Zgodnie z interpretacją organu, Spółka X GmbH & Co. KG z siedzibą w Niemczech nie dysponuje stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, mimo zawarcia umowy z A. Sp. z o.o. na świadczenie kompleksowych usług magazynowych. Organ wskazał, że Spółka nie ma w Polsce odpowiedniej struktury personalnej i technicznej, co uniemożliwia jej odbiór i wykorzystanie usług świadczonych w Polsce na własne potrzeby. Dodatkowo, usługi magazynowe świadczone przez A. Sp. z o.o. na rzecz Spółki nie zostały zakwalifikowane jako usługi związane z nieruchomościami, co oznacza, że miejsce świadczenia tych usług znajduje się w Niemczech, w siedzibie Spółki. W związku z tym Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez A. Sp. z o.o. za te usługi.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
16 listopada 2021 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 marca 2022 r. (wpływ 1 marca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
X. GmbH & Co. KG (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) z siedzibą w (…) (Niemcy) w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi i zarządza siecią sklepów odzieżowych w Niemczech. Spółka prowadzi tę działalność jako członek Grupy, której podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna odzieży w sieciach handlowych i domach towarowych na terenie całej Europy. Towary sprzedawane są również w ramach handlu e-commerce (wyłącznie przez X. GmbH & Co KG).
Działalność detaliczna Spółki offline (poprzez tradycyjne sklepy stacjonarne) prowadzona jest poza granicami Polski, natomiast działalność online (sprzedaż na odległość w ramach kanału e-commerce) odbywa się w różnych krajach Unii Europejskiej, w tym w Polsce, oraz w Szwajcarii.
Wszelkie decyzje biznesowe dotyczące powyższej działalności podejmowane są w Niemczech, gdzie znajduje się centrum zarządzania Wnioskodawcy.
Spółka jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT (podatek od towarów i usług) (do niedawna miała status spółki zagranicznej; ostatnio zostało złożone zgłoszenia aktualizacyjne wskazujące adres miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka jest zarejestrowana również w kilku innych krajach UE) oraz uzyskała polski numer identyfikacji podatkowej.
Spółka zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej w celu wsparcia tzw. „Strategii Online” całej grupy, tj. rozwoju sprzedaży towarów przez Internet. Pozwoli to na zwiększenie i zdynamizowanie sprzedaży internetowej Wnioskodawcy w kraju i za granicą. Dzięki zwiększeniu zakresu działalności Spółki w Polsce towar nie będzie już musiał być jak dotychczas wysyłany do klientów z Niemiec (z L.), ale będzie mógł być dostarczany również prosto z magazynów w (…) i (…) do klientów polskich i zagranicznych.
Sprzedaż poprzez placówki stacjonarne na terenie Polski będzie, tak jak dotychczas, prowadzona wyłącznie przez inny podmiot z grupy X, tj. Y sp. z o.o. z siedzibą w (…).
W celu realizacji swoich zadań i zwiększenia zakresu działania e-commerce Spółka nawiązała współpracę z podmiotami zewnętrznymi, niepowiązanymi ani ze Spółką, ani z żadnym innym podmiotem z grupy X. W szczególności Spółka zleciła zewnętrznemu dostawcy usług A. Sp. z o.o. (dalej: A.) część funkcji związanych z utrzymaniem i prowadzeniem magazynów w Polsce.
A. będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi związane z jej działalnością online. W związku z tymi usługami Spółka będzie miała prawo do korzystania z magazynów użytkowanych przez A., znajdujących się na terenie Polski, w (…) (magazyn podstawowy) oraz (…) (magazyn zwrotny; dalej obydwa łącznie jako: Magazyn).
W związku z korzystaniem z Magazynu i z usług A. na rzecz Spółki będą świadczone następujące usługi:
· usługa tzw. fulfilment, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonaniu usługi magazynowania zapasów oraz obsługi zwrotów,
· magazynowanie, zarządzanie zapasami,
· obsługa zwrotów,
· zapewnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami funkcjonowania sklepów internetowych,
· tworzenie i obsługa interfejsów zgodnie ze specyfikacjami Spółki, spełniających wymogi związane z funkcjonowaniem sklepów internetowych,
· zapewnienie infrastruktury informatycznej,
· zapewnienie obsługi klienta (infolinia),
· raportowanie, analizy.
W szczególności, A. zapewnia aktywa i personel dla działań w zakresie sprzedaży e-commerce w Magazynie. Dodatkowo zapewnia przetwarzanie zamówień klientów, usługi zarządzania zamówieniami, usługę magazynowania zapasów oraz usługi obsługi zwrotów w Polsce w wyżej wymienionych lokalizacjach Magazynu (tj. (…) i (…)).
Umowa z A. została zawarta na czas nieokreślony i dotyczy ściśle zdefiniowanych lokalizacji ((…) i (…)), w których jest prowadzony Magazyn.
Towary, które znajdują się w Magazynie, pozostają własnością Spółki na każdym etapie procesu sprzedaży, do momentu ostatecznego przeniesienia własności towaru na klienta. Wnioskodawca nie będzie posiadał własnych pomieszczeń w Magazynie, nie utrzymuje też w Magazynie własnego personelu.
A. prowadzi i utrzymuje na własny koszt i ryzyko Magazyn, który gwarantuje właściwe tymczasowe przechowywanie towarów oferowanych w sklepach internetowych, zgodnie z minimalnymi standardami określonymi przez Spółkę, ale co najmniej zgodnie ze standardami branżowymi. Jeśli Magazyn nie jest wykorzystywany wyłącznie dla przechowywania i utrzymywania towarów Wnioskodawcy, A. jest w obowiązku składować towary Wnioskodawcy oddzielnie, jak również ma obowiązek wyraźnie oznaczyć je jako należące do Wnioskodawcy. Wnioskodawca może w każdej chwili uzyskać dostęp do towaru.
Spółka nie posiada i nie będzie posiadać w Polsce pracowników ani współpracowników, którzy byliby zatrudnieni w związku z czynnościami podejmowanymi w Magazynie. Natomiast pracowników do obsługi Magazynu i wykonywania umówionych usług zapewnia A.
Magazyn został już uruchomiony i funkcjonuje od 15 października 2021 r. Na ten moment nie pracuje on w pełnej przepustowości, funkcjonowanie magazynu w pełnym zakresie oraz pełnej planowanej zdolności do świadczenia usługi ma być osiągnięte do 31 stycznia 2022 roku.
Wnioskodawca, w związku z prowadzeniem działalności z wykorzystaniem Magazynu, nie będzie podejmował żadnych decyzji w Polsce, nie będzie zawierał żadnych umów na terenie Magazynu i nie będzie miał tam żadnego stałego przedstawiciela.
Towary będą wysyłane przez Spółkę z Niemiec do Magazynu w ramach dostaw nietransakcyjnych, tj. przepływ towarów następować będzie w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W tej sytuacji wystąpi w Polsce dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w formie przesunięcia międzymagazynowego, o którym mowa w art. 11 ustawy o VAT. Towary będą przesyłane do Magazynu celem ich dalszej sprzedaży e-commerce w Polsce i na terenie całej Unii Europejskiej.
W omawianym przypadku nie będzie stosowana procedura magazynu call-off stock uregulowana w dziale II, rozdziale 3a ustawy o VAT.
Towar znajdujący się w Magazynie w Polsce może być również wysłany do magazynu Spółki w (…) w Niemczech, w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Taka transakcja wewnątrzwspólnotowa będzie stanowiła dostawę nietransakcyjną w ramach działalności Spółki. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Niemczech zostanie odpowiednio rozpoznane w oparciu o przepisy prawa niemieckiego.
Towar znajdujący się w Magazynie w Polsce, prowadzonym przez A., będzie wykorzystywany do umożliwienia sprzedaży internetowej na rzecz konsumentów mających siedzibę w Polsce albo w innych krajach europejskich. Kontrahentami są co do zasady osoby fizyczne, będące konsumentami końcowymi. Innymi słowy, z Magazynu prowadzonego przez A. nie będzie realizowana co do zasady sprzedaż na rzecz podmiotów występujących jako podatnicy VAT w ramach tej transakcji. A., na podstawie podpisanej umowy, będzie również obsługiwało zwroty sprzedanych towarów, dokonywane przez polskich konsumentów, jak również konsumentów zagranicznych. Zwroty te będą kierowane przez konsumentów do Magazynu zlokalizowanego w (…). Wszelkie usługi związane z obsługą zwrotów będą świadczone przez A., na podstawie podpisanej umowy, z wykorzystaniem Magazynu. Magazyn obsługujący zwroty znajduje się w (…), w odległości kilku kilometrów od głównego Magazynu A. w (…), z którego wysyłane są towary do konsumentów. Towary po ich zwrocie i przygotowaniu do dalszej odsprzedaży będą przekazywane do głównego Magazynu w (…) lub przekazywane do magazynu w (…) w Niemczech. Wszystkie wyżej opisane transakcje, tj.: wewnątrzwspólnotowe przemieszczenia nietransakcyjne pomiędzy Magazynem a magazynem w (…), sprzedaż internetowa do konsumentów w Polsce lub za granicą, zwroty towarów – będą rozliczane przez Spółkę w ramach miesięcznej deklaracji VAT, z zastosowaniem numeru VAT nadanego Spółce w Polsce.
W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwości:
Zarówno kwestia zakładu podatkowego, jak i miejsca stałego prowadzenia działalności gospodarczej, będą miały wpływ na rozliczenia podatkowe Wnioskodawcy.
W odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania wskazali Państwo następująco:
X. GmbH & Co. KG z siedzibą w (…) (Niemcy) w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi i zarządza siecią sklepów odzieżowych w Niemczech. Spółka prowadzi tę działalność jako członek Grupy X, której podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna odzieży w sieciach handlowych i domach towarowych na terenie całej Europy. Towary sprzedawane są również w ramach handlu e-commerce (wyłącznie przez X GmbH & Co KG w (…)).
Spółka w kraju siedziby (Niemcy) nie ogranicza się tylko do posiadania biur, prowadzi pełną działalność w zakresie zarządzania siecią sklepów odzieżowych. Posiada tam również magazyny, z których towary dostarczane są również do magazynu w (…) (Magazyn w (…) odbiera towary od stron trzecich z (…) w Niemczech i (…) w Niemczech). Dotychczas na potrzeby działalności e-commerce towary na całą Europę były rozsyłane tylko z magazynów niemieckich. W miejscu siedziby podejmowane są wszelkie czynności decyzyjne i tam ma miejsce pełne zarządzanie spółką.
Jak wskazano we Wniosku, Spółka nie posiada i nie będzie posiadać w Polsce pracowników ani współpracowników, którzy byliby zatrudnieni w związku z czynnościami podejmowanymi w Magazynie.
Natomiast pracowników do obsługi magazynu w (…) (magazyn podstawowy) oraz (…) (magazyn zwrotny; dalej obydwa łącznie jako: Magazyn) i wykonywania umówionych usług zapewnia A. sp. z o.o. (dalej: A.).
Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we Wniosku, towary są wysyłane przez Spółkę z Niemiec do Magazynu w ramach dostaw nietransakcyjnych, tj. przepływ towarów następować będzie w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W tej sytuacji wystąpi w Polsce dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w formie przesunięcia międzymagazynowego, o którym mowa w art. 11 ustawy o VAT (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: ustawa o VAT). Towary są przesyłane do Magazynu celem ich dalszej sprzedaży e-commerce w Polsce i na terenie całej Unii Europejskiej.
Ponadto towar znajdujący się w Magazynie w Polsce może być również wysłany do magazynu Spółki w (…) w Niemczech (w celu zrównoważenia zapasów w poszczególnych magazynach w sposób poprawiający obsługę klienta) w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Taka transakcja wewnątrzwspólnotowa będzie stanowiła dostawę nietransakcyjną w ramach działalności Spółki. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Niemczech zostanie odpowiednio rozpoznane w oparciu o przepisy prawa niemieckiego.
A. będzie odpowiadać za magazynowanie przysłanego ówcześnie towaru, pakowanie, a następnie wysyłkę do klientów indywidualnych.
Spółka nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/ rzeczowymi A. Jak wskazano we Wniosku, A. jest zewnętrznym (niepowiązanym ze Spółką oraz z innymi spółkami z grupy X) dostawcą usług Spółki, który wykonuje funkcje związane z utrzymaniem i prowadzeniem Magazynów (szczegółowy zakres usług wynikający z umowy Spółka przedstawiła w stanie faktycznym Wniosku). Spółka zatem nie ma wpływu na kontrolę zasobami technicznymi/ rzeczowymi A. – jest odbiorcą usług świadczonych przez A.
Spółka nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi Ar. Jak wskazano we Wniosku, A. jest zewnętrznym (niepowiązanym ze Spółką oraz z innymi spółkami z grupy X) dostawcą usług Spółki, który wykonuje funkcje związane z utrzymaniem i prowadzeniem Magazynów (szczegółowy zakres usług wynikający z umowy Spółka przedstawiła w stanie faktycznym Wniosku). Spółka zatem nie ma wpływu na kontrolę zasobami osobowymi A. – jest odbiorcą usług świadczonych przez A.
Spółka nie ma wpływu na ilość wykorzystywanych zasobów przez A. Jak wskazano we Wniosku, A. jest zewnętrznym (niepowiązanym ze Spółką oraz z innymi spółkami z grupy X) dostawcą usług Spółki, który wykonuje funkcje związane z utrzymaniem i prowadzeniem Magazynów (szczegółowy zakres usług wynikający z umowy Spółka przedstawiła w stanie faktycznym Wniosku). A. prowadzi i utrzymuje na własny koszt i ryzyko Magazyn, który gwarantuje właściwe tymczasowe przechowywanie towarów oferowanych w sklepach internetowych, zgodnie z minimalnymi standardami określonymi przez Spółkę, ale co najmniej zgodnie ze standardami branżowymi. Jeśli Magazyn nie jest wykorzystywany wyłącznie dla przechowywania i utrzymywania towarów Wnioskodawcy, A. jest w obowiązku składować towary Wnioskodawcy oddzielnie, jak również ma obowiązek wyraźnie oznaczyć je jako należące do Wnioskodawcy. Spółka, zatem nie ma wpływu na ilość wykorzystywanych zasobów przez A. – w dużej mierze wykorzystanie to zależy od ilości/ zapotrzebowania towarów (wielkość sprzedaży w danym miesiącu) nabywanych przez klientów Spółki.
Wnioskodawca nie ma wpływu na zasoby osobowe A. wykorzystywane do świadczenia kompleksowej usługi. A. jako dostawca usług sam decyduje ilu pracowników powinien zatrudniać, aby prawidłowo wykonywać świadczone usługi związane z pracą w Magazynie. Na podstawie istniejącej umowy o świadczenie usług między X GmbH & Co. KG a A., A. jest zobowiązane do świadczenia usług określonych w umowie i samodzielnie określa czynniki nakładów (personel, zasoby, aktywa itp.).
Świadczone usługi w ramach umowy zawartej z A. są realizowane na podstawie zgodnych postanowień stron (Spółki i A.) zawartych w przedmiotowej umowie.
Okres przez jaki towary są przechowywane w magazynie jest warunkowany przez zgłoszenie zapotrzebowania konsumentów na dany towar (odzież). Wnioskodawca może zażądać od A. przeniesienia towarów do innego magazynu w celu lepszego zaspokojenia nieoczekiwanych sezonowych i regionalnych wahań w popycie konsumentów.
A. jako grupa wyspecjalizowanych podmiotów działa również na rzecz innych podmiotów, nie tylko na rzecz Spółki
Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski przedstawicieli ani handlowców zajmujących się pozyskiwaniem klientów. Towar w handlu elektronicznym - będący przedmiotem niniejszej sprawy – jest oferowany przez X GmbH & Co. KG za pośrednictwem jej własnych lokalnych sklepów internetowych.
Spółka nie posiada, ani nie udostępnia innemu podmiotowi na terytorium Polski zasobów technicznych/urządzeń/maszyn.
Jak wskazano we Wniosku:
„A. będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi związane z jej działalnością online. W związku z tymi usługami Spółka będzie miała prawo do korzystania z magazynów użytkowanych przez A., znajdujących się na terenie Polski. W związku z korzystaniem z Magazynu i z usług A. na rzecz Spółki będą świadczone następujące usługi:
· usługa tzw. fulfilment, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonaniu usługi magazynowania zapasów oraz obsługi zwrotów,
· magazynowanie, zarządzanie zapasami,
· obsługa zwrotów,
· zapewnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami funkcjonowania sklepów internetowych,
· tworzenie i obsługa interfejsów zgodnie ze specyfikacjami Spółki, spełniających wymogi związane z funkcjonowaniem sklepów internetowych,
· zapewnienie infrastruktury informatycznej,
· zapewnienie obsługi klienta (infolinia),
· raportowanie, analizy.”
Jak Spółka wskazała w treści wniosku, A. w szczególności zapewnia aktywa i personel dla działań w zakresie sprzedaży e-commerce w Magazynie aby uzgodnione w umowie usługi mogły być świadczone na rzecz X GmbH & Co. KG. Dodatkowo A. zapewnia przetwarzanie zamówień klientów, usługi zarządzania zamówieniami, usługę magazynowania zapasów oraz usługi obsługi zwrotów w Polsce w ściśle określonych lokalizacjach, tj. w Magazynach ((…) i (…)).
Spółka wskazuje, że zgodnie z istotą interpretacji indywidualnej, to Organ powinien wyrazić swoje stanowisko dotyczące kwalifikacji podatkowej, jakie Spółka przedstawiła we Wniosku – Spółka bowiem przedstawiła we Wniosku i odpowiedzi na pytanie nr 12 niniejszej odpowiedzi na wezwanie Organu usługi świadczone przez A. i postawiła pytanie, czy Spółka posiada i będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i przepisów Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011, Dz. U. UE. L.2011.77.1 z dnia 15 marca 2011 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, i w związku z tym będzie mogła odliczyć naliczony podatek VAT wynikający z faktur za usługi świadczone do tego stałego miejsca prowadzenia działalności, jeżeli spełnione będą pozostałe warunki do odliczenia VAT. Jednocześnie we wniosku wyraźnie Spółka zajęła, w stosownym miejscu formularza, własne stanowisko w tym zakresie: „Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka posiada i będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i przepisów Rozporządzenia Wykonawczego, i w związku z tym będzie mogła odliczyć naliczony podatek VAT wynikający z faktur za usługi świadczone do tego stałego miejsca prowadzenia działalności, jeżeli spełnione będą pozostałe warunki do odliczenia VAT.”
Spółka nie dysponuje bardziej precyzyjnym opisem usług, a ocena zacytowanego stanowiska Wnioskodawcy sprowadza się w istocie do odpowiedzi na pytanie czy stosuje się ww. przepisy ustawy o VAT. Przepisy te są przedmiotem interpretacji, a więc czy się je stosuje to element oceny prawnej, a nie stanu faktycznego, a więc nie może być przedmiotem wezwania do uzupełnienia wniosku o interpretację.
Ponadto, na potwierdzenie powyższego Spółka wskazuje stanowisko przedstawione w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 22 grudnia 2021 r. (sygn. akt I SA/Op 523/21):
„Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Interpretacja zawiera bowiem ocenę możliwości zastosowania konkretnych przepisów w relacji do indywidualnych ze swej istoty okoliczności zaistniałego bądź przewidywanego przez jednostkowy podmiot stanu faktycznego, dotyczącego jego spraw podatkowych. Wydanie interpretacji jest więc załatwieniem zapytania prawnego określonego wnioskodawcy, który może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej”. „(`(...)`) Przy czym wątpliwości usuwane w trybie wezwania do usunięcie braków formalnych mogą dotyczyć wyłącznie stanu faktycznego, a nie jego oceny prawnej. Nadto wbrew stanowisku organu dokonanie oceny / ustalenia, czy zastrzeżenia dokonane w umowie, czy też w OWU jest wystarczające do spełnienia warunku z art. 16 ust. 1 pkt 59 lit. b ustawy o podatku od osób prawnych, nie jest zawsze jednoznaczne z koniecznością dokonania interpretacji zdarzenia przyszłego. Przyporządkowanie danego stanu prawnego pod konkretną normę prawną, inaczej przyporządkowania określonego stanu faktycznego do konkretnej normy prawnej, jest bowiem zasadniczym elementem procesu interpretacyjnego polegającego na subsumpcji określonych okoliczności o charakterze faktycznym do konkretnej normy prawnej”.
Usługi odnośnie których dotyczy pytanie nr 3 przedstawione we Wniosku Spółka szczegółowo przedstawiła w stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym we Wniosku oraz odpowiedzi na pytanie nr 12 niniejszej odpowiedzi na wezwanie Organu. Istotą odpowiedzi na to pytanie jest określenie, czy Spółce te usługi będą generowały dla Spółki VAT naliczony do odliczenia z uwagi na ich opodatkowanie w Polsce jako usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT.
Nie są przedmiotem wątpliwości Spółki kwestie związane z zakwalifikowaniem tych usług do usług związanych z nieruchomościami. Zgodnie bowiem z art. 28e ustawy o VAT, aby usługa uznana została za związaną z nieruchomością muszą być spełnione następujące kryteria:
a) usługa związana być musi z konkretną, indywidualnie oznaczoną nieruchomością,
b) pomiędzy świadczeniem a ową indywidualnie określoną nieruchomością musi istnieć bezpośredni związek, przejawiający się w tym, że usługa nie mogłaby być świadczona bez tej nieruchomości.
Natomiast w stanie faktycznym Wnioskodawcy/ zdarzeniu przyszłym występują kluczowe ważne elementy pozwalające na uznanie tych usług za związane z nieruchomościami, tj.:
‒ niemożliwość wykonywania usług bez nieruchomości, jakimi są magazyny w (…) i (…) (Magazyn),
‒ oddanie Wnioskodawcy albo całej powierzchni magazynowej w danej hali magazynowej do dyspozycji albo ściśle wydzielonej powierzchni, jeżeli usługi magazynowe będą świadczone w danej hali również na rzecz innych podmiotów niż Wnioskodawca,
‒ zapewnienie Spółce dostępu (na prośbę) do miejsca magazynowania jej towarów,
‒ zainteresowanie Spółki wyłącznie całym kompleksem usług A., obejmującym nie tylko wynajem powierzchni, ale również wszelkie inne opisane powyżej świadczenia, jako kompleksowa usługa magazynowo-logistyczna,
‒ zapewnienie przez A. personelu koniecznego do świadczenia kompleksowej usługi.
Także w tym przypadku we Wniosku zawarto własne stanowisko Spółki: „Zdaniem Wnioskodawcy usługi nabywane od A. będą generowały dla Spółki VAT naliczony do odliczenia z uwagi na ich opodatkowanie w Polsce jako usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT” i to zadaniem Organu wydającego interpretację jest jego ocena, ergo odpowiedź na postawione w wezwaniu pytanie.
a. czy pytanie oznaczone nr 3 dotyczy sytuacji, w której A. świadczy na rzecz Państwa Spółki jedną kompleksową usługę magazynowania w Magazynie w (…) czy też świadczy szereg odrębnych usług będących przedmiotem zapytania,
A. na rzecz Wnioskodawcy świadczy jedną kompleksową usługę magazynowania w Magazynach ((…) i (…)), w której mieszczą się poszczególne czynności, które Spółka szczegółowo przedstawiła we Wniosku.
b. jeżeli A. świadczy na rzecz Państwa Spółki jedną kompleksową usługę magazynowania w Magazynie w (…) należało wskazać, jakie konkretnie usługi/świadczenia wchodzą w skład kompleksowej usługi,
Spółka ponownie wskazuje, jakie usługi mieszczą się w ramach kompleksowej usługi magazynowania świadczonej przez A.
A. będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi związane z jej działalnością internetową. W związku z tymi usługami, A. korzysta ze swoich magazynów (obok innych czynników wytwórczych, takich jak pracownicy A., itp.) znajdujących się w Polsce, w (…)(magazyn główny) i (…) (magazyn zwrotny), w celu świadczenia usług określonych w umowie na rzecz Spółki.
W związku z korzystaniem z Magazynu i z usług A. na rzecz Spółki będą świadczone następujące usługi:
· usługa tzw. fulfilment, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonaniu usługi magazynowania zapasów oraz obsługi zwrotów,
· magazynowanie, zarządzanie zapasami,
· obsługa zwrotów,
· zapewnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami funkcjonowania sklepów internetowych,
Wyżej wymienione usługi są świadczone przez A. Sp. z o.o., natomiast usługi wymienione poniżej są świadczone przez niemiecką spółkę B:
· tworzenie i obsługa interfejsów zgodnie ze specyfikacjami Spółki, spełniających wymogi związane z funkcjonowaniem sklepów internetowych,
· zapewnienie infrastruktury informatycznej,
· zapewnienie obsługi klienta (infolinia),
· raportowanie, analizy.
c. czy poszczególne świadczenia składające się na kompleksową usługę magazynowania w Magazynie w (…) świadczone przez A. na rzecz Państwa Spółki są ze sobą tak blisko związane, że w obiektywny sposób tworzą niepodzielną usługę, której podział byłby sztuczny,
Usługa świadczona przez A. ma charakter usługi kompleksowej. Można wyróżnić usługę główną oraz usługi poboczne, bez których nie może funkcjonować usługa główna, w konsekwencji tworzy się jedna niepodzielna usługa.
Właśnie ten pakiet usług jest przedmiotem zainteresowania Spółki (Spółka nie jest zainteresowana współpracą z różnymi dostawcami usług - i właśnie dlatego zawarła ona umowę z jednym dostawcą usług, którym jest A., odpowiedzialnym za świadczenie całego pakietu usług na jej rzecz). W przyszłości Wnioskodawca może zdecydować się na pozyskiwanie usług podobnych do tych świadczonych przez A. od innych usługodawców niż A.
d. czy między świadczeniami wchodzącymi w skład kompleksowej usługi magazynowania w Magazynie w (…), świadczonej na rzecz Państwa Spółki, istnieje jakaś zależność jeśli tak, należało wskazać na czym ona polega,
Spółka wskazuje, że może zaistnieć pewna logiczna współzależność między np. własnością aktywów (magazynu/ sprzętu logistycznego) a jego obsługą (przez personel), ale nie jest to warunek konieczny - różni dostawcy usług magazynowych mogą mieć różne modele biznesowe. Dla Spółki nie jest to jednak istotne - Spółka jest zainteresowana posiadaniem jednego partnera biznesowego, który może świadczyć cały pakiet usług, którymi Wnioskodawca jest zainteresowany. A. jest dostawcą usług, który umownie zgodził się świadczyć taki pakiet usług na rzecz Spółki.
e. czy inne usługi świadczone wraz usługą magazynowania w Magazynie w (…) same w sobie nie stanowią celu, ale środek lepszego korzystania z tej usługi,
Zdaniem Spółki cztery poniższe punkty (oraz wskazane w pkt 12 i 14b) niniejszej odpowiedzi na wezwanie i we Wniosku) stanowią bezwzględną przesłankę do wypełnienia zobowiązań umowy:
· tzw. usługa realizacji, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonywaniu usługi przechowywania zapasów oraz obsłudze zwrotów,
· magazynowanie, zarządzanie zapasami,
· obsłudze zwrotów,
· udostępnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami sklepów internetowych.
Zdaniem Spółki mylące jest postrzeganie samego przechowywania towarów jako „usługi głównej”, podczas gdy pozostałe punkty mają jedynie charakter pomocniczy. Wnioskodawca uznaje powyższe usługi za równorzędne, które są niezbędne do realizacji pakietu usług, które A. świadczy na rzecz X GmbH & Co. KG, (…).
f. co konkretnie jest intencją (celem) nabycia przez Państwa Spółkę (jakiego świadczenia Państwo oczekujecie w Magazynie w (…))
Celem zakupu usług od A. jest umożliwienie rozszerzenia działalności internetowej Spółki.
Świadczenie tych usług poprawia również - ale nie tylko - dostawy do polskich konsumentów poprzez skrócenie (przyspieszenie) dostawy danych towarów do poszczególnych konsumentów. Ponadto zwiększony popyt ze strony klientów internetowych (tzn. większe wolumeny) jest zaspokajany z pomocą A., które jest wyspecjalizowanym dostawcą usług w tej dziedzinie.
g. czy pytanie oznaczone nr 3 dotyczy sytuacji, w której A. świadczy na rzecz Państwa Spółki jedną kompleksową usługę magazynowania w Magazynie w (…), czy też świadczy szereg odrębnych usług będących przedmiotem zapytania,
A. na rzecz Wnioskodawcy świadczy jedną kompleksową usługę magazynowania w Magazynach ((…) i (…)), w której mieszczą się poszczególne czynności, które Spółka szczegółowo przedstawiła we Wniosku.
h. jeżeli A. realizuje na rzecz Państwa Spółki jedną kompleksową usługę magazynowania w Magazynie w (…) należało wskazać, jakie konkretnie usługi/świadczenia wchodzą w skład kompleksowej usługi,
Spółka ponownie wskazuje, jakie usługi mieszczą się w ramach kompleksowej usługi magazynowania świadczonej przez A.
A. będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi związane z jej działalnością internetową. W związku z tymi usługami, A. korzysta ze swoich magazynów (obok innych czynników wytwórczych, takich jak pracownicy A., itp.) znajdujących się w Polsce, w (…) (magazyn główny) i (…) (magazyn zwrotny), w celu świadczenia usług określonych w umowie na rzecz Spółki.
W związku z korzystaniem z Magazynu i z usług A. na rzecz Spółki będą świadczone następujące usługi:
· usługa tzw. fulfilment, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonaniu usługi magazynowania zapasów oraz obsługi zwrotów,
· magazynowanie, zarządzanie zapasami,
· obsługa zwrotów,
·zapewnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami funkcjonowania sklepów internetowych,
Wyżej wymienione usługi są świadczone przez A. Sp. z o.o., natomiast usługi wymienione poniżej są świadczone przez niemiecką spółkę B:
· tworzenie i obsługa interfejsów zgodnie ze specyfikacjami Spółki, spełniających wymogi związane z funkcjonowaniem sklepów internetowych,
· zapewnienie infrastruktury informatycznej,
· zapewnienie obsługi klienta (infolinia),
· raportowanie, analizy.
i. czy poszczególne świadczenia składające się na kompleksową usługę magazynowania w Magazynie w (…) świadczone przez A. na rzecz Państwa Spółki są ze sobą tak blisko związane, że w obiektywny sposób tworzą niepodzielną usługę, której podział byłby sztuczny,
Usługa świadczona przez A. ma charakter usługi kompleksowej. Można wyróżnić usługę główną oraz usługi poboczne, bez których nie może funkcjonować usługa główna, w konsekwencji tworzy się jedna niepodzielna usługa.
Właśnie ten pakiet usług jest przedmiotem zainteresowania Spółki (Spółka nie jest zainteresowana współpracą z różnymi dostawcami usług - i właśnie dlatego zawarła ona umowę z jednym dostawcą usług, którym jest A., odpowiedzialnym za świadczenie całego pakietu usług na jej rzecz). W przyszłości Wnioskodawca może zdecydować się na pozyskiwanie usług podobnych do tych świadczonych przez A. od innych usługodawców niż A.
j. czy między świadczeniami wchodzącymi w skład kompleksowej usługi magazynowania w Magazynie w (…), świadczonej na rzecz Państwa Spółki, istnieje jakaś zależność jeśli tak, należało wskazać na czym ona polega,
Spółka wskazuje, że może zaistnieć pewna logiczna współzależność między np. własnością aktywów (magazynu/ sprzętu logistycznego) a jego obsługą (przez personel), ale nie jest to warunek konieczny - różni dostawcy usług magazynowych mogą mieć różne modele biznesowe. Dla Spółki nie jest to jednak istotne - Spółka jest zainteresowana posiadaniem jednego partnera biznesowego, który może świadczyć cały pakiet usług, którymi Wnioskodawca jest zainteresowany. A. jest dostawcą usług, który umownie zgodził się świadczyć taki pakiet usług na rzecz Spółki.
k. czy inne usługi świadczone wraz z usługą magazynowania w Magazynie w (…) same w sobie nie stanowią celu, ale środek lepszego korzystania z tej usługi,
Zdaniem Spółki cztery poniższe punkty (oraz wskazane w pkt 12 i 14b) niniejszej odpowiedzi na wezwanie i we Wniosku) stanowią bezwzględną przesłankę do wypełnienia zobowiązań umowy:
· tzw. usługa realizacji, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonywaniu usługi przechowywania zapasów oraz obsłudze zwrotów,
· magazynowanie, zarządzanie zapasami,
· obsłudze zwrotów,
· udostępnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami sklepów internetowych.
Zdaniem Spółki mylące jest postrzeganie samego przechowywania towarów jako „usługi głównej”, podczas gdy pozostałe punkty mają jedynie charakter pomocniczy. Wnioskodawca uznaje powyższe usługi za równorzędne, które są niezbędne do realizacji pakietu usług, które A. świadczy na rzecz X GmbH & Co. KG, (…).
l. co konkretnie jest intencją (celem) nabycia przez Państwa Spółkę (jakiego świadczenia Państwo oczekujecie w Magazynie w (…))
Celem zakupu usług od A. jest umożliwienie rozszerzenia działalności internetowej Spółki.
Świadczenie tych usług poprawia również - ale nie tylko - dostawy do polskich konsumentów poprzez skrócenie (przyspieszenie) dostawy danych towarów do poszczególnych konsumentów. Ponadto zwiększony popyt ze strony klientów internetowych (tzn. większe wolumeny) jest zaspokajany z pomocą A., które jest wyspecjalizowanym dostawcą usług w tej dziedzinie.
m. czy w ramach usług świadczonych przez A. w Magazynach w (…) i (…) przestrzeń, w której towary są przechowywane, jest określona, znana Państwa Spółce i przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb Państwa Spółki przez okres obowiązywania umowy,
Powierzchnie magazynowe w (…) i (…) umożliwiają A. świadczenie usług na rzecz X GmbH & Co. KG, ale - ponieważ jest to standardowy obiekt logistyczny - mogłyby być również wykorzystywane do świadczenia tego samego rodzaju usług na rzecz innych podmiotów, w przypadku np. rozwiązania umowy pomiędzy X GmbH & Co. KG a A.
Spółka wskazuje, że obecnie pomieszczenia te są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby towarów X GmbH & Co. KG. Powierzchnia magazynowa w Magazynach jest znana Spółce i jest przeznaczona wyłącznie na jej potrzeby.
n. czy Państwa Spółka posiada nieograniczony (swobodny) wstęp na teren Magazynów A., decydowania o rozmieszczeniu Państwa towarów oraz prawo do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są Państwa towary,
Spółka ma możliwość dostępu do Magazynów po uzgodnieniu tego z A. (swobodny dostęp 24/7 nie jest możliwy dla X GmbH & Co. KG). Spółka nie decyduje o rozmieszczeniu towarów i nie ma prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są towary Spółki.
o. czy w ramach świadczonej przez A. usługi Państwa Spółka decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej Państwa Spółce określonej przestrzeni,
Spółka nie decyduje o rozmieszczeniu towarów na przydzielonej przestrzeni.
p. w jaki sposób realizowane jest administrowanie/zarządzanie reklamacjami i zwrotami towarów (należy opisać w jaki sposób będzie przebiegać przyjmowanie zwrotów towarów oraz towarów podlegających reklamacji, gdzie i przez kogo towary te będą przechowywane, kto/jaki podmiot będzie rozpatrywał reklamacje/zwroty itd.).
Zwroty przyjmowane są w magazynie w (…). Towar jest następnie odpowiednio przygotowywany do ponownej sprzedaży, co oznacza, że zostanie on ponownie przydzielony do magazynów w (…) lub(…) (Niemcy). Reklamacje będą rozpatrywane przez B. (tj. B.). Logistyczna obsługa zwrotów obejmuje w szczególności:
· przyjmowanie dostarczonych zwrotów (realizowane przez A. Sp. z o.o.),
· właściwe przetwarzanie zwrotów w celu odsprzedaży innym klientom (realizowane przez A. Sp. z o.o.),
· zasilanie kont klientów (realizowane przez B.),
· przydzielanie przetworzonych zwrotów do magazynów wysyłkowych na podstawie kryteriów sortowania tzw. przełącznika zwrotów (realizowane przez A. Polska Sp. z o.o.),
· sortowanie zwrotów z powrotem do odpowiednich lokalizacji magazynowych i ponowne umieszczanie w magazynie (A. Sp. z o.o. dla (…) i B. dla (…)).
Wnioskodawca będzie odpowiednio informował A. o aktualnych wytycznych dotyczących zwrotów, które Spółka może w każdej chwili zmienić lub uzupełnić, o ile te zmiany lub uzupełnienia nie będą miały negatywnego wpływu na procesy i produktywność przetwarzania zwrotów lub dalsze procesy.
A. będzie również rozpatrywać reklamacje klientów zgodnie ze specyfikacją Spółki. W przypadku wątpliwości lub zgodnie z regulacjami wewnętrznymi Spółki, A. prześle skargi klientów do Wnioskodawcy w celu dokonania przeglądu technicznego w celu podjęcia decyzji. Skargi klientów muszą być natychmiast rozpatrywane przez A. Ponadto zgodnie z umową stron, A. musi zapewnić, że skargi klientów są rozpatrywane przez doświadczonych pracowników, którzy przeszli specjalne szkolenie w tym zakresie.
Pytania w zakresie podatku od towarów i usług:
Zdaniem Wnioskodawcy:
Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1
Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług dla podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności. Zgodnie jednak z ust. 2 wskazanego artykułu, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W tej sytuacji należy zbadać, czy w przedstawionym stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym można stwierdzić, że Spółka będzie miała stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce, jako że nie posiada ona w Polsce siedziby.
Prawidłowa interpretacja powyższych przepisów jest utrudniona ze względu na brak ustawowej definicji pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”. W tej sytuacji właściwym rozwiązaniem jest oparcie się w drodze wykładni o regulacje zawarte w Rozporządzaniu Wykonawczym. Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia Wykonawczego - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Następnie zaś w ust. 2 ww. artykułu, na użytek stosowania następujących artykułów, określono, iż „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia Wykonawczego - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług.
Zgodnie z powyższym, w celu prawidłowej interpretacji, czy dany podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w państwie innym, niż miejsce siedziby, potrzebne jest łączne spełnienie następujących warunków:
‒ posiadanie odpowiedniego zaplecza personalnego,
‒ posiadanie odpowiedniego wyposażenia technicznego (infrastruktura),
‒ ponadto oba wskazane powyżej uwarunkowania muszą charakteryzować się wystarczającą stałością oraz samodzielnością, niezbędną do podejmowania decyzji dotyczących świadczenia usług z tego miejsca bądź dla potrzeb tego miejsca.
Podkreślić należy, iż jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), aby można było określić powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej danego podmiotu, potrzebne jest spełnienie łącznie wszystkich wskazanych powyżej warunków.
Sytuacja ta znajduje odzwierciedlenie w znanym orzecznictwie. Przede wszystkim Wnioskodawca pragnie wskazać na wyrok TSUE z dnia 16 października 2014 r. C-605/12 w sprawie Welmory, który był wydany w stanie faktycznym najbardziej odpowiednim do przedstawionego w niniejszym wniosku:
„Należy przypomnieć, jak wynika z pkt 39 niniejszego wyroku, że w ramach art. 44 dyrektywy VAT miejsce świadczenia usług jest określane nie z perspektywy podatnika będącego usługodawcą, lecz podatnika będącego usługobiorcą. Należy zatem określić pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności z perspektywy podatnika będącego usługobiorcą. Z orzecznictwa Trybunału w tej dziedzinie (zob. w szczególności wyrok Planzer Luxembourg, C-73/06, EU:C:2007:397, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo), którym bezpośrednio inspiruje się brzmienie art. 11 rozporządzenia wykonawczego można wywnioskować, że stałe miejsce prowadzenia działalności powinno charakteryzować się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Aby spółkę cypryjską, w okolicznościach takich jak w sprawie głównej, można było uważać za posiadającą stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu art. 44 dyrektywy VAT, powinna ona dysponować w Polsce przynajmniej strukturą charakteryzującą się wystarczającą stałością, umożliwiającą, w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, w Polsce odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych przez spółkę polską do własnych potrzeb działalności gospodarczej (…).
Gdyby okoliczności faktyczne podnoszone przez spółkę polską okazały się prawdziwe, sąd odsyłający musiałby dojść do wniosku, że spółka cypryjska nie dysponuje w Polsce stałym miejscem prowadzenia działalności, bowiem nie ma koniecznej infrastruktury umożliwiającej jej odbiór usług świadczonych przez spółkę polską i wykorzystywanie ich do celów jej działalności gospodarczej.
Okoliczność, że działalność gospodarcza dwóch spółek związanych umową o współpracy tworzy ekonomicznie nierozerwalną całość, a z jej rezultatów korzystają zasadniczo konsumenci w Polsce, nie ma znaczenia przy stwierdzeniu, czy spółka cypryjska posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce. Jak bowiem słusznie podkreśliły spółka polska, rząd cypryjski i Komisja Europejska, należy odróżnić usługi świadczone przez spółkę polską na rzecz spółki cypryjskiej od usług świadczonych przez tę ostatnią na rzecz konsumentów w Polsce. Chodzi o odrębne świadczenie usług, które podlegają różnym systemom VAT.
Mając na względzie powyższe rozważania, na pytanie prejudycjalne należy odpowiedzieć, że pierwszy podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, który korzysta z usług świadczonych przez drugiego podatnika mającego siedzibę w innym państwie członkowskim, powinien być uważany za posiadającego w tym innym państwie członkowskim „stałe miejsce prowadzenia działalności” w rozumieniu art. 44 dyrektywy VAT, w celu określenia miejsca opodatkowania tych usług, jeżeli to stałe miejsce charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór usług i wykorzystywanie ich do celów jego działalności gospodarczej, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.”
Z jednej strony, TSUE podkreślił, iż do stwierdzenia posiadania przez podatnika stałego miejsca prowadzenia działalności istotne są faktyczne okoliczności przemawiające za istnieniem odpowiedniej struktury personalno-technicznej umożliwiającej odbiór i świadczenie usług w danym państwie. Z drugiej strony, w wyroku potwierdzono, iż korzystanie z zaplecza podwykonawcy (osobowego lub technicznego) nie eliminuje możliwości powstania stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium innego kraju niż państwo siedziby, tak jak w przypadku Wnioskodawcy.
Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie wskazane w cytowanych wyżej fragmentach wyroku ws. Welmory są spełnione w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem:
‒ kontrahent Wnioskodawcy – A. – zapewnia zaplecze techniczne wymagane do prowadzenia działalności, tzn. pomieszczenia Magazynu oraz urządzenia niezbędne do zarządzania czy dysponowania towarami w Magazynie,
‒ A. zapewnia Wnioskodawcy zaplecze personalne niezbędne do prowadzenia działalności, osoby zatrudnione przez A. obsługują zamówienia towarów, składane przez klientów Wnioskodawcy, a także zwroty towarów, zapewniają właściwe przechowywanie i utrzymywanie towarów w Magazynie,
‒ stałość placówki w Polsce – umowa z A. została przez Wnioskodawcę zawarta na czas nieokreślony, Magazyn znajduje się w ściśle zdefiniowanym geograficznie miejscu, a do prowadzenia Magazynu właśnie w tym miejscu zobowiązuje A. zawarta z Wnioskodawcą umowa,
‒ zdolność do świadczenia dostaw towarów i zdolność do odbioru usług w stałym miejscu prowadzenia działalności – Magazyn jest wykorzystywany do wysyłki towarów zamówionych przez klientów Wnioskodawcy, jednocześnie działalność Spółki poprzez Magazyn jest zorganizowana w taki sposób, że możliwe jest nabywanie przez Wnioskodawcę usług dotyczących prowadzonej przez niego działalności w Polsce.
Z drugiej strony należy wspomnieć, że zdaniem Wnioskodawcy wyrok TSUE z dnia 3 czerwca 2021 r. C-931/19 w sprawie Titanium nie jest istotny w przedmiotowej sprawie, gdyż wynika z niego, że dotyczył odmiennego stanu faktycznego:
„Wynajmowana w państwie członkowskim nieruchomość nie stanowi stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 43 dyrektywy 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112 zmienionej dyrektywą 2008/8, w sytuacji gdy właściciel tej nieruchomości nie posiada własnego personelu do świadczenia usług związanych z najmem.”
Spółka będzie zaś miała zapewniony personel od A., który niewątpliwie prowadzi obsługę całego procesu szeroko pojętego magazynowania. Nie ma zatem w przypadku objętym niniejszym wnioskiem sytuacji, o którą Sąd Austriacki pytał TSUE w tej sprawie: „Poprzez swoje pytanie sąd odsyłający dąży w istocie do ustalenia, czy nieruchomość wynajmowana w państwie członkowskim stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 43 dyrektywy 2006/112 oraz art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112 ze zm., w sytuacji gdy właściciel tej nieruchomości nie posiada własnego personelu do świadczenia usług związanych z najmem.”
Ponadto wywody TSUE zawarte w obu ww. wyrokach warto też przytoczyć pewne rozstrzygnięcia sądów polskich potwierdzające konieczność zidentyfikowania przez Spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.
W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 lutego 2021 r. I SA/Gl 1475/20 sąd wyjaśniał także, jak należy rozumieć czynnik stałości: „Pod pojęciem "stały" należy rozumieć trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Chodzi tu o istnienie w danym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.”
Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, iż czynności na terenie Magazynu będą prowadzone nieprzerwalnie, w sposób powtarzalny, a intencją Wnioskodawcy jest ich prowadzenie przez długi okres.
Fakt istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce determinuje opodatkowanie usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy do tego stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka pragnie przy tym podkreślić, iż nie pyta o opodatkowanie usług tych podmiotów, lecz o przysługujące jej prawo do odliczenia VAT naliczonego na fakturach dokumentujących te usługi – jeżeli będą spełnione warunki do odliczenia w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Należy bowiem podkreślić, iż obecnie Spółka nabywa zarówno usługi od podmiotu prowadzącego jej rozliczenia podatkowe w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Polski, jak i usługi od A. Nie można jednak wykluczyć sytuacji, że do tego stałego miejsca prowadzenia działalności Spółka może również kupować inne usługi niż opisane wyżej, od różnych podmiotów. Nie sposób ocenić, nie znając treści tych usług, czy VAT naliczony na fakturach za te usługi będzie podatkiem do odliczenia, ale ocenić można jeden warunek skorzystania z tego prawa: prawidłowo wykazany VAT należny w Polsce, który dla Spółki potencjalnie może być podatkiem VAT naliczonym. Dlatego też pojawia się konieczność odpowiedzi na pytanie, czy Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.
Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2
W opinii Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od usługi A., jako tej związanej z nieruchomością położoną na terytorium Polski. Przy czym należy podkreślić, że zdaniem Spółki takie prawo w odniesieniu do usługi wykonywanej przez A. istnieje niezależnie od tego, czy Spółka ma czy też nie stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.
Aby usługa uznana została za związaną z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT muszą być spełnione następujące kryteria:
a) usługa związana być musi z konkretną, indywidualnie oznaczoną nieruchomością,
b) pomiędzy świadczeniem a ową indywidualnie określoną nieruchomością musi istnieć bezpośredni związek, przejawiający się w tym, że usługa nie mogłaby być świadczona bez tej nieruchomości.
Za usługę związaną z nieruchomością nie można uznawać usług tylko dlatego, że ich przedmiotem jest nieruchomość jako taka. Jednym z wyjątków od reguły ogólnej jest świadczenie usług związanych z nieruchomościami, bowiem zgodnie z art. 28e ustawy o VAT: miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 5 października 2016 r., znak: IPPP3/4512-491/16-2/KP wymienił cechy, jakie powinna zawierać usługa związana z nieruchomością, a mianowicie:
‒ usługa powinna odnosić się do konkretnie określonej nieruchomości, czyli takiej, która jest identyfikowalna co do jej indywidualnego położenia;
‒ przedmiotem usługi powinna być skonkretyzowana nieruchomość lub usługa powinna być świadczona na/wobec konkretnej nieruchomości, a nie jakiejkolwiek;
‒ ta konkretna nieruchomość powinna być wpisana w istotę świadczonej usługi, być jej centralnym elementem, nadając główny sens usłudze i determinować jej treść, co należy rozumieć w ten sposób, że usługa może być wykonana wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością;
‒ zmiana takiego miejsca, polegająca na ukierunkowaniu usługi na inną nieruchomość, powinna niweczyć istotę i sens pierwotnie świadczonej usługi.
Świadczenie usług związanych z nieruchomościami jest uwarunkowane nie tylko samym położeniem nieruchomości, lecz także specyfiką usługi. W związku z tym należy pamiętać, że przy kwalifikowaniu usługi do usług związanych z nieruchomościami należy wziąć pod uwagę warunki, jakie musi spełnić, aby za takową została uznana.
O usłudze związanej z nieruchomością można mówić tylko w takim przypadku, gdy dana nieruchomość jest wpisana w istotę świadczonej usługi i jest jej centralnym elementem, tkwi w niej samej, nadając główny sens usłudze i determinując jej treść, innymi słowy, usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą, a nie inną nieruchomością.
Na przykład w sprawie rozpoznanej pod sygnaturą C-166/05 (`(...)`) TSUE wskazał, że zawsze należy badać czy związek łączący usługi z nieruchomościami jest wystarczający, bowiem w zakresie tego przepisu mieści się jedynie usługa, która pozostaje w bezpośrednim związku z nieruchomością (w sprawie tej była to sprzedaż prawa do połowu na rzece, którą to usługę uznano za związaną z nieruchomością).
Takie rozumienie badanego przepisu potwierdza również orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z wyroku z 18 listopada 2014 r. zapadłego w sprawie I FSK 1656/13 wynika dodatkowo, że za uznaniem, że usługi wykonywane przez stronę pozostają w ścisłym związku z nieruchomością koniecznym jest także ustalenie, czy przemawia za tym aspekt techniczny i funkcjonalny, który charakteryzuje daną usługę.
Z kolei w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2016 r. I SA/Bk 543/16 czytamy: „Z uwagi na jednolite traktowanie usługi magazynowania Sąd nie podzielił twierdzeń z uzasadnienia skargi, iż kosztami związanymi z magazynowaniem będą wyłącznie koszty związane z nieruchomością, a struktura wydatków decyduje o kwalifikacji danej usługi jako logistycznej, nie związanej z magazynowaniem. Na usługę magazynowania składa się szereg odrębnych czynności ściśle ze sobą związanych, bez których wykonania usługa nie zrealizowałaby się (np. bez przyjęcia towaru i jego rozmieszczenia na terenie magazynu). Ponieważ usługi magazynowe stanowią czynność jednolitą ponoszone będą wydatki zarówno bezpośrednio związane z nieruchomością, jak i wydatki niezbędne do wykonania tej usługi. Ich suma stanowi usługę magazynową związaną z magazynem, z którego pomieszczeń korzystała skarżąca. Nieprawidłowe jest w związku z tym twierdzenie skarżącej, iż organ błędnie ustalił koszty obsługi magazynów. Poniesienie kosztów, choćby związanych z poniesionymi przez DHL (jako podwykonawcę) kosztów wynagrodzeń administracyjnych i transportu oraz marży konieczne było dla zrealizowania usługi magazynowania.”
Z opisu stanu faktycznego zawartego w niniejszym wniosku wynika, że A. będzie świadczyć na rzecz Spółki kompleksowe usługi magazynowe zapewniając zarówno przechowanie towaru, jego przyjmowanie i wysyłanie, przyjmowanie zwrotów, zarządzanie gospodarką magazynową, realizacje zamówień przekazywanych przez Wnioskodawcę, zarządzanie zapasami, zapewnienie obsługi klienta (infolinia), raportowanie, przetwarzanie zamówień, usługi zarządzania zamówieniami, magazynowaniem i zapasami. Jednocześnie w tym stanie faktycznym występują takie ważne elementy pozwalające na uznanie usługi za związaną z nieruchomością, jak:
‒ niemożliwość jej wykonywania bez nieruchomości, jakimi są magazyny w (…) i (…) (Magazyn),
‒ oddanie Wnioskodawcy albo całej powierzchni magazynowej w danej hali magazynowej do dyspozycji albo ściśle wydzielonej powierzchni, jeżeli usługi magazynowe będą świadczone w danej hali również na rzecz innych podmiotów niż Wnioskodawca,
‒ zapewnienie Spółce dostępu do miejsca magazynowania jej towarów,
‒ zainteresowanie Spółki wyłącznie całym kompleksem usług A., obejmującym nie tylko wynajem powierzchni, ale również wszelkie inne opisane powyżej świadczenia, jako kompleksowa usługa magazynowo-logistyczna,
‒ zapewnienie przez A. personelu koniecznego do świadczenia kompleksowej usługi.
Przechodząc do kwestii tego, czy podatek VAT od takiej faktury za usługi związane z nieruchomością może być odliczony, zauważyć należy, iż w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak stanowi ust. 10 przytoczonego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Co ważne, prawo do odliczenia VAT przysługuje nie wcześniej niż w okresie otrzymania faktury.
Podsumowując, aby podatnik miał możliwość odliczyć podatek VAT od dokonanego zakupu muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:
· otrzymał fakturę,
· powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy,
· nabyte towary lub usługi będą przez podatnika wykorzystywane w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
Wszystkie powyższe warunki będą spełnione przez Wnioskodawcę.
Z drugiej strony w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT zostały przewidziane sytuacje, w których podatnik nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego (z tytułu zakupu). Dotyczy to przypadków, gdy:
· transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku,
· wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
- w części dotyczącej tych czynności;
· faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
· wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że nie będzie miała miejsca żadna z wymienionych powyżej czynności.
Podsumowując Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez A. za kompleksową usługę magazynowania – jako usługę związaną z nieruchomością położoną w Polsce – w zakresie, w jakim zakupione usługi będą przez niego wykorzystywane do czynności opodatkowanych, co w przedstawionym stanie faktycznym nie podlega wątpliwości. Prawo do odliczenia powstanie nie wcześniej niż w okresie powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy.
Co ważne podatnik musi w momencie odliczenia dysponować fakturą dokumentującą transakcję. Dodatkowo istotnym założeniem w kwestii prawidłowego odliczenia będzie podanie danych Wnioskodawcy na fakturze oraz zawarcie na fakturze adresu siedziby w Niemczech, a nie miejsca magazynu w Polsce. Dodatkowo na fakturze musi być wskazany polski numer VAT Spółki.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy –
rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)
miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy,
w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.
I tak, zgodnie z art. 28e ustawy
miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy
w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy,
kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy
prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy,
prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.
Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy,
jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
Podkreślić należy, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.
O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.
Zauważyć również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
I tak w myśl art. 88 ust. 3a ustawy,
nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:
a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
b) (uchylony),
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
Ponadto z odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:
· powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
· doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług (jeżeli faktura dokumentuje takie czynności),
· podatnik jest w posiadaniu faktury bądź dokumentu celnego dokumentujących tę transakcję.
Z treści wniosku wynika, że Państwa Spółka jest niemiecką spółką zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce, która prowadzi i zarządza siecią sklepów odzieżowych w Niemczech, jak również dokonuje sprzedaży towarów w ramach handlu e-commerce. Siedziba Państwa Spółki znajduje się w Niemczech. Państwa Spółka zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności w celu wsparcia tzw. „Strategii Online” całej Grupy X, tj. rozwoju sprzedaży towarów przez Internet. W związku z tym, zawarliście Państwo z A. Sp. z o.o. umowę, która będzie świadczyć na Państwa rzecz usługi związane z jej działalnością online, obejmującą prawo do korzystania z magazynów A. znajdujących się na terenie Polski w (…) (magazyn podstawowy) i (…)(magazyn zwrotny). Umowa z A. została zawarta na czas nieokreślony. Swoim zakresem obejmuje ona wykonywanie przez A. usług:
· usługa tzw. fulfilment, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonaniu usługi magazynowania zapasów oraz obsługi zwrotów,
· magazynowanie, zarządzanie zapasami,
· obsługa zwrotów,
· zapewnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami funkcjonowania sklepów internetowych,
· tworzenie i obsługa interfejsów zgodnie ze specyfikacjami Spółki, spełniających wymogi związane z funkcjonowaniem sklepów internetowych,
Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy Spółka będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w związku z czym przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu usług świadczonych dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, jeżeli spełnione będą pozostałe warunki do odliczenia VAT (pytanie nr 1) oraz czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury za usługi świadczone przez A. z uwagi na to, że usługi A. należy zakwalifikować jako usługi związane z nieruchomościami (np. z magazynami), które są położone w Polsce (pytanie nr 2).
Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l 77 z 23.03.2011, str.1, ze zm.) zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”.
Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.
Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:
aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.
W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011,
na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011,
na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:
a) art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
b) począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
c) do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
d) art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.
Jak stanowi art. art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:
fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011,
na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.
Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o., jak również wyrok C-931/19 Titanium Ltd.
Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.
Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem,
działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.
Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.
Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.
Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że zakres działalności, którą Państwa Spółka prowadzi w Polsce nie powoduje powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Należy zauważyć, że posiadacie Państwo siedzibę w Niemczech, natomiast w celu rozwoju wsparcia sprzedaży towarów całej Grupy X przez Internet zawarliście umowę z A. Sp. z o.o. na czas nieokreślony, któremu zleciliście część funkcji związanych z utrzymaniem i prowadzeniem magazynów w Polsce – w (…) i (…). W związku z korzystaniem z Magazynu będą świadczone przez A. kompleksowe usługi magazynowe obejmujące takie usługi jak: usługa tzw. fulfilment, polegająca na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzaniu zamówieniami, wykonaniu usługi magazynowania zapasów oraz obsługi zwrotów, magazynowanie, zarządzanie zapasami, obsługa zwrotów, zapewnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami funkcjonowania sklepów internetowych. Natomiast rola Państwa Spółki ogranicza się głównie do dostarczenia towaru do Magazynu w Polsce należącego do A. Państwa Spółka nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi, jak również Państwa Spółka nie ma bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi A., gdyż jak wskazaliście jesteście tylko odbiorcą usług świadczonych przez A. Państwa Spółka nie ma również wpływu na to jaka część zasobów technicznych / rzeczowych / osobowych A. ma zostać wykorzystana do świadczenia usług w Magazynie w ramach umowy. A. prowadzi i utrzymuje na własny koszt i ryzyko Magazyn, który gwarantuje właściwie tymczasowe przechowywanie towarów, zgodnie z minimalnymi standardami określonymi przez Spółkę. Państwa Spółka nie ma wpływu na ilość wykorzystywanych zasobów przez A., gdyż w dużej mierze zależy to od ilości/zapotrzebowania towarów (wielkość sprzedaży w danym miesiącu) nabywanych przez klientów Spółki. A. jako dostawca usług sam decyduje ilu pracowników powinien zatrudniać, aby prawidłowo wykonywać świadczone usługi w Magazynie, jest zobowiązany do świadczenia usług określonych w umowie, samodzielnie określa czynniki nakładów (personel, zasoby, aktywa itp.). Zwroty towarów będą obsługiwane przez A. Sp. z o.o. na podstawie zawartej umowy, natomiast reklamacje klientów rozpatrywane są przez B. zgodnie ze specyfikacją Spółki. Dodatkowo Państwa Spółka nie posiada/nie będzie posiadać na terytorium Polski pracowników ani współpracowników, którzy byliby zatrudnieni w związku z czynnościami podejmowanymi w Magazynie, jak również przedstawicieli ani handlowców, zajmujących się pozyskiwaniem klientów, nie posiadacie ani nie udostępniacie innemu podmiotowi na terytorium Polski zasobów technicznych, urządzeń czy maszyn.
Zatem, pomimo dostarczania towarów do Magazynu znajdującego się na terytorium Polski oraz nabywania w tym celu usług od A. nie można uznać, że Państwa Spółka na terytorium Polski niezależnie od działalności prowadzonej w Niemczech posiadając zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały działalność gospodarczą. Co prawda, dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez Państwa Spółkę z personelu i infrastruktury technicznej A. Niemniej jednak korzystanie przez Państwa Spółkę z usług A. nie oznacza, że jego zaplecze personalne i techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od Państwa Spółki i stanowi jego stałe miejsce prowadzenia działalności. Państwa Spółka mimo, że podjęła współpracę z A. i planuje dokonywać sprzedaży towarów magazynowanych na terytorium Polski przez czas nieograniczony, nie zorganizowała w Polsce zaplecza traktowanego jak własne świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jak wskazano w opisie sprawy Państwa Spółka nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi i technicznymi/rzeczowymi A. Jednocześnie Państwa Spółka nie posiada w Polsce żadnych pracowników, przedstawicieli, handlowców ani innych osób pozyskujących klientów. Co więcej, Państwa Spółka także nie posiada ani nie udostępnia innemu podmiotowi na terytorium Polski żadnych zasobów technicznych, urządzeń, maszyn. Zatem należy stwierdzić, że Państwa Spółka nie posiada zaplecza personalnego i technicznego na terytorium Polski, tym samym nie jest spełniona podstawowa przesłanka do uznania, że Państwa Spółka na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W tym konkretnym przypadku mimo, że Państwa Spółka w sposób długotrwały zamierza dokonywać sprzedaży towarów magazynowanych na terytorium Polski oraz korzystać z usług A., należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki do uznania, że na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Natomiast odnosząc się do kwestii uznania usług świadczonych przez A. jako usług związanych nieruchomościami należy ponownie wskazać, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy.
Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Art. 13b, 31a i 31b rozporządzenia 282/2011 stosuje się od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011
usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:
a. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
b. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011
ustęp 1 obejmuje w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.
Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011
ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.
Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku opisana we wniosku kompleksowa usługa magazynowa świadczona przez A. na rzecz Państwa Spółki nie ma bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. W przedmiotowej sprawie usługa świadczona przez A. obejmuje: usługę tzw. fulfilment, polegającą na przetwarzaniu zamówień klientów, zarządzanie zamówieniami, wykonanie usługi magazynowania zapasów oraz obsługi zwrotów, magazynowanie, zarządzanie zapasami, obsługę zwrotów, zapewnienie systemu zarządzania magazynem zgodnie z wymogami funkcjonowania sklepów internetowych. Pomimo, że powierzchnia magazynowa w Magazynie ((…) i (…)) jest Państwu znana i przeznaczona na Państwa potrzeby, to nie posiadacie Państwo swobodnego wstępu do Magazynu, który jest możliwy dopiero po uzgodnieniu tego z A. Ponadto, jak wskazaliście Państwo, Spółka nie decyduje o rozmieszczeniu towarów, jak również nie ma prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są Państwa towary. Zatem należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku kompleksowa usługa magazynowa świadczona przez A. na rzecz Państwa Spółki nie jest usługą związaną z nieruchomością. W konsekwencji do przedmiotowej usługi art. 28e ustawy nie znajduje zastosowania.
W analizowanym przypadku względem nabywanych kompleksowych usług magazynowania towarów, świadczonych przez A. nie mają zastosowania również wyłączenia z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Jak Państwo wskazaliście Spółka jest zarejestrowana do celów VAT w Polsce, ponadto nie posiada nieograniczonego wstępu do Magazynu A. i nie może dysponować ani zarządzać powierzchnią magazynową gdzie są przechowywane towary. Tym samym, miejsce świadczenia ww. usług ustalane jest zgodnie z regułą wynikającą z art. 28b ustawy. Zatem, skoro Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech oraz jak wskazano w interpretacji nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to kompleksowe usługi magazynowania, świadczone przez A. Sp. z o.o., do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Ww. usługi nabywane przez Spółkę od A. są opodatkowane stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby Spółki, tj. w Niemczech. Tym samym, w przypadku, gdy otrzymacie Państwo fakturę dokumentujące nabycie na terytorium Polski ww. usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy. W konsekwencji, w przypadku otrzymania faktury VAT od A. Sp. z o.o. z wykazanym polskim VAT, a dotyczącym nabycia usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy, Państwa Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z takiej faktury, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.
W konsekwencji Państwa stanowisko, że Spółka posiada i będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i przepisów Rozporządzenia Wykonawczego, i w związku z tym będzie mogła odliczyć naliczony podatek VAT wynikający z faktur za usługi świadczone do tego stałego miejsca prowadzenia działalności, jeżeli spełnione będą pozostałe warunki do odliczenia VAT oraz, że usługi nabywane od A. będą generowały dla Spółki VAT naliczony do odliczenia z uwagi na ich opodatkowanie w Polsce jako usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy:
Informujemy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 2 i 3), zaś w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Ponadto należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne oraz wyroki są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Interpretacje powołane przez Spółkę na poparcie własnego stanowiska w zakresie posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych od sytuacji przedstawionej we wniosku. Posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy oceniać bowiem przez pryzmat konkretnego przypadku.
Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili