0114-KDIP1-3.4012.67.2022.2.MPE

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, że przekazanie tokenów (`(...)`) w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne należy traktować jak transfer bonów różnego przeznaczenia oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu transferu tokenów (`(...)`).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca zamierza zebrać środki na finansowanie swojej działalności poprzez przeprowadzenie tzw. crowdfundingu kryptowalutowego w formie tzw. tokenizacji. Spółka wytworzyła w ramach tokenizacji token użytkowy pod roboczą nazwą (`(...)`) (dalej jako: „Token”), wydawany osobom i podmiotom ją wspierającym. Wsparcie dla projektu Spółki może przybrać postać zarówno zbiórki kryptowaluty (tj. waluty wirtualnej w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 Ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, dalej jako: „Kryptowaluta”, „Kryptowaluty”) jak i walut tradycyjnych (tzw. `(...)`).

Tokeny nie przyznają żadnych uprawnień właścicielskich, ani innych inkorporowanych np. w akcjach. Osoby posiadające Token nie mają wpływu na działalność Spółki, nie przysługuje im uprawnienie do głosowania na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy, nie przysługuje im prawo do wypracowanego przez Spółkę zysku. Tokeny nie stanowią prawa do udziału w konsorcjum, nie stanowią potwierdzenia zawarcia umowy spółki cywilnej, ani nie uprawniają do żadnych innych świadczeń prócz wyraźnie opisanych w regulaminie tokenizacji.

Spółka zebrane środki zamierza przeznaczyć na rozwój przedsiębiorstwa i rozwój tzw(…) - nowoczesnej platformy sprzedażowej (…) (dalej jako: „Platforma”), w wielu krajach jednocześnie. Platforma posiada zaawansowane technologicznie narzędzia, w postaci: psychologicznych mechanizmów stymulacji sprzedaży, systemu partnerskiego mogącego współpracować z kilkoma tysiącami partnerów polecających, modułu (…) pozycjonowania produktów oferowanych do sprzedaży, współpracującego z wirtualnymi robotami wyszukiwarek.

Z racji tego, że platforma docelowo będzie oferować usługi i towary dla osób w różnych krajach Unii Europejskiej, Spółka postanowiła zbudować system rozliczeń oparty o Token. Pozwoli to na ustandaryzowanie modelu rozliczeń we wszystkich krajach Unii Europejskiej oraz zabezpieczy Spółkę i użytkowników systemu przed różnicami kursowymi.

Tokenizacja odbędzie się z zastosowaniem tzw. giełdy Kryptowalut (nie powiązanej kapitałowo i osobowo z Wnioskodawcą; giełdę prowadzi podmiot trzeci z siedzibą poza Unią Europejską) i oferowanych przez nią funkcjonalności związanych z możliwością przesyłu Tokenu bezpośrednio na konto osoby uczestniczącej w tokenizacji. Posiadanie konta na giełdzie jest niezbędne do uzyskania Tokenów, jak również do korzystania z pełni możliwości jakie oferuje Token. Nabywca Tokenu będzie zatem obowiązany do posiadania konta na giełdzie, a tym samym do akceptacji jej regulaminu.

Posiadaczem Tokenu może stać się wyłącznie osoba posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych. W tokenizacji mogą wziąć udział zarówno osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz inne podmioty (spółki osobowe, kapitałowe) z siedzibą w Polsce lub poza Polską, w tym poza Unią Europejską. Posiadaczem Tokenu nie może być osoba, która znajduje się aktualnie w Stanach Zjednoczonych (dalej jako „USA”), jest rezydentem USA oraz działa w imieniu podmiotu gospodarczego posiadającego siedzibę w USA lub w innym kraju, w którym dostęp do giełdy byłby niezgodny z prawem państwa rezydencji. W tokenizacji mogą więc wziąć udział zarówno osoby posiadające status podatnika VAT (podatek od towarów i usług) czynnego, jak i podmioty nieposiadającego takiego statusu. Spółka prowadzi zbiórkę bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki oraz poprzez giełdę Kryptowalut, gdzie osoba wspierająca Spółkę środkami finansowymi otrzymuje Token na jej konto na giełdzie kryptowalut odpowiedniej ilości Tokenów. Spółka zastrzegła sobie w regulaminie tokenizacji prawo odkupu (nie obowiązek) Tokenów w ściśle określonych przypadkach.

Funkcją Tokenów jest możliwość ich użytkowania wewnątrz platformy Spółki. Osoby zamierzające wesprzeć Spółkę w ramach tokenizacji informowane są w regulaminie tokenizacji o tym, że Spółka w zamian za Tokeny będzie świadczyć usługi lub dostarczać towary oferowane w Platformie. Platforma stanowi własność Spółki i jest to internetowy serwis w domenie użytkowanej przez Spółkę, która jest odrębną od giełdy kryptowalut platformą. Spółka w ramach Platformy będzie m.in sprzedawała swoje własne produkty w zamian za Tokeny i oferowała usługi. Spośród towarów które Spółka będzie sprzedawać w zamian za Tokeny znajdują się następujące towary:

a) soki (stawka podatku VAT 5%),

b) suplementy diety (stawka podatku VAT 8%),

c) produkty zielarskie (stawka podatku VAT 8%).

Spółka zamierza również poprzez Platformę oferować świadczenie dla podmiotów usług reklamowych oraz marketingowych (stawka podatku VAT 23%) tj. w zamian za Tokeny Spółka będzie świadczyła ww. usługi. Ponadto, Token może uprawniać do naliczenia rabatu na niektóre inne towary i usługi oferowane za pośrednictwem Platformy.

Aby zwiększyć atrakcyjność Tokenów oraz zebrać w ramach zbiórki większą ilość środków, Spółka zaproponowała osobom uczestniczącym w tokenizacji dodatkową funkcjonalność. Posiadanie Tokenu będzie uprawniało do uczestniczenia w tzw. Programie Lojalnościowym. Polega on na nagradzaniu osób które posiadają Token i korzystają z funkcjonalności giełdy kryptowalut tzw. protokołu Proof-of-Stake (dalej jako PoS). Nagradzane są wyłącznie osoby, które posiadają Token oraz nie dokonują jego zbycia na rynku wtórnym.

Program Lojalnościowy zakłada przyznanie odpowiedniej ilości kryptowaluty posiadaczom Tokenów, przy łącznym spełnieniu warunków: posiadania aktywnego, niezablokowanego i w pełni zweryfikowanego konta na giełdzie kryptowalutowej oraz przesłanie posiadanych Tokenów do protokołu Proof-of-Stake na giełdzie. W związku z powyższym - nie każda osoba, która posiada Token będzie uczestniczyła w Programie Lojalnościowym. Warunkiem bowiem jest wykonanie odpowiednich działań i spełnienie ww. warunków.

Przesłanie Tokenów do PoS uniemożliwia ich czasowe wykorzystanie (np. nabycie towarów od Spółki) i zbycie na rynku wtórnym. Aby wykorzystać Tokeny z PoS i np. nabyć w zamian za Tokeny towar od Spółki, osoba musi je z powrotem przesłać do głównego portfela/konta na giełdzie z PoS. Aby uzyskać nagrodę w ramach Programu Lojalnościowego tj. Kryptowalutę - Tokeny muszą znajdować się na PoS w momencie przyznawania nagród.

Kryptowaluta przyznawana w ramach Programu Lojalnościowego będzie przyznawana raz na kalendarzowy kwartał, po 21 dniu po jego zakończeniu, począwszy od momentu pierwszego kwartału 2022. Ilość kryptowaluty przyznawana osobom posiadającym Token w ramach Programu Lojalnościowego zależna jest od przychodów uzyskanych przez Spółkę ze sprzedaży towarów i usług. Osobom spełniającym warunki Programu Lojalnościowego przysługuje (w punktach) równowartość 5% z przychodów ze sprzedaży netto z działalności Spółki do podziału między wszystkie osoby spełniające warunki Programu Lojalnościowego. Aby przyznać kryptowalutę osobom uczestniczącym w ramach Programu Lojalnościowego Spółka będzie musiała zakupić na giełdzie kryptowalut odpowiednią ilość kryptowaluty i przesłać ją za pomocą funkcjonalności giełdy osobom spełniającym warunki Programu Lojalnościowego.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanie Tokenów w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne należy traktować jak transfer bonów różnego przeznaczenia?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powstanie dopiero w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww. Tokeny?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Spółki przekazanie Tokenów w ramach tokenizacji zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne należy traktować jak transfer bonów różnego przeznaczenia i tym samym, obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww. Tokeny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”’): „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów”.

Zgodnie z ustawą o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W świetle ustawy o VAT i orzecznictwa oraz praktyki organów, Token nie będzie stanowił towaru - nie ma bowiem substratu materialnego.

W ocenie Spółki, transfer Tokenu w ramach tokenizacji nie będzie stanowić świadczenia usługi. Token bowiem stanowi bowiem swoistą przedpłatę za możliwe do wykonania w przyszłości usługi lub sprzedaż towarów Spółki. W ocenie Spółki, do sprzedaży (transferu) Tokenów konieczne będzie więc zastosowanie przepisów odnoszących się do opodatkowania voucherów (bonów).

Zgodnie bowiem z definicjami zawartymi w art. 2 ustawy o VAT:

„41) bon - rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu (`(...)`);

43. bonie jednego przeznaczenia - rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu;

44. bonie różnego przeznaczenia - rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia.”

W ocenie Spółki Token jest bonem różnego przeznaczenia. Token uprawnia posiadacza bowiem do wykorzystania go jako świadczenia uprawniającego do dostawy towarów lub świadczenia usług oferowanych na Platformie.

Tożsamość Spółki jako dostawcy towaru lub usługodawcy określona jest w powiązanej dokumentacji - w regulaminie tokenizacji. Dodatkowo Token jest bonem różnego przeznaczenia albowiem w chwili emisji bonu - tj. wprowadzenia go do obrotu - nie jest znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług których Token dotyczy, jak również nie jest znana kwota należnego podatku. Nie jest bowiem możliwe ustalenie kwoty podatku z uwagi na fakt, że oferowane produkty i usługi opodatkowane są różną stawką podatku VAT. Bonem będzie można płacić zarówno:

‒ za usługi i towary, które mają różne stawki VAT (w Polsce - 23% lub 8% lub 5% ), oraz

‒ w różnych krajach UE - w których obowiązują różne stawki VAT, i różne zasady rozliczeń.

Stwierdzić należy zatem, że Token wykreowany przez Spółkę stanowi bon różnego przeznaczenia.

Powyższe stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w piśmie z 22 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-1.4012.504.2019.2.MN.

Ad 2

Rozróżnienie bonów na bony jednego i różnego przeznaczenia ma bardzo duże znaczenie dla określenia momentu opodatkowania w VAT świadczonych usług i określenia czy sprzedaży bonów (tu: Tokenów) stanowi w ogóle świadczenie usług/sprzedaż towarów.

W ocenie Spółki, w odniesieniu do momentu powstania obowiązku podatkowego dla bonu różnego przeznaczenia należy wskazać, że zastosowanie znajdą zasady ogólne wynikające z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. „obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usług”.

Obowiązek podatkowy dla dostawy opisanych Tokenów powstanie w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww. Tokeny, tj. podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub świadczenia usług i co do zasady powinien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy, przy założeniu, że zapłata Tokenem dotyczyć będzie dokonanej dostawy towaru lub wyświadczonej usługi.

Powyższe stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w piśmie z dnia 22 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-1.4012.504.2019.2.MN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy,

rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 41 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

bonie - rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Przez emisję bonu, stosownie do art. 2 pkt 42 ustawy,

rozumie się przez to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu

W myśl art. 2 pkt 43 ustawy, przez bon jednego przeznaczenia,

rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Natomiast przez bon różnego przeznaczenia, jak stanowi art. 2 pkt 44 ustawy,

rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 45 ustawy, przez transfer bonu,

rozumie się przez to emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji.

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego i różnego przeznaczenia zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

Jak stanowi art. 8a ust. 1 ustawy,

transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Stosownie do art. 8a ust. 2 ustawy,

faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.

Zgodnie z art. 8a ust. 3 ustawy,

jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.

W myśl art. 8a ust. 4 ustawy,

w przypadku gdy dostawca towarów lub usługodawca nie jest podatnikiem, który działając we własnym imieniu, wyemitował bon jednego przeznaczenia, uznaje się, że ten dostawca lub usługodawca dokonał odpowiednio dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, na rzecz podatnika, który wyemitował ten bon.

Jak stanowi art. 8b ust. 1 ustawy,

faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

Zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy,

w przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem zgodnie z ust. 1, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu.

Kwestię dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego regulują przepisy art. 19a ustawy.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy,

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Jednakże należy wskazać, że przepis art. 19a ust. 1a ustawy, stanowi, że

w przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 4a ustawy,

w przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, dostawę towarów uznaje się za dokonaną, a usługę uznaje się za wykonaną z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozstrzygnięcia, czy przekazanie tokenów (`(...)`) w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne należy traktować jako transfer bonów różnego przeznaczenia i czy obowiązek podatkowy powstanie w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za tokeny.

Aby jasno określić, co stanowi bon na towary lub usługi do celów VAT, oraz odróżnić bony od instrumentów płatniczych, konieczne jest zdefiniowanie bonów, określając ich istotne cechy, w szczególności charakter uprawnienia, które wiąże się z danym bonem, oraz obowiązek przyjęcia go jako wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Celem ustalenia czy dany instrument stanowi bon za towary lub usługi do celów VAT należy przeanalizować, czy w danym indywidualnym przypadku została spełniona definicja bonu zawarta w art. 2 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pod pojęciem bonu zawartym w art. 2 pkt 41 ustawy należy rozumieć instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Dany instrument zachowuje swój charakter bonu o ile płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub gdy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest z góry znana.

Bon powinien ściśle wiązać się z dostawą towarów lub usług i ma zazwyczaj określony cel handlowy lub promocyjny, tj. stymulowanie sprzedaży określonych towarów lub usług i/lub ułatwianie płatności za takie towary lub usługi.

Określone w art. 2 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług brzmienie definicji bonu znajduje odzwierciedlenie w Dyrektywie Rady 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi. Przepis ten wprowadza wymóg, aby towary/usługi, których bon dotyczy lub tożsamość potencjalnych dostawców były wskazane w bonie lub określone w powiązanej dokumentacji. Przy czym w świetle definicji bonu, forma w której bon jest emitowany nie wpływa na uznanie takiego instrumentu za bon. Bon może mieć zatem postać fizyczną (materialną) lub formę elektroniczną. Ponadto zauważyć należy, że w motywie 6 preambuły dyrektywy 2016/1065 wskazano, że „bony mogą występować w formie fizycznej lub elektronicznej”.

Z definicji bonu wynika zatem, że jest to instrument, który może być przyjęty jako wynagrodzenie wyłącznie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Również w motywie 4 preambuły dyrektywy 2016/1065 wskazano „Zasady te powinny dotyczyć wyłącznie bonów, w zamian za które uzyskać można towary lub usługi. Zasadom tym nie powinny jednak podlegać instrumenty uprawniające posiadacza do zniżki przy zakupie towarów lub usług, ale nieuprawniające do otrzymania takich towarów lub usług”.

Z opisu sprawy m.in. wynika, że Wnioskodawca zamierza zebrać środki na finansowanie swojej działalności poprzez przeprowadzenie tzw. crowdfundingu kryptowalutowego w formie tzw. tokenizacji. Wnioskodawca wytworzył w ramach tokenizacji token użytkowy pod roboczą nazwą (`(...)`), wydawany osobom i podmiotom wspierającym Wnioskodawcę. Wsparcie dla projektu Wnioskodawcy może przybrać postać zarówno zbiórki kryptowaluty (tj. waluty wirtualnej w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 Ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu) jak i walut tradycyjnych (tzw. FIAT). Zebrane środki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na rozwój przedsiębiorstwa i rozwój tzw. (…) - nowoczesnej platformy sprzedażowej e-commerce, w wielu krajach jednocześnie. Platforma posiada zaawansowane technologicznie narzędzia, w postaci: psychologicznych mechanizmów stymulacji sprzedaży, systemu partnerskiego mogącego współpracować z kilkoma tysiącami partnerów polecających, modułu SEO pozycjonowania produktów oferowanych do sprzedaży, współpracującego z wirtualnymi robotami wyszukiwarek. Z racji tego, że platforma docelowo będzie oferować usługi i towary dla osób w różnych krajach Unii Europejskiej, Spółka postanowiła zbudować system rozliczeń oparty o Token. Pozwoli to na ustandaryzowanie modelu rozliczeń we wszystkich krajach Unii Europejskiej oraz zabezpieczy Spółkę i użytkowników systemu przed różnicami kursowymi.

Tokenizacja odbędzie się z zastosowaniem tzw. giełdy Kryptowalut (nie powiązanej kapitałowo i osobowo z Wnioskodawcą; giełdę prowadzi podmiot trzeci z siedzibą poza Unią Europejską) i oferowanych przez nią funkcjonalności związanych z możliwością przesyłu Tokenu bezpośrednio na konto osoby uczestniczącej w tokenizacji. Posiadanie konta na giełdzie jest niezbędne do uzyskania Tokenów, jak również do korzystania z pełni możliwości jakie oferuje Token. Nabywca Tokenu będzie zatem obowiązany do posiadania konta na giełdzie, a tym samym do akceptacji jej regulaminu.

Wnioskodawca prowadzi zbiórkę bezpośrednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy oraz poprzez giełdę Kryptowalut, gdzie osoba wspierająca Wnioskodawcę środkami finansowymi otrzymuje Token na jej konto na giełdzie kryptowalut odpowiedniej ilości Tokenów. Wnioskodawca zastrzegła sobie w regulaminie tokenizacji prawo odkupu (nie obowiązek) Tokenów w ściśle określonych przypadkach.

Funkcją Tokenów jest możliwość ich użytkowania wewnątrz platformy Wnioskodawcy. Osoby zamierzające wesprzeć Wnioskodawcę w ramach tokenizacji informowane są w regulaminie tokenizacji o tym, że Wnioskodawca w zamian za Tokeny będzie świadczyć usługi lub dostarczać towary oferowane w Platformie. Platforma stanowi własność Wnioskodawcy i jest to internetowy serwis w domenie użytkowanej przez Wnioskodawcę, która jest odrębną od giełdy kryptowalut platformą. Wnioskodawca w ramach Platformy będzie m.in sprzedawał swoje własne produkty w zamian za Tokeny i oferowała usługi. Spośród towarów które Wnioskodawca będzie sprzedawać w zamian za Tokeny znajdują się następujące towary: soki (stawka podatku VAT 5%), suplementy diety (stawka podatku VAT 8%), produkty zielarskie (stawka podatku VAT 8%). Wnioskodawca zamierza również poprzez Platformę oferować świadczenie dla podmiotów usług reklamowych oraz marketingowych (stawka podatku VAT 23%) tj. w zamian za Tokeny Wnioskodawca będzie świadczył wymienione usługi.

Zatem, odnosząc ww. definicję bonu określoną w art. 2 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług do przedstawionego w niniejszej sprawie opisu funkcjonowania tokenów (`(...)`), uprawniających do zakupu opisanych we wniosku towarów i usług, uznać należy opisane we wniosku tokeny (`(...)`) za bony w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowić one będą bowiem instrument, z którym wiązać się będzie obowiązek przyjęcia go jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia za określone świadczenia.

Przechodząc do kolejnej kwestii związanej z kwalifikacją bonu do określonej kategorii (jako bonu jednego przeznaczenia – bonu SPV lub bonu różnego przeznaczenia – bonu MPV), należy wskazać, że bon lub powiązana z nim dokumentacja już w chwili emisji powinny jasno określać charakter tego bonu. Przepisy dyrektywy 2016/1065 nie przewidują możliwości zmiany charakteru bonu. W ww. dyrektywie wprowadzono definicje bonu jednego przeznaczenia (bon SPV) i bonu różnego przeznaczenia (bon MPV), co jest związane z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w momencie emisji bonu dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie, w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony. Zatem, gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania (miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług) oraz podatek VAT należny, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. Za bony jednego przeznaczenia będą więc uznane bony, w przypadku których w momencie ich emisji wiadomo już w jakim państwie członkowskim należałoby odprowadzić należny podatek VAT z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, których dotyczy bon, wiadomo też, jaka jest kwota należnego podatku. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku VAT należnego, bądź gdy nie są znane obie te informacje, mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia. Zatem bon lub powiązana z nim dokumentacja już w chwili emisji powinny jasno określać charakter tego bonu.

Z przedmiotowego wniosku wynika również, że w crowdfundingu mogą wziąć udział zarówno osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz inne podmioty (spółki osobowe, kapitałowe) z siedzibą w Polsce lub poza Polską, w tym poza Unią Europejską. Posiadaczem Tokenu nie może być osoba, która znajduje się aktualnie w Stanach Zjednoczonych (USA), jest rezydentem USA oraz działa w imieniu podmiotu gospodarczego posiadającego siedzibę w USA lub w innym kraju, w którym dostęp do giełdy byłby niezgodny z prawem państwa rezydencji. W crowdfundingu mogą więc wziąć udział zarówno osoby posiadające status podatnika VAT czynnego, jak i podmioty nieposiadającego takiego statusu. W chwili emisji bonu - tj. wprowadzenia go do obrotu - nie jest znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług których Token dotyczy, jak również nie jest znana kwota należnego podatku. Nie jest bowiem możliwe ustalenie kwoty podatku z uwagi na fakt, że oferowane produkty i usługi opodatkowane są różną stawką podatku VAT.

W świetle ww. informacji uznać należy, że w chwili emisji ww. bonów (dostawy tokenów (`(...)`)) nie będzie znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których ww. tokeny dotyczą, a ponadto nie jest znana kwota podatku należnego z tytułu przyszłej dostawy lub świadczenia usług, co konsekwentnie oznacza, że w opisanych okolicznościach tokeny (`(...)`) nie będą stanowić bonu jednego przeznaczenia w rozumieniu art. 2 pkt 43 ustawy o podatku od towarów i usług. Token (`(...)`) daje bowiem możliwość nabycia opisanych we wniosku towarów i usług, dla których miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług uzależnione jest od statusu nabywcy (usługobiorcy) oraz miejsca jego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (w przypadku świadczenia ww. usług dla tego miejsca) lub w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu. Dodatkowo – jak wynika z wniosku – oferowane towary, które będą mogły być nabyte przy użyciu tokenów (`(...)`) są opodatkowane wg różnych stawek podatku VAT, co dodatkowo wskazuje, że kwota podatku należnego w chwili emisji bonu (dostawy tokenów (`(...)`)) nie będzie znana.

Zatem w opisanych okolicznościach mamy do czynienia z bonem różnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 44 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie uznania przekazania tokenów (`(...)`) w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne za transfer bonów różnego przeznaczenia, uznaje się za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do momentu powstania obowiązku podatkowego dla bonu różnego przeznaczenia należy wskazać, że zastosowanie znajdą zasady ogólne wynikające z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem obowiązek podatkowy dla dostawy opisanych tokenów (`(...)`) powstanie w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww. tokeny, tj. podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub świadczenia usług i co do zasady powinien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy, przy założeniu, że zapłata tokenem (`(...)`) dotyczyć będzie dokonanej dostawy towaru lub wyświadczonej usługi.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostawy opisanych tokenów (`(...)`) uznaje się za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Tut. Organ wskazuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).