Od (…) roku na niniejszej nieruchomości Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca rozlicza podatek od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności rolniczej na zasadach ogólnych.

W związku z ograniczeniem działalności rolniczej, Wnioskodawca podjął decyzję o dokonaniu podziału części gospodarstwa na mniejsze działki, wskutek czego powstały działki o numerach od (…) do (…).

Działki nie są uzbrojone oraz brak jest na tym terenie Miejscowego Planu Zagospodarowania przestrzennego. W związku z planami budowy domów jednorodzinnych na potrzeby Wnioskodawcy i jego dzieci, Wnioskodawca wystąpił dla trzech z wydzielonych działek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W świetle powyższego Pana wątpliwości dotyczą uznania czy dostawa niezabudowanych nieruchomości rolnych po dokonanym podziale będzie uznana za czynność opodatkowaną oraz czy w konsekwencji w ramach niniejszej czynności będzie Pan uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy TSUE należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia Pana wątpliwości kluczowym jest fakt, że działki o numerach od (…) do (…) – które powstały w wyniku podziału części gospodarstwa rolnego – były wykorzystywane przez Pana w działalności rolniczej od (…) roku. Z tytuły prowadzenia tej działalności jest Pan czynnym podatnikiem VAT i rozlicza Pan podatek od towarów i usług na zasadach ogólnych. Wskazać należy zatem, że grunt ten nie stanowi Pana majątku prywatnego – z opisu sprawy nie wynika by wykorzystywał Pan posiadaną nieruchomość do celów osobistych lecz stanowi majątek przedsiębiorstwa rolnego.

W tym miejscu należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, takich jak w analizowanym przypadku a mianowicie, gdy przedmiotem dostawy będą działki wykorzystywane w działalności gospodarczej (rolniczej), która realizowana jest przez czynnego podatnika VAT. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem, by przedmiotowe działki w jakikolwiek sposób były wykorzystywane w Pana celach prywatnych, osobistych. Zatem w tej sytuacji nie można mówić o sprzedaży „majątku prywatnego”.

Z informacji przedstawionych we wniosku jednoznacznie bowiem wynika, że posiada Pan gospodarstwo rolne, w ramach którego prowadzi Pan działalność rolniczą – i co istotne w analizowanym przypadku – z tego tytułu jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto jak wynika z przedstawionych w opisie sprawy informacji działki będące przedmiotem wniosku wykorzystywane były wyłącznie w działalności gospodarczej – działalności rolnej, z tytułu której jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Okoliczności te wskazują zatem na ścisłe związanie ww. działek z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą – działalnością rolniczą. Zatem w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że przedmiotowe działki wchodzą w skład Pana majątku przedsiębiorstwa rolnego, ponieważ ww. działki to majątek wykorzystywany przez podatnika VAT w działalności gospodarczej (działalności rolniczej).

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że przedmiotem planowanej dostawy będą działki stanowiące de facto składnik majątkowy przedsiębiorstwa rolnego służący prowadzeniu przez czynnego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Pana dostawa działek, powstałych w wyniku podziału części gospodarstwa, wykorzystywanych uprzednio w działalności rolnej, z tytułu której jest Pan podatnikiem VAT, będzie – zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, transakcja sprzedaży przedmiotowych działek będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, dla planowanych czynności sprzedaży niezabudowanych nieruchomości rolnych będzie Pan działał w charakterze podatnika. Tym samym dostawa niezabudowanych nieruchomości rolnych po dokonanym podziale będzie uznana za czynność opodatkowaną.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Ponadto powołane w stanowisku wyroki sądu nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Zatem powołane wyroki nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowią one podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).