0112-KDSL1-2.440.26.2022.4.KS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 26 stycznia 2022 r.), uzupełnionego pismami z dnia 17 lutego 2022 r. (data wpływu 17 lutego 2022 r.), z dnia 4 marca 2022 r. (data wpływu 10 marca 2022 r.), z dnia 21 marca 2022 r. (data wpływu 25 marca 2022 r.) oraz z dnia 1 kwietnia 2022 r. (data wpływu 1 kwietnia 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – testowanie manualne oprogramowania

Opis usługi: Wnioskodawca w ramach świadczenia usługi testowania manualnego oprogramowania wykonuje następujące czynności: przeprowadzanie testów manualnych dla aplikacji mobilnych, webowych oraz urządzeń smart, przegląd i analiza wymagań i kryteriów akceptacji pod kątem testowalności – weryfikacja i walidacja oprogramowania, wykrywanie nieprawidłowości w oprogramowaniu, raportowanie błędów, raportowanie wyników testów, opracowywanie scenariuszy i przypadków testowych na potrzeby projektu na podstawie dostarczonej dokumentacji, tworzenie oraz utrzymanie dokumentacji testowej, reprodukcja błędów zgłaszanych przez użytkowników aplikacji, priorytetyzacja zadań i błędów, współpraca z project managerem i designerem w celu rozwoju i poprawy produktu (aplikacji). Celem i efektem świadczenia usługi jest rozwój aplikacji. Oczekiwaniem nabywcy jest wykonywanie testów manualnych aplikacji zapewniających jakość i funkcjonalność.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 62

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu: 17 lutego 2022 r., 10 marca 2022 r., 25 marca 2022 r. oraz w dniu 1 kwietnia 2022 r.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu świadczenia usług związanych z doradztwem w zakresie oprogramowania. Do obowiązków Wnioskodawcy należy:

1. przeprowadzanie testów manualnych dla aplikacji mobilnych, webowych oraz urządzeń smart,

2. przegląd i analiza wymagań i kryteriów akceptacji pod kątem testowalności,

3. weryfikacja i walidacja oprogramowania,

4. wykrywanie nieprawidłowości w oprogramowaniu,

5. raportowanie błędów,

6. raportowanie wyników testów,

7. opracowywanie scenariuszy i przypadków testowych na potrzeby projektu na podstawie dostarczonej dokumentacji,

8. tworzenie oraz utrzymanie dokumentacji testowej,

9. reprodukcja błędów zgłaszanych przez użytkowników aplikacji,

10. priorytetyzacja zadań i błędów,

11. współpraca z project managerem i designerem w celu rozwoju i poprawy produktu (aplikacji).

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują tylko czynności sprawdzające. Wnioskodawca nie zajmuje się programowaniem, czyli nie poprawia błędów aplikacji, a jedynie je znajduje, nie pisze aplikacji oraz nie dopisuje do nich nowych funkcji. Wnioskodawca jedynie używa aplikacji oraz wskazuje błędy, bez ingerencji w kod źródłowy.

W uzupełnieniu z dnia 4 marca 2022 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. We wniosku została wskazana konkretna usługa, wszystkie czynności opisane we wniosku są wykonywane na rzecz jednego podmiotu i wchodzą w zakres jednej usługi, za którą wystawiana jest jedna faktura.

2. Nazwa usługi brzmi: „Testowanie manualne oprogramowania”.

3. Konkretne czynności zostały już wskazane we wniosku, niemniej jednak precyzując Wnioskodawca wskazuje, iż w ramach świadczenia przedmiotowej usługi Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

a) przeprowadzanie testów manualnych dla aplikacji mobilnych, webowych oraz urządzeń smart,

b) przegląd i analiza wymagań i kryteriów akceptacji pod kątem testowalności – weryfikacja i walidacja oprogramowania,

c) wykrywanie nieprawidłowości w oprogramowaniu,

d) raportowanie błędów,

e) raportowanie wyników testów,

f) opracowywanie scenariuszy i przypadków testowych na potrzeby projektu na podstawie dostarczonej dokumentacji,

g) tworzenie oraz utrzymanie dokumentacji testowej,

h) reprodukcja błędów zgłaszanych przez użytkowników aplikacji,

i) priorytetyzacja zadań i błędów,

j) współpraca z project managerem i designerem w celu rozwoju i poprawy produktu (aplikacji).

