Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że zespół składników materialnych i niematerialnych, składający się na Część gazową przedsiębiorstwa, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 maja 2022 r. (wpływ 19 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

ABC Sp. z o.o. z siedzibą w XX, KRS (Krajowy Rejestr Sądowy): …, NIP: …, REGON: … (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), prowadzi działalność gospodarczą, która polega m.in. na produkcji … i podobnych maszyn, produkcji pozostałych wyrobów metalowych oraz na sprzedaży i dostawie gazów technicznych (tlenu, acetylenu, azotu, argonu oraz mieszanek).

Spółka zamierza zbyć w drodze umowy sprzedaży zespół składników materialnych i niematerialnych, obejmujących m.in. bazę kontrahentów, stronę internetową, butle gazowe, wiązki, samochody, wózek widłowy oraz pozostały sprzęt niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży gazów technicznych i armatury spawalniczej, a także inne środki trwałe, towary, materiały, wyroby gotowe i składniki, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych (dalej jako: „Część gazowa” lub „Część gazowa przedsiębiorstwa”). Dodatkowo, na podstawie art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.), z uwagi na przejście zakładu pracy w postaci Części gazowej przedsiębiorstwa na nabywcę, stanie się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, nawiązanych z pracownikami przypisanymi do tego zakładu pracy.

Przedmiot sprzedaży w ramach struktury organizacyjnej Spółki działa pod nazwą Gazy Techniczne, prowadząc działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż gazów technicznych i armatury spawalniczej.

Przy sprzedaży Części gazowej przedsiębiorstwa nie będą przenoszone: tajemnica przedsiębiorstwa, oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo oraz jakiekolwiek wartości niematerialne, tj. licencje, koncesje oraz znaki towarowe. W ramach transakcji nie przechodzą wierzytelności oraz zobowiązania. Zobowiązania wynikające z umowy sprzedaży energii elektrycznej, dostawy wody i odprowadzania ścieków zostaną rozwiązane i podpisane na nowo przez nabywcę.

Część gazowa prowadzi własną stronę internetową.

W ramach Spółki została podjęta uchwała, która uwzględnia m.in.:

- oświadczenie o wyodrębnieniu Części gazowej przedsiębiorstwa,

- załączenie listy pracowników przypisanych do Części gazowej przedsiębiorstwa,

- załączenie struktury organizacyjnej Części gazowej przedsiębiorstwa,

- zestawienie materialnych i niematerialnych składników przedsiębiorstwa.

Ponad powyższe Wnioskodawca, w prowadzonych ewidencjach wydzielił przychody i koszty związane z Częścią gazową przedsiębiorstwa.

W ramach transakcji sprzedaży, w preambule zawartej umowy oraz we wcześniejszych ustaleniach dotyczących warunków transakcji, Wnioskodawca oraz nabywca ustalili, iż ten drugi, po nabyciu prawa własności do Części gazowej przedsiębiorstwa, zamierza kontynuować działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i dostaw gazów technicznych (tlenu, acetylenu, azotu, argonu oraz mieszanek). Przedmiotem działalności nabywcy jest m.in. sprzedaż hurtowa paliw i produktów pochodnych.

W uzupełnieniu wniosku z 16 maja 2022 r., odpowiadając na pytania Organu, Wnioskodawca podał, że:

1. Do Części gazowej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zostały przypisane wyłącznie te składniki materialne i niematerialne, które są funkcjonalnie związane z prowadzonym przez Część gazową przedsiębiorstwa rodzajem działalności i tylko te przypisane składniki będą przedmiotem sprzedaży.

2. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza, w zakresie Części gazowej przedsiębiorstwa, korzystała z wyłączenia od uzyskania koncesji na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 4 lit a z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 716, z późn. zm.) ze względu na fakt, iż roczna wartość obrotu Wnioskodawcy nie przekracza równowartości … . Dodatkowo Wnioskodawca posiada zaświadczenie na dokonywanie przewozów na potrzeby własne, uzyskane na podstawie art. 33 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 180, z późn. zm.). Zaświadczenie zostało uzyskane dla samochodu o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, który służył m.in. do transportu gazów oraz będzie przedmiotem sprzedaży. Posiadanie przedmiotowego zaświadczenia nie jest jednak niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie realizowanym przez Część gazową przedsiębiorstwa, a z uwagi na to nie zostało ono przypisane do Części gazowej przedsiębiorstwa w związku z jej wyodrębnieniem w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

3. Tak. Sprzedaż z części gazowej jest prowadzona z oddzielną numeracja (GT) i ewidencjonowana jest w dzienniku SG, natomiast zakupy są ewidencjonowane w dzienniku ZG, wszystkie koszty dotyczące gazów są ewidencjonowane jako GT.

[Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy prowadzona w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy ewidencja zdarzeń gospodarczych pozwala na przyporządkowanie należności i zobowiązań do części gazowej? – przypis Organu.]

4. Część gazowa przedsiębiorstwa Wnioskodawcy – mająca być przedmiotem sprzedaży – na dzień zbycia będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania w ramach Spółki.

5. Nabywca Części gazowej Spółki będzie mógł kontynuować jej działalność wyłącznie w oparciu o nabyte składniki materialne i niematerialne, bez konieczności angażowania własnych składników.

Pytanie

Czy sprzedawany przez Spółkę zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), a tym samym jego transfer nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawany przez Spółkę zespół składników materialnych i niematerialnych (wraz z zobowiązaniami) stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a tym samym jego transfer nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi natomiast, iż przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 27e ustawy VAT, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Dla uznania zespołu składników przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część, konieczne jest, aby zespół ten:

1. wchodził w skład przedsiębiorstwa jako jego wewnętrzna część,

2. był wyodrębniony pod kątem organizacyjnym oraz finansowym,

3. był powiązany ze sobą w funkcjonalny sposób, pozwalający na realizację działań gospodarczych.

Powyższe przepisy mają charakter, tzw. klauzuli generalnej, tj. nie wymieniają wprost, jakie składniki miałyby wchodzić w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lub jakie nie, lecz zawierają pewne wskazówki i ramy. Oznacza to, że na tle tych przepisów każdą sytuację należy rozpatrywać odrębnie. Przede wszystkim, aby mówić o ZCP musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych. Nie może być to przypadkowy zbiór składników, posłużenie się przez ustawodawcę słowem „zespół” wskazuje, iż ma być to zbiór składników funkcjonalnie ze sobą powiązanych.

Ustawa o VAT nie definiuje „przedsiębiorstwa”, a zatem koniecznym jest, aby odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

5. koncesje, licencje i zezwolenia,

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

8. tajemnice przedsiębiorstwa,

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie musi zawierać wszystkich elementów przedsiębiorstwa określonych w art. 551 k.c. Nawet w razie braku któregoś z tych elementów, określone składniki majątkowe, funkcjonalnie ze sobą powiązane, mogą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Dodatkowo w orzecznictwie zauważa się, że nie ma podstaw do przyjęcia, iż przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (tak m.in. wyrok NSA z 20 marca 2012 r., I FSK 815/11; wyrok WSA we Wrocławiu z 24 stycznia 2017 r., I SA/Wr 1125/16). Nawet więc jeśli zobowiązania i należności nie zostaną przeniesione, nie oznacza to, że zbywana masa majątkowa nie może być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (tak: A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XIV, Sopot 2020, art. 2).

Ponad powyższe wskazujemy, iż to zespół składników majątku może być zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorca nawet w przypadku nie wystąpienia wśród tych składników nieruchomości lub tytułu prawnego do nieruchomości. Stanowisko to podkreśla wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2009 r., II CSK 215/09, w którym stan faktyczny był o tyle zbliżony do występującego w niniejszej sprawie, że wśród składników przekazanych jako zorganizowana część przedsiębiorstwa nie było nieruchomości. Przejmujący ZCP nabywca nie przejął obiektów ani nie zostało wykazane nabycie prawa do znaku towarowego.

Taką wykładnię przepisów potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27.06.2011 r., w którym stwierdzono, iż: „dany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej mógł być uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. nie jest konieczne wystąpienie wśród tych składników nieruchomości lub tytułu prawnego do nieruchomości. Możliwe jest nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w następstwie nabycia tylko praw, jednak zawsze musi wystąpić element organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości”.

Na podstawie [tego co] przytoczone powyżej nasuwa się wniosek, iż dla uznania, że przedmiotem określonej czynności jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, ustawa wymaga, aby był to zespół składników materialnych i niematerialnych, który łącznie spełnia przesłanki wyodrębnienia:

1. organizacyjnego;

2. finansowego;

3. funkcjonalnego.

Ad 1. Wyodrębnienie organizacyjne

Przyjmuje się, że wyodrębnienie organizacyjne ma miejsce wówczas, gdy zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie ma swoją formę organizacyjną w strukturze organizacyjnej podatnika. Może być nim zarówno oddział samodzielnie sporządzający bilans, jak i forma w mniejszym stopniu wyodrębniona, jak np. departament, dział, placówka handlowa. Zatem, organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Stanowisko to zostało zaprezentowane m.in. w interpretacjach indywidualnych: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.746. 2018.2.MK; z dnia 27 grudnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.825.2018.2.AD; z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.661.2019.2.JO; oraz z dnia 6 lutego 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.814.2019.1.MH.

Ponad powyższe w orzecznictwie zwraca się również uwagę, iż o wyodrębnieniu powinny świadczyć odpowiednie zapisy uchwały, statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze.

Przykładowo, idąc w ślad za wyrokiem wydanym przez WSA w Rzeszowie z 6 listopada 2019 r., I SA/Rz 525/19, [gdzie] wskazano, iż wyodrębnienie organizacyjne z reguły będzie wymagało ustanowienia jakimś wewnętrznym aktem wydanym przez władze przedsiębiorstwa ustanawiającym wyodrębnienie takiej właśnie samodzielnej jego części - najczęściej bowiem będzie się tak dziać w przedsiębiorstwach prowadzących różne rodzaje działalności, a więc wtedy kiedy działalności głównej towarzyszy jakaś działalność uboczna. Wyodrębnienie organizacyjne może polegać na ustanowieniu odrębnego pionu zajmującego się tylko określonym rodzajem działalności. Innym rodzajem wyodrębnienia organizacyjnego może być też podział na regiony działania przedsiębiorstwa prowadzącego działalność na większej części kraju, przy czym każdy region na mocy wewnętrznych aktów posiada własną strukturę organizacyjną. Sąd posłużył się również stwierdzeniem, iż wyodrębnienie to może mieć również charakter faktyczny. Będzie ono miało miejsce wówczas, gdy w danym przedsiębiorstwie istnieje jego część posiadająca własną strukturę, z odrębnym pionem podległości służbowej, majątkiem na którym wykonywana jest działalność. Istotne jest tutaj to, aby ta wyodrębniona część przedsiębiorstwa była organizacyjnie zdolna, bez udziału innych elementów do prowadzenia działalności gospodarczej, tak jak samodzielne przedsiębiorstwo. Wyodrębnienie to jest na tyle wyraźne, że ta część firmy organizacyjnie może być uznana za samodzielnie działającą jej część.

Wobec tego wskazujemy, iż Część gazowa przedsiębiorstwa została wydzielona w formie uchwały. Uchwała uwzględnia między innymi następujące aspekty wyodrębnienia:

- oświadczenie o wyodrębnieniu Części gazowej przedsiębiorstwa oraz wskazanie osób nią kierujących,

- załączenie listy pracowników przypisanych do Części gazowej przedsiębiorstwa, w tym wskazany zostanie kierownik odpowiedzialny za zarządzanie,

- załączenie struktury organizacyjnej Części gazowej przedsiębiorstwa,

- zestawienie materialnych i niematerialnych składników przedsiębiorstwa.

Część gazowa przedsiębiorstwa posiada również własną nazwę „Gazy Techniczne”, którą posługuje się w obrocie gospodarczym, co w konsekwencji razem z ww. przesłankami będzie stanowić o jej wyodrębnieniu organizacyjnym.

Dodatkowo zakres posiadanych przez Część gazową przedsiębiorstwa składników majątku, na który składa się baza kontrahentów, umowy z pracownikami, strona internetowa, butle gazowe, wiązki, samochody, oraz pozostały sprzęt niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży gazów technicznych i armatury spawalniczej, a także prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych m.in. umowy sprzedaży energii elektrycznej, umowa dystrybucyjna gazu, umowy dostawy wody i odprowadzania ścieków oraz podjęta uchwała, jednoznacznie świadczą o samodzielności Części gazowej przedsiębiorstwa, a zatem i o jej wyodrębnieniu organizacyjnym, w związku z czym należy uznać tę przesłankę za spełnioną.

Ad 2. Wyodrębnienie finansowe

Wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów do działalności prowadzonej przez ZCP. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP.

Pogląd taki wyrażony został przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2015 r. (sygn. IPPP2/4512-938/15-2/MAO) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-598/15-2/WH). Co więcej, w przywoływanym już wyżej wyroku WSA we Wrocławiu z 24 stycznia 2017 r., I SA/Wr 1125/16, wskazano, iż wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych ze składnikami majątku, wykorzystywanymi do prowadzenia działalności gospodarczej. Dzięki prowadzonej odrębnie ewidencji księgowej będzie istniała możliwość wyodrębnienia zapisów księgowych związanych z podstawowym przedmiotem działalności (przychodów, kosztów, należności, zobowiązań), która to działalność stanie się przedmiotem sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wskazujemy, iż osiągane przychody i ponoszone koszty są wydzielone w prowadzonej księgowości, co oznacza, że przesłanka dotycząca wyodrębnienia finansowego została spełniona.

Ad 3. Wyodrębnienie funkcjonalne

Wyodrębnienie funkcjonalne rozumiane jest jako możliwość samodzielnego realizowania zadań gospodarczych przy wykorzystaniu zbywanych składników majątkowych, chodzi o sytuację, w której zespół tych składników stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy), zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jak wskazano w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 marca 2014 r., nr ITPP2/443-1417/13/AK, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Istotne w tym zakresie są również objaśnienia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2018 r. Wynika z nich, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo lub ZCP, uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Przy ocenie, czy nabywca ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę należy uwzględnić całokształt okoliczności związanych z transakcją, w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających jego zamiar kontynuowania tej działalności.

Wobec tego wskazujemy, iż w niniejszym stanie faktycznym nabywca w preambule umowy oraz we wcześniejszych ustaleniach warunków transakcji wyraził zamiar kontynuowania działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą gazów techniczny przy użyciu Części gazowej przedsiębiorstwa, co dodatkowo potwierdza fakt zbieżności zakresu prowadzonej przez nabywcę działalności z przeznaczeniem zbywanych składników majątkowych.

Co więcej, w tym aspekcie stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z dnia 27 sierpnia 2019 r., sygn. akt I FSK 1265/17, którego zdaniem nabywca nie musi kontynuować jednakowej działalności zbywcy, żeby można było mówić o dostawie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (albowiem według Sądu ustawa o VAT oraz dyrektywa 2006/112/WE nie wskazują, że nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma w oparciu o zakupione składniki majątkowe prowadzić taką samą rodzajowo działalność jak zbywca). Istotne jest, aby zachowane zostało samo przeznaczenie nabywanego zespołu składników majątkowych. Jeśli chodzi zaś o okoliczności istotne dla ustalenia, czy przenoszony zespół składników majątkowych umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę, to wystarczające jest przeniesienie minimum środków pozwalających na kontynuowanie uprzednio prowadzonej działalności.

W analizowanym przypadku zespół składników jest przeznaczony do realizowania określonego rodzaju działalności gospodarczej, a patrząc od strony czysto praktycznej należałoby uznać, iż jest to właściwie najistotniejszy wymóg przytoczonej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Powiązane składniki materialne i niematerialne warunkują, jako całość, prowadzenie wyspecjalizowanej działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży i dostawie gazów technicznych. Wskazuje na to w szczególności fakt, który zakłada, iż bezpośrednio po nabyciu Części gazowej przedsiębiorca, przedmiot działalności gospodarczej będzie kontynuowany.

Podsumowując powyższe rozważania, na gruncie niniejszego zdarzenia przyszłego, Część gazowa przedsiębiorstwa ze względu na wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne spełnia definicję ZCP, przewidzianą w przepisach ustawy o VAT, a zatem jej sprzedaż na mocy art. 6 ust. 1 pkt 1 jest wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”).

Jak stanowi art. 551 Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 551 Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że:

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze sprzedażą przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem sprzedaży, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(`(...)`) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, że zespół składników materialnych i niematerialnych, składający się na Część gazową przedsiębiorstwa, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zestawiając przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego z przywołanymi przepisami prawa oraz orzecznictwem TSUE, i analizując go w kontekście zadanego we wniosku pytania, wskazać należy, że Część gazowa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Jak bowiem wskazała Spółka w opisie zdarzenia przyszłego, zespół składników materialnych i niematerialnych składający się na Część gazową, jest wyodrębniony na płaszczyznach organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Część gazowa przedsiębiorstwa została wyodrębniona formalnie w strukturze organizacyjnej Spółki na podstawie uchwały. Uchwała uwzględnia w załącznikach listę pracowników przypisanych do Części gazowej oraz zestawienie składników materialnych i niematerialnych. Na Część gazową przedsiębiorstwa Wnioskodawcy składa się zespół składników materialnych i niematerialnych, niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży gazów technicznych i armatury spawalniczej. Zespół ten obejmuje m.in. bazę kontrahentów, stronę internetową, butle gazowe, wiązki, samochody, wózek widłowy oraz pozostały sprzęt, a także prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych, funkcjonalnie związane z Częścią gazową. Prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja księgowa pozwala na przypisanie przychodów i kosztów, należności i zobowiązań do Części gazowej. Część gazowa przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, na dzień zbycia, będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania w ramach Spółki.

Zatem sposób ukształtowania Części gazowej przedsiębiorstwa potwierdza, że nastąpiło jego wyodrębnienie (organizacyjne, funkcjonalne i finansowe) w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Powyższe okoliczności wskazują zatem, że Część gazowa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto Wnioskodawca i nabywca ustalili, że nabywca Części gazowej będzie kontynuował działalność gospodarczą Spółki, prowadzoną dotychczas w zakresie sprzedaży i dostaw gazów technicznych. Kontynuacja tej działalności będzie możliwa wyłącznie w oparciu o nabyte składniki materialne i niematerialne, bez konieczności angażowania własnych składników nabywcy.

W konsekwencji powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Części gazowej przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących te sprawy wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych i zastosują się Państwo do interpretacji.

- W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).