Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) świadczonych usług w przypadku gdy świadczone są na mocy umowy zawartej bezpośrednio z producentem i nieprawidłowe w części dotyczącej braku zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług w przypadku gdy świadczone są na mocy umowy trójstronnej.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 12 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zwolnienia od podatku VAT usług artystycznego odtwarzania ról. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pani zawodową aktorką, posiada Pani wykształcenie kierunkowe w tym zakresie. Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą oraz jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.
Przedmiotem Pani działalności jest:
a) artystyczne odtwarzanie ról w filmach fabularnych na podstawie umowy z przeniesieniem praw autorskich na producenta,
b) artystyczne odtwarzanie ról w serialach telewizyjnych również z przeniesieniem praw autorskich na producenta.
Tytułem wynagrodzenia otrzymuje Pani honorarium, za przeniesienie na producenta praw autorskich i korzystanie przez producenta z tych praw na określonych przez producenta polach eksploatacji, określone jako honorarium za każdy przepracowany dzień zdjęciowy.
Jako artysta - wykonawca w rozumieniu ustawy o prawach autorskich świadczy Pani swoje usługi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zawierając umowy bezpośrednio z Producentem we własnym imieniu albo jako umowę trójstronną, w której stroną oprócz Pani i Producenta jest Agencja Aktorska.
Wykonywane przez Panią czynności klasyfikowane są jako działalność indywidualna artystów takich jak: aktorzy, tancerze, piosenkarze, lektorzy lub prezenterzy (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 90.01.Z) oraz działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych (PKD 90.02.Z). Grupowania te obejmują także udział aktora w filmach i serialach telewizyjnych.
Pytanie
Czy opisane w stanie faktycznym czynności o charakterze indywidualnego twórcy (artysty) korzystać będą w następujących, niżej wymienionych w punktach, przypadkach ze zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy o VAT czy należy zastosować podstawową stawkę VAT - 23%?
a) działając na mocy umowy trójstronnej, w której Agencja Aktorska występuje jako pośrednik w pozyskaniu pracy i reprezentuje Panią (Aktora) przed Producentem - fakturę wystawia Pani za udział w zdjęciach na Agencję Aktorską;
b) działając na mocy umowy trójstronnej, gdzie wystawia Pani fakturę bezpośrednio Producentowi;
c) działając na mocy umowy bezpośrednio z Producentem bez udziału Agencji Aktorskiej i fakturę wystawia Pani Producentowi.
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie w pytaniu opisanym w punkcie „a” i „b” nie będzie Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b i powinna Pani zastosować podstawową stawkę podatku VAT tj. 23%.
Głównym zadaniem Agencji jest poszukiwanie propozycji angażu dla aktora, a także reprezentowanie jego interesów m.in. takich jak dbanie o jego wizerunek, zapewnienie opieki prawnej, przygotowanie umów, negocjowanie stawek, omawianie zasad wspólpracy. W umowie trójstronnej Agencja zobligowana jest do koordynowania na bieżąco wszelkich spraw dotyczących wykonywania obowiązków Aktora. Agencja pobiera wynagrodzenie prowizyjne z wynagrodzenia otrzymanego przez artystę od Producenta.
Producent płaci bezpośrednio całość kwoty Agencji na jej konto, następnie Agencja na podstawie faktury wystawionej przez Aktora płaci Aktorowi.
W Pani ocenie Agencja jest biurem pośrednictwa pracy, której działalność sklasyfikowana jest w PKD jako 78.10.Z. Tego typu usługi nie mieszczą się w katalogu zwolnień przedmiotowych z podatku VAT i powinna Pani zastosować 23% stawkę VAT przy wystawieniu faktury do Agencji Aktorskiej za udział w serialu lub filmie fabularnym.
Natomiast w pytaniu opisanym w punkcie „c”, tj. zawarcie przez Panią umowy bezpośrednio z Producentem w Pani ocenie będzie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT zwolnieniu przedmiotowemu podlegają usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie i udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Zgodnie z art. 1 ustawy o prawach autorskich, do której odwołuje się ustawa VAT w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) - art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług w przypadku gdy świadczone są na mocy umowy zawartej bezpośrednio z Producentem i nieprawidłowe w części dotyczącej braku zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług w przypadku gdy świadczone są na mocy umowy trójstronnej.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 5a ustawy:
Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy :
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:
a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:
-
usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
-
wstępu:
a) na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
b) do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
c) do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
-
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
-
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
-
działalności agencji informacyjnych;
-
usług wydawniczych;
-
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
-
usług ochrony praw.
Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.
Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).
W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.
Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).
Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.
W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.):
Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.
Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.
Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.
Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy:
Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 7 – 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe).
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy:
Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.
Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.
Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:
‒ mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
‒ stanowić przejaw działalności twórczej,
‒ posiadać indywidualny charakter.
Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.
W opisie zdarzenia przyszłego podała Pani informacje, z których wynika, że jest Pani zawodową aktorką prowadzącą działalność w zakresie: artystycznego odtwarzania ról w filmach fabularnych na podstawie umowy z przeniesieniem praw autorskich na producenta oraz artystycznego odtwarzania ról w serialach telewizyjnych również z przeniesieniem praw autorskich na producenta. Tak więc niewątpliwie działania opisane w złożonym wniosku są artystycznymi wykonaniami w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ustawy, gdyż w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania.
Świadcząc usługi polegające na artystycznym odtwarzaniu ról w filmach fabularnych na podstawie umowy z przeniesieniem praw autorskich na producenta lub artystycznym odtwarzaniu ról w serialach telewizyjnych również z przeniesieniem praw autorskich na producenta, za które jest Pani wynagradzana w formie honorarium – występuje Pani, jak wynika z opisu sprawy, jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym przesłankę podmiotową art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy należy uznać za wypełnioną.
Zatem zasadne staje się przeanalizowanie, czy świadczone przez Panią usługi można uznać za usługi kulturalne.
Z analizy zakresu świadczonych przez Panią usług wynika, że mają one niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci artystycznego odtwarzania ról w filmach lub serialach. Tym samym należy uznać, że świadczone przez Panią usługi są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.
Ponieważ jest Pani artystą wykonawcą, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy (co wskazała Pani w opisie sprawy) i świadczone przez Panią usługi opisane w złożonym wniosku, w ramach których przenosi Pani prawa autorskie na producenta i za które otrzymuje Pani wynagrodzenie w formie honorarium, należy uznać za usługi kulturalne, to korzystają one ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.
W tym miejscu należy zauważyć, że z opisu sprawy wynika, że zarówno w przypadku gdy:
‒ działając na mocy umowy trójstronnej, w której Agencja Aktorska występuje jako pośrednik w pozyskaniu pracy i reprezentuje Panią (Aktora) przed producentem, wystawia Pani fakturę za udział w zdjęciach na Agencję Aktorską,
‒ działając na mocy umowy trójstronnej wystawia Pani fakturę bezpośrednio producentowi,
‒ działając na mocy umowy bezpośrednio z producentem bez udziału Agencji Aktorskiej i fakturę wystawia Pani producentowi,
świadczy Pani te same usługi, tj. usługi polegające na artystycznym odtwarzaniu ról w filmach fabularnych na podstawie umowy z przeniesieniem praw autorskich na producenta lub artystycznym odtwarzaniu ról w serialach telewizyjnych również z przeniesieniem praw autorskich na producenta.
Z opisu sprawy wynika również, że:
‒ świadczy Pani opisane usługi na rzecz producenta,
‒ wystawiane przez Panią faktury dokumentują usługi polegające na artystycznym odtwarzaniu ról w filmach fabularnych na podstawie umowy z przeniesieniem praw autorskich na producenta lub artystycznym odtwarzaniu ról w serialach telewizyjnych również z przeniesieniem praw autorskich na producenta,
‒ za przeniesienie na producenta praw autorskich i korzystanie przez producenta z tych praw na określonych przez niego polach eksploatacji otrzymuje Pani wynagrodzenie określone jako honorarium za każdy przepracowany dzień zdjęciowy.
Zatem, skoro opisane usługi spełniają przesłanki do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, to na możliwość skorzystania z tego zwolnienia nie może mieć wpływu fakt, że opisane usługi świadczone są na mocy umowy trójstronnej, ani kto jest odbiorcą wystawionej faktury w przypadku umowy trójstronnej.
W rezultacie, ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy będą korzystały świadczone przez Panią usługi polegające na artystycznym odtwarzaniu ról w filmach fabularnych na podstawie umowy z przeniesieniem praw autorskich na producenta oraz artystycznym odtwarzaniu ról w serialach telewizyjnych również z przeniesieniem praw autorskich na producenta zarówno w przypadku gdy działa Pani na mocy umowy trójstronnej i wystawia Pani fakturę Agencji Aktorskiej lub producentowi, jak i w przypadku gdy działa Pani na mocy umowy zawartej bezpośrednio z producentem.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).