Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 11 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) czynności wniesienia przez Pana aportem do Spółki nieruchomości, objętych współwłasnością małżeńską. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 kwietnia 2021 r. (wpływ 11 kwietnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 7 lutego 2020 r. małżonkowie X (Wnioskodawca) i Y nabyli aktem notarialnym sporządzonym w … przed Notariuszem … (Rep. A nr …) nieruchomość położoną w … przy ul. … o pow. 0,0495 ha składającą się z niezabudowanej działki nr 1 obr. … objętą KW nr `(...)` oraz nieruchomość położoną w … przy ul. … o pow. 0,0495 ha składającą się z niezabudowanej działki nr 2 obr. … objętą KW nr `(...)` . Nieruchomości nabyte zostały z majątku wspólnego małżonków.

Dnia 29 kwietnia 2021 r. małżonkowie X (Wnioskodawca) i Y nabyli aktem notarialnym sporządzonym w … przed zastępcą notarialnym … (Rep. A nr …) nieruchomość gruntową położoną w … przy ul. … o pow. 0,0491 ha składającą się z niezabudowanej działki nr 3 obr. … objętą KW nr … . Nieruchomość nabyta została z majątku wspólnego i do majątku wspólnego małżonków.

Przedmiotowe nieruchomości nabyte zostały przez małżonków dla celów prywatnych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Na nieruchomościach nie była prowadzona żadna działalność, nie rozpoczęto też żadnej inwestycji.

W październiku 2021 r. utworzona została Spółka pod firmą Z Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … przy ul. … z kapitałem zakładowym 100.000,00 zł – data wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego 26.10.2021 r., nr KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) …, w której X objął 99 udziałów o wartości 99.000,00 zł.

Na podstawie umów sprzedaży udziałów z dnia 28 grudnia 2021 r. Y nabyła 50 udziałów w Z Sp. z o.o. o łącznej wartości 50.000 zł.

Następnie aktem notarialnym sporządzonym przed zastępcą notarialnym … w dniu 28 grudnia 2021 r. Rep. A. Nr … . Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki pod firmą Z Sp. z o.o. uchwałą nr … podwyższyło kapitał zakładowy Spółki z kwoty 100.000,00 zł do kwoty 1.450.000,00 zł poprzez podwyższenie wartości nominalnej udziału w kapitale zakładowym spółki z kwoty 1.000,00 zł do kwoty 14.500,00 zł.

Podwyższona wartość nominalna objęta została przez wspólników X oraz Y i pokryta wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci prawa własności:

1. nieruchomości położonej w …, obręb … … utworzonej z działki nr 1 o pow. 0,0495 ha objętej KW nr `(...)`;

2. nieruchomości położonej w …, obręb … … utworzonej z działki nr 2 o pow. 0,0495 ha objętej KW nr `(...)`;

3. nieruchomości położonej w …, obręb …, utworzonej z działki nr 3 o pow. 0,0491 ha objętej KW nr … .

Zakup ww. nieruchomości opodatkowany był podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Nieruchomości nie były nigdy wykorzystywane przez Wnioskodawcę lub Jego małżonkę w prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności nie były one udostępniane podmiotom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Żaden z małżonków w momencie wnoszenia aportu nie prowadził działalności gospodarczej.

Przed dokonaniem aportu do Spółki Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości w postaci np. uzbrojenia terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej, wykonania ogrodzenia itp. Nieruchomości nie były również przedmiotem podziału na mniejsze.

Wnioskodawca nie wnosił wcześniej aportem jakichkolwiek innych nieruchomości do Spółki.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano:

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany, jako czynny podatnik VAT i ponownie potwierdza, iż nie prowadzi działalności gospodarczej.

W obu wnoszonych aportem do Spółki nieruchomościach Wnioskodawca wraz z małżonką Y są właścicielami na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej (brak wyszczególnionych udziałów).

Nieruchomości zostały zakupione jako sposób ulokowania oszczędności i miały stanowić zabezpieczenie Wnioskodawcy i Jego małżonki na przyszłość, ze względu na przewidywane niskie wpływy z emerytur.

Decyzję o zakupie podjęto także ze względu na atrakcyjną lokalizację i cenę nieruchomości.

Nieruchomości w żaden sposób nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do momentu wniesienia aportu do Spółki.

Nie wykonywano na nieruchomościach żadnych czynności faktycznych.

Decyzja o zmianie planów na przeznaczenie nieruchomości zapadła na skutek założenia przez Wnioskodawcę i Jego żonę Spółki i konieczności dokapitalizowania tej Spółki celem umożliwienia jej rozwoju.

Decyzja o wniesieniu aportu do spółki zapadła po jej założeniu i uzyskaniu informacji, iż na nowopowstały podmiot Wnioskodawca wraz z małżonką nie są w stanie uzyskać w najbliższych latach dofinansowania w postaci zaciągnięcia kredytów bankowych na rozwój Spółki.

W momencie nabycia przedmiotowych nieruchomości obowiązywały miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Dla działek położonych w … nr 1 i 2 obr. … określono przeznaczenie C40U – teren usług, a dla działki w … nr 3 obr. … określono przeznaczenie 0.27 MW,U – zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna i zabudowa usługowa, w tym: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, urządzenia infrastruktury technicznej oraz urządzenia budowlane, budynki gospodarcze i garaże o parametrach ustalonych w par. 7. u. 2. p. 1, dojazdy, parkingi, zieleń urządzona.

Wnioskodawca nie wszczynał procedury, która miałaby na celu zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wobec wszczęcia takiej procedury przez inny podmiot Wnioskodawca był uczestnikiem takiego postępowania i wnosił zastrzeżenia do proponowanych rozwiązań, które zmieniłyby na niekorzyść parametry dotyczące wykorzystania mojej nieruchomości w porównaniu z dotychczasowym planem.

Wnioskodawca nie występował dla przedmiotowych nieruchomości o decyzję o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, które zamierza wnieść do Spółki aportem.

Pytanie

Czy wniesienie do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością aportu w postaci niezabudowanych nieruchomości gruntowych, nabytych uprzednio przez małżonków z majątku wspólnego i do majątku wspólnego, stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Wniesienie do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością aportu w postaci niezabudowanych nieruchomości gruntowych, nabytych uprzednio przez małżonków z majątku wspólnego i do majątku wspólnego, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata ani ten, kto nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Analizując powyższe przepisy wskazać należy, iż w niniejszej sprawie małżonkowie nabyli niezabudowane nieruchomości gruntowe do majątku wspólnego. Zakup nie był dokonany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a z tytułu dokonanego zakupu nie został odliczony podatek naliczony (transakcje nie były objęte VAT). Po zakupie przedmiotowych nieruchomości małżonkowie nie podejmowali na nich żadnej działalności inwestycyjnej.

Po objęciu udziałów w nowoutworzonej Spółce z o.o. przez X, a następnie przez Y, podjęta została uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego spółki. Na pokrycie tego kapitału małżonkowie zobowiązali się wnieść do Spółki nieruchomości wchodzące w skład prywatnego majątku wspólnego małżonków.

Czynność ta ma charakter incydentalny, jednorazowy i nie jest dokonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a miała na celu tylko i wyłącznie zasilenie kapitałowe Spółki z o.o., w której oboje małżonkowie posiadają udziały. Małżonkowie nie zamierzają nabywać i wnosić do spółki kolejnych nieruchomości, zatem jednorazowa czynność wniesienia aportu nie stanowi działalności gospodarczej, nie ma charakteru zarobkowego i jako taka nie jest objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług bowiem nie jest dokonywana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Analogiczne stanowisko zajął także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2021 r. 0114-KDIP1-1.4012.138.2021.1.MM wskazując: „Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy”.

„Właściwym zatem jest wykluczenie z grona podatników osób fizycznych w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii

Stwierdzić należy, że nieruchomość, stanowi towar w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym jej sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towaru lub za świadczenie usług, w zależności od tego, co stanowi przedmiot aportu.

Trzeba również zaznaczyć, że odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

· istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami;

· wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu;

· związek, o którym mowa powyżej, ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Czynność wniesienia aportu rzeczowego spełnia definicję dostawy towaru, zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym uznawana jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji), a także prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 112”:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Nie podjął Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nabył Pan nieruchomości do majątku wspólnego Pana i małżonki, a przedmiotowe nieruchomości nabyte zostały dla celów prywatnych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Nieruchomości nie były także udostępniane podmiotom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Przed dokonaniem aportu do Spółki nie ponosił Pan jakichkolwiek nakładów w celu zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości w postaci np. uzbrojenia terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej, wykonania ogrodzenia itp. Nieruchomości w żaden sposób nie były przez Pana wykorzystywane do momentu wniesienia aportu do Spółki. Nie wykonywano na nieruchomościach żadnych czynności faktycznych. Nie wszczynał Pan procedury, która miałaby na celu zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie występował Pan również dla przedmiotowych nieruchomości o decyzję o warunkach zabudowy. Nie posiada Pan także innych nieruchomości, które zamierza wnieść do Spółki aportem, jak również nie wnosił Pan wcześniej aportem jakichkolwiek innych nieruchomości do Spółki.

Decyzja o zmianie planów na przeznaczenie nieruchomości zapadła na skutek założenia przez Pana i Jego żonę Spółki i konieczności dokapitalizowania tej Spółki celem umożliwienia jej rozwoju.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie aportu Nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że aport ww. Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Dokonując aportu niezabudowanych działek, będzie korzystał Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego Organu, aport Nieruchomości należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że wniesiony do spółki aport nabytych uprzednio nieruchomości, będących we współwłasności małżeńskiej (tj. nieruchomości o pow. 0,0495 ha składającej się z niezabudowanej działki nr 1, nieruchomości o pow. 0,0495 ha składającej się z niezabudowanej działki nr 2 oraz nieruchomości o pow. 0,0491 ha składającej się z niezabudowanej działki nr 3) stanowiących Pana majątek prywatny, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w tym zakresie nie będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla Pana małżonki.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).