4. Celem i efektem świadczenia usługi jest rozwój aplikacji. Oczekiwaniem nabywcy jest wykonywanie testów manualnych aplikacji zapewniających jakość i funkcjonalność.

5. Wnioskodawca wykonuje wszystkie czynności w siedzibie swojej działalności. Komunikacja z nabywcą odbywa się drogą elektroniczną, w taki też sposób przekazywane są wymagania nabywcy.

6. Wnioskodawca obecnie świadczy usługę na rzecz jednego zleceniodawcy (…) jednak nie wyklucza w przyszłości wykonywania takiej samej usługi dla innych podmiotów.

7. Usługa ma charakter ciągły – proces ulepszania aplikacji nie może zostać podzielony na pojedyncze okoliczności.

8. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie na podstawie umowy o współpracy, w której zawarte jest roczne wynagrodzenie Wnioskodawcy za wykonywanie usług. Zgodnie z przyjętą praktyką wynagrodzenie otrzymywane jest co miesiąc na podstawie wystawionej faktury.

9. Wnioskodawca jako główne CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) ma wpisane PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.02.Z – działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki.

10. Usługa ta jest świadczona w powiązaniu z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wystawia faktury ze wskazaniem numeru NIP swojej działalności gospodarczej, przychód z tej faktury uwzględnia w prowadzonej w ramach działalności gospodarczej księgowości.

W ocenie Wnioskodawcy, informacje zawarte we wniosku oraz w złożonym piśmie są wystarczająco szczegółowe i wystarczające do wydania wiążącej informacji stawkowej. Wszelkie inne informacje nie są istotne w zakresie zakwalifikowania usługi do konkretnego kodu PKWiU.

Odnosząc się do uwag przytoczonych przez Organ Wnioskodawca pragnie zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w odniesieniu do Wiążącej Informacji Stawkowej, nie przewiduje obowiązku wskazania konkretnego efektu wykonanej usługi. Należy przy tym podkreślić, że wymagany przez Ustawę szczegółowy opis usługi ma umożliwić określenie jej cech przedmiotowych, co w dalszej konsekwencji ma pozwolić Organowi na dokonanie klasyfikacji usługi. Zobowiązanie Wnioskodawcy do wskazania określonego efektu wykonanej usługi oraz przesłanie umowy na tą usługę, narusza ratio legis instytucji Wiążącej Informacji Stawkowej. Ustawodawca w Uzasadnieniu projektu ustawy „o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Ordynacja podatkowa” z dnia 5 marca 2019 r. wskazał, że: „O wydanie WIS będzie mógł wystąpić podatnik posiadający numer identyfikacji podatkowej NIP (w tym podatnik zwolniony podmiotowo z VAT (podatek od towarów i usług)), podatnik nabywający towary od podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia tej działalności w Polsce, zobowiązany do rozliczenia podatku, jak również inny podmiot, który dokonuje lub planuje dokonywać krajową dostawę towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów albo świadczenie usług”. W związku z powyższym, celem ustawodawcy było również, umożliwienie uzyskania Wiążącej Informacji Stawkowej ze skutkiem na przyszłość. Zobowiązanie do wskazywania konkretnych projektów, będących efektem wykonania danej usługi, w praktyce wyłącza możliwość uzyskania ochrony prawnej w odniesieniu do przyszłych, zbieżnych świadczeń, które są elementami konstrukcyjnymi świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Ponadto, ustawodawca wprowadzając Wiążącą Interpretację Stawkową zastąpił tym samym interpretacje indywidualne w zakresie stawek podatku VAT, których to interpretacji przedmiotem mógł być przyszły stan faktyczny. Zaznaczyć przy tym należy, że w interpretacjach indywidualnych przed wprowadzeniem wiążącej informacji stawkowej można było zadawać pytania o stan przyszły oraz o charakter danych usług bez wskazywania na konkretną usługę. Przyjmując interpretację Organu należałoby uznać, że ustawodawca wprowadzając wiążącą informację stawkową chciał pozbawić podatników przytoczonych możliwości, co jest zupełnie nielogiczne, zwłaszcza w zestawieniu z uzasadnieniem do projektu, który został zacytowany powyżej.

Należy także podkreślić, że usługi mogą mieć powtarzalny charakter, w związku z czym, przyjmując stanowisko organu należałoby występować z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej po wykonaniu każdej usługi. W takim wypadku Wiążąca Informacja Stawkowa nie spełniałaby swojego celu jakim niewątpliwie jest możliwość upewnienia się podatnika, co do zgodności z prawem swojego postępowania oraz upewnienia się co do tego czy nie naraża się on na negatywne konsekwencje podatkowe.

(…)

Z kolei, w dniu 1 kwietnia 2022 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o poniższe informacje:

1. Usługa wykonywana na rzecz firmy (…) nie jest opodatkowana na terytorium Polski, gdyż usługobiorca jest firmą niemiecką. Jednakże Wnioskodawca ma zamiar świadczyć identyczne usługi na rzecz polskich podmiotów. W związku z tym przedmiotowy wniosek dotyczy usług identycznych jak te wykonywane na rzecz firmy (…), jednakże na rzecz polskich podmiotów. W rezultacie przedmiotowy wniosek dotyczy usług, które będą, podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

3. Zdaniem Wnioskodawcy, nie otrzymuje on honorarium za przekazanie lub udzielenie licencji, a zwykłe wynagrodzenie za wykonane usługi. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie niezależnie od tego czy podczas jego pracy powstanie utwór czy nie, a co za tym idzie otrzymuje wynagrodzenie niezależnie od tego, czy przeniesie licencję lub jej udzieli.

4. Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku świadczenia usług nie powstanie utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcji J Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, sekcja ta obejmuje „USŁUGI W ZAKRESIE INFORMACJI I KOMUNIKACJI”.

Z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wynika, że sekcja J obejmuje:

- usługi związane z działalnością wydawniczą, włącznie z publikowaniem oprogramowania,

- usługi związane z produkcją filmów i nagrań dźwiękowych,

- usługi związane z działalnością radiofoniczną i telewizyjną,

- usługi telekomunikacyjne,

- usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz usługi powiązane,

- usługi w zakresie informacji.

Sekcja ta nie obejmuje:

- sprzedaży detalicznej nagrań dźwiękowych i audiowizualnych, obcej produkcji, sklasyfikowanej w 47.00.64.0,

- usług związanych z wykonywaniem zdjęć i slajdów, sklasyfikowanych w 74.20,

- usług fotoreporterów, sklasyfikowanych w 74.20.2,

- wypożyczania płyt CD i DVD oraz taśm z utworami muzycznymi, sklasyfikowanego w 77.22.10.0,

- wynajmu studia nagrań lub sprzętu do nagrywania dźwięku, bez obsługi, sklasyfikowanego w 77.39.19.0,

- usług niezależnych dziennikarzy, sklasyfikowanych w 90.03.11.0,

- usług związanych z grami losowymi w trybie on-line, sklasyfikowanych w 92.00.14.0.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 62 „USŁUGI ZWIĄZANE Z OPROGRAMOWANIEM I DORADZTWEM W ZAKRESIE INFORMATYKI I USŁUGI POWIĄZANE”, który obejmuje:

- dostarczanie ekspertyz w zakresie technologii informatycznych,

- pisanie, modyfikowanie, badanie i wspomaganie oprogramowania,

- planowanie i projektowanie systemów komputerowych, które łączą sprzęt komputerowy, oprogramowanie i sprzęt komunikacyjny,

- zarządzanie i obsługa systemów komputerowych i/lub urządzeń przetwarzania danych należących do klienta w miejscu ich zainstalowania,

- pozostałe profesjonalne i techniczne usługi związane z informatyką.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 62 „USŁUGI ZWIĄZANE Z OPROGRAMOWANIEM I DORADZTWEM W ZAKRESIE INFORMATYKI I USŁUGI POWIĄZANE”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Na podstawie art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Usługa będąca przedmiotem wniosku – testowanie manualne oprogramowania – spełnia warunki i mieści się w grupowaniu PKWiU 62 „Usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane”. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla jej opodatkowania jest stawka podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Należy zauważyć, że niniejsza WIS dotycząca usługi testowania manualnego oprogramowania – w związku z treścią art. 42a ustawy – rozstrzyga wyłącznie klasyfikację niezbędną do określenia stawki podatku od towarów i usług (klasyfikację do działu według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)) oraz właściwą stawkę podatku VAT dla tej usługi.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).