Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w sytuacji gdy nie nastąpiło przemieszczenie towarów na terytorium kraju.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) oraz jest podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE), wykonującym działalność produkcyjną. Spółka należy do grupy kapitałowej A (dalej: „Grupa”), działającej w dziedzinach (…).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, tj. zakupił specjalistyczne oprzyrządowanie wykorzystywane do produkcji (…). Oprzyrządowanie zostało zakupione od Dostawcy na terytorium Włoch, tj. włoskiej spółki. Dostawca wykorzystuje to oprzyrządowanie do wykonania na rzecz Wnioskodawcy (…). Po wykonaniu (…) oprzyrządowanie zostanie wysłane do Polski do Wnioskodawcy.

Dostawca będący podatnikiem podatku od wartości dodanej podał na potrzeby przedmiotowej transakcji numer VAT-UE kraju swojej siedziby we Włoszech, wystawił fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – bez podatku VAT. Wnioskodawca za towar zapłacił, od dnia wystawienia faktury towar pozostaje do dyspozycji Wnioskodawcy, jednakże znajduje się u Dostawcy na terenie Włoch, odbiór towarów nie nastąpił do dnia złożenia wniosku.

Faktura dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów została przekazana do księgowości i ujęta w księgach handlowych spółki, podatek VAT należny został rozliczony w dacie powstania obowiązku podatkowego, tj. w dacie wystawienia faktury przez Dostawcę. Podatek VAT naliczony nie został wykazany w deklaracjach i nie został rozliczony.

Towary nabywane przez Spółkę, w całości są wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Spółka nabywa prawa do dysponowania towarem jak właściciel z chwilą wystawienia faktury przez Dostawcę.

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma prawo rozliczyć podatek naliczony w terminie rozliczenia podatku należnego, poprzez korektę stosownych deklaracji?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca ma prawo rozliczyć podatek naliczony w terminie rozliczenia podatku należnego, poprzez korektę stosownych deklaracji. Spółka winna dokonać korekt deklaracji podatkowej i informacji podsumowującej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

– z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy – w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Przepis ten zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę dokumentującą dokonaną dostawę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy powstał w dniu wystawienia faktury przez Dostawcę, gdyż Dostawca wystawił fakturę dotyczącą dostawy towarów nieprzemieszczonych z innego kraju UE do Polski.

Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, co do zasady, muszą zostać spełnione dwa warunki, aby podatnik mógł zrealizować przysługujące mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 10 – prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Tak jak w przypadku zakupów krajowych można odliczyć VAT również w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Jednak zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, pod warunkiem że podatnik:

- otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, oraz

- uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT w związku z przedmiotową transakcją wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Skoro prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na Wnioskodawcę z chwilą wystawienia faktury i w efekcie towar będący przedmiotem dostawy zostanie wysłany/transportowany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju, to obowiązek podatkowy z tytułu WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) powstał z chwilą wystawienia faktury. Bez znaczenia dla powstałego w tym momencie obowiązku podatkowego pozostaje fakt, że pomimo wystawienia faktury towar nie został jeszcze przemieszczony z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju.

W opinii Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstał w dacie wystawienia przez dostawcę towarów faktury niezależnie od przemieszczenia towarów, które do dnia złożenia wniosku nie miało miejsca. Tym samym Wnioskodawca postąpił prawidłowo wykazując podatek VAT należny z przedmiotowej transakcji w deklaracji JPK VAT-7. Nieprawidłowo natomiast Wnioskodawca nie uwzględnił podatku naliczonego w tej samej deklaracji, w której został wykazany podatek należny, zatem Wnioskodawca ma prawo do złożenia korekt deklaracji, uwzględniając podatek naliczony z przedstawionych w niniejszym wniosku transakcji. Spółka winna dokonać korekt deklaracji podatkowej i informacji podsumowującej.

Powyższa argumentacja znajduje potwierdzenie w indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 sierpnia 2021 r. nr 0111-KDIB3-3.4012.126.2021.2.PK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Należy zatem wskazać, że z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy wynika, że po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Treść przepisu nie wskazuje również jednoznacznie, w jakim terminie ta wysyłka musi się odbyć.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 i art. 138g ust. 2.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane „informacjami podsumowującymi”.

W myśl art. 100 ust. 3 ustawy:

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w art. 100 ust. 1;

2. dokonano przemieszczenia towarów lub zmiany w zakresie procedury, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

Należy mieć na uwadze, że podatek VAT jest podatkiem opartym na zasadzie samoobliczania, co oznacza, że wysokość ewentualnego zobowiązania podatkowego deklaruje pierwotnie sam podatnik. Zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług powstają bowiem na mocy zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, bez potrzeby wydawania decyzji przez organy podatkowe.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju musi z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Wobec powyższego, ma on obowiązek dokonania samoobliczenia podatku należnego z tego tytułu i wykazania go w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy jak i też wykazać WNT w informacji podsumowującej.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Art. 20 ust. 5 ustawy stanowi, że:

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje zatem podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego najpóźniej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia – chyba, że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej będący dostawcą nabywanych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej towarów wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

