0114-KDIP4-3.4012.851.2021.1.KM

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), wykonywanych przez Państwa usług. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z pozostałymi formami udzielania kredytów (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 64.92.Z). Wnioskodawca posiada kompetencje do oferowania produktów finansowych klientom detalicznym, w szczególności związane z obszarem zarządzania ryzykiem kredytowym, a także posiada infrastrukturę i środki pozwalające na zarządzanie tymi produktami. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę w zakresie udostępnienia Płatnikom (klientom detalicznym posiadającym kredyty konsumenckie udzielone im przez Wnioskodawcę) systemu e-płatności (dalej „Umowa”) z spółką technologiczno-finansową (dalej „BM”), oferującą klientom możliwość realizacji płatności poprzez bramkę płatniczą (dalej „Bramkę BM”). Bramka BM oznacza bramkę płatniczą (inaczej system e-płatności) dedykowaną Wnioskodawcy, będącą częścią jego serwisu internetowego lub osobnym serwisem BM, za pośrednictwem której BM umożliwia klientowi dokonanie płatności.

W ramach Umowy Wnioskodawca, we współpracy z BM umożliwia Płatnikom realizację zleceń płatniczych, z tytułu zapłaty za zobowiązania wynikające z umów kredytu konsumenckiego, zgodnie z harmonogramem spłaty, za pośrednictwem Platformy Elektronicznej, stanowiącej zbiór dedykowanych systemów informatycznych Wnioskodawcy oraz aplikacji mobilnej Wnioskodawcy (dalej „System Wnioskodawcy”). Czynności te stanowią jeden z elementów całościowego procesu monitoringu należności przeprowadzanego przez Wnioskodawcę i dokonywane są poprzez udostępnienie „linków” (rozumianych jako łącze/hiperłącze elektroniczne) dostarczanych Płatnikom odpowiednio drogą mailową lub sms, generowanych przez System Wnioskodawcy i przekierowujących do systemu e-Płatności, który umożliwia szybką realizację zleceń płatniczych z wykorzystaniem użytkowanych przez Płatnika systemów bankowości elektronicznej (tzw. przelew pay-by-link) lub innymi metodami płatności udostępnionymi w ramach Systemu e-Płatności.

System Wnioskodawcy wykorzystuje autorskie strategie monitoringu i komunikacji, mające na celu maksymalizację prawdopodobieństwa dokonania przez Płatnika spłaty rat kredytu konsumenckiego. Strategia komunikacji w każdym przypadku działa w indywidualnie określonych terminach, z uwzględnieniem aktualnego stanu zadłużenia Płatnika i z uwzględnieniem możliwych opcji wynikających z umowy kredytu konsumenckiego.

Płatność odbywa się w ten sposób, iż:

1. System Wnioskodawcy monitoruje harmonogram spłat i bieżące płatności Płatnika poprzez połączenie z odrębnym Systemem transakcyjnym Wnioskodawcy (służącym do obsługi rachunków pożyczkowych),

2. Płatnik otrzymuje wiadomość email lub sms zawierającą dostępne opcje płatności oraz odpowiadające im linki do Systemu Wnioskodawcy,

3. Płatnik inicjuje płatność przez "kliknięcie" w link (wybrany wariant),

4. System Wnioskodawcy pobiera z Systemu transakcyjnego Wnioskodawcy dane dla wybranego wariantu płatności (wymagana kwota płatności w danym wariancie),

5. System Wnioskodawcy przekazuje indywidualne parametry płatności do Systemu BM i odbiera od BM wygenerowany dla nich dedykowany link do e-płatności,

6. System Wnioskodawcy przekazuje link do e-płatności Płatnikowi,

7. Płatnik zostaje przekierowany na Bramkę BM i dokonuje e-płatności,

8. System BM generuje potwierdzenie realizacji e-płatności i przesyła do Systemu Wnioskodawcy,

9. System Wnioskodawcy prezentuje Płatnikowi potwierdzenie dokonania e-płatności.

Wyżej wymienione czynności rozpatrywane łącznie, są niezbędne do zrealizowania transferu środków pieniężnych w celu spłaty przez Płatnika zobowiązania wynikającego z udzielonego przez Wnioskodawcę kredytu konsumenckiego. Z perspektywy klienta działania Wnioskodawcy i jego systemów dostarczają dodatkową korzyść, zapewniając wygodę i wyższy komfort współpracy poprzez: świadczenie przypomnień o terminach płatności (brak konieczności pamiętania o tych zdarzeniach przez klienta), dostarczanie informacji o kwocie wymaganej do spłaty w zależności od wybranego wariantu spłaty (brak konieczności wykonywania samodzielnych kalkulacji lub pozyskiwań danych przez klienta), dostarczanie przygotowanego linka ze zdefiniowanymi pozwalającego na szybką i wygodną realizację płatności (brak konieczności wprowadzania danych do przelewu bankowego wykonywanego za pomocą bankowości internetowej lub innych form dokonywania przelewów pieniężnych).

Jednocześnie, Wnioskodawca nie ogranicza Płatnikowi możliwości regulowania zobowiązań wynikających z umowy kredytu konsumenckiego w sposób inny, niż poprzez bramkę BM. W szczególności Wnioskodawca nie narzuca, w umowie o udzielenie kredytu konsumenckiego, sposobu spłaty zobowiązania. Dla prawidłowej realizacji umowy kredytu konsumenckiego, której stronami są Wnioskodawca i Płatnik nie ma znaczenia, czy Płatnik skorzysta z możliwości spłaty przy wykorzystaniu bramki BM, czy też dokona płatności z wykorzystaniem innego sposobu lub systemu. Wnioskodawca w treści umowy kredytu konsumenckiego wskazuje numer rachunku bankowego właściwy dla spłaty wszystkich świadczeń pieniężnych wynikających z umowy kredytu konsumenckiego.

Z tytułu skierowania Płatnika do Bramki BM i umożliwienia mu dokonania płatności za pośrednictwem Bramki BM (dalej „Usługa na rzecz BM”) Wnioskodawcy przysługuje od BM miesięczne wynagrodzenie, którego wysokość uzależniona została od ilości zrealizowanych w danym miesiącu rozliczeniowym transakcji poprzez System e-Płatności.

Pytanie

Czy Usługa na rzecz BM korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm. - dalej „u.p.t.u.”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Usługa na rzecz BM, z tytułu której Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie od BM, stanowi pośrednictwo w świadczeniu usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych i korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt40 u.p.t.u.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż zadane we wniosku pytanie nie dotyczy ustalenia właściwej stawki podatku w zakresie usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz BM, a jedynie kwestii podlegania lub niepodlegania przedmiotowych usług zwolnieniu od podatku VAT. W świetle art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u. zwalnia się z podatku VAT usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Przepis ten stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm. dalej „Dyrektywy 112”), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Wnioskodawca, analizując możliwość stosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u., uwzględnił orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE”) dotyczące usług pośrednictwa w świadczeniu usług transakcji płatniczych, transferów i przekazów pieniężnych. W swoim orzecznictwie TSUE wielokrotnie wskazywał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych, których dotyczy m.in. art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 112.

W odniesieniu do art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 112, w wyroku z 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet, TSUE wskazał, że przelew jest transakcją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego rachunku na drugi. Transakcja ta cechuje się w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej z jednej strony między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony między nimi a ich bankiem, jak również, w odpowiednim przypadku, między bankami. Brzmienie art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 112 nie wyklucza co do zasady, aby transakcja przelewu składała się z różnych odrębnych usług, które stanowią wówczas "transakcje dotyczące" przelewów w rozumieniu tego przepisu. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy nie wykluczają zastosowania ww. zwolnień od podatku, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej, a ponadto powinny dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową.

W orzecznictwie TSUE wskazywano, że zwolnione z podatku są takie transakcje dotyczące płatności, które przenoszą faktycznie lub potencjalnie własność danych środków pieniężnych lub też skutkuje pełnieniem szczególnych i istotnych funkcji takiego przeniesienia. Natomiast, w interpretacji ogólnej nr PT6.8101.5.2017 Minister Rozwoju i Finansów wskazał, iż „Wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT uwzględniająca orzecznictwo TSUE nakazuje zatem przyjąć, że pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych obejmuje również transakcje tworzące odrębną całość, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe.”

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż czynności dokonywane przy zaangażowaniu Systemu Wnioskodawcy i Bramki BM, rozpatrywane łącznie, są niezbędne do zrealizowania transferu środków pieniężnych w celu spłaty przez Płatnika zobowiązania wynikającego z, udzielonego przez Wnioskodawcę, kredytu konsumenckiego. Stanowią tym samym transakcję płatniczą w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u.

W wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w odniesieniu do transakcji pośrednictwa, TSUE uznał, że: "(`(...)`) pojęcie to obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy".

Z kolei w wyroku NSA z 26 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 922/12, wskazano że: "celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego takim działaniem spółka spełnia wynikający z powołanych wyżej orzeczeń TSUE warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sama spółka jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego korzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT".

Jak wyjaśnił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 20 października 2020 r., 0114-KDIP4-3.4012.366.2020.1.EK: "cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy, przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią (`(...)`). Wnioskodawca otrzymywał będzie wynagrodzenie (Podstawowe i Dodatkowe) za doprowadzenie do zawarcia umowy z Klientem (skorzystania przez klienta z produktów oferowanych przez Bank)".

Brak jest przy tym szczególnych wymogów "podmiotowych", by być objętym zakresem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u. Nie ma warunków formalnych co do statusu podmiotu świadczącego usługę pośrednictwa. Liczy się zatem jedynie treść usługi, fakt świadczenia usługi pośrednictwa w zawarciu umowy transakcji płatniczej, przekazu, transferu pieniężnego. Także w odniesieniu do prowizji za pośrednictwo w przekazaniu zapłaty, zakładając, iż chodzi wyłącznie o zapłatę za pośrednictwo w przekazaniu środków pieniężnych, mieścić się będzie w ramach usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u., korzystających ze zwolnienia z VAT.

Usługa na rzecz BM stanowi usługę pośrednictwa w zakresie transakcji płatniczych, ponieważ w wyniku jej świadczenia, Płatnik, mając do wyboru szereg możliwości dokonania spłaty zobowiązania wynikającego z umowy kredytu konsumenckiego, decyduje się na skorzystanie z rozwiązania oferowanego mu przez Wnioskodawcę, czyli dokonanie płatności przy wykorzystaniu bramki BM. Za doprowadzenie do zrealizowania transakcji płatniczej przy wykorzystaniu bramki BM, Wnioskodawcy należne jest wynagrodzenie, którego wysokość uzależniona została od ilości zrealizowanych w danym miesiącu rozliczeniowym transakcji poprzez System e-Płatności.

Dla prawidłowej realizacji umowy kredytu konsumenckiego, której stronami są Wnioskodawca i Płatnik, nie ma znaczenia, czy Płatnik skorzysta z możliwości spłaty przy wykorzystaniu bramki BM, czy też dokona płatności z wykorzystaniem innego sposobu lub systemu. Pośrednictwo, w omawianym przypadku, stanowi usługę świadczoną na rzecz BM, za którą BM wypłacać ma Wnioskodawcy wynagrodzenie jako za odrębną Usługę na rzecz BM. W tym kontekście, celem Wnioskodawcy jest uczynić wszystko co niezbędne, by doprowadzić do zaistnienia relacji pomiędzy Płatnikiem a BM, skutkującej wyborem Bramki BM jako środka do dokonania przez Płatnika transferu środków pieniężnych. Przy czym Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w doprowadzeniu do skorzystania przez Płatnika z Bramki BM, innego niż otrzymanie prowizji za wykonanie Usługi na rzecz BM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust.1 pkt 40 ustawy,

zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek odzwierciedlenia odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE

państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy,

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2. usług doradztwa;

3. usług w zakresie leasingu.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą związaną m.in. z pozostałymi formami udzielania kredytów (PKD 64.92.Z). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarli Państwo umowę w zakresie udostępnienia Płatnikom (klientom detalicznym posiadającym kredyty konsumenckie udzielone im przez Państwo) systemu e-płatności („Umowa”) z spółką technologiczno-finansową („BM”), oferującą klientom możliwość realizacji płatności poprzez bramkę płatniczą („Bramkę BM”). Bramka BM oznacza bramkę płatniczą (inaczej system e-płatności) dedykowaną Państwu, będącą częścią Państwa serwisu internetowego lub osobnym serwisem BM, za pośrednictwem której BM umożliwia klientowi dokonanie płatności.

W ramach Umowy Państwo, we współpracy z BM, umożliwiają Płatnikom realizację zleceń płatniczych, z tytułu zapłaty za zobowiązania wynikające z umów kredytu konsumenckiego, zgodnie z harmonogramem spłaty, za pośrednictwem Platformy Elektronicznej, stanowiącej zbiór dedykowanych systemów informatycznych Państwa oraz Państwa aplikacji mobilnej („System Wnioskodawcy”). Czynności te stanowią jeden z elementów całościowego procesu monitoringu należności przeprowadzanego przez Państwa i dokonywane są poprzez udostępnienie „linków” (rozumianych jako łącze/hiperłącze elektroniczne) dostarczanych Płatnikom odpowiednio drogą mailową lub sms, generowanych przez System Wnioskodawcy i przekierowujących do systemu e-Płatności, który umożliwia szybką realizację zleceń płatniczych z wykorzystaniem użytkowanych przez Płatnika systemów bankowości elektronicznej (tzw. przelew pay-by-link) lub innymi metodami płatności udostępnionymi w ramach Systemu e-Płatności.

System Wnioskodawcy wykorzystuje autorskie strategie monitoringu i komunikacji, mające na celu maksymalizację prawdopodobieństwa dokonania przez Płatnika spłaty rat kredytu konsumenckiego. Strategia komunikacji w każdym przypadku działa w indywidualnie określonych terminach, z uwzględnieniem aktualnego stanu zadłużenia Płatnika i z uwzględnieniem możliwych opcji wynikających z umowy kredytu konsumenckiego.

Płatność odbywa się w ten sposób, że:

1. System Wnioskodawcy monitoruje harmonogram spłat i bieżące płatności Płatnika poprzez połączenie z odrębnym Systemem transakcyjnym Wnioskodawcy (służącym do obsługi rachunków pożyczkowych),

2. Płatnik otrzymuje wiadomość email lub sms zawierającą dostępne opcje płatności oraz odpowiadające im linki do Systemu Wnioskodawcy,

3. Płatnik inicjuje płatność przez "kliknięcie" w link (wybrany wariant),

4. System Wnioskodawcy pobiera z Systemu transakcyjnego Wnioskodawcy dane dla wybranego wariantu płatności (wymagana kwota płatności w danym wariancie),

5. System Wnioskodawcy przekazuje indywidualne parametry płatności do Systemu BM i odbiera od BM wygenerowany dla nich dedykowany link do e-płatności,

6. System Wnioskodawcy przekazuje link do e-płatności Płatnikowi,

7. Płatnik zostaje przekierowany na Bramkę BM i dokonuje e-płatności,

8. System BM generuje potwierdzenie realizacji e-płatności i przesyła do Systemu Wnioskodawcy,

9. System Wnioskodawcy prezentuje Płatnikowi potwierdzenie dokonania e-płatności.

Wskazali Państwo, że wymienione czynności rozpatrywane łącznie, są niezbędne do zrealizowania transferu środków pieniężnych w celu spłaty przez Płatnika zobowiązania wynikającego z udzielonego przez Państwa kredytu konsumenckiego. Z perspektywy klienta działania Państwa i Państwa systemów dostarczają dodatkową korzyść, zapewniając wygodę i wyższy komfort współpracy poprzez: świadczenie przypomnień o terminach płatności, dostarczanie informacji o kwocie wymaganej do spłaty w zależności od wybranego wariantu spłaty, dostarczanie przygotowanego linka pozwalającego na szybką i wygodną realizację płatności.

Jednocześnie, nie ograniczają Państwo Płatnikowi możliwości regulowania zobowiązań wynikających z umowy kredytu konsumenckiego w sposób inny, niż poprzez bramkę BM. W szczególności nie narzucają Państwo, w umowie o udzielenie kredytu konsumenckiego, sposobu spłaty zobowiązania. Dla prawidłowej realizacji umowy kredytu konsumenckiego, której stronami są Państwo i Płatnik nie ma znaczenia, czy Płatnik skorzysta z możliwości spłaty przy wykorzystaniu bramki BM, czy też dokona płatności z wykorzystaniem innego sposobu lub systemu. W treści umowy kredytu konsumenckiego wskazują Państwo numer rachunku bankowego właściwy dla spłaty wszystkich świadczeń pieniężnych wynikających z umowy kredytu konsumenckiego.

Z tytułu skierowania Płatnika do Bramki BM i umożliwienia mu dokonania płatności za pośrednictwem Bramki BM („Usługa na rzecz BM”) przysługuje Państwu od BM miesięczne wynagrodzenie, którego wysokość uzależniona została od ilości zrealizowanych w danym miesiącu rozliczeniowym transakcji poprzez System e-Płatności.

W odniesieniu do przedstawionego opisu, Państwa wątpliwości sprowadzają się do tego, czy wykonywane przez Państwa czynności mogą być uznane za usługi pośrednictwa, korzystające ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Mając na uwadze wykładnię zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do cytowanego również przez Państwo wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że pojęcie pośrednictwa „(…) obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową”.

Z kolei, w uzasadnieniu w sprawie Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

W kwestii znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 cześć B lit. d pkt 5 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, TSUE w ww. wyroku wskazał, że „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TSUE „usługa pośrednictwa” powinna mieć następujące cechy:

• pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,
• strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,
• celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),
• czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że świadczone przez Państwa na rzecz BM usługi nie mogą być zakwalifikowane jako usługi pośrednictwa finansowego. W analizowanej sprawie nie poszukują Państwo klienta, nie kontaktują się z potencjalnym klientem, nie pośredniczą w zawarciu umowy o produkt finansowy - nie doprowadzają Państwo do jej zawarcia. Co więcej, w związku z umowami zwartymi z Płatnikami, poprzez udostępnianie linków stają się Państwo uczestnikiem opisanego systemu płatności.

Za pomocą udostępnianych informacji, umożliwiają Państwo klientowi – Płatnikowi, któremu udzielili Państwo kredytu konsumenckiego - skorzystanie z oferty BM, co sprowadza się do udostępnienia klientowi narzędzia (link) umożliwiającego przekierowanie do Bramki BM, która ułatwia dokonanie płatności na rzecz Państwa. Umożliwiają Państwo Płatnikom realizację zleceń płatniczych, z tytułu zapłaty za zobowiązania wynikające z umów kredytu konsumenckiego, zgodnie z harmonogramem spłaty, za pośrednictwem Platformy Elektronicznej, stanowiącej zbiór dedykowanych systemów informatycznych Państwa oraz Państwa aplikacji mobilnej (System Wnioskodawcy). Czynności te stanowią jeden z elementów całościowego procesu monitoringu należności przeprowadzanego przez Państwa i dokonywane są poprzez udostępnienie „linków” dostarczanych Płatnikom odpowiednio drogą mailową lub sms, generowanych przez System Wnioskodawcy i przekierowujących do systemu e-Płatności, który umożliwia szybką realizację zleceń płatniczych z wykorzystaniem użytkowanych przez Płatnika systemów bankowości elektronicznej (tzw. przelew pay-by-link) lub innymi metodami płatności udostępnionymi w ramach Systemu e-Płatności.

Z perspektywy klienta działania Państwa i Państwa systemów dostarczają jedynie dodatkową korzyść, zapewniając wygodę i wyższy komfort współpracy poprzez: świadczenie przypomnień o terminach płatności, dostarczanie informacji o kwocie wymaganej do spłaty w zależności od wybranego wariantu spłaty czy dostarczanie przygotowanego linka pozwalającego na szybką i wygodną realizację płatności.

Z okoliczności sprawy więc wprost wynika, że nie reprezentują Państwo BM w jakimkolwiek zakresie, nie negocjują warunków żadnej umowy. Państwa działalność ogranicza się w istocie jedynie do czynności technicznych i informacyjnych, tj. udostępnienia systemu za pomocą którego Płatnik zostaje przekierowany na stronę BM, w celu dokonania płatności za udzielony mu przez Państwa kredyt konsumencki. Tym samym, nie można się z Państwem zgodzić, że czynią Państwo wszystko co możliwe, aby doszło do zawarcia umowy pomiędzy klientem (Płatnikiem) a BM. Nie sposób uznać, że doprowadzają Państwo do skojarzenia dwóch stron transakcji. Państwa aktywność ogranicza się w zasadzie jedynie do udostępnienie linku do bramki BM, ułatwiającej spłatę zobowiązania. Ponadto, jednoznacznie wskazali Państwo, że nie ograniczają Płatnikowi możliwości regulowania zobowiązań wynikających z umowy kredytu konsumenckiego w sposób inny, niż poprzez bramkę BM. Nie narzucają Państwo, w umowie o udzielenie kredytu konsumenckiego, sposobu spłaty zobowiązania. Dla prawidłowej realizacji umowy kredytu konsumenckiego, której stronami są Państwo i Płatnik nie ma znaczenia, czy Płatnik skorzysta z możliwości spłaty przy wykorzystaniu bramki BM, czy też dokona płatności z wykorzystaniem innego sposobu lub systemu.

Państwo stwarzają tylko możliwości techniczne, dzięki którym Płatnik, sam obsługując stronę internetową jest w stanie dokonać płatności za swoje zobowiązania. Co istotne i wymagające podkreślenia, na żadnym etapie świadczonych usług, nie prowadzą Państwo negocjacji z Płatnikiem. Nie mają Państwo żadnego interesu w treści umowy i nie ingerują w jej treść. Nie poszukują Państwo klientów zainteresowanych ofertą BM (która sprowadza się jedynie do udostępnienia możliwości dokonania płatności za pośrednictwem bramki płatniczej, BM nie oferuje jakichkolwiek produktów finansowych) – udostępniają Państwo jedynie narzędzie oferowane przez BM podmiotom, którym udzielili kredytu konsumenckiego – korzystają więc Państwo z bazy własnych klientów i nie kojarzą BM z nowymi podmiotami.

Wskazali Państwo, że Państwa celem jest uczynić wszystko co niezbędne, by doprowadzić do zaistnienia relacji pomiędzy Płatnikiem a BM, skutkującej wyborem Bramki BM jako środka do dokonania przez Płatnika transferu środków pieniężnych. Przy czym nie mają Państwo żadnego interesu w doprowadzeniu do skorzystania przez Płatnika z Bramki BM, innego niż otrzymanie prowizji za wykonanie Usługi na rzecz BM. Z okoliczności sprawy wynika jednak, że wskazane „wszystko co niezbędne” ogranicza się z Państwa strony jedynie do przekazania informacji Płatnikowi o możliwości dokonania płatności za pośrednictwem Bramki BM oraz linku.

Co do kwestii sposobu kalkulacji wynagrodzenia, należy wskazać, że ma ono walor pomocniczy przy ocenie, czy wykonywane czynności stanowią usługę pośrednictwa. Jednakże fakt, że wynagrodzenie pośrednika jest uzależnione od ilości zrealizowanych w danym miesiącu rozliczeniowym transakcji poprzez System e-Płatności, w powiązaniu z pozostałymi okolicznościami sprawy nie przesądza, w niniejszej sprawie, że świadczą Państwo usługi pośrednictwa. W okolicznościach sprawy istotne jest, że Państwa działania nie są nastawione na pozyskiwanie klientów i doprowadzanie do zawarcia umów, tylko ograniczone są do udzielania informacji i udostepnienia narzędzia (link), co umożliwia Płatnikowi dokonanie płatności za pośrednictwem Bramki BM.

Jeszcze raz podkreślić należy, że do zadań pośrednika należy m.in. znalezienie kontrahenta, wskazywanie odpowiednich możliwości zawarcia umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną, negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Świadczone przez Państwa usługi nie wypełniają wskazanych wyżej istotnych elementów dla usługi pośrednictwa. Brak jest bowiem elementów przemawiających za uznaniem tego typu usług za „odrębną działalność pośrednictwa, której celem zasadniczym jest czynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę”. Państwa usługi ograniczają się jedynie do udostępnienia informacji o możliwości skorzystania z Bramki BM wraz z linkiem w celu dokonania płatności. Stanowią więc w istocie czynności o charakterze informacyjnym i technicznym.

W konsekwencji, wykonywane przez Państwa czynności nie stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy i tym samym, nie korzystają ze zwolnienia od podatku na tej podstawie.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla spółki technologiczno-finansowej („BM”), z którą zawarli Państwo umowę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).