0112-KDSL1-2.440.9.2022.2.KS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 12 stycznia 2022 r.), uzupełnionego pismem z dnia 24 lutego 2022 r. (data wpływu 1 marca 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa polegająca na stworzeniu projektu wizualizacji pomieszczeń mieszkalnych, ich wyposażenia, a także znajdujących się w nich dodatków

Opis usługi: Usługa polegająca na stworzeniu projektu wizualizacji. Swoim przedmiotem wizualizacje obejmują aranżację poszczególnych pomieszczeń mieszkalnych, ich wyposażenia, a także znajdujących się w nich dodatków. Wnioskodawca najpierw uzyskuje informacje od klienta o jego wizji wyglądu pomieszczenia, wyposażenia i dodatków. Następnie tworzy w programie (…) graficzną, trójwymiarową wizję wnętrza mieszkania, wyposażenia mieszkania oraz pozostałych dodatków. Wizualizacja opiera się na danych przedstawionych przez klienta. Do wskazanych danych należy zaliczyć plan pomieszczenia, rzeczywiste wymiary pomieszczenia lub przedmiotów stanowiących element wyposażenia lub aranżacji, rozmieszczenie przyłączy, warunki techniczne oraz ogólny zamysł aranżacji. Wnioskodawca dokonuje szkicu pomieszczenia, wyposażenia i dodatków, a następnie z użyciem dostępnych w programie narzędzi, nakłada na szkic szatę graficzną, co urzeczywistnia wygląd wizualizacji.

Wnioskodawca będzie przekazywać na rzecz klienta autorskie prawo majątkowe do wykonanych wizualizacji, za które otrzyma honorarium na podstawie pisemnej umowy.

Wizualizacje, które będą wykonywane w ramach tych umów będą posiadały każdorazowo indywidualny charakter. Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż wizualizacje będą podpisane jego nazwiskiem, a utwór będzie wynikiem samodzielnego działania twórczego, odróżniać się będzie od innych wcześniejszych rezultatów działań, będzie niepowtarzalny i nacechowany indywidualnością.

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez niego projekty wizualizacji stanowią utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Projekty wizualizacji tworzone przez Wnioskodawcę stanowią przejaw działalności twórczej, a także posiadają indywidualny charakter, pozwalający odróżnić je od innych dzieł.

Rozstrzygnięcie: Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

Zastrzeżenie: Niniejsza WIS ma zastosowanie jeśli – zgodnie z deklaracją złożoną we wniosku – Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062), wytwarzane przez niego projekty wizualizacji pomieszczeń mieszkalnych, ich wyposażenia, a także znajdujących się w nich dodatków stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych, a wynagrodzenie w formie honorarium odbywa się z przeniesieniem tych praw. Weryfikacja powyższego pozostaje jednak poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 1 marca 2022 r. o doprecyzowanie opisu usługi, (…)

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na sporządzaniu wizualizacji wnętrz, sklasyfikowaną pod numerem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 74.10.Z jako „Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania”. Świadczone usługi polegają na stworzeniu wizualizacji pomieszczenia w programie komputerowym. Kontakt z klientem odbywa się głównie mailowo. Wnioskodawca po otrzymaniu wytycznych przez klienta, jego wizji wyglądu pomieszczenia, wyposażenia, dodatków, wykonuje projekt w programie komputerowym – wizualizację pomieszczenia, np. łazienki, kuchni, pokoju wraz z umeblowaniem, wyposażeniem i dodatkami.

Świadczone usługi nie obejmują elementów doradczych, np. w zakresie doboru sprzętu, mebli, czy wyposażenia.

Usługi oferowane przez Wnioskodawcę obejmują również wizualizację produktową, która polega na stworzeniu wizualizacji konkretnego produktu, np. krzesła.

Przy niektórych zleceniach Wnioskodawca ma zamiar zawierać pisemną umowę o przeniesienie praw autorskich, w ramach której prawo autorskie do przygotowanej wizualizacji zostanie przeniesione na klienta. Umowy będą podpisywane tylko z niektórymi klientami, którzy będą chcieli uzyskać prawa autorskie do przygotowanej wizualizacji. Wizualizacje, które będą wykonywane w ramach tych umów będą posiadały każdorazowo indywidualny charakter. Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż wizualizacje będą podpisane jego nazwiskiem, a utwór będzie wynikiem samodzielnego działania twórczego, odróżniać się będzie od innych wcześniejszych rezultatów działań, będzie niepowtarzalny i nacechowany indywidualnością.

Wnioskodawca będzie przekazywać na rzecz klienta autorskie prawo majątkowe do wykonanych wizualizacji, za które otrzyma honorarium. Wnioskodawca będzie wykonywać takie usługi przede wszystkim dla osób fizycznych, ale może się zdarzyć, że takie usługi zostaną wykonane dla firm.

Złożony wniosek dotyczy usług, co do których przenoszone jest później prawo autorskie pisemną umową.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W załączniku nr 3 do Ustawy VAT (podatek od towarów i usług) stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%”, pod poz. 63 wymienione zostały usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania (bez względu na symbol PKWiU).

Na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz z poz. 63 załącznika nr 3 do Ustawy VAT, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis stanu usługi należy stwierdzić, że usługi wizualizacji wnętrz wykonywane przez Wnioskodawcę będą opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i poz. 63 załącznika nr 3 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że będzie świadczyć usługi wykonywania wizualizacji wnętrz wraz z przekazaniem na rzecz klienta autorskich praw majątkowych do wykonanej wizualizacji, za które otrzyma honorarium. Wykonywane przez Wnioskodawcę wizualizacje mają cechy utworu, projektu niepowtarzalnego, odrębnego, posiadającego indywidualny charakter – jest to za każdym razem nowy wytwór intelektu i przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał również, że jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zatem, skoro ww. wizualizacje wnętrz Wnioskodawca będzie wykonywać jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a przedmiotem sprzedaży są indywidualnie sporządzone wizualizacje wnętrz wraz z przekazaniem autorskich praw majątkowych do tych wizualizacji, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, to czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

W dniu 1 marca 2022 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Wniosek o wydanie Wiążącej Interpretacji Stawkowej nie dotyczy żadnego konkretnego projektu wizualizacji. Dotyczy usługi, polegającej na stworzeniu projektu wizualizacji. W związku z tym nazwa projektu nie jest istotna w celu ustalenia właściwego kodu PKWiU. Projekt wizualizacji jest dostosowywany do odbiorcy, jednakże każde zlecenie jest powtarzalne i różni się tylko efektem końcowym, tj. różni się sam przedmiot zamówienia. Swoim przedmiotem wizualizacje obejmują aranżację poszczególnych pomieszczeń mieszkalnych, ich wyposażenia, a także znajdujących się w nich dodatków, jak to zostało wskazane we wniosku.

2. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanej usługi zostały już wskazane w stanie faktycznym, znajdującym się w złożonym wniosku. Wnioskodawca najpierw uzyskuje informacje od klienta o jego wizji wyglądu pomieszczenia, wyposażenia i dodatków. Wnioskodawca następnie tworzy w programie (…) graficzną, trójwymiarową wizję wnętrza mieszkania, wyposażenia mieszkania oraz pozostałych dodatków. Wizualizacja opiera się na danych przedstawionych przez Klienta. Do wskazanych danych należy zaliczyć plan pomieszczenia, rzeczywiste wymiary pomieszczenia lub przedmiotów stanowiących element wyposażenia lub aranżacji, rozmieszczenie przyłączy, warunki techniczne oraz ogólny zamysł aranżacji. Wnioskodawca dokonuje szkicu pomieszczenia, wyposażenia i dodatków, a następnie z użyciem dostępnych w programie narzędzi, nakłada na szkic szatę graficzną, co urzeczywistnia wygląd wizualizacji.

3. Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez niego projekty wizualizacji stanowią utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062). Projekty wizualizacji tworzone przez Wnioskodawcę stanowią przejaw działalności twórczej, a także posiadają indywidualny charakter, pozwalający odróżnić je od innych dzieł.

W ocenie Wnioskodawcy, informacje zawarte we wniosku oraz w złożonym piśmie są wystarczająco szczegółowe i wystarczające do wydania więżącej informacji stawkowej. Wszelkie inne informacje nie są istotne w zakresie zakwalifikowania usługi do konkretnego kodu PKWiU.

Odnosząc się do uwag przytoczonych przez Organ Wnioskodawca pragnie zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w odniesieniu do Wiążącej Informacji Stawkowej, nie przewiduje obowiązku wskazania konkretnego efektu wykonanej usługi. Należy przy tym podkreślić, że wymagany przez Ustawę szczegółowy opis usługi ma umożliwić określenie jej cech przedmiotowych, co w dalszej konsekwencji ma pozwolić Organowi na dokonanie klasyfikacji usługi. Zobowiązanie Wnioskodawcy do wskazania określonego efektu wykonanej usługi, tj. „konkretnego projektu wizualizacji”, narusza ratio legis instytucji Wiążącej Informacji Stawkowej. Ustawodawca w Uzasadnieniu projektu ustawy „o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Ordynacja podatkowa” z dnia 5 marca 2019 r. wskazał, że: „O wydanie WIS będzie mógł wystąpić podatnik posiadający numer identyfikacji podatkowej NIP (w tym podatnik zwolniony podmiotowo z VAT), podatnik nabywający towary od podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia tej działalności w Polsce, zobowiązany do rozliczenia podatku), jak również inny podmiot, który dokonuje lub planuje dokonywać krajową dostawę towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów albo świadczenie usług”. W związku z powyższym, celem ustawodawcy było również umożliwienie uzyskania Wiążącej Informacji Stawkowej ze skutkiem na przyszłość. Zobowiązanie do wskazywania konkretnych projektów, będących efektem wykonania danej usługi, w praktyce wyłącza możliwość uzyskania ochrony prawnej w odniesieniu do przyszłych, zbieżnych świadczeń, które są elementami konstrukcyjnymi świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Ponadto, ustawodawca wprowadzając Wiążącą Interpretację Stawkową zastąpił tym samym interpretacje indywidualne, których przedmiotem mógł być przyszły stan faktyczny. Zaznaczyć przy tym należy, że w interpretacjach indywidualnych przed wprowadzeniem wiążącej informacji stawkowej można było zadawać pytania o stan przyszły oraz o charakter danych usług bez wskazywania na konkretną usługę. Przyjmując interpretację Organu należałoby uznać, że ustawodawca wprowadzając wiążącą informację stawkową chciał pozbawić podatników możliwości, co jest zupełnie nielogiczne, zwłaszcza w zestawieniu z uzasadnieniem do projektu, który został zacytowany powyżej.

Należy wskazać, że bez znaczenia jest również okoliczność w postaci zmienności sfery wizualnej projektu. Wynika to z faktu, że stworzenie projektu odbywa się na podstawie zmiennych danych, przedstawianych przez klienta. Istota wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi, bez względu na przedmiot wizualizacji sprowadza się do tych samych, powtarzalnych czynności i jedynym zmieniającym elementem usługi jest irrelewantna prawnie wizja artystyczna.

Należy także podkreślić, że usługi mogą mieć powtarzalny charakter, w związku z czym, przyjmując stanowisko organu należałoby występować z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej po wykonaniu każdego projektu, będącego przedmiotem usługi. W takim wypadku Więżąca Informacja Stawkowa nie spełniałaby swojego celu jakim niewątpliwie jest możliwość upewnienia się podatnika, co do zgodności z prawem jego postępowania oraz okoliczności w postaci nienarażania się na negatywne konsekwencje podatkowe.

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Jak stanowi art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU) – nie jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi – tutejszy organ nie dokonuje takiej klasyfikacji_._

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Jak stanowi art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego, w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2. stanowić przejaw działalności twórczej;

3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

W myśl art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

W sytuacji więc, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu, które zgodnie z umową o korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz opis świadczonej usługi przedstawiony we wniosku, a także deklarację Wnioskodawcy, że świadczy jako twórca usługę polegającą na stworzeniu projektu wizualizacji pomieszczeń mieszkalnych, ich wyposażenia, a także znajdujących się w nich dodatków wraz przeniesieniem praw autorskich, za którą wynagradzany jest w formie honorarium – podlega ona opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

– podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

– usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43‑300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).