Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe/w części nieprawidłowe.

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie uznania, że będzie Pani działała jako podatnik podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu najmu Lokalu po zakończeniu działalności gospodarczej i możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy oraz nieprawidłowe w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2021 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu najmu Lokalu pomimo zakończenia działalności gospodarczej. Uzupełniła go Pani, w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 17 lutego 2022 r. (wpływ 23 lutego 2022 r.).

Ponadto, z uwagi na braki wniosku w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pismem z 22 lutego 2022 r. nr 01114-KDIP2-2.4011.1186.2021.3.MG. została Pani wezwana do jego uzupełnienia. Uzupełniła Pani wniosek pismem z 28 lutego 2022 r. (wpływ 4 marca 2022 r.). W uzupełnieniu z 28 lutego 2022 r. przedstawiła Pani zmodyfikowany opis zdarzenia przyszłego oraz przeformułowała zarówno pytania jak i przyporządkowane do nich stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu z 28 lutego 2022 r.

Podatnik jest właścicielem lokalu użytkowego, nabytego przez niego w 2008 roku (dalej jako: „Lokal”). Z tytułu nabycia Lokalu, Podatnik odliczył naliczony podatek VAT. Od 2008 roku do dnia dzisiejszego Podatnik wynajmuje odpłatnie Lokal w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i wystawia z tego tytułu faktury z podatkiem VAT.

Lokal w 2008 roku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Podatnika i był poddawany amortyzacji. We wrześniu 2021 roku Lokal został wycofany z ewidencji środków trwałych Podatnika i amortyzacja Lokalu została zaniechana (został wycofany z działalności gospodarczej).

W najbliższej przyszłości w 2022 r. Podatnik zakończy prowadzenie działalności gospodarczej, zaś Lokal zamierza wynajmować w ramach tzw. „najmu prywatnego” jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w myśl przepisów UPDOF. Podatnik zamierza również z tą chwilą nie być podatnikiem podatku od towarów i usług, ani czynnym, ani zwolnionym.

Wartość sprzedaży osiągnięta przez Wnioskodawcę w 2021 roku nie przekroczyła kwoty 200.000,00 złotych.

Zakładane przychody z czynszu najmu w 2022 r. wyniosą mniej niż 200.000,00 złotych rocznie.

Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywać działalności w zakresie dostaw towarów lub świadczenia usług określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika jest wynajem i zrządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 68.20.Z.). Podatnik nie wyrejestrował jeszcze działalności gospodarczej, gdyż czeka on z decyzją na wynik informacji indywidualnej, która ma być wydana w niniejszej sprawie.

Pytania sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu z 28 lutego 2022 r.

1. Czy w przypadku zakończenia działalności gospodarczej, Podatnik powinien rozliczać najem Lokalu jako podatnik podatku od towarów i usług, zwolniony lub czynny?

2. Czy w przypadku, gdy Podatnik powinien rozliczać najem Lokalu po zakończeniu działalności gospodarczej jako podatnik podatku od towarów i usług, zwolniony lub czynny, to czy służy mu zwolnienie podmiotowe określone w art. 113 ust. 1 UVAT ?

Pani stanowisko w sprawie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu z 28 lutego 2022 r.

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, jakkolwiek w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie prowadzić działalności gospodarczej i projektowany najem prywatny nie będzie stanowić działalności gospodarczej w myśl przepisów UPDOF, to będzie on stanowić działalność podlegającą podatkowi od towarów i usług, zobowiązują go do posiadania statusu podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 UVAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust 2 ustawy). Z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W praktyce organów podatkowych wskazuje się, że zaliczyć można do togo również, że działalnością podlegającą opodatkowaniu VAT może być również najem prywatny (tak: interpretacja indywidualna z 25 maja 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1 -1.4012.199.2020.2.WL, interpretacja indywidualna z 22 października 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.517.2020.1.KP). Powyższe ma tym bardziej zastosowanie w przypadku najmu lokali użytkowych na rzecz przedsiębiorców (tak: interpretacja indywidualna z 3 lipca 2020 r., 0111-KDIB3-1.4012.247.20202.ICZ).

W konsekwencji Wnioskodawca z tytułu najmu Lokalu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług pomimo nieprowadzenia działalności gospodarczej w myśl przepisów UPDOF.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro z tytułu najmu Lokalu w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca i tak będzie podatnikiem podatku od towarów i usług pomimo nieprowadzenia działalności gospodarczej w myśl przepisów UPDOF, to będzie on uprawniony do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 UVAT.

Na mocy art. 113 ust. 1 UVAT. zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zl. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności. W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawia ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1. zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę. W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników. Jednakże usług najmu nie przewidziano w katalogu wyjątków od zwolnienia.

Jednocześnie w związku z planowanym wykonywaniem usług najmu lokalu użytkowego Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług (jako podatnik VAT czynny), gdyż do czasu, gdy wartość sprzedaży nie przekroczy u Wnioskodawcy kwoty wyliczonej na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów I usług.

Wobec powyższego Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, do czasu przekroczenia limitu określonego w ww. przepisach.

Przy czym Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 oraz zarejestrować się jako podatnik VAT czynny na podstawie art 113 ust. 4 ustawy.

W związku z powyższym jeżeli przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży z tytułu umowy najmu Lokalu nie przekroczy kwoty 200.000 zł, Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego na podstawie wskazanych przepisów art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy. Ponadto do chwili utraty prawa do ww. zwolnienia lub rezygnacji ze zwolnienia, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od tej usługi (tak też: interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.247.2020.2.ICZ).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe, w części jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani właścicielem lokalu użytkowego, nabytego w 2008 roku. Z tytułu jego nabycia został odliczony podatek VAT. Lokal w 2008 roku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i był poddawany amortyzacji. Od 2008 roku do dnia złożenia wniosku wynajmuje Pani Lokal odpłatnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i wystawia z tego tytułu faktury z podatkiem VAT. We wrześniu 2021 roku Lokal został wycofany z ewidencji środków trwałych Podatnika i amortyzacja Lokalu została zaniechana. Planuje Pani w najbliższej przyszłości w 2022 r. zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej, zaś Lokal zamierza wynajmować w ramach tzw. „najmu prywatnego” jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zamierza Pani nie być podatnikiem podatku od towarów i usług, ani czynnym, ani zwolnionym. Wartość sprzedaży osiągnięta przez Panią w 2021 roku nie przekroczyła kwoty 200.000,00 złotych. Zakładane przychody z czynszu najmu w 2022 r. wyniosą mniej niż 200.000,00 złotych rocznie. Nie wykonuje i nie będzie Pani wykonywać działalności w zakresie dostaw towarów lub świadczenia usług określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Pani wątpliwości dotyczą rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu wynajmowanego Lokalu po zakończeniu działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w wyżej powołanym art. 8 ust. 1 ustawy, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z szeroko sformułowanej definicji świadczenia usług zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.),

przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług usługa najmu wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i jako czynność odpłatna, świadczona za wynagrodzeniem, wypełnia dyspozycję art. 5 ust. 1 ustawy, tj. jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej czynności. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do stwierdzenia, że zakupiony przez Panią w 2008 roku Lokal, który jest przedmiotem wynajmu wykorzystywany był i będzie w celach zarobkowych. Zawarcie przez Panią umowy najmu przedmiotowego Lokalu wypełnia definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w konsekwencji tego występuje Pani w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Bez znaczenia, dla uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu podatku VAT z tytułu najmu Lokalu, pozostaje okoliczność zakończenia przez Panią działalności gospodarczej. Oznacza to tym samym, że w sytuacji, gdy w 2022 roku zakończy Pani prowadzenie działalności gospodarczej i zamierza dalej wynajmować Lokal w ramach tzw. „najmu prywatnego” jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nadal na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług będzie Pani prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy i będzie Pani miała status podatnika podatku VAT.

Zatem w tym zakresie Pani stanowisko uznaję za prawidłowe.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy:

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy:

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy:

jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy:

podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 11a ustawy:

przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Z kolei w art. 113 ust. 13 ustawy, enumeratywnie wykazano listę towarów i usług, których dostawa/świadczenie wyklucza możliwość zastosowania zwolnień na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Jak wcześniej wskazano, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo, że zakończy Pani prowadzenie działalności gospodarczej, dalszy wynajem przez Panią Lokalu w ramach „najmu prywatnego” wpisuje się w działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani z tytułu tej czynności nadal występować będzie w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z powyższym w odniesieniu do Pani sytuacji nie ma zastosowania przepis art. 113 ust. 9 ustawy, gdyż nie jest Pani podatnikiem, który rozpocznie w trakcie roku podatkowego, tj. w 2022 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy, tj. nie rozpocznie Pani świadczenia usług najmu Lokalu, ponieważ usługę najmu świadczyła Pani od 2008 roku i nadal tę usługę będzie świadczyć.

Wobec powyższego nie mogę zgodzić się z Pani stanowiskiem, że przysługuje Pani prawo do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, będzie Pani mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie wyżej powołanego art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że upłynął okres dłuższy niż rok, od końca roku, w którym utraciła Pani /zrezygnowała Pani ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, wartość sprzedaży w 2021 roku nie przekroczyła 200.000 zł i nie będzie Pani wykonywać działalności w zakresie dostaw towarów lub świadczenia usług określonych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zaznaczyć jednak należy, że zarówno w sytuacji, gdy w ciągu roku wartość sprzedaży przekroczy kwotę 200.000 zł, a także w sytuacji, gdy przedmiotem transakcji będą czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy utraci Pani prawo do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy i zobowiązana Pani będzie do zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT.

Zatem Pani stanowisko, odnośnie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy uznaję za prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).