Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty dodatkowe związane z niewykorzystanym kruszywem. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 marca 2022 r. (wpływ 11 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski w zakresie produkcji kruszyw. Spółka posiada cztery kopalnie. Wszystkie złoża i zakłady wydobywcze znajdują się na … . Naturalne kruszywa takie jak `(...)`, są nierozłącznie związane z historią geologiczną i geograficzną … regionu.

Spółka oprócz kopalni, posiada także zakłady przetwarzające i wykorzystujące wydobywany surowiec. Wytwórnie … korzystające z materiałów pochodzących z kopalni naturalnych surowców skalnych, wytwarzają masy wykorzystywane przede wszystkim w szeroko rozumianym budownictwie.

Sprzedaż kruszyw oraz sprzedaż mieszanek bitumicznych, tłucznia (dalej łącznie: „kruszywo”) prowadzona jest przez podmiot powiązany ze Spółką (dalej: „Dystrybutor”), tj. odbiorcą (nabywcą) kruszywa jest w pierwszej kolejności Dystrybutor, który dokonuje jego dalszej odsprzedaży.

W związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą zdarzają się sytuacje, w ramach których wyprodukowane i sprzedane na rzecz końcowego odbiorcy kruszywo okazuje się niezgodne z parametrami. Dystrybutor w zależności od sytuacji dokonuje wymiany/zwrotu kruszywa albo obniżki ceny. Tym samym ponosi koszty związane z procesem reklamacyjnym, np.:

· koszty transportu,

· koszty rozładunku,

· koszty naprawy,

· koszty demontażu czy też

· koszty zwrotu wobec klienta za poniesione przez klienta wydatki, którymi następnie obciąża Spółkę

(dalej jako koszty bezpośrednio związane z procesem reklamacyjnym).

Oprócz powyższego, po zakończeniu procesu reklamacyjnego zdarza się, że istnieje możliwość wykorzystania wadliwego kruszywa (np. poprzez przekruszenie i ponowną sprzedaż po niższej wartości). W związku z takimi sytuacjami Dystrybutor ponosi również dodatkowe koszty związane z wykorzystaniem wadliwego (niewykorzystanego) kruszywa do ich dalszej sprzedaży, m.in.:

· koszty transportu,

· koszty rozładunku,

· koszty magazynowania,

· koszty kruszenia i pracy ładowarki wadliwego kruszywa,

· koszty wynajmu placu.

(dalej jako koszty związane z nabytymi usługami w związku z planowaną sprzedażą niewykorzystanego kruszywa przez Dystrybutora).

Dodatkowe koszty związane są z usługami nabytymi od zewnętrznych podmiotów i nie były ponoszone przez nabywców wadliwego kruszywa, a bezpośrednio przez Dystrybutora celem wykorzystania wadliwego kruszywa do ich dalszej sprzedaży. Ostatecznie Dystrybutor obciąża Spółkę poniesionymi kosztami dodatkowymi.

Dodatkowo Spółka wskazuje, iż zarówno Dystrybutor jak i Spółka w ramach procesu reklamacyjnego nie są zobowiązane do wypłaty odszkodowania ani kar umownych, reklamacja jest bowiem finalizowana po dokonaniu stosownych analiz, spisania Protokołów i ich akceptacji zarówno przez Dystrybutora oraz przez Spółkę. Nabywca wadliwego kruszywa nie ponosi szkody czy innych wydatków, którymi obciążałby Dystrybutora. Ponadto kwestie reklamacyjne ustalane są pomiędzy Spółką a Dystrybutorem w ramach Protokołów, z których wynika, iż Spółka jest podmiotem decyzyjnym w kwestii uznania reklamacji i jej ostatecznej formy. Co istotne, analizie podlega zarówno zasadność reklamacji, ustalenia co do wymiany/zwrotu kruszywa bądź udzielenie ewentualnego rabatu, jak również dodatkowe koszty związane z procesem reklamacyjnym.

Zgodnie z ustaleniami, Dystrybutor nabywa przedmiotowe usługi dodatkowe, związane z procesem dalszej sprzedaży niewykorzystanego kruszywa w imieniu własnym, ale na rzecz Spółki - jako podmiotu zobowiązanego do poniesienia kosztu, zgodnie z ustaleniami między Spółką a Dystrybutorem. Innymi słowy Dystrybutor nabywa usługi w imieniu własnym, ale na rzecz Spółki. Stosunek łączący Spółkę oraz Dystrybutora w zakresie wzajemnych rozliczeń w tym zakresie ma charakter zobowiązaniowy - Spółka jest zobowiązana do poniesienia kosztów nabycia dodatkowych usług celem sprzedaży wadliwego kruszywa, przy czym koszty te ponoszone są w pierwszej kolejności przez Dystrybutora a następnie następuje ich refakturowanie na Spółkę. Spółka mogłaby również korzystać w tym zakresie z podmiotów zewnętrznych, jednak z uwagi na fakt, że Dystrybutor posiada wynegocjowane korzystne stawki z poszczególnymi dostawcami usług (np. firma transportowa), z tego względu koszty są ponoszone w pierwszej kolejności przez Dystrybutora a następnie przenoszone na Spółkę.

Ponadto, Spółka oraz Dystrybutor planują również dokonać dodatkowych zapisów umownych/porozumienia potwierdzających w szczególności, że Dystrybutor nabywa przedmiotowe usługi w imieniu własnym ale finalnie na rzecz Spółki - jako podmiotu zobowiązanego do ich nabycia i poniesienia kosztu.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwości w zakresie prawidłowego rozliczenia refakturowanych na nią kosztów dodatkowych na gruncie podatku VAT i CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku na zadane w wezwaniu pytania o treści:

1. „Czy transakcja nabycia przez Dystrybutora od zewnętrznych dostawców usług dodatkowych związanych z wykorzystaniem wadliwego kruszywa jest/będzie opodatkowana podatkiem VAT?”, wskazano, że Dystrybutor dokonując zakupu usług niezbędnych do sprzedaży niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa otrzymuje od dostawców faktury z naliczonym podatkiem VAT. Następnie, zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Dystrybutorem - koszty te są przenoszone na Spółkę, gdyż taka sprzedaż dokonywana jest w imieniu Dystrybutora ale na rzecz Spółki.

Tym samym, transakcja nabycia przedmiotowych usług przez Dystrybutora i poniesienia dodatkowych kosztów celem sprzedaży niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

2. „Czy Dystrybutor, o którym mowa we wniosku jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?”, wskazano, że Dystrybutor będący podmiotem powiązanym ze Spółką jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług.

3. „Czy na fakturach, które Państwo otrzymują/będą otrzymywać od Dystrybutora za ww. usługi dodatkowe związane z niewykorzystanym kruszywem jest/będzie wykazany podatek VAT?”, wskazano, że na fakturach, które Spółka otrzymuje/będzie otrzymywać od Dystrybutora za ww. usługi dodatkowe związane z niewykorzystanym kruszywem jest/będzie wykazany podatek VAT.

4. „Do jakich czynności wykorzystują/będą wykorzystywać Państwo nabyte od Dystrybutora usługi dodatkowe związane z niewykorzystanym kruszywem, o których mowa we wniosku, tj. do czynności:

- opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

- zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,

- niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”,

wskazano, że Spółka ma możliwość wykorzystania wadliwego kruszywa np. poprzez przekruszenie i ponowną sprzedaż po niższej wartości. Nabyte usługi dodatkowe związane z niewykorzystanym kruszywem są ściśle związane z dalszą sprzedażą wadliwego (niewykorzystanego) kruszywa, która to sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, nabyte usługi dodatkowe związane z niewykorzystanym kruszywem Spółka wykorzystuje/będzie wykorzystywać do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

5. „Czy na rzecz Dystrybutora wypłacają Państwo jakiekolwiek wynagrodzenie w związku z nabyciem usług dodatkowych mających na celu ponowną sprzedaż niewykorzystanego kruszywa? Jeśli tak, to na podstawie jakich ustaleń wypłacają Państwo Dystrybutorowi ww. wynagrodzenie?”, wskazano, że tak. Spółka wypłaca wynagrodzenie na rzecz Dystrybutora dokonując zwrotu poniesionych przez Dystrybutora kosztów. Dystrybutor nabywa przedmiotowe usługi w imieniu własnym ale na rzecz Spółki - jako podmiotu zobowiązanego do ich nabycia i poniesienia ich kosztu zgodnie z ustaleniami pomiędzy Dystrybutorem a Spółką. Tym samym Dystrybutor obciąża Spółkę dokonując refakturowania poniesionych kosztów w wysokości 1:1 (bez doliczania dodatkowego wynagrodzenia).

Pytania

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących obciążenie kosztami nabycia usług dodatkowych, związanych z niewykorzystanym kruszywem, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy VAT? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo została obciążana dodatkowymi kosztami związanymi ze sprzedażą wadliwych towarów na fakturze VAT i tym samym ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty dodatkowe niewykorzystanych (wadliwych) towarów, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy VAT (oznaczone we wniosku jako nr 1).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy VAT w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powołanych regulacji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Ponadto, w przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT, powinien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierne korzyści.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Tak więc, dana czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, należy stwierdzić, że przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanym przypadku, Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski w zakresie produkcji kruszyw, natomiast ich sprzedaż prowadzona jest za pośrednictwem Dystrybutora, tj. odbiorcą (nabywcą) kruszywa jest w pierwszej kolejności Dystrybutor, który dokonuje jego dalszej odsprzedaży. Naturalnym w ramach transakcji sprzedaży, jest występowanie procesów reklamacyjnych. W związku z tymi procesami Dystrybutor, a następnie Spółka ponosi szereg kosztów - przede wszystkim związanych stricte z procesem reklamacyjnym. Ponadto, po zakończeniu procesu reklamacyjnego zdarza się, że istnieje możliwość wykorzystania wadliwego kruszywa (np. poprzez przekruszenie i ponowną sprzedaż po niższej wartości). W związku z tym ponoszone są dodatkowe koszty związane z nabywaniem zewnętrznych usług takich jak np.

· koszty transportu,

· koszty rozładunku,

· koszty magazynowania,

· koszty kruszenia i pracy ładowarki wadliwego kruszywa,

· koszty wynajmu placu.

Koszty te nie są stricte kosztami związanymi z procesem reklamacyjnym, nie mają charakteru odszkodowania czy kar umownych. Dotyczą one odrębnej czynności, którą w ocenie Spółki należy uznać za opodatkowaną VAT. Dystrybutor dokonując zakupu usług niezbędnych do sprzedaży niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa otrzymuje od dostawców faktury z naliczonym podatkiem VAT. Następnie, zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Dystrybutorem - koszty te są przenoszone na Spółkę, gdyż de facto taka sprzedaż dokonywana jest w imieniu Dystrybutora ale na rzecz Spółki.

W analizowanej sprawie nie zaistniały okoliczności, które w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego powodowałyby szkodę i determinowały wypłatę odszkodowania. Poniesione przez Spółkę koszty były co prawda pośrednio związane z dostarczeniem wadliwego towaru, natomiast ich bezpośrednim celem była sprzedaż niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa.

W związku z powyższym w ocenie Spółki nabywane przez Dystrybutora usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT również w zakresie w jakim Dystrybutor obciąża Spółkę - następuje ich refakturowanie, zgodnie z ustaleniami między stronami.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy:

· w niniejszym przypadku nie występuje element szkody ani kary umownej,

· dodatkowe koszty związane z niewykorzystanym materiałem nie są ponoszone przez nabywcę - a bezpośrednio przez Dystrybutora,

· celem nabywanych usług nie jest naprawa szkody czy rekompensata na rzecz nabywcy z tytułu wadliwego materiału - a sprzedaż niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa,

· zgodnie z ustaleniami, Dystrybutor nabywa przedmiotowe usługi w imieniu własnym ale na rzecz Spółki - jako podmiotu zobowiązanego do ich nabycia i poniesienia ich kosztu zgodnie z ustaleniami pomiędzy Dystrybutorem a Spółką,

· Spółka jest podmiotem decyzyjnym w kwestii uznania reklamacji i jej ostatecznej formy - zatem Dystrybutor pełni w tym przypadku rolę pośrednika i z tego powodu dokonuje refakturowania nabywanych usług zewnętrznych na Spółkę.

Co więcej, należy wskazać, że zaniechanie przez Dystrybutora naprawy w imieniu Spółki towarów prowadziłoby w większości przypadków do braku możliwości ich sprzedaży przez Dystrybutora na rzecz nabywców, czyli de facto do braku możliwości dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Tym samym, w ocenie Spółki transakcja nabycia przedmiotowych usług przez Dystrybutora i poniesienia dodatkowych kosztów celem sprzedaży niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Idąc dalej, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści powołanego powyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

W świetle powyższego, warunkiem którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT przez Spółkę w związku z dokonaniem zakupu usług związanych z dalszą sprzedażą niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa, jest związek dokonywanych zakupów z działalnością opodatkowaną.

Zdaniem Spółki, w omawianej sprawie związek taki wystąpi. Z okoliczności sprawy wynika, że nabycie usług, tj.:

· koszty transportu,

· koszty rozładunku,

· koszty magazynowania,

· koszty kruszenia i pracy ładowarki wadliwego kruszywa,

· koszty wynajmu placu

- są ściśle związane z dalszą sprzedażą wadliwego (niewykorzystanego) kruszywa, która to sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie powinno zatem budzić wątpliwości, iż refakturowane na Spółkę koszty usług są związane z działalnością opodatkowaną Spółki - jej główną działalnością, tj. produkcją kruszywa celem ich sprzedaży.

Ponadto, należy mieć również na uwadze, że w sytuacji, w której Spółka nabywałaby przedmiotowe usługi bezpośrednio, bez udziału Dystrybutora, to nie byłoby wątpliwości, iż podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tego tytułu.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury wystawionej przez Dystrybutora dokumentującej nabycie przedmiotowych usług celem dalszej sprzedaży wadliwego (niewykorzystanego) kruszywa, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe w tym m.in. w: interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 września 2020 r., znak: 0112-KDIL1-3.4012.208.2020.2.AKS: „Z okoliczności analizowanej spawy wynika, że Wnioskodawca ponosi/będzie ponosić wydatki na naprawę wadliwych Towarów wyłącznie w celu doprowadzenia ich do stanu niewadliwego, który umożliwi sprzedaż tych Towarów na rzecz nabywców jak również pozwoli Wnioskodawcy na wypełnienie ciążących na nim względem nabywców obowiązków dostarczenia niewadliwego Towaru. Poniesienie wydatków na naprawę wadliwych Towarów umożliwi zatem Wnioskodawcy dokonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT, czyli sprzedaż naprawionych Towarów. Jak wskazał Wnioskodawca - po przeprowadzeniu wymiany wadliwych Towarów uzyska on możliwość sprzedaży tych Towarów, czyli wykonania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na naprawę wadliwych Towarów, zgodnie z przepisem art. 86 ustawy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że nabywane w ramach wymiany towary oraz usługi służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym jakim jest dokonywanie przez Wnioskodawcę sprzedaży naprawionych Towarów nabywcom”.

Podsumowanie

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka powinna zostać obciążana na fakturze VAT dodatkowymi kosztami związanymi ze sprzedażą wadliwych towarów i tym samym ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty dodatkowe niewykorzystanych (wadliwych) towarów, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z procesem reklamacyjnym (niezależnie od tego czy w ramach procedury następuje wymiana/zwrot/obniżka ceny) oraz koszty związane z nabytymi usługami dotyczącymi sprzedaży niewykorzystanego (wadliwego) kruszywa. W przypadku natomiast, gdy organ uznał poniesione przez Spółkę koszty za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, wówczas obciążenie Spółki dodatkowymi kosztami powinno nastąpić w formie noty obciążeniowej w kwocie będącej sumą brutto faktur otrzymanych przez Dystrybutora od zewnętrznych dostawców wykonujących przedmiotowe usługi. Tym samym Spółka całą kwotę wynikającą z noty obciążeniowej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla Państwa kontrahenta (Dystrybutora).

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo wskazujemy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.