W tym przypadku, tj. w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE), wykonującym działalność produkcyjną. Spółka należy do grupy kapitałowej działającej w dziedzinach (…). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, tj. zakupił specjalistyczne oprzyrządowanie wykorzystywane do produkcji (…). Oprzyrządowanie zostało zakupione od Dostawcy na terytorium Włoch tj. włoskiej spółki. Dostawca wykorzystuje to oprzyrządowanie do wykonania na rzecz Wnioskodawcy (…). Po wykonaniu (…) oprzyrządowanie zostanie wysłane do Polski do Wnioskodawcy. Dostawca będący podatnikiem podatku od wartości dodanej wystawił fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – bez podatku VAT. Wnioskodawca za towar zapłacił. Od dnia wystawienia faktury towar pozostaje do dyspozycji Wnioskodawcy, jednakże znajduje się u Dostawcy na terenie Włoch, odbiór towarów nie nastąpił do dnia złożenia wniosku. Podatek VAT należny z tytułu ww. transakcji został rozliczony w dacie powstania obowiązku podatkowego tj. w dacie wystawienia faktury przez Dostawcę. Podatek VAT naliczony nie został wykazany w deklaracjach i nie został rozliczony. Towary nabywane przez Spółkę, w całości są wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Spółka nabywa prawa do dysponowania towarem jak właściciel z chwilą wystawienia faktury przez Dostawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do rozliczenia podatku naliczonego w terminie rozliczenia podatku należnego, poprzez korektę stosownych deklaracji.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,

d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Na mocy art. 86 ust. 10 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

a) otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,

b) uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

W analizowanej sprawie, Spółka zakupiła od Dostawcy (włoskiej spółki) na terytorium Włoch specjalistyczne oprzyrządowanie wykorzystywane do produkcji (…). Dostawca wykorzystuje to oprzyrządowanie do wykonania na rzecz Wnioskodawcy (…). Natomiast po wykonaniu (…) oprzyrządowanie zostanie wysłane do Polski do Wnioskodawcy. Dostawca wystawił fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – bez podatku VAT. Spółka nabyła prawo do dysponowania towarem jak właściciel z chwilą wystawienia faktury przez Dostawcę. Od dnia wystawienia faktury towar pozostaje do dyspozycji Wnioskodawcy, jednakże znajduje się u Dostawcy na terenie Włoch, odbiór towarów nie nastąpił do dnia złożenia wniosku. Podatek VAT należny został rozliczony przez Wnioskodawcę w dacie powstania obowiązku podatkowego tj. w dacie wystawienia faktury przez Dostawcę, natomiast podatek VAT naliczony nie został wykazany w deklaracjach i nie został rozliczony.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że pomimo, iż do dnia złożenia wniosku nie nastąpił odbiór towaru przez Wnioskodawcę, to z opisu sprawy wynika, że nabyte towary, tj. specjalistyczne oprzyrządowanie wykorzystywane do produkcji (…), będą przedmiotem przemieszczenia pomiędzy państwami członkowskim (tj. z terytorium Włoch na terytorium kraju), a sama transakcja stanowi WNT. Dlatego też transakcja ta winna być rozpoznana w kraju jako WNT.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 20 ust. 5, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów – co do zasady – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

W związku z powyższym, należy przyjąć, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na Spółkę z chwilą wystawienia faktury przez Dostawcę i w efekcie towar będący przedmiotem dostawy zostanie wysłany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju, to obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstanie z chwilą wystawienia faktury. Bez znaczenia dla powstałego w tym momencie obowiązku podatkowego pozostaje fakt, że pomimo wystawienia faktury towar nie został jeszcze przemieszczony z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju. Zatem, obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstał w dacie wystawienia przez Dostawcę towarów faktury, niezależnie od przemieszczenia towarów, które do dnia złożenia wniosku nie miało miejsca.

W tym miejscu należy odwołać się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 18 marca 2021 r., w sprawie C-895/19, w którym TSUE w pkt 41 stwierdził: „Tak więc prawo do odliczenia podlega wykonaniu co do zasady w tym samym okresie, w którym powstało, to znaczy – w świetle art. 167 dyrektywy VAT – z chwilą, gdy podatek stał się wymagalny (zob. podobnie wyrok z dnia 26 kwietnia 2018 r., Zabrus Siret, C‑81/17, EU:C:2018:283, pkt 36)”.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do uwzględnienia kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której będzie obowiązany rozliczyć ten podatek, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy. W sytuacji więc, gdy Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest On upoważniony do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego. Powiększenia podatku naliczonego Wnioskodawca powinien dokonać w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym uwzględnił kwotę podatku należnego z tytułu WNT.

Tym samym, Wnioskodawca będzie uprawniony, na skutek złożonej korekty deklaracji (JPK_V7) oraz informacji podsumowującej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy, odliczyć podatek naliczony z tytułu opisanej we wniosku transakcji WNT w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym wykazany został podatek należny.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma prawo rozliczyć podatek naliczony w terminie rozliczenia podatku należnego, poprzez korektę odpowiedniej deklaracj****i oraz informacji podsumowującej – zgodnie z powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wystawienia przez Dostawcę faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).