0112-KDIL1-2.4012.83.2022.1.WP

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z (…) r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

· uznania wyłącznie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku ze sprzedażą działki (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1);

· opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

(…)

2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

(…)

Opis zdarzenia przyszłego

21 stycznia 2021 r. Wnioskodawcy będąc współwłaścicielami nieruchomości na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. działki nr ewidencyjny (…), objętej księgą wieczystą nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy (…), zawarli umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości (dalej: Umowa), tj. nowopowstałej działki o powierzchni około (…) m2 (dalej: Nieruchomość), która zostanie wydzielona z działki nr (…).

Przedmiotowa Nieruchomość, tj. nowopowstała działka o powierzchni około (…) m2, będzie działką niezabudowaną i będzie posiadała bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Działka nr (…), a tym samym Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży, nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z rejestrem gruntów stanowi łąki trwałe.

Wnioskodawcy w Umowie zobowiązali się do sprzedaży Nieruchomości m.in. pod następującymi warunkami:

· wykonania przez Wnioskodawców, na koszt kupującego, podziału działki nr (…) zgodnie z koncepcją kupującego,

· uzyskania przez kupującego ostatecznej i prawomocnej decyzji ustalającej warunki zabudowy, z której wynikać będzie możliwość zabudowania Nieruchomości umożliwiającej kupującemu realizację przedsięwzięcia – prowadzenie placówki handlowej,

· potwierdzenia, że Nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej,

· uzyskania zaświadczenia o braku podstaw do wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej wobec Nieruchomości,

· uzyskania kosztem i staraniem kupującego ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę, umożliwiającej kupującemu realizację na Nieruchomości przedsięwzięcia – prowadzenie placówki handlowej,

· uzyskania kosztem i staraniem kupującego warunków technicznych przyłączy – sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji kupującego w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej,

· potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na przedmiotowej Nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych (bez konieczności wymiany gruntu),

· uzyskania ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę/potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia na budowę wjazdu na przedmiotową Nieruchomość według koncepcji kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu, bez konieczności przebudowy układu drogowego,

· uzyskania zgody na wycinkę drzewa kolidującego z projektowanym zjazdem na przedmiotową Nieruchomość.

Wnioskodawcy w przywołanej wyżej Umowie udzielili kupującemu bezwarunkowego i nieodwoływalnego na czas trwania Umowy pełnomocnictwa do reprezentowania ich przed wszelkimi organami administracji publicznej (w tym samorządowej i skarbowej), jak i innymi podmiotami, w celu składania niezbędnych wniosków i oświadczeń, jak również otrzymywania zaświadczeń, decyzji, wypisów i innych dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy przyrzeczonej.

Wnioskodawcy w przedmiotowej Umowie wyrazili również zgodę na dysponowanie przez kupującego Nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zakresie wymaganym przez właściwe organy.

Wnioskodawcy wyraził w Umowie zgodę na przeniesienie na kupującego wszelkich decyzji uzyskanych przez niego na rzecz Wnioskodawców w ramach realizacji Umowy oraz do przeniesienia na kupującego wszelkich praw i obowiązków z umów przyłączeniowych z dostawcami mediów, które zostaną zawarte w związku z realizacją Umowy.

W Umowie postanowiono także, że Wnioskodawcy zobowiązują się do zwrotu kupującemu wszelkich kosztów poniesionych w związku z realizacją Umowy w przypadku nie zawarcia umowy przyrzeczonej z winy Wnioskodawców lub w przypadku żądania przez kupującego zawarcia umowy przyrzeczonej pomimo nieziszczenia się wszystkich warunków Umowy, po dwukrotnym wezwaniu przez kupującego do jej zawarcia.

Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawców nabyta na podstawie umowy sprzedaży z (…) r., a jej nabycie nie podlegało podatkowi VAT.

Wnioskodawcy w trakcie posiadania Nieruchomości oraz w związku z jej sprzedażą, prócz drobnych wydatków związanych z uzyskaniem zaświadczeń o niezaleganiu w podatkach, nie ponosili i nie będą ponosić żadnych wydatków.

Wnioskodawcy nie podejmowali i nie będą podejmować żadnych działań podnoszących wartość Nieruchomości oraz nie podejmowali i nie będą podejmować żadnych działań marketingowych wobec Nieruchomości (kupujący zgłosił się sam do Wnioskodawców). Nieruchomość nie była też przedmiotem żadnych umów najmu, czy dzierżawy.

Nieruchomość od momentu jej nabycia wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę będącym stroną postępowania w ramach prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego, przedmiotem którego jest uprawa kukurydzy, rzepaku, pszenicy i pszenżyta.

Przedmiotowa Nieruchomość do przełomu lat 2017-2018 była wykorzystywana jako łąka, z której pozyskiwano siano, natomiast po tym okresie do chwili obecnej stanowi tzw. „czarny ugór”.

Nieruchomość, wykorzystywana zarówno jako łąka, jak i „czarny ugór”, stanowiła i stanowi przedmiot dopłat z ARiRM uzyskiwanych przez Wnioskodawcę będącym stroną postępowania w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca będący stroną postępowania prócz wspomnianej wyżej działalności rolniczej, dla której jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, nie prowadzi innej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni niebędąca stroną postępowania nie prowadzi ani działalności gospodarczej, ani działalności rolniczej, i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Nieruchomość nie była przez Wnioskodawców wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej, lecz jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności rolniczej opodatkowanej VAT przez Wnioskodawcę będącym stroną postępowania.

Wnioskodawcy pragną nadmienić, iż między rokiem (…) a (…), dokonywali już sprzedaży nieruchomości (15 wydzielonych działek z działki o pow. 1 ha) w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym nie objętych podatkiem VAT oraz że w roku 2021 dokonali sprzedaży 2 działek będących przedmiotem opodatkowania VAT, zgodnie z otrzymanymi interpretacjami Dyrektora KIS (`(...)`).

Wnioskodawcy pragną również zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni niebędąca stroną postępowanie występowała jako strona w Umowie, jak również wystąpi przy podpisaniu przyszłej umowy przyrzeczonej, wyłącznie z przyczyn formalnych wynikających z łączącej Wnioskodawców ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej.

Pytania

1. Czy wyłącznie Wnioskodawca będący stroną postępowania przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT?

2. Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca będący stroną postępowania będzie działał jako podatnik VAT, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenów budowlanych, niekorzystających ze zwolnienia z podatku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawców:

1. Wyłącznie Wnioskodawca będący stroną postępowania przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT.

2. W przypadku, gdy Wnioskodawca będący stroną postępowania będzie działał jako podatnik VAT, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenów budowlanych, niekorzystających ze zwolnienia z podatku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

Ad 1)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem wykorzystywanie składników majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, status podatnika podatku VAT wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest dla tej transakcji podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a nie rozporządza jedynie majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht , które dotyczy kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę , będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

Z powołanego wyroku wynika, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Jak wynika z przestawionego stanu faktycznego sprzedaż Nieruchomości nie można uznać za sprzedaż majątku prywatnego wykorzystywanego wyłącznie w celu zaspokojenie potrzeb osobistych, albowiem Wnioskodawca będący stroną postępowania od momentu nabycia przedmiotowej Nieruchomości do dnia jej sprzedaży wykorzystuje i będzie ją wykorzystywał na potrzeby prowadzonej przez niego działalności rolniczej, dla której jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Jednocześnie stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni niebędąca stroną postępowania występowała przy nabyciu Nieruchomości i zawarciu umowy przedwstępnej, oraz wystąpi przy sprzedaży Nieruchomości jedynie z przyczyn formalnych wynikających z łączącej Wnioskodawców ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej, i sama nie wykorzystywała Nieruchomości w żaden sposób.

Zatem należy stwierdzić, że w związku z tym, iż przedmiotem planowanego zbycia nie będzie majątek prywatny, oraz że Wnioskodawczyni niebędąca stroną postępowania nie wykorzystywała Nieruchomości w żaden sposób, to wyłącznie Wnioskodawca będący stroną postępowania przy sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, wyłącznie Wnioskodawca będący stroną postępowania przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT.

Ad 2)

Mając na uwadze wnioski wynikające z argumentacji przedstawionej w ad. 1 powyżej należy wskazać, że dokonując sprzedaży prawa własności przedmiotowej Nieruchomości, wyłącznie Wnioskodawca będący stroną postępowania wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Dostawa gruntu niezabudowanego może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z tego przepisu, zwolnieniu z VAT podlega dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów sprzedawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym dla zastosowania omawianego zwolnienia od podatku spełnione muszą być łącznie wymienione powyżej warunki.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT, a nabycie Nieruchomości nie podlegało podatkowi VAT.

Mając powyższe na uwadze, sprzedaż Nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości niezabudowanych nie będących terenami budowlanymi.

Za tereny budowlane, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu — zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przedmiotowa Nieruchomości jest nieruchomością niezabudowaną i nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jednak przed dniem zawarciem umowy przyrzeczonej, przenoszącej własność Nieruchomości, w stosunku do przedmiotowej Nieruchomości będzie już wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie placówki handlowej (uzyskanie tej decyzji jest warunkiem koniecznym zawarcia umowy przyrzeczonej).

Mając powyższe na uwadze, w świetle przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przedmiotowa Nieruchomość ma dzień sprzedaży będzie spełniać definicję gruntów przeznaczonych pod zabudowę, w związku z czym sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ponieważ przepisy ustawy o VAT, jak i przepisy wykonawcze, nie przewidują innych zwolnień dla sprzedaży nieruchomości niezabudowanych będącymi terenami budowlanymi, ich sprzedaż nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Podsumowując, w przypadku, gdy Wnioskodawca będący stroną postępowania będzie działał jako podatnik VAT przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenów budowlanych, niekorzystających ze zwolnienia z podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W związku z powyższym, również sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Grunt spełnia bowiem definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.), zwana dalej k.r.o.

Stosownie do art. 31 § 1 k.r.o.;

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o.:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o.:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o.:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 4 ustawy:

W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

W świetle art. 15 ust. 5 ustawy:

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Przy czym, art. 2 pkt 15 ustawy mówi, że:

Ilekroć w dalszych przepisach mowa o: działalności rolniczej rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej 5 i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Każdy, kto dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

· po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

· po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa zawiera pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Wówczas bowiem za podatnika podatku VAT jest uważana osoba, która składa zgłoszenie rejestracyjne.

Przyjęta zasada ma uprościć rozliczenia podatkowe – gdyż wymienione gospodarstwa mogą być prowadzone przez kilka osób. W takim przypadku, podatnikiem jest ta osoba fizyczna, która (jak gdyby w imieniu gospodarstwa) zarejestruje się jako podatnik.

Z wymienionych przepisów wynika zatem, że w sytuacji, gdy gospodarstwo rolne stanowi współwłasność kilku osób (w tym współwłasność małżeńską – jak w analizowanym przypadku), podatnikiem VAT czynnym może zostać tylko jedna osoba, która dokona zgłoszenia rejestracyjnego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że (`(...)`) r. Wnioskodawcy będąc współwłaścicielami nieruchomości na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. działki nr ewidencyjny (`(...)`), zawarli umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, tj. nowopowstałej działki, która zostanie wydzielona z działki nr (`(...)`).

Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawców nabyta na podstawie umowy sprzedaży z (`(...)`) r.

Wnioskodawcy nie podejmowali i nie będą podejmować żadnych działań podnoszących wartość Nieruchomości oraz nie podejmowali i nie będą podejmować żadnych działań marketingowych wobec Nieruchomości (kupujący zgłosił się sam do Wnioskodawców). Nieruchomość nie była też przedmiotem żadnych umów najmu, czy dzierżawy.

Nieruchomość od momentu jej nabycia wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę będącym stroną postępowania w ramach prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego, przedmiotem którego jest uprawa kukurydzy, rzepaku, pszenicy i pszenżyta. Zatem Nieruchomość jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności rolniczej opodatkowanej VAT przez Wnioskodawcę będącym stroną postępowania.

Wnioskodawca będący stroną postępowania prócz wspomnianej wyżej działalności rolniczej, dla której jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, nie prowadzi innej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni niebędąca stroną postępowania nie prowadzi ani działalności gospodarczej, ani działalności rolniczej, i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Na tle powyższego opisu sprawy Zainteresowani powzięli wątpliwości w kwestii uznania wyłącznie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działki, wydzielonej z działki nr (…) (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

W analizowanej sprawie przedmiotem planowanej dostawy będzie Nieruchomość (będąca we współwłasności małżeńskiej) stanowiąca składnik majątkowy służący wspólnemu prowadzeniu gospodarstwa rolnego, reprezentowanego przez czynnego podatnika podatku VAT (męża).

W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie, dla rozstrzygnięcia ww. wątpliwości kluczowym jest fakt, że Zainteresowany będący stroną postępowania jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu działalności rolniczej (gospodarstwa rolnego) oraz to, że – jak wynika z okoliczności sprawy – działka, z której zostanie wydzielona działka będąca przedmiotem sprzedaży, była wykorzystywana w ww. działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Tym samym w tej sytuacji wystąpi sprzedaż Nieruchomości należącej do przedsiębiorstwa rolnego (działalności gospodarczej) przez podatnika VAT czynnego – Wnioskodawcę.

Zatem, sprzedaż przez Zainteresowanych nieruchomości (będącej we współwłasności małżeńskiej) stanowiącej część ich gospodarstwa rolnego będzie stanowiła dostawę dokonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, w okolicznościach niniejszej sprawy należy uznać, że dla całej transakcji sprzedaży Nieruchomości to Zainteresowany będący stroną postępowania wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą. Tym samym planowana czynność sprzedaży działki wydzielonej z działki nr (…) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, przy sprzedaży Nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku, wyłącznie Zainteresowany będący stroną postępowania (Wnioskodawca) będzie działał jako podatnik podatku VAT i będzie zobowiązany do uznania jej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1, należało uznać jako prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawców dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana podatkiem VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, które stanowią tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane, stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy,

Rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wobec powyższego należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przepisy dopuszczają możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

· towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

· konieczny jest brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Z treści opisu sprawy wynika, że działka mająca być przedmiotem sprzedaży nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jednak przed dniem sprzedaży – jak wskazuje Wnioskodawca – będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy dla ww. działki, która będzie pozwalała na wykonanie inwestycji polegającej na budowie placówki handlowej.

Zatem przedmiotem sprzedaży będzie działka która – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy – stanowić będzie tereny budowlane.

W kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w tej sytuacji sprzedaż Nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem stanowi ona tereny budowlane w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 33 ustawy.

Z uwagi na brak możliwości zastosowania zwolnienia dla sprzedaży działki zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy gruntu na podstawie powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa działka, z której wydzielona zostanie działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, ponieważ służy sprzedaży opodatkowanej w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rolniczej. Ponadto nabycie działki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, dostawa przedmiotowej działki o powierzchni około (…) m2, która wydzielona zostanie z działki nr (…), nie będzie również skorzystała ze zwolnienia, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie zostały spełnione wymagane warunki określone w tym przepisie.

Wobec tego sprzedaż Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę działki wydzielonej z działki nr (…) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jako dostawa terenów budowlanych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan (…) (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).