Gmina zamierza sprzedać działkę nr ... o powierzchni 2,7535 ha. Przez północną część działki przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Pozostała część działki nie jest objęta planem miejscowym. Gmina nabyła działkę nieodpłatnie, na mocy prawa. Organ uznał, że: 1. Część działki nr ... nieobjęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz dla której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT (dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane). 2. Natomiast część działki nr ... objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przez którą przebiega gazociąg, stanowi teren budowlany i nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Dostawa tej części działki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
19 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 stycznia 2022 r. (wpływ 24 stycznia 2022 r.) oraz pismem z 20 stycznia 2022 r. (wpływ 25 stycznia 2022 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Gmina … planuje sprzedać działkę nr … o powierzchni … ha z obrębu ewidencyjnego … …, dla której Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr ….
Nieruchomość przez ostatnie 3 lata nie była użytkowana ani oddawana w dzierżawę.
Przez północną część działki nr … z obrębu … … przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony Uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 30 września 2010 r. Plan ten nie dopuszcza podziałów nieruchomości. Zgodnie z treścią uchwały, część działki nr … objęta planem otrzymała przeznaczenie „teren rolny z przebiegiem gazociągu - R/G”.
Na terenie tym ustalono zasady zabudowy i zagospodarowania terenu:
- podziemny przebieg gazociągu wyznaczony osią przebiegu,
- szerokość pasa montażowego - 4,0 do 10,0m,
- na terenie istniejące drogi wewnętrzne obsługujące tereny rolnicze,
- na terenie realizacja przejścia metodą bezwykopową przez teren 03KDZ.
W pasie przebiegu ustalono przebieg gazociągu wraz ze strefą kontrolowaną, stanowiącą pas o stałej szerokości 12,0 m - po 6,0 m na stronę od osi gazociągu, a także pas montażowy wzdłuż przebiegu gazociągu o szerokości do 10,0 m, po obu stronach strefy kontrolowanej.
Wzdłuż gazociągu dopuszcza się przebieg kabla światłowodowego dla jego obsługi oraz lokalizację innych uzupełniających urządzeń infrastruktury, wynikających z technicznych warunków realizacji i eksploatacji sieci gazowej.
W strefie kontrolowanej dopuszcza się prowadzenie ścieżek rowerowych i szlaków pieszych oraz dróg przeciwpożarowych.
Dla pozostałej części działki brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z aktualnym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy …, ww. działka leży w strefie rekreacyjnej. Wschodnia część nieruchomości leży w strefie W.II. - częściowej ochrony archeologicznej - konserwatorskiej.
Powierzchnia działki zajęta pod gazociąg wraz ze strefą ochronną wynosi około 0,9500 ha, co stanowi 34,5% powierzchni działki. Pozostały obszar działki, nie objęty planem miejscowym, stanowi teren nieużytkowany.
Dla żadnej części nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.
Klasoużytki według ewidencji gruntów i budynków, znajdujące się w przedmiotowej nieruchomości: Użytki kopalne K (0,0593 ha), Grunty orne RVI (0,5319 ha) oraz RVIz
(2,1623 ha).
Budowa gazociągu wraz z niezbędną infrastrukturą na przedmiotowej nieruchomości została zakończona w roku 2014, a w roku 2015 Gmina … otrzymała odszkodowanie z tytułu ograniczenia prawa własności oraz z tytułu szkód powstałych na nieruchomości oznaczonej jako działka nr … (po podziale działka nr …) z obrębu … - …. Podstawą odszkodowania była decyzja Wojewody … nr … z dnia 5 grudnia 2014 r.
W uzupełnieniu wskazali Państwo, że
1. Gmina … nabyła działkę nr …, położoną w obrębie ewidencyjnym … …, nieodpłatnie, z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody … nr … z dnia 3 czerwca 1991 r.
2. Nabycie nieodpłatne, z mocy prawa, na podstawie decyzji komunalizacyjnej z dnia 03.06.1991 r. - niefakturowane.
3. Na części działki nr … z obrębu … …, w roku 2014 zakończono realizację inwestycji - budowy gazociągu wysokiego ciśnienia … - ….
Działka została zajęta przez inwestora na podstawie decyzji Wojewody … znak: … z dnia 20 grudnia 2010 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu. Na podstawie powyższej decyzji ustalono lokalizację dla inwestycji pn.: „…”.
W dniu 8 grudnia 2014 r. Wojewoda … wydał decyzję znak: … o ustaleniu odszkodowania z tytułu ograniczenia prawa własności oraz z tytułu szkód powstałych na przedmiotowej nieruchomości, w związku z realizacją inwestycji pn.: „…”. Jednorazowe odszkodowanie zostało ustalone na kwotę 24.690,00 zł, a z tego tytułu w dniu 22.01.2015 r. Gmina … wystawiła fakturę na rzecz Operatora `(...)`.na kwotę 20.073,17 zł netto (24.690,00 zł brutto).
4. Oprócz powyższego udostępnienia terenu, związanego z realizacją inwestycji opisanej powyżej, działka nie była udostępniana i do dnia sprzedaży nie będzie wykorzystywana przez Gminę … do żadnej działalności ani nie będzie udostępniana osobom trzecim.
5. Gazociąg jako kategoria obiektu liniowego stanowi budowlę w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3, w związku z pkt 3a, ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
6. Część działki nr … z obrębu … …, objęta uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 30 września 2010 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy …, obejmującego przebieg gazociągu wysokiego ciśnienia do DN 1000, w całości znajduje się na terenie określonym w planie 14R/G - tereny rolne z przebiegiem gazociągu.
Istotne ustalenia dla terenu o symbolu 14R/G: Grunty rolne z przebiegiem gazociągu wysokiego ciśnienia. Podziemny przebieg gazociągu wyznaczony osią przebiegu wg rysunku planu. Szerokość pasa montażowego - 4,0 i do 10,0 m - wg rysunku planu.
7. Gazociąg stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności: własność Operatora `(...)`. … z siedzibą w `(...)`.., zgodnie z art. 49 §1 Kodeksu cywilnego.
8. Gazociąg wysokiego ciśnienia nie będzie przedmiotem sprzedaży. Działka zostanie sprzedana wraz z wpisem w dziale III księgi wieczystej nr …, prowadzonej dla tej nieruchomości przez Sąd Rejonowy w … IV Wydział Ksiąg Wieczystych:
Ustalono lokalizację dla inwestycji pod nazwą: „…”.
Ograniczono sposób korzystania z nieruchomości, m.in. działki nr … (po podziale …), objętych tą księga wieczystą na rzecz Operatora ..… z siedzibą w … - właściciela urządzeń przesyłowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłu gazu ziemnego wysokiego ciśnienia …, …,…. relacji: … - … w zakresie założonych i przeprowadzonych na tych nieruchomościach przewodów i urządzeń służących do przesyłu gazu ziemnego w ramach zezwolenia udzielonego na zakładanie i przeprowadzanie na tych nieruchomościach ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń oraz prawie swobodnego dostępu i dojazdu przez służby techniczne właściciela urządzeń przesyłowych, tj. przewodów i urządzeń służących do przesyłu gazu ziemnego, znajdujących się na nieruchomości przewodów i urządzeń służących do przesyłu gazu ziemnego w celu wykonywania prac konserwacyjnych oraz usuwania awarii.
Pytanie
Czy dostawa działki nr … o powierzchni 2,7535 ha z obrębu ewidencyjnego … …, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, zgodnie z przepisami art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2021.0.685 t.j.)?
Państwa stanowisko w sprawie (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)
W świetle przedstawionych okoliczności ulega zmianie stanowisko Wnioskodawcy: Dostawa całej działki nr `(...)`, położonej w obrębie ewidencyjnym `(...)` `(...)`, jest zwolniona z podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jest do dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Należy wskazać, że nieruchomość gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Wobec powyższego, za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:
Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina nabyła działkę nr … nieodpłatnie, z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody. Gmina planuje sprzedać ww. działkę. Przez północną część działki przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wzdłuż gazociągu dopuszcza się przebieg kabla światłowodowego dla jego obsługi oraz lokalizację innych uzupełniających urządzeń infrastruktury, wynikających z technicznych warunków realizacji i eksploatacji sieci gazowej. W strefie kontrolowanej dopuszcza się prowadzenie ścieżek rowerowych i szlaków pieszych oraz dróg przeciwpożarowych. Powierzchnia działki zajęta pod gazociąg wraz ze strefą ochronną stanowi 34,5% powierzchni działki. Pozostały obszar działki, nie objęty planem miejscowym, stanowi teren nieużytkowany. Budowa gazociągu wraz z niezbędną infrastrukturą na przedmiotowej nieruchomości została zakończona w roku 2014. Oprócz powyższego udostępnienia terenu, związanego z realizacją inwestycji opisanej powyżej, działka nie była udostępniana i do dnia sprzedaży nie będzie wykorzystywana przez Gminę … do żadnej działalności ani nie będzie udostępniana osobom trzecim. Gazociąg stanowi budowlę w rozumieniu przepisów Prawo budowlane. Część działki nr … w całości znajduje się na terenie określonym w planie 14R/G - tereny rolne z przebiegiem gazociągu. Gazociąg stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności: własność Operatora Gazociągów Przesyłowych. Gazociąg wysokiego ciśnienia nie będzie przedmiotem sprzedaży.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Państwa dotyczą wskazania, czy sprzedaż działki nr … będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Uwzględniając powyższe z analizy przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa wynika, że Państwa Gmina dokonując transakcji zbycia działki nr … będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy), natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem dostawa ww. nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
Na mocy art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.
Zgodnie natomiast z art. 49 § 1 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.
Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działce gruntu nr … naniesienia wymienione we wniosku w postaci gazociągu wysokiego ciśnienia, nie są własnością Wnioskodawcy, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami.
Zatem istotą transakcji jest wyłącznie dostawa samego gruntu, gdyż znajdujące się na nim obiekty, tj. infrastruktura przesyłowa (gazociąg), nie są własnością Wnioskodawcy. Tak więc w przypadku planowanej dostawy nieruchomości, na której usytuowana jest infrastruktura przesyłowa (gazociąg), która wchodzi w skład przedsiębiorstwa przesyłowego, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie działka gruntu.
Wskazać w tym miejscu należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).
Tym samym należy wskazać, że w niniejszych okolicznościach przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt.
Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
W myśl art. 2 pkt 33 ustawy:
Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Z zapisów wyżej cytowanego przepisu wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.
W świetle art. 2 pkt 5 tej ustawy:
Przez inwestycję celu publicznego należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65).
Stosownie do art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65, z późn. zm.):
Celami publicznymi w rozumieniu ustawy są budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.
Zgodnie z przepisami art. 50 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku – w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Warunek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4, stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 52 ust. 1 ww. ustawy:
Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora.
W myśl art. 52 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy:
Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000.
Natomiast art. 54 ww. ustawy przewiduje, że:
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:
1. rodzaj inwestycji;
2. warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a. warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b. ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c. obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d. wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e. ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3. linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.
Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu nieruchomości.
Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.
W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania zwolnienia przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.
Z opisu sprawy wynika, Gmina … planuje sprzedać działkę nr …. Przez północną część działki nr … przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia. Dla tej części działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Część działki objęta planem otrzymała przeznaczenie „teren rolny z przebiegiem gazociągu - R/G”. Dla pozostałej części działki brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powierzchnia działki zajęta pod gazociąg wraz ze strefą ochronną wynosi około 0,9500 ha, co stanowi 34,5% powierzchni działki. Pozostały obszar działki, nie objęty planem miejscowym, stanowi teren nieużytkowany. Dla żadnej części nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.
Gmina … nabyła działkę nr … nieodpłatnie, z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody …. Oprócz powyższego udostępnienia terenu, związanego z realizacją inwestycji opisanej powyżej, działka nie była udostępniana i do dnia sprzedaży nie będzie wykorzystywana przez Gminę … do żadnej działalności ani nie będzie udostępniana osobom trzecim. Gazociąg jako kategoria obiektu liniowego stanowi budowlę w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 w związku z pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Gazociąg stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności. Gazociąg wysokiego ciśnienia nie będzie przedmiotem sprzedaży.
W świetle powyższych okoliczności należy wskazać, że część działki nr … dla której to części brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, nie będzie spełniać definicji terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.
Zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ale wyłącznie dla części terenu, który nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dla którego nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.
W związku z powyższym dostawa części działki nr …, dla której brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Natomiast pozostała część działki stanowiąca 34,5% powierzchni działki nr …, przez którą przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia i dla której obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi teren budowlany. Pomimo że gazociąg nie będzie przedmiotem dostawy to działka ma przeznaczenie pod zabudowę i zabudowana jest gazociągiem.
Uwzględniając powyższą okoliczność, w momencie dostawy przedmiotowa część działki nr … stanowić będzie teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji dostawa ww. części działki nie może zostać objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:
Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W analizowanej sprawie, transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak bowiem wskazali Państwo, nabycie działki nastąpiło nieodpłatne, z mocy prawa, na podstawie decyzji komunalizacyjnej z dnia 03.06.1991 r.
Należy nadmienić, że brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: „Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).
Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, że przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, że nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że – podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym – nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).
W tej sytuacji (…) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)”.
W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145 str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.
Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy, przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.
TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.
Wobec powyższego, należy wskazać, że w odniesieniu do czynności nabycia przez Państwa Gminę działki nr …, nie wystąpił podatek od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działki, lub że takie prawo Gminie nie przysługiwało.
W konsekwencji, nie zostały spełnione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem – jak wynika z powyższej analizy –przy nabyciu przedmiotowej działki nr … nie wystąpił VAT należny, który mógłby podlegać odliczeniu przez Państwa Gminę.
Jak wskazano powyżej warunki do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji należy stwierdzić, że dostawa przez Gminę opisanej we wniosku części działki nr … dla której obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, przez którą biegnie gazociąg nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji dostawa tej części działki będzie opodatkowana podatkiem VAT wg właściwej stawki podatku.
Wobec powyższego Państwa stanowisko zgodnie z którym dostawa całej działki korzysta ze zwolnienia z opodatkowania jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili