0114-KDIP4-2.4012.52.2022.1.KS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych dokonywania transakcji przy użyciu Kart paliwowych.

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Spółka jest jedną z firm sektora paliwowego, zajmującą się hurtowym i detalicznym obrotem paliwem na terytorium całego kraju oraz operatorem sieci stacji paliw prowadzonych przez Spółkę (dalej: „Stacje własne”) oraz prowadzonych przez inne podmioty (dalej: „Franczyzobiorcy”) jako stacje franczyzowe (dalej: „Stacje Franczyzobiorców”). Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Dodatkowo, Spółka w celu rozwoju sprzedaży flotowej nawiązuje współpracę biznesową z pomiotami niebędącymi Franczyzobiorcami (dalej: „Akceptanci”) prowadzącymi własne stacje paliw (dalej: „Stacje Obce”).

Stacje własne, Stacje Franczyzobiorców oraz Stacje Obce będą dla potrzeb niniejszego wniosku łącznie określane jako: „Stacje”.

Zarówno stacje Wnioskodawcy, jak i jej Franczyzobiorców, działają pod tą samą marką, mają wspólną identyfikację wizualną (włącznie z używanym logo, wystrojem stacji), posiadają w asortymencie produkty marki własnej, tak by dla przeciętnego klienta stacje Franczyzobiorców i stacje własne Spółki nie różniły się zasadniczo i były kojarzone przede wszystkim z marką Spółki. Spółka oraz Franczyzobiorcy posiadają koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Spółka jest dostawcą paliwa na stacje należące do Franczyzobiorców.

Stacje Obce działają pod inną marką niż stacje Spółki i Franczyzobiorców, a ich identyfikacja wizualna (logo, wystrój stacji) jest zasadniczo odrębna (z wyjątkiem materiałów informacyjnych przekazanych przez Spółkę jak tablice, naklejki umieszczane na Stacji Obcej). Akceptanci posiadają koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Dostawcami paliw na Stacje Obce mogą być zarówno Spółka jak również inne renomowane podmioty.

Spółka na Stacjach własnych, Franczyzobiorcy na Stacjach Franczyzobiorców oraz Akceptanci na Stacjach Obcych umożliwiają klientom biznesowym Spółki (innym prowadzącym działalność gospodarczą podatnikom VAT; dalej: „Klienci”) dokonywanie zakupu określonych towarów i usług poprzez tzw. karty paliwowe.

Karty paliwowe mogą przyjąć formę plastikowej karty flotowej emitowanej przez Spółkę lub aplikacji mobilnej, którą użytkownik może zainstalować na urządzeniu elektronicznym z system operacyjnym lub IOS, umożliwiającej dokonywanie transakcji na Stacjach za pomocą kodów jednorazowych lub w trybie zbliżeniowym (dalej: „Karty paliwowe”). Aplikacja mobilna umożliwia realizację transakcji flotowych bez użycia fizycznej karty. Rozwiązanie zapewnia właścicielom flot wgląd w czasie rzeczywistym w stan finansów, pozwalając zwiększyć kontrolę nad wydatkami oraz ułatwiając dokonywanie transakcji.

Wykaz Stacji, na których Klienci mogą skorzystać z Karty paliwowej publikowany jest na stronie internetowej Wnioskodawcy i może ulegać zmianie.

Zasady współpracy Spółki i Klientów w zakresie Kart paliwowych, korzystania z tych Kart, ich wydawania i użytkowania oraz sposób rozliczeń regulują zawierane przez te podmioty dwustronne umowy. Umowy te regulują w szczególności takie kwestie, jak:

1. Rodzaj karty

Spółka rozróżnia następujące typy Kart paliwowych: karta na pojazd, karta na osobę, karta na osobę i pojazd, karta na firmę.

Klienci mogą wskazać osoby i pojazdy, które są uprawnione do korzystania z kart w ich imieniu i na ich rzecz. Udostępnienie kart użytkownikom odbywa się na własną odpowiedzialność Klienta.

Spółka jest podmiotem, który wydaje Klientowi Karty paliwowe na podstawie złożonego przez Klienta wniosku.

2. Zakres towarów i usług możliwych do nabycia poprzez Karty paliwowe

Przedmiotem nabyć na Stacjach z wykorzystaniem Kart paliwowych mogą być poszczególne towary i usługi, które Spółka określa w umowie z Klientem. Klient natomiast może zarządzać dostępem do towarów i usług na wszystkich posiadanych Kartach (spośród wcześniej określonych w umowie). Do oferowanych przez Spółkę towarów i usług mogą należeć w szczególności: benzyna, olej napędowy, LPG, płyn do spryskiwaczy, płyny eksploatacyjne, usługi czyszczenia, mycia pojazdu.

3. Limity transakcyjne

Do każdej Karty paliwowej może być przez Klienta lub Spółkę przypisany limit określony w ujęciu dziennym (ilość dokonanych transakcji i/lub ilość zakupionych towarów). Spółka może żądać nałożenia tego limitu przez Klienta lub sama go ustalić. Spółka określa również limit globalny, w ramach którego Klient może dokonywać transakcji wszystkimi wydanymi kartami. Każda transakcja dokonana przez Klienta zmniejsza limit dzienny ustalony na daną Kartę oraz ma wpływ na stopień wykorzystania limitu globalnego.

4. Możliwość blokowania Kart

Wnioskodawca ma prawo do zablokowania Karty paliwowej w przypadku zaistnienia warunków wskazanych w umowie zawartej z Klientem, w tym m.in. opóźnienia dokonania zapłaty, przekroczenia limitu globalnego, negatywnej oceny okresowej Klienta, naruszenia zobowiązań umowy, posługiwania się Kartą paliwową niezgodnie z postanowieniami umowy.

5. Sposób wykorzystania nabytych towarów

Zgodnie z umowami, w ramach transakcji z wykorzystaniem Kart paliwowych Klient może nabywać towary i usługi wyłącznie na użytek własny. Spółka w zawieranych umowach z Klientami zawiera ograniczenia w zakresie sposobu dokonywania transakcji np. poprzez wskazanie, iż w określonych okolicznościach zabronione jest tankowanie do zbiorników innych niż bak środka transportu.

6. Cena towarów i usług oraz rabaty

Wnioskodawca oferuje Klientom korzystającym z Kart paliwowych rabaty na towary i usługi, określone dla danej grupy rabatowej lub indywidualnie uzgodnione dla danej Stacji. Dodatkowo, Wnioskodawca zastrzega sobie możliwość organizowania dodatkowych, okresowych lub indywidualnych promocji oraz prawo do udzielania specjalnych rabatów.

Wnioskodawca ma również wpływ na podstawę naliczania cen towarów i usług może na przykład wprowadzić w życie własne ceny hurtowe zastępujące początkowo ustaloną podstawę naliczania cen.

Może jednak zdarzyć się również tak, że Spółka nie ustali rabatu i Klient będzie płacił za towar cenę detaliczną, oferowaną konsumentom na Stacji. Niemniej jednak, jest to sytuacja zależna od ustaleń Spółki, gdyż jak wskazano wyżej, ma ona prawo do wpływu na cenę towaru lub usługi nabywanej przez Klienta.

7. Dokumentowanie i rozliczanie nabyć dokonanych przez Klientów

Płatności za towary i usługi nabyte z wykorzystaniem Kart paliwowych przez Klientów jest dokonywana przez Klientów na podstawie faktur wystawianych przez Spółkę w uzgodnionych okresach rozliczeniowych.

Powyższe oznacza, że podczas transakcji dokonywanej z użyciem Karty paliwowej, Klient nie dokonuje płatności. Za datę zapłaty uznaje się datę wpływu należności na rachunek bankowy Spółki, wskazany na wystawionej Klientowi fakturze. Z tytułu opóźnień w zapłacie Spółka może naliczyć Klientowi odsetki.

8. Zabezpieczenie realizacji zobowiązań przez Klienta

Spółka (a nie Franczyzobiorca lub Akceptant) ponosi ryzyko niedokonania płatności przez Klienta za towary i usługi nabyte na Stacjach z użyciem Karty paliwowej. W celu zminimalizowania ryzyka nieotrzymania zapłaty, Wnioskodawca może zobowiązać Klienta do ustanowienia zabezpieczenia stanowiącego gwarancję zapłaty wszelkich roszczeń które mogą zaistnieć w związku z korzystaniem z Kart paliwowych przez Klienta.

9. Reklamacje

Klient ma prawo zgłosić Spółce reklamację w przedmiocie np. nieprawidłowych cen lub ilości zakupionych towarów, jak również reklamacje jakościową np. dotyczącą paliwa.

10. Moment przejścia własności na Klienta

Zgodnie z umowami, własność towaru przechodzi na Klienta z chwilą jego wydania.

Mając na uwadze, że Klient może nabywać towary i usługi z użyciem Kart paliwowych zarówno na Stacjach własnych, jak również na Stacjach Franczyzobiorców i Stacjach Obcych, należy również wskazać na relacje łączące w tym zakresie Spółkę oraz Franczyzobiorców i Akceptantów.

Stosunki pomiędzy Spółką a Franczyzobiorcą w tym zakresie uregulowane są umownie i wskazują przede wszystkim na następujące okoliczności:

‒ W przypadku nabycia towaru lub usługi na stacji Franczyzobiorcy, Spółka dokonuje wcześniejszego odkupu towarów lub usług od Franczyzobiorcy po ustalonej z nim cenie. Franczyzobiorcy zobowiązują się zbywać, a Spółka zobowiązuje się nabywać towary i usługi, które zostaną wydane na Stacji Franczyzobiorcy na Klientów. Do sprzedaży towarów i usług pomiędzy Franczyzobiorcą a Spółką dochodzi z chwilą wydania towaru lub usługi Klientowi.

‒ Sprzedaż towarów i usług na Stacjach Franczyzobiorców dokonywana jest zgodnie z procedurami zawierającymi w szczególności zasady akceptacji Kart paliwowych, dostarczanych przez Spółkę.

‒ Spółka odkupuje od Franczyzobiorcy wszystkie towary i usługi nabywane przez Klientów przy pomocy Kart paliwowych, płacąc Franczyzobiorcy cenę odkupu wynikającą z wzajemnych ustaleń Spółki i Franczyzobiorcy, z uwzględnieniem ustalonych przez Spółkę i Franczyzobiorcę rabatów.

‒ Za sprzedane Spółce towary i usługi z użyciem Kart paliwowych, Franczyzobiorca jest uprawniony do wystawienia na rzecz Spółki faktury (przy czym strony mogą uzgodnić mechanizm „samofakturowania” i wystawienia faktury dokona wtedy Spółka jako nabywca).

W przypadku relacji pomiędzy Spółką a Akceptantem, są one również określone w formie umowy i wskazują przede wszystkim na następujące okoliczności:

‒ Spółka w celu rozwoju sprzedaży flotowej zawiera z Akceptantem Umowę na postawienie terminala flotowego (urządzenia umożliwiającego weryfikację Karty paliwowej i dokonanie w oparciu o nią transakcji) oraz udostepnienia oprogramowania, umożliwiającego rozliczenie zakupu poprzez Kartę paliwową.

‒ W przypadku nabycia towaru lub usługi na stacji Akceptanta, Spółka dokonuje wcześniejszego odkupu towarów lub usług od Akceptanta po ustalonej z nim cenie. Akceptant zobowiązuje się zbywać, a Spółka zobowiązuje się nabywać towary i usługi, które zostaną wydane na Stacji Obcej Klientom.

‒ Umowy, w oparciu o które następuje wydanie towarów i usług Klientowi są zawierane pomiędzy Akceptantem i Spółką oraz pomiędzy Spółką i Klientem. Nie dochodzi do zawarcia umów i rozliczeń bezpośrednio pomiędzy Akceptantem, a Klientem.

‒ Sprzedaż towarów i usług na Stacjach Obcych dokonywana jest zgodnie z procedurami zawierającymi w szczególności zasady akceptacji Kart paliwowych, dostarczanych przez Spółkę.

‒ Spółka odkupuje od Akceptanta wszystkie towary i usługi nabywane przez Klientów przy pomocy Kart paliwowych, płacąc Akceptantowi cenę odkupu wynikającą z wzajemnych ustaleń Spółki i Akceptanta, z uwzględnieniem ustalonych przez Spółkę i Akceptanta rabatów.

‒ Za sprzedane Spółce towary i usługi z użyciem Kart paliwowych, Akceptant jest uprawniony do wystawienia na rzecz Spółki faktury (przy czym strony mogą uzgodnić mechanizm „samofakturowania” i wystawienia faktury dokona wtedy Spółka jako nabywca).

Pytania

1. Czy Wnioskodawca powinien traktować nabycia dokonywane przez Klientów z użyciem Kart paliwowych jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta i ujmować je w rozliczeniach dla potrzeb VAT?

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach wystawianych z tytułu nabyć towarów i usług od Franczyzobiorców i Akceptantów związanych z transakcjami dokonywanymi z użyciem Kart paliwowych?

Państwa stanowisko w sprawie:

1. Wnioskodawca powinien traktować nabycia dokonywane przez Klientów z użyciem Kart paliwowych jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta i ujmować je w rozliczeniach dla potrzeb VAT.

2. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach wystawianych z tytułu nabyć towarów i usług od Franczyzobiorców i Akceptantów związanych z transakcjami dokonywanymi z użyciem Kart paliwowych.

Uzasadnienie stanowiska:

Ad. 1

1. Brak zastosowania Interpretacji Ogólnej

Na wstępie, Wnioskodawca zaznacza, iż ma świadomość, że Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej wydał 15 lutego 2021 r. interpretację ogólną nr PT9.8101.3.2020 (dalej: „Interpretacja ogólna”), zgodnie z którą fakt przeniesienia uprawnienia do dysponowania towarem jak właściciel przez dostawcę towaru (prowadzącego stację paliw) bezpośrednio na rzecz klienta w ramach transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych powinien zostać stwierdzony w przypadku kumulatywnego spełnienia poniższych przesłanek:

1. nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;

2. decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;

3. ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;

4. ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

Interpretacja ogólna odnosi się do schematu korzystania z kart paliwowych, w którym uczestnikami transakcji są trzy podmioty, gdzie jeden z podmiotów (np. leasingodawca, spółka dominująca) udostępnia (przekazuje) kontrahentowi karty paliwowe, których nie jest emitentem, a następnie kontrahent ten (np. leasingobiorca, spółka zależna) za pomocą ww. kart dokonuje zakupu towaru od dostawcy prowadzącego stację paliw (np. spółki paliwowej).

Zdaniem Wnioskodawcy powyższa Interpretacja ogólna nie znajdzie zatem zastosowania w opisywanym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, ze względu na inny model rozliczenia transakcji. Nie jest bowiem tak, że podmiot udostępniający karty paliwowe nie jest ich emitentem (Spółka zarówno emituje, jak również udostępnia karty paliwowe). Podobne stanowisko zostało zaaprobowane przez organ podatkowy m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 września 2021 r., o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.442.2021.1.KO.

Wobec powyższego wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie jest w ocenie Wnioskodawcy uzasadnione.

2. Przepisy ustawy o VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wskazano w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2 ustawy VAT.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Tym samym, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. O wskazanym związku można mówić między innymi, gdy nabywane towary przeznaczone są do dalszej odsprzedaży jako towary handlowe.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przykładowo, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

3. Orzecznictwo TSUE oraz praktyka polskich sądów administracyjnych i organów podatkowych

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), w którym Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Podobne stanowisko przyjął TSUE w wyroku w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financien v. Shipping, z którego wynika, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów nie ma znaczenia, czy dochodzi do przeniesienia własności towaru według prawa właściwego dla danego kraju. Według TSUE: „dostawę towarów należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania prawem rzeczowym (majątkiem), nawet jeśli nie nastąpiło faktyczne przeniesienie własności tego majątku w świetle przepisów prawa cywilnego”. Jednocześnie, w niniejszym wyroku, TSUE wprowadził na potrzeby VAT kategorię „własności w sensie ekonomicznym”, co oznacza, że definicja dostawy towarów powinna obejmować zarówno wszelkie przypadki, gdy prawo własności do towarów zostało przeniesione, jak i te sytuacje, gdy bez prawnego przeniesienia własności towarów przeniesiono w istocie faktyczne władztwo nad rzeczą.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic - Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 (Auto Lease Holland BV) w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Trybunał wskazał, iż kluczowym w sprawie jest zbadanie czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na kolejny podmiot uprawnienie do dysponowania towarami jak właściciel.

W przedmiotowym wyroku TSUE wskazał, iż w pewnych okolicznościach udostępnienie karty paliwowej innej Spółce może zostać uznane za usługę finansową, zwolnioną z VAT. TSUE na bazie specyficznego stanu faktycznego (udostępnianie kart spółkom zależnym przez spółkę dominującą niebędącą emitentem karty) wskazał, iż dla oceny poprawności naliczenia VAT na transakcjach przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych należy głównie zbadać, czy dostawca paliw faktycznie przeniósł uprawnienie do dysponowania towarem jak właściciel tj. w przedstawionym stanie faktycznym - czy podmiot środkowy, wydający karty paliwowe może dysponować paliwem jak właściciel. W tym celu należy dokonać analizy umów zawartych pomiędzy stronami transakcji. Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, w badanej sprawie podmiot „środkowy” nie dysponował paliwem jak właściciel, gdyż było ono nabywane przez spółkę zależną bezpośrednio od dostawców i według jej wyłącznego uznania. Spółka zależna decydowała w szczególności o sposobie nabycia paliwa, ponieważ mogła wybrać na jakiej stacji usługowej może zatankować paliwo, korzystając z pełnej swobody wyboru jego ilości i jakości, jak również momentu zakupu sposobu wykorzystania.

W tym miejscu należy wskazać, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zauważono (por. m.in wyrok NSA z 5 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 786/17, wyrok NSA z 18 września 2019 r. sygn. akt I FSK 825/16 i z 9 września 2020 r. sygn. akt I FSK 163/16 oraz sygn. akt I FSK 164/16), że wyrok TSUE w sprawie C-235/18, będący podstawą uzasadnienia interpretacji ogólnej Nr PT9.8101.3.2020 w sprawie kart paliwowych, nie dotyczy wszystkich transakcji z użyciem kart paliwowych. Zatem, za powołanym wyżej orzecznictwem, podkreślenia wymaga fakt, że z uwagi na mnogość funkcjonujących w obrocie modeli wykorzystania kart paliwowych, każdy stan faktyczny powinien być analizowany osobno, z uwzględnieniem w szczególności charakteru i okoliczności transakcji dokonywanych między podmiotami.

W kontekście powyższego, zgodnie z przytoczonym orzecznictwem dla określenia skutków w VAT istotne jest uznanie, że na każdym z podmiotów uczestniczących w transakcji z użyciem kart paliwowych następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

W praktyce orzeczniczej w zakresie tzw. kart paliwowych na gruncie VAT podobne kryteria przyjmuje się przy ocenie, czy dany podmiot (np. podmiot pośredniczący) uczestniczył w świadczeniu usług na rzecz usługobiorcy w transakcji usługowej dokonanej na stacji paliwowej. Kluczowe znaczenie ma aktywne uczestnictwo podmiotu poprzez posiadanie wpływu na warunki, w jakich dokonywane są transakcje usługowe. W przypadku takiego aktywnego uczestnictwa pośredniczącego podmiotu należy uznać, że podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Podatnik jest więc traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tę usługę - podmiot pośredniczący w świadczeniu usług traktowany jest najpierw, jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej usługi.

Na znaczenie tez powyższych wyroków TSUE i polskich sądów administracyjnych wskazują aktualne interpretacje indywidualne polskich organów podatkowych, wydawane w sprawach dotyczących opodatkowania VAT transakcji towarowych i usługowych dokonywanych z użyciem kart paliwowych. Zgodnie z tymi interpretacjami przy analizie traktowania na gruncie VAT transakcji dokonywanych w związku z wykorzystaniem kart paliwowych, należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak:

‒ Wskazanie w regulacjach umownych podmiotu, który nabywa towary od dostawcy;

‒ Określenie zakresu towarów/usług oraz limitów;

‒ Prawo do kształtowania ceny towaru, udzielania rabatów;

‒ Odpowiedzialność za rozpatrzenie wad nabywanych towarów i usług (reklamacje);

‒ Prawo do kształtowania warunków nabycia towaru - wpływ na częstotliwość, miejsce, sposób korzystania z kart paliwowych;

‒ Blokowanie kart w przypadku pojawiającego się zadłużenia;

Na znaczenie wskazanych wyżej okoliczności wskazują m.in. następujące interpretacje indywidualne wydane po dacie wydania Interpretacji Ogólnej:

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2021 r.,sygn. 0112-KDIL1-2.4012.605.2020.1.HCG;

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 czerwca 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.170.2021.2.SKJ;

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.400.2021.1.SKJ;

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.315.2021.2.EK;

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 września 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.369.2021.2.WH;

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.438.2021.1.KO;

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.442.2021.1.KO;

‒ Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.446.2021.1.AB;

Pomocniczo (gdyż nie będzie miała ona zastosowania w niniejszej sprawie) warto również wskazać okoliczności podkreślone przez Ministra Finansów w Interpretacji ogólnej, zgodnie z którą, jak wspomniano, fakt przeniesienia uprawnienia do dysponowania towarem jak właściciel przez dostawcę towaru (prowadzącego stację paliw) bezpośrednio na rzecz klienta w ramach transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych powinien zostać stwierdzony w przypadku kumulatywnego spełnienia poniższych przesłanek:

1. nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;

2. decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;

3. ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;

4. ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

4. Analiza opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Fizyczne wydanie towarów i usług odbywa się pomiędzy Spółką a Klientem na Stacji własnej, pomiędzy Franczyzobiorcą a Klientem na Stacji Franczyzobiorcy lub pomiędzy Akceptantem a Klientem na Stacji Obcej. Niemniej, nawet w przypadku transakcji na Stacjach Franczyzobiorcy bądź Stacjach Obcych, Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym uczestniczy aktywnie w tych transakcjach, dokonując sprzedaży towarów i usług na rzecz Klienta (a wcześniej ich nabycia od Franczyzobiorcy/ Akceptanta), o czym świadczy spełnienie wskazanych wcześniej następujących przesłanek podkreślanych przez sądy administracyjne i organy podatkowe:

a) Wskazanie w regulacjach umownych podmiotu, który nabywa towary od dostawcy.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest podmiotem wydającym Klientom Karty paliwowe na podstawie złożonych przez nich wniosków. Karta paliwowa umożliwia Klientom zakup towarów i usług zarówno na Stacjach własnych, jak również Stacjach Franczyzobiorców i Stacjach Obcych.

Zgodnie z umownymi ustaleniami zawartymi pomiędzy Wnioskodawcą a Franczyzobiorcą, w przypadku nabycia towaru lub usługi na stacji Franczyzobiorcy, Spółka dokonuje wcześniejszego odkupu towarów lub usług od Franczyzobiorcy po ustalonej z nim cenie. Franczyzobiorcy zobowiązują się zbywać, a Spółka zobowiązuje się nabywać towary i usługi, które zostaną wydane na Stacji Franczyzobiorcy do Klientów. Do sprzedaży towarów i usług pomiędzy Franczyzobiorcą a Spółką dochodzi z chwilą wydania towaru lub usługi Klientowi. Spółka (a nie Franczyzobiorca) ponosi ryzyko niedokonania płatności przez Klienta za towary i usługi nabyte na Stacjach z użyciem Karty paliwowej.

Podobnie w zakresie współpracy z Akceptantami - w przypadku nabycia towaru lub usługi przez Klienta na stacji Akceptanta, Spółka dokonuje wcześniejszego odkupu towarów lub usług od Akceptanta po ustalonej z nim cenie, które Akceptant zobowiązuje się zbywać, a Spółka zobowiązuje się nabywać. Towary i usługi, są wydawane na Stacji Obcej do Klientów. Spółka (a nie Akceptant) ponosi ryzyko niedokonania płatności przez Klienta za towary i usługi nabyte na Stacjach z użyciem Karty paliwowej.

Tym samym, Wnioskodawca w przypadku każdej transakcji - zarówno gdy jest ona przeprowadzana na Stacji własnej, jak również Stacji Franczyzobiorcy lub Stacji Obcej występuje jako dostawca towaru lub usługi, co oznacza, iż jest podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży dokonanej na rzecz Klienta.

b) Określenie zakresu towarów/usług oraz limitów.

O aktywnym udziale Spółki w przeprowadzanych transakcjach przy użyciu Kart paliwowych świadczy również określanie zakresu towarów i usług, które Klienci Stacji mogą nabyć posługując się Kartą paliwową. Przedmiotem nabyć na Stacjach z wykorzystaniem Kart paliwowych mogą być jedynie poszczególne towary i usługi, które Spółka określa w umowie z Klientem. Klient natomiast może zarządzać dostępem do towarów i usług na wszystkich posiadanych Kartach (spośród wcześniej określonych w umowie).

Mając na uwadze powyższe w każdym przypadku Spółka ma wpływ na to, jakie towary i usługi może nabyć Klient na Stacjach własnych, Stacjach Franczyzobiorcy oraz Stacjach Obcych.

Co więcej, do każdej Karty paliwowej może być przez Klienta lub Spółkę przypisany limit określony w ujęciu dziennym (ilość dokonanych transakcji i/lub ilość zakupionych towarów). Spółka może żądać nałożenia tego limitu przez Klienta lub sama go ustalić. Spółka określa również limit globalny w ramach którego Klient może dokonywać transakcji. Każda transakcja dokonana przez Klienta zmniejsza limit dzienny ustalony na daną Kartę oraz ma wpływ na stopień wykorzystania limitu globalnego.

Nie ulega wątpliwości zatem, że Spółka może decydować o limitach nabywanych towarów i usług na Stacjach własnych, Stacjach Franczyzobiorcy i Stacjach Obcych.

c) Prawo do kształtowania ceny towaru, udzielania rabatów.

Wnioskodawca oferuje Klientom korzystającym z Kart paliwowych rabaty na towary i usługi, określone dla danej grupy rabatowej lub indywidualnie uzgodnione dla danej Stacji. Dodatkowo, Wnioskodawca zastrzega sobie możliwość organizowania dodatkowych, okresowych lub indywidualnych promocji oraz prawo do udzielania specjalnych rabatów.

Wnioskodawca ma również wpływ na podstawę naliczania cen towarów i usług może na przykład wprowadzić w życie własne ceny hurtowe zastępujące początkowo ustaloną podstawę naliczania cen.

Może jednak zdarzyć się również tak, że Spółka nie ustali rabatu i Klient będzie płacił za towar cenę detaliczną, oferowaną konsumentom na Stacji. Niemniej jednak, jest to sytuacja zależna od ustaleń Spółki, gdyż jak wskazano wyżej, ma ona prawo do wpływu na cenę towaru lub usługi nabywanej przez Klienta. Z przedstawionego stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka nie jest zobligowana do udzielania rabatu na wszystkie produkty, lecz jest to kwestią podejmowanych decyzji biznesowych Spółki.

W zakresie transakcji na Stacjach Franczyzobiorców i Stacjach Obcych - Spółka odkupuje od Franczyzobiorcy bądź Akceptanta wszystkie towary i usługi nabywane przez Klientów przy pomocy Kart paliwowych, płacąc Franczyzobiorcy/Akceptantowi cenę odkupu wynikającą z wzajemnych ustaleń Spółki i Franczyzobiorcy lub Akceptanta, z uwzględnieniem ustalonych przez Spółkę i Franczyzobiorcę/Akceptanta rabatów.

W kontekście powyższego, należy uznać, że Spółka w zakresie transakcji z użyciem Kart paliwowych ma wpływ zarówno na cenę nabycia towarów i usług od Franczyzobiorcy Akceptanta, jak również na cenę odsprzedaży towarów i usług do Klienta.

d) Odpowiedzialność za rozpatrzenie wad nabywanych towarów i usług (reklamacje).

Jak wskazał Wnioskodawca, Klient ma prawo zgłosić Spółce reklamację w przedmiocie np. nieprawidłowych cen lub ilości zakupionych towarów, jak również reklamacje jakościową np. dotyczącą paliwa. Powyższe uzasadnia zatem, że to Spółka występuje jako podmiot, który sprzedał Klientowi towar lub usługę i z tego tytułu bierze udział w procesie rozpatrzenia wad nabywanych towarów i usług.

e) Prawo do kształtowania warunków nabycia towaru - wpływ na częstotliwość, miejsce, sposób korzystania z kart paliwowych.

Koncepcja emitowania Kart paliwowych przez Wnioskodawcę zakłada objęcie nimi Stacji własnych oraz Stacji Franczyzobiorców, to znaczy Stacji objętych związaną z Wnioskodawcą marką, jak również wybranych Stacji Obcych, co umożliwia Spółce dalszy rozwój sprzedaży flotowej. Wnioskodawca zatem w pewien sposób zawęża zakres stacji paliwowych, na których można skorzystać z Karty paliwowej do stacji związanych z marką Wnioskodawcy i wybranych Stacji Obcych. Ponadto, wykaz Stacji, na których Klienci mogą skorzystać z Karty paliwowej publikowany jest przez Wnioskodawcę i może ulegać zmianie. Oznacza to, że Wnioskodawca ma wpływ na zakres Stacji objętych Kartami paliwowymi.

W kontekście częstotliwości korzystania z Kart paliwowych, należy odnieść się do limitów, do których Spółka odniosła się wyżej. Karty mają możliwość założenia przez Spółkę ograniczeń pod postacią limitów co stanowi ograniczenie dowolności w zakresie nabywania towarów i usług.

W zakresie sposobu korzystania z Kart paliwowych, należy wspomnieć, że zgodnie z umowami, w ramach transakcji z wykorzystaniem Kart paliwowych Klient może nabywać towary i usługi wyłącznie na użytek własny. Spółka w zawieranych umowach z Klientami zawiera ograniczenia w zakresie sposobu dokonywania transakcji np. poprzez wskazanie, iż w określonych okolicznościach zabronione jest tankowanie do zbiorników innych niż bak środka transportu.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że Klienci Kontrahentów nie mogą dokonywać zatem zakupów w sposób dowolny i nieograniczony.

f) Blokowanie kart w przypadku pojawiającego się zadłużenia.

Wnioskodawca ma prawo do zablokowania Karty paliwowej w przypadku zaistnienia warunków wskazanych w umowie zawartej z Klientem, w tym m.in. opóźnienia dokonania zapłaty, przekroczenia limitu globalnego, negatywnej oceny okresowej Klienta, naruszenia zobowiązań umowy, posługiwania się Kartą paliwową niezgodnie z postanowieniami umowy. Powyższe potwierdza, że Spółka jest aktywnym uczestnikiem sprzedaży towarów i usług na rzecz Klienta.

Do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie znajdzie zdaniem Wnioskodawcy zastosowania Interpretacja ogólna. Jednak nawet traktując „pomocniczo” wskazane w niej przesłanki świadczenia usług (finansowych) na rzecz odbiorcy, Wnioskodawca podkreśla, że ich nie spełnia, gdyż powyższa analiza wskazała, że:

‒ w zakresie nabywania towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców Klienci nabywają towary i usługi od Spółki, a nie od Franczyzobiorcy lub Akceptanta,

‒ w zakresie decydowania wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru - umowy podpisywane przez Spółkę zawierają stosowne ograniczenia,

‒ w zakresie ponoszenia przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru Spółka ustala cenę towarów i usług zarówno z Franczyzobiorcą lub Akceptantem (nabycie), jak i z Klientem (sprzedaż),

‒ w zakresie ograniczenia się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar Spółka (a nie Franczyzobiorca bądź Akceptant) ponosi ryzyko niedokonania płatności przez Klienta za towary i usługi nabyte na Stacjach z użyciem Karty paliwowej, całokształt działań Spółki wskazuje na jej aktywne uczestnictwo w łańcuchu dostaw towarów i odsprzedaży usług.

Odnosząc się zatem do powyższych przesłanek wskazywanych przez organy podatkowe oraz praktyki polskich sądów administracyjnych należy uznać, iż transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami, w ramach których Klienci posługują się Kartami paliwowymi emitowanymi przez Spółkę, Wnioskodawca powinien klasyfikować jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, podlegające rozliczeniu dla potrzeb VAT przez Wnioskodawcę.

W zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach wystawianych z tytułu nabyć towarów i usług od Franczyzobiorców i Akceptantów związanych z transakcjami dokonywanymi z użyciem Kart paliwowych, należy podkreślić iż:

‒ Nabywane przez Spółkę towary i usługi są przeznaczone do dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej więc służą wykonywaniu przez nią czynności opodatkowanych,

‒ Spółka dokumentuje przedmiotową sprzedaż fakturami wystawianymi na Klientów,

‒ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,

‒ W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie zachodzą przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy o VAT. W szczególności w sprawie nie znajdzie zastosowania z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W ocenie Wnioskodawcy ma on zatem prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazywanego na fakturach wystawionych z tytułu nabyć towarów i usług od Franczyzobiorców i Akceptantów związanych z transakcjami dokonywanymi z użyciem Kart paliwowych.

Tym samym, uwzględniając przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i obowiązujące przepisy, w ocenie Wnioskodawcy będzie miał on:

‒ Obowiązek traktowania przez Spółkę nabyć dokonywanych przez Klientów z użyciem Kart paliwowych jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług dokonywane przez Spółkę na rzecz Klienta i ujmowania ich w rozliczeniach dla potrzeb VAT,

‒ Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach wystawianych z tytułu nabyć towarów i usług od Franczyzobiorców i Akceptantów związanych z transakcjami dokonywanymi z użyciem Kart paliwowych

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.