Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 10 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy dostawa działki gruntu nr 2/3, zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym oraz budynkiem warsztatowym, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku o towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni (dalej także: Zainteresowana) jest właścicielem nieruchomości (`(...)`), składającej się z działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym 2/3 o powierzchni (`(...)`) ha, dla której Sąd Rejonowy (`(...)`), Wydział (`(...)`) Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (…). Opisana działka gruntu zabudowana jest budynkami handlowo−usługowym oraz warsztatowym, wzniesionymi najpóźniej w latach 90 − tych ubiegłego wieku (dalej także: Nieruchomość).

Opisaną Nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła początkowo w 1987 r. w drodze dziedziczenia testamentowego (udział wynoszący 1/3 części), następnie na wyłączną własność w 2002 r. na podstawie umowy zniesienia współwłasności i podziału nieruchomości wspólnej. Mocą wzmiankowanej umowy doszło do zniesienia współwłasności i podziału nabytej w drodze dziedziczenia nieruchomości na dwie mniejsze, z których jedna stała się wyłączną własnością Zainteresowanej. Nabycie Nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W latach 1994-2007, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w zakresie autoryzowanej stacji obsługi pojazdów (ASO). Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, do 31 grudnia 2007 r., Zainteresowana była czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nieruchomość do 30 czerwca 2000 r. wykorzystywana była przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej (na potrzeby własne). Od 1 lipca 2000 r. (początkowo jako współwłaściciel, następnie jako wyłączny właściciel) Wnioskodawczyni oddała Nieruchomość w najem osobie trzeciej (osobie prawnej). 31 grudnia 2007 r. Zainteresowana zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Od 1 stycznia 2008 r. (do dnia dzisiejszego) Wnioskodawczyni wynajmuje Nieruchomość w ramach tzw. najmu prywatnego. Od 1 stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nieruchomość (w tym budynek handlowo-usługowy oraz budynek warsztatowy) nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Od 2000 r. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na Nieruchomość, w tym wydatków na ulepszenie budynków handlowo-usługowego i warsztatowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatków takich Wnioskodawczyni nie zamierza również ponosić w przyszłości. Pierwsze zajęcie/oddanie budynków do używania nastąpiło najpóźniej w latach 90-tych ubiegłego wieku.

Obecnie Zainteresowana rozważa sprzedaż opisanej Nieruchomości.

Pytanie

Czy dostawa działki gruntu nr 2/3, zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym oraz budynkiem warsztatowym, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku o towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Zainteresowanej, na przedstawione powyżej zapytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCZYNI

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanych wyżej przepisów i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji sprzedaż prawa własności gruntu oraz wzniesionych na nim budynków stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza − według ust. 2 powołanego artykułu − obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług − w świetle powyższych przepisów − jak już wskazano jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie − musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług (vide m.in.: wyrok NSA z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, wyrok WSA w Warszawie z 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/WA 4176/06, wyrok WSA w Warszawie z 2 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/WA 45/08).

Co do zasady nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Osoba fizyczna nie staje się podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiących jej majątek prywatny, sprzedaż taka nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości z majątku prywatnego osoby fizycznej istotne jest, czy zakupu danej nieruchomości osoba ta dokonała jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, czy też do celów prywatnych. Nie można uznać za podatnika osoby fizycznej z tytułu sprzedaży jej majątku prywatnego, który nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność gospodarczą (uchwała NSA (7) z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).

Tak sformułowana w ustawie o VAT definicja podatnika oparta jest na definicji zawartej w art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, zgodnie z którą podatnikiem jest każda osoba prowadząca niezależnie − w jakimkolwiek miejscu − jakąkolwiek, zdefiniowaną w kolejnym ustępie, działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultaty tej działalności. Również na gruncie dyrektywy VAT samo wykonywanie prawa własności, a niewątpliwie sprzedaż majątku prywatnego do takiego przypadku się zalicza, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Należy mieć jednak na uwadze, że w świetle wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby na gruncie dyrektywy VAT majątek uznać za prywatny winien być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (FinanzamtUelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. A contrario, zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy o VAT ) prowadzonej przez osobę fizyczną wpisuje się w definicję działalności gospodarczej na gruncie ustawy o VAT.

Oddanie nieruchomości do używania w ramach umowy najmu wpisuje się w definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji należy przyjąć, iż opisana we wniosku Nieruchomość stanowi składnik majątku, który wykorzystywany był przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Co więcej, Wnioskodawczyni wykorzystywała uprzednio opisaną we wniosku Nieruchomość w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie autoryzowanej stacji obsługi pojazdów (ASO). Tym samym uznać należy, że Wnioskodawczyni dokonując dostawy Nieruchomości będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT przewidują dla dostaw niektórych towarów zwolnienia od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego przepisu wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie − stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT − rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wskazać należy, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą:

a) przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub

b) w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów

- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Spełnienie powyższych warunków umożliwia podatnikowi rezygnację ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i opodatkowanie transakcji na zasadach ogólnych.

Ponadto, jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Podkreślenia wymaga, iż zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT stosuje się wówczas, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie korzysta ze zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Dodatkowo wskazać należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji pojęcia „budynku”, a także „budowli”. W tym zakresie konieczne staje się odniesienie do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obejmuje wszystkie towary, tj. zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zaznaczyć również należy, iż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika, że co do zasady, prawo własności gruntu będące przedmiotem zbycia podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na gruncie posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również zbycie prawa własności gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości (`(...)`), składającej się z działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym 2/3 o powierzchni (`(...)`) ha, dla której Sąd Rejonowy (`(...)`), Wydział (`(...)`) Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (…). Opisana działka gruntu zabudowana jest budynkiem handlowo-usługowym oraz budynkiem warsztatowym, wzniesionymi najpóźniej w latach 90-tych ubiegłego wieku. Nieruchomość do 30 czerwca 2000 r. wykorzystywana była przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej (na potrzeby własne). Od 1 lipca 2000 r. (początkowo jako współwłaściciel, następnie jako wyłączny właściciel) Wnioskodawczyni oddała Nieruchomość w najem osobie trzeciej (osobie prawnej). 31 grudnia 2007 r. Zainteresowana zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej, od 1 stycznia 2008 r. (do dnia dzisiejszego) wynajmuje Nieruchomość w ramach tzw. najmu prywatnego. Nieruchomość, w tym wzniesione na niej budynki, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Od 2000 r. Wnioskodawczyni nie ponosiła jakichkolwiek nakładów na Nieruchomość, w tym wydatków na ulepszenie wzniesionych na niej budynków handlowo-usługowego oraz warsztatowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatków takich Wnioskodawczyni nie zamierza również ponosić w przyszłości. Pierwsze zajęcie/oddanie budynku do używania nastąpiło najpóźniej w latach 90-tych ubiegłego wieku.

Mając na względzie powyższe należy uznać, że planowana przez Zainteresowaną dostawa opisanej we wniosku Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Pierwsze zasiedlenie budynków nastąpiło najpóźniej w latach 90-tych ubiegłego wieku. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków a planowaną dostawą upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Wspomniane zwolnienie rozciągać się będzie także na dostawę gruntu, tj. działki nr 2/3.

W niniejszym przypadku nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, albowiem Nieruchomość nie była przez Zainteresowaną wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.