Wnioskodawca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, planuje wyodrębnić z tej działalności zespół składników majątkowych i niemajątkowych związanych z usługami wynajmu rusztowań budowlanych, obejmujących ich montaż i demontaż, a także usługi wynajmu rusztowań bez montażu i demontażu. Zespół ten ma zostać wniesiony w formie aportu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której wnioskodawca będzie wspólnikiem. Organ podatkowy uznał, że wyodrębniony zespół składników spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zgodnie z ustawą o VAT, co oznacza, że wniesienie tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
18 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 3 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania przedmiotu aportu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu w art. 2 pkt 27e ustawy i w konsekwencji uznania wniesienia tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w formie aportu do spółki za czynność niepodlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy koncentruje się głównie na wykonywaniu izolacji termicznej w budynkach i budowlach, sklasyfikowanej w Polskiej Klasyfikacji Działalności kodem 43.29.Z (wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych). Ponadto Wnioskodawca rozwija nowy segment działalności polegający na usługach wynajmu rusztowań budowlanych wraz z ich montażem i demontażem oraz usługach samego wynajmu rusztowań budowlanych bez ich montażu/demontażu (dalej: Usługi wynajmu rusztowań), z uwagi na rosnące zapotrzebowanie na tego rodzaju usługi. Powyższe usługi są sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Działalności kodem 77.32.Z (wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych).
Obecnie Wnioskodawca zamierza wyodrębnić z prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej zespół składników majątkowych i niemajątkowych związany z usługami wynajmu rusztowań budowlanych wraz z ich montażem i demontażem oraz usługami samego wynajmu rusztowań budowlanych bez ich montażu/demontażu i wnieść w drodze wkładu niepieniężnego (aport) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), której będzie wspólnikiem na moment wniesienia aportu. Po dokonaniu aportu Wnioskodawczyni nie zamierza już wykonywać działalności w zakresie Usług wynajmu rusztowań.
Plany Wnioskodawcy związane z przeniesieniem działalności w zakresie Usług wynajmu rusztowań do Spółki powstały w związku z faktem, że Wnioskodawca pozyskuje coraz więcej klientów na tego rodzaju usługi, które zaczynają stanowić drugi filar obecnie prowadzonej działalności (do tej pory głównym źródłem pozyskiwania dochodów było wykonywanie izolacji termicznej). Celem planowanego aportu jest między innymi konsolidacja majątku i działalności operacyjnej w zakresie Usług wynajmu rusztowań w jednym podmiocie, co ma pozwolić na zwiększenie zdolności kredytowej i inwestycyjnej, usprawnienie organizacji pracy i wykreowanie wśród klientów wizerunku przedsiębiorstwa skupiającego się na wynajmie rusztowań budowlanych.
Wniesiony w drodze wkładu niepieniężnego zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie obejmował:
1. ogół praw i obowiązków (wraz z zobowiązaniami) z zawartych z kontrahentami umów na wynajem rusztowań, wraz z ich montażem i demontażem lub z umów na sam wynajem rusztowań bez montaż/demontażu - które będą niezakończone w dniu wniesienia wkładu niepieniężnego;
2. rusztowania budowlane - stanowiące majątek jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy;
3. przyczepa ciężarowa `(...)` - stanowiąca środek trwały w jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy;
4. umowa lub umowy o pracę z osobami zatrudnionymi w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy przy świadczeniu Usług wynajmu rusztowań - w związku z dokonaniem wkładu niepieniężnego, spółka z o.o. stanie się pracodawcą tej osoby/tych osób.
W wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego, Spółka będzie kontynuowała świadczoną dotychczas przez Wnioskodawcę działalność polegającą na Usługach wynajmu rusztowań – w tym zakresie nie będzie konieczne angażowanie przez tę spółkę innych składników majątku i podejmowanie innych, dodatkowych działań w celu wykonywania działalności, którą dotychczas realizuje Wnioskodawca. W szczególności dalej będą realizowane zawarte z kontrahentami umowy (przeniesione do Spółki), ale już przez Spółkę, co nie będzie wymagało dodatkowych nakładów czy zasobów.
Na dzień aportu opisany wyżej zespół składników majątkowych i niemajątkowych nie będzie wyodrębniony z jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy w sposób formalno-prawny, ale możliwe będzie przypisanie określonych umów, zdarzeń gospodarczych oraz dokumentów do tego zespołu.
Na dzień aportu na podstawie prowadzonej ewidencji finansowo-księgowej będzie można w łatwy sposób zidentyfikować związane z funkcjonowaniem tego zespołu przychody, koszty, aktywa oraz zobowiązania.
Czy wyodrębniony z jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy zespół składników majątkowych i niemajątkowych, w tym zobowiązań określony w opisie zdarzenia przyszłego, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji wniesienie tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.
W doktrynie prawa podatkowego uważa się, iż sformułowanie przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nakazuje traktować zorganizowaną część przedsiębiorstwa w powiązaniu z art. 551 Kodeksu cywilnego. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie musi zawierać wszystkich elementów przedsiębiorstwa (określonych w art. 551 k.c.). Nawet w razie braku któregoś z tych elementów określone składniki majątkowe funkcjonalnie ze sobą powiązane mogą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz wyd. XIII, WKP 2019, komentarz do art. 2).
Wywodząc z powyższego, na gruncie ustawy o VAT mamy zatem do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:
istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, a ich zespół mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.
Aby zatem stwierdzić, czy wydzielony majątek kwalifikuje się jako zorganizowana część przedsiębiorstwa należy zbadać, czy składniki majątku dają się wyodrębnić organizacyjnie, finansowo oraz funkcjonalnie. Jak wskazuje się w doktrynie prawa podatkowego, nie musi to być przy tym wyodrębnienie formalne; może ono wynikać z okoliczności i mieć charakter faktyczny (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz wyd. XII, WKP 2019, komentarz do art. 2). Powyższe potwierdza także orzecznictwo sądowe (zob. wyrok WSA w Warszawie z 21.06.2012 r. sygn. III SA/Wa 2836/11).
1. Wyodrębnienie funkcjonalne
Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna więc stanowić zespół składników materialnych i niematerialnych, który zarazem (w momencie transakcji) mógłby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo (zob. np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2017 r., znak 0111-KDIB3-3.4012.30.2017.1.LG). Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 2 czerwca 2008 r., IPPP2-443-373/07-2/IK, w której ocenił, że „składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład zbywanego przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że umożliwią nabywcy kontynuowanie działalności gospodarczej, realizowanej przed zbyciem przedsiębiorstwa”.
Zdaniem Wnioskodawcy ww. zespół będący przedmiotem aportu jest wyodrębniony funkcjonalnie. Zespół ten potencjalnie może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze. Ponadto Spółka w oparciu o przedmiot aportu będzie kontynuowała świadczoną dotychczas przez Wnioskodawcę działalność polegającą na Usługach wynajmu rusztowań - w tym zakresie nie będzie konieczne angażowanie przez tę spółkę innych składników majątku i podejmowanie innych, dodatkowych działań w celu wykonywania działalności, którą dotychczas realizuje Wnioskodawca. W szczególności dalej będą realizowane zawarte z kontrahentami umowy (przeniesione do Spółki), ale już przez Spółkę, co nie będzie wymagało dodatkowych nakładów czy zasobów.
2. Wyodrębnienie finansowe
Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem przy wyodrębnieniu finansowym możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części (wyrok NSA z 28.01.2019 r. sygn. I FSK 293/17). W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, iż wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 września 2009 roku, znak IPPB5/423-436/09-2/MB).
Jak wskazał Wnioskodawca, na podstawie prowadzonej ewidencji finansowo-księgowej będzie można w łatwy sposób zidentyfikować związane z funkcjonowaniem tego zespołu przychody, koszty, aktywa oraz zobowiązania - wobec czego należy uznać, że zespół będący przedmiotem aportu jest wyodrębniony finansowo.
3. Wyodrębnienie organizacyjne
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8.08.2014 r. sygn. IPPP3/443-684/14-2/RD).
Jak zauważa się w orzecznictwie: „Wyodrębnienie organizacyjne nie musi mieć sformalizowanego charakteru, ani też nie może być uznawane za decydujące dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa” (wyrok WSA w Warszawie z 21.06.2012 r. sygn. III SA/Wa 2836/11). Wyodrębnienie organizacyjne może także oznaczać pewną wewnętrzną całość, która mimo braku wyodrębnienia zewnętrznego będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 06.10.2015 r. sygn. IPPP3/4512-575/15-2/WH). Analogiczne stanowisko zajmuje doktryna prawa podatkowego: „Wystarczające jest wyodrębnienie nieformalne, zarówno w aspekcie finansowym (`(...)`), jak i organizacyjnym, gdzie wystarczy faktyczna odrębność w strukturze wewnętrznej przedsiębiorstwa, a nie wyodrębnienie formalne w postaci utworzenia oddziału spółki w rozumieniu KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)” (zob. Krempa S., Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części - podatki dochodowe. Warszawa 2007, str. 59).
W ocenie Wnioskodawcy zespół będący przedmiotem aportu jest wyodrębniony organizacyjnie. Z opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że opiera się na pracowniku/pracownikach, rusztowaniach budowlanych, przyczepie ciężarowej `(...)` wraz z umowami na świadczenie Usług wynajmu rusztowań. Nie istnieje formalno-prawne wydzielenie tego zespołu w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (prowadzącego wszakże jednoosobową działalność gospodarczą), jednakże wyodrębnienie to na dzień aportu będzie miało charakter faktyczny poprzez możliwość przypisania określonych umów, zdarzeń gospodarczych, dokumentów oraz operacji tego zespołu.
Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy, zespół składników majątkowych i niemajątkowych, w tym zobowiązań określony w opisie zdarzenia przyszłego, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji wniesienie tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
Stanowisko, które przedstawił Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosowanie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).
Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy:
Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Regulacje art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tu wymienione te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.
Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.
Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.
Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.
Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, uwzględnienia wymagają następujące okoliczności:
‒ zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
‒ faktyczna możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.
Przy ocenie zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę należy uwzględnić całokształt okoliczności związanych z transakcją ocenianych na moment zawarcia transakcji, a w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających jego zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę. Zatem w celu stwierdzenia zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę konieczne jest istnienie dowodów potwierdzających istnienie na moment transakcji takiego zamiaru po stronie nabywcy.
Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest bycie we władaniu jednego podmiotu gospodarczego. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
‒ istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
‒ zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
‒ składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
‒ zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.):
W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.
W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.
W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl Trybunał stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.
Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u wnoszącego aport zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po wniesieniu aportu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.
Analizując, czy określone składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zawsze należy wziąć pod uwagę profil działalności danego przedsiębiorcy, warunki rynkowe oraz specyfikę danej branży. Nie można zatem wyznaczyć szczegółowego katalogu warunków koniecznych do spełnienia, aby można było mówić o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, która koncentruje się głównie na wykonywaniu izolacji termicznej w budynkach i budowlach. Ponadto rozwija Pani nowy segment działalności polegający na usługach wynajmu rusztowań budowlanych wraz z ich montażem i demontażem oraz usługach samego wynajmu rusztowań budowlanych bez ich montażu/demontażu. Zamierza Pani wyodrębnić z prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej zespół składników majątkowych i niemajątkowych związany z usługami wynajmu rusztowań budowlanych wraz z ich montażem i demontażem oraz usługami samego wynajmu rusztowań budowlanych bez ich montażu/demontażu i wnieść w drodze wkładu niepieniężnego (aport) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), której będzie Pani wspólnikiem na moment wniesienia aportu. Po dokonaniu aportu nie zamierza Pani już wykonywać działalności w zakresie Usług wynajmu rusztowań. W wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego, Spółka będzie kontynuowała świadczoną dotychczas przez Panią działalność polegającą na Usługach wynajmu rusztowań – w tym zakresie nie będzie konieczne angażowanie przez tę spółkę innych składników majątku i podejmowanie innych, dodatkowych działań w celu wykonywania działalności, którą dotychczas Pani realizuje. Na dzień aportu możliwe będzie przypisanie określonych umów, zdarzeń gospodarczych oraz dokumentów do wnoszonego w formie aportu zespołu składników majątkowych. Na dzień aportu na podstawie prowadzonej ewidencji finansowo-księgowej będzie można w łatwy sposób zidentyfikować związane z funkcjonowaniem tego zespołu przychody, koszty, aktywa oraz zobowiązania.
Mając na uwadze okoliczności sprawy i obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że stopień wyodrębnienia i zorganizowania w Pani przedsiębiorstwie w obszarze organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym zespołu składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem aportu, pozwala stwierdzić, że zespół ten będzie posiadać na dzień transakcji pełną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane zadania gospodarcze.
Zatem, zespół składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem aportu będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ będzie odznaczał się odrębnością organizacyjną, finansową i funkcjonalną, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Jak już zostało wyżej wskazane, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Tym samym, wyodrębniony z jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy zespół składników majątkowych i niemajątkowych, w tym zobowiązań, określony w opisie zdarzenia przyszłego, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a w konsekwencji wniesienie tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili