0114-KDIP1-2.4012.566.2021.2.RM

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe - w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem przetworzonych towarów (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Bułgarii do oddziału w Polsce (pytanie oznaczone nr 1),
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem materiałów (guzików, etykiet, suwaków) z oddziału w Polsce do Bułgarii (pytanie oznaczone nr 2),
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu eksportu towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Polski do spółki do Wielkiej Brytanii (pytanie oznaczone nr 3 i 4),
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wystawiania not korygujących do otrzymanych faktur w celu rozliczenia podatku VAT (pytanie oznaczone nr 5).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania transakcji oraz wystawiania not korygujących.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 lutego 2022 r. (wpływ za pośrednictwem ePUAP 21 lutego 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Państwo - spółka z Wielkiej Brytanii (Szkocji), w związku z ryzykiem utraty współpracy z firmami z Unii Europejskiej założyliście na terenie Polski swój oddział. Jest to jednostka pomocnicza. Państwo - spółka macierzysta wystąpiliście w Polsce o nadanie numeru NIP do celów rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług jak również w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych i otrzymaliście potwierdzenie nadania NIP.

Państwa spółka jako oddział zarejestrowała się jako płatnik ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) i płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, otrzymała inny numer NIP i zatrudniła pracowników. Państwa Spółka jako oddział jest całkowicie zależna od spółki macierzystej.

Państwo - spółka macierzysta prowadzicie działalność w zakresie sprzedaży wyrobów z dzianiny.

Państwo - spółka macierzysta kupujecie materiały do produkcji wyrobów z dzianiny (przędza, guziki, suwaki, etykiety itp.), materiały te są wysyłane do Polski, a następnie z Polski wysyłane są do firmy w Bułgarii, która wykonuje usługę - wytwarza swetry, szaliki, sukienki itp.

Oddział w Polsce zajmuje się magazynowaniem i dystrybucją towarów do Europy i poza nią.

Państwo - spółka macierzysta kupujecie przędzę w Wielkiej Brytanii, która jest transportowana do Bułgarii, w Polsce jest dokonywana odprawa celna i w Polsce jest rozpoznany i rozliczany import. Państwo kupujecie również inne materiały poza Unią Europejską (trafiają do oddziału i rozliczany jest import towarów) i w Unii Europejskiej (rozpoznawane jest i rozliczane WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) w Polsce), a z oddziału materiały te są wysyłane do Bułgarii.

Firma z Bułgarii (jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE) nie jest właścicielem ani materiałów ani towarów. Nie następuje przeniesienie prawa własności - Państwo jesteście cały czas właścicielem towaru.

Z Bułgarii przetworzony towar jest wysyłany częściowo do Wielkiej Brytanii a częściowo trafia do magazynu oddziału w Polsce. Towar służy działalności gospodarczej. Towar przemieszczony z Bułgarii nie jest w żaden sposób modyfikowany. W Polsce nie jest dokonywana sprzedaż wysyłkowa na terytorium Polski.

Wywóz towarów następuje do konkretnych klientów znanych w momencie wysyłki, będących podatnikami od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i wywóz następuje z magazynu oddziału.

Dla transakcji WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów) z terytorium kraju na terytorium Unii Europejskiej działacie Państwo jako polski podatnik podatku VAT.

Dla transakcji WNT na terytorium kraju z terytorium Unii Europejskiej działacie Państwo jako polski podatnik podatku VAT.

Dla transakcji dostawy towarów z terytorium kraju poza terytorium UE działacie Państwo jako polski podatnik podatku VAT.

Dostawa towarów z terytorium kraju do nabywcy poza terytorium UE jest potwierdzana przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Dla transakcji nabyć towarów na terytorium kraju spoza terytorium UE działacie Państwo jako polski podatnik podatku VAT.

Państwo, jako oddział spółki zagranicznej nie mogliście się zarejestrować w Polsce jako podatnik VAT, ale pod polskim adresem jesteście zarejestrowani w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), GUS (Główny Urząd Statystyczny) i ZUS. Dane adresowe oddziału są często mylnie wpisywane na fakturach i firma musi tłumaczyć jakie dane muszą być ujęte na fakturze (dane spółki macierzystej). Często zdarza się, że w miejscu kodu pocztowego z powodu ograniczeń systemów komputerowych są wpisywane same zera. Państwo wystawiacie noty korygujące.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytania dotyczące wskazania -

w odniesieniu do pytania nr 2:

1. co jest przedmiotem umowy zawartej przez Państwa z firmą z Bułgarii (jaki konkretnie przedmiot świadczenia określa umowa, co jest dla Państwa celem tej umowy), wskazaliście Państwo, że przedmiotem umowy zawartej przez (`(...)`) a firmą w Bułgarii jest usługa wykonania gotowego wyrobu z powierzonego materiału, a celem jest otrzymanie gotowego wyrobu,
2. z jakich czynności się składa/w jaki sposób przebiega/na czym polega świadczenie wykonywane przez firmę z Bułgarii, wskazaliście Państwo, że firma z Bułgarii wykonuje gotowy wyrób z powierzonych materiałów – tka, zszywa, wszywa suwaki, guziki, etykiety,
3. czy przemieszczane do Bułgarii materiały mają służyć tam wykonaniu produktu finalnego, który będzie składał się z materiałów sprowadzanych uprzednio na terytorium kraju w ramach importu towarów, które służą działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę macierzystą w Polsce za pośrednictwem jej polskiego oddziału, wskazaliście Państwo, że przemieszczane materiały do firmy w Bułgarii mają służyć wykonaniu produktu finalnego, który będzie składał się z materiałów sprowadzanych uprzednio na terytorium kraju w ramach importu towarów oraz w ramach WNT, które służą działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę macierzystą w Polsce za pośrednictwem jej polskiego oddziału;

W odpowiedzi na pytania dotyczące wskazania - w odniesieniu do pytania nr 3:

1. czy odpowiadając na pytanie nr 3 mamy odnieść się do sytuacji, gdy przetworzony towar (gotowe swetry, sukienki, szaliki) wysyłany jest z Bułgarii do Państwa spółki do Wielkiej Brytanii (przetworzony towar nie jest wysłany z Polski), wskazaliście Państwo, że przetworzony towar wysłany jest z Polski,
2. czy przetworzone towary (gotowe swetry, sukienki, szaliki) będą przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez Państwa na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju, wskazaliście Państwo, że chodzi o sytuację gdy przetworzony towar (gotowe swetry, sukienki, szaliki) wysłany jest z Bułgarii do Polski a następnie jest wysłany do spółki macierzystej do Wielkiej Brytanii (odprawa eksportowa dokonywana jest w Polsce za pośrednictwem polskiego oddziału i nie ma przeniesienia własności). Przetworzone towary będą przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej za pośrednictwem polskiego oddziału w Polsce i wysłane do Wielkiej Brytanii.

W odpowiedzi na pytania dotyczące wskazania - w odniesieniu do pytania nr 5:

1. jakiej dokładnie sytuacji dotyczą wystawione faktury, w tym czy faktury dotyczą nabycia krajowego czy nabycia poza terytorium kraju, jaki podmiot wystawia faktury na Państwa rzecz, tj. podmiot krajowy czy podmiot zagraniczny oraz dokładnie wskazać jakie dane na fakturach w poz. ,,nazwa nabywcy towarów lub usług oraz jego adresy” oraz ,,numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej” - podają wystawcy faktur, wskazaliście Państwo, że wystawione faktury dotyczą nabycia krajowego (np. art. do pakowania, biurowe, usł. kurierskie)

– wystawiają je podmioty krajowe, które mają systemy komputerowe nie pozwalające wpisać adresu bez polskiego kodu pocztowego – i wpisują same zera, tj. (`(...)`) (…), 00-000 (`(...)`), NIP (`(...)`) - lub jak w przypadku zakupu usług telefonii komórkowej system firmy sprzedającej nie przyjmował adresu innego niż polski – dane zostały wprowadzone z KRS oddziału – i dodatkowo dołączone musiało być potwierdzenie nadania numeru NIP dla celów VAT - jest nazwa i adres brytyjski - co było niezrozumiałe. Musiały być wystawiane noty do faktur – dane wyglądały następująco: (`(...)`) Sp. z o.o. Oddział w Polsce, ul. (`(...)`), (`(...)`) (`(...)`), NIP (`(...)`)

- wystawione faktury dotyczą również nabycia od firm zagranicznych, dla których niezrozumiałe jest, że firma ma potwierdzenie nadania numeru NIP dla celów VAT w Polsce (ma oddział w Polsce, jest w KRS, towar jest wysyłany na polski adres) ale na fakturze ma być nazwa i adres brytyjski – udało się wyegzekwować dwa adresy na fakturze.

Ponadto, wskazaliście Państwo, że:

1. firma (`(...)`) zadaje pytanie nr 1 w kontekście rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem przetworzonych towarów (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Bułgarii do oddziału w Polsce,

2. firma (`(...)`) zadaje pytanie nr 2 w kontekście rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem materiałów (guzików, etykiet, suwaków) z oddziału w Polsce do Bułgarii,

3. firma (`(...)`) zadaje pytanie nr 3 w kontekście rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu eksportu towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Polski do spółki do Wielkiej Brytanii,

4. firma (`(...)`) zadaje pytanie nr 4 w kontekście rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu eksportu towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z magazynu oddziału w Polsce do spółki do Wielkiej Brytanii.

Pytania

1. Czy do przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików), który trafia z Bułgarii do oddziału w Polsce należy rozpoznać WNT?

2. Czy do wysyłanych materiałów (guzików, etykiet, suwaków) z oddziału w Polsce, które trafiają do Bułgarii gdzie wykonywana jest usługa należy rozpoznać WDT ?

3. Czy do przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików), który wysyłany jest z Bułgarii do spółki w Wielkiej Brytanii należy wykazać eksport?

Towar nie trafia do oddziału ale jest odprawiany na terytorium Polski i następnie wysłany do Wielkiej Brytanii.

4. Czy do przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików), który wysyłany jest z magazynu oddziału w Polsce do spółki w Wielkiej Brytanii należy wykazać eksport?

5. Czy musicie Państwo obowiązkowo wystawiać noty korygujące do faktur, na których został ujęty polski adres lub w miejscu kodu pocztowego są wpisane zera?

Państwa stanowisko w sprawie, sformułowane w uzupełnieniu wniosku

1. Państwa zdaniem, nie jesteście zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w związku z przemieszczeniem przetworzonych towarów (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Bułgarii do oddziału w Polsce.

W Państwa ocenie, nie trzeba wykazywać WNT, ponieważ nie następuje przeniesienie prawa własności towaru. Cały czas jesteście Państwo właścicielem towaru, na którym jest wykonywana usługa.

2. Państwa zdaniem, nie jesteście zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w związku z przemieszczeniem materiałów (guzików, etykiet, suwaków) z oddziału w Polsce do Bułgarii. W Państwa ocenie, nie trzeba wykazywać WDT, zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6.

3. Państwa zdaniem, nie jesteście zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu eksportu towarów, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Polski do spółki do Wielkiej Brytanii (z dokonaniem odprawy eksportowej w Polsce).

W Państwa ocenie nie trzeba wykazywać eksportu w Polsce ponieważ następuje przemieszczenie z oddziału do spółki macierzystej. Nie następuje przeniesienie prawa własności. Obowiązek wykazywania importu będzie po stronie odbiorcy (spółki macierzystej) w Wielkiej Brytanii.

4. Państwa zdaniem, nie jesteście zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu eksportu towarów, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z magazynu oddziału w Polsce do spółki do Wielkiej Brytanii. W Państwa ocenie nie trzeba wykazywać eksportu w Polsce, ponieważ następuje przemieszczenie z oddziału do spółki macierzystej w ramach tej samej firmy. Nie następuje przeniesienie prawa własności. Obowiązek wykazania importu będzie po stronie odbiorcy w Wielkiej Brytanii.

5. Państwa zdaniem, oddział i spółka macierzysta jest to jedna firma (dla celów VAT) i nie ma konieczności wystawiania not korygujących do faktur z polskim adresem i z zerami w kodzie pocztowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

• prawidłowe - w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem przetworzonych towarów (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Bułgarii do oddziału w Polsce (pytanie 1),
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem materiałów (guzików, etykiet, suwaków) z oddziału w Polsce do Bułgarii (pytanie 2),
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu eksportu towarów na terytorium Polski, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Polski do spółki do Wielkiej Brytanii (pytanie 3 i 4),
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wystawiania not korygujących do otrzymanych faktur w celu rozliczenia podatku VAT (pytanie 5).

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego - rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10.

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. W myśl powołanej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie – dokonywane przez ten sam podmiot.

Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 12 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Ponadto, stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powołany przepis rozszerza więc pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy:

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jednocześnie, jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo spółką z Wielkiej Brytanii, która założyła oddział w Polsce. Jesteście Państwo zarejestrowani w Polsce dla celów VAT, w tym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zajmujecie się Państwo (spółka macierzysta) sprzedażą wyrobów z dzianiny. Oddział w Polsce zajmuje się magazynowaniem i dystrybucją towarów.

Materiały do produkcji wyrobów z dzianiny (przędza, guziki, suwaki, etykiety itp.) kupujecie Państwo w krajach trzecich m.in. w Wielkiej Brytanii oraz w krajach UE. Zakupione towary trafiają do oddziału w Polsce, gdzie dokonywana jest odprawa celna i rozliczany jest import towarów (w przypadku nabycia materiałów w Wielkiej Brytanii) lub w Polsce rozliczane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (w przypadku nabycia materiałów w UE).

Materiały są wysyłane z Polski do firmy w Bułgarii, która z powierzonego materiału wytwarza swetry, szaliki, sukienki itp. Część przetworzonego towaru jest wysyłana z Bułgarii do magazynu oddziału w Polsce. Towar przemieszczony z Bułgarii (gotowe swetry, sukienki, szaliki) nie jest w żaden sposób modyfikowany, jest wysłany z Polski do spółki macierzystej do Wielkiej Brytanii. Odprawa eksportowa dokonywana jest w Polsce za pośrednictwem polskiego oddziału. Nie ma przeniesienia własności. Przetworzone towary będą przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej za pośrednictwem polskiego oddziału w Polsce i wysłane do Wielkiej Brytanii.

Zarówno dla nabyć towarów na terytorium kraju jak i dostaw towarów z terytorium kraju działacie Państwo jako polski podatnik VAT.

Ad. 1 i 2

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy w związku z przemieszczeniem materiałów (guzików, etykiet, suwaków) z oddziału w Polsce do Bułgarii jesteście zobowiązani rozliczyć podatek VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Polski (pytanie 2). Ponadto, Państwa wątpliwości dotyczą obowiązku rozliczenia w Polsce podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Bułgarii do oddziału w Polsce (pytanie 1).

Jak wskazano, stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce również w sytuacji, gdy następuje przemieszczenie towarów należących do podatnika, mających służyć działalności gospodarczej podatnika, z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Przy czym, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Warunkiem zastosowania art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy jest wykonanie, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, usług na przemieszanych towarach (polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac) oraz powrotne przemieszczenie towarów na terytorium kraju po wykonaniu usług. Jednocześnie wskazać należy, że istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać wyrób pożądany przez zleceniodawcę. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to być zatem prace drobne, a także świadczenie złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria.

Należy zauważyć, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 maja 2012 r. sygn. I FSK 1154/11 wskazał, że: „Kryteria określenia, czy dana czynność złożona powinna zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług wskazał Trybunał w wyroku z dnia 29 marca 2007 r., w sprawie C-111/05, Aktiebolaget NN przeciwko Skatteverket, który podał, że należy zidentyfikować przede wszystkim elementy dominujące. Z orzecznictwa Trybunału wynika również, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego”.

Z wniosku wynika, że wysyłacie Państwo z Polski do Bułgarii przędzę, guziki, suwaki, etykiety itp. Natomiast firma z Bułgarii tka, zszywa, wszywa suwaki, guziki i etykiety. W wyniku prac wykonanych przez firmę z Bułgarii powstają gotowe produkty, tj. swetry, sukienki, szaliki itp. Czynności wykonywane przez firmę z Bułgarii mają na celu wytworzenie produktu finalnego z dostarczonych przez Państwa materiałów. Jak Państwo wskazujecie, przedmiotem umowy między Państwem a bułgarskim kontrahentem jest usługa wykonania gotowego wyrobu z powierzonego materiału. Jednocześnie nie przenosicie na firmę z Bułgarii prawa do rozporządzania towarem (materiałami) jak właściciel. Firma z Bułgarii nie jest również właścicielem gotowych produktów. Przez cały czas, to Państwo jesteście właścicielem towaru. Przy tym, z okoliczności sprawy nie wynika aby Państwa spółka dysponowała towarami dostarczanymi przez firmę z Bułgarii. Sytuacja opisana we wniosku nie wiąże się z posiadaniem władztwa ekonomicznego nad powierzonymi materiałami służącymi wykonaniu umowy. Materiały są powierzane w określonym celu, a usługobiorca (firma z Bułgarii) nie uzyskuje swobody w dysponowaniu nimi. Powyższe przesądza o tym, że świadczenie realizowane przez firmę z Bułgarii na Państwa rzecz nie może być uznane za dostawę towarów. Czynności wykonywane przez firmę z Bułgarii na Państwa rzecz należy zakwalifikować jako świadczenie usług.

Zatem, w analizowanym przypadku przekazanie towarów (materiałów) firmie bułgarskiej, w ramach realizacji umowy, której przedmiotem jest usługa wytworzenia gotowego produktu stanowi wykonanie prac (usług) na towarach, w rozumieniu art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy. Tym samym, przemieszczenie materiałów z Polski do Bułgarii nie stanowi dla Państwa wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Polsce.

W konsekwencji, stanowisko w zakresie pytania nr 2, z którego wynika, że nie jesteście Państwo zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w związku z przemieszczeniem materiałów (guzików, etykiet, suwaków) z oddziału w Polsce do Bułgarii jest prawidłowe.

Jednocześnie, skoro przemieszczenie towarów (materiałów) firmie bułgarskiej nie stanowi dla Państwa wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Polsce, przemieszczenie gotowych produktów z Bułgarii do Polski nie stanowi dla Państwa wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce.

Tym samym, w związku z przemieszczeniem przetworzonych towarów (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Bułgarii do oddziału w Polsce nie jesteście Państwo zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W konsekwencji stanowisko w zakresie pytania 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości wyrażone w pytaniu 3 dotyczą ustalenia, czy w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Polski do Państwa spółki do Wielkiej Brytanii, będziecie zobowiązani do rozliczenia podatku od towarów i usług na terytorium Polski z tytułu eksportu towarów.

Jak wskazano, aby wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej mógł być uznany za eksport towarów, w ramach danej transakcji musi nastąpić dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, tj. musi nastąpić przeniesienie - z dostawcy na nabywcę - prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a w konsekwencji dokonanej dostawy musi nastąpić wywóz towarów z kraju poza terytorium Unii Europejskiej, który zostanie potwierdzony przez właściwy organ celny.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpoznawanej sprawy należy uznać, że opisane przez Państwa przemieszczenie przetworzonych towarów z Polski do Wielkiej Brytanii nie stanowi dla Państwa eksportu towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy.

Z wniosku wynika, że przetworzony towar (gotowe swetry, sukienki, szaliki) wysłany jest z Bułgarii do Polski a następnie jest wysłany do spółki macierzystej do Wielkiej Brytanii. Odprawa eksportowa dokonywana jest w Polsce za pośrednictwem polskiego oddziału. Przy czym jak Państwo wskazujecie „nie ma przeniesienia własności”. Zatem wywóz przetworzonych towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej nie następuje w wyniku transakcji dostawy towarów w ramach, której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, ale w wyniku przesunięcia towarów pomiędzy magazynem oddziału w Polsce a spółka macierzystą w Wielkiej Brytanii. Tym samym, pomimo że przetworzony towar jest wywożony z Polski na terytorium państwa trzeciego (Wielka Brytania) i w Polsce dokonywana jest odprawa eksportowa, analizowana transakcja nie stanowi dla Państwa eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy – ponieważ w tym konkretnym przypadku wywóz poza terytorium Unii Europejskiej nie następuje w wyniku przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W konsekwencji, przemieszczenie przetworzonych produktów z oddziału w Polsce na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce jako eksport towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 2 pkt 8 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania 3, z którego wynika, że nie jesteście zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku VAT z tytułu eksportu towarów, w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Polski do spółki do Wielkiej Brytanii jest prawidłowe.

Jednocześnie wyjaśniamy, że w wyniku uzupełnienia wniosku – zarówno pytanie oznaczone w pierwotnym wniosku nr 3 jak i pytanie nr 4, dotyczą obowiązku rozliczenia przez Państwa podatku od towarów i usług z tytułu eksportu towarów na terytorium Polski w związku z przemieszczeniem przetworzonego towaru (gotowych swetrów, sukienek, szalików) z Polski (pytanie 3)/z magazynu oddziału w Polsce (pytanie 4) do spółki do Wielkiej Brytanii. W związku z tym nie udzielamy odpowiedzi na pytanie 4, gdyż rozstrzygnięcie dotyczące pytania 3 jest analogiczne w odniesieniu do pytania nr 4.

Ad. 5

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia czy macie obowiązek wystawiać noty korygujące do otrzymanych faktur, na których został ujęty polski adres lub w miejscu kodu pocztowego są wpisane zera.

Z wniosku wynika, że Państwo - spółka z Wielkiej Brytanii (Szkocji) utworzyliście w Polsce oddział. Oddział jest zarejestrowany jako płatnik ZUS i płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, otrzymał inny numer NIP. Państwa spółka jako oddział spółki zagranicznej jest zarejestrowana w KRS, GUS i ZUS pod polskim adresem. Dane adresowe oddziału są często mylnie wpisywane na fakturach – dotyczy to zarówno faktur dokumentujących nabycia krajowe (np. artykuły do pakowania, biurowe, usługi kurierskie) jak i nabycia od firm zagranicznych. Z powodu ograniczeń systemów komputerowych, podmioty krajowe nie mogą wpisać na fakturze adresu bez polskiego kodu pocztowego w związku z czym wpisują same zera (`(...)`) (…), (…), 00-000 (`(...)`), NIP (`(...)`). Z kolei w przypadku zakupu usług telefonii komórkowej system nie przyjmował adresu innego niż polski – dane zostały wprowadzone z KRS oddziału i dodatkowo dołączono potwierdzenie nadania numeru NIP dla celów VAT (jest nazwa i adres brytyjski). Konieczne było wystawienie not do faktur które wskazywały następujące dane: (`(...)`) Sp. z o.o. Oddział w Polsce, ul. (`(...)`), (`(...)`) (`(...)`), NIP (`(...)`). W przypadku dostawców zagranicznych na fakturach wskazywane są dwa adresy.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 470), zwanej dalej UPZ.

W myśl art. 3 pkt 4 UPZ:

Oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Stosownie do przepisu art. 19 pkt 1 UPZ:

Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych regulacji prawnych, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, a tym samym nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank, sygn. C-210/04, Trybunał stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki (będącej nierezydentem), do której należy (…) pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Tak więc spółkę oraz jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).

Z cytowanych przepisów wynika, że podmiot który wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury. Faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać m.in. dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy, określone w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. nazwę podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Z kolei według art. 106k ust. 1 ustawy:

Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

W myśl art. 106k ust. 2 ustawy:

Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Zatem, w sytuacji, gdy na fakturze otrzymanej od dostawcy towaru występują pomyłki w nazwie podatnika, danych adresowych bądź numerze identyfikacji podatkowej, wówczas nabywca może wystawić notę korygującą, którą skoryguje błędne dane widniejące na otrzymanej fakturze.

Należy również zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2022 r. poz. 166), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o NIP:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP:

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP:

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP:

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Trzeba podkreślić, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z art. 11 ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując, identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków, odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

W świetle powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jesteście Państwo jako spółka macierzysta. Państwo jesteście zobowiązani do podawania na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem.

Przy tym, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie jej wszystkich elementów. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas gdy odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, że prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać nazwę spółki macierzystej z jej danymi i numerem NIP. Dodatkowo, w celu łatwiejszej identyfikacji, oprócz danych identyfikacyjnych spółki macierzystej, faktury mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres). Przy tym, jak wskazuje cytowany art. 19 pkt 1 UPZ, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”. Natomiast w odniesieniu do adresu jaki w tym przypadku powinien znajdować się na fakturze należy przyjąć, iż wystawiona faktura zasadniczo powinna zawierać adres podmiotu zagranicznego, który może zostać uzupełniony o adres jego oddziału w Polsce. Niemniej jednak, z uwagi na fakt, iż ww. przepisy nie zawężają adresów podawanych w fakturze wyłącznie do adresów siedziby, w przypadku gdy na otrzymanych przez przedsiębiorcę zagranicznego fakturach wskazano (zgodnie z ww. art. 19 pkt 1 UPZ) pełną nazwę przedsiębiorcy zagranicznego z dopiskiem „oddział w Polsce” oraz numer identyfikacyjny podatkowej tego przedsiębiorcy nadany na potrzeby dokonywania rozliczeń podatkowych w Polsce, wskazanie jedynie adresu oddziału bez wskazania adresu siedziby przedsiębiorcy zagranicznego, należy uznać za wystarczające, aby faktury te spełniały wymogi określone w art. 106e ustawy. W takiej sytuacji bowiem możliwa jest identyfikacja podmiotu otrzymującego faktury - jego nazwa, numer identyfikacji podatkowej dla celów VAT oraz adres prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce za pośrednictwem oddziału. W takim przypadku nie może być mowy o braku możliwości powiązania adresu oddziału z nazwą i numerem VAT spółki macierzystej. Jak już wskazano, na gruncie podatku VAT spółka macierzysta i jej oddział stanowią jednego podatnika. Oznacza to, że mimo iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Wskazujecie Państwo, że faktura wystawiona przez kontrahentów zagranicznych zawiera dwa adresy, tj. polski i brytyjski. Z kolei faktura wystawiona przez podmiot krajowy zawiera następujące dane: (`(...)`), (…), 00-000 (`(...)`), NIP (`(...)`). Z przedstawionych informacji wynika, że faktura wystawiona przez krajowych dostawców zawiera zagraniczny adres Spółki, w tym zagraniczny kod pocztowy (…). Skoro polscy dostawcy nie wskazują na fakturze polskiego adresu pocztowego Spółki, nie muszą podawać polskiego kodu pocztowego. Należy więc przyjąć, że wskazanie na fakturze brytyjskiego adresu pocztowego Spółki, w tym brytyjskiego kodu pocztowego i zer w miejscu polskiego kodu pocztowego (00-000) nie stanowi o wadliwości tej faktury.

Tym samym, w przypadku gdy krajowy dostawca wystawi fakturę, w której wskaże polski adres nie macie Państwo obowiązku wystawić noty korygującej. Nie macie Państwo również obowiązku wystawiać not korygujących do faktur wystawionych przez podmiot krajowy zawierających brytyjski adres (z brytyjskim kodem pocztowym) oraz zera w miejscu przeznaczonym na kod pocztowy. Powyższe dotyczy również faktur spełniających warunki z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, wystawionych przez dostawcę zagranicznego.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania 5 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).