Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku nabywanych usług zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) jest spółką kapitałową prawa polskiego i zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce. Spółka prowadzi działalność w zakresie urządzania gier hazardowych - zakładów wzajemnych. Spółka prowadzi działalność na podstawie dwóch zezwoleń Ministra Finansów, o których mowa w art. 8 ust. 3 oraz art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2094 ze zm.; dalej: UGH). Udzielone Spółce zezwolenia obejmują zarówno działalność w stacjonarnych punktach przyjmowania zakładów wzajemnych oraz przez sieć internet.

Spółka jest również podatnikiem podatku od gier, o którym mowa w Rozdziale 7 UGH. Zgodnie z art. 71 ust. 2 pkt 1 UGH, przedmiotem opodatkowania podatkiem od gier jest w szczególności urządzanie gier hazardowych, z wyłączeniem urządzania loterii promocyjnych, loterii fantowych i gry bingo fantowe, o których mowa w art. 7 ust. 1a, oraz urządzania pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera.

Istota usług świadczonych przez Spółkę

Podstawową usługą świadczoną przez Spółkę jest urządzanie zakładów bukmacherskich polegających na odgadywaniu przez uczestników zaistnienia różnych zdarzeń (w szczególności wyników rywalizacji sportowej, ale również zdarzeń wirtualnych). W zakładach tego rodzaju uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego między przyjmującym zakład (w tym przypadku Spółką) a uczestnikiem stosunku tej stawki do wygranej (kursu).

Spółka w swojej ofercie dostępnej w punktach stacjonarnych i na stronie internetowej prezentuje zdarzenia, które mogą być przedmiotem zakładu. Wynik każdego zdarzenia w ofercie posiada przypisany kurs, który służy do obliczenia ewentualnej wygranej uczestnika.

Spółka umożliwia, w szczególności, typowanie wyników rywalizacji sportowej w Polsce i za granicą w szeregu dyscyplinach sportowych takich jak piłka nożna, siatkówka, tenis, koszykówka, tenis stołowy, baseball, snooker.

Przebieg zakładu

Przebieg zakładów regulowany jest szczegółowo przez stosowane przez Spółkę i zatwierdzone przez Ministra Finansów regulaminy zakładów wzajemnych (w tym Regulamin internetowych zakładów wzajemnych oraz Regulamin zakładów wzajemnych w punktach stacjonarnych) zgodnie z udzielonymi zezwoleniami. Spółka przedstawia syntetyczny opis przebiegu zakładu w oparciu o regulaminy.

W praktyce uczestnik w punkcie stacjonarnym oraz na stronie internetowej ma dostęp do listy zdarzeń, których wynik może wytypować wraz z informacją o ustalonych przez Spółkę kursach. Na tej podstawie decydując się na zakład, wybiera zdarzenie, którego wynik chce wytypować oraz dysponuje stawkę, jaką chce wpłacić za zakład.

Po dokonaniu tych czynności i wpłaceniu stawki (w przypadku zakładu internetowego stawka jest pobierana z przedpłaconego konta rozliczeniowego prowadzonego przez Spółkę, natomiast w przypadku zakładu w punkcie stacjonarnym uczestnik wpłaca stawkę) uczestnik otrzymuje potwierdzenie zawarcia zakładu (kupon). Potwierdzenie zawiera unikatowy numer, datę i czas zawarcia zakładu, wskazanie zdarzenia (zdarzeń), typowany wynik (wyniki), stawkę, kurs oraz potencjalną wygraną (uwzględniającą stawkę pomniejszoną o podatek o wartość podatku od gier i kurs).

Po zakończeniu zdarzenia na stronie internetowej Spółki oraz w punkcie stacjonarnym, na podstawie oficjalnych źródeł publikowany jest wynik zdarzenia. Po ogłoszeniu wyników wszystkich zdarzeń, których dotyczył zakład i ich publikacji na stronie internetowej Spółki oraz w punkcie stacjonarnym, kupon automatycznie uzyskuje status wygrany (jeżeli uczestnik prawidłowo wytypował wynik zdarzeń) lub przegrany (jeżeli uczestnik nieprawidłowo wytypował wynik zdarzeń).

W przypadku prawidłowego wytypowania wyniku zdarzeń uczestnikowi przysługuje prawo do wygranej, która jest rejestrowana w przypadku zakładów internetowych na koncie rozliczeniowym uczestnika prowadzonym przez Spółkę. Uczestnik może wypłacić tę kwotę lub przeznaczyć ją na kolejne zakłady. W przypadku zakładu w punkcie stacjonarnym, stawka jest wypłacana po przedstawieniu kuponu.

Ustalanie kursów (szacowanie prawdopodobieństwa zdarzeń)

Jednym z kluczowych elementów działalności w zakresie zakładów bukmacherskich jest właściwe ustalanie, czy oferować zakład na dane zdarzenie (ew. czy zakłady na dane zdarzenie powinny być limitowane) oraz określenie kursów dla danego zdarzenia. Inaczej niż w przypadku zakładów wzajemnych - totalizatora, gdzie uczestnicy rywalizują bezpośrednio ze sobą nawzajem (wygrana jest tam wprost uzależniona od puli wpłaconych przez wszystkich graczy stawek), w przypadku zakładów bukmacherskich uczestnik „rywalizuje” bezpośrednio z podmiotem prowadzącym te zakłady w oparciu o ustalony przez ten podmiot kurs. Kurs ten odzwierciedla wyliczone przez podmiot prowadzący zakłady prawdopodobieństwo wystąpienia określonego wyniku danego zdarzenia z uwzględnieniem zachowań pozostałych uczestników. W uproszczeniu, im niżej taki podmiot ocenia prawdopodobieństwo wystąpienia danego wyniku i im rzadziej uczestnicy obstawiają ten wynik, tym wyższy kurs jest na ten wynik oferowany.

Kurs powinien być ustalony na tak wysokim poziomie, aby był atrakcyjny dla uczestników. Należy wskazać, że uczestnik, który ma do wyboru kilka firm bukmacherskich, które oferują taki sam zakład, prawdopodobnie wybierze ten podmiot, który oferuje najwyższy kurs za określony wynik zdarzenia.

Z drugiej strony, niewłaściwe (zbyt wysokie) określenie kursu przez podmiot prowadzący zakład może skutkować nierentownością tego podmiotu.

Zarządzanie ryzykiem zakładów bukmacherskich

Biorąc pod uwagę wymagania rynkowe, Spółka oferuje bardzo szeroki wachlarz zdarzeń (w tym również zagranicznych) do typowania, co oznacza, że nie jest w stanie samodzielnie analizować ryzyk dla wszystkich oferowanych zdarzeń.

Z tego względu działalność Spółki opiera się o nabywane od wyspecjalizowanych podmiotów zewnętrznych usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich. Usługodawcą są w tym przypadku podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Wynikiem usług zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich jest przekazanie przez usługodawców Spółce sugestii w zakresie oferowania zakładów (tzn. stanowiska, czy Spółka powinna w ogóle oferować zakład na dane zdarzenie i czy zdarzenie powinno być ewentualnie objęte limitem zakładów), oferowanych kursów (propozycji takich kursów) i ewentualnie wycofania lub przywrócenia oferty na dany zakład. Ponadto, w przypadku części zdarzeń, usługi te obejmują analizę trwających wydarzeń sportowych, umożliwiając zawieranie zakładów „na żywo” w trakcie trwania zdarzenia w oparciu o stale aktualizowane sugestie kursów.

Usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich obejmują dodatkowo przekazywanie informacji o wynikach wydarzeń sportowych (w tym informacje „na żywo” o trwających wydarzeniach), statystyki, które Spółka może publikować na swojej stronie i wykorzystywać do własnych analiz.

Świadczenie tego typu usług wymaga specjalistycznej wiedzy dotyczącej zdarzeń będących przedmiotem zakładów wzajemnych, ale również zachowań uczestników.

W celu budowania własnej przewagi konkurencyjnej, ograniczania ryzyka zakładów bukmacherskich i zwiększania ich rentowności, Spółka posiada również wewnętrzny zespół analizy ryzyka, którego zadaniem jest w szczególności weryfikowanie wyników nabywanych usług zarządzania ryzykiem, ale również samodzielne obliczenie prawdopodobieństwa wystąpienia danego wyniku (między innymi na podstawie danych historycznych i wiedzy specjalistycznej o danej dyscyplinie sportu). Dodatkowo zadaniem tego zespołu jest analiza zachowania graczy, czego celem jest równoważenie potencjalnych negatywnych skutków dużej liczby zakładów na określony wynik. Może to polegać na limitowaniu (w tym wyłączaniu) możliwości zawierania określonego zakładu lub motywowaniu uczestników do zawierania zakładu na wynik przeciwny poprzez odpowiednią modyfikację kursów.

Pytanie

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego/zdarzenia nabywane przez Spółkę usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w świetle opisanego stanu faktycznego/zdarzenia nabywane przez Spółkę usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT.

Uwagi wprowadzające

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b) w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zatem w przypadku nabywania przez Spółkę usług zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, Spółka jest podatnikiem VAT z tego tytułu.

Literalna wykładnia zwolnienia

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku, działalność w zakresie gier hazardowych podlegającą przepisom o grach hazardowych.

W tym kontekście należy wskazać, że w myśl art. 1 ust. 1 UGH, ustawa określa warunki urządzania gier hazardowych i zasady prowadzenia działalności w tym zakresie oraz zasady opodatkowania podatkiem od gier hazardowych. Na podstawie art. 1 ust. 2 UGH, grami hazardowymi są w szczególności zakłady wzajemne. Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 2 UGH, zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu zaistnienia różnych zdarzeń, w tym zdarzeń wirtualnych, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.

Wskazać należy, że art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT odnosi się do „działalności w zakresie gier hazardowych”, co jest pojęciem szerszym od samego urządzania gier hazardowych. W ocenie Spółki nie budzi wątpliwości, że podmioty świadczące usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich prowadzą działalność „w zakresie gier hazardowych”.

Co więcej, działalność ta stanowi integralną i kluczową część działalności podlegającej przepisom o grach hazardowych. W szczególności oznacza to, że popełnienie błędu przez podmiot świadczący usługę analizy ryzyka może skutkować, na gruncie UGH i zatwierdzonych na podstawie tej ustawy regulaminów, zmianą lub unieważnieniem już zawartego zakładu przez podmiot organizujący zakłady wzajemne.

Znajduje to potwierdzenie w treści regulaminów zakładów wzajemnych zatwierdzonych przez Ministra Finansów, w których wskazano, że: „W przypadku oczywistych błędów, które powstały przy wprowadzaniu lub określaniu kursów dla oferowanych Zdarzeń, a których oczywistość wystąpienia można stwierdzić ponad wszelką wątpliwość (np. omyłkowa zmiana kursu lub ewidentny błąd przy wprowadzaniu kursów do oferty Zdarzeń) Spółka zastrzega sobie prawo do skorygowania błędu dla zawartych Zakładów zawierających taki błąd i obliczenia oraz realizacji przysługującej wygranej na podstawie właściwego, poprawnego kursu”.

Regulamin (zatwierdzony przez Ministra Finansów na podstawie UGH) wprost pozwala na zmianę zakładu w trakcie jego trwania również, jeżeli podmiot zewnętrzny dostarczający Spółce dane analityczne popełni błąd przy wprowadzaniu ich do systemów Spółki.

Warto w tym miejscu wskazać, że Sąd Apelacyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 1 sierpnia 2013 r., sygn. VI ACa 63/13, wskazał, że: „Z uwagi na szczególne unormowania zawarte w ustawie z 2009 r. o grach hazardowych, w szczególności ustawowe związanie zarówno organizatora, jak i uczestników loterii treścią regulaminu, wyłączone jest stosowanie do postanowień regulaminu zatwierdzanego w drodze decyzji administracyjnej przepisów kodeksu cywilnego dotyczącego klauzul abuzywnych. W tym zakresie ustawodawca zastąpił bowiem kontrolę zarówno dokonywaną in concreto, jak i kontrolę abstrakcyjną dokonywaną przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów kontrolą administracyjną, ograniczającą się do zgodności z przepisami prawa, w tym szczególnie z przepisami ustaw”.

Przenosząc wskazany powyżej pogląd bezpośrednio na rolę podmiotu świadczącego usługę zarządzania ryzykiem na rzecz podmiotu organizującego zakłady wzajemne, Sąd Rejonowy`(...)`, w wyroku z dnia 24 października 2018 r., sygn. VIII C 2202/17, wskazał, że: „Regulamin (`(...)`) został zaakceptowany przez Ministra Finansów. Zatwierdzanie treści Regulaminu przez Ministra Finansów powoduje z natury rzeczy, że postanowienia zawarte w Regulaminie nie mogą być uzgadniane indywidualnie z każdym klientem z osobna, co wyklucza przyjęcie konstrukcji klauzul abuzywnych w odniesieniu do postanowień Regulaminu. Pozwany mógł anulować sporny zakład powołując się na cytowany powyżej zapis Regulaminu, uznając że przy wprowadzaniu danych do systemu informatycznego (`(...)`) miał miejsce oczywisty błąd, skoro kursy dla typowanego przez powoda zdarzenia zostały błędnie oznaczone (zamienione) przez dostawcę ((`(...)`)) i błędnie wprowadzone do oferty pozwanego - zdecydowanym faworytem meczu była drużyna (`(...)`)”.

Co więcej podmiot świadczący usługę analizy ryzyka w przypadku urządzania gier hazardowych przez sieć Internet jest zobowiązany, zgodnie z art. 15d ust. 3 UGH i przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie do archiwizacji wszelkich danych związanych z urządzaną grą hazardową, a zatem również danych przekazywanych do systemów Spółki przez podmiot świadczący usługę w zakresie analizy ryzyka. W ocenie Spółki nie ma tu znaczenia, że podmiot świadczący usługę ryzyka sam nie ma obowiązku posiadania zezwolenia na prowadzenie gier hazardowych. Wskazane zwolnienie nie ma bowiem charakteru podmiotowego i nie jest uwarunkowane posiadaniem zezwolenia.

Należy zauważyć, że działalność ta jest elementem składowym specyficznym (unikalnym) dla urządzania zakładów bukmacherskich objętych treścią art. 2 ust. 2 pkt 2 UGH. Działalność w zakresie zarządzania ryzykiem wymaga specjalistycznej wiedzy dotyczącej rynku zakładów bukmacherskich, specyficznych umiejętności (np. analizy danych, obliczania prawdopodobieństwa wystąpienia danego wyniku) i doświadczenia w tym zakresie. Warto zauważyć, że ustalenie kursu stanowi wręcz niezbędny element - essentialia negotii umowy zakładu wzajemnego.

Wykładnia prawa UE

Dodatkowo, art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 135 ust. 1 lit. i Dyrektywy VAT, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają zakłady, loterie i inne gry losowe lub hazardowe, z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych przez każde państwo członkowskie.

W ocenie Spółki, w świetle art. 135 Dyrektywy VAT, odwołać się należy do orzecznictwa dotyczącego tego artykułu. W pierwszej kolejności wskazać należy, że TSUE w wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95Sparekassernes Datacenter (SDC) wskazał, że:

„Punkty 3 oraz 5 art. 13 część B lit. d) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, powinny być interpretowane w taki sposób, aby zwolnienie było uzależnione od dokonania transakcji przez określony rodzaj instytucji, przez określony rodzaj osoby prawnej lub od dokonania transakcji całkowicie lub częściowo za pomocą środków elektronicznych lub manualnie.

Zwolnienie przewidziane w pkt 3 i 5 art. 13 część B lit. d) szóstej dyrektywy nie jest uzależnione od tego, czy usługa była wykonana przez instytucję, która ma relacje prawne z odbiorcą końcowym. Fakt, że transakcja podlegająca tym przepisom jest wykonana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem.

Punkt 3 art. 13 część B lit. d) szóstej dyrektywy należy interpretować w taki sposób, że transakcje dotyczące płatności i transferów oraz transakcji dotyczących akcji, udziałów w spółkach lub stowarzyszeniach, długów i innych papierów wartościowych obejmują transakcje dokonywane przez centrum obsługi danych, jeśli transakcje te mają odrębny charakter i są właściwe i niezbędne dla zwolnionych transakcji”.

W ocenie Spółki w konstrukcji zwolnień dla usług finansowych, do których odnosił się wyrok w sprawie C-2/95 i hazardowych istnieją bardzo istotne podobieństwa (w szczególności zwolnienia te określone są w tym samym artykule 135 Dyrektywy VAT, mają podobnie funkcjonalny charakter i posiadają podobną genezę - w przypadku wszystkich tych usług istnieje trudność w ustaleniu podstawy opodatkowania), które wskazywałyby na możliwość odpowiedniego zastosowania tego wyroku w niniejszej sprawie.

W ocenie Spółki również w przypadku usług hazardowych aktualne jest stanowisko wyrażone przez TSUE, że zwolnienie obejmuje przedmiot (w tym przypadku zakłady), a nie określony podmiot. Zatem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje, czy podmiot świadczący usługę posiada określony status (np. posiada odpowiednie zezwolenie MF). Tym samym fakt, że usługa zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich nie jest świadczona bezpośrednio przez podmiot posiadający zezwolenia MF na urządzanie zakładów wzajemnych nie oznacza automatycznie, że działalność ta nie może korzystać ze zwolnienia (szczególnie, że warunek posiadania zezwolenia nie wynika również z polskiej ustawy).

Ponadto, w ocenie Spółki aktualne pozostają też rozważania dotyczące braku konieczności relacji podmiotu świadczącego usługę z odbiorcą końcowym. Niewątpliwie z punktu widzenia klienta wysokość kursu stanowi integralną część zakładu wzajemnego (jest warunkiem zaistnienia zakładu) niezależnie od tego, że rolę w tym zakresie pełni podmiot trzeci, z którym klient nie posiada relacji umownej.

Wreszcie wskazać należy, że ocena ryzyka jest immanentną i kluczową częścią usługi hazardowej, która jest niezbędna i właściwa dla działalności w zakresie zakładów wzajemnych. Bez tej usługi działalność bukmacherska byłaby niemożliwa. Nie są to tylko usługi techniczne, lecz należące do istoty działalności bukmacherskiej.

Wskazać należy, że z funkcjonalnego punktu widzenia usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich są tożsame z usługami oceny zdolności kredytowej potencjalnego pożyczkobiorcy. Obie te usługi służą ograniczeniu ryzyka podmiotu świadczącego usługi zwolnione. Nie budzi zaś wątpliwości w orzecznictwie organów podatkowych i sądów, że ocena zdolności kredytowej jest zwolniona z VAT.

Przykładowo w wyroku z dnia 8 maja 2012 r., sygn. I SA/Kr 67/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stanął na stanowisku, że „(`(...)`) działania Banku polegające na tworzeniu, a przede wszystkim wykorzystaniu modeli ratingowych i scoringowych, trudno uznać za Ministerstwem Finansów za usługi, które nie obejmuje funkcji charakterystycznych dla usługi zwolnionej od podatku VAT świadczonej przez Bank. Niosą one w sobie istotne cechy takiej działalności, dotykające jej istoty (jądra), swoiste essentialia jakim jest udzielanie kredytów i pożyczek. Są to przecież działania charakterystyczne dla działalności bankowej na co sam Bank zwrócił uwagą odwołując się do przepisów Prawa bankowego”.

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2021 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.526.2020.2.EK, wskazał, że: „czynność polegająca na ocenie zdolności kredytowej potencjalnego pożyczkobiorcy spełnia warunki upoważniające do zastosowania zwolnienia od podatku wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, gdyż stanowi element usługi finansowej, ma odrębny charakter od usługi finansowej, ale jest też niezbędna do jej wykonania oraz właściwa w znaczeniu specyficzna (specyficzny - właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska)”.

Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie również w stosunku do usług oceny ryzyka ubezpieczeniowego. W szczególności Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. I FSK 675/13, wskazał, że: „sporne usługi należy uznać za element właściwy do wykonania usługi ubezpieczeniowej, gdyż realizowana przez Spółkę organizacja procesu służącego ocenie ryzyka ubezpieczeniowego przed zawarciem umowy ubezpieczenia przez zakład ubezpieczeń, która to ocena stanowi część usługi ubezpieczeniowej, jest elementem nie tylko niezbędnym do wykonania tej części usługi ubezpieczeniowej, lecz także > do właściwego jej wykonania, wpisującym się w ciąg czynności, które z perspektywy klienta są postrzegane jako fragment świadczonej przez zakład ubezpieczeń usługi ubezpieczeniowej. Nie można zatem podzielić poglądu organu podatkowego, że czynności te nie obejmują funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od VAT, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. W sytuacji bowiem, gdy czynności te służą ocenie ryzyka ubezpieczeniowego, realizują cele zasadniczej usługi ubezpieczeniowej, gdyż pozostając elementem procesu tej oceny, wraz z tym procesem, powodują >, prowadząc do zawarcia umowy ubezpieczenia, z ustaleniem m.in. właściwej stawki, wielkości składek itp.”. Jakkolwiek orzeczenie to dotyczy bezpośrednio art. 43 ust. 13 ustawy o VAT (uchylonego), to jednak w ocenie Spółki pozostaje aktualne również na gruncie obecnego stanu prawnego w świetle wskazanego powyżej orzecznictwa TSUE.

Zasada neutralności podatkowej

Wreszcie, w ocenie Spółki należy odnieść się do zasady neutralności podatkowej. W orzecznictwie TSUE przyjmuje się, że zasada neutralności podatkowej, będąca podstawową zasadą wspólnego systemu podatku VAT, stoi na przeszkodzie, po pierwsze, temu, by świadczenie podobnych usług, które tym samym są względem siebie konkurencyjne, było traktowane w odmienny sposób z punktu widzenia podatku VAT, a po drugie, temu, by przedsiębiorcy, którzy dokonują takich samych transakcji, byli traktowani odmiennie w zakresie poboru podatku VAT (por. wyrok TSUE z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-29/08 SKF).

Wskazać należy w tym miejscu, że biorąc pod uwagę znaczenie zarządzania ryzykiem dla rynku zakładów wzajemnych, największe podmioty działające na tym rynku mają rozbudowane wewnętrzne działy zarządzania ryzykiem. W praktyce, biorąc pod uwagę skalę ich działalności, koszt nabywania tego typu usług od podmiotów zewnętrznych jest znacząco niższy niż w przypadku podmiotów, które prowadzą działalność tylko na rynku polskim.

Spółka jako podmiot lokalny nie ma możliwości porównywalnego rozbudowania wewnętrznej analityki i dzielenia kosztów usług zewnętrznych pomiędzy różne rynki, na których działa, choćby dlatego, że skala działalności Spółki na rynkach zagranicznych nie jest, póki co, znacząca.

W konsekwencji Spółka musi nabyć tego typu usługi na zewnątrz i w całości ponosić koszty takich usług. Tym samym zawężająca wykładnia wskazanego zwolnienia prowadziłaby do powiększenia przewagi podmiotów działających w skali globalnej nad lokalnym podmiotem, działającym na rynku polskim. W ocenie Spółki taka wykładnia byłaby zatem nie do pogodzenia ze wskazaną zasadą neutralności.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich są objęte zakresem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez

względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości

dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z

art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy:

Przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b) usługobiorcą jest:

- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku.

Spółka, nabywając opisane we wniosku usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich od wyspecjalizowanych podmiotów zewnętrznych, usługodawców nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, będzie zatem obowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy:

Podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki ich stosowania. Należy przy tym mieć na względzie, że zastosowanie zwolnienia od podatku - jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania - możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy:

Zwalnia się od podatku działalność w zakresie gier hazardowych podlegającą przepisom o grach hazardowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2094 ze zm.) - zwanej dalej „ustawą o grach”:

Ustawa określa warunki urządzania gier hazardowych i zasady prowadzenia działalności w tym zakresie oraz zasady opodatkowania podatkiem od gier hazardowych, zwanym dalej „podatkiem od gier”.

Grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.

Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o grach:

Zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu:

1. wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;

2. zaistnienia różnych zdarzeń, w tym zdarzeń wirtualnych, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.

Stosownie do art. 3 ustawy o grach:

Urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia.

W myśl art. 71 ust. 1 ww. ustawy o grach:

Podatnikiem podatku od gier jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która urządza gry hazardowe na podstawie udzielonej koncesji lub udzielonego zezwolenia, z wyłączeniem loterii promocyjnych, podmiot urządzający gry objęte monopolem państwa oraz uczestnik turnieju gry w pokera organizowanego przez podmiot posiadający koncesję na prowadzenie kasyna gry.

Stosownie do art. 71 ust. 2 pkt 1 ustawy o grach:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od gier jest urządzanie gier hazardowych, z wyłączeniem urządzania loterii promocyjnych, loterii fantowych i gry bingo fantowe, o których mowa w art. 7 ust. 1a, oraz urządzania pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera.

Należy zauważyć, że wskazany powyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy jest implementacją art. 135 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm.) zgodnie z którym:

Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: zakłady, loterie i inne gry losowe lub hazardowe, z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych przez każde państwo członkowskie.

Ponadto stosownie do art. 131 Dyrektywy:

Zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest spółką kapitałową prawa polskiego i zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka prowadzi działalność w zakresie urządzania gier hazardowych - zakładów wzajemnych, na podstawie dwóch zezwoleń Ministra Finansów, obejmujących stacjonarne punkty przyjmowania zakładów wzajemnych oraz przez sieć internet. Spółka jest również podatnikiem podatku od gier.

Podstawową usługą świadczoną przez Spółkę jest urządzanie zakładów bukmacherskich polegających na odgadywaniu przez uczestników zaistnienia różnych zdarzeń (w szczególności wyników rywalizacji sportowej, ale również zdarzeń wirtualnych). W zakładach tego rodzaju uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego między przyjmującym zakład a uczestnikiem stosunku tej stawki do wygranej (kursu).

Jednym z kluczowych elementów działalności w zakresie zakładów bukmacherskich jest właściwe ustalanie, czy oferować zakład na dane zdarzenie (ew. czy zakłady na dane zdarzenie powinny być limitowane) oraz określenie kursów dla danego zdarzenia.

Spółka oferuje bardzo szeroki wachlarz zdarzeń (w tym również zagranicznych) do typowania, co oznacza, że nie jest w stanie samodzielnie analizować ryzyk dla wszystkich oferowanych zdarzeń.

Z tego względu działalność Spółki opiera się o nabywane od wyspecjalizowanych podmiotów zewnętrznych usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich. Usługodawcą są w tym przypadku podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Wynikiem usług zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich jest przekazanie przez usługodawców Spółce sugestii w zakresie oferowania, oferowanych kursów i ewentualnie wycofania lub przywrócenia oferty na dany zakład. Ponadto, w przypadku części zdarzeń, usługi te obejmują analizę trwających wydarzeń sportowych, umożliwiając zawieranie zakładów „na żywo” w trakcie trwania zdarzenia w oparciu o stale aktualizowane sugestie kursów.

Spółka posiada również wewnętrzny zespół analizy ryzyka, którego zadaniem jest w szczególności weryfikowanie wyników nabywanych usług zarządzania ryzykiem, ale również samodzielne obliczenie prawdopodobieństwa wystąpienia danego wyniku.

Wątpliwości Spółki dotyczą uznania, czy nabywane przez Spółkę usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy.

Dokonując oceny przedstawionego opisu sprawy należy mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym wszelkie pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do ich rozszerzenia. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zatem stwierdzić, że zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy ma zastosowanie jedynie do czynności wskazanych w tym przepisie. Ustawodawca wyraźnie w nim wskazał, że zwolniona od podatku jest działalność w zakresie gier hazardowych podlegająca przepisom o grach hazardowych.

Jak wyżej wskazano przepisy ustawy o grach hazardowych określają warunki urządzania gier hazardowych i zasady prowadzenia działalności w tym zakresie oraz zasady opodatkowania podatkiem od gier.

Przepisom ustawy o grach hazardowych podlega zatem działalność urządzania gier na zasadach określonych w ustawie, a podatnikiem tego podatku są wymienione w ustawie podmioty urządzające gry hazardowe na podstawie udzielonej koncesji lub zezwolenia.

Usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich nie stanowią rodzaju gry hazardowej, do których ustawodawca zalicza gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty oraz gry na automatach. Ww. usługi nie można uznać za działalność w zakresie gier hazardowych, którą zgodnie z ustawą jest urządzanie i prowadzenie ww. gier. Nie jest zatem spełnione żadne z kryteriów, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy (nie mamy do czynienia z grą hazardową, podlegającą przepisom ustawy o grach). Ww. usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich są elementem wykorzystywanym w prowadzeniu działalności bukmacherskiej, tj. w procesie oferowania i urządzania zakładów wzajemnych, w celu ograniczenia ryzyka zakładów bukmacherskich, zwiększenia rentowności prowadzonej działalności.

Jak wyżej wskazano art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 112, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: zakłady, loterie i inne gry losowe lub hazardowe, z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych przez każde państwo członkowskie. Dyrektywa daje tutaj pewną swobodę państwom członkowskim, stwarzając możliwość uregulowania warunków, na jakich działalność ta będzie korzystała ze zwolnienia. Polski ustawodawca ograniczył zastosowanie przedmiotowego zwolnienia do działalności, która podlega opodatkowaniu podatkiem od gier na zasadach określonych w odrębnej ustawie tj. na zasadach określonych w ustawie o grach hazardowych, co wpisuje się w „warunki i ograniczenia określone przez każde państwo członkowskie”, o których mowa w cytowanym przepisie Dyrektywy. Zatem urządzanie gier hazardowych zostało zwolnione z VAT przez polskiego ustawodawcę, o ile podlega opodatkowaniu podatkiem od gier.

Usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich nie stanowią zakładu wzajemnego ani nie stanowią usług urządzania gier, podlegających przepisom ustawy o grach hazardowych. Ustawa o grach hazardowych nie reguluje kwestii zarządzania ryzykiem podmiotów je urządzające.

Zatem nabywane przez Spółkę usługi zarządzania ryzykiem zakładów bukmacherskich nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy.

Powyższego rozstrzygnięcia nie zmieniają, powoływane przez Spółkę w drodze analogii, wyroki sądów administracyjnych czy interpretacja indywidualna, dotyczące zwolnienia od podatku usług oceny zdolności kredytowej czy ryzyka ubezpieczeniowego. Należy bowiem zwrócić uwagę na fakt innej konstrukcji art. 43 ust. 1 pkt 38 czy uchylonego art. 43 ust. 13 ustawy poprzez brak odniesienia się w nich do treści innych przepisów (uregulowań), tj. jak ma to miejsce w art. 43 ust. 1 pkt 15 - do ustawy o grach hazardowych.

Podmiot zagraniczny świadczy usługę, która pozwoli na określone zachowanie Spółki, tj. pozwala oszacować ryzyko prowadzonej działalności i ustalić wysokość zakładu lub limit przyjętych zakładów, albo w ogóle uczestnictwo z zakładach. Taki rodzaj usług jest usługą pomocniczą w stosunku do usługi, jaką świadczy Spółka - urządzania zakładów bukmacherskich i nie może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Przeciwne twierdzenie spowodowałoby, że należałoby przyjąć, iż wszystkie usługi nabywane przez Spółkę korzystają ze zwolnienia z VAT, ponieważ „przyczyniają się” do prawidłowego świadczenia usług, a wręcz są niezbędnym elementem zakładu wzajemnego.

Warto zauważyć, że w opisanej sprawie ocena ryzyka dokonywana przez podmiot zagraniczny dotyczy określonego wydarzenia np. sportowego, natomiast w przypadku oceny ryzyka kredytowego czy ubezpieczeniowego jest ono dokonywane w stosunku do konkretnej usługi świadczonej na rzecz konkretnego klienta banku lub zakładu ubezpieczeń. Wskazane zatem przez Spółkę orzeczenia sądów w stosunku do usług ubezpieczeniowych czy finansowych nie mogą być na zasadzie analogi podstawą do zastosowania zwolnienia dla usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy.

Potwierdzeniem powyższego jest wyrok NSA z 26 sierpnia 2020 r. sygn. akt I FSK 1946/17 z którego wynika, że nie ma możliwości stosowania zwolnienia dla usług konsultacyjnych w zakresie stosowania przez bank określonych procedur związanych z zarządzaniem różnego rodzaju ryzykami związanymi z udzielaniem przez bank kredytów czy pożyczek, ponieważ działania te powiązane są z czynnościami dotyczącymi zarządzania bankiem, które są niezbędne dla jego funkcjonowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną, Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).