0114-KDIP1-1.4012.44.2022.2.AKA

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

27 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒ uznania Należności za zmniejszenie należnej jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów jako wynagrodzenie za świadczenie usług, odpowiednio przez Spółkę albo Odbiorcę,

‒ prawa do odliczenia podatku naliczonego odpowiednio Spółce albo Odbiorcy na podstawie faktur dokumentujących Należności za zmniejszenie wystawionych odpowiednio przez drugą stronę kontraktu.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 23 marca 2022 r. (wpływ 25 marca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

‒ A. Spółka Akcyjna

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

‒ B. Spółka Akcyjna

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) świadczącym głównie usługi handlu paliwami gazowymi w systemie sieciowym.

B. S.A. (dalej: Zainteresowany lub Odbiorca) jest czynnym podatnikiem podatku VAT świadczącym głównie usługi wytwarzania energii elektrycznej.

W 2011 r. Wnioskodawca zawarł z Odbiorcą kompleksową umowę dostarczania paliwa gazowego (dalej: Umowa dot. gazu). W tym samym roku Spółka wraz z C. S.A (dalej: C.) z jednej strony zawarły umowę dotyczącą sprzedaży energii elektrycznej przez Odbiorcę na rzecz spółek (dalej: Umowa dot. Energii). Co więcej Spółka wraz z C. zawarły w 2020 r. umowy z Odbiorcą również w sprawie sprzedaży/zakupu uprawnień do emisji CO2 (dalej: Umowa dot. CO2).

Na podstawie Umowy dot. gazu Wnioskodawca sprzedaje Odbiorcy paliwo gazowe, jednocześnie w związku z Umową dot. energii oraz Umową dot. CO2, Wnioskodawca, Odbiorca oraz C. zawarły porozumienia transakcyjne, zgodnie z którymi:

a) Wnioskodawca i C. sprzedają do Odbiorcy po 50% wolumenu uprawnień do emisji CO2,

b) Odbiorca sprzedaje do Spółki i C. po 50% wolumenu planowanej produkcji energii elektrycznej.

Odbiorca w wyniku zaplanowanych transakcji miał łącznie osiągnąć ustalony wynik (dalej: Wynik 1).

W dniu 21 września 2021 r. doszło jednak do zmian w umowie przesyłowej zawartej między Odbiorcą oraz D. S.A. (dalej: D.), w wyniku których zmniejszeniu uległ poziom ograniczenia elektrownianego, a co za tym idzie zakontraktowane dostawy między Wnioskodawcą, C. oraz Odbiorcą mogłyby zostać zrealizowane w przewidzianych ilościach jedynie gdyby Odbiorca zakupił brakujące wolumeny z rynku bilansującego energii elektrycznej, celem wywiązania się z warunków zakontraktowanej dostawy, co jednocześnie wiązałoby się z narażeniem Odbiorcy na straty.

W konsekwencji strony podjęły decyzję odnośnie ustaleń zawartych w Umowie dot. gazu, w wyniku której Odbiorca ma nie odebrać paliwa gazowego z zakontraktowanej z Wnioskodawcą transzy, jednocześnie Wnioskodawca będzie zwolniony z dostawy zakontraktowanej transzy. Przy czym Wnioskodawca odstąpi od naliczania opłat związanych z nieodebraniem wolumenu transzy paliwa gazowego (dalej: Transakcja).

Zmianie uległy także porozumienia transakcyjne zawarte w związku z Umową dot. energii oraz Umową dot. CO2, które skutkują dokonaniem odrębnych rozliczeń między stronami.

Transakcja będzie polegała na zmniejszeniu wolumenu paliwa gazowego, a jej warunki zostały szczegółowo określone w Aneksie nr A do Umowy dot. gazu (dalej: Aneks A), który dotyczy dostaw do 1 stycznia 2022 r., godz. 6:00.

W efekcie zmian kontraktowych Odbiorca osiągnie inny wynik (dalej: Wynik 2) niż wcześniej planowany Wynik 1.

Wnioskodawca zrekompensuje koszty, które Odbiorca poniesie na skutek zmian kontraktowych oraz podzieli się z Odbiorcą zyskiem wypracowanym z tytułu zmniejszenia dostawy paliwa gazowego według ustalonego w Aneksie A współczynnika. Wynik 2 należy jednak rozumieć jako wynik po dokonaniu odwrócenia pozycji, jednakże przed rozliczeniem rekompensaty kosztów oraz należnej premii.

Transakcja skutkuje zatem koniecznością dokonania specyficznych rozliczeń między stronami uwzględniających równowagę kontraktową oraz dążących do zapewnienia Odbiorcy rentowności produkcji na poziomie nie gorszym niż przy pierwotnych warunkach kontraktów. W związku z powyższym, zgodnie z ustaleniami między Spółką i Odbiorcą, Spółka wyrówna Wynik 2, tak, aby był on co najmniej równy Wynikowi 1, tj. wynikowi, który Odbiorca osiągnąłby, gdyby wolumen dostaw nie został zmniejszony.

Oznacza to, że jeżeli Wynik 2 będzie niższy od Wyniku 1, wówczas Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać zapłaty na rzecz Odbiorcy (dalej: Należność za zmniejszenie).

Opisany mechanizm został przedstawiony poniżej:

Należność za zmniejszenie* >= Wynik 1 - Wynik 2

* Należność za zmniejszenie stanowi suma rozliczonej rekompensaty kosztów oraz premii

Przy czym mogą wystąpić sytuacje, w których w związku ze zmianami cen rynkowych paliwa gazowego w wyniku zmniejszenia kontraktacji Odbiorcy do poziomu ograniczenia elektrownianego, Wynik 2 (przed wyrównaniem) będzie wyższy niż Wynik 1, co będzie skutkować wypłatą Należności za zmniejszenie przez Odbiorcę na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca i Odbiorca rozważają także zawarcie kolejnego aneksu (dalej: B), który zawierałby analogiczne ustalenia między Wnioskodawcą i Odbiorcą dla Transakcji oraz Należności za zmniejszenie. Zawarcie Aneksu B będzie związane z ewentualnym zmniejszeniem wolumenu dostaw gazu w okresie do 1 stycznia 2023 r. - przy jednoczesnym zawnioskowaniu do D. o zmniejszenie minimum elektrownianego również w kolejnym okresie. Przy czym wartości Należności za zmniejszenie oraz współczynnik podziału zysku mogą się różnić od wynikających z Aneksu A.

Jednocześnie nie można wykluczyć, że Spółka w przyszłości zawrze z Odbiorcą kolejne aneksy (dalej łącznie z Aneks B: Przyszłe Aneksy), zawierające ustalenia analogiczne do zawartych w Aneksie A dla innych okresów (przy czym każdorazowo wartość Należności za zmniejszenie oraz współczynnik podziału zysku mogą się różnić od wynikających z Aneksu A).

Również w przypadku zawarcia Przyszłych Aneksów i wypłaty z tego tytułu przez Wnioskodawcę Należności za zmniejszenie na rzecz Odbiorcy, rozwiązanie to będzie korzystne dla obu stron transakcji, tzn. wynik wzajemnych rozliczeń po stronie Wnioskodawcy będzie korzystniejszy niż w przypadku braku zawarcia Przyszłych Aneksów, tj. zrealizowania pierwotnych wolumenów transakcji.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę oraz Odbiorcę w ramach Transakcji, wynikające z Aneksu A oraz Przyszłych Aneksów są w obu przypadkach uzależnione od uiszczenia przez jedną ze stron na rzecz drugiej odpowiedniej Należności za zmniejszenie. Wypłata Należności za zmniejszenie stanowi w obu przypadkach jeden z warunków Transakcji, tj. przeprowadzenie Transakcji nie byłoby w ogóle możliwe bez ustalenia i określenia Należności za zmniejszenie należnej stronie, która uzyskałaby wyższy wynik bez przeprowadzenia Transakcji, tj. bez zmniejszenia zakontraktowanych pierwotnie wolumenów dostarczanych towarów.

Spółka ma wątpliwości, czy Należność za zmniejszenie powinna być traktowana jako wynagrodzenie za świadczenie usługi, czy też powinna pozostać poza zakresem opodatkowania VAT.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż opisana Należność za zmniejszenie należna jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, odpowiednio przez Spółkę albo Odbiorcę, które podlegają opodatkowaniu VAT?

2. W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1 - czy odpowiednio Spółce albo Odbiorcy w sytuacji wypłaty kwoty Należności za zmniejszenie, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktur dokumentujących Należności za zmniejszenie wystawionych odpowiednio przez drugą stronę kontraktu?

Stanowisko Zainteresowanych (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Zainteresowanych:

1. Opisana Należność za zmniejszenie należna jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, które podlegają opodatkowaniu VAT. Przy czym podmiotem świadczącym usługę, w zależności od wyniku transakcji, może być albo Spółka albo Odbiorca.

2. Ze względu na to, że Należność za zmniejszenie należna jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów powinna być uznana za wynagrodzenie za świadczenie usług, które podlegają opodatkowaniu VAT, to w zależności od sytuacji Spółce albo Odbiorcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych na podstawie faktur dokumentujących Należności za zmniejszenie wystawionych odpowiednio przez drugą stronę kontraktu.

Uzasadnienie stanowiska – pytanie 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należność za zmniejszenie nie powinna być uznana za wynagrodzenie za dostawę towarów. Natomiast zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, pojęcie świadczenia usług w ustawie o VAT stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. Jednocześnie w doktrynie podkreśla się, iż nie oznacza to, że każda czynność, czy też płatność jest opodatkowana podatkiem VAT. Opodatkowaniu podlega możliwe do zidentyfikowania świadczenie podatnika wykonywane na rzecz usługobiorcy.

W celu oceny czy należna jednej ze stron kontraktu (w zależności od wartości Wyniku 2) Należność za zmniejszenie, stanowi formę odpłatności za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, ze względu na istnienie bardzo ogólnej i szerokiej definicji świadczenia usług, w analizie niezbędne jest uwzględnienie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE lub Trybunał) dotyczącego przesłanek, które w określonym stanie faktycznym determinują zaistnienie świadczenia usług. W orzecznictwie TSUE (a za nim również polskich sądów administracyjnych) podkreśla się, że z podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT usługą będziemy mieli do czynienia, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

I. świadczona jest określona (możliwa do zdefiniowania) usługa - czyli konkretne, zindywidualizowane świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów,

II. usługa ta jest świadczona odpłatnie na rzecz konkretnego, indywidualnie określonego, beneficjenta,

III. istnieje bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem,

IV. świadczenie wynika ze stosunku prawnego łączącego strony oraz

V. występuje wzajemność (ekwiwalentność) świadczeń.

Z orzecznictwa TSUE można wywieść, że pojęcie „świadczenia usług” powinno być interpretowane niezależnie od celów i wyników danych transakcji, a organy podatkowe nie mają obowiązku prowadzenia dochodzenia w celu ustalenia zamiaru podatnika, mając na względzie obiektywny charakter samego świadczenia. Jak to zostało podkreślone w orzeczeniu TSUE w sprawie C-16/93 Tolsma, w pojęciu świadczenia usług mieści się właściwie każde zachowanie (czynność, zobowiązanie do powstrzymania się od czynności bądź tolerowanie czynności lub sytuacji) jednego podmiotu na rzecz drugiego podmiotu wykonywana w ramach stosunku zobowiązaniowego, które dokonywane jest w zamian za wynagrodzenie.

W celu ustalenia czy Transakcja i związane z nią rozliczenia mieszczą się w definicji świadczenia usług, należy ocenić ją przez pryzmat pięciu wskazanych powyżej przesłanek wynikających z orzecznictwa TSUE i sądów administracyjnych.

W pierwszej kolejności należy zidentyfikować konkretne świadczenie, które będzie miało miejsce między Wnioskodawcą a Odbiorcą. Zmiana warunków kontraktów przy uwzględnieniu równowagi rozliczenia wynikającego z cen towarów dostarczanych między Wnioskodawcą a Odbiorcą stanowi określoną, możliwą do zdefiniowania usługę, która polega na wyrażeniu zgody na odstąpienie od zakontraktowanych pierwotnie wolumenów paliwa gazowego.

W przypadku, w którym Należność za zmniejszenie należna jest Odbiorcy, świadczenie Odbiorcy (wyrażenie zgody na zmniejszenie wolumenu paliwa gazowego) będzie uznawane za odpłatne świadczenie usług podlegające VAT. Odpowiednio, Należność za zmniejszenie należna Spółce (w sytuacji, w której Wynik 2 przewyższałby Wynik 1) stanowiłaby wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za wyrażenie zgody na odstąpienie od zakontraktowanych pierwotnie wolumenów paliwa gazowego. Tym samym przedmiotem świadczenia będzie odpowiednio zwolnienie z dostawy lub odbioru części paliwa gazowego.

W konsekwencji, pierwszy z warunków uznania czynności za odpłatne świadczenie usług powinien zostać uznać za spełniony.

Stosunek prawny między Wnioskodawcą a Odbiorcą związany z przedmiotowym świadczeniem również jest możliwy do zidentyfikowania i wynika z ustaleń kontraktowych oraz aneksów, którymi dane świadczenie oraz należne wynagrodzenie z nim związane (Należność za zmniejszenie) są uregulowane.

Z kolei beneficjentem świadczenia będzie strona kontraktu, która zobowiązana będzie do wypłaty Należności za zmniejszenie, gdyż zależnie od warunków rynkowych, w zamian za wypłatę tej kwoty uzyska ona określoną korzyść finansową wynikającą ze zmniejszenia dostawy/odbioru zakontraktowanych wolumenów paliwa gazowego, albo odpowiednio Odbiorca uzyska korzyść ze zmniejszenia wolumenów energii elektrycznej.

Zarówno TSUE, jak i krajowe sądy administracyjne niejednokrotnie wypowiadały się co należy rozumieć przez odpłatność świadczenia. W tym względzie można odwołać się do wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, w którym wskazano, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym jakkolwiek wynagrodzenie musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Nie jest to jednak jedyne orzeczenie, które definiuje odpłatność. W wyroku z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma v Inspecteur der Omzetbelasting, Trybunał stwierdza, „że świadczenie usług odbywa się „za wynagrodzeniem” (`(...)`) i jest w związku z tym opodatkowane wyłącznie, jeśli występuje stosunek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, obejmujący świadczenie wzajemne, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę wykonaną na rzecz usługobiorcy”.

Należność za zmniejszenie (jako należne wynagrodzenie) będzie bezpośrednio związana z powyżej wskazanym świadczeniem. Wynagrodzenie to oparte jest o konieczność zachowania równowagi rozliczeń między Wnioskodawcą a Odbiorcą przy uwzględnieniu zmian ilości transz wolumenowych pierwotnie przewidzianych w kontraktach, a jednocześnie związane jest z różnicą pomiędzy zakontraktowanymi cenami a aktualnymi cenami rynkowymi danych towarów. Tym samym, w opisanej sytuacji zachodzi ekwiwalentność świadczeń, tj. świadczenie w postaci wyrażenia przez Odbiorcę zgody na zmianę kontraktacji w zakresie paliwa gazowego odpowiada świadczeniu Wnioskodawcy w formie Należności za zmniejszenie, której kalkulacja związana jest bezpośrednio z rzeczywistą wartością przedmiotu kontraktów między nimi. Analogicznie, w przypadku Należności za zmniejszenie należnej Spółce, świadczenie w postaci dopuszczenia dokonywania przez Odbiorcę rezygnacji z odbioru wolumenu paliwa gazowego wynagradzane jest Wnioskodawcy w kwocie gwarantującej zachowanie równowagi kontraktowej.

Jak wykazano powyżej, Należność za zmniejszenie jest bezpośrednio i nierozerwalnie związana ze świadczeniem w postaci wyrażenia zgody na odstąpienie od pierwotnych warunków kontraktowych. Jej kalkulacja przebiega w oparciu o zachowanie równowagi między stronami i jest związana z transzami towarów (paliwa gazowego albo energii elektrycznej), co do których odpowiednio albo Odbiorca rezygnuje z częściowego ich odbioru oraz Spółka rezygnuje z ich dostarczenia, albo Spółka rezygnuje z częściowego ich odbioru oraz Odbiorca rezygnuje z ich dostarczenia.

Za traktowaniem Należności za zmniejszenie jako wynagrodzenia za świadczone usługi przemawia także fakt, że w wyniku odstąpienia od pierwotnych warunków kontraktu Wnioskodawca ma możliwość sprzedaży paliwa gazowego po bardziej korzystnej cenie niż przy pierwotnych założeniach kontraktu, natomiast Odbiorca zostanie zabezpieczony przed ryzykiem wymuszonej redukcji przez D. i dzięki temu nie poniesie dodatkowych kosztów, a co więcej przy odpowiednich warunkach rynkowych i potrzeb po stronie D., będzie mógł ponownie wykorzystać zwolnione moce.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę, że w opinii Wnioskodawcy, Należność za zmniejszenie nie powinna być uznana za odszkodowanie bądź rekompensatę, których wypłata pozostawałaby poza zakresem VAT.

Zgodnie z art. 361 Kodeksu cywilnego, co do zasady naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W związku z tym należy stwierdzić, że istotą odszkodowań nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W przypadku odszkodowania/rekompensaty nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - nie ma miejsca wymiana świadczenia w zamian za wynagrodzenie, lecz świadczenie pieniężne ma charakter jednostronny nakierowany na naprawienie szkody, zadośćuczynienie jej skutkom w postaci uszczerbku majątkowego lub utraconych korzyści.

Ponieważ w przedstawionej Transakcji istnieje bezpośredni związek płatności Należności za zmniejszenie z ekwiwalentnym świadczeniem, nie można uznać tej płatności za odszkodowanie/rekompensatę. W związku z niezaprzeczalnym istnieniem ekwiwalentności świadczeń między Wnioskodawcą a Odbiorcą, nie można nadać tej należności charakteru odszkodowawczego.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy można przytoczyć stanowiska prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz organów podatkowych w zakresie odszkodowań/kar umownych stanowiących rekompensatę za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu (np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 10 czerwca 2014 r., sygn. I FSK 981/13, 22 marca 2017 r., sygn. I FSK 1283/15 oraz 7 marca 2018 r., sygn. I FSK 794/16). W orzecznictwie tym, zarówno organy podatkowe jak i sądy administracyjne jednolicie prezentują stanowisko, iż tego rodzaju płatność stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających VAT, a polegających na wyrażeniu zgody na przedterminowe rozwiązanie umowy najmu. Takie podejście wynika również z rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 grudnia 1993 r. w sprawie C-63/92 Lubbock Fine & Co. v Commissioners of Customs and Excise. Trybunał wskazał w przedmiotowym orzeczeniu, że odszkodowanie stanowiące rekompensatę za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu przez wynajmującego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedstawione powyżej argumenty wskazują, w ocenie Wnioskodawcy, że Należność za zmniejszenie stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę, podlegającą opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska - pytanie 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W związku z tym, aby odliczenie VAT od danego wydatku było możliwe, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

‒ wydatek został poniesiony przez podatnika VAT,

‒ wydatek pozostaje w jakimkolwiek związku z czynnościami opodatkowanymi VAT, podejmowanymi przez tego podatnika.

W analizowanym przypadku, mając na uwadze to, że Należność za zmniejszenie, zdaniem Spółki, powinna zostać uznana za wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu VAT, odpowiednio przez Spółkę lub Odbiorcę, a druga strona transakcji, czyli usługobiorca (Spółka albo Odbiorca) jest zawsze podatnikiem VAT czynnym, nie budzi w ocenie Wnioskodawcy wątpliwości związek nabywanych usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W przypadku Spółki związek ten będzie istniał w powiązaniu z opodatkowaną VAT sprzedażą paliwa gazowego oraz uprawnień do emisji CO2 na rzecz Odbiorcy. Z kolei w odniesieniu do Odbiorcy, związek będzie przejawiał się w stosunku do opodatkowanych VAT transakcji sprzedaży energii elektrycznej.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunki, aby nabyte usługi były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej przez podatnika VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rezultacie, w zależności od wyniku transakcji, stronie kontraktu dokonującej wypłaty Należności za zmniejszenie (odpowiednio Spółce lub Odbiorcy) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych na podstawie faktur dokumentujących Należności za zmniejszenie wystawionych odpowiednio przez drugą stronę kontraktu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Jednocześnie, skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług, określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku VAT świadczącym głównie usługi handlu paliwami gazowymi w systemie sieciowym. Zainteresowany (Odbiorca) jest czynnym podatnikiem podatku VAT świadczącym głównie usługi wytwarzania energii elektrycznej. W 2011 r. Wnioskodawca zawarł z Odbiorcą kompleksową umowę dostarczania paliwa gazowego. W tym samym roku Spółka wraz z C. S.A z jednej strony zawarły umowę dotyczącą sprzedaży energii elektrycznej przez Odbiorcę na rzecz spółek. Co więcej Spółka wraz z C. zawarły w 2020 r. umowy z Odbiorcą również w sprawie sprzedaży/zakupu uprawnień do emisji CO2. Na podstawie Umowy dot. gazu Wnioskodawca sprzedaje Odbiorcy paliwo gazowe, jednocześnie w związku z Umową dot. energii oraz Umową dot. CO2, Wnioskodawca, Odbiorca oraz C. zawarły porozumienia transakcyjne, zgodnie z którymi: Wnioskodawca i C. sprzedają do Odbiorcy po 50% wolumenu uprawnień do emisji CO2, Odbiorca sprzedaje do Spółki i C. po 50% wolumenu planowanej produkcji energii elektrycznej.

Odbiorca w wyniku zaplanowanych transakcji miał łącznie osiągnąć ustalony wynik (dalej: Wynik 1).

W dniu 21 września 2021 r. doszło jednak do zmian w umowie przesyłowej zawartej między Odbiorcą oraz D. S.A., w wyniku których zmniejszeniu uległ poziom ograniczenia elektrownianego, a co za tym idzie zakontraktowane dostawy między Wnioskodawcą, C. oraz Odbiorcą mogłyby zostać zrealizowane w przewidzianych ilościach jedynie gdyby Odbiorca zakupił brakujące wolumeny z rynku bilansującego energii elektrycznej, celem wywiązania się z warunków zakontraktowanej dostawy, co jednocześnie wiązałoby się z narażeniem Odbiorcy na straty.

W konsekwencji strony podjęły decyzję odnośnie ustaleń zawartych w Umowie dot. gazu, w wyniku której Odbiorca ma nie odebrać paliwa gazowego z zakontraktowanej z Wnioskodawcą transzy, jednocześnie Wnioskodawca będzie zwolniony z dostawy zakontraktowanej transzy. Przy czym Wnioskodawca odstąpi od naliczania opłat związanych z nieodebraniem wolumenu transzy paliwa gazowego (dalej: Transakcja).

Zmianie uległy także porozumienia transakcyjne zawarte w związku z Umową dot. energii oraz Umową dot. CO2, które skutkują dokonaniem odrębnych rozliczeń między stronami.

Transakcja będzie polegała na zmniejszeniu wolumenu paliwa gazowego, a jej warunki zostały szczegółowo określone w Aneksie nr A do Umowy dot. gazu (Aneks A), który dotyczy dostaw do 1 stycznia 2022 r., godz. 6:00.

W efekcie zmian kontraktowych Odbiorca osiągnie inny wynik (Wynik 2) niż wcześniej planowany Wynik 1.

Wnioskodawca zrekompensuje koszty, które Odbiorca poniesie na skutek zmian kontraktowych oraz podzieli się z Odbiorcą zyskiem wypracowanym z tytułu zmniejszenia dostawy paliwa gazowego według ustalonego w Aneksie A współczynnika. Wynik 2 należy jednak rozumieć jako wynik po dokonaniu odwrócenia pozycji, jednakże przed rozliczeniem rekompensaty kosztów oraz należnej premii.

Transakcja skutkuje zatem koniecznością dokonania specyficznych rozliczeń między stronami uwzględniających równowagę kontraktową oraz dążących do zapewnienia Odbiorcy rentowności produkcji na poziomie nie gorszym niż przy pierwotnych warunkach kontraktów. W związku z powyższym, zgodnie z ustaleniami między Spółką i Odbiorcą, Spółka wyrówna Wynik 2, tak, aby był on co najmniej równy Wynikowi 1, tj. wynikowi, który Odbiorca osiągnąłby, gdyby wolumen dostaw nie został zmniejszony.

Oznacza to, że jeżeli Wynik 2 będzie niższy od Wyniku 1, wówczas Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać zapłaty na rzecz Odbiorcy (Należność za zmniejszenie).

Należność za zmniejszenie stanowi suma rozliczonej rekompensaty kosztów oraz premii

Przy czym mogą wystąpić sytuacje, w których w związku ze zmianami cen rynkowych paliwa gazowego w wyniku zmniejszenia kontraktacji Odbiorcy do poziomu ograniczenia elektrownianego, Wynik 2 (przed wyrównaniem) będzie wyższy niż Wynik 1, co będzie skutkować wypłatą Należności za zmniejszenie przez Odbiorcę na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca i Odbiorca rozważają także zawarcie kolejnego aneksu (Aneks B), który zawierałby analogiczne ustalenia między Wnioskodawcą i Odbiorcą dla Transakcji oraz Należności za zmniejszenie. Zawarcie Aneksu B będzie związane z ewentualnym zmniejszeniem wolumenu dostaw gazu w okresie do 1 stycznia 2023 r. - przy jednoczesnym zawnioskowaniu do D. o zmniejszenie minimum elektrownianego również w kolejnym okresie. Przy czym wartości Należności za zmniejszenie oraz współczynnik podziału zysku mogą się różnić od wynikających z Aneksu A.

Jednocześnie nie można wykluczyć, że Spółka w przyszłości zawrze z Odbiorcą kolejne aneksy (łącznie z Aneks B: Przyszłe Aneksy), zawierające ustalenia analogiczne do zawartych w Aneksie A dla innych okresów (przy czym każdorazowo wartość Należności za zmniejszenie oraz współczynnik podziału zysku mogą się różnić od wynikających z Aneksu A).

Również w przypadku zawarcia Przyszłych Aneksów i wypłaty z tego tytułu przez Wnioskodawcę Należności za zmniejszenie na rzecz Odbiorcy, rozwiązanie to będzie korzystne dla obu stron transakcji, tzn. wynik wzajemnych rozliczeń po stronie Wnioskodawcy będzie korzystniejszy niż w przypadku braku zawarcia Przyszłych Aneksów, tj. zrealizowania pierwotnych wolumenów transakcji.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę oraz Odbiorcę w ramach Transakcji, wynikające z Aneksu A oraz Przyszłych Aneksów są w obu przypadkach uzależnione od uiszczenia przez jedną ze stron na rzecz drugiej odpowiedniej Należności za zmniejszenie. Wypłata Należności za zmniejszenie stanowi w obu przypadkach jeden z warunków Transakcji, tj. przeprowadzenie Transakcji nie byłoby w ogóle możliwe bez ustalenia i określenia Należności za zmniejszenie należnej stronie, która uzyskałaby wyższy wynik bez przeprowadzenia Transakcji, tj. bez zmniejszenia zakontraktowanych pierwotnie wolumenów dostarczanych towarów.

Jak wskazano wyżej, pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy czym, nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT w rozumieniu przepisów ustawy VAT. Co do zasady, w orzecznictwie i praktyce organów podatkowych przyjmuje się, iż aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie trzy następujące warunki:

1. powinno istnieć określone świadczenie,

2. powinien istnieć bezpośredni beneficjent świadczenia,

3. świadczeniu usługodawcy powinno odpowiadać świadczenie wzajemne ze strony nabywcy, tj. beneficjenta świadczenia (wynagrodzenie).

Biorąc pod uwagę powyższe, w omawianych okolicznościach wskazane powyżej warunki należy uznać za spełnione, ponieważ:

‒ istnieje świadczenie – w postaci Należności za zmniejszenie wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów,

‒ bezpośrednim beneficjentem świadczenia jest odpowiednio Spółka lub Odbiorca,

‒ świadczeniu w postaci Należności za zmniejszenie należne jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów.

Aby stwierdzić, czy Należność za zmniejszenie należne jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów stanowi/będzie stanowiła wynagrodzenie za świadczenie usług, a nie odszkodowanie lub rekompensatę należy odwołać się do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 361 ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W myśl art. 362 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Stosownie do art. 363 ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

§ 2. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

W świetle przepisów Kodeksu cywilnego nie można uznać, by Należność za zmniejszenie należne jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów stanowiła/będzie stanowiła odszkodowanie lub rekompensatę.

Tym samym, Należność za zmniejszenie należna jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów, stanowi/będzie stanowiła wynagrodzenie za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktur dokumentujących Należności za zmniejszenie wystawionych odpowiednio przez drugą stronę kontraktu.

Ustawodawca w art. 43 ustawy określił zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług. Wskazać przy tym należy, że ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują zwolnienia od podatku dla czynności przyznanej Należności za zmniejszenie należne jednej ze stron kontraktu w związku ze zmniejszeniem wolumenu zakontraktowanych pierwotnie towarów, odpowiednio przez Spółkę albo Odbiorcę. W konsekwencji, ww. transakcja stanowi/będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, niekorzystające ze zwolnienia od podatku VAT. Zatem, opisane świadczenie podlega/będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podatku odpowiedniej dla tej czynności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi. Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Tym samym w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki prawno-podatkowe było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć, dokonując tych czynności.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

3a) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku; nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W przedmiotowej interpretacji wyjaśniono wyżej, że ww. transakcja stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlegała/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podatku odpowiedniej dla tej czynności. Tak więc, o ile otrzymana od Spółki/Odbiorcy faktura nie dokumentuje/nie będzie dokumentowała transakcji zwolnionej od podatku, to Spółce/Odbiorcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nabyte usługi, za które Spółka/Odbiorca otrzyma wynagrodzenie w postaci Należności za zmniejszenie będzie wykorzystywana do opodatkowanej sprzedaży odpowiednio gazu lub uprawnień do emisji CO2 przez Spółkę lub energii elektrycznej przez Odbiorcę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. Spółka Akcyjna (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).