Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) usług oprawy artystycznej wesel. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 kwietnia 2022 r. (wpływ 15 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą (…), podlegającym w (…) nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…), której przeważającym przedmiotem jest działalność o kodzie PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 90.01 .Z - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. Wnioskodawca zajmuje się kompleksową oprawą artystyczną wesel.

W ramach świadczonej przez Wnioskodawcę usługi, prowadzi on animację wesela jako wodzirej oraz zapewnia oprawę muzyczną, realizowaną przez DJ-a. Przy wykonywaniu opisanych usług, Wnioskodawca korzysta niekiedy z pomocy drugiej osoby - DJ-a, którego rolą jest realizacja stworzonego wcześniej przez Wnioskodawcę scenariusza imprezy od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą. Częstokroć Wnioskodawca obsługuje daną uroczystość weselną samodzielnie, łącząc wówczas zadania wodzireja i DJ-a.

Animacja uroczystości przez wodzireja polega na realizacji autorskiego scenariusza, powstałego w konsultacji z klientami Wnioskodawcy, w którego powstaniu rola Wnioskodawcy jest jednak przeważająca. Scenariusz obejmuje takie elementy jak tańce integracyjne, zabawy integracyjne, konkursy, podziękowania, prowadzenie oczepin itd. Wskazane elementy często tworzone są na podstawie autorskich pomysłów Wnioskodawcy. Niektóre konkursy wymagają wykorzystania rekwizytów, które zostały wykonane własnoręcznie lub przez firmy zewnętrzne na indywidualne zamówienie. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych, choreograficznych i literackich i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Rolą wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie, a także koordynowanie działalności innych usługodawców zatrudnionych przez organizatora imprezy.

Rola DJ-a jest ściśle skoordynowana ze scenariuszem imprezy. DJ dokonuje niekiedy twórczych przekształceń utworów (np. poprzez samplowanie czy miksowanie). W ramach kompleksowej usługi, Wnioskodawca nieodpłatnie zapewnia również zaopatrzenie imprezy w sprzęt, bez którego realizacja scenariusza imprezy jest niemożliwa: oświetlenie, nagłośnienie, generatory dymu czy też różnego rodzaju drobne akcesoria niezbędne do realizacji zabaw. Każdorazowo Wnioskodawca jest odpowiedzialny za dobór utworów, choć uwzględniający sugestie klientów Wnioskodawcy, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy.

Reasumując, przy świadczonej przez siebie usłudze Wnioskodawca występuje za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta wykonawca jednocześnie, bowiem tworzy scenariusze imprez, a następnie je wykonuje. Wnioskodawca tworzy indywidualne i charakterystyczne dla Wnioskodawcy przedstawienie muzyczno-artystyczne, które jest wykonywane przez Wnioskodawcę, niekiedy przy współudziale współpracującego DJ-a. Utworzenie scenariusza imprezy przez Wnioskodawcę ma charakter twórczy. Dobór muzyki i kolejność poszczególnych utworów jest wyrazem zmysłu artystycznego Wnioskodawcy i jego umiejętności w zakresie dostosowania wykonywanych utworów do gustów organizatorów imprezy. Scenariusz ten składa się również z utworów stworzonych przez Wnioskodawcę, takich jak: konkursy, autorskie animacje czy zabawy.

Przedstawienie zawiera takie elementy jak artystyczne wykonanie w większości utworów innych autorów i własnych oraz prowadzenie tradycyjnych zabaw charakterystycznych dla danego typu uroczystości (np. oczepiny). Wnioskodawca kultywuje (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje itp., dokonując ich twórczej modyfikacji, w pewien sposób modernizując je dla potrzeb grupy uczestniczącej w imprezie. Niektóre z tańców, które Wnioskodawca uwzględnia w scenariuszu danej uroczystości nawiązują bezpośrednio do polskich tańców narodowych, głównie poloneza i oberka. Na imprezach są też przemówienia i toasty, w trakcie których Wnioskodawca wykorzystuje swoje autorskie gagi i żarty nawiązując do konwencji tzw. stand up-u.

Wnioskodawca wynagradzany jest w formie honorarium wypłacanego przez Klienta, na podstawie faktury.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi interpretacja przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy podatku od towarów i usług, w kontekście wyżej opisanych usług, świadczonych przez Wnioskodawcę.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Usługi będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, usługi kultury. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej - działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Zgodnie z wykładnią językową pod terminem ,,usługi kulturalne’’ kryją się usługi odnoszące się do kultury, natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości i zasad oraz norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości. Kultura to wszystko co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Imprezy kulturalne (wesela) organizowane przez Wnioskodawcę, mają wiele odniesień do kultury jako dorobku ludzkości z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wykorzystuje tam wiele obrzędów i zwyczajów znanych od wielu pokoleń. Przy świadczeniu usług oprawy muzycznej i artystycznej imprez Wnioskodawca wykorzystuje znane z tradycji dawne zabawy i przyśpiewki, często nawiązuje również do dawnych zwyczajów i przesądów. Podczas imprez Wnioskodawca często opowiada skecze i zabawne historie związane z tradycją, przesądami i zwyczajami ludzkimi. Tego typu działanie to nie tylko przypominanie o tradycji i zwyczajach z dawnych czasów ale też przekazywanie tej wiedzy i zwyczajów dla następnych pokoleń, które są uczestnikami takiej imprezy. Wnioskodawca kultywuje (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje itp. Pewne elementy z przedstawienia artystycznego mogą być wykluczane lub dodawane i zależy to od indywidualnych potrzeb klienta. Na tej podstawie Wnioskodawca uważa, organizowane przez niego imprezy mają charakter usług kulturalnych poprzez tworzenie i upowszechnianie kultury.

Mając na względzie znaczenie pierwiastka autorskiego (kreacyjnego) przy tworzeniu scenariusza danej imprezy weselnej, zdaniem Wnioskodawcy, świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje On jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.), ponieważ scenariusz danej imprezy weselnej każdorazowo ustalany jest indywidualnie pod każdego klienta zgodnie z jego indywidualnymi wymaganiami oraz preferencjami. Pod każdy scenariusz dobierany jest odpowiedni repertuar muzyczny. Tworzone przez Wnioskodawcę scenariusze wesel składają się z: odpowiedniej selekcji repertuaru muzycznego (w zakres którego wchodzi także polska muzyka ludowa), miksowania muzyki na żywo (w wyniku czego każdorazowo powstaje unikalna kompozycja) oraz prowadzenia animacji tanecznych opartych na regionalnych tradycjach polskich, zagranicznych i chrześcijańskich (m.in. polonez, oberek, menuet, taniec belgijski, tańce lednickie).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byle by tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości czy przedmiotów już istniejących. Wnioskodawca w ramach wykonywanych świadczeń w zakresie obsługi artystyczno-muzycznej wykonuje cudze i własne utwory wyrażone słowem, cudze utwory muzyczne i słowno- muzyczne oraz utwory sceniczno- muzyczne. Ponadto przedmiotem prawa autorskiego są, zgodnie z art. 3 upapp, zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Na gruncie prawa autorskiego dla oceny, czy dane dzieło, w tym zbiór w rozumieniu art. 3 upapp, stanowi utwór i podlega z tego tytułu ochronie, nie mają znaczenia okoliczności dotyczące osoby twórcy, a także nie jest istotna wartość naukowa, artystyczna czy przeznaczenie utworu. Istotny jest twórczy i indywidualny charakter utworu. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Wnioskodawcę z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Stworzony przez Wnioskodawcę scenariusz oprawy artystyczno-muzycznej jest zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowi on oryginalną i indywidualną kompozycję, jego twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych, choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez podatnika rozmaitych elementów tj. piosenki, utwory instrumentalne, skecze, wiersze, układy choreograficzne, odzwierciedla zamysł i program artystyczny tworzony przez podatnika indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez podatnik tworzy zatem utwory muzyczne, słowne, choreograficzne oraz podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 upapp, czyli indywidualne scenariusze muzyczno- artystyczne, jest on zatem artystą w rozumieniu upapp. Z tych wszystkich względów (mając na uwadze również wyjaśnienia dot. ppkt 2a wezwania) Wnioskodawca uważa, organizowane przez niego imprezy mają charakter usług kulturalnych poprzez tworzenie i upowszechnianie kultury.

Wnioskodawcy przysługują prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane przez podatnika jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania przez niego autorskimi prawami majątkowymi.

Utwory Wnioskodawcy są ustalane (uzewnętrznienie, zakomunikowane) innym osobom niż twórca (uczestnikom danej uroczystości weselnej). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego podkreślił, że chwilą powstania ochrony utworu jest moment, w którym akt twórczości przejawi się na zewnątrz, poza sferę przeżyć intelektualnych twórcy, przy czym uzewnętrznienie może nastąpić w jakikolwiek sposób i oznacza ustalenie utworu (wyrok SN z 19 lutego 2014 r., V CSK 180/13, LEX nr 1455199). Dla ustalenia utworu nie ma istotnego znaczenia jego stabilność lub efemeryczność, ale wkład twórcy uzasadniający jego ochronę oraz forma uzewnętrznienia umożliwiająca percepcję. Wnioskodawca nie podejmuje działań zmierzających do utrwalenia swojego utworu na nośniku elektronicznym.

Pytanie

Czy kompleksowa usługa zapewnienia oprawy artystycznej wesel podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług ?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, usługi opisane w rubryce 61 wniosku, polegające na zapewnieniu kompleksowej oprawy artystycznej wesel, będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług , opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w ww. przepisie ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Brzmienie ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj.: podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Pana usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 ze zm.) do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. W swojej ocenie, Wnioskodawca na podstawie ww. przepisów jest zarówno twórcą utworu, jak i jego wykonawcą. Utworem w jego przypadku będzie autorski scenariusz imprezy, jego wykonanie oraz odtworzenie z twórczym przekształceniem odpowiednio dobranych utworów muzycznych. Scenariusz ma charakter twórczy, poprzez dostosowanie zabaw, konkursów i utworów, w tym również tworzonych przez siebie, do charakteru imprezy i preferencji klientów.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, w Pana ocenie - jako że świadczy Pan usługi jako indywidualny twórca i artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku których stworzy utwór (scenariusz) - to przedmiotowe usługi oprawy artystycznej imprez, wynagradzane w formie honorarium, będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów;

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 194):

Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, na wstępie należy wskazać, że:

Art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7 - 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno- muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do:

1. ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:

a) wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,

b) decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,

c) sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;

2. korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,

b) w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w (…), której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. Zajmuje się Pan kompleksową oprawą artystyczną wesel i jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach świadczonej usługi, prowadzi Pan animację wesela jako wodzirej oraz zapewnia oprawę muzyczną, realizowaną przez DJ-a. Animacja uroczystości przez wodzireja polega na realizacji autorskiego scenariusza, powstałego w konsultacji z klientami, w którego powstaniu Pana rola jest jednak przeważająca. Scenariusz obejmuje takie elementy jak tańce integracyjne, zabawy integracyjne, konkursy, podziękowania, prowadzenie oczepin itd. Wskazane elementy często tworzone są na podstawie Pana autorskich pomysłów. Niektóre konkursy wymagają wykorzystania rekwizytów, które zostały wykonane własnoręcznie lub przez firmy zewnętrzne na indywidualne zamówienie. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych, choreograficznych i literackich i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Rola DJ-a jest ściśle skoordynowana ze scenariuszem imprezy. DJ dokonuje niekiedy twórczych przekształceń utworów. W ramach kompleksowej usługi, nieodpłatnie zapewnia Pan również zaopatrzenie imprezy w sprzęt, bez którego realizacja scenariusza imprezy jest niemożliwa: oświetlenie, nagłośnienie, generatory dymu czy też różnego rodzaju drobne akcesoria niezbędne do realizacji zabaw. Każdorazowo jest odpowiedzialny Pan za dobór utworów, choć uwzględniający sugestie Pana klientów, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy. Usługi będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji stanowią, Pana zdaniem, usługi kultury. Imprezy kulturalne (wesela) organizowane przez Pana, mają wiele odniesień do kultury jako dorobku ludzkości z uwagi na fakt, że wykorzystuje Pan tam wiele obrzędów i zwyczajów znanych od wielu pokoleń. Przy świadczeniu usług oprawy muzycznej i artystycznej imprez wykorzystuje Pan znane z tradycji dawne zabawy i przyśpiewki, często nawiązuje również do dawnych zwyczajów i przesądów. Podczas imprez często opowiada Pan skecze i zabawne historie związane z tradycją, przesądami i zwyczajami ludzkimi. Pana zdaniem, świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych występuje jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ scenariusz danej imprezy weselnej każdorazowo ustalany jest indywidualnie pod każdego klienta zgodnie z jego indywidualnymi wymaganiami oraz preferencjami. Tworzone przez Pana scenariusze wesel składają się z: odpowiedniej selekcji repertuaru muzycznego, miksowania muzyki na żywo oraz prowadzenia animacji tanecznych opartych na regionalnych tradycjach polskich, zagranicznych i chrześcijańskich. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Pana z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Stworzony przez podatnika scenariusz oprawy artystyczno-muzycznej jest zatem przedmiotem prawa autorskiego, gdyż stanowi on oryginalną i indywidualną kompozycję, jego twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych, choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez Pana rozmaitych elementów tj. piosenki, utwory instrumentalne, skecze, wiersze, układy choreograficzne, odzwierciedla zamysł i program artystyczny tworzony przez Pana indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Przysługują Panu prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane przez Pana jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania przez Pana autorskimi prawami majątkowymi.

Pana wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia kwestii, czy usługa zapewnienia kompleksowej oprawy artystycznej wesel, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru świadczenia realizowanego przez Pana należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej usługi.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1 ze zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o ich opodatkowaniu decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Jak wynika z opisu sprawy, w ramach świadczonej usługi podejmuje Pan szereg czynności, które prowadzą do realizacji jednego celu, tj. realizacji stworzonego przez Pana autorskiego scenariusza oraz jego wykonania, powstałego w konsultacji z klientami. Uszeregowanie przez Pana rozmaitych elementów, tj. piosenki, utwory instrumentalne, skecze, wiersze, układy choreograficzne, odzwierciedla zamysł i program artystyczny tworzony przez Pana indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Ponadto przysługują Panu prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane przez Pana jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania przez Pana autorskimi prawami majątkowymi. Jak wskazał Pan działa Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a dodatkowo w wyniku świadczonych usług tworzy utwór.

Tym samym, skoro – jak wskazano we wniosku – będzie Pan świadczył usługi kulturalne polegające na zapewnieniu oprawy artystycznej wesel jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a usługi będą wynagradzane w formie honorarium, to usługi te będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy faktycznie działa Pan jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, a zatem kwestia ta stanowi element opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).