Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lutego 2022 r. (wpływ 2 marca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Aktem notarialnym z 20 grudnia 2010 r. razem z byłym mężem (na dzień zakupu pozostając w małżeństwie) zakupiła Pani nieruchomość gruntową składającą się z działek nr 1 i 2 położoną w (`(...)`) gmina (`(...)`).

Zakupu dokonała Pani od Agencji Nieruchomości Rolnych po uprzednim wygranym przetargu z 29 listopada 2010 r. Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Panią pod nazwą A (`(...)`). Ponieważ była Pani na tamten czas podatnikiem podatku VAT, odliczyła Pani podatek VAT od prowadzonej działalności gospodarczej.

Po spłacie 4 rat po 25 tys. zł do Agencji Nieruchomości Rolnych w 2014 r. lub 2015 r. Nieruchomość księgowo została przeniesiona z majątku firmowego do osobistego. Zmieniła Pani profil działalności, tj. na działalność ubezpieczeniową i nie jest podatnikiem podatku VAT. Pośrednictwo w świadczeniu usług ubezpieczeniowych przedmiotowo zwolnione jest z VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wycofując działki nr 1 i 2 z prowadzonej działalności gospodarczej dokonała Pani rozliczenia tej czynności zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane w żaden sposób, ta ziemia po prostu leżała. Na przedmiotowych działkach nie była i nie jest prowadzona żadna działalność. Na działkach nie była prowadzona żadna działalność w tym także rolnicza, nigdy nie była Pani zarejestrowana jako rolnik. Na działce nie było żadnych upraw nawet na potrzeby własnego gospodarstwa domowego.

Nie udzielała Pani żadnego pełnomocnictwa kupującemu lub innemu podmiotowi w związku z planowaną sprzedażą działek. Nie zawierała Pani żadnych umów przedwstępnych sprzedaży, jak również nie było obwarowania sprzedaży od spełnienia dodatkowych warunków. Nie poczyniła Pani żadnych czynności mających wpływ na zwiększenie wartości przedmiotowych działek.

Działki nr 1 i 2 stanowią grunt niezabudowany. Dla działek nr 1 i 2 położonych w obrębie (`(...)`), gmina (`(...)`) obowiązuje MPZP. Działka nr 1, w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) oznaczona jest symbolem 13UT – przeznaczenie terenu usługi turystyki – ośrodki wypoczynkowe, hotele, pensjonaty. Działka nr 2, w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) oznaczona jest symbolem 6 ZN – tereny zieleni nieurządzonej i leśnej.

Wyjaśnia Pani, że przedmiotowa nieruchomość stanowiąca działki nr 1 i 2 położona w (`(...)`), Gmina (`(...)`) stanowią działki niezabudowane i jest to teren dziewiczy bez fizycznej drogi dojazdowej. Nie poczyniła Pani żadnych starań mających na celu podnieść wartość tych działek. Działki nie mają żadnych mediów, ani ogrodzenia. Dla przedmiotowych działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Pytania

1. Czy do ceny sprzedaży (działki) nieruchomości ma Pani doliczyć VAT?

2. Czy działkę (nieruchomość) może Pani sprzedać bez doliczania VAT? Nie jest Pani podatnikiem VAT, działka przeniesiona została do majątku osobistego 6 lat temu.

3. Jeżeli z VAT, to jak ma Pani ustalić konto VAT do tej transakcji?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, mając na uwadze, że działka (nieruchomość) stanowi majątek prywatny, osobisty, przy sprzedaży tej nieruchomości nie powinna Pani doliczać podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Należy również wskazać, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że aktem notarialnym z 20 grudnia 2010 r. razem z byłym mężem (na dzień zakupu pozostając w małżeństwie) zakupiła Pani nieruchomość gruntową składającą się z działek nr 1 i 2 położoną w (`(...)`) gmina (`(...)`).

Zakupu dokonała Pani od Agencji Nieruchomości Rolnych po uprzednim wygranym przetargu z 29 listopada 2010 r. Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Panią pod nazwą AG (`(...)`). Ponieważ była Pani na tamten czas podatnikiem podatku VAT, odliczyła Pani podatek VAT od prowadzonej działalności gospodarczej.

Po spłacie 4 rat po 25 tys. zł do Agencji Nieruchomości Rolnych w 2014 r. lub 2015 r. Nieruchomość księgowo została przeniesiona z majątku firmowego do osobistego. Zmieniła Pani profil działalności, tj. na działalność ubezpieczeniową i nie jest podatnikiem podatku VAT. Pośrednictwo w świadczeniu usług ubezpieczeniowych przedmiotowo zwolnione jest z VAT.

Wycofując działki nr 1 i 2 z prowadzonej działalności gospodarczej dokonała Pani rozliczenia tej czynności zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane w żaden sposób, ta ziemia po prostu leżała. Na przedmiotowych działkach nie była i nie jest prowadzona żadna działalność. Na działkach nie była prowadzona żadna działalność w tym także rolnicza, nigdy nie była Pani zarejestrowana jako rolnik. Na działce nie było żadnych upraw nawet na potrzeby własnego gospodarstwa domowego.

Nie udzielała Pani żadnego pełnomocnictwa kupującemu lub innemu podmiotowi w związku z planowaną sprzedażą działek. Nie zawierała Pani żadnych umów przedwstępnych sprzedaży, jak również nie było obwarowania sprzedaży od spełnienia dodatkowych warunków. Nie poczyniła Pani żadnych czynności mających wpływ na zwiększenie wartości przedmiotowych działek.

Pani wątpliwości, przy tak przedstawionym opisie sprawy, dotyczą kwestii, czy do ceny sprzedaży nieruchomości należy doliczyć podatek VAT.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że nie wystąpią okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Panią nieruchomości, składającej się z działek nr 1 i 2, należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Pani za podatnika podatku VAT z tytułu dokonania ww. planowanej transakcji sprzedaży.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie podjęła Pani w odniesieniu do działek przez cały okres posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wycofując działki nr 1 i 2 z prowadzonej działalności gospodarczej dokonała Pani rozliczenia tej czynności zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane w żaden sposób, ta ziemia po prostu leżała. Nie udzielała Pani żadnego pełnomocnictwa kupującemu lub innemu podmiotowi w związku z planowaną sprzedażą działek. Nie zawierała Pani żadnych umów przedwstępnych sprzedaży. Nie poczyniła Pani żadnych czynności mających wpływ na zwiększenie wartości przedmiotowych działek. Z okoliczności sprawy nie wynika zatem, aby wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na Pani aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Odnosząc się zatem do sprzedaży przedmiotowych działek stwierdzić należy, że nie dokonywała Pani czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie przez Panią działek będzie następowało w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nr 1 i 2 nie będzie skutkować uznaniem Pani za podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Z uwagi na uznanie, że w opisanej sytuacji nie wystąpi Pani w charakterze podatnika podatku VAT, a zbycie działek nie będzie opodatkowane podatkiem VAT, odstąpiliśmy od udzielenia odpowiedzi na pozostałe pytania, gdyż odpowiedź na nie zasadna jest wyłącznie w sytuacji uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek.

Stosownie do art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej, nienależna opłata w kwocie 80 zł uiszczona 25 lutego 2022 r., zostanie – zgodnie z Pani wolą wyrażoną we wniosku z 4 stycznia 2022 r. – zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.4 wniosku. Zwrot nastąpi po zakończeniu postępowania, stosownie do uregulowania zawartego w art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).