Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania dostawy etykiet za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i opodatkowania tej dostawy stawką 0%. Uzupełnili go Państwo pismem z 3 marca 2022 r. (wpływ 8 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z o.o. sp.k., podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE. Wnioskodawca w ramach swojej działalności zajmuje się produkcją i drukowaniem etykiet. Jako przedmiot przeważającej działalności wskazane jest 18.12.Z. POZOSTAŁE DRUKOWANIE, natomiast pozostała działalność obejmuje m.in.:

17.29.Z. PRODUKCJA POZOSTAŁYCH WYROBÓW Z PAPIERU I TEKTURY

18.11.Z. DRUKOWANIE GAZET

18.13.Z. DZIAŁALNOŚĆ USŁUGOWA ZWIĄZANA Z PRZYGOTOWYWANIEM DO DRUKU

18.14.Z. INTROLIGATORSTWO I PODOBNE USŁUGI

Nabywca etykiet jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec.

Etykiety zostaną przetransportowane do innego miasta w Polsce i tam naklejone na puszki/butelki, jednak zaraz po naklejeniu zostaną przetransportowane na terytorium Niemiec, które będą docelowym odbiorcą. Produkowane etykiety nie mają w Polsce żadnego zastosowania, funkcjonują one bowiem tylko na rynku niemieckim.

Wnioskodawca będzie zatem posiadać potwierdzenie przewozu towaru do kontrahenta w Polsce a następnie transportu pomiędzy kontrahentem w Polsce a miejscem docelowym na terytorium UE.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

W transakcjach będzie brać udział:

- Wnioskodawca - jako dostawca etykiet

- Odbiorca - podmiot, na rzecz którego będą dokonywane dostawy.

Ponadto, w transakcjach będzie brać udział podmiot, który dostarcza opakowania. Podmiot, który dostarcza opakowania będzie fizycznie odbierał etykiety kaucyjne od Wnioskodawcy i będzie naklejał etykiety na opakowaniach. Opakowania z naklejonymi etykietami będą wywożone poza terytorium Polski.

Przedmiotem dostawy będą etykiety, które po umieszczeniu na opakowaniach zostaną wywiezione poza terytorium Polski. Etykiety pozostają bezużyteczne w Polsce, ponieważ mogą być wykorzystane jedynie na terytorium kraju, do którego są przeznaczone.

Wnioskodawca dokonuje dostawy etykiet na rzecz nabywcy z terytorium Niemiec, przy czym nie bezpośrednio do tego nabywcy, z uwagi na fakt, że przed wywozem etykiety muszą zostać umieszczone na opakowaniach. Tym samym, fizycznie etykiety są w pierwszej kolejności dostarczone do podmiotu, który umieszcza etykiety na opakowaniach, a następnie etykiety są łącznie z opakowaniami przedmiotem dostawy do odbiorcy z Niemiec. Wywozu towarów do Niemiec dokonuje podmiot, który umieszcza etykiety na opakowaniach.

W momencie zawarcia transakcji nabywca będzie uzyskiwał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, przy czym dostawa z założenia będzie dokonywana do odbiorcy poza terytorium Polski.

Na pytanie o treści: „Na terytorium którego Państwa będą znajdowały się etykiety w momencie przeniesienia prawa do rozporządzenia etykietami jak właściciel?” Wnioskodawca podał, że „Na terytorium Polski, przy czym zdaniem Wnioskodawcy fakt ten ma drugorzędne znaczenie. Należy bowiem zauważyć, że w przypadku licznych transakcji zakwalifikowanych jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel faktycznie ma miejsce na terytorium Polski, natomiast transakcja jest uznawana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, z uwagi na spełnienie warunków ustawowych, określonych w art. 13 ustawy o VAT. Należy przy tym zauważyć, że art. 13 ustawy o VAT nie wymaga dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel miało miejsce poza terytorium Polski. Istotny jest wymóg, aby towary były wywiezione z terytorium Polski, co w przedmiotowej sytuacji będzie mieć miejsce”.

Na zadane pytanie: „Czy nabywca etykiet z Niemiec posiada ważny numer identyfikacyjny nadany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych?” Wnioskodawca wskazał: „Tak”.

W odpowiedzi na pytanie o treści: „Czy nabywca etykiet poda Państwu numer identyfikacyjny nadany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych?” Wnioskodawca wskazał: „Tak”.

Na pytanie: „Czy z posiadanych przez Państwa dokumentów, będzie wynikał fakt rozpoczęcia transportu towarów (etykiet) na terytorium kraju i dostarczenia tych towarów nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego?” Wnioskodawca wyjaśnił, że tak, przy czym dostarczenie tych towarów będzie dokonane łącznie z opakowaniami, na które te towary (etykiety) zostaną naklejone.

Odpowiadając na pytanie: „Czy wykażą Państwo dostawę towarów (etykiet) w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawią Państwo fakturę stwierdzającą dokonanie ww. dostawy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi: „Tak”.

Na pytanie o treści: „Czy będą Państwo przekazywali etykiety nabyte przez kontrahenta z Niemiec podmiotowi, który będzie naklejał te etykiety na puszki/butelki?, Wnioskodawca wskazał: „Tak”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy będą Państwo w posiadaniu dokumentów, z których wynikać będzie, że towary przekazywane podmiotowi – kontrahentowi w Polsce, który nakleja te towary (etykiety) na puszki/butelki, zostaną po wykonaniu tych czynności wywiezione z kraju?” Wnioskodawca wskazał: „Tak”.

Na pytanie: „Czy będą Państwo w posiadaniu dokumentów potwierdzających dostawę towarów (etykiet) przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?” wskazano: „Tak”.

Składając informacje podsumowujące o dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawie towaru, nie występują i nie wystąpią w przyszłości przesłanki negatywne, wynikające z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT niedające prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do tej dostawy. Wnioskodawca będzie otrzymywać zapłatę na rachunek bankowy w terminie maksymalnie 60 dni od dnia wydania towarów (etykiet).

Pytania

1. Czy wskazana w stanie faktycznym dostawa będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy do wskazanej w stanie faktycznym wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Wnioskodawca będzie mógł zastosować 0% stawkę VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W zakresie pytania 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa wskazana w zaistniałym stanie faktycznym będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT.

Przez towar, na gruncie art. 2 pkt 6, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Art. 13 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje na pewne uszczegółowienie zasady z ustępu 1, wskazując warunki niezbędne do możliwości zakwalifikowania dostawy jako WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów). Art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że z WDT mamy do czynienia, m.in. gdy podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, że etykiety będą stanowiły towar w rozumieniu art. 2 pkt 6, a w konsekwencji ich sprzedaż będzie stanowiła dostawę towaru.

W związku z powyższym, sprzedaż na terytorium Niemiec będzie bez wątpienia stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jako że spełnia ona wszystkie niezbędne wymagania:

‒ dostawca towarów jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, czynnym podatnikiem VAT oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE;

‒ nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec;

‒ towar w postaci etykiety zostanie docelowo wywieziony z terytorium Polski na terytorium Niemiec.

Nie ma przy tym znaczenia, że towar na jakiś czas zatrzyma się w Polsce w celu naklejenia etykiet na puszki/butelki. Dostawa ta ma specyficzny przebieg z uwagi na jej charakter, jednak w momencie dokonywania wywozu towaru z terytorium Polski znany jest jego skonkretyzowany odbiorca z Niemiec a także miejsce docelowe transportu na terytorium Niemiec. Ekonomicznie taka transakcja z punktu widzenia Wnioskodawcy stanowi jedną, zorganizowaną całość.

Zatrzymanie etykiet w celu naklejenia ich na puszki/butelki nie wpływa w żaden sposób na zmianę ich właściwości, nie są one w żaden sposób modyfikowane. Punkt, w którym naklejane są etykiety nie jest miejscem docelowym wysłanych towarów, z którego dopiero dokonywana byłaby dostawa, nie służy do przechowywania/składowania towarów.

Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 września 2018 r. sygn. I FSK 1500/16, w którym stwierdził, że: „Należy zauważyć, że skoro w momencie rozpoczęcia wywozu towarów znany jest już jego ostateczny nabywca, co - uwzględniając treść umowy, z której wynika prawo odbiorcy do dysponowania towarem w sposób autonomiczny, bez konsultacji ze skarżącą - pozwala spojrzeć na opisaną we wniosku transakcję jako jedną, rozciągniętą w czasie WDT. W takiej transakcji prawo do rozporządzania towarem jak właściciel nabywca uzyskuje w znaczeniu ekonomicznym, już w momencie przemieszczania tego towaru do magazynu. Wywodzenie, że zachodzą dwie dostawy: nietransakcyjne przemieszczenie towarów a następnie WDT z Belgii do Wielkiej Brytanii jest sztucznym kreowaniem dwóch transakcji, dających w stanie faktycznym niniejszej sprawy nieracjonalny efekt opodatkowania stawką krajową niekwestionowanej dostawy przez Spółkę towarów do Wielkiej Brytanii. W sytuacji, gdy nie ma sporu, że transakcje przebiegają w sposób opisany we wniosku a odbiorca w Wielkiej Brytanii deklaruje wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru i organizacja dostaw nie wiąże się z oszustwem podatkowym, interpretacja zaproponowana przez organy nabiera charakteru formalistycznego. Pominięto konkretny znany cel dostaw od momentu rozpoczęcia ich realizacji, co winno znaleźć odzwierciedlenie przy zastosowaniu przepisów ustawy o VAT, zamiast kreowania stanu faktycznego dostawy przez te przepisy.”

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dostawa opisana w stanie faktycznym będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W zakresie pytania 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów wskazana w stanie faktycznym będzie korzystała z 0% stawki VAT.

Nabywcą towaru od Wnioskodawcy jest zarejestrowany podatnik VAT-UE, posiadający właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez Republikę Niemiec. Ponadto Wnioskodawca, również zarejestrowany podatnik VAT-UE będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium Niemiec, a informacja podsumowująca dostawę zostanie w odpowiednim czasie złożona.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 i 1a ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów korzysta z 0% stawki VAT, gdy:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Z kolei zgodnie z art. 100 ust. 1a ustawy o VAT wskazuje, że stawka podatku 0% nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Nabywcą towaru od Wnioskodawcy jest zarejestrowany podatnik VAT-UE, posiadający właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez Republikę Niemiec. Ponadto Wnioskodawca, również zarejestrowany podatnik VAT-UE będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium Niemiec, a informacja podsumowująca dostawę zostanie w odpowiednim czasie złożona.

Jednocześnie dokumenty przewozowe, będą łącznie potwierdzać, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski - tj. przewóz do miejsca w Polsce oraz dalszy wywóz towarów z naklejonymi etykietami poza terytorium Polski.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mógł skorzystać z 0% stawki VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r,. poz. 685, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy wskazać, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza bowiem wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każda inna transakcja, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Dokonanie dostawy towarów następuje zatem z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Natomiast wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 wyjaśnił, co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. W orzeczeniu tym wskazano, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów Trybunał posłużył się zatem terminem przeniesienia „własności” w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Według art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8,

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/1912”. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

I tak, według art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2. (uchylony),

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4. (uchylony),

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Ponadto na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1696, z późn. zm.):

Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Stosownie do § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem że podatnik dokonujący dostawy towarów:

1. składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE;

2. przekaże, nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej, towary podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym;

3. wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

4. otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w terminie 60 dni od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego;

5. posiada dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju.

Zatem przy spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 25 marca 2020 r. stawka podatku w wysokości 0% znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi.

Jak wynika z treści wniosku, dokonują Państwo dostawy etykiet na rzecz nabywcy z terytorium Niemiec. Przy czym dostawy nie odbywają się bezpośrednio do tego nabywcy, z uwagi na fakt, że przed wywozem etykiety muszą zostać umieszczone na opakowaniach. Etykiety w pierwszej kolejności są dostarczone do podmiotu, który umieszcza etykiety na opakowaniach, a następnie etykiety łącznie z opakowaniami są przedmiotem wywozu z terytorium Polski do odbiorcy z Niemiec. Wywozu towarów do Niemiec dokonuje podmiot, który umieszcza etykiety na opakowaniach. W momencie zawarcia transakcji nabywca będzie uzyskiwał prawo do rozporządzania etykietami jak właściciel. Przeniesienia prawa do rozporządzania etykietami jak właściciel na nabywcę będzie miało miejsce na terytorium Polski. Nabywca etykiet z Niemiec posiada i poda Państwu ważny numer identyfikacyjny nadany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawę towarów (etykiet) wykażą Państwo w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawią Państwo fakturę stwierdzającą dokonanie ww. dostawy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zapłatę za dostawę ww. etykiet będą Państwo otrzymywać na rachunek bankowy w terminie maksymalnie 60 dni od dnia wydania towarów (etykiet). Ponadto będą Państwo w posiadaniu dokumentów, z których wynikać będzie, że towary przekazywane podmiotowi – kontrahentowi w Polsce, który nakleja te towary (etykiety) na puszki/butelki, zostaną po wykonaniu tych czynności wywiezione z kraju.

Mając na uwadze okoliczności sprawy w świetle powołanych przepisów należy wskazać, że w momencie wydania etykiet podmiotowi, który będzie naklejał te etykiety na opakowaniach na terytorium Polski, będzie dochodziło do dostawy towarów na rzecz odbiorcy z Niemiec, a następnie po naklejeniu na opakowaniach ww. etykiet będzie następował wywóz tych towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Zatem dokonywana przez Państwo (zarejestrowanego podatnika VAT-UE) dostawa etykiet na rzecz odbiorcy z innego kraju Unii Europejskiej, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju, będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Jednocześnie wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy przy spełnieniu warunków wynikających z § 7 ust. 2 powołanego rozporządzenia, będą mieli Państwo prawo zastosować stawkę podatku VAT 0%.

Wobec powyższego Państwa stanowisko odnośnie zadanych pytań należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że wskazali Państwo we własnym stanowisku art. 100 ust. 1a ustawy o VAT. Jednakże z uwagi na kontekst przywołanych przez Państwo przepisów uznać należy, że stanowi to oczywistą omyłkę pisarską i przyjęto, że Państwa intencją było powołanie art. 42 ust. 1a ww. ustawy podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).