0112-KDSL2-2.440.415.2021.2.IM

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 12 grudnia 2021 r. (data wpływu 21 grudnia 2021 r.), uzupełnionego pismem z dnia 14 lutego 2022 r. (data wpływu 22 lutego 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – przygotowywanie filmów (w tym spotów) z różnego rodzaju imprez i iwentów

Opis usługi: Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przygotowywaniu m.in. filmów z różnego rodzaju imprez i iwentów (śluby, wesela, komunie, studniówki, targi itp.) dla firm i osób prywatnych na zamówienie. Filmy są profesjonalnie obrobione i zmontowane, tak aby zadowolić nawet najwybredniejszych klientów zgodnie z najnowszymi technologiami. Jak wskazał Wnioskodawca, produkcje filmowe z przeróżnych imprez/uroczystości są przygotowywanie przez niego jako twórcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdy film/spot wykonany przez Wnioskodawcę jest utworem w rozumieniu przepisów ww. ustawy – każdy jest indywidualny i niepowtarzalny. Za każdą wykonaną pracę Wnioskodawca pobiera honorarium w kwocie wcześniej ustalonej z zamawiającym. Zgodnie z zawartą umową, po wykonaniu utworu jest on przekazywany zamawiającemu wraz z wszelkimi prawami autorskimi do danego utworu.

Rozstrzygnięcie: Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

Zastrzeżenie: Niniejsza WIS ma zastosowanie jeśli – zgodnie z deklaracją złożoną przez Wnioskodawcę – jest on twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062) i przygotowywane przez niego filmy stanowią przedmiot praw autorskich praw, a wynagrodzenie w formie honorarium odbywa się z przeniesieniem tych praw. Weryfikacja powyższego pozostaje jednak poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 lutego 2022 r. (data wpływu 22 lutego 2022 r.) o prawidłowe pełnomocnictwo, doprecyzowanie opisu usługi oraz umowę.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis usługi

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przygotowywaniu filmów i zdjęć z różnego rodzaju imprez i iwentów (śluby, wesela, komunie, studniówki, targi itp.) dla firm i osób prywatnych na zamówienie. Zdjęcia i filmy są profesjonalnie obrobione i zmontowane, tak aby zadowolić nawet najwybredniejszych klientów zgodnie z najnowszymi technologiami. Każde z ww. dzieł jest utworem w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca chce ww. utwory przekazywać zamawiającym wraz z pełnymi prawami autorskimi, zastrzegając sobie jedynie możliwość ich wykorzystania dla własnych celów reklamowych lub pokazowych. Każda sprzedaż będzie udokumentowana fakturą wystawioną bezpośrednio zamawiającemu lub przedstawicielowi zamawiającego (np. przedstawicielowi, który zamawia film lub zdjęcia w imieniu uczniów imprezy, np. studniówki czy balu maturalnego). Faktura zawierać będzie wynagrodzenie z tytułu wykonania dzieła i przeniesienia na nabywcę majątkowych praw autorskich – jedna łączna kwota (za realizację i przekazanie praw autorskich). Ww. sprzedaż – zdaniem Wnioskodawcy – zgodnie z poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy będzie opodatkowana 8% VAT (podatek od towarów i usług).

W uzupełnieniu sprawy Wnioskodawca doprecyzował, że złożony wniosek dotyczy usługi przygotowywania filmów (w tym spotów) z różnego rodzaju imprez i iwentów.

Przedstawiając czynności wykonywane w celu przygotowania filmów Wnioskodawca wskazał, że nawiązanie współpracy zaczyna się spotkaniem z zamawiającym oraz omówieniem szczegółów odnośnie wykonania filmu/reportażu z danej uroczystości lub eventu czy też spotu. Każdy klient jest inny i spotkanie polega na omówieniu szczegółów planu filmowego oraz scen, które zamawiający oczekuje. Gusta są przeróżne i dlatego do każdej produkcji podejście jest indywidualne, żeby sprostać wymaganiom i dać pełne zadowolenie oczekiwanego efektu końcowego. Dobór sprzętu, światła i dźwięku jest kluczowy do uzyskania obustronnego zadowolenia i uzyskania materiału do późniejszej postprodukcji. Następnie dokonywana jest weryfikacja miejsc do planu zdjęciowego, próbnych ujęć i wszelkich ustaleń perspektyw, gdyż każde miejsce jest inne i warunki panujące na planie reportażowym są również zmienne. Dokonywany jest pomiar temperatury światła oraz dobór odpowiedniego oświetlenia, weryfikacja warunków dźwiękowych. Dobór kolorów i temperatury oświetlenia jest dla produkcji kluczowy, gdyż materiał poddany późniejszej postprodukcji ułatwia uzyskanie zamierzonego efektu. Po wszelkich weryfikacjach Wnioskodawca przystępuje do wykonania materiału i zdjęć reportażowo filmowych w określonym terminie. Przeważnie są to ujęcia z (…), jak i przeróżne eventy lub spoty, gdzie każdy plan wymaga inwencji twórczej oraz zdrowego i szerokiego spojrzenia na to co dzieje się na planie jak i wokół nas. Do takiej produkcji przystępuje zawsze (…) operatorów, gdyż czasem są to sceny których nie da się powtórzyć drugi raz w ten sam sposób. Wnioskodawca podkreślił, że wykonanie zdjęć i ujęć musi też współgrać z efektem świetlnym oraz dźwiękowym, gdzie to należy już do weny twórczej i ustawień wedle wymogów zamawiającego. Tak oto zebrany materiał podlega następnie postprodukcji. Polega to na synchronizacji obrazu z dźwiękiem zapisanym na przeróżnych rejestratorach i wstępnej segregacji zdjęć i ujęć. Przystępując do pracy z takim materiałem montażysta już wie, po ustaleniach z zamawiającym, czego i co oczekuje po materiale i za każdym razem montaż wygląda zupełnie inaczej. Dla pewnych osób ważniejsze są detale a dla innych zdjęcia i ujęcia sytuacyjne, dlatego produkcje końcowe są przekazywane w przeróżnych wersjach i Wnioskodawca nigdy nie polega na schematach. Wstępna produkcja poddawana jest weryfikacji dla zamawiającego i pierwsze efekty postprodukcji są bardzo ważne, gdyż po akceptacji montażu cały materiał poddawany jest kolorystyce i udźwiękowieniu. Wnioskodawca podkreślił, że kolor i dźwięk ma bardzo duży wpływ na ogólny efekt końcowy. Po takiej weryfikacji z zamawiającym Wnioskodawca dokonuje końcowego efektu nałożenia koloru i efektów dźwiękowych dla danych scen. Wnioskodawca podkreślił, że w każdej produkcji filmowej dobierane są inne efekty do scen, gdyż każdy reportaż jest inny i każdy spot/event jest inny. Gotowy produkt jest następnie przekazywany zamawiającemu wraz z wszelkimi prawami autorskimi do danego materiału.

Wnioskodawca wskazał także, że:

- produkcje filmowe z przeróżnych imprez/uroczystości (imprezy rodzinne, firmowe, filmowe, reklamowe, spoty, shorty i inne) są przygotowywanie przez Wnioskodawcę jako twórcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

- każdy film/spot wykonany przez Wnioskodawcę jest utworem w rozumieniu przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – każdy jest indywidualny i niepowtarzalny,

- za każdą wykonaną pracę Wnioskodawca pobiera honorarium w kwocie wcześniej ustalonej z zamawiającym,

- zgodnie z zawartą umową, po wykonaniu utworu jest on przekazywany zamawiającemu wraz z wszelkimi prawami autorskimi do danego utworu.

Do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca dołączył (…).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) – nie jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi – tutejszy organ nie dokonuje takiej klasyfikacji.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2. stanowić przejaw działalności twórczej;

3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jak wskazał Wnioskodawca, produkcje filmowe z przeróżnych imprez/uroczystości (imprezy rodzinne, firmowe, filmowe, reklamowe, spoty, shorty i inne) są przygotowywanie przez Wnioskodawcę jako twórcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdy film/spot wykonany przez Wnioskodawcę jest utworem w rozumieniu przepisów ww. ustawy – każdy jest indywidualny i niepowtarzalny. Za każdą wykonaną pracę Wnioskodawca pobiera honorarium w kwocie wcześniej ustalonej z zamawiającym. Zgodnie z zawartą umową, po wykonaniu utworu jest on przekazywany zamawiającemu wraz z wszelkimi prawami autorskimi do danego utworu.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

W myśl art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”.

Podsumowując, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu lub praw do artystycznego wykonania utworu, które zgodnie z umową o przeniesienie lub korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro – jak deklaruje Wnioskodawca – świadczy usługę będącą przedmiotem wniosku (przygotowywanie filmów (w tym spotów) z różnego rodzaju imprez i iwentów) jako twórca, efektem jego działalności jest powstanie utworu i za wykonanie ww. usługi otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, które stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich, to usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Należy podkreślić, że niniejsza WIS nie przesądza o tym, że wykonując ww. usługę Wnioskodawca działa jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, każdy film/spot wykonany przez Wnioskodawcę jest utworem w rozumieniu przepisów ww. ustawy, za który Wnioskodawca pobiera honorarium, a po wykonaniu utworu jest on przekazywany zamawiającemu wraz z wszelkimi prawami autorskimi do niego. Decyzja została wydana przy takim założeniu – zgodnie z deklaracją Wnioskodawcy.